Ο John Emmans για τo «Μόνο εκείνη ξέρει»

Ο συγγραφέας John Emmans (κατά κόσμον Γιάννης Εμμανουηλίδης) μιλάει για το τρίτο του προσωπικό μυθιστόρημα με τίτλο «Μόνο εκείνη ξέρει». Πρόκειται για ένα καλογραμμένο κοινωνικό μυθιστόρημα στο οποίο κυριαρχεί ο έρωτας, το μεταφυσικό και το μυστήριο ενώ παράλληλα θίγονται πολλά ζητήματα της σημερινής κοινωνίας.

Διαβάστε την άποψη μου για το βιβλίο «Μόνο εκείνη ξέρει» 

Το βιβλίο «Μόνο εκείνη ξέρει» αποτελεί το τρίτο προσωπικό σας μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα. Τι σας ώθησε να γράψετε την συγκεκριμένη ιστορία; 

Πριν από αρκετό καιρό είχα διαβάσει κάπου ένα άρθρο για έναν ασυνείδητο οδηγό ο οποίος είχε χτυπήσει με το αυτοκίνητό του ένα παλικάρι και το εγκατέλειψε στη μέση του δρόμου. Αναρωτήθηκα τότε πως μπορεί, πως είναι δυνατόν, να παρατάει κάποιος έναν άνθρωπο αιμόφυρτο στη μέση του δρόμου; Πέντε-έξι χρόνια μετά, καθώς επέστρεφα ένα βράδυ από τη Χαλκιδική, έκανα μια στάση σε φημισμένη αλυσίδα καφέ της χώρας, για να πάρω προμήθειες. Εκεί είδα μια άγνωστη γυναίκα να κάθεται μόνη σε ένα τραπέζι και να κλαίει απαρηγόρητη. Ένα ασθενοφόρο πέρασε από μπροστά μας με τις σειρήνες να στριγγλίζουν σαν δαιμονισμένες. Πριν χαθεί από το οπτικό πεδίο μας, το βλέμμα της γυναίκας με έκανε να καταλάβω πως κάποια σύνδεση υπήρχε με εκείνη και το ασθενοφόρο. Επιστρέφοντας στο σπίτι μου θυμήθηκα το άρθρο που είχα διαβάσει, σχετικά με την εγκατάλειψη θύματος τροχαίου, και βάζοντας σε μια σειρά τις σκέψεις μου κατέληξα να γράφω το «Μόνο εκείνη ξέρει».

Πόσο απαιτητική ήταν η συγγραφική διαδικασία και πόσο χρόνο σας πήρε η ολοκλήρωση του βιβλίου; 

Ήθελα να εστιάσω στην ψυχοσύνθεση του δράστη, να εξετάσω τις αιτίες που τον οδήγησαν σε αυτή την αποτρόπαια πράξη και ομολογουμένως όλη η διαδικασία, η οποία διήρκησε ενάμισι χρόνο, ήτο ψυχοφθόρα. Τούτο το βιβλίο με δυσκόλεψε πιο πολύ από όλα όσα έχω ολοκληρώσει μέχρι σήμερα επειδή το θέμα του ήταν τόσο έντονο που σταματούσα συχνά τη συγγραφή προσπαθώντας να βρω την αυτοκυριαρχία μου. 

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας; 

Αρχικά ήθελα ένα σκοτεινό και έντονο βιβλίο όμως τελικά άφησα το συναίσθημα να με καθοδηγήσει κι εκείνο αποφάσισε να ανακατέψει το δράμα με τον ρομαντισμό και τον τρόμο δημιουργώντας ένα κοινωνικό ψυχολογικό θρίλερ. 

Το εξώφυλλο και ο τίτλος του βιβλίου ήταν επιλογή δική σας ή του εκδοτικού; 

Το εξώφυλλο ήταν απόφαση του εκδοτικού και ο τίτλος δική μου επιλογή. Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο και τους χαρακτήρες του. Ένα θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα θα αλλάξει για πάντα τις ζωές δυο ανθρώπων και των οικογενειών τους. Η μοίρα θα υφάνει μια σπαρακτική ερωτική ιστορία φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με τη σκληρή πραγματικότητα. Πρωταγωνιστές της ιστορίας μου είναι η Ανδριάνα και ο Λευτέρης. Εκείνη κοντεύει τα σαράντα, είναι φαρμακοποιός, πνιγμένη στα χρέη, που προσπαθεί να ορθοποδήσει οικονομικά και συναισθηματικά, καθώς ο πρώην σύντροφός της, τον οποίο δεν ξεπέρασε, παντρεύεται κάποιαν άλλη. Εκείνος είναι ένας ώριμος σαραντάρης, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, που προσπαθεί να πολεμήσει το σκοτάδι που τυλίγει τη ζωή του από την αποφράδα βραδιά του Ιουλίου όπου ένας ασυνείδητος οδηγός χτύπησε την έγκυο γυναίκα του και την παράτησε να αργοπεθαίνει στην κρύα άσφαλτο… 

Υπάρχουν κάποια σημεία ταύτισης της δική σας προσωπικότητας, με κάποιον από τους χαρακτήρες του βιβλίου σας; 

Όχι, κανένας από τους ήρωες δεν έχει στοιχεία της δικής μου προσωπικότητας, ωστόσο συμπαθώ τον παππού Ορέστη, θα μπορούσα να κάνω άνετα παρέα μαζί του. 

Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας, η Ανδριάνα και ο Λευτέρης είναι δύο άνθρωποι, που παρά τα όσα τους χωρίζουν, ερωτεύονται. Πιστεύετε ότι στην σημερινή εποχή είναι εύκολο να κρατηθεί μια σχέση δύο ανθρώπων; 

Η σχέση, σε όλες τις εκφάνσεις της, είτε ερωτική είτε φιλική, προϋποθέτει θυσία και κατανόηση, να αφήσουμε στην άκρη το «ΕΓΩ» και να εστιάσουμε στο «ΕΜΕΙΣ». Κι αν αυτό ακούγεται κοινότοπο ή γραφικό στη σημερινή κοινωνία του διαδικτυακού θεαθήναι, δεν θα έπρεπε, διότι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Στην πλειοψηφία της η ανθρωπότητα δεν έχει μάθει να μοιράζεται, να υποχωρεί και να κατανοεί, όλοι πιστεύουν ότι έχουν δίκιο, πολλές φορές περισσότερο από όσο τους αναλογεί, δίχως να μπαίνει κανείς στη διαδικασία να αναρωτηθεί πόσο δίκιο έχει η άλλη πλευρά, ο σύντροφος, ο φίλος, ο γείτονας μας…  (πάντα φταίνε οι άλλοι) Η σχέση των ανθρώπων απορρέει από το «ΕΜΕΙΣ». Δυστυχώς, όμως, σε τούτη την εποχή που διανύουμε, λόγω της απότομης τεχνολογικής εξέλιξης, οι άνθρωποι κλείστηκαν στους εαυτούς τους, δεν εμπιστεύονται εύκολα τους γύρω τους, δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν υποχωρήσεις και να μοιραστούν. Έτσι, το ατροφικό «ΕΜΕΙΣ» υποφέρει και αργοπεθαίνει από τα βασανιστήρια του υπερτροφικού «ΕΓΩ». Σαφώς κάθε εποχή έχει τις τάσεις και τους κανόνες της, ο κόσμος διαρκώς αλλάζει, το θέμα είναι μαζί με την τεχνολογική εξέλιξη να έρχεται και πνευματική αλλιώς θα γκρεμιστεί. Θέλω να είμαι αισιόδοξος και να ελπίζω πως όλα θα πάνε καλά, κάποια στιγμή θα βρούμε τα πατήματά μας και θα ισορροπήσουμε μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα παράνοιας, που σφυρηλατεί τη ζωή μας. 

Κατά τη συγγραφή θίξατε αρκετά σοβαρά ζητήματα μεταξύ αυτών η χρήση και η επικινδυνότητα του διαδικτύου. Θεωρείται ότι ο κόσμος του διαδικτύου είναι πλέον πιο όμορφος και ενδιαφέρον από την θάλασσα και την φύση; 

Παρότι οι περισσότεροι από εμάς θα απαντούσαμε κατηγορηματικά πως ο κόσμος του διαδικτύου δεν είναι πιο όμορφος από την θάλασσα και τη φύση, οι πράξεις και ο τρόπος ζωής μας μαρτυρούν το αντίθετο. Ο κόσμος του διαδικτύου γίνεται όλο και πιο ελκυστικός επειδή χάσαμε την επαφή μας με τη φύση. Όταν βρισκόμαστε στη θάλασσα, στο βουνό και το δάσος, αντί να απολαμβάνουμε την ομορφιά του τοπίου, κοιτάζουμε συνεχώς το κινητό και χανόμαστε (ή πιανόμαστε) στον κόσμο του διαδικτύου (δίχτυ) και των ιστοσελίδων (ιστός) Όπως με όλα τα πράγματα, έτσι και με το διαδίκτυο, η υπερβολική ή λάθος χρήση του κάνει κακό, όμως όταν υπάρχει μέτρο γίνεται ωφέλιμο και χρήσιμο. 

Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια που θα θέλατε να μοιραστείτε; 

Υπάρχουν πολλές ολοκληρωμένες ιστορίες που περιμένουν τη σειρά τους. Προς το παρόν προσπαθώ να αποφασίσω αν το επόμενο συγγραφικό βήμα μου θα είναι τρόμου ή μια συλλογή συναισθηματικών, συγκινητικών, διηγημάτων, με φόντο μια παραθαλάσσια πόλη. 

Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για το βιβλίο μου. Εύχομαι σε εσάς και τους αναγνώστες σας υγεία! Καλές και ποιοτικές αναγνώσεις

Διαβάσαμε τo «Μια νύχτα ακόμη» του Κώστα Κρομμύδα

Ο γνωστός ηθοποιός Κώστας Κρομμύδας το 2011 αποφάσισε να στραφεί στη συγγραφή, με το πρώτο του βιβλίο να κυκλοφορεί το 2012 με τίτλο «Μπαμπά, μεγάλωσέ με» (κυκλοφορία 1ης έκδοσης από εκδόσεις Μίνωας). Μάλιστα όλα τα έσοδα από το εν λόγω - αναθεωρημένο σε έκδοση - βιβλίο του, διατίθεται στο φιλανθρωπικό οργανισμό Make-A-Wish Greece. Έκτοτε έχει γράψει αρκετά μυθιστορήματα, με τα περισσότερα από αυτά να κυκλοφορούν τον Μάιο. Το βιβλίο «Μια νύχτα ακόμη» αποτελεί το όγδοο συνολικά προσωπικό του μυθιστόρημα, και έβδομο βιβλίο του που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: Κώστας Κρομμύδας

β) Τίτλος: Μια νύχτα ακόμη

γ) Έτος Έκδοσης: 2019

δ) Έκδοση: Εκδόσεις Διόπτρα

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ: Πάει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που διαβάστηκε βιβλίο του συγγραφέα. Πάραυτα, τα περισσότερα βιβλία του, που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι και σήμερα, είχαν αγοραστεί στις, κατά τόπους, βιβλιοπαρουσιάσεις του, με προσωπική ενυπόγραφη αφιέρωση. Το βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα, «Μια νύχτα ακόμη» είναι από εκείνα τα βιβλία που καιρό ήθελα να διαβάσω. Το ωραίο εξώφυλλο, ο τίτλος του - και πολύ περισσότερο ο υπότιτλος - και μετέπειτα η περίληψη στο οπισθόφυλλο ήταν αρκετά για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον. 

την ευτυχία τη συναντάς μόνο αν την κυνηγήσεις

Έχεις μετανιώσει για πράγματα που δεν πρόλαβες, δεν επέλεξες ή δεν τόλμησες να κάνεις; Έχεις αναλογιστεί αν ζεις τη ζωή που θέλεις; Ή κάνεις μια ζωή που θέλουν οι άλλοι; Έχεις εκφράσει τα συναισθήματα σου όταν έπρεπε ή σιώπησες; Πόσα από τα όνειρά που έκανες κάποτε έχουν μείνει ανεκπλήρωτα; Η ζωή της Ισμήνης θα αλλάξει όταν ανακαλύψει την ημέρα του γάμου της ότι έχει λίγους μήνες ζωής. Πρέπει πολύ γρήγορα να αποφασίσει πως θέλει να ζήσει τον χρόνο που της έχει απομείνει. Θα πάρει μια βαλίτσα στο χέρι, θα αφήσει πίσω τη ζωή της και τους ανθρώπους που την αγαπούν και θα ταξιδέψει στην Ιταλία. Ένα ταξίδι που πάντα ήθελε αλλά δεν έκανε ποτέ της. Εκεί θα συναντήσει ανθρώπους που θα γίνουν το νέο καταφύγιο της, θα αναθεωρήσει για την ζωή της και παράλληλα θα ζήσει έναν τρελό έρωτα με έναν γοητευτικό Ιταλό. Στην Ιταλία, η Ισμήνη θα ανακαλύψει ότι είναι ωραίο να τολμάς και πώς σημασία δεν έχει πόσα χρόνια ζει ο καθένας, αλλά πώς ξοδεύει τον χρόνο που του χαρίστηκε. 

Ο συγγραφέας παρουσιάζει μια όμορφη και συγκινητική ιστορία που θα ταξιδέψει τον αναγνώστη μέχρι την Ιταλία. Η αρχή της ιστορίας αυτής, ξεκινάει από την Αριδαία - τόπο καταγωγής της πρωταγωνίστριας, κάνει στάση στη Θεσσαλονίκη, εκεί όπου νοσηλεύεται η Ισμήνη. Από κει και έπειτα η Ισμήνη θα ξεκινήσει μια νέα ζωή κι ένα ταξίδι που δεν είχε κάνει ποτέ της μέχρι εκείνη τη στιγμή... Τοσκάνη, Ρώμη, Μοντεπουλτσιάνο, Μιλάνο, Λίμνη Κόμο. Για λίγο θα περιπλανηθεί και σε πόλεις εκτός Ιταλίας... Λουγκάνο, Μόναχο και Γενεύη. Κι εκεί στη λίμνη Λεμάν, θα πάρει την πιο σημαντική απόφαση για τη ζωή της.  

Η ποιότητα της ζωής μας δεν μετριέται με τον χρόνο, αλλά με τις στιγμές. Η ζωή δεν μας ανήκει. Είναι ένα δώρο που οφείλουμε να μοιραζόμαστε κάθε μέρα με κείνους που αγαπάμε και μας αγαπούν.

Αν και η γραφή του συγγραφέα είναι πολύ απλή, ο ίδιος περιγράφει όμορφα τα τοπία της ιταλικής χώρας, την γαστρονομία της και τους ανθρώπους της. Χάρη σε αυτές τις λεπτομερείς περιγραφές, δημιουργεί εικόνες και συναισθήματα στον αναγνώστη ενώ παράλληλα με έναν μοναδικό τρόπο περνάει θετικά μηνύματα για τη ζωή. Μέχρι εκεί όμως. Από ένα σημείο και μετά η ίδια η πλοκή και η ροή της, κουράζει ενώ και το φινάλε του, αν και συγκινητικό, ήταν αναμενόμενο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποιες σκηνές του βιβλίου είναι τόσο ζωντανές, τόσο ωραία δοσμένες, που θα μείνουν χαραγμένες για καιρό στο μυαλό του αναγνώστη. 

Όταν είσαι υγιής, έχεις την απόλυτη ελευθερία να κάνεις ό,τι θέλεις. Όταν, όμως, αρρωστήσεις, καταλαβαίνεις ότι στην ουσία δεν εκμεταλλεύτηκες αυτές τις στιγμές που σου προσφέρθηκαν. Είναι σκληρό, αλλά μόνο όταν χάσεις την υγεία σου αντιλαμβάνεσαι την αξία της. 

Συνοπτικά το βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα «Μια νύχτα ακόμη» είναι ένα καλογραμμένο ρομαντικό μυθιστόρημα, γεμάτο με διδάγματα για τη ζωή. 

Πλοκή: Υπάρχουν ταξίδια που ξεκινούν με μια βαλίτσα στο χέρι. Άλλα, έπειτα από έναν χωρισμό. Κάποια, όταν μια δουλειά σε αναγκάζει να φύγεις χωρίς να αφήσεις τίποτα πίσω σου… Υπάρχουν ορισμένα που έμειναν χαραγμένα στην ψυχή μας επειδή μας πόνεσαν, επειδή μας ανάγκασαν να πληγώσουμε κι εμείς ανθρώπους που πιθανόν να αγαπούσαμε. Αλλά υπάρχουν κι εκείνα που τα διαφεντεύει ένας παράφορος έρωτας, που μας κάνουν να ξεχνάμε πώς είναι να ζούμε αλλά και να νιώθουμε τον πόνο όταν αυτός είναι χωρίς ανταπόκριση… Πολύ αργά θα καταλάβεις ότι τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που δεν έκανες ποτέ. Που δεν τα τόλμησες, που δεν τα γεύτηκες. Το δικό μου ξεκίνησε τη μέρα που μου ανακοίνωσαν ότι μου είχαν απομείνει μερικοί μήνες ζωής. Και ήταν το πιο όμορφο που έχω κάνει…

_______________________________________________

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει 

«Ελληνικό λαϊκό παραμύθι» του Γιώργου Βενετούλια

Υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη σχετικά με το λαϊκό παραμύθι, το οποίο στη συνείδηση των περισσοτέρων είναι ένα λογοτεχνικό δημιούργημα που απευθύνεται αποκλειστικά στα παιδιά. Κατά το παρελθόν το παραμύθι υπήρξε ένα αφηγηματικό είδος του έντεχνου λαϊκού λόγου που αναλάμβαναν οι ενήλικες. Ήταν το λαϊκό τους μυθιστόρημα. Με αυτό διασκέδαζαν στις απογευματινές και βραδινές επισκέψεις και συνάξεις (τις «βεγγέρες», τα «σπεροκαθίσματα») αλλά ήταν και σημαντικό ψυχαγωγικό μέσο στην ανάπαυλα της αγροτικής ή άλλης εργασίας (στα νυχτέρια κ.λπ). Εξάλλου υπάρχουν πάμπολλα παραμύθια που το περιεχόμενο τους περιέχει θέματα αποκλεισμένα από τα παιδικά ενδιαφέροντα (κοινωνική κριτική για κληρικούς, τη συζυγική απιστία κ.α)

Το λαϊκό παραμύθι δεν ανήκει στο γραπτό λόγο. Είναι το λογοτεχνικό πεζό αφήγημα του προφορικού λαϊκού λόγου. Έτσι το γνώριζε η ανθρωπότητα, πριν εμφανιστούν οι έντυπες καταγεγραμμένες συλλογές, τις οποίες οι περισσότεροι έχουμε υπ΄όψει μας. Το ξεκίνημα της συλλογής κι έκδοσης των παραμυθιών έγινε από τους αδερφούς Grim, και από τότε ακολούθησαν συλλογές κι εκδόσεις σε πολλές χώρες. Στην Ελλάδα τα πρώτα έντυπα λαϊκά παραμύθια ήταν του Ham και κατόπιν του Pio. 

Επειδή, ακριβώς, υπήρξε το παραμύθι το κυριότερο μέσο διασκέδασης σε διάφορες συνάξεις, ήταν αξιοσέβαστοι και περιζήτητοι οι «παραμυθάδες», οι έχοντες δηλαδή την ικανότητα αφήγησης των παραμυθιών, που πολλές φορές εμπλούτιζαν ή τα ανανέωναν με μοτίβα από διαφορετικά παραμύθια. Στα βυζαντινά και νεότερα χρόνια, διάφοροι τοπικοί άρχοντες προσκαλούσαν, επ' αμοιβή, τους παραμυθάδες, για να ψυχαγωγήσουν τους ίδιους και τους καλεσμένους. 

Οι ρίζες του λαϊκού παραμυθιού  ανάγονται σε πανάρχαια χρόνια, ακόμα κι από τη ζωή του πρωτόγονου ανθρώπου. Είναι είδος ανθρωπολογικό στο οποίο συναντάμε μοτίβα από διαφορετικές ιστορικές περιόδους, αλλά και μοτίβα κοινά και πανανθρώπινα. Γι' αυτό κι αποτελεί αντικείμενο μελέτης της ανθρωπολογίας, εθνολογίας, λαογραφίας, κοινωνικής ψυχολογίας κ.λπ. 

Αν και προέρχονται όπως είπαμε από την κοινωνία των ενηλίκων, σήμερα τα παραμύθια απευθύνονται σχεδόν αποκλειστικά στα παιδιά. Ο σημαντικότερος λόγος αυτού του προορισμού είναι παιδαγωγικός. Στα λαϊκά παραμύθια παρακολουθούμε την αδιάκοπη κι επαναλαμβανόμενη πάλη του καλού και του κακού, του ηθικού και του ανήθικου, του δίκαιου με του άδικου. Στο τέλος πάντα νικά κι επιβραβεύεται το δίκαιο και το σωστό. Αν δεν διδάξεις αυτό στα παιδιά, τι άλλο θα πρέπει να τους πεις; 

Αλλά και οι ήρωες του παραμυθιού αποτελούν πρότυπα υποδειγματικά για την παιδική ψυχή. Ο παραμυθιακός ήρωας χαρακτηρίζεται όχι τόσο για τα σωματικά του χαρακτηριστικά αλλά για τα χαρίσματα του μυαλού, του πνεύματος και του ηθικού χαρακτήρα, τα οποία βρίσκονται πάντα στον αντίποδα του αντιπάλου, τον οποίον και στο τέλος νικά. 

Στην εποχή μας, που τα παιδιά πλέον ψυχαγωγούνται από ηλεκτρονικά μέσα και παιχνίδια από το διαδίκτυο, γίνεται εντονότερη η ανάγκη της αφήγησης ή ανάγνωσης των λαϊκών παραμυθιών. Τα ηλεκτρονικά μέσα ψυχαγωγίας αλλά και οι ταινίες από την τηλεόραση και τα dvd, στερούν από τα παιδιά την ενεργοποίηση βασικών νοητικών διεργασιών αφού τους παρέχονται έτοιμες κι ανεπεξέργαστες εικόνες. Αντίθετα, με την ακρόαση ή ανάγνωση του παραμυθιού κινητοποιούνται οι νοητικοί μηχανισμοί, η φαντασία, η κρίση κ.λπ, πράγμα που ωθεί το παιδί στην διαμόρφωση ενεργητικής και δραστήριας προσωπικότητας. 

Άπειρες έρευνες στο πεδίο της ψυχολογίας και της παιδαγωγικής απέδειξαν το παραπάνω σε σχέση με τα μέσα της τεχνολογίας, που συντελούν στη δημιουργία παθητικών δεκτών.

Για όλους τους παραπάνω λόγους είναι απαραίτητη η διάδοση του παραμυθιού στην παιδική ηλικία. Αλλά εκτός από αυτούς τους παιδαγωγικούς σκοπούς, υπάρχει κι ένας άλλος λόγος που προβάλλει αναγκαίος, κυρίως στις μέρες μας, που οι νέες γενιές αποκόπτονται από τις ρίζες της παράδοσης. Με την απόλαυση των λαϊκών παραμυθιών, τα παιδιά θα ανταμώσουν το μαγικό κόσμο της παράδοσης, θα γνωρίσουν τους λαϊκούς παραμυθιακούς ήρωες που γαλούχησαν εκατοντάδες γενιές. Και κυρίως, θα γνωρίσουν τις παραδοσιακές αξίες της ελληνικής ψυχής, όπως διαγράφονται από τα χαρίσματα των ηρώων αυτών. 

* 1η Δημοσίευση Περιοδικό ΧΟΡΕΥΩ Τεύχος Άνοιξη - Καλοκαίρι 2017

* * Βρείτε βιβλία του Γιώργου Βενετούλια εδω

 

** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ

Διαβάσαμε τo «Μόνο εκείνη ξέρει» του John Emmans

Ο John Emmans (κατά κόσμον Γιάννης Εμμανουηλίδης) συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό το 2019 μέσα από το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Αφιερωμένο στο γιο μου» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γράφημα. Από το 2012 ο John Emmans αρθρογραφεί σε διάφορες ιστοσελίδες ενώ παράλληλα ασχολείται με την φιλοσοφία και την ψυχολογία. Το βιβλίο «Μόνο εκείνη ξέρει» αποτελεί το τρίτο του προσωπικό του μυθιστόρημα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα. 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: John Emmans

β) Τίτλος: Μόνο εκείνη ξέρει

γ) Έτος Έκδοσης: 2023

δ) Έκδοση: Εκδόσεις Γράφημα

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ: Μετά το πολλά υποσχόμενο κοινωνικό του μυθιστόρημα «Κάτι από μένα», ο συγγραφέας John Emmans επιστρέφει με νέα ιστορία, την οποία και περίμενα εδώ και πολύ καιρό. Το νέο του βιβλίο με τίτλο «Μόνο εκείνη ξέρει», διαφέρει αρκετά από το προηγούμενο με τον συγγραφέα να προσθέτει στοιχεία μυστήριου και μεταφυσικά.   

Στη Βουρβουρού Χαλκιδικής, δύο άνθρωποι  που προσπαθούν να φτιάξουν την ζωή τους, θα συναντηθούν κάτω από περίεργες συνθήκες. Εκείνη, είναι μια γυναίκα που προσπαθήσει να ορθοποδήσει από τα χρέη της δουλειάς αλλά και από μια πολύχρονη σχέση που κατέληξε άδοξα. Εκείνος έχασε την έγκυο γυναίκα του, όταν ένας ασυνείδητος οδηγός την χτύπησε με το αυτοκίνητο και την άφησε αβοήθητη στο δρόμο. Όταν η Ανδριάνα θα διώξει από κοντά της όλους όσους την νοιάζονται και την αγαπάνε, θα συναντήσει τον Λευτέρη και οι ζωές τους θα αλλάξουν άρδην. Όμως ανάμεσα τους υπάρχουν κάποια μυστικά, τα οποία είναι ικανά να διαλύσουν αυτή την σχέση. Θα μπορέσουν να βάλουν στην άκρη όσα τους χωρίζουν;  

Για να έρθει ο έρωτας θα πρέπει πρώτα να υπάρχει ειρήνη

Ο John Emmans παρουσιάσει δυο ιστορίες. Αυτή της Ανδριάνας, κι αυτή του Λευτέρη. Δυο ιστορίες που εξελίσσονται σε Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική. Δυο ιστορίες που από πολύ νωρίς, ο αναγνώστης θα ανακαλύψει πως συνδέονται μεταξύ τους. Δυο χαρακτήρες διαφορετικοί μεταξύ τους αλλά και τόσο ίδιοι ταυτόχρονα. Ο καθένας ζει σε έναν κόσμο γεμάτο σκέψεις μα και ενοχές. Θα καταφέρουν στο τέλος, να ξεπεράσουν τα προβλήματα και να είναι μαζί;

Ο συγγραφέας γράφει με ωραίο τρόπο, που κάνει την ανάγνωση να κυλάει ομαλά και όμορφα, παρά τον όγκο του βιβλίου. Η ιστορία ειναι ενδιαφέρουσα, ωστόσο υπάρχουν σκηνές όπου η πρωταγωνίστρια είναι υπερβολική τόσο στον τρόπο που κινείται όσο και στον τρόπο που μιλάει στους γύρω της. Προσωπικά δεν με κέρδισε ο συγκεκριμένος χαρακτήρας. Αντιθέτως, αγάπησα τον Λευτέρη και τον πατέρα του, τον παππού Ορέστη. Δύο άνθρωποι που στην σημερινή εποχή, δύσκολα θα συναντήσεις. Άντρες παλαιάς κοπής, παραδοσιακοί και κυρίως πιστοί στην οικογένεια τους, που την βάζουν πάνω απ΄όλα.  

Η ειρωνεία και η απαξίωση είναι το λουκούλλειο γεύμα της υπεροψίας μας. Δεν είναι ανόητος κάποιος που σκέφτεται διαφορετικά από εμάς, ανόητοι είμαστε εμείς που δε θέλουμε να βγούμε από το κουτάκι του μικρόκοσμού μας

Παράλληλα με την ιστορία, σε ένα ακόμη βιβλίο του, ο συγγραφέας καταφέρνει να θίξει πολλά ζητήματα της σημερινής κοινωνίας; για την χρήση του διαδικτύου και την επικινδυνότητα που κρύβει, για τον έντυπο τύπο και αν στην σημερινή εποχή προτιμάται η ηλεκτρονική έκδοση, για τον διεφθαρμένο κόσμο που ζούμε, για την απιστία και το πόσο εύκολα συγχωρεί κάποιος όταν υπάρχουν παιδιά αλλά και για το τι θα πει ο κόσμος. Φυσικά δεν λείπουν οι αναφορές σε Έλληνες τραγουδιστές που υπηρετούν το έντεχνο και λαϊκό είδος (αυτό το βιβλίο το αγάπησα λίγο παραπάνω με τις αναφορές του στον Γιάννη Πλούταρχο). 

  

Συνοπτικά το βιβλίο του John Emmans «Μόνο εκείνη ξέρει» είναι ένα καλογραμμένο κοινωνικό μυθιστόρημα, που χάρη στην γραμματοσειρά του δεν κουράζει και διαβάζεται απνευστί. Μια ιστορία με ποικίλα συναισθήματα, στην οποία δεν λείπει ο έρωτας αλλά και οι ανατροπές. 

Πλοκή: Βουρβουρού Χαλκιδικής. Ένα θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα θα αλλάξει για πάντα τις ζωές δυο ανθρώπων και των οικο­γενειών τους. Η μοίρα θα υφάνει μια σπαρακτική ερωτική ιστορία φέρ­νοντάς τους αντιμέτωπους με τη σκληρή πραγματι­κότητα. Εκείνη, για πρώτη φορά στη ζωή της, συνειδη­το­ποιεί με τον χειρότερο τρόπο πως δεν υπάρχουν όμορφα πριγκιπόπουλα, μήτε το έωλο: «Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Ο πρώην αγαπη­μέ­νος της παντρεύεται κάποιαν άλλη και η περιουσία της κινδυνεύει να γίνει βο­ρά των τραπεζών. Εκείνος, προσπαθεί να ορθοποδήσει μετά την τρα­­γωδία που τον συγκλόνισε, κρατώντας για συ­ντρο­φιά τις αναμνήσεις της αδικοχαμένης συζύγου του που εκείνο το μοιραίο βράδυ του Ιουλίου ένας ασυνείδητος οδηγός τη χτύ­πησε με το αυτοκίνητό του και την παράτησε να αρ­γοπεθαίνει στη μέση του δρό­μου. Μόνο εκείνη ξέρει την αλήθεια. Θα βρει το κου­ράγιο να την ομολογήσει;

_______________________________________________

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει 

🐣🐰Ευχές για Καλό Πάσχα!!!

 
Αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες του παρόντος ιστολογίου, 

τις θερμότερες ευχές μας για Καλή Ανάσταση & Καλό Πάσχα! Ευχόμαστε, ένα Πάσχα γεμάτο αγάπη, ειρήνη και χαρά! Ας φέρει αυτή η γιορτή της ΑΓΑΠΗΣ, ΕΙΡΗΝΗ η οποία να κυριαρχεί σε κάθε γωνιά του κόσμου και η αγάπη να συνδέει κάθε ανθρώπινη καρδιά. Ας ζήσουμε σε έναν κόσμο όπου η συμφιλίωση και ο σεβασμός θα είναι η κυρίαρχη δύναμη.