Η Δήμητρα Ιωάννα Προίσκου για το «Ένα παιδί εκδικείται»

Η Δήμητρα Ιωάννα Προίσκου μιλάει για το βιβλίο της, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, με τίτλο «Ένα παιδί εκδικείται». Πρόκειται για το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα με κοινωνικές προεκτάσεις, που ρίχνει φως στο σκοτάδι μιας πληγωμένης παιδικής ψυχής.

Διάβασε την άποψη μου για το βιβλίο «Ένα παιδί εκδικείται»

1. Ποια είναι η Δήμητρα Ιωάννα Προϊσκου;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, και συγκεκριμένα στον Χολαργό. Έχω πολλές όμορφες στιγμές να θυμάμαι. Με φίλους, παρέες, γειτονιές, αλάνες, τους γονείς μου πάντα δίπλα μου, τις αδερφές μου. Είμαστε πέντε κορίτσια με όχι πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας η μία από την άλλη. Εγώ είμαι η μικρότερη, το μιτσό όπως το λένε στην Κέρκυρα από όπου είναι και η καταγωγή της μητέρας μου. Μεγαλώσαμε όλες μαζί στο ίδιο δωμάτιο, να μοιραζόμαστε τα κρεβάτια μας και τα γραφεία μας για διάβασμα δίπλα δίπλα. Έχω αναμνήσεις με αμέτρητες συζητήσεις, γέλια, χαρές, τσακωμούς, ιστορίες, εξομολογήσεις, μυστικά, όλα ένα μαγικό κουβάρι στο μυαλό μου που ξεδίπλωσε, ανέπτυξε και εξέλιξε με πολύ όμορφο τρόπο τον εσωτερικό μου κόσμο και την επικοινωνία μου και αλληλεπίδραση αντίστοιχα και με τον εξωτερικό κόσμο. Ξεκίνησα να γράφω από σχετικά μικρή ηλικία κυρίως ποιήματα και διηγήματα. Έχω παρακολουθήσει διάφορα επιμορφωτικά σεμινάρια γύρω από την ποίηση, τη φιλοσοφία, τη συγγραφή, τη δημιουργική γραφή και τη πεζογραφία, παράλληλα πάντα με την πολυετή εργασία μου στο χώρο του φαρμάκου, καθώς μόλις πριν δυο χρόνια αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη συγγραφή. Δύσκολο εγχείρημα αλλά προτιμώ να μετανιώνω για πράγματα που έκανα κι όχι για πράγματα που δεν έκανα. 

2. Το «Ένα παιδί εκδικείται» είναι το πρώτο σας αστυνομικό μυθιστόρημα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Ποια τα πρώτα συναισθήματα όταν πήρατε στα χέρια σας πλέον τυπωμένο το βιβλίο σας; 

Δεν ξέρω αν θα καταφέρω επακριβώς να το εκφράσω. Η ευτυχία και η χαρά είναι από αυτά τα συναισθήματα που όταν σε κατακλύζουν αισθάνεσαι μια μικρή ζαλάδα και απέραντη ευγνωμοσύνη. Αισθάνεσαι πληρότητα. Ένα όνειρό μου πήρε μορφή. Ολοκλήρωσα ένα στόχο μου και έβαλα τα θεμέλια και για τη συνέχεια. 

3. Τι σας ώθησε να γράψετε αυτήν την συγκεκριμένη ιστορία; 

Με απασχολεί η επικαιρότητα. Προσπαθώ όσο γίνεται να ενημερώνομαι. Δεν γίνεται να απέχεις απ’ τα κοινά. Με επηρέασε πάρα πολύ όταν διάβασα για πρώτη φορά για το κίνημα me too. Με ενόχλησε πάρα πολύ που διάβαζα διάφορα σχόλια ή και συνεντεύξεις από απλούς ανθρώπους μέχρι και επώνυμους να απαξιώνουν όλες αυτές τις γυναίκες που τόλμησαν έστω και μετά από χρόνια να μιλήσουν για ένα τραύμα τους που δεν ξεπέρασαν ποτέ. Εμένα η μητέρα μου μού έλεγε ότι για να καταλάβεις τον πόνο του άλλου πρέπει να μπεις στα παπούτσια του, αλλιώς μην μιλάς, μην κριτικάρεις, κάτσε στη γωνιά σου. Με λίγα λόγια να έχεις πάθει το ίδιο ή να έχεις αναπτύξει και με ευλάβεια ακουμπήσει στην παιδεία σου τη λέξη ενσυναίσθηση. Πήρα λοιπόν την ιστορία και την γύρισα ανάποδα. Χωρίς εννοείται να είμαι υπέρ κάτι τέτοιου. Για μένα ο βιασμός είναι κακούργημα άσχετα το φύλο, και σαφώς είμαι κατά της βίας από όπου κι αν προέρχεται και για οποιονδήποτε λόγο. Είναι μια πράξη δειλίας και σίγουρα ενός προβληματικού νου και ψυχικού κόσμου. Κι αυτό ακριβώς προσπαθώ να δείξω και στο βιβλίο. 

4. Πόσο απαιτητική είναι η συγγραφική διαδικασία και πόσο χρόνο σας πήρε η ολοκλήρωση του βιβλίου;

Τη συγγραφική διαδικασία αν δεν τη δεις ως δουλειά, καλύτερα μην τολμήσεις να ασχοληθείς μαζί της. Το τολμήσεις με την καλή έννοια. Το βιβλίο μου πήρε τέσσερις μήνες να το τελειώσω έχοντας ως εφόδια αρκετή πειθαρχία και προσήλωση. Σηκωνόμουν κάθε πρωί, έφτιαχνα έναν καφέ και καθόμουν μπροστά από τον υπολογιστή. Ακόμα κι αν αισθάνεσαι πως μια μέρα δεν έχεις έμπνευση, αν κάτσεις μπροστά στον υπολογιστή θα τη βρεις, θα έρθει. Το ωράριο μου ήταν 09:00 με 15:00, κι αν είχα κάποια δουλειά κάποιο πρωί, αναπλήρωνα τις ώρες τα απογεύματα. Ήταν μια περίοδος που είχα σχεδόν εξαφανιστεί από την οικογένεια μου και τις φίλες μου. Αλλά ήταν μια περίοδος απίστευτα δημιουργική και γεμάτη ευχάριστα συναισθήματα, γιατί έκανα αυτό που αγαπούσα. Βέβαια κάποιες φορές τα συναισθήματα ήταν ανάμικτα λόγω και της ιστορίας του βιβλίου. Δένεσαι με κάποιους χαρακτήρες μοιραία, θες δεν θες, είναι δικά σου «παιδιά», οπότε και η εξέλιξη καμιά φορά που δίνεις ίσως σε πονάει περισσότερο και από τον αναγνώστη που μπορεί να στενοχωρηθεί αν ξαφνικά του σκοτώσεις κάποιον χαρακτήρα που συμπαθεί. Η συγγραφή ενός βιβλίου κι από προσωπική πείρα πια μιλώντας, θέλει υπομονή, επιμονή, πειθαρχία και αγάπη.

5. Το εξώφυλλο και ο τίτλος του βιβλίου ήταν επιλογή δική σας ή του εκδοτικού οίκου;

Τον τίτλο του βιβλίου τον σκέφτηκα αμέσως μόλις σκέφτηκα την υπόθεση και τον ήρωα που θα αναδείκνυε το περιεχόμενο της εν λόγω ιστορίας. Θεωρώ, χωρίς βέβαια να το λέω και απόλυτα, καθώς δεν έχω τις απαιτούμενες επιστημονικές γνώσεις, πως ίσως κάποιοι δολοφόνοι ή βιαστές, το μυαλό τους να έχει κλειδώσει και παραμείνει σε ένα τραυματικό γεγονός που συνέβη κατά την παιδική τους ηλικία. Κι ίσως αυτό το τραύμα που στιγμάτισε τη ζωή τους να πυροδοτεί αυτήν την ακραία και απεχθή συμπεριφορά μη μπορώντας να προχωρήσουν στη ζωή τους, ουσιαστικά να λειτουργούν καθοδηγούμενη από εκείνο το στιγμιότυπο που τους πλήγωσε, καθιστώντας έτσι αποτρεπτική την εναρμόνιση τους με την πραγματικότητα και το παρόν τους. Κάπως έτσι είναι και με τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου, για αυτό και κατέληξα σε αυτόν τον τίτλο. 

Το εξώφυλλο το σκεφτήκαμε μαζί με τον εκδοτικό οίκο Υδροπλάνο. Ήταν όλοι τους απίστευτα υπομονετικοί και σχολαστικοί. Ανταλλάσσαμε ιδέες και προτάσεις προσπαθώντας όσο γίνεται να καταλήξουμε σε μια εικόνα που θα αντικατοπτρίζει ένα στιγμιότυπο από το βιβλίο, μια τραυματική σκηνή δηλαδή του κεντρικού ήρωα. 

Αισθάνομαι τυχερή που ως νέα συγγραφέας είχα την τύχη να συνεργαστώ με τον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο όπου αγκάλιασαν και αγάπησαν από την πρώτη στιγμή το βιβλίο και το αντιμετώπισαν ανάλογα, και εμένα φυσικά, δείχνοντας όλοι τους και ο καθένας ξεχωριστά αμέριστη αγάπη, συνέπεια, ευαισθησία και επαγγελματισμό. 

6. Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο και τους χαρακτήρες του; 

Το βιβλίο ουσιαστικά εξιστορεί τα παιδικά χρόνια του κεντρικού ήρωα εστιάζοντας σε ένα παιδικό του τραύμα και πως τον επηρεάζει μεγαλώνοντας. Πιστεύω πως οι άνθρωποι δεν δίνουμε την ίδια βαρύτητα και τη δέουσα προσοχή σε ψυχολογικά τραύματα που ενδεχομένως και μοιραία όλοι έχουμε υποστεί κάποια στιγμή στη ζωή μας. Είναι σαν αυτό που λένε πως επειδή η «πληγή» της ψυχής δεν φαίνεται, όπως θα φανεί στο σώμα όπου θα τρέξει αίμα να το πω πιο απλά, δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό η σοβαρότητα που μπορεί να εμπεριέχει ένα τέτοιο τραύμα, και πόσο μπορεί να επηρεάσει τη μετέπειτα ζωή σου και με ποια αποτελέσματα. Στην ενήλικη, λοιπόν, ζωή πια του Φίλιππου, του κεντρικού ήρωα του βιβλίου, αυτό το τραύμα που υπέστη στην παιδική του ηλικία και δεν κατάφερε να το ξεπεράσει, στοιχειώνει τη ζωή του με καταστροφικές συνέπειες για τον ίδιο και τους γύρω του. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες που εμφανίζονται στο βιβλίο, κάποιοι βοηθούν στο να αναστείλουν αυτό το τραύμα του, χωρίς ίσως να αντιλαμβάνονται και επακριβώς το μέγεθος της ζημιάς που έχει προκληθεί, ίσως και κάποιοι ευσυνείδητα να μην θέλουν να εντρυφήσουν στο πρόβλημα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, και κάποιοι άλλοι το επιβαρύνουν φανερώνοντας εν αγνοία τους το τερατώδες μέγεθος του τραύματος και την επικινδυνότητα του. Μέσα από τους διαλόγους και την αφήγηση παρουσιάζονται οι ζωές καθημερινών χαρακτήρων, οικείων μορφών και συνειδήσεων. Απλοί καθημερινοί άνθρωποι να το πω κάπως έτσι όπου ο κάθε ένας έχει τον ρόλο του και την ουσία του για την έκβαση της ιστορίας. 

7. Όταν γράφατε το βιβλίο είχατε από την αρχή στο μυαλό σας το φινάλε ή διαμορφώθηκε στην πορεία;

Είχα σκεφτεί από την αρχή τον βασικό κορμό της ιστορίας όπου περιλάμβανε και το φινάλε. Ίσως όχι με τον ίδιο τρόπο που το μετέφερα, αυτό διαμορφώθηκε στην πορεία, αλλά τον συγκεκριμένο επίλογο τον είχα σκεφτεί από την αρχή.

8. Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια; 

Αυτή τη στιγμή γράφω το επόμενο βιβλίο μου το οποίο θα είναι η συνέχεια του πρώτου. Από εκεί και πέρα έχω ακόμα δυο τρεις ιστορίες για βιβλία που θέλω να γράψω. Αστείρευτη φαντασία! Όρεξη να υπάρχει, που υπάρχει, και επιφυλάσσομαι και για αρκετά ακόμα αναγνωστικά ταξίδια. Με εγκλήματα, ανατροπές, αστυνομικά δρώμενα και πολλά άλλα.