«Τα σονέτα του Αυγούστου» είναι το πρώτο σας μυθιστόρημα για ενήλικες που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Τι σας ώθησε να γράψετε την συγκεκριμένη ιστορία;
Το καλοκαίρι του 1998 βρέθηκα να υπηρετώ τη θητεία μου σε ένα νησί του Αιγαίου. Σε μια περίοδο που ο περισσότερος κόσμος ασχολούνταν με την άνοδο των δεικτών του χρηματιστηρίου, το άγαλμα ενός Άγγλου Φιλέλληνα ποιητή στο κέντρο μιας πλατείας με θέα το Αιγαίο, περνούσε απαρατήρητο για τους πολλούς, η δε ιστορία της ζωής του κινούνταν στη σφαίρα του παράδοξου. Όταν κάποια στιγμή λόγω συγκυριών γνώρισα κι εγώ την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ζωή του Ρούπερτ Μπρουκ και είδα τις αναλογίες και τις συνάφειες με την εποχή μας όσο και με άλλες φυσικές και μεταφυσικές παραμέτρους, θέλησα να την επικοινωνήσω στο αναγνωστικό κοινό ως μυθιστόρημα, αφενός στο πλαίσιο της λογοτεχνικής απόλαυσης αλλά και αφετέρου ως ανάγνωσμα μέσα από το οποίο ο αναγνώστης θα προβληματιστεί και θα βρει τυχόν σημεία ταύτισης με την προσωπικότητα ενός ανθρώπου που συνδύαζε το πνευματικό και το ηρωικό στοιχείο..
Πόσο απαιτητική είναι η συγγραφική διαδικασία και πόσο χρόνο σας πήρε η ολοκλήρωση του βιβλίου;
Η μυθιστορηματική βιογραφία, κατηγορία που ανήκει το συγκεκριμένο βιβλίο ως είδος, απαιτεί έρευνα και αναζήτηση. Ειδικά όταν ο ήρωάς σου δεν είναι Έλληνας και δεν υπάρχει σχετική βιβλιογραφία στα ελληνικά εκτός των ποιημάτων του, έχεις να προσπελάσεις και τον παράγοντα γλώσσα. Επιπλέον όταν η συγγραφή δεν είναι αποκλειστική ενασχόλησή σου, τότε ναι, η όλη διαδικασία απαιτεί χρόνο, υπευθυνότητα, υπομονή και επιμονή.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας;
Ως ένα βιβλίο από το οποίο ο αναγνώστης έχει να αποκομίσει.
Το εξώφυλλο και ο τίτλος του βιβλίου ήταν επιλογή δική σας ή του εκδοτικού οίκου;
Ήταν αποτέλεσμα σύνθεσης και συνεργασίας μιας ομάδας ανθρώπων στην οποία έχω την τιμή να ανήκω.
Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο και τους χαρακτήρες του;
Πρόκειται για την ιστορία του Άγγλου ρομαντικού ποιητή Ρούπερτ Μπρουκ που πέθανε μόλις στα 28 του χρόνια πάνω στο ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου καθ’ οδόν για τη μάχη της Καλλίπολης και ετάφη στη Σκύρο, χωρίς καν να γνωρίσει το νησί παρά μόνο ένα μικρό κόλπο και μια έκταση με ελαιόδεντρα στα νότια όπου και τελικά τάφηκε. Την ίδια περίοδο στην πολιτική ζωή της Ελλάδας επικρατεί η σύγκρουση βενιζελικών – αντιβενιζελικών για τη συμμετοχή στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο μυθιστόρημα μετά από 85 χρόνια, το πνεύμα του ποιητή επιστρέφει για πέντε νύχτες του Αυγούστου στη Σκύρο προσπαθώντας να ολοκληρώσει μια εσωτερική πορεία κάθαρσης και αυτογνωσίας, κάνοντας παράλληλα αναδρομές στη ζωή του. Στο δεύτερο μέρος και λόγω μιας διαταραχής, του χρόνου, μετεμψυχώνεται ως δίπολο ΣΩΜΑ – ΠΝΕΥΜΑ σε δύο ανθρώπους, έναν ιπτάμενο της Πολεμικής Αεροπορίας και έναν νέο ποιητή που υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία, αντίστοιχα. Μέσα από τα πρόσωπα αυτά εκφράζεται το πνευματικό και το ηρωικό στοιχείο του ποιητή. Την ίδια περίοδο, μια αινιγματική γυναίκα, η Αλίς, μοντέλο της Victoria’s secret, καταφθάνει στο νησί αναζητώντας τα ίχνη του Μπρουκ έπειτα από πολλά χρόνια. Κάθε πρόσωπο του μυθιστορήματος αναζητά τις δικές του απαντήσεις, τη δική του κάθαρση μέσα από τη συνύπαρξη και τη σχέση με τα άλλα. Στο τέλος η όποια κάθαρση επέρχεται ακόμη μια φορά μέσα από την τραγικότητα και κάνοντας κύκλο οδηγεί στην αναγκαιότητα μιας νέας αναζήτησης.
Υπάρχουν κάποια σημεία ταύτισης της δική σας προσωπικότητας, με κάποιον από τους χαρακτήρες του βιβλίου σας;
Πιστεύω πως τόσο εγώ όσο και οι αναγνώστες θα βρουν σημεία ταύτισης με όλους τους ήρωες του έργου, ακόμα και με αυτούς που ανήκουν σε διαφορετικό φύλο. Προσωπικά θεωρώ πως βρίσκομαι πιο κοντά στη λογοτεχνική περσόνα του Μίλτου, του νέου ποιητή που συμβαίνει να υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στο νησί και ο οποίος στην ιστορία αντιπροσωπεύει το πνευματικό και ερωτικό στοιχείο του Μπρουκ.
Σε ένα σημείο της ιστορίας γίνεται αναφορά για την τέχνη και την ομορφιά. Θεωρείτε ότι αυτά τα δύο έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο;
Αυτό πίστευε ο Μπρουκ και η γενιά του. Προσωπικά πιστεύω πως οι πνευματικοί άνθρωποι θα πρέπει να παλεύουν ώστε να εκπληρώσουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό αυτό το μότο όχι ως θεωρητικό σχήμα αλλά ως ουσιαστική ανάγκη. Γιατί πραγματικά η εποχή μας έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ το οξυγόνο της τέχνης και της ομορφιάς. Η τέχνη και η ομορφιά μας χρειάζεται από τα πιο απλά καθημερινά πράγματα ως την αναζήτηση των πιο σύνθετων, ως τρόπος ζωής ουσιαστικά επικοινωνίας του εαυτού μας, με το ανθρώπινο και το ένθεο στοιχείο του, ως διαδικασία αυτοπραγμάτωσης.
Τελικά η ποίηση είναι ένα φυσικό ταλέντο ή κάτι περισσότερο;
Σίγουρα κάποια πράγματα είναι εξ οράνω όπως γράφει και ο Ελύτης, ωστόσο χρειάζεται να καλλιεργήσεις συνειδητά και επίμονα το μικρό αλλά όμορφο αυτό κομμάτι λογοτεχνικής γης που σου αναλογεί για να δρέψεις τους καρπούς του.
Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Στο παιδικό βιβλίο απ’ όπου και ξεκίνησα, δουλεύω τη σειρά Αρχαία Ελλάδα των Εκδόσεων Χάρτινη Πόλη με δύο νέα βιβλία που θα κυκλοφορήσουν μέσα στο 2023. Οι τίτλοι «Αρχαία Αθήνα-Ακρόπολη» και «Αρχαία Κρήτη-Μινωικός Πολιτισμός». Στο κομμάτι του μυθιστορήματος συγκεντρώνω υλικό και ερευνώ το πεδίο του καινούριου μου έργου αλλά είναι νωρίς να σας πω κάτι περισσότερο.
Μια αγαπημένη φράση/παράγραφο/ποίημα από το βιβλίο σας.
«Κάποτε κάπου εδώ κοντά έζησα κι εγώ. Έτρεξα, έπαιξα, έγραψα, ένιωσα, χάρηκα, πόνεσα. Μετά σκοτάδι. Μα αναπαμό δεν έβρισκε η ψυχή μου και φαίνεται πως χάρη μού δόθηκε απ’ τους θεούς για πέντε νύχτες να δω τον κόσμο απ’ την αρχή. Σοφότερος να γίνω κι όσα αγνοούσα να γνωρίσω. Κι ήταν πολλά αυτά που νόμιζα ότι ήξερα μα τα αγνοούσα. Και κάπως ήδη το νιώθω πως σαν έρθει η ώρα να φύγω ξανά για τον ήρεμο ξένιο τόπο που αναπαύεται το σώμα μου, πάλι όλα δεν θα τα γνωρίζω, μα πιο πολλά θα αγνοώ. Όχι, δεν είναι ο λόγος πως οι νύχτες κάποτε θε να τελειώσουν, πως ο χρόνος είναι λίγος και δεν μου αρκεί. Είναι το πεπερασμένο της ύπαρξής μου, ή μάλλον πια… της ανυπαρξίας μου».
