Το 2019 η Κατερίνα Θεοδώρου έκανε «ποδαρικό», ως πρώτη συνεντευξιαζόμενη και επειδή έφερε γούρι στη σελίδα, είπαμε να το επαναλάβουμε. Αυτή τη φορά η συγγραφέας μιλάει για το τελευταίο της βιβλίο «Πυραμίδες», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Bookstagram. Πρόκειται για το τέταρτο προσωπικό της μυθιστόρημα, μια νουβέλα μυστήριου και φαντασίας με γρήγορη ροή, σκηνές γεμάτες δράση, αγωνία και λιγότερο τρόμο, με φόντο την ελληνική επαρχία.
Οι «Πυραμίδες» είναι το τέταρτο προσωπικό σας μυθιστόρημα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bookstagram. Πείτε μας αρχικά πως προέκυψε η συνεργασία σας με τον νέο αυτό εκδοτικό.
Οι «Πυραμίδες» ήταν μία νουβέλα που βρισκόταν στο συρτάρι μου για αρκετά χρόνια. Είχαν διαβάσει το βιβλίο ελάχιστοι φίλοι που συνηθίζουμε να ανταλλάσσουμε υλικό, στα πλαίσια των διορθώσεων, ένας εκ των οποίων ήταν ο Γιώργος Δάμτσιος. Όταν μου έγινε πρόταση από μέρους του να βγάλουμε τις «Πυραμίδες» από το “Bookstagram”, τον νεοσύστατο εκδοτικό της Αναστασίας, της συζύγου του, δε χρειάστηκε να το πολυσκεφτώ καθώς γνώριζα εκ των προτέρων ότι το βιβλίο μου θα πέσει σε καλά χέρια και θα έχει τη μεταχείριση που του αξίζει. Όλα έγιναν γρήγορα αλλά το αποτέλεσμα μας δικαίωσε!
Τι σας ώθησε να γράψετε την συγκεκριμένη ιστορία και πόσος χρόνος χρειάστηκε για την ολοκλήρωσή της;
Ήθελα πάντα να γράψω ένα βιβλίο όπου όλα τα περίεργα φαινόμενα που συνηθίζαμε να διαβάζουμε ή να παρακολουθούμε σε σειρές και αφορούσαν το εξωτερικό, θα συνέβαιναν στην Ελλάδα αυτή τη φορά. Να δώσω τη δυνατότητα στον αναγνώστη να νιώσει το Κακό να περπατάει δίπλα του και να ταυτιστεί καλύτερα με τους ήρωες της ιστορίας μου. Η συγγραφή της νουβέλας μού πήρε περίπου τέσσερις μήνες, οι διορθώσεις κράτησαν άλλο τόσο (εδώ, ωστόσο, δεν αναφέρομαι σε καθημερινή ενασχόληση) και η έκδοση ήρθε μετά από χρόνια, καθώς θέλω πάντα να δίνω χρόνο στα βιβλία μου να κάνουν τον κύκλο τους.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας;
Είναι ένα ευκολοδιάβαστο θρίλερ στο οποίο πρωταγωνιστεί το στοιχείο του φανταστικού με τη μορφή της αόρατης, αρχικά, απειλής που πλανάται πάνω από τα κεφάλια των ανυποψίαστων κατοίκων. Αγωνιώδες, γρήγορο, μικρό σε μέγεθος, αλλά παρόλα αυτά δίνει τις εξηγήσεις που απαιτούνται γιατί ο αναγνώστης δεν πρέπει να μένει απορημένος, αλλά ευχαριστημένος. 
Το εξώφυλλο και ο τίτλος του βιβλίου ήταν επιλογή δική σας ή του εκδοτικού;
Ο τίτλος είναι εύλογος, εφόσον οι «πυραμίδες» αναφέρονται και στο οπισθόφυλλο. Η ανακάλυψή τους στο δάσος της επαρχιακής πόλης είναι η απαρχή των γεγονότων. Το εξώφυλλο επιμελήθηκε η Ράνια Ταλαδιανού, που συνεργάστηκε με τις εκδόσεις Bookstagram, και θεωρώ ότι ανταποκρίνεται πλήρως στο πνεύμα και τη θεματολογία του βιβλίου.
Αρκετοί από τους χαρακτήρες της ιστορίας είναι έφηβοι. Η ιστορία του βιβλίου απευθύνεται και σε αυτές τις ηλικίες;
Απευθύνεται και σε αυτές τις ηλικίες. Όταν το έγραφα, επειδή θεώρησα δύο τρεις σκηνές ιδιαίτερα αιματοβαμμένες, σκεφτόμουν ότι το βιβλίο αφορά μεγαλύτερες ηλικίες. Στην πορεία, μέσα από συζητήσεις με τωρινούς και παλιούς μου μαθητές, διαπίστωσα ότι τα παιδιά δε φοβούνται, αντιθέτως, διψούν για τέτοιες συγκινήσεις, έχοντας πλέον δει και διαβάσει πολλά. Επομένως, οι ενδοιασμοί μου έφυγαν. Βεβαίως, γνωρίζω ανθρώπους κάθε ηλικίας που το διάβασαν και το χάρηκαν, ακόμα και αυτοί που δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα διάβαζαν θρίλερ.
Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο και τους πρωταγωνιστές του.
Τα κεντρικά πρόσωπα είναι τρεις έφηβοι μαθητές και η καθηγήτριά τους, οι οποίοι, χωρίς να το γνωρίζουν είναι μέρος ενός αινιγματικού σχεδίου και μόνο αυτοί μπορούν να ελέγξουν την κατάσταση και να αλλάξουν την πορεία των πραγμάτων, χωρίς όμως να γνωρίζουν τους τρόπους που μπορούν να το πετύχουν. Έπειτα αποδεικνύεται ότι τα άτομα που εμπλέκονται με τα συμβάντα της Νεάπολης είναι πολύ περισσότερα από όσα οι πρωταγωνιστές του βιβλίου είχαν αντιληφθεί. Οι εξελίξεις τρέχουν ραγδαία και ο καθένας, από τη δική του σκοπιά καλείται να πάρει κρίσιμες αποφάσεις.
Υπάρχουν επόμενα σχέδια που θα θέλατε να μοιραστείτε;
Υπάρχει κάποιο έτοιμο, παλιότερο υλικό, υπάρχει επίσης το βιβλίο ενηλίκων που ξεκίνησα να γράφω πέρυσι και θέλω να πιστεύω ότι μέσα στους επόμενους μήνες θα προχωρήσει αρκετά και κάποια διηγήματά μου που θα συμπεριληφθούν σε ανθολογίες στις οποίες συμμετέχουν πολλά και αξιόλογα ονόματα του χώρου.
Κλείστε με μια αγαπημένη φράση/παράγραφο από το βιβλίο σας.
«Το χαμόγελό της έσβησε καθώς από το μυαλό της πέρασε η ίδια σκέψη που την έθλιβε κατά καιρούς. Πόσο τραγικά ρέπει το ανθρώπινο γένος στην αυτοκαταστροφή, μπολιασμένο με το δηλητήριο του μίσους και του εγωισμού; Πόσο πιο τρομακτικός ήταν ο πόλεμος που έδωσαν όλοι τους από εκείνους τους πολέμους που αιματοκύλιζαν για χιλιάδες χρόνια τον πλανήτη; Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αν δεν υπήρχε φθόνος στις ψυχές μας;…»
Σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συνέντευξη και να ευχηθώ και εγώ με τη σειρά μου Καλή Χρονιά, υγεία και δημιουργικότητα!
Δημοσίευση σχολίου