Ο Shel Silverstein συστήθηκε για πρώτη φορά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό μέσα από το πρώτο του παιδικό βιβλίο με τίτλο «Το δέντρο που έδινε», το οποίο κυκλοφόρησε το 1989 από τις εκδόσεις Δωρικό. Μέσα από το αυτό το βιβλίο έγινε παγκοσμίως γνωστός. Παρά το γεγονός ότι έχει γράψει συνολικά 13 παιδικά βιβλία, στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί μέχρι και σήμερα τρία ακόμη βιβλία του ("Το κομμάτι που λείπει συναντά το μεγάλο Ο", "Λαφκάντιο: Το λιοντάρι που ήξερε να πυροβολεί" και "Μια καμηλοπάρδαλη και μισή").
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Shel Silverstein
β) Τίτλος: Το δέντρο που έδινε
γ) Έτος Έκδοσης: 1989
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Δωρικό
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ: Είναι μερικά βιβλία που δεν σου γεμίζουνε το μάτι, με την πρώτη ματιά όμως μέσα τους κρύβουν βαθύ νόημα. Υπάρχουν παιδικά βιβλία πάλι που πρέπει να διαβαστούν από μικρούς αλλά και μεγάλους. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και «Το δέντρο που έδινε» του Shel Silverstein (Σελ Σιλβερστάιν).
«Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια μηλιά…και αγαπούσε ένα αγοράκι» – έτσι ξεκινάει η ιστορία του βιβλίου, συμβολίζοντας μια σχέση αγάπης μεταξύ του δέντρου και ενός αγοριού που σιγά σιγά θα εξαφανιστεί. Ένα δέντρο κι ένα μικρό αγόρι περνάνε πολλές ώρες μαζί. Το δέντρο δείχνει πως αγαπά το αγόρι πολύ, αφού του δίνει ότι κι αν ζητήσει. Το αγόρι μεγαλώνει, συνεχίζει τη ζωή του και βρίσκει κάποιον άλλο να αγαπήσει. Σχεδόν ξεχνάει το δέντρο. Κάποια μέρα το αγόρι θα επιστρέψει και το δέντρο που εξακολουθεί να το αγαπά θα του δώσει ότι ζητήσει. Τα μήλα της, τα κλαδιά της ακόμα και τον κορμό της. Το δέντρο θα πάψει να είναι δέντρο. Στο σημείο εκείνο που ήταν το δέντρο δεν έχει μείνει τίποτα παρά μόνο ένα παλιό κούτσουρο. Και πάλι όταν το αγόρι σε μεγάλη ηλικία πια θα επιστρέψει, το δέντρο παρόλο που δεν έχει τίποτα, θέλει να δώσει ότι μπορεί.
Ο Shel Silverstein παρουσιάζει μια ιστορία με πρωταγωνιστές ένα μικρό αγόρι και ένα δέντρο. Το δέντρο συμβολίζει έναν γονιό που για το παιδί του θα έκανε τα πάντα γιατί απλούστατα το αγαπάει. Το παιδί όμως δεν εκτιμά το δώρο που του προσφέρει ο γονιός και το μόνο που τον νοιάζει είναι να παίρνει και όχι να δίνει. Το μικρό αγόρι αγαπάει μέχρι ένα σημείο, έπειτα αναπτύσσει κάτι που έχουν όλοι οι άνθρωποι, τον εγωισμό. Οι ανάγκες και τα θέλω του είναι πιο σημαντικά από την αγάπη και το να νοιάζεται για τον άλλο.
Το δυνατό μήνυμα αυτού του βιβλίου είναι: καλύτερα να δίνεις παρά να παίρνεις. Έχει κι άλλα μηνύματα που ωστόσο δεν είναι τόσο ξεκάθαρα πχ περιβαλλοντική συνείδηση. Στα πολλά θετικά αυτού του βιβλίου είναι και η εικονογράφηση. Οι εικόνες είναι ασπρόμαυρες άρα δίνεται η δυνατότητα στους μικρούς αναγνώστες να τις χρωματίσουν παράλληλα με την ανάγνωση.
Συνοπτικά, «Το δέντρο που έδινε» είναι μια μοναδική, διαχρονική, αλληγορική μα και τρυφερή ιστορία μέσα από την οποία θα μάθει κανείς να αγαπά κάποιον άνευ όρων ό,τι κι αν γίνει. Ό,τι κι αν συμβεί ή ακόμα κι αν φαίνεται ότι το άτομο που αγαπάς σε ξεχνά ή δεν σου φέρεται καλά, μην σταματήσεις ποτέ να το αγαπάς. Και ακόμα κι αν φαίνεται ότι δεν σου έχει μείνει τίποτα, πάντα θα θέλεις να δίνεις και θα νιώθεις ευτυχισμένος. Ένα όμορφο, ιδιαίτερο και ταυτόχρονα σκληρό και στενάχωρο βιβλίο (άλλοι θα το αγαπήσουν κι άλλοι πάλι όχι) που υμνεί την προσφορά, την γενναιοδωρία και την πλεονεξία. Δεν πρέπει να λείψει από καμιά βιβλιοθήκη είτε παιδική είτε ενηλίκων.
* Αναζητήστε το βιβλίο από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Δημοσίευση σχολίου