Η Αναστασία Τοπαλίδου συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό μέσα από το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Το Φάντασμα, τα Μωβ Έλατα & Άλλες Λεπτομέρειες», το οποίο κυκλοφόρησε το 2020 από τις εκδόσεις Πηγή. Διήγημά της έχει συμπεριληφθεί στη συλλογή «Διδυμότειχο: Μία συλλογή διηγημάτων με φόντο την ακριτική πόλη», που κυκλοφόρησε το 2017 από τις Εκδόσεις iWrite. Το βιβλίο «Λίγο πριν συμφιλιωθούμε» είναι το δεύτερο προσωπικό μυθιστόρημα της Αναστασίας Τοπαλίδου.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Αναστασία Τοπαλίδου
β) Τίτλος: Λίγο πριν συμφιλιωθούμε
γ) Έτος Έκδοσης: 2022
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Πηγή
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ: Είναι αρκετά δύσκολο να παρουσιάσεις ένα βιβλίο όταν αυτό προέρχεται από συγγραφέα που είναι από τα μέρη σου. Την συγγραφέα δεν την ήξερα, ούτε και ότι πρόκειται για το δεύτερο μυθιστόρημα της. Το βιβλίο της Αναστασίας Τοπαλίδου με τίτλο «Λίγο πριν συμφιλιωθούμε» ήρθε στα χέρια μου μετά και από την παρουσίαση του βιβλίου που πραγματοποιήθηκε στη πόλη της Αλεξανδρούπολης. Η ιστορία εστιάζει στη σχέση μιας μητέρας και του γιού της.
Το παιδί σου όταν μεγαλώσει πρέπει να θυμάται πως είχε μια μάνα.
Σε κάποιο χωριό στην Ελλάδα, τρεις άνθρωποι ζουν το δικό τους προσωπικό δράμα. Η Μαρία ζει στερημένη, αδυνατεί να αποδεχθεί το θάνατο του άντρα της αλλά και να αγαπήσει. Ο πατέρας της Μαρίας δεν θέλει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και σε κάθε δύσκολη στιγμή, είναι απών από το σπίτι αλλά και από τη ζωή της Μαρίας. Ο Μανώλης, ο γιος της Μαρίας, μεγαλώνει χωρίς αγάπη τόσο από τη μητέρα του όσο και από τους οικείους του. Προσμένει ένα χάδι, μια αγκαλιά. Όμως μέχρι κι αν έρθει αυτό, ο ίδιος γκρεμίζει ότι έχει φτιάξει. Μόνο όταν γνωρίσει την γυναίκα του, την Κατερίνα ίσως βρει αυτό που αναζητά πραγματικά. Θα μπορέσουν αυτοί οι τρεις άνθρωποι να συμφιλιωθούν μεταξύ τους αλλά και με τους ίδιους τους δαίμονες τους; Θα προλάβουν ή η ώρα της συμφιλίωσης έχει περάσει;
Με ωραία και απλή γραφή, η συγγραφέας κάνει ένα ταξίδι στο χρόνο και παρουσιάζει μια ιστορία η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της εξελίσσεται σε μια εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Τότε που τα χωριά έσφυζαν από ζωή, οι άνθρωποι απασχολούνταν και έθρεφαν τις οικογένειες τους από την γη και τα παιδιά με τη σειρά τους σεργιάνιζαν ανέμελα στις πόλεις και στις πλατείες. Με την πάροδο του χρόνου τα τρένα θα γέμιζαν με νεαρούς/ες που έφευγαν για να σπουδάσουν και δεν θα επέστρεφαν πια πίσω.
Ο κόσμος έψαχνε τη μοίρα του στις μεγαλουπόλεις και αναζητούσε το θαύμα στο τσιμέντο, σε σπίτια υπόγεια και ανώγεια, στα εργοστάσια θαυμάζοντας τους πρώτους ουρανοξύστες στην πρωτεύουσα και τη χώρα
Αξιοσημείωτο είναι ότι ενώ η ιστορία εξελίσσεται στην μεταπολεμική Ελλάδα, η συγγραφέας δεν αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα. Πάραυτα ο αναγνώστης μπορεί να κατανοήσει σε ποια περίοδο διαδραματίζεται η ιστορία. Όσον αφορά τους χαρακτήρες της ιστορίας, αυτοί έχουν αναπτυχθεί σε ικανοποιητικό βαθμό ώστε ο αναγνώστης να συμπάσχει μαζί τους ωστόσο η διαδρομή αυτών, παραμένει αναλλοίωτη, με το πέρασμα του χρόνου. Επίσης παρά την ποικιλία των συναισθημάτων, στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας, η μελαγχολία είναι έντονη, κάτι που άλλοτε είναι θετικό κι άλλοτε ίσως να κουράσει.
Συνοπτικά το βιβλίο της Αναστασία Τοπαλίδου «Λίγο πριν συμφιλιωθούμε» είναι ένα βαθιά κοινωνικό μυθιστόρημα, που απεικονίζει τις ανθρώπινες σχέσεις και τη σημασία αυτών στη ζωή του καθενός. Υπάρχει κατάλληλος χρόνος για να συμφιλιωθούμε με όσους πληγώσαμε άθελά μας;
* Αναζητήστε το βιβλίο από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς
3 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Δημοσίευση σχολίου