Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε στα πλαίσια της εργασίας μου, στο εργαστήριο δημιουργικής γραφής. Το θέμα της εργασίας ήταν να αποτυπώσω ένα όνειρο σε λογοτεχνικό κείμενο (250 λέξεις). Τίτλος της ιστορίας αυτής, θα ήταν «Επιστροφή στο χωριό». Εν τέλει κατέληξα στον τίτλο: «Ο φόβος που ξυπνά». *
Έβαλα στην πόρτα τα κλειδιά και άνοιξα το σπίτι στο χωριό. Εκεί με υποδέχτηκε η χαρακτηριστική μυρωδιά της κλεισούρας. Σκόνη και υγρασία μαζί. Κάθε γωνία του σπιτιού ήταν γεμάτη αντικείμενα του παρελθόντος που μου προκαλούσαν νοσταλγία. Καθώς περπατούσα και κοίταζα τους χώρους, το πάτωμα έτριζε. Σύντομα μια παράξενη ανησυχία άρχισε να με κατακλύζει. Ένιωθα ένα σφίξιμο στο στομάχι μου, λες και κάποιος ή κάτι με περίμενε από καιρό. Τα βήματα μου με πήγαν στο δωμάτιο. Άνοιξα το φως και τότε είδα μικρά μαύρα σημάδια στο πάτωμα. Ένα κύμα αηδίας με κατέκλυσε. Ήθελα να φωνάξω αλλά δεν έβγαινε ήχος από το στόμα μου. Τα πόδια μου είχαν καρφωθεί στο πάτωμα και η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Μαύρες και καφέ κατσαρίδες έτρεχαν στο πάτωμα και ανεβοκατέβαιναν στους τοίχους. Ξαφνικά ακούστηκε χτύπημα στην πόρτα. Με την καρδιά μου να χτυπά ακόμα σαν τρελή, ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Θανασάκη. Η ανακούφιση που ένιωσα όταν τον είδα, δεν μπορεί να εκφραστεί. Πλέον δεν ήμουν μόνη ούτε φοβισμένη. Γρήγορα συνέρχομαι και καλώ μέσα τον άνθρωπο. Γυρίζω στο δωμάτιο να του δείξω τις κατσαρίδες, όμως ανακαλύπτω ότι δεν υπάρχουν. Πολύ σύντομα συνειδητοποιώ ότι ούτε Θανασάκης δεν ήταν εκεί. Η πόρτα του σπιτιού ανοιχτή και εγώ να βρίσκομαι σε ένα άδειο δωμάτιο, χωρίς καμία εξήγηση. Παίρνω μια ανάσα και κλείνω τα μάτια μου για να ηρεμήσω. Μετά από μια στιγμή σύγχυσης, άνοιξα τα μάτια μου και βρέθηκα στο κρεβάτι μου, ιδρωμένη. Όλα ήταν ένα κακό όνειρο. Αύριο όμως θα πρέπει να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα αφού θα πάω στο χωριό, μετά από καιρό.
* Ο τίτλος της ιστορίας, «Ο φόβος που ξυπνά», αντικατοπτρίζει την ψυχολογική κατάσταση του αφηγητή, συνδέει τον φόβο με την αφύπνιση, υποδηλώνοντας ότι ο φόβος δεν εξαφανίζεται με το ξύπνημα, αλλά αντίθετα, παραμένει.
Δημοσίευση σχολίου