Από το Blogger.
Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε στα πλαίσια της εργασίας μου, στο εργαστήριο δημιουργικής γραφής. Το θέμα της εργασίας ήταν να αποτυπώσω ένα όνειρο σε λογοτεχνικό κείμενο (250 λέξεις). Τίτλος της ιστορίας αυτής, θα ήταν «Επιστροφή στο χωριό». Εν τέλει κατέληξα στον τίτλο: «Ο φόβος που ξυπνά». *
Έβαλα στην πόρτα τα κλειδιά και άνοιξα το σπίτι στο χωριό. Εκεί με υποδέχτηκε η χαρακτηριστική μυρωδιά της κλεισούρας. Σκόνη και υγρασία μαζί. Κάθε γωνία του σπιτιού ήταν γεμάτη αντικείμενα του παρελθόντος που μου προκαλούσαν νοσταλγία. Καθώς περπατούσα και κοίταζα τους χώρους, το πάτωμα έτριζε. Σύντομα μια παράξενη ανησυχία άρχισε να με κατακλύζει. Ένιωθα ένα σφίξιμο στο στομάχι μου, λες και κάποιος ή κάτι με περίμενε από καιρό. Τα βήματα μου με πήγαν στο δωμάτιο. Άνοιξα το φως και τότε είδα μικρά μαύρα σημάδια στο πάτωμα. Ένα κύμα αηδίας με κατέκλυσε. Ήθελα να φωνάξω αλλά δεν έβγαινε ήχος από το στόμα μου. Τα πόδια μου είχαν καρφωθεί στο πάτωμα και η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Μαύρες και καφέ κατσαρίδες έτρεχαν στο πάτωμα και ανεβοκατέβαιναν στους τοίχους. Ξαφνικά ακούστηκε χτύπημα στην πόρτα. Με την καρδιά μου να χτυπά ακόμα σαν τρελή, ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Θανασάκη. Η ανακούφιση που ένιωσα όταν τον είδα, δεν μπορεί να εκφραστεί. Πλέον δεν ήμουν μόνη ούτε φοβισμένη. Γρήγορα συνέρχομαι και καλώ μέσα τον άνθρωπο. Γυρίζω στο δωμάτιο να του δείξω τις κατσαρίδες, όμως ανακαλύπτω ότι δεν υπάρχουν. Πολύ σύντομα συνειδητοποιώ ότι ούτε Θανασάκης δεν ήταν εκεί. Η πόρτα του σπιτιού ανοιχτή και εγώ να βρίσκομαι σε ένα άδειο δωμάτιο, χωρίς καμία εξήγηση. Παίρνω μια ανάσα και κλείνω τα μάτια μου για να ηρεμήσω. Μετά από μια στιγμή σύγχυσης, άνοιξα τα μάτια μου και βρέθηκα στο κρεβάτι μου, ιδρωμένη. Όλα ήταν ένα κακό όνειρο. Αύριο όμως θα πρέπει να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα αφού θα πάω στο χωριό, μετά από καιρό.
* Ο τίτλος της ιστορίας, «Ο φόβος που ξυπνά», αντικατοπτρίζει την ψυχολογική κατάσταση του αφηγητή, συνδέει τον φόβο με την αφύπνιση, υποδηλώνοντας ότι ο φόβος δεν εξαφανίζεται με το ξύπνημα, αλλά αντίθετα, παραμένει.
Ο σεναριογράφος Βαγγέλης Μπέκας συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό, το 2009 μέσα από το πρώτο βιβλίο του, με τίτλο «Το 13ο υπόγειο», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος. Για το βιβλίο έλαβε βραβείο από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος. Η «Γένεσις» είναι το έβδομο συνολικά βιβλίο του, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Βαγγέλης Μπέκας
β) Τίτλος: Γένεσις
γ) Έτος Έκδοσης: 2024
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Ψυχογιός
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ: Αν και ο Βαγγέλης Μπέκας είναι ένας συγγραφέας γνωστός στο αναγνωστικό κοινό, δεν είχα ποτέ μέχρι σήμερα διαβάσει βιβλίο του. Παρόλο που κατά καιρούς αναγνώστες της σελίδας μού πρότειναν βιβλία του, η αλήθεια είναι ότι η στιγμή δεν είχε έρθει. Να όμως που το νέο του βιβλίο με τίτλο «Γένεσις» ήρθε στα χέρια μου. Ο τίτλος του βιβλίου, το εκπληκτικό εξώφυλλο και το όνομα του συγγραφέα μού δημιούργησαν ένα μίγμα μυστηρίου και ενδιαφέροντος.
Ο τίτλος "Γένεσις" είναι από μόνος του αρκετά φορτισμένος σημασιολογικά και δημιουργεί μια αίσθηση μυστηρίου και περιέργειας. Το εξώφυλλο από την άλλη, με το χέρι που απλώνεται και το ανθρώπινο σώμα που αιωρείται, σαν να είναι μια μαριονέτα, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα έντασης και αγωνίας. Τέλος, η ενδιαφέρουσα περίληψη στο οπισθόφυλλο δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες για το τι θα διαβάσει κανείς. Μια ιστορία που φαίνεται να συνδυάζει στοιχεία μυστηρίου, περιπέτειας και ίσως και επιστημονικής φαντασίας.
Ένα από τα μεγαλύτερα νησιά της Ελλάδας, με βουνά, γραφικά χωριά, δάση και αμμουδιές, φιλοξενεί οικογένειες με διαφορετικές ιστορίες αλλά συνδεδεμένες με μυστικά από το παρελθόν. Ο Νίκος, ένας γενικός χειρουργός που επέστρεψε στον τόπο καταγωγής του μετά από χρόνια στο εξωτερικό, και η Δήμητρα, μια δυναμική αντιεισαγγελέας με μητέρα δικαστή, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια σκοτεινή υπόθεση που απειλεί την ηρεμία του νησιού. Λίγο πριν την έναρξη της τουριστικής περιόδου, το ατύχημα του Μιχάλη Στεργίου είναι απλώς η σπίθα που πυροδοτεί μια σειρά γεγονότων με απρόβλεπτες συνέπειες. Όλα όσα θα ακολουθήσουν θα φέρουν τα πάνω κάτω στις ζωές των κατοίκων του νησιού και των ηρώων της ιστορίας. Κανείς δεν θα μείνει ανεπηρέαστος από την καταιγίδα αποκαλύψεων και ανατροπών που θα ξεσπάσει. Ο αστυνόμος Αντύπας, με την ιδιαίτερη αγάπη του για την τεχνητή νοημοσύνη και τις σύγχρονες μεθόδους έρευνας, αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την υπόθεση ενώ ταυτόχρονα φτιάχνει ένα λογισμικό που θα επιβάλλει δικαιοσύνη.
Η τεχνήτη νοημοσύνη μπορεί να ανατρέψει τα πάντα.
Στο νέο του βιβλίο ο συγγραφέας Βαγγέλης Μπέκας, παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα ιστορία αγάπης, εγκλήματος και μυστηρίου που καθηλώνει από την πρώτη σελίδα, χρησιμοποιώντας μάλιστα έναν μυστηριώδη αφηγητή που γνωρίζει τα πάντα για τους πάντες και απευθύνεται σε έναν άγνωστο «ανακριτή». Μέσα από μια περίτεχνα δομημένη πλοκή που συνδέει τη δικαιοσύνη με τον υπόκοσμο, οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με μια αμείλικτη πραγματικότητα: η τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να χειραγωγήσει την αλήθεια, αλλά και για να την αποκαλύψει. Η αγωνία κλιμακώνεται με κάθε κεφάλαιο, καθώς μυστικά, συμμαχίες και απαγορευμένες σχέσεις έρχονται στο φως, κρατώντας τον αναγνώστη σε διαρκή εγρήγορση.
Στο "Γένεσις" ο συγγραφέας, δημιουργεί χαρακτήρες με βάθος και ρεαλισμό, οι οποίοι αλληλεπιδρούν με τρόπο που πυροδοτεί σκέψεις και προβληματισμούς για την εποχή μας. Μέσα από τον αστυνόμο Αντύπα, ο συγγραφέας μας καλεί να αναρωτηθούμε για την τεχνολογία και την ασφάλεια της ιδιωτικής ζωής. Η Δήμητρα, με τη σειρά της, φέρνει στο προσκήνιο ζητήματα μητρότητας και εξωσωματικών (τα έχουν αυτά οι εξωσωματικές. Γεννούν και συνθλίβουν τις ελπίδες των ανθρώπων). Παράλληλα, ο συγγραφέας δεν διστάζει να αγγίξει καίρια ζητήματα όπως το δημογραφικό, η αυξανόμενη εγκληματικότητα και η μετανάστευση, συνθέτοντας ένα σύγχρονο και πολυδιάστατο κοινωνικό πορτρέτο.
τίποτα δεν μένει κρυφό σε αυτή τη χώρα δίχως κάλυψη
Συνοπτικά η «Γένεσις» του Βαγγέλη Μπέκα είναι ένα αστυνομικό θρίλερ με γρήγορη ροή, ανατροπές και έντονη ατμόσφαιρα, που εξερευνά τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης και τις επιπτώσεις των μυστικών του παρελθόντος.
.png)
_______________________________________________
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Έγκερς, γνωστός για τις σκοτεινές και ατμοσφαιρικές ταινίες του όπως "Ο Φάρος" και "The Witch", επανέφερε στη μεγάλη οθόνη τον μύθο του Νοσφεράτου. Αυτή η νέα κινηματογραφική μεταφορά του κλασικού έργου του Φριτς Λανγκ αποτελεί ένα φόρο τιμής στο πρωτότυπο, ενώ παράλληλα προσφέρει μια φρέσκια ματιά σε μια ιστορία που έχει συναρπάσει γενιές θεατών. Η ταινία είναι υποψήφια για 4 Oscar.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Ταινία: Nosferatu (Νοσφεράτου )
Σκηνοθεσία: Robert Eggers
Πρωταγωνιστούν: Nicholas Hoult, Lily-Rose Depp, Bill Skarsgård, Willem Dafoe κ.α
Είδος ταινίας: Μυστήριου / Τρόμου / Φαντασίας
Έτος Παραγωγής: 2024
Διάρκεια: 133'
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Σχεδόν 100 χρόνια μετά την πρώτη ταινία (1992), ο Νοσφεράτος, ο αινιγματικός βαμπίρ, επιστρέφει για να στοιχειώσει τις ζωές των ανθρώπων και να τους οδηγήσει σε μια περιπέτεια γεμάτη τρόμο. Η ταινία μας μεταφέρει σε μια εποχή όπου οι σκιές κρύβουν απειλές και οι θρύλοι ζωντανεύουν.
Τον 19ο αιώνα η Έλεν, μια νεαρή γυναίκα κυριεύεται από ένα υπερφυσικό πλάσμα. Λίγα χρόνια αργότερα σε μια πόλη της Γερμανίας το 1838, η Έλεν είναι παντρεμένη με τον συμβολαιογράφο Thomas Hutter. Ο τελευταίος εργάζεται για τον ιδιοκτήτη μιας χρηματιστηριακής εταιρείας που θα του υποσχεθεί πλήρη απασχόληση εάν καταφέρει να ταξιδέψει μέχρι το κάστρο του κόμη Orlok για να κλείσει μια συμφωνία ιδιοκτησίας. Ο συμβολαιογράφος, αναζητώντας μια λύση στα οικονομικά του προβλήματα, θα ταξιδέψει μέχρι τα Καρπάθια Όρη για να ολοκληρώσει την συμφωνία πώλησης. Ωστόσο, με την άφιξη του στο κάστρο για να συναντήσει τον Κόμη Όρλοκ, συνειδητοποιεί ότι η απλή συμφωνία θα μετατραπεί σε μια εφιαλτική περιπέτεια που θα τον σημαδέψει ανεξίτηλα. Αυτό που δεν ξέρει ακόμη είναι ό,τι ο κόμης, που είναι στην πραγματικότητα ένα αιμοδιψές βαμπίρ, έχει ως στόχο τη σύζυγο του συμβολαιογράφου.
Στα συν της ταινίας, το σενάριο, η σκηνοθεσία, τα σκηνικά, η αποπνικτική, γοτθική ατμόσφαιρα που σε παρασύρει στον κόσμο του τρόμου και του μυστηρίου, η ενδυματολογία και η φωτογραφία. Ερμηνευτικά όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί. Ξεχωρίζει ωστόσο ο Bill Skarsgård, σε έναν ακόμη κακό ρόλο, μετά από τον τρομακτικό Pennywise. Αυτή την φορά υποδύεται τον Κομη Ορλόκ. Η Lily-Rose Depp διαπρέπει ως η δαιμονισμένη Έλεν, με μια συναρπαστική και στοιχειωμένη ερμηνεία. Ο Willem Dafoe μπαίνει αργά στην ταινία όμως τραβάει αμέσως την προσοχή με την παρουσία του.
Στα μείον της ταινίας, ο αργός ρυθμός από το δεύτερο μισό και μετά, οι υπερβολικά τραβηγμένες σκηνές και η διάρκεια της συνολικά.
Εν κατακλείδι, η ταινία «Νοσφεράτου» είναι ένα συναρπαστικό μείγμα ιστορίας και μυθολογίας, οπτικά εντυπωσιακή, ωστόσο δεν προσφέρει κάτι καινούριο ή πρωτότυπο στον μύθο του βαμπίρ. Σίγουρα θα συναρπάσει τους λάτρεις του σκοτεινού σινεμά και της γοτθικής αισθητικής.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Αν έχεις παρακολουθήσει προηγούμενες δουλειές του σκηνοθέτη. Αν απολαμβάνεις σκοτεινές ατμοσφαιρικές ταινίες που σχετίζονται με βαμπίρ.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7/10
TRAILER:
_________________________________
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons