Από το Blogger.
Είδαμε τη θεατρική παράσταση «Ιφιγένεια η εν Ταύροις», του Ευρυπίδη στο οικοπάρκο Αλτιναλμάζη.
Η «Ιφιγένεια η εν Ταύροις» είναι από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις αρχαίου δράματος το φετινό καλοκαίρι. H τραγωδία του Ευριπίδη και συνέχεια της Ιφιγένειας εν Αυλίδι, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, με ένα δυνατό θίασο εξαιρετικών ηθοποιών – μαζί τους και η Χάρις Αλεξίου – περιοδεύει σε μεγάλα θέατρα στην Ελλάδα και αναδεικνύουν, με λιτό και ουσιαστικό τρόπο, τα νοήματα και τη γοητεία της ξεχωριστής αυτής τραγωδίας.
Η Ιφιγένεια, κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, μετά τη θυσία του πατέρα της, να την παραδώσει στην Άρτεμις, είναι πλέον ιέρεια στο ναό της θεάς, στην Ταυρίδα. Δεν γνωρίζει πλέον τι απέγιναν οι γονείς της και ο αδερφός της που άφησε πίσω στο Άργος. Ένα κακό όνειρο όμως, είναι ικανό να την κάνει να πιστέψει ότι ο αδερφός της Ορέστης είναι νεκρός. Ως ιέρεια στο ναό της Αρτέμις, αποστολή της είναι να εξαγνίζει ανθρώπινες ψυχές που οδηγούνται στο θάνατο. Κάποια μέρα, στο ναό, θα έρθουν δύο Έλληνες άντρες επικαλούμενοι το χρησμό του Μαντείου των Δελφών. Όταν η Ιφιγένεια συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για τον αδερφό της Ορέστη και τον φίλο του Πυλάδη, θα προσπαθήσει να τους σώσει από τον θάνατο και να τους φυγαδεύσει. Μαζί τους είναι έτοιμη να το σκάσει κι εκείνη, παίρνοντας το ιερό άγαλμα της θεάς Άρτεμις. Όμως την τελευταία λέξη θα την πει ο βασιλιάς Θόας.
Ο Γιώργος Νανούρης, δουλεύει για πρώτη φορά πάνω στο αρχαίο δράμα και δημιουργεί ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα. Εξαιρετικό και συνάμα απλό σκηνικό, που γεμίζει όλη τη σκηνή. Το ενδυματολογικό μέρος ήταν εκπληκτικό. Οι φωτισμοί και οι εναλλαγές αυτών αναδείκνυαν τόσο το σκηνικό όσο και τα κοστούμια. Ο Χορός ήταν εξαιρετικός, ίσως ο καλύτερος που έχω δει ποτέ σε αρχαίο δράμα.
Η επιλογή και οι ερμηνείες των ηθοποιών αναδεικνύουν και την ποιότητα της παράστασης. Η Λένα Παπαληγούρα στα καλύτερα της, απέδωσε τα μέγιστα στην απόδοση του σπουδαίου ρόλου της Ιφιγένεια. Ο Μιχάλης Σαράντης, ως Ορέστης, ήταν μοναδικά εκφραστικός, με την έντονη κινητικότητα που είχε, σαν να τον κυνηγούσαν οι ερινύες. Οι δύο ηθοποιοί μετέφεραν το συναισθηματικό φορτίο της ένωσης τους, στο θεατρόφιλο κοινό. Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης ως Αγγελιοφόρος, έκανε για ακόμη μια φορά μια πολύ καλή ερμηνεία. Πάραυτα θα ήθελα να τον έβλεπα περισσότερο στη σκηνή. Ομοίως και ο Νίκος Ψαράς, στο ρόλο του βασιλιά Θόα. Για την Χάρις Αλεξίου τα λόγια περισσεύουν. Μπορεί να εμφανίστηκε στο τέλος για μόλις λίγα λεπτά, αλλά τα λόγια που είπε, έκρυβαν όλα τα συναισθήματα της παράστασης. Ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος ως Πυλάδης, φάνηκε αδύναμος στο ρόλο του τόσο υποκριτικά όσο και συναισθηματικά.
Εν κατακλείδι η «Ιφιγένεια η εν Ταύροις» είναι μια παράσταση που αναδεικνύει το μεγαλείο της αδελφικής αγάπης. Ο Γιώργος Νανούρης παρουσιάζει μια ιδιαίτερη παράσταση που είχε μεγάλη προσέλευση και όχι άδικα, και άξιζε στο τέλος ένα ηχηρό και ασταμάτητο χειροκρότημα. Μια εξαιρετικά έντονη και καθηλωτική παράσταση, υψηλής αισθητικής που δεν πρέπει να χάσετε.
ΠΛΟΚΗ: Τι σημαίνει να είσαι εξόριστος και ξένος; Πώς ξεφεύγει ο άνθρωπος από το παρελθόν και τη μοίρα του; Μέσα στα συντρίμμια του Πελοποννησιακού Πολέμου, σε μια περίοδο κρίσης - που θυμίζει, με έναν τρόπο, τη σημερινή - ο Ευριπίδης γράφει την Ιφιγένεια η εν Ταύροις, εξυμνώντας το μεγαλείο της αδερφικής αγάπης και τις μεγάλες αξίες που βλέπει να χάνονται.
«Οι Δικές μου Στιγμές» ξεπέρασαν τις 1.000.000 προβολές. Για αυτό ετοίμασαν ένα συλλεκτικό και χρωματιστό gift box, μόνο για σένα, που περιλαμβάνει τέσσερα προϊόντα με άρωμα μάνγκο (mango) και πορτοκάλι. Κι αυτό χάρη στη συνεργασία με αντιπρόσωπο της AVON και την εταιρεία Candle n'Art. Μετά από κλήρωση θα προκύψει ένας νικητής ενώ τα έξοδα αποστολής αναλαμβάνει η σελίδα «Οι Δικές μου Στιγμές». Το δώρο θα σταλεί στο νικητή σε eco friendly συσκευασία, χορηγία της Xartopack. Ο διαγωνισμός ισχύει μόνο για κατοίκους εντός Ελλάδας.
Το συλλεκτικό gift box περιλαμβάνει προϊόντα που τα έχω χρησιμοποιήσει και δεν τα αποχωρίζομαι. Έτσι λοιπόν δίνω την ευκαιρία, να αποκτήσετε ένα μοναδικό και ιδιαίτερο κουτί, το οποίο θα έχει εντός του:
- Αρωματικό Φυτικό Κερί Με Αιθέρια Έλαια Πορτοκαλιού (212 ml)
- Αρωματικό Σπρέυ Σώματος Mango Bay (Naturals)
- Bubble Bath Mango Summer Shake
- Ζελέ Ντους Mango Bay.(Avon Senses)
Για να το διεκδικήσεις, γίνε μέλος στη σελίδα μας στο facebook και ακολούθησε τα βήματα εδώ.
Ο διαγωνισμός ισχύει από σήμερα, Παρασκευή 27/08/2021 έως την Δευτέρα 13/09/2021. Ο νικητής θα ενημερωθεί την Τρίτη 14/09/2021, με σχόλιο κάτω από το post της ανάρτησης, και στην στήλη "Διαγωνισμοί" του ιστολογίου «Οι Δικές μου Στιγμές».
Για την παραλαβή του δώρου του ο νικητής θα έχει περιθώριο 7 ημερών για να στείλει μήνυμα στη σελίδα, διαφορετικά το δώρο θα δοθεί σε επιλαχών.
Ο Διαγωνισμός έχει καταχωρηθεί και στα:
kerdiseto, diagonismos, mykosmos, doreandiagonismoi
Ακολουθείστε με και στο instagram για να μην χάνετε διαγωνισμό!!!
Ο Νικόλαος Ντέτσικας συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό, μέσα από το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Η Κληρονομιά του Αίματος» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής. Ο Νικόλαος Ντέτσικας γεννήθηκε το 1988 και διαμένει μόνιμα στα Ιωάννινα. Έχει σπουδάσει βοηθός φαρμακοποιού σε δημόσιο ΙΕΚ. Μιλά αγγλικά και ισπανικά. Είναι φανατικός των κόμιξ από παιδί, ιδιαίτερα όσων έχουν σχέση με τη Marvel και την DC. Λατρεύει τις ταινίες με υπερήρωες, αγαπά το διάβασμα, τον κινηματογράφο, το θέατρο και τα ταξίδια. Επιπλέον, παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής σε θεατρικό εργαστήριο των Ιωαννίνων. Είναι ΑΜΕΑ, με αναπηρία στο δεξί του πόδι και είναι υπέρμαχος των ανθρώπων που έχουν γεννηθεί με αναπηρία.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Νικόλαος Ντέτσικας
β) Τίτλος: Η κληρονομιά του αίματος
γ) Έτος Έκδοσης: 2020
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Ελκυστής
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ: «Η Κληρονομιά του Αίματος» είναι η πρώτη λογοτεχνική προσπάθεια του Νικόλαου Ντέτσικα. Το βιβλίο αποτέλεσε μια ανέλπιστη έκπληξη για μένα, τόσο με την ιστορία του, όσο και με τη γραφή του συγγραφέα. Από τον σκοτεινό τίτλο του βιβλίου, το αινιγματικό και μυστηριώδες εξώφυλλο καθώς και την περίληψη του, ήξερα εν μέρει την ιστορία που θα ακολουθούσε.
Διάσελο, 1988. Μια γυναίκα δεμένη σε ένα βράχο και φορώντας βενετσιάνικη μάσκα, διαισθάνεται ότι διανύει τις τελευταίες της ώρες. Λίγο αργότερα ένας άγνωστος άντρας θα της επιβεβαιώσει τις φοβίες της, σκοτώνοντας την. Δύο χρόνια μετά ο δημοτικός σύμβουλος του χωριού, Πέτρος Αντωνίου πέφτει νεκρός έξω από το σπίτι του. Η εξαφάνιση της γυναίκας και η δολοφονία του άντρα, δεν θα διαλευκανθούν ποτέ. Είκοσι επτά χρόνια μετά, η απαγωγή μιας 14χρονης στο χωριό από έναν άγνωστο άντρα θα αποτελέσει αφορμή να έρθουν στην επιφάνεια αλήθειες και ανομολόγητοι έρωτες που θα συνταράξουν το χωριό και τις ζωές όλων των κατοίκων. Μπορεί η εξαφάνιση της 14χρονης κοπέλας να συνδέεται με κάποιο τρόπο με τις δύο υποθέσεις που συνέβησαν πριν 27 χρόνια; Κι αν συνδέονται γιατί ο απαγωγέας περίμενε τόσο καιρό για να ξανά χτυπήσει;
Ο κόσμος που ζούμε δεν ήταν ποτέ αγγελικά πλασμένος και ούτε πρόκειται να γίνει.
Ο συγγραφέας παρουσιάζει μια ιστορία σκοτεινή και ατμοσφαιρική, που εξελίσσεται σε ένα χωριό, έξω από την Αθήνα. Με απλό και καθημερινό λόγο, συστήνει τους ήρωες του, τους κατοίκους του χωριού ονόματι Διάσελο. Σκιαγραφεί εξαιρετικά τους χαρακτήρες, σε τέτοιο σημείο ώστε να ταυτιστεί και να συμπάσχει μαζί κι ο αναγνώστης. Η ροή της ιστορίας είναι γρήγορη, το μυστήριο κυριαρχεί από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα και οι περιγραφές του συγγραφέα δημιουργούν στον αναγνώστη πολλές εικόνες αλλά και συναισθήματα.
Δύσκολα ωστόσο μπορεί να χαρακτηριστεί το μυθιστόρημα με μια λέξη. Ο συγγραφέας συνδυάζει πολλά στοιχεία - αστυνομικά, φανταστικά, θρίλερ, αισθηματικά - κι αυτό κάνει το βιβλίο να διαβάζεται με ενδιαφέρον. Παράλληλα με την ιστορία ο συγγραφέας αναφέρεται σε πολλά κοινωνικά ζητήματα όπως η αναπηρία, η υιοθεσία - αναδοχή παιδιών και η ενδοοικογενειακή βία, ενώ προσπαθεί να περάσει και τα δικά του μηνύματα για τη ζωή, την εξωτερική εμφάνιση, τις ανθρώπινες - οικογενειακές σχέσεις και τον έρωτα.
Η ομορφιά που βγάζουμε από μέσα μας μετράει και όχι η εξωτερική μας εμφάνιση. Η εξωτερική εμφάνιση είναι παροδική και με το πέρασμα του χρόνου φθείρεται ενώ η καλοσύνη της ψυχής είναι παντοτινή.
Ως προς την επιμέλεια του βιβλίου, υπήρχαν πολλά λάθη για τα οποία ωστόσο δεν ευθύνεται εν μέρει ο συγγραφέας αλλά ο εκδοτικός. Γραμματικά και τυπογραφικά λάθη. Απουσία σημείων στίξεων και ενωμένοι διάλογοι των χαρακτήρων.
Εν κατακλείδι, παρά τα αρνητικά του βιβλίου, η πρώτη μου γνωριμία με τον συγγραφέα ήταν πολύ θετική. «Η κληρονομιά του αίματος» είναι ένα καλογραμμένο και καλοδουλεμένο μυθιστόρημα θρίλερ με αστυνομικά και αισθηματικά στοιχεία, γεμάτο μυστήριο, δράση, αγωνία και σασπένς (αν και έλειψε η κορύφωση).
* Αναζητήστε το βιβλίο από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς
4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Ο Μανώλης Παλαβούζης μιλάει για το τελευταίο του βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, με τίτλο «Αττική Καταιγίδα». Πρόκειται για το τέταρτο προσωπικό μυθιστόρημα του συγγραφέα, ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που συνδυάζει τρομοκρατικά και αστυνομικά στοιχεία.
1. Μετά
το «Έτος χωρίς καλοκαίρι», επιστρέφεις με το τέταρτο προσωπικό σου μυθιστόρημα,
την «Αττική Καταιγίδα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Πώς προέκυψε
η συνεργασία σου με τον νέο και πολλά υποσχόμενο εκδοτικό;
Η συνεργασία με το Υδροπλάνο προέκυψε κάπως έτσι: το
διάστημα πριν ακόμα γράψω το βιβλίο, θυμάμαι να παρακολουθώ με ιδιαίτερο
ενδιαφέρον στα κοινωνικά δίκτυα έναν νέο σε ηλικία εκδοτικό, να κάνει ταχύτατα το
ένα βήμα μετά το άλλο στο χώρο, από σημαντικές μεταγραφές συγγραφέων στο
ενεργητικό του, μέχρι την κυκλοφορία μεταφρασμένων βιβλίων από τα αγγλικά,
στοιχεία που ταιριάζουν σε έναν εκδοτικό οίκο που ήρθε για να μείνει. Δεν το
σκέφτηκα και πολύ να σου πω την αλήθεια, απλά έκανα το επόμενο βήμα, και η
συνεργασία απέφερε ήδη ένα βιβλίο.
2. Ποια
ήταν η αφορμή για να γραφτεί το βιβλίο «Αττική Καταιγίδα»;
Όπως και στα προηγούμενα βιβλία, έτσι κι εδώ, η
αφορμή είναι η καθημερινότητα, η επικαιρότητα, τα καυτά ζητήματα που απασχολούν
κοινωνίες, κυβερνήσεις, ομάδες ανθρώπων. Πολύ απλά ένιωθα πως δεν μπορούσα να
μείνω αδρανής, γινόμαστε σχεδόν καθημερινά τηλεοπτικοί μάρτυρες τρομοκρατικών
επιθέσεων, τόσο το διάστημα πριν, όσο και τώρα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Από τις επιθέσεις στη Γαλλία και τη Γερμανία, μέχρι τις πιο πρόσφατες στη
Βαγδάτη, στην Καμπούλ και αλλού. Η τρομοκρατία είναι κάτι διαχρονικό, όμως η τηλεόραση
και το διαδίκτυο φέρνουν πολύ πιο «κοντά» το ζήτημα αυτό και τα θλιβερά
περιστατικά του σε όλο τον κόσμο. Κάπως έτσι, άρχισα να πειραματίζομαι πάνω σε
αυτό το ζήτημα και τελικά προέκυψε η Αττική Καταιγίδα.
3. Το βιβλίο χαρακτηρίστηκε ως
τρομοκρατικό θρίλερ. Εσύ πως θα χαρακτήριζες το βιβλίο σου;
Δεν
υπάρχει πιο εύστοχος χαρακτηρισμός. Όλη η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από την
τρομοκρατία, ντυμένη με ένα πέπλο δράσης, αγωνίας, αντίπαλων δυνάμεων και
κοσμοθεωριών, ορκισμένων εχθρών, κινήτρων και σκοπιμοτήτων. Με ιστορικά
δεδομένα και στοιχεία μυθοπλασίας. Δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο ένα
τέτοιο βιβλίο.
4. Πόσος χρόνος χρειάστηκε για
την ολοκλήρωση του νέου σου βιβλίου, δεδομένου ότι χρειάστηκε να γίνει έρευνα
τόσο για το χώρο που διαδραματίζεται η ιστορία όσο και για τις διαδικασίες που
ακολούθησε η αστυνομία για την αναγνώριση αλλά και σύλληψη των δραστών;
Το βιβλίο παρά την πολυσυνθετότητά του γράφτηκε σε πολύ σύντομο διάστημα. Συνολικά μου πήρε περίπου δύο μήνες, τόσο η έρευνα όσο και η συγγραφή. Μπορεί να ακούγεται λίγο, αλλά ήταν δύο μήνες πολύ γεμάτοι. Υπήρχαν μέρες που έγραφα συνεχόμενα για 10, 12 και περισσότερες ώρες με μικρά μονάχα διαλείμματα. Και θεωρώ πως ήταν επίπονη δουλειά, μιας και η θεματολογία ωθούσε την αφήγηση σε ολοένα και υψηλότερους ρυθμούς δράσης και αγωνίας.
Σχετικά με τον τρόπο που η αστυνομία θα διαχειριζόταν ένα τέτοιο ζήτημα, ότι θα διαβάσετε στο βιβλίο είναι μια γενικότερη απεικόνιση αντίστοιχων φαινομένων από το εξωτερικό. Για να σχηματίσω την πλοκή στο μυαλό μου, είδα ντοκιμαντέρ, διάβασα βιβλία, και έψαξα άρθρα στο διαδίκτυο, αλλά περισσότερο αυτοσχεδίασα, έτσι, ότι θα διαβάσετε βρίσκεται εκεί επειδή κυρίως ικανοποιούσε την πλοκή, όχι επειδή ακολουθούσε τα πρωτόκολλα διαχείρισης αντίστοιχων κρίσεων. Πληροφορίες για την ελληνική Βουλή, υπάρχουν πολλές στο διαδίκτυο, αλλά δεν περιορίστηκα σε όσα ισχύουν. Έπλασα πολλά περισσότερα από όσα αληθεύουν. Δεν σου κρύβω ότι κάποιες στιγμές «φοβόμουν» μήπως το βιβλίο προκαλέσει καταστάσεις που δεν έχουμε δει στη χώρα. Αλλά μετά σκεφτόμουν ότι αφού εγώ, με τον συμβατικό μου υπολογιστή και χωρίς καμία ιδιαίτερη γνώση του ζητήματος, κατάφερα να βρω σχέδια της κάτοψης της Βουλής ή της δύναμης αστυνομικών που τη φρουρούν, σίγουρα μια ομάδα αποφασισμένων τρομοκρατών, θα μπορούσε να καταφέρει πολλά περισσότερα αν το ήθελε, ανεξάρτητα από το δικό μου βιβλίο.
Είναι ομολογουμένως ένα μεγάλο βιβλίο, αλλά πώς είναι δυνατόν να ασχοληθείς με ένα τόσο πολυσύνθετο, ακανθώδες και δυσεπίλυτο κοινωνικό ζήτημα και να μην βοηθήσεις τον αναγνώστη να δει το πρόβλημα σφαιρικά; Από την οπτική γωνία όλων των αντιμαχόμενων; Θα ήταν αποτυχία αν απλά αναπαρήγαγα μια χιλιοειπωμένη ιστορία, όπου πάντα οι Δυτικοί είναι οι καλοί και αθώοι και οι Ανατολίτες οι κακοί που εποφθαλμιούν το κακό των πρώτων. Θα ήταν σαν να δείχνω ασέβεια στη νοημοσύνη του αναγνώστη. Όταν υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν, είναι δύσκολο να διακρίνεις το αίτιο και το αιτιατό, τον θύτη και το θύμα. Έτσι, καθεμία από τις 700 και πλέον σελίδες του βιβλίου, έχει λόγο που γράφτηκε, δεν θα μπορούσα με τίποτα να προβώ σε σοβαρές περικοπές και είμαι σίγουρος πως ο αναγνώστης θα το διαπιστώσει και θα το εκτιμήσει.
5. Το
εξώφυλλο και ο τίτλος του βιβλίου ήταν επιλογή δική σου ή του εκδοτικού οίκου;
Ο τίτλος του βιβλίου είναι δικός μου και προκύπτει
τόσο από το θέμα, μεταφορικά δηλαδή, όσο και κυριολεκτικά, καθώς επέλεξα η όλη
24ωρη πλοκή του, να εκτυλίσσεται μια φθινοπωρινή βροχερή μέρα. Το εξώφυλλο
είναι αποτέλεσμα του καλλιτεχνικού τμήματος του εκδοτικού, διά χειρός του Ηλία
Ξηνταβελόνη, ο οποίος θεωρώ πως έκανε καταπληκτική δουλειά.
6. Πες μας λίγα λόγια για το
βιβλίο και τους χαρακτήρες του;
Μια
ομάδα τρομοκρατών εισβάλλει στο μέγαρο της ελληνικής Βουλής, πιάνοντας ομήρους
τους πολιτικούς, τους εργαζόμενους και τους ανήλικους μαθητές που έχουν την
ατυχία να επισκεφθούν τη μέρα αυτή το κτήριο. Κάτω από την κάλυψη εγχώριων και
ξένων ΜΜΕ, η ομηρία λαμβάνει θηριώδεις διαστάσεις, η αστυνομία προσπαθεί να
λύσει την κρίση και να σώσει τις ζωές των αιχμαλώτων, όμως τίποτα δεν είναι
όπως φαίνεται. Προσφυγική κρίση, κλιματική κρίση, θρησκευτικός φονταμενταλισμός,
η εχθρότητα μεταξύ Ανατολής-Δύσης, είναι κάποια από τα στοιχεία που
σηματοδοτούν το βιβλίο. Οι ήρωες, είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα ανθρώπων, από
τον καλό μέχρι τον κακόβουλο, από τον ικανό μέχρι τον ανίκανο, από τον
ιδεαλιστή μέχρι τον οπορτουνιστή. Άνθρωποι που καθοδηγούνται από δυνατά
κίνητρα, από πανίσχυρα συναισθήματα όπως το μίσος, η εκδίκηση, αλλά και η
αγάπη, έστω κι αν πολλές φορές είναι δύσκολο να τα διακρίνουμε και να τα
ταυτοποιήσουμε.
7. Τελικά η τρομοκρατία
είναι ένα πρόβλημα που διαθέτει λύση ή μια κρίση που θα ακολουθεί πάντα την
ανθρωπότητα;
Αν η τρομοκρατία διαθέτει κάποια λύση, σίγουρα είναι μια ερώτηση που
σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν αντιμετωπίζουμε την
τρομοκρατία με τον σωστό τρόπο. Αν επενδύσουμε σε περισσότερο μίσος, σε
περισσότερη βία, σε ακρότητες, πώς θα λύσουμε ένα ζήτημα που από μόνο του
στηρίζεται στη βία, τον φόβο, και τις ακρότητες; Αυτό είναι και το κυριότερο
ζήτημα, ο προβληματισμός αν θέλεις, τον οποίο θα κληθεί ο αναγνώστης να
σκεφτεί. Αν η βία μπορεί εξαφανίσει την τρομοκρατία, τότε δεν θα έπρεπε να
υφίσταται η τελευταία. Δείτε πόση βία και πόνος ξεχειλίζουν από αμέτρητες πληγές
σε όλο τον κόσμο… Στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, στην Ασία και αλλού. Και
ταυτόχρονα είναι περιοχές που δοκιμάζονται καθημερινά από τρομοκρατικές
επιθέσεις. Τι έχουμε καταφέρει εμείς οι Δυτικοί, μέσα από χρόνια συρράξεων; Αν
υπήρχε έστω και μία πιθανότητα να εξαλείψουμε την τρομοκρατία, με τη μορφή
πάντα, που κυριαρχεί στο βιβλίο, τότε αυτό θα είχε συμβεί. Για να μην αλλάζουν
τα πράγματα, κάτι κάνουμε λάθος, κάπως προσεγγίσαμε το ζήτημα από λαθεμένη
σκοπιά. Προσωπικά θεωρώ την αλληλεγγύη ως το μέγιστο δώρο ενός ανθρώπου σε έναν
άλλο. Ας δοκιμάσουμε έστω για μια φορά να επιλέξουμε τη δικαιοσύνη, την
ισονομία, να προσφέρουμε ένα κοινωνικό κράτος-σύμμαχο για τους πολίτες κάθε
χώρας και ίσως τα πράγματα να εξελιχθούν εντελώς διαφορετικά. Αν κάθε άνθρωπος
του κόσμου, έχει μέλλον, νιώθει ασφάλεια, μπορεί να εργάζεται, είναι αποδέκτης
ενός ολοκληρωμένου συστήματος υγείας, παιδείας και πρόνοιας, αν μπορεί να
λατρεύει τους θεούς που θέλει και να διάγει τον τρόπο ζωής που επιθυμεί, είναι
ένας άνθρωπος ευτυχισμένος. Στην συντριπτική πλειοψηφία, ένας ευτυχισμένος
άνθρωπος, δεν θα επέλεγε ποτέ να γίνει τρομοκράτης....
8. Υπάρχουν επόμενα
συγγραφικά σχέδια;
Συνηθισμένη
ερώτηση, αλλά κάθε φορά την απολαμβάνω. Λοιπόν, ναι, υπάρχουν κάποια σχέδια.
Αυτό το διάστημα αναζητώ κάποιες πληροφορίες για το νέο βιβλίο. Είναι ακόμα
άγνωστο πότε θα αρχίσω το γράψιμο, καθώς θέλω πρώτα να έχω ολοκληρωμένη την
γενική εικόνα, αλλά επειδή πλέον είναι το πέμπτο βιβλίο μου και έχω «μάθει»
τους χρόνους που χρειάζομαι για να ολοκληρώσω ένα, εκτός απροόπτου, μέσα στο
2022 θα είναι ολοκληρωμένο. Όσο για το θέμα, δεν μπορώ να απαντήσω, καθώς ούτε
κι εγώ ξέρω πού ακριβώς θα καταλήξω.
Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα best seller του Harlan Coben το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2006 από τις εκδόσεις Βell, είναι η σειρά «El Inocente» (στα ελληνικά: Ο Αθώος). Πρόκειται για μια ισπανική σειρά μυστηρίου. H πρώτη season αποτελείται από οκτώ επεισόδια. Η σειρά πήρε το πράσινο φως για δεύτερη σεζόν ωστόσο ακόμα δεν έχουν γίνει ανακοινώσεις για την ημερομηνία κυκλοφορίας, την υπόθεση και το καστ.
El InocenteΠρωταγωνιστούν: Mario Casas, Santi Pons, Aura Garrido, Alexandra Jiménez / Είδος: Δραματική-Μυστηρίου-Θρίλερ / Έτος Παραγωγής: 2021 / Season: 1
ΥΠΟΘΕΣΗ: Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν. Ο Ματέο, η Ολίβια, η Λορένα κι ο Αγιλάρ θα έρθουν αντιμέτωποι με τις αποφάσεις που κατέστρεψαν για πάντα τις ζωές τους. Ένας ακούσιος φόνος οδηγεί έναν άντρα σε έναν σκοτεινό ιστό ίντριγκας και φόνων. Μόλις βρίσκει την αγάπη και την ελευθερία, ένα τηλεφώνημα επαναφέρει τον εφιάλτη.
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Μετά την ισπανική σειρά «The Mess You Leave Behind», αναζητούσα μια σειρά παρόμοια. Η σειρά «El Inocente», που για καιρό ήταν στα προτεινόμενα μου, είχε όλα εκείνα τα στοιχεία ώστε να τής δώσω μια ευκαιρία. Ισπανική σειρά με λίγα επεισόδια, και μυστήριο από το πρώτο επεισόδιο μέχρι και το τελευταίο.
Ο Ματέο, σε μια προσπάθεια να σταματήσει έναν καυγά θα σκοτώσει άθελα του έναν άνδρα. Για εννιά χρόνια θα βρεθεί φυλακισμένος προσπαθώντας να αποδείξει πως ήταν αθώος και δεν έφταιγε. Όταν θα είναι και πάλι ελεύθερος θα κάνει μια νέα αρχή με τη γυναίκα του, Ολίβια. Η αυτοκτονία όμως μιας μοναχής, δείχνει ένοχο τον Ματέο. Για να αποδείξει ότι είναι αθώος θα μπλεχτεί στα δίχτυα της αστυνομίας, θα έρθει αντιμέτωπος με την επιθεωρήτρια της αστυνομίας, τη Λορένα ενώ παράλληλα θα ανακαλύψει ότι η γυναίκα του δεν είναι αυτή που νομίζει.
Η σειρά αποτελείται από οκτώ επεισόδια, διάρκειας 50 λεπτά, το καθένα. Το πρώτο επεισόδιο ήταν αρκετά δυνατό και ενδιαφέρον. Στο δεύτερο επεισόδιο η υπόθεση διαφέρει όπως και οι ηθοποιοί, όμως στο φινάλε του συνειδητοποιείς ότι βλέπεις τη σωστή σειρά. Στο τρίτο επεισόδιο γίνεται γνωστό ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ αυτών των δυο φαινομενικά διαφορετικών υποθέσεων. Σκηνοθετικά η σειρά είναι πολύ καλή, η ιστορία ενδιαφέρουσα και ατμοσφαιρική, γεμάτη μυστήριο και δράμα. Υπάρχουν flashback που απαντούν σε ερωτήματα που δημιουργούνται στον θεατή ενώ δεν λείπουν και οι ανατροπές. Υποκριτικά, οι ερμηνείες των χαρακτήρων ήταν πολύ καλές, ξεχώρισα ωστόσο αυτές του Mario Casas (γνωστός από την ταινία Αόρατος Επισκέπτης) και Alexandra Jiménez (ως επιθεωρήτρια της αστυνομίας).
Στα αρνητικά της σειράς είναι οι πολλές πλοκές που, δεν αναπτύχθηκαν όσο έπρεπε, καταλήγουν να συνδέονται μεταξύ τους. Αργή εξέλιξη της ιστορίας, που ενώ ξεκίνησε καλά τελικώς από το πέμπτο επεισόδιο και μετά, κούρασε αρκετά. Χαρακτήρες περιττοί που δεν βοηθούσαν στην εξέλιξη της ιστορίας. Υπερβολική βία (όταν δείτε τη σειρά θα καταλάβετε) και το απροσδόκητο φινάλε.
Εν συντομία, η σειρά «El Inocente» είναι μία ισπανική δραματική σειρά μυστηρίου-θρίλερ, γεμάτη ίντριγκες, φόνους και σκοτεινούς κόσμους.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6/10
TRAILER:
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη.
Προς Αποφυγή Παρεξηγήσεων περισσότερα εδώ.
Λίγο πριν την τελευταία καλοκαιρινή μουσική ανάρτηση αυτής της χρονιάς ακούμε όλα τα νέα τραγούδια που κυκλοφόρησαν, τον μήνα που μας πέρασε. Ο Ιούλιος είχε πολλές νέες κυκλοφορίες, κάποια μάλιστα τραγούδια ξεχώρισαν από την πρώτη στιγμή. Συνολικά 79 νέες κυκλοφορίες, από παλιούς και νέους πολλά υποσχόμενους καλλιτέχνες.
Κατά σειρά προτίμησης μου, από την αρχή μέχρι το τέλος, η playlist διαμορφώνεται ως εξής:
Top 10
12. Μόνο με σένα τρελαίνομαι - Λευτέρης Πανταζής
13. Όπου βγει - Stan
14. Τα καλοκαίρια μου - Μιρέλα Πάχου & Νατάσα Θεοδωρίδου
15. Έλα να ... - Ματούλα Ζαμάνη
16. Μαζί σου στο φως - Μαρίζα Ρίζου
17. Αν Δειλιάζω Μη Θυμώνεις - Hovig
21. Ήταν ένα καλοκαίρι - Στέφανος Πιτσινιάγκας
22. Πιο μαζί - Μαρίνα Λαζαράκη
23. Όχι άλλα λόγια - Γιάννης Λάφης
25. Από Βοτανικό Κολωνάκι - Θανάσης Βασιλάκος
26. Να 'σουν Ένα Όνειρο - Αλέξανδρος Τζουγανάκης
27. Ο φίλος ο σωστός - Μπάμπης Καστρινόπουλος
28. Τίποτα - Βασίλης Οικονόμου
29. Τι παθαίνω - Γιώργος Στεφάνου
30. Φλόγα Που Μας Καίει - Κατερίνα Νάκα ft. Βασίλης Δήμας
31. Ζήσε στο κόσμο σου - Νίκος Δούρος
32. Ρωτώ τη νύχτα να μου πει - Μιχάλης Σταυρουλάκης
33. Βραδινές προσευχές - Χρήστος Ζώτος & Βο
34. Σήμαντρα - Δημήτρης Μπάσης
36. Σ΄έχω ερωτευτεί - Κώστας Χαριτοδιπλωμένος & Σαμπρίνα
37. Ya habibi - Ειρήνη Παπαδοπούλου
38. Παραπονάκι μου - Sotis Βολάνης
39. Πάντα δεύτερος - Νάντια Αγγελέτου
40. Έναν Αύγουστο - Αγγελική Ηλιάδη
41. Πάμε πάμε - Γιάννης Κούτσης
42. Τρελό μυαλό - Ισμήνη Στεφοπούλου
43. Μαρίνα - Δημήτρης Φασουράκης & Πέτρος Μπουσουλόπουλος
44. Russian Roulette - Ηλίας Μπόγδανος & KAS & OGE
45. Crazy - Liak
46. Τρέλα - Afro ft Tribal X & Big Ben
48. Hola - Liak
50. Congo Bongo - Γιώργος Ασημακόπουλος
53. Τι να σου πω - Μάνος Τάκος
54. Πάθος μου κρυφό - Αλέκος Ζαζόπουλος
56. Τι μεγάλη εμπειρία - Χρήστος Συμεωνίδης
57. Ζήλεια - Αναστάσιος Κώνστας
58. Όσο νυχτώνει - Γιώργος Σηφάκης
59. Μαγικά φιλιά - Χριστίνα Κολέτσα
60. Μόνο για μια στιγμή - Αλέξης Νείρος
61. Λάθος ή Σωστό - Δημήτρης Δέσης
63. Τοξικοί άνθρωποι - Άγγελος Μπέσσας
64. Είναι πάντα κάτι δειλινά - Στέλλα Σαμαρά
65. Ακόμα μια φορά - Στέλιος Χατζηαβραμίδης
66. Δεν πειράζει - Κατερίνα Ροκκά
67. Εγώ δεν παρακαλώ - Μαρία Μιχαλουδάκη
68. Μάτια μου - Αλέξης Ιατρίδης
69. Για σένα να μεθώ - Αναστάσιος
70. Για πάντα - Μάρκος Κλεάνθους
71. Τα τραγούδια μου θα ακούς - Βαγγέλης Πέττας
72. Κράτα με - Κώστας Ορφανίδης
73. Νυχτοπερπατήματα - Γιώργος Παπαισιδώρου
74. Βόλτα στη πόλη - Νικόλ Σαραβάκου
76. Έλα μαζί μου - Ραχήλ Τσελεπίδου
77. Κοίτα Με - Δημήτρης Κοργιαλάς feat. Idra Kayne
78. Σαν καταιγίδα - Άννα Χατζηεφραίμ
Η playlist είναι διαθέσιμη και εδώ. Καλή Ακρόαση!!!!
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ανυφαντής (συγγραφέας)
Γεννήθηκα πριν πολλά χρόνια, ούτε καν εγώ θυμάμαι πότε. Ίσως να ήταν δεκαετίες, ίσως και αιώνες. Ένα σπυράκι, ένας τόσος δα μικρός σπόρος ήταν η αρχή μου, που έφυγε βιαστικά από το ράμφος ενός περιστεριού. Ήμουν τυχερός όμως δε χάθηκα, έπεσα στη γόνιμη Αττική γη, κάπου εκεί κοντά στην θάλασσα. Εκεί πέταξα τα πρώτα φύλλα, εκεί δυνάμωσα και άρχισα να μεγαλώνω, να θεριεύω.
Είχα παρέα μου κάθε μέρα τη θάλασσα, με αποκοίμιζε το κύμα της, εκεί στο λοφάκι δίπλα της. Τα χρόνια πέρασαν, έγινα πιο δυνατός, πιο μεγάλος. Μεγάλωσαν τα κλαδιά μου, θέριεψε ο κορμός μου. Κάθε πρωί με ξυπνούσε το φλύαρο αλλά χαρούμενο τιτίβισμα των πουλιών και τα γέλια των παιδιών που έπαιζαν κάτω από τις ρίζες μου. Δεν έφερα αντίρρηση στις καρδιές αιώνιας αγάπης που χάραξαν ερωτευμένα ζευγάρια στον κορμό μου. Χαιρόμουν με την ευτυχία τους, ζούσα τις χαρές τους.
Ώσπου μια μέρα όλα άλλαξαν. Αντί για χαρούμενα τιτιβίσματα και παιδιά να κλαίνε, ένιωσα την θέρμη από τις γλώσσες της φωτιάς να πλησιάζουν. Ένιωσα την αγωνία όλων αυτών των ψυχών, που βρέθηκαν στον κορμό μου. Ήξερα πως εγώ δεν έχω ελπίδα, όρθιος θα ξεψυχούσα από της αδηφάγες φλόγες. Όλα όμως αυτά τα υπέροχα πλάσματα που με συντρόφευαν στη ζωή μου έπρεπε να ζήσουν. Έκανα μια τελευταία κίνηση όχι για να λικνιστώ στον άνεμο αλλά για να δώσω ζωή, όπως τόσα χρόνια έδινα το οξυγόνο μου.
Ένας δυνατός πόνος έσκισε το κορμί μου και έπεσα στην φίλη μου τη θάλασσα που με αγκάλιασε με τα γαλάζια της νερά. Τώρα είχα γίνει πια γέφυρα σωτηρίας. Λίγο πριν σβήσω για πάντα, πρόλαβα να δω τους ανθρώπους να σκαρφαλώνουν πάνω μου και να βουτάνε στη θάλασσα. Είδα αγκαλιές και χαμόγελα ελπίδας. Μετά όλα σκοτείνιασαν. Ήμουν το δέντρο, ο παντοτινός σου φίλος!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons