Κερδίστε ένα συλλεκτικό Blue Box

«Οι Δικές μου Στιγμές» ετοίμασαν το πρώτο για φέτος gift box, το οποίο και περιλαμβάνει πέντε προϊόντα μπλε απόχρωσης. Σε συνεργασία με αντιπρόσωπο της AVON, την εταιρεία Candle n'Art και την Inaessentials προσφέρουν ένα ακόμη συλλεκτικό, χρωματιστό και ολίγον καλοκαιρινό Gift Box. Μετά από κλήρωση θα προκύψει ένας νικητής ενώ τα έξοδα αποστολής αναλαμβάνει η σελίδα «Οι Δικές μου Στιγμές». Το δώρο θα σταλεί στο νικητή σε eco friendly συσκευασία, χορηγία της Xartopack. Ο διαγωνισμός ισχύει μόνο για κατοίκους εντός Ελλάδας.    

Το συλλεκτικό gift box περιλαμβάνει προϊόντα που έχουν χρησιμοποιηθεί και έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη. Έτσι λοιπόν δίνω την ευκαιρία, να αποκτήσετε ένα μοναδικό και ιδιαίτερο κουτί, το οποίο θα έχει εντός του: 

1. Αρωματικό Φυτικό Κερί Με Αιθέρια Έλαια Μανόλιας (212 ml)
2. Βαμβακερή πετσέτα χεριών
3. Ζελέ Ντους Senses Pure Marine
4. Κρέμα χεριών AVON
5. Φυσικό σαπούνι με έλαιο λεβάντας και μύρτιλο

Για να το διεκδικήσεις, γίνε μέλος στη σελίδα μας στο facebook και ακολούθησε τα βήματα εδώ.

Ο διαγωνισμός ισχύει από σήμερα, Τρίτη 29/03/2022 έως την Δευτέρα 11/04/2022. Ο νικητής θα ενημερωθεί την Τρίτη 12/04/2022, με σχόλιο κάτω από το post της ανάρτησης και στην στήλη "Διαγωνισμοί" του ιστολογίου «Οι Δικές μου Στιγμές».  

Για την παραλαβή του δώρου του ο νικητής θα έχει περιθώριο 7 ημερών για να στείλει μήνυμα στη σελίδα, διαφορετικά το δώρο θα δοθεί σε επιλαχών.

Ο Διαγωνισμός έχει καταχωρηθεί και στα:

kerdiseto, diagonismos, mykosmos, doreandiagonismoi

Ακολουθείστε με και στο instagram για να μην χάνετε διαγωνισμό!!!

Ο Μιχάλης Πατένταλης για το βιβλίο του «Ο χορός του Χάντινγκτον»

Ο Μιχάλης Πατένταλης μιλάει για το βιβλίο του, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος με τίτλο «Ο χορός του Χάντινγκτον». Πρόκειται για το δεύτερο προσωπικό του μυθιστόρημα όπου εμποτίζει τη νέα του ιστορία με τις εμπειρίες του ως ψυχαναλυτής, δημιουργώντας ένα συγκινητικό σκηνικό τραγικών χορευτικών κινήσεων. Ένα ψυχογραφικό μυθιστόρημα με ποικιλία συναισθημάτων και μηνυμάτων αλλά και με ένα φινάλε γλυκόπικρο, αναμενόμενο αλλά και ανατρεπτικό, ταυτόχρονα. 

Διάβασε την άποψη μου για το βιβλίο «Ο χορός του Χάντινγκτον»

Λίγα λόγια για εσάς και πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή. 

Την παιδική μου ηλικία την έζησα σε ένα χωριό της Δράμας ,την Προσοτσάνη, μαζί με τον παππού και την γιαγιά και τους γονείς μετανάστες στην Γερμανία. Θυμάμαι πως στο σχολείο τα μεσημέρια έρχονταν οι γονείς να πάρουν τα παιδιά τους ενώ εγώ πήγαινα μόνος με τα πόδια στο σπίτι. «καλά εσύ δεν έχεις γονείς;» με ρωτούσαν τα παιδιά και γώ τους έλεγα ιστορίες απ το μυαλό μου για ένα αεροπλάνο που θα τους μεταφέρει σύντομα κοντά μου. Τότε άρχισα να γράφω ποιήματα θέλοντας με αυτό τον τρόπο να καταπολεμήσω το αίσθημα της απώλειας που ένιωθα μέσα μου. Έτσι από τότε έγινε η συγγραφή ο σύνδεσμος μεταξύ της σκληρής πραγματικότητας και της ψυχικής μου φαντασίας. Γιατί όπως έλεγε και ο Μπουκόφσκι «Αν δεν νιώσεις ότι ο ήλιος μέσα σου, σου καίει τα σπλάχνα, μην γίνεις ποτέ συγγραφέας». 

«Ο χορός του Χάντινγκτον» αποτελεί το δεύτερο προσωπικό σας μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. Τι σας ώθησε να γράψετε την συγκεκριμένη ιστορία και να ασχοληθείτε με την νόσο του Χάντιγκτον; 

Όλα ξεκίνησαν από μια τυχαία συνάντηση με έναν νεαρό που έπασχε από την νόσο του Χάντινκτον. Με τις κουβέντες που κάναμε πριν τον βρει ο θάνατος κατάλαβα πως μια στιγμή στην ζωή μας είναι ικανή να ακυρώσει κάθε μας σχέδιο για το μέλλον. Ειδικά τον καιρό αυτό με την πανδημία αλλά και τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία η σκέψη αυτή γίνεται όλο και πιο οδυνηρή.  

Πόσο απαιτητική είναι η συγγραφική διαδικασία και πόσο χρόνο σας πήρε η ολοκλήρωση του βιβλίου; 

Από την στιγμή που γεννιέται η ιδέα αρχίζει ένας πνευματικός μαραθώνιος. Ατέλειωτες μέρες μελέτης για κάθε λεπτομέρεια που θα καταγραφεί στο βιβλίο. Θυμάμαι την στιγμή που με πήρε ο κύριος Θάνας, επιμελητής του μυθιστορήματος, για να μου πεί πως η μονοκατοικία που ανέφερα  στο Λονδίνο, ήταν πολυκατοικία και έπρεπε να αλλάξω τον αριθμό του σπιτιού για να είμαι ακριβής στην περιγραφή μου. Έξι μήνες λοιπόν αποταμίευα τις σκέψεις μου για να βρουν τελικά, μετά από ενάμιση χρόνο, διέξοδο σε αυτό το βιβλίο. 

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας; Θα αποδεχόσασταν το χαρακτηρισμό «ψυχογραφικό μυθιστόρημα»; 

Πράγματι. Πρόκειται για ένα ψυχογραφικό μυθιστόρημα που περιγράφει  τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά των ηρώων, παρουσιάζοντας τις πιο ενδόμυχες σκέψεις  τους με κάθε λεπτομέρεια. Για να το πετύχεις αυτό όμως, πρέπει να βρίσκεσαι μέσα στο μυαλό των πρωταγωνιστών και να είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις τις σκέψεις, τις εναλλαγές της διάθεσης και τους προβληματισμούς τους, καλύτερα απ’ ότι οι ίδιοι οι χαρακτήρες. 

Το εξώφυλλο και ο τίτλος του βιβλίου ήταν επιλογή δική σας ή του εκδοτικού οίκου; 

Ο εκδοτικός οίκος πρότεινε μερικές παραλλαγές για το εξώφυλλο και τελικά καταλήξαμε σε αυτό, γιατί πιστεύουμε πως εκφράζει απόλυτα η αισθητική του το μυθιστόρημα μου. Γίνεται πραγματικά πολύ καλή δουλειά στον Κλειδάριθμο πάντοτε σε αγαστή συνεργασία με τους συγγραφείς. 

Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο και τους χαρακτήρες του; 

Ο Χορός του Χάντινγκτον είναι μια ιστορία που προσπαθεί να προσεγγίζει τη σημαντικότητα που έχει μια στιγμή μόνο της ζωής, αναδεικνύοντας το πόσο εύθραυστη μπορεί να είναι η ανθρώπινη ψυχή απέναντι στον θάνατο. 

Ο Ρενέ Κομνίν είναι στέλεχος του εμπορικού τμήματος μιας από τις μεγαλύτερες φαρμακοβιομηχανίες της Γαλλίας, ζει σε ένα πολυτελές διαμέρισμα στη Μονμάρτη, μαζί με τη γυναίκα του και είναι ένας  επιτυχημένος νέος. Ώσπου η μοίρα του χτυπάει την πόρτα. Οι αποφάσεις που πρέπει να πάρει δυσβάσταχτες και το κόστος βαρύ. Η τελευταία του επιθυμία θα γίνει φωνή για την ζωή και κραυγή για τον θάνατο. 

Η Ζανέτ Βιονέ είναι πρίμα μπαλαρίνα της Βασιλικής Όπερας του Παρισίου, που προσπαθεί, με τις αποφάσεις που παίρνει, να αναλάβει την ευθύνη του πεπρωμένου της. Γιατί άλλο είναι η μοίρα και άλλο το πεπρωμένο. 

Από την άλλη ο Λαρς Βερλέν ένας ποδηλάτης  που έχει βάλει σκοπό να κερδίσει το  στο Grand Tour του Παρισιού, παραδίδει το πεπρωμένο του στην τυχαιότητα της μοίρας. Τρία πρόσωπα χωρίς καμία σχέση μεταξύ τους, θα συναντηθούν μια τυχαία στιγμή, για μερικά δευτερόλεπτα, και οι ζωές τους θα ενωθούν για πάντα με τον πιο παράδοξο και απίθανο τρόπο. 

Ρενέ, Ζανέτ και Λαρς. Τρεις χαρακτήρες με κύριο χαρακτηριστικό ότι επιλέγουν την μοναξιά. Τελικά την ζωή την κερδίζει αυτός που φτιάχνει το πεπρωμένο μόνος του, ακολουθώντας μονάχα τη βούληση της ψυχής του; 

Την ζωή την κερδίζει αυτός που δεν αφήνει το πεπρωμένο στην μοίρα του. Η εκπλήρωση του πεπρωμένου είναι μια συνειδητή σχέση που έχουμε με τον βαθύτερο εσωτερικό εαυτό μας, αλλά και την ωρίμανσή μας στο συναισθηματικό, ψυχικό και πνευματικό επίπεδο. 

Ο Ρενέ Κομνίν δυσκολεύεται να αποδεχθεί ότι έχει τη νόσο του Χάντινγκτον. Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που έχει τη νόσο και παλεύει με το άγχος, τη μοναξιά και την κατάθλιψη; 

Να μην παραδοθεί στην τυχαιότητα της μοίρας. Γιατί υπάρχουν άπειρες πιθανότητες στην ζωή. 

Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια; 

Ναι. Το επόμενο μυθιστόρημα θα έχει σχέση με την εσωτερική αλλά και την κοινωνική κάθαρση….

Θέατρο/Review: Οι κάτω απ' τα αστέρια

Είδαμε την παράσταση «Οι κάτω απ' τα αστέρια» στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης. 

Το θεατρικό έργο του Τηλέμαχου Τσαρδάκα «Οι κάτω απ' τα αστέρια», μετά τη διεθνή τους περιοδεία σε Λονδίνο και Άμστερνταμ αλλά και τα δεκάδες sold out σε παραστάσεις, έρχεται για μία μοναδική παράσταση στη Αλεξανδρούπολη με τους Λίλα Μπακλέση και Κωνσταντίνο Μπίμη να αναμετρώνται για ακόμη μια φορά. 

Αρχές της δεκαετίας του ’90, δυο εραστές, η Μενίτα και ο Νικολής θα συναντηθούν στο νησί τους και θα θυμηθούν στιγμές όταν υπήρξαν ζευγάρι σε νεαρή ηλικία. Η Μενίτα είναι πλέον παντρεμένη και έχει δυο παιδιά. Όλα αυτά τα χρόνια, οι επιλογές που έκαναν στη ζωή τους, στιγμάτισαν και τους δυο. Θα νοσταλγήσουν την εποχή που ήταν ακόμα παιδιά και θα αναρωτηθούν πως θα ήταν η ζωή τους αν δεν επέβαλλαν στον εαυτό τους, αυτές τις επιλογές. Θα μιλήσουν για τις ευκαιρίες που χάθηκαν αλλά και για τα λόγια που δεν ειπώθηκαν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο έρωτας τους καλά κρατεί. Μπορούν να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία ή είναι πλέον αργά;

Το κείμενο του Τηλέμαχου Τσαρδάκα είναι εξαιρετικά δυνατό και παράλληλα συγκινητικό ενώ η ανατροπή στο φινάλε είναι αρκετά συναισθηματική τόσο για το ερωτευμένο ζευγάρι όσο και για το θεατή που παρακολουθεί. Το σκηνικό που έχει στηθεί σίγουρα είναι ιδιαίτερο και συνάμα απλό, αφού αποτελείται από ένα τραπέζι και ξύλινες καρέκλες, πολλές από αυτές γυρισμένες ανάποδα. 

Η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα, η ροή της παράστασης είναι γρήγορη, υπάρχουν κάποια flashback όπου απαντούν στα ερωτήματα που δημιουργούνται ενώ και η χημεία των ηθοποιών είναι καταπληκτική όπως και οι ερμηνείες τους. Ο Κωνσταντίνος Μπιμής είναι απολαυστικά εκφραστικός από την αρχή μέχρι το τέλος. Μιλάει ακατάπαυστα ωστόσο μέσα από τα λόγια του αλλά και τις κινήσεις του δημιουργεί εικόνες, από τις αναμνήσεις ενός έρωτα που παραμένει ακόμη ανεξίτηλος. Η Λίλα Μπακλέση ερμηνευτικά είναι καλή, κινησιολογικά όμως ήταν υπέροχη. Οι δύο ηθοποιοί καταφέρνουν να γεμίσουν την σκηνή προσφέροντας στον θεατή παράλληλα δόσεις χιούμορ και δράματος μαζί. 

Στα αρνητικά της παράστασης η ενδυματολογία της Λίλα Μπακλέση αλλά και οι πολλές βρισιές που υπήρχαν, χωρίς λόγο και αιτία.

Εν κατακλείδι, «Οι κάτω απ' τα αστέρια» είναι μια γλυκόπικρη ιστορία για τις σχέσεις, τις επιλογές που μας καθορίζουν αλλά και για τον ίδιο τον έρωτα. Αν την πετύχετε να την δείτε. Αξίζει!!!

ΠΛΟΚΗ: Τέλη των 80ς, αρχές των 90ς. Ελληνική επαρχία, πόλη νησιού. Η Μένια και ο Νικολής πάνε μαζί σχολείο, γίνονται αχώριστοι, ονειρεύονται, κάνουν έρωτα, ερωτεύονται «για πάντα». Αλλά τα χρόνια περνούν και η πραγματικότητα – όπως συνηθίζει – επιβάλλει τον εαυτό της. Οι δύο ήρωες όμως ποτέ δεν παύουν να σημαδεύουν ο ένας τον άλλο. Παρά τις επιλογές που έχουν κάνει στις ζωές τους, ανάμεσά τους, εξακολουθεί να καίει μια πυρκαγιά άγρια. Αυτή είναι η τελική αναμέτρηση ενός μεγάλου εγκλωβισμένου έρωτα. Αυτή είναι η συνάντηση που χρωστούσαν ο ένας στον άλλο. Γεμάτη χιούμορ και συγκίνηση, γεμάτη τρυφερότητα και απόρριψη, γεμάτη σύγκρουση και νοσταλγία. Αυτή είναι η γλυκόπικρη ιστορία των «κάτω απ’ τ’ αστέρια». Μια ιστορία αγάπης και ενηλικίωσης, για τις πολύ μεγάλες προσδοκίες και την πολύ σκληρή πραγματικότητα, με φόντο τη μικρή κοινωνία της επαρχίας, τις παραλίες του καλοκαιριού και την ξέγνοιαστη εποχή της αθωότητας.

Cine Review: Belfast

Αναπολώντας τα παιδικά του χρόνια σε μια γειτονιά του Belfast, o Kenneth Branagh (ντεντεκτιβ Ηρακλής Πουαρό) παρουσιάζει την πιο προσωπική ταινία του μέχρι σήμερα, απεικονίζοντας παράλληλα μια βίαιη και ταραχώδη εποχή που διαδραματίστηκε το καλοκαίρι του 1969 στην Βόρεια Ιρλανδία, μέσα από τα αθώα μάτια ενός εννιάχρονου αγοριού. Η ταινία «Belfast» τιμήθηκε με Χρυσή Σφαίρα ενώ έχει επτά υποψηφιότητες στα Oscar.  

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Ταινία: Belfast

Σκηνοθεσία: Kenneth Branagh

Πρωταγωνιστούν: Jude Hill, Lewis McAskie, Caitriona Balfe, Jamie Dornan κ.α  

Είδος ταινίας: Βιογραφία / Δραματική / Ιστορική Έτος

Έτος Παραγωγής: 2021 

Διάρκεια: 98’

ΥΠΟΘΕΣΗ: Βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού του 1969 στο νότιο Μπέλφαστ. Καθώς η δεκαετία του 1960 πλησιάζει προς το τέλος της, ακόμα και όταν ο άνθρωπος έχει φτάσει μέχρι το φεγγάρι, οι σκληρές μέρες εκείνου του Αυγούστου θα μετατρέψουν τα παιδικά όνειρα του ήρωα σε εφιάλτη. Η κοινότητα στην οποία ανήκει ο εννιάχρονος ήρωας δείχνει να ζει σχεδόν αρμονικά, παρά τα προβλήματα της καθημερινότητας. Οι κινηματογραφικές ταινίες από το Χόλυγουντ εξάπτουν τη φαντασία του μικρού, ο οποίος μαγεύεται από την οθόνη.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Μια ξεκάθαρα διαφορετική κινηματογραφική πρόταση έρχεται από τον Kenneth Branagh, ο οποίος μετά τις ερμηνείες του ως θρυλικός Ηρακλής Πουαρό, γράφει το σενάριο, σκηνοθετώντας ταυτόχρονα μια ταινία βασισμένη σε αληθινά ιστορικά γεγονότα που στιγμάτισαν το «Belfast», όπως τα έζησε ο ίδιος - η οικογένειά του μετακόμισε στη Βρετανία όταν ξεκίνησαν τα προβλήματα στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Παρακολουθούμε λοιπόν τα γεγονότα του καλοκαιριού του 1969, από την οπτική γωνία ενός γλυκού παιδιού που λέγεται Buddy. 

Η οικογένεια του Buddy ζει σε μια γειτονιά του Belfast. Παρά τα οικονομικά προβλήματα αλλά και τις απειλές που δέχονται οι κάτοικοι της συνοικίας, η οικογένεια του Buddy  θα πρέπει να πάρει την απόφαση αν θα μείνει σε αυτή τη γειτονιά όπου έχουν περάσει όλη τους τη ζωή ή θα μετακομίσουν στο Λονδίνο, αφήνοντας πίσω τους φίλους και συγγενείς. Για όσο θα μείνουν στο Belfast, συνυπάρχουν αρμονικά με τους Καθολικούς. Τον Αύγουστο του 1969, μια ομάδα προτεσταντών με αρχηγό ένα αγόρι της γειτονιάς, θα συμπαρασύρει όλους τους προτεστάντες μαζί και την οικογένεια του Buddy, να "καθαρίσουν" την κοινότητα από τους Καθολικούς κατοίκους. Μέσα σε αυτή την αναταραχή, ο μπαμπάς του Buddy  θα δεχθεί μια πρόταση να εργαστεί ως ξυλουργός στο Λονδίνο. Όσο η βία κλιμακώνεται το μοναδικό καταφύγιο του Buddy είναι η κινηματογραφική οθόνη, από την οποία και μαγεύεται. 

Στα συν της ταινίας, η σκηνοθεσία, το σενάριο της, η ρεαλιστική απεικόνιση εκείνης της εποχής, η ενδυματολογία, το μουσικό background, η εκπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία αλλά και οι αρχικές σκηνές με τις πανοραμικές λήψεις του σημερινού Belfast. Οι δόσεις δράματος και χιούμορ μαζί. Οι επιλογές των ηθοποιών και οι πολύ καλές ερμηνείες αυτών. Αναμφισβήτητα ξεχωρίζει ο μικρός Jude Hill στον ρόλο του Buddy, ο οποίος πραγματικά έκλεψε την παράσταση με την υπέροχη ερμηνεία του και την εκφραστικότητα του. 

Στα μείον της ταινίας, ο αργός ρυθμός σε κάποια σημεία της ιστορίας. Οι απότομες εναλλαγές σκηνών (πχ μετά από την κηδεία, η αμέσως επόμενη σκηνή ήταν γεμάτη χαρά, γέλια και ζωντάνια). Τέλος ότι όλη η ταινία ήταν ασπρόμαυρη και οι σκηνές του κινηματογράφου ήταν έντονα έγχρωμες, με αποτέλεσμα η εναλλαγή αυτή να ενοχλεί, στο μάτι.  

Εν κατακλείδι, η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα αλλά και στις παιδικές εμπειρίες του Kenneth Branagh. Πρόκειται για μια τρυφερή, συναισθηματική αλλά και νοσταλγική, αυτοβιογραφική ιστορία όπου μας περνάει μηνύματα για την αγάπη και την αξία της οικογένειας. 

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Ναι γιατί πρόκειται για μια ασυνήθιστη, καλοδουλεμένη και ενδιαφέρουσα ταινία ενηλικίωσης, με φόντο το νότιο Belfast. 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7/10

TRAILER:

_________________________________

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει

Book Review: Ο χορός του Χάντινγκτον - Μιχάλης Πατένταλης

Ο Μιχάλης Πατένταλης συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό μέσα από το διήγημά του, με τίτλο, «Η κοκκινοσκουφίτσα της πολυκατοικίας» το 2003, όπου και βραβεύτηκε στον διαγωνισμό "Αντώνη Σαμαράκη" των εκδόσεων Καστανιώτη. «Ο χορός του Χάντινγκτον» είναι το δεύτερο προσωπικό του μυθιστόρημα όπου εμποτίζει τη νέα του ιστορία με τις εμπειρίες του ως ψυχαναλυτής, δημιουργώντας ένα συγκινητικό σκηνικό τραγικών χορευτικών κινήσεων.

 ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: Μιχάλης Πατένταλης

β) Τίτλος: Ο χορός του Χάντινγκτον

γ) Έτος Έκδοσης: 2021

δ) Έκδοση: Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ: Η πρώτη μου γνωριμία με τον συγγραφέα έγινε μέσα από το πρώτο του μυθιστόρημα «Ποιος σκότωσε τον Μότσαρτ», το οποίο και βρήκα αρκετά ενδιαφέρον. Το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα δεν ήρθε τυχαία στα χέρια μου. Το ήθελα από την πρώτη στιγμή που είδα τις νέες κυκλοφορίες του εκδοτικού, τον περασμένο Δεκέμβρη. Όντας επαγγελματίας υγείας, ήξερα τι θα διάβαζα αφού ο τίτλος του εξωφύλλου, όσο παράξενος και αν ακούγεται, με παρέπεμψε στην νόσο του Χάντινγκτον, μια ασθένεια που είχα διδαχθεί, ελάχιστα, όσο σπούδαζα. 

Προσωπικά εκτίμησα λίγο περισσότερο το συγκεκριμένο πόνημα του συγγραφέα καθώς καταπιάνεται με ένα θέμα που δεν συναντάει κανείς εύκολα στην λογοτεχνία. Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι ιδιαίτερο, αφού απεικονίζει ένα άτομο, ανεξαρτήτου φύλου, να κινείται σπασμωδικά. Να σημειωθεί πως άτομα που πάσχουν από τη νόσο του Huntington, παρουσιάζουν ως κύριο σύμπτωμα ακανόνιστες κινήσεις - συσπάσεις στα χέρια, γνωστές ως χορεία. Οι κινήσεις αυτές με την πάροδο του χρόνου γίνονται πιο έντονες.  

Ο 35χρονος Ρενέ Κομνίν είναι επιτυχημένο στέλεχος σε φαρμακευτική εταιρεία και ζει με τη σύζυγό του στην Μονμάρτη, μία από τις παλαιότερες συνοικίες του Παρισιού. Η ζωή του θα αλλάξει αναπάντεχα πολύ σύντομα, όταν θα ανακαλύψει ότι πάσχει από μια σπάνια νόσο. Θα πρέπει να αποδεχθεί ότι η πραγματικότητα είναι πολλές φορές πιο σκληρή από την αλήθεια, κάνοντάς τη να μοιάζει με μεγάλο ψέμα. Η 28χρονη Ζανέτ Βιονέ είναι μία από τις κορυφαίες μπαλαρίνες στον κόσμο, που συνεργάζεται με τον σπουδαίο χορευτή Νουρέγιεφ. Η συνεργασία τους θα λήξει άδοξα. Για εκείνη ο χορός δεν ήταν μόνο φιλοσοφία, αλλά διήγηση της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης. Μια νυχτερινή βόλτα της στο Παρίσι είναι ικανή να αλλάξει τη ζωή της. Ο Λαρς Βερλέν βγαίνει για μία βραδινή προπόνηση με το αγωνιστικό του ποδήλατο. Η ζωή του θα αλλάξει άμεσα χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει. Θα διαπιστώσει στο μέλλον ότι η επιτυχία δεν είναι παρά μόνο μια λέξη στην υπηρεσία μιας ανθρώπινης δραστηριότητας. Τρεις άνθρωποι πού από ένα παράξενο παιχνίδι της μοίρας θα ενωθούν οι ζωές τους. Τρεις άνθρωποι με παρόν αλλά και μέλλον!!! Πως μπορεί από μια τυχαία στιγμή, η ζωή του ενός να επηρεάσει τις ζωές των άλλων δύο;

Στη ζωή κερδίζει αυτός που φτιάχνει το πεπρωμένο μόνος του, ακολουθώντας μονάχα τη βούληση της ψυχής του.

Ο Μιχάλης Πατένταλης μετά τη Βιέννη (Ποιος σκότωσε τον Μότσαρτ), μας ταξιδεύει στα βουλεβάρτα του Παρισιού αλλά και στο Λονδίνο, χαρίζοντας μας, μια καλογραμμένη, όμορφη μα και ιδιαίτερη ιστορία. Έχει δημιουργήσει τρεις διαφορετικούς μεταξύ τους χαρακτήρες, οι οποίοι με έναν μοναδικό τρόπο συνδέονται μεταξύ τους. Ταυτόχρονα ο συγγραφέας παρουσιάζει στοιχεία για την χρόνια νευροεκφυλιστική ασθένεια του εγκεφάλου, την σπάνια αλλά κληρονομική νόσο του Huntington, από την οποία πάσχει ο κεντρικός πρωταγωνιστής. Μια νόσο που επηρεάζει τις λειτουργίες αλλά και ικανότητες ενός ατόμου, οι οποίες οδηγούν σε κινητικές, νοητικές (γνωστικές) και ψυχιατρικές διαταραχές.

Μέσα από μικρά κεφάλαια, ο συγγραφέας συστήνει τους χαρακτήρες της ιστορίας του, όμως δεν τους αναπτύσσει όσο θα ήθελα για να ταυτιστώ μαζί τους. Παράλληλα με απλά λόγια, χωρίς να χρησιμοποιεί επιστημονικό λεξιλόγιο και πολύπλοκες έννοιες, ο συγγραφέας βασιζόμενος στις εμπειρίες του (εργάζεται στο τμήμα ψυχοθεραπείας του Ντίσελντορφ) εισχωρεί στα άδυτα μιας ανθρώπινης ψυχής, που πάσχει από την ασθένεια του Χάντινγκτον. Αναφέρεται σχεδόν έμμεσα σε όλα τα στάδια που περνάει ο Ρενέ μέχρι την αποδοχή της ασθένειας του. Από την άρνηση και το θυμό (Γιατί σε μένα;), στο φόβο και την θλίψη (αναζήτηση σε φόρουμ και συνομιλίες με άλλους πάσχοντες - διαπίστωση ότι δεν υπάρχει θεραπεία) και τέλος στην αποδοχή (κάνοντας ένα νέο ξεκίνημα).  Ταυτόχρονα ο συγγραφέας θίγει ζητήματα σχετικά με την ιατρική επιστήμη, τα πειράματα που γίνονται από ειδικούς με στόχο την εύρεση φαρμάκων για αναστολή εξέλιξης μιας ασθένειας αλλά και την σχέση αυτών με τον αθλητισμό. 

Παράλληλα ο συγγραφέας με τις ωραίες αλλά πολλές φορές περιττές περιγραφές του, μάς ξεναγεί σε δρόμους, κτίρια αλλά και επιχειρήσεις εστίασης, στις δυο πρωτεύουσες της Ευρώπης, αναφέροντας παράλληλα και την ιστορία αυτών. Δεν θα μπορούσαν να λείπουν αναφορές σχετικά με τον χορό και τις κινήσεις του (λόγω της πρωταγωνίστριας), για τη Λίμνη των κύκνων στο Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού αλλά και σε καλλιτέχνες όπως ο Πικάσο και ο Βαν Γκογκ. 

…ο χορός δεν είναι μονάχα κάποια απλά βήματα ή κινήσεις. Είναι η έκφραση της ψυχής και του σώματος. Εκφράζει τον εσωτερικό μας κόσμο... μια ιεροτελεστία που μας κάνει να επικοινωνούμε άμεσα με τα συναισθήματα μας. 

Συνοπτικά «Ο χορός του Χάντινγκτον» μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα ψυχογραφικό μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί λόγω του όγκου του, σχεδόν 230 σελίδες. Ένα βιβλίο με καλή ροή, που από τη μέσα και μετά γίνεται πιο ενδιαφέρον, με ποικιλία συναισθημάτων και μηνυμάτων αλλά και με ένα φινάλε γλυκόπικρο, αναμενόμενο αλλά και ανατρεπτικό, ταυτόχρονα. Αν και θα ήθελα λίγες ακόμα σελίδες αλλά και να εστιάσει ο συγγραφέας περισσότερο στην ασθένεια, θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο που αν διαβαστεί θα προσφέρει γνώσεις για μια ασθένεια που δεν γνωρίζουμε αρκετά αλλά και ένα αναγνωστικό ταξίδι στο Παρίσι και στο Λονδίνο. 

Πλοκή: Ο Ρενέ, ένα επιτυχηµένο στέλεχος µεγάλης φαρµακοβιοµηχανίας, ανοίγει κάθε µέρα το παράθυρό του για να απολαύσει τη θέα που του προσφέρει η γραφική Μονµάρτη, όπου ζει µε τη γυναίκα του Κιρστίν. Η ζωή τους όµως ανατρέπεται βίαια όταν ο Ρενέ µαθαίνει πως πάσχει από µια σπάνια νόσο. Η πρίµα µπαλαρίνα στο Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού, Ζανέτ Βιονέ, ύστερα από τη ρήξη της µε τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ πηγαίνει στο Λονδίνο, για να συνεχίσει την καριέρα της στη Βασιλική Όπερα. Εκεί γνωρίζονται µε τον απελπισµένο Ρενέ, ο οποίος θα µετατρέψει µαζί της την ασθένειά του σε πραγµατική χορογραφία, σε έναν µοναδικό χορό-καταβύθιση στον ανθρώπινο πόνο. Ο ποδηλάτης Λαρς Βερλέν προετοιµάζεται πυρετωδώς για το «Tour de France», ψάχνοντας τρόπους που θα του διασφαλίσουν µια αξιοπρεπή θέση στον αγώνα. Ένα αόρατο νήµα συνδέει τις ζωές των τριών πρωταγωνιστών, όχι µόνο στο παρόν, αλλά και στο µέλλον τους, το οποίο και θα καθορίσει.

* Αναζητήστε το βιβλίο από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς

3 στα 5

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει  

Ο John Emmans για το «Κάτι από μένα»

Ο John Emmans, κατά κόσμον, Γιάννης Εμμανουηλίδης, μιλάει για το βιβλίο του, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα με τίτλο «Κάτι από μένα». Πρόκειται για το δεύτερο μυθιστόρημα του συγγραφέα, ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με έντονα συναισθήματα που εστιάζει στις ανθρώπινες σχέσεις και τις δεύτερες ευκαιρίες, τη δύναμη της αγάπης αλλά και την αποδοχή της διαφορετικότητας. 

Διάβασε την άποψη μου για το βιβλίο «Κάτι από μένα»

1. Λίγα λόγια για εσάς και πως αποφασίσατε να υπογράψετε το βιβλίο με το όνομα σας στα αγγλικά.

Καταρχάς, σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και την ευκαιρία που μου δίνετε να μιλήσω για το βιβλίο μου. Το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «John Emmans» δημιουργήθηκε για πλάκα, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 2000, για να με πειράζουν οι φίλοι μου, επειδή εκείνη την εποχή σκηνοθετούσα ερασιτεχνικές ταινίες. Μια αγαπημένη φίλη, με πλησίασε μια μέρα και μου είπε πως έπρεπε να αλλάξω το όνομά μου γιατί δεν μπορούσα να εμφανιστώ στην απονομή των βραβείων Όσκαρ με το Ελληνικό ονοματεπώνυμό μου, το οποίο, όπως ισχυριζόταν «δεν πουλούσε» Έτσι, λοιπόν, από εκεί και πέρα όλοι με πείραζαν χρησιμοποιώντας το «John Emmans» οπότε αναγκάστηκα να το αποδεχτώ και να το αγαπήσω χρησιμοποιώντας το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υπογράφοντας  άρθρα και κείμενα, ακόμη και στο προσωπικό μου ιστολόγιο, το οποίο διατηρούσα ως το 2017.  Οπότε, όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με τη συγγραφή, δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη, παρότι οι περισσότεροι συγγενείς και φίλοι ήταν αντίθετοι με την απόφαση αυτή, κυρίως οι γονείς μου.... 

2. Το βιβλίο «Κάτι από μένα» αποτελεί το δεύτερο προσωπικό σας μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα. Ποια τα πρώτα συναισθήματα όταν πήρατε στα χέρια σας πλέον τυπωμένο το βιβλίο σας; 

Ακριβώς όπως και στο πρώτο μου βιβλίο, ένιωσα μια γλυκιά ικανοποίηση, χωρίς υπερβολικές φουρτούνες και εκρήξεις, μια ολοκλήρωση της προσπάθειάς μου να αφηγηθώ την ιστορία που ήθελε να δραπετεύσει από μέσα μου.  

3. Τι σας ώθησε να γράψετε την συγκεκριμένη ιστορία; 

Δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς την αιτία, το ερέθισμα που με οδήγησε στη συγκεκριμένη  ιστορία, επειδή όταν μου έρχεται μια σκέψη αφήνομαι σε αυτή και με καθοδηγεί το ένστικτο και η φαντασία μου. Σίγουρα σε κάθε βιβλίο μου θέλω να προβληματίζω τον αναγνώστη κι εμένα τον ίδιο, θέτω τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων προσπαθώντας να συνδυάσω φιλοσοφία με διασκέδαση. 

Η έμπνευση της ιδέας μου ήρθε καθώς στεκόμουν πάνω σε κάτι βράχια, σε μια παραλία της Χαλκιδικής, παρατηρώντας μια γυναικεία σιλουέτα να περπατά κατά μήκος της ακτής. Από κάτι τέτοιες απλές εικόνες γεννιούνται ιστορίες. Σκιαγράφησα την προσωπικότητα και την οικογενειακή κατάσταση εκείνης της γυναίκας και αφέθηκα στους ανέμους της φαντασίας μου…. 

4. Πόσο απαιτητική είναι η συγγραφική διαδικασία και πόσο χρόνο σας πήρε η ολοκλήρωση του βιβλίου; 

Η συγγραφή απαιτεί μοναξιά, ηρεμία, καθαρό μυαλό και ειλικρίνεια. Χρειάστηκε περίπου ενάμισης χρόνος για την ολοκλήρωση του βιβλίου μου. Ήμουν αρκετά πιο παραγωγικός όταν έγραφα σε μια αγαπημένη παραλία, ατενίζοντας τη γραμμή του ορίζοντα, το γαλάζιο της θάλασσας, υπό των ήχο των κυμάτων. 

5. Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας; 

Είναι πραγματικά πολύ όμορφο αυτό που συμβαίνει με ένα βιβλίο. Πολλές φορές, άλλα πράγματα αισθάνεται και βιώνει ο συγγραφέας και άλλα ο αναγνώστης. Ο καθένας εστιάζει την προσοχή του εκεί που νιώθει πιο οικεία, με αυτά που παθιάζεται ή ταυτίζεται. Έτσι και στη δική μου περίπτωση, συνομιλώντας με ανθρώπους που διάβασαν το βιβλίο, μου έκανε εντύπωση που δεν σκάλωσαν εκεί που θα ήθελα να σκαλώσουν ή τους έκανε εντύπωση κάτι που ακόμη κι εγώ ο ίδιος δεν είχα σκεφτεί. Αυτή είναι η μαγεία της συγγραφής και της ανάγνωσης, ο καθένας εισπράττει αυτό που έχει ανάγκη και χαρακτηρίζει ανάλογα το σύνολο ενός βιβλίου. Για τον λόγο αυτό αποφεύγω τους χαρακτηρισμούς, για εμένα σημασία έχει να αγγίζω την ψυχή του αναγνώστη και να την γεμίζω συναισθήματα.

6. Το εξώφυλλο και ο τίτλος του βιβλίου ήταν επιλογή δική σας ή του εκδοτικού; 

Ο τίτλος του βιβλίου ήταν καθαρά δική μου επιλογή και το εξώφυλλο του εκδοτικού. 

7.Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο και τους χαρακτήρες του. 

Η ιστορία διαδραματίζεται στο Σέλινγκτον, ένα παραθαλάσσιο θέρετρο στην ανατολική ακτή της χώρας με όμορφες παραλίες, χρυσαφένια αμμουδιά και επιβλητικούς αμμόλοφους. Πέντε ήρωες μονοπωλούν το ενδιαφέρον, δυο άντρες, δυο γυναίκες κι ένα πελώριο ψάρι.  Ένας εκκεντρικός ηλικιωμένος ηθοποιός του Χόλιγουντ, ένας δικηγόρος, η ιδιοκτήτρια του καλύτερου εστιατορίου της πόλης, ένας μεγάλος λευκός καρχαρίας και η κεντρική ηρωίδα, η Κάθριν. Η ελληνικής καταγωγής Κάθριν Τζόνσον, μετά τον χωρισμό της από τον γιατρό Μπράντλει Ντάνβερ, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, να βρει τον εαυτό της και να συνεχίσει τη ζωή της. Όμως τίποτα δεν είναι τόσο απλό. Μεγαλωμένη με τις συντηρητικές απόψεις των Ελλήνων γονιών της, αμφιταλαντεύεται, δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στην σκληρή πραγματικότητα, να πετάξει στα σκουπίδια δώδεκα ολόκληρα χρόνια συμβίωσης με τον σύντροφό της. Κοντεύει τα σαράντα και τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, μακάρι να επέστρεφε ο καλός της, θα τον συγχωρούσε και θα έπεφτε στην αγκαλιά του. Εγκλωβισμένη σε «μη» και «πρέπει», κάνει ένα βήμα εμπρός και τρία πίσω. Προσπαθεί να δραπετεύσει από τους ηθικούς φραγμούς που την βασανίζουν και δοκιμάζει τα όρια, τις αντοχές της, καθώς ένας νέος έρωτας της χτυπά την πόρτα. 

8. Υπάρχουν κάποια σημεία ταύτισης της δική σας προσωπικότητας, με κάποιον από τους χαρακτήρες του βιβλίου σας; 

Όσο κι αν δεν θέλω να το παραδεχτώ, νομίζω πως είμαι ένα καθαρόαιμο κράμα του Κένεθ και της Κάθριν. 

9. Στο βιβλίο αναφέρεστε πολύ συχνά στην επίδραση που έχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στη ζωή μας. Πιστεύετε ότι αποτελούν πλέον το μέλλον των ανθρώπινων σχέσεων; 

Ο κόσμος μας συνεχώς αλλάζει, οι ανάγκες μας γίνονται πολύ πιο πολύπλοκες και απαιτητικές. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που όλοι χρησιμοποιούμε, ήρθαν στη ζωή μας απρόοπτα, για να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, όμως, τελικά, θεωρώ πως πέτυχαν το ακριβώς αντίθετο. Όπως σε όλα τα πράγματα, αν κάτι δεν το χρησιμοποιείς σωστά, σου κάνει κακό. Έχω την αίσθηση πως αυτή η έκρηξη τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια και η ευκολία στην πρόσβαση παροχών και –τυποποιημένης- γνώσης μας έκανε απερίσκεπτους, δοκησίσοφους, αλαζόνες. Ελπίζω και εύχομαι η ανθρωπότητα να ξυπνήσει και να βάλει μυαλό. 

10. Κατά τη συγγραφή θίξατε αρκετά σοβαρά ζητήματα κάποια από τα οποία θεωρούνται ταμπού για την ελληνική κοινωνία. Πιστεύετε ότι σαν κοινωνία είμαστε ένα βήμα πιο κοντά ώστε να καταρριφθούν αυτά τα στερεότυπα; 

Νομίζω πως γενικά υπάρχει σύγχυση και ανασφάλεια στην ανθρωπότητα, δεν είναι θέμα μόνο ελληνικής κοινωνίας. Έχουμε δημιουργήσει πολλά ανόητα στρατόπεδα και προσπαθούμε να επιτεθούμε στους φαινομενικά αντιπάλους μας χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε τεχνική θα μας φέρει την πολυπόθητη νίκη. Μόνο που δεν πρόκειται να κερδίσει κανείς επειδή δεν σκεφτόμαστε και δεν πράττουμε ορθά. Συγκατοικούμε σε αυτή τη γαλάζια σφαίρα και οφείλουμε να  σεβόμαστε τους συνανθρώπους μας, όπως θα θέλαμε να μας σέβονται κι αυτοί. Για να επικρατήσει η αγάπη, διότι η έλλειψη της είναι που δημιουργεί πρόβλημα, θα πρέπει όλοι οι άνθρωποι να αποκτήσουν ήθος, ποιότητα, παιδεία και αίσθηση ανιδιοτέλειας. 

11. Όταν γράφατε το βιβλίο είχατε από την αρχή στο μυαλό σας το φινάλε ή διαμορφώθηκε στην πορεία; 

Το φινάλε το είχα αποφασίσει από την αρχή. Οπότε όλα κύλησαν ομαλά… 

12. Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια; 

Έχω στο συρτάρι έτοιμα δυο ακόμη βιβλία στο ίδιο στυλ και ύφος με το «κάτι από μένα»  ενώ αυτό το διάστημα ασχολούμαι με μια ιστορία τρόμου, η οποία ελπίζω να ολοκληρωθεί μέσα σε αυτόν τον χρόνο. Γενικά, αν όλα πάνε καλά, έχω πολλές ιστορίες να αφηγηθώ. 

Εύχομαι πραγματικά σε εσάς και τους αναγνώστες σας υγεία, ειρήνη και γαλήνη. 

Καλές και ποιοτικές αναγνώσεις!!

Είδαμε την ταινία «Πράσινη Θάλασσα»

Αποκλειστικά μέσα από την ελληνική πλατφόρμα Cinobo, προβλήθηκε η ταινία «Green Sea» (στα ελληνικά: Πράσινη Θάλασσα). Πρόκειται για ελληνική ταινία, η οποία βασίστηκε στο μυθιστόρημα της Ευγενίας Φακίνου «Για να δει τη θάλασσα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Η ταινία απέσπασε το πρώτο βραβείο κοινού στο Φεστιβαλ Kitzbühel στην Αυστρία και το βραβείο Best Of Show στα Indie FEST Film Awards στις ΗΠΑ ενώ το 2020 συμμετείχε και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Ταινία: Green Sea (Πράσινη Θάλασσα)

Σκηνοθεσία: Αγγελική Αντωνίου

Πρωταγωνιστούν: Αγγελική Παπούλια, Γιάννης Τσορτέκης, Τάσος Παλαντζίδης, Χρήστος Κοντογιώργης

Είδος Ταινίας: Δραματική / Κοινωνικό 

Έτος Παραγωγής: 2020

Διάρκεια: 95΄

ΥΠΟΘΕΣΗ: Η Άννα μια μυστηριώδης γυναίκα χωρίς μνήμη, αγωνίζεται να επανασυνδεθεί με το παρελθόν της. Βρίσκει καταφύγιο στην κουζίνα της ταβέρνας του μοναχικού Ρούλα, κοντά στο λιμάνι, όπου ανάμεσα στις μυρωδιές των μπαχαρικών και τις παλιές συνταγές, η μαγειρική της ξυπνά αναμνήσεις και θεραπεύει. Η ζεστή αγκαλιά των θαμώνων και ο έρωτας την βοηθούν να ξεκινήσει  μια νέα ζωή, μέχρι που ο Ρούλα ανακαλύπτει την αληθινή ταυτότητα της Άννας….

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Πάνε αρκετά χρόνια από τότε που διάβασα το βιβλίο της Ευγενίας Φακινού, «Για να δει τη θάλασσα». Κι αυτός ήταν ο λόγος που παρακολούθησα την ταινία στην πλατφόρμα του CINOBO, στην οποία και έγινα μέλος, πρόσφατα. Στην πλατφόρμα αυτή θα βρει κανείς μια πλειάδα επιλεγμένων ταινιών όλων των κατηγοριών, ποιοτικές, βραβευμένες και πραγματικά αξιόλογες. Πρόκειται μάλιστα για ελληνική πλατφόρμα, η οποία δίνει τη δωρεάν δυνατότητα προβολής ταινιών για ένα δεκαπενθήμερο. 

Το μόνο που θυμάται είναι το όνομα της. Ονομάζεται Άννα, και έτσι συστήνεται. Θα βρεθεί σε μια συνοικιακή περιοχή της Αθήνας και στην ταβέρνα του Χάρη, γνωστός ως Ρούλα. Θα πιάσει δουλειά στην ταβέρνα και θα αρχίσει να μαγειρεύει στην κουζίνα. Με τα φαγητά της, θα "ξυπνήσει" αναμνήσεις του παρελθόντος, στους πελάτες. Με το καιρό, θα αναπτύξει μια ιδιαίτερη και τρυφερή σχέση τόσο με τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας όσο και με τους τακτικούς θαμώνες της. Ενώ φαίνεται πως ξεκινάει μια νέα ζωή, η Άννα ανάμεσα σε μυρωδιές μπαχαρικών και συνταγές ξεχασμένων φαγητών, θα προσπαθήσει να πυροδοτήσει τις αναμνήσεις της και να ξαναβρεί τη μνήμη της. Θα καταφέρει να βρει την μνήμη της και αν ναι τι θα συμβεί μόλις θεραπευτεί; 

Στα συν της ταινίας, το σενάριο της, η σκηνοθεσία της και η μουσική υπόκρουση. Η καλή ροή που είχε αλλά και η συνολική διάρκεια της ταινίας. Ο συνδυασμός δραματικού στοιχείου με το μυστήριο. Οι πολύ καλές επιλογές των ηθοποιών, η πλειοψηφία αυτών γνωστοί στο ευρύ κοινό, οι ενδιαφέροντες χαρακτήρες που ενσάρκωσαν και οι ερμηνείες αυτών. Έκπληξη αποτέλεσε η πρωταγωνίστρια Αγγελική Παπούλια, που δεν γνώριζα και μου άρεσε πολύ, με την εκφραστικότητά της αλλά και την ερμηνεία της. Τέλος η ανατροπή λίγο πριν το φινάλε. 

Στα μείον της ταινίας, κάποια αναπάντητα ερωτήματα που άφησε αλλά και το βιαστικό φινάλε της. 

Εν κατακλείδι, η «Πράσινη Θάλασσα», είναι μια τρυφερή και συγκινητική ταινία που εστιάζει στην επικοινωνία και τις ανθρώπινες σχέσεις, με φόντο την ελληνική κουζίνα. Μια προσεγμένη και αξιόλογη ταινία, αφιερωμένη στη μνήμη της Χρύσας Σπηλιώτη, που θα σας γοητεύσει και σίγουρα θα ξυπνήσει αναμνήσεις. 

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Ναι είτε έχεις διαβάσει το βιβλίο είτε όχι. Αλλά και για όσα προανέφερα. Μια ελληνική παραγωγή που αξίζει να παρακολουθήσεις!!!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7/10

TRAILER:  

___________________________________________

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει

Hot dog με μπύρα

Το γρήγορο φαγητό αποτελεί συχνά επιλογή πολλών. Τι γίνεται όμως αν πεις να φτιάξεις και εσύ εύκολα και ακόμα πιο γρήγορα, το φαγητό που παραγγέλνεις απέξω. Σήμερα θα δούμε πως μπορούμε να φτιάξουμε τα δικά μας hot dog, που αποτελούν και μεγάλη αδυναμία μου, με λίγο διαφορετικό τρόπο.  

Υλικά:

2 λουκάνικα γαλοπούλας ή αυτά για hot dog   

1 μπύρα 

ψωμί για hot dog

κέτσαπ ή/και μουστάρδα 

Εκτέλεση: Σε ένα κατσαρολάκι, ρίχνουμε τη μπύρα. Αφήνουμε να ζεσταθεί σε χαμηλή φωτιά μέχρι να αφρίσει ελαφρώς, χωρίς να βράσει. Ρίχνουμε μέσα τα λουκάνικα και τα αφήνουμε να απορροφήσουν τη μπύρα για 10 λεπτά. Βγάζουμε το κατσαρολάκι από το ζεστό μάτι και αφήνουμε στην άκρη, με κλειστό καπάκι, ώστε να ετοιμάσουμε τα ψωμάκια. Ανοίγουμε τα ψωμάκια στη μέση, βάζουμε στο καθένα από ένα λουκάνικο και καραμελωμένα κρεμμύδια (προαιρετικά). Προσθέτουμε ότι θέλουμε, κέτσαπ, μουστάρδα και έτοιμα τα hot dog μας.  

Φτιάξτε κι εσείς τη συνταγή αυτή και πείτε μου τα σχόλια σας!!!