Διαβάσαμε «Το τραγούδι των σκλάβων» του Μανώλη Παλαβούζη

Ο Μανώλης Παλαβούζης συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό, το 2018, μέσα από το πρώτο μέρος της διλογίας βιολογικού τρόμου με τίτλο «Ο Τέταρτος Καβαλάρης - Η Επώαση», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πηγή. Απόφοιτος του Τμήματος Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος στη Διατήρηση και Αποκατάσταση Χερσαίων Οικοσυστημάτων του ΔΠΘ, ο Μανώλης Παλαβούζης ζει στο Σουφλί και εργάζεται στο Μουσείο Μετάξης. Παράλληλα γράφει διηγήματα πολλά από τα οποία έχουν κυκλοφορήσει σε ανθολογίες. Μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει τέσσερα προσωπικά μυθιστορήματα. Το πέμπτο προσωπικό του βιβλίο έχει τίτλο «Το τραγούδι των σκλάβων» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή. 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: Μανώλης Παλαβούζης

β) Τίτλος: Το τραγούδι των σκλάβων

γ) Έτος Έκδοσης: 2023

δ) Έκδοση: Εκδόσεις Πηγή

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ: Μετά τις πανδημίες (Τέταρτος Καβαλάρης Ι και ΙΙ), τους ηφαιστειακούς χειμώνες (Έτος χωρίς καλοκαίρι) και τις τρομοκρατικές επιθέσεις (Αττική καταιγίδα), ο συγγραφέας επιστρέφει με νέο μυθιστόρημα και καταπιάνεται αυτή τη φορά με το δουλεμπόριο και τη σκλαβιά. Άλλωστε η σκλαβιά αποτελεί ένα διαχρονικό πρόβλημα. 

Ο Άρμιν ζει με τη μητέρα του στο Τιγκάρ και εργάζεται στο πανδοχείο του πατριού του, Ραντού. Από μικρή ηλικία ο Άρμιν θα δεχτεί την κακοποίηση τόσο από τον Ραντού όσο και από την ίδια την κοινωνία. Ο Ραντού τού συμπεριφέρεται σαν να είναι σκλάβος. Οι άνθρωποι του Τιγκάρ πάλι τον αντιμετωπίζουν σαν ένα πλάσμα που γεννήθηκε χωρίς πατέρα, ο νόθος γιος μιας γυναίκας που κοιμήθηκε με έναν περιπλανώμενο μισθοφόρο. Η μητέρα του λίγο πριν φύγει από τη ζωή θα ζητήσει από τον Άρμιν να φύγει από το Τιγκάρ, να πάει όσο πιο μακριά μπορεί ώστε να βρει την γαλήνη. Όμως ο Ραντού έχει άλλα σχέδια. Θα τον πουλήσει σαν σκλάβο στον δουλέμπορο Μπόγιαν και ο Άρμιν θα βρεθεί στο πλοίο του αφέντη και καπετάνιου Ντρούγκα, να τραβάει κουπί μαζί με άλλους σκλάβους. Ανθρώπους με το δικό τους παρελθόν που άφησαν πίσω όνειρα, υποσχέσεις και ανοιχτούς λογαριασμούς. Ο Άρμιν θα κάνει φίλους και εχθρούς. Κι από το πλοίο του Ντρούγκα, θα καταλήξει σε ορυχείο καταναγκαστικής εργασίας. Θα ματώσει μα θα αντέξει. Μπορεί η μοίρα του να είναι προδιαγεγραμμένη, όμως ο ίδιος έχει βάλει στόχο να επιζήσει και να πάρει εκδίκηση από τον άνθρωπο που τον υπέβαλλε σε αυτήν την σκληρή δοκιμασία. Όμως ο Άρμιν δεν ήξερε ούτε το πως, ούτε το πότε θα το κατάφερνε. Ήξερε μόνο ότι θα το κατόρθωνε. Γιατί στο τέλος όλοι πληρώνουν, ο τροχός γυρίζει, τα γρανάζια κινούνται και καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει. 

κάποιες φορές η σκλαβιά αποδεικνύεται χειρότερη κι απ΄ τον θάνατο.

 

Ο Μανώλης Παλαβούζης παρουσιάζει μια φανταστική ιστορία τοποθετημένη σε φανταστική εποχή και τόπο (εδώ να σημειώσω ότι ο συγγραφέας έχει σχεδιάσει έναν υπέροχο χάρτη με όλες τις φανταστικές τοποθεσίες από τις οποίες περνάει ο κεντρικός του χαρακτήρας). Το βιβλίο διαφέρει από τα προηγούμενα του συγγραφέα. Αρχικά λόγω θεματολογίας, μιας που ο συγγραφέας, εδώ, καταπιάνεται με την δουλεία, την κακοποίηση, σε όλες τις μορφές της και την καταπίεση που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι. Παράλληλα μέσα από την ιστορία περνάει και μηνύματα περί εξουσίας, φιλίας, ισότητας και αλληλεγγύης. 

Δεύτερος λόγος είναι ότι για πρώτη φορά σε βιβλίο του ο συγγραφέας έχει έναν κεντρικό πρωταγωνιστή, τον οποίο αναπτύσσει και σκιαγραφεί μοναδικά (όπως κι όλους τους δευτερεύοντες χαρακτήρες που τον πλαισιώνουν). Αποτέλεσμα ο αναγνώστης να δεθεί με τον Άρμιν από τις πρώτες σελίδες, να συμπάσχει μαζί του και να νιώσει κι εκείνος το κρύο, την πείνα, τον πόνο, τον φόβο, την σκλαβιά, την ταπείνωση, την αδικία αλλά και τον έρωτα. Παράλληλα ο αναγνώστης θα ταξιδέψει στην χερσόνησο Ναζάρ και τους λαούς της. Σε όλα τα παραπάνω βοηθάει η πρωτοπρόσωπη αφήγηση που έχει επιλέξει ο συγγραφέας καθώς και η εξαιρετική ωμή και μεστή γραφή του. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται εξαιρετικός χειριστής της ελληνικής γλώσσας. 

Όταν έχεις φτάσει στον πάτο του πιο βαθιού και σκοτεινού πηγαδιού, ο μόνος διαθέσιμος δρόμος που απομένει να πάρεις είναι προς τα πάνω.

Συνοπτικά «Το τραγούδι των σκλάβων» του Μανώλη Παλαβούζη είναι ένα διαφορετικό βιβλίο επιστημονικής φαντασίας που θα οδηγήσει τον αναγνώστη σε ένα πραγματικά συναρπαστικό, συναισθηματικό μα και περιπετειώδης ταξίδι! Ο όγκος του βιβλίου μην σας φοβίσει, η ροή είναι γρήγορη, η δράση καταιγιστική και ο Άρμιν με την παρέα του θα σάς κρατήσουν πολύ καλή συντροφιά. Και που ξέρετε, ίσως να τους ξαναδούμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το πέμπτο προσωπικό μυθιστόρημα του συγγραφέα είναι το καλύτερο του, από άποψη γραφής, θέματος αλλά και ολοκληρωμένων χαρακτήρων. Συστήνεται για όσους αγαπούν το είδος και όχι μόνο!!!

Πλοκή: Το όνομά μου είναι Άρμιν. Γεννήθηκα νόθος και υπέμεινα τη χλεύη του κόσμου. Πωλήθηκα σκλάβος από δουλεμπόρους και μάτωσα τραβώντας κουπί. Ταξίδεψα σε επικίνδυνα νερά και κατέληξα στις ερημιές του Βορρά, να μοχθώ σ’ ένα ορυχείο καταναγκαστικής εργασίας. Γνώρισα τη φιλία και τον έρωτα, πάλεψα µε τις κακουχίες και τον φόβο. Ένιωσα το φονικό χάδι των μαστιγίων των αφεντάδων στη ράχη µου και το δριμύ ψύχος στα κόκαλά µου. Η μοίρα μου φάνταζε δυσοίωνη, το μέλλον µου προδιαγεγραμμένο και το τέλος αναπόφευκτο. Όμως είχα δώσει μια υπόσχεση κι έναν όρκο: να επιζήσω και να πάρω εκδίκηση. Αυτή είναι η συγκινητική ιστορία ενός νεαρού σκλάβου που πήρε τη ζωή του στα χέρια του, η δική μου ιστορία. Κι έφτασε η ώρα να τη διηγηθώ… Ένα συγκλονιστικό ταξίδι στον ανθρώπινο πόνο και στην αδικία. Είναι το πάθος για ελευθερία ικανό να σπάσει τις αλυσίδες της υποδούλωσης; Θα καταφέρουν οι σκλάβοι να σπάσουν τα δεσμά τους;

_______________________________________________

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει