Ο συγγραφέας John Emmans (κατά κόσμον Γιάννης Εμμανουηλίδης) μιλάει για το τρίτο του προσωπικό μυθιστόρημα με τίτλο «Μόνο εκείνη ξέρει». Πρόκειται για ένα καλογραμμένο κοινωνικό μυθιστόρημα στο οποίο κυριαρχεί ο έρωτας, το μεταφυσικό και το μυστήριο ενώ παράλληλα θίγονται πολλά ζητήματα της σημερινής κοινωνίας.
Το βιβλίο «Μόνο εκείνη ξέρει» αποτελεί το τρίτο προσωπικό σας μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα. Τι σας ώθησε να γράψετε την συγκεκριμένη ιστορία;
Πριν από αρκετό καιρό είχα διαβάσει κάπου ένα άρθρο για έναν ασυνείδητο οδηγό ο οποίος είχε χτυπήσει με το αυτοκίνητό του ένα παλικάρι και το εγκατέλειψε στη μέση του δρόμου. Αναρωτήθηκα τότε πως μπορεί, πως είναι δυνατόν, να παρατάει κάποιος έναν άνθρωπο αιμόφυρτο στη μέση του δρόμου; Πέντε-έξι χρόνια μετά, καθώς επέστρεφα ένα βράδυ από τη Χαλκιδική, έκανα μια στάση σε φημισμένη αλυσίδα καφέ της χώρας, για να πάρω προμήθειες. Εκεί είδα μια άγνωστη γυναίκα να κάθεται μόνη σε ένα τραπέζι και να κλαίει απαρηγόρητη. Ένα ασθενοφόρο πέρασε από μπροστά μας με τις σειρήνες να στριγγλίζουν σαν δαιμονισμένες. Πριν χαθεί από το οπτικό πεδίο μας, το βλέμμα της γυναίκας με έκανε να καταλάβω πως κάποια σύνδεση υπήρχε με εκείνη και το ασθενοφόρο. Επιστρέφοντας στο σπίτι μου θυμήθηκα το άρθρο που είχα διαβάσει, σχετικά με την εγκατάλειψη θύματος τροχαίου, και βάζοντας σε μια σειρά τις σκέψεις μου κατέληξα να γράφω το «Μόνο εκείνη ξέρει».
Πόσο απαιτητική ήταν η συγγραφική διαδικασία και πόσο χρόνο σας πήρε η ολοκλήρωση του βιβλίου;
Ήθελα να εστιάσω στην ψυχοσύνθεση του δράστη, να εξετάσω τις αιτίες που τον οδήγησαν σε αυτή την αποτρόπαια πράξη και ομολογουμένως όλη η διαδικασία, η οποία διήρκησε ενάμισι χρόνο, ήτο ψυχοφθόρα. Τούτο το βιβλίο με δυσκόλεψε πιο πολύ από όλα όσα έχω ολοκληρώσει μέχρι σήμερα επειδή το θέμα του ήταν τόσο έντονο που σταματούσα συχνά τη συγγραφή προσπαθώντας να βρω την αυτοκυριαρχία μου.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας;
Αρχικά ήθελα ένα σκοτεινό και έντονο βιβλίο όμως τελικά άφησα το συναίσθημα να με καθοδηγήσει κι εκείνο αποφάσισε να ανακατέψει το δράμα με τον ρομαντισμό και τον τρόμο δημιουργώντας ένα κοινωνικό ψυχολογικό θρίλερ.
Το εξώφυλλο και ο τίτλος του βιβλίου ήταν επιλογή δική σας ή του εκδοτικού;
Το εξώφυλλο ήταν απόφαση του εκδοτικού και ο τίτλος δική μου επιλογή. Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο και τους χαρακτήρες του. Ένα θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα θα αλλάξει για πάντα τις ζωές δυο ανθρώπων και των οικογενειών τους. Η μοίρα θα υφάνει μια σπαρακτική ερωτική ιστορία φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με τη σκληρή πραγματικότητα. Πρωταγωνιστές της ιστορίας μου είναι η Ανδριάνα και ο Λευτέρης. Εκείνη κοντεύει τα σαράντα, είναι φαρμακοποιός, πνιγμένη στα χρέη, που προσπαθεί να ορθοποδήσει οικονομικά και συναισθηματικά, καθώς ο πρώην σύντροφός της, τον οποίο δεν ξεπέρασε, παντρεύεται κάποιαν άλλη. Εκείνος είναι ένας ώριμος σαραντάρης, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, που προσπαθεί να πολεμήσει το σκοτάδι που τυλίγει τη ζωή του από την αποφράδα βραδιά του Ιουλίου όπου ένας ασυνείδητος οδηγός χτύπησε την έγκυο γυναίκα του και την παράτησε να αργοπεθαίνει στην κρύα άσφαλτο…
Υπάρχουν κάποια σημεία ταύτισης της δική σας προσωπικότητας, με κάποιον από τους χαρακτήρες του βιβλίου σας;
Όχι, κανένας από τους ήρωες δεν έχει στοιχεία της δικής μου προσωπικότητας, ωστόσο συμπαθώ τον παππού Ορέστη, θα μπορούσα να κάνω άνετα παρέα μαζί του.
Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας, η Ανδριάνα και ο Λευτέρης είναι δύο άνθρωποι, που παρά τα όσα τους χωρίζουν, ερωτεύονται. Πιστεύετε ότι στην σημερινή εποχή είναι εύκολο να κρατηθεί μια σχέση δύο ανθρώπων;
Η σχέση, σε όλες τις εκφάνσεις της, είτε ερωτική είτε φιλική, προϋποθέτει θυσία και κατανόηση, να αφήσουμε στην άκρη το «ΕΓΩ» και να εστιάσουμε στο «ΕΜΕΙΣ». Κι αν αυτό ακούγεται κοινότοπο ή γραφικό στη σημερινή κοινωνία του διαδικτυακού θεαθήναι, δεν θα έπρεπε, διότι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Στην πλειοψηφία της η ανθρωπότητα δεν έχει μάθει να μοιράζεται, να υποχωρεί και να κατανοεί, όλοι πιστεύουν ότι έχουν δίκιο, πολλές φορές περισσότερο από όσο τους αναλογεί, δίχως να μπαίνει κανείς στη διαδικασία να αναρωτηθεί πόσο δίκιο έχει η άλλη πλευρά, ο σύντροφος, ο φίλος, ο γείτονας μας… (πάντα φταίνε οι άλλοι) Η σχέση των ανθρώπων απορρέει από το «ΕΜΕΙΣ». Δυστυχώς, όμως, σε τούτη την εποχή που διανύουμε, λόγω της απότομης τεχνολογικής εξέλιξης, οι άνθρωποι κλείστηκαν στους εαυτούς τους, δεν εμπιστεύονται εύκολα τους γύρω τους, δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν υποχωρήσεις και να μοιραστούν. Έτσι, το ατροφικό «ΕΜΕΙΣ» υποφέρει και αργοπεθαίνει από τα βασανιστήρια του υπερτροφικού «ΕΓΩ». Σαφώς κάθε εποχή έχει τις τάσεις και τους κανόνες της, ο κόσμος διαρκώς αλλάζει, το θέμα είναι μαζί με την τεχνολογική εξέλιξη να έρχεται και πνευματική αλλιώς θα γκρεμιστεί. Θέλω να είμαι αισιόδοξος και να ελπίζω πως όλα θα πάνε καλά, κάποια στιγμή θα βρούμε τα πατήματά μας και θα ισορροπήσουμε μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα παράνοιας, που σφυρηλατεί τη ζωή μας.
Κατά τη συγγραφή θίξατε αρκετά σοβαρά ζητήματα μεταξύ αυτών η χρήση και η επικινδυνότητα του διαδικτύου. Θεωρείται ότι ο κόσμος του διαδικτύου είναι πλέον πιο όμορφος και ενδιαφέρον από την θάλασσα και την φύση;
Παρότι οι περισσότεροι από εμάς θα απαντούσαμε κατηγορηματικά πως ο κόσμος του διαδικτύου δεν είναι πιο όμορφος από την θάλασσα και τη φύση, οι πράξεις και ο τρόπος ζωής μας μαρτυρούν το αντίθετο. Ο κόσμος του διαδικτύου γίνεται όλο και πιο ελκυστικός επειδή χάσαμε την επαφή μας με τη φύση. Όταν βρισκόμαστε στη θάλασσα, στο βουνό και το δάσος, αντί να απολαμβάνουμε την ομορφιά του τοπίου, κοιτάζουμε συνεχώς το κινητό και χανόμαστε (ή πιανόμαστε) στον κόσμο του διαδικτύου (δίχτυ) και των ιστοσελίδων (ιστός) Όπως με όλα τα πράγματα, έτσι και με το διαδίκτυο, η υπερβολική ή λάθος χρήση του κάνει κακό, όμως όταν υπάρχει μέτρο γίνεται ωφέλιμο και χρήσιμο.
Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια που θα θέλατε να μοιραστείτε;
Υπάρχουν πολλές ολοκληρωμένες ιστορίες που περιμένουν τη σειρά τους. Προς το παρόν προσπαθώ να αποφασίσω αν το επόμενο συγγραφικό βήμα μου θα είναι τρόμου ή μια συλλογή συναισθηματικών, συγκινητικών, διηγημάτων, με φόντο μια παραθαλάσσια πόλη.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για το βιβλίο μου. Εύχομαι σε εσάς και τους αναγνώστες σας υγεία! Καλές και ποιοτικές αναγνώσεις
Δημοσίευση σχολίου