Pages
▼
Από το Blogger.
Ας κρατήσουμε στην καρδιά μας τη μαγεία ενός μικρού παιδιού, που βλέπει τα αστέρια και ψιθυρίζει στα όνειρά του. Ας αφήσουμε την αγάπη να φυτρώσει σαν τριαντάφυλλο, κι ας θυμόμαστε πως "μόνο με την καρδιά βλέπει κανείς αληθινά". Αυτές τις γιορτές, ας χαρίσουμε ο ένας στον άλλον φως, αγάπη που δε σβήνει, και χαμόγελα που μένουν για πάντα. Γιατί, όπως είπε ο Μικρός Πρίγκιπας, "Είσαι υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει" – κι εμείς έχουμε εξημερώσει την αγάπη. ✨ Χρόνια Πολλά! ✨
Όλοι έχουν κάποιο κίνητρο. Όλοι έχουν ένα μυστικό.
Αν θες να διαπράξεις φόνο και να βγεις λάδι, έχεις δύο επιλογές: είτε να δημιουργήσεις την εντύπωση πως δεν το έκανες εσύ είτε να να δημιουργήσεις την εντύπωση ότι το έκανε κάποιος άλλος. Στην ουσία, σ'αυτό συνίσταται κάθε μαγικό κόλπο.
Αυτισμός σημαίνει κοινωνικός αποκλεισμός εξαιτίας ανθρώπων
Ο Νικόλας είναι ένα φυσιολογικό παιδί σαν όλα τα άλλα. Έχει απλώς μια ιδιατερότητα πoυ θέλει εμείς να την καταλάβουμε. Να σταθούμε δίπλα του με την αγάπη αυτή που νιώθεις...Δεν είναι εκείνος το ξεχωριστό παιδί. Όχι. Εσύ είσαι το ξεχωριστό παιδί, Εσύ Με την αγάπη. Την ατέλειωτη αυτή αγάπη σου. Με την ανθρωπιά σου. Με τα ελαττώματα σου. Κι εγώ θέλω να είμαι δίπλα σου στον αγώνα αυτό.
Η ζωή μου άλλαξε ριζικά, με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Η γέννηση της ανιψιάς μου, με βρήκε σε μια περίοδο βαθιάς ανασφάλειας και απογοήτευσης. Η παρουσία της, έφερε μια αίσθηση χαράς και πληρότητας που δεν είχα ξανανιώσει στη ζωή μου. Η αγκαλιά της με γέμισε με μια αγάπη τόσο βαθιά, που μου έδωσε τη δύναμη να ξεπεράσω κάθε δυσκολία. Οδηγήθηκα σε μια διαδικασία αναγέννησης. Ένας κόσμος νέων δυνατοτήτων άνοιξε μπροστά μου και άρχισα να βλέπω τη ζωή με άλλα μάτια.
Εκείνη, βλέπετε, μέ έκανε να επανεξετάσω τις προτεραιότητές μου. Αποφάσισα να απομακρυνθώ από κάθε τοξική σχέση που με βάραινε και να επικεντρωθώ σε αυτά που πραγματικά με γεμίζουν. Τα βιβλία και η φωτογραφία, δύο από τα μεγαλύτερα μου πάθη, έγιναν οι σύμμαχοί μου σε αυτό το ταξίδι αυτοανακάλυψης. Μέσα από τις σελίδες των βιβλίων αναζητούσα νέες εμπειρίες και γνώσεις, ενώ μέσα από τον φακό της φωτογραφικής μηχανής αποτύπωνα τις ομορφιές του κόσμου που με περιέβαλε.
04/09/2023.
Έναν χρόνο μετά την γέννηση της Ηλέκτρας, αποφάσισα να φύγω από το πατρικό μου και να πορευτώ μόνη μου. Να αφήσω πίσω μου, γονείς και φίλους. Δεν ήταν μια απόφαση στιγμής, ούτε μια παρόρμηση αλλά μια απεγνωσμένη ανάγκη για αλλαγή. Ήταν ένα ταξίδι αυτογνωσίας, που με οδήγησε σε μια νέα αρχή. Μακριά από όλους, ανακάλυψα τη δύναμη που κρυβόταν μέσα μου. Εκεί, καθισμένη σε ένα παγκάκι, με θέα το Κάστρο της Μύρινας και το Ρωμέικο Γιαλό, κάτι με καλούσε να αφήσω πίσω μου το παρελθόν και να αγκαλιάσω το μέλλον. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι είμαι ικανή για τα πάντα.
Επιστρέφοντας στο σπίτι μου, ήμουν έτοιμη να αντιμετωπίσω τις προκλήσεις της ζωής με ένα νέο πνεύμα.
12/11/2024
Σήμερα, κοιτάζοντας πίσω, είμαι ευγνώμων για κάθε βήμα που έχω κάνει!!!
* Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε στα πλαίσια της εργασίας μου, στο εργαστήριο δημιουργικής γραφής. Το θέμα της εργασίας ήταν να αποτυπώσω την βιογραφία μου, σε μορφή λογοτεχνικού κειμένου (πρόζα, ημερολόγιο κ.α). Όλα τα παραπάνω είναι η ζωή μου τα τελευταία δύο χρόνια!!!
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες που ίσως να γνωρίζεις ή και όχι:
Ο Γιάννης Νάκος είδε τη θεατρική παράσταση «Το χρονικό ενός δυσλεκτικού» στο θέατρο 104 και γράφει τις εντυπώσεις.
«...και τότε άρχισε να μου μιλάει για τα βιβλία, για το πώς ήταν να τα κρατάς στα χέρια σου και να νιώθεις το χαρτί, τη μελάνη, τη μυρωδιά τους. Μου είπε ότι τα βιβλία δεν είναι απλώς λέξεις γραμμένες σε μια σελίδα, αλλά ιδέες που ζουν και αναπνέουν. Μου είπε ότι τα βιβλία μπορούν να μας κάνουν να σκεφτούμε, να αισθανθούμε, να αλλάξουμε.»
Αν ακούγαμε τη λογική μας, ποτέ δεν θα ερωτευόμασταν. Ποτέ δεν θα είχαμε φιλίες. Ποτέ δεν θα ασχολούμασταν με επιχειρήσεις. Θα ήμασταν πολύ κυνικοί