Ξέρω, είσαι εκεί στον ουρανό σου.
Που σε κοιτώ, μα δεν σε βλέπω.
Αχ να μπορούσα να σε έβλεπα, να σε ζητούσα,
να κάνεις την ψυχή μου δροσερό αεράκι…
να σκορπίσω παντού όμορφες ευχές
σε εκείνους που βλέπουν τον ήλιο με κόσκινο,
σε αυτούς που ζωγράφισαν,
μα άλλοι έχουν τον ουρανό στη μύτη…
Θεέ μου, κάνε τα μάτια μου αστραπή
να φωτίσει το σκοτάδι τους,
τον καπνό της φωτιάς μου
άγγελοι τους άδικους να σταματήσουν…
Με το μαντήλι σου να σκουπίσω
του κόσμου σου τα δάκρυα…
τα χέρια μου σαν ζεστό ψωμί
να ταΐζω τα φτωχά ανθρώπινα πουλιά σου.
Το σώμα μου χιτώνα σου να σκεπάζω στο δρόμο
τα κορμιά στις μέρες σου!
Την καρδιά μου πρωινή δροσιά
να στάζει αγάπη στην ψυχή τους.
Από τον ποιητή Εσσάμ Αλαντάση
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Δημοσίευση σχολίου