O Kahlil ή Khalil Gibran συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό με το πρώτο του βιβλίο με τίτλο . «Τα σπασμένα φτερά» που κυκλοφόρησε το 1974 από τις εκδόσεις Μπουκουμάνης. Μέχρι το 1991 τα βιβλία του κυκλοφορούσαν από τις εκδόσεις Μπουκουμάνη, Στέφανου Βασιλόπουλου και Πύρινος Κόσμος. «Ο Προφήτης & Ο κήπος του προφήτη» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε μία έκδοση από τις εκδόσεις Μπουκουμάνη. Το 1997 κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση από τις εκδόσεις Λιβάνη. Το 2004 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Printa-Ροές ενώ το 2016 από τις εκδόσεις Μίνωας. Μεμονωμένα τα δύο έργα του Khalil Gibran μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί πολλάκις από πολλούς εκδοτικούς.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Kahlil Gibran
β) Τίτλος: Ο Προφήτης & Ο κήπος του προφήτη
γ) Έτος Έκδοσης: 2004
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Printa-Ροές
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Ομολογώ ότι τον συγγραφέα, ποιητή, φιλόσοφο και καλλιτέχνη Khalil Gibran δεν τον γνώριζα. Ούτε και το έργο του. Τον ανακάλυψα πρόσφατα, όταν και μου δάνεισαν το βιβλίο «Ο προφήτης. Ο κήπος του προφήτη». Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο βιβλίο, με δύο σχεδόν ιστορίες που συνδέονται η μία με την άλλη, έχοντας κοινό πρόσωπο, τον Αλ Μουσταφά, τον προφήτη. Ένα βιβλίο που έρχεται από έναν εκδοτικό που επίσης δεν γνώριζα. Κι όμως. Αυτό το βιβλίο από έναν άγνωστο συγγραφέα αλλά και εκδοτικό, προσωπικά με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό.
η σκέψη είναι πουλί του σύμπαντος που στο κλουβί των λέξεων μπορεί να ανοίξει τα φτερά του, δεν μπορεί όμως να πετάξει.
Ο Αλ Μουσταφά για δώδεκα χρόνια έμενε μακριά από το τόπο του, στην πόλη της Ορφαλήζ. Ένα πλοίο όμως θα έρθει να τον πάρει και έτσι θα επιστρέψει στο νησί του. Εκεί οι κάτοικοι θα τον υποδεχθούν με θέρμη, θα τον θεωρήσουν Προφήτη και θα τον ρωτήσουν όχι μόνο πως πέρασε στην πόλη που ήταν αλλά για άλλα πολλά: για τη ζωή, την αγάπη, τη λογική και το πάθος, το γάμο και την οικογένεια, την χαρά και τη θλίψη, τον πόνο, για το έγκλημα και την τιμωρία, για το καλό και το κακό, τους νόμους, την ελευθερία, την απόλαυση, την αυτογνωσία, τη διδασκαλία, τη φιλία, το χρόνο, τη θρησκεία, το θάνατο και τον αποχαιρετισμό.
Γιατί τι είναι ο φίλος σου....να τον αναζητάς πάντα για να γεμίσεις την ώρα σου. Γιατί υπάρχει για να γεμίζει την ανάγκη σου, όχι το κενό σου.
Με απλό, λιτό και ποιητικό τρόπο ο Kahlil Gibran παρουσιάζει τη ζωή του Προφήτη, ο οποίος επιστρέφοντας στο νησί του δίνει συμβουλές για τη ζωή, την ενότητα, την αλληλεγγύη, την φιλία, την ελευθερία και για άλλα πολλά. Μέσα από ρεαλιστικά παραδείγματα προσπαθεί να μεταδώσει τις γνώσεις του στο κοινό του, που τον προσμένει και τον ακολουθεί.
Η καλοσύνη σου βρίσκεται στη λαχτάρα σου να βρεις το γιγάντιο εαυτό σου. Κι αυτή η λαχτάρα υπάρχει σε όλους. Σε μερικούς είναι χείμαρρος ορμητικός που τρέχει προς τη θάλασσα, σε άλλους ένα ήσυχο ρυάκι που χάνεται πριν φτάσει στην ακτή.
Πρόκειται για ένα βιβλίο γεμάτο σοφία και συμβουλές για την ζωή και για τον ίδιο τον άνθρωπο. Τη στάση που κρατάει απέναντι στο Θεό, τις αντιλήψεις του για τον κόσμο αλλά και διάφορα άλλα θέματα. Κάποια σημεία μού φάνηκαν υπερβολικά αλλά είναι δοσμένα με τέτοιο τρόπο, που θα προβληματίσουν και θα αποκαλύψουν πράγματα που ίσως να μην έχουμε συνειδητοποιήσει. Το φινάλε του είναι αμήχανο αλλά ταυτόχρονα γαλήνιο. Επιπλέον οι εικόνες που υπάρχουν διάσπαρτες στο βιβλίο είναι ιδιαίτερες.
«Φίλοι μου και συνοδοιπόροι μου, να λυπάστε το έθνος που είναι γεμάτο πιστεύω αλλά κενό απο θρησκεία. Να λυπάστε το έθνος που περιφρονεί το πάθος στα όνειρά του κι ομως υποτάσσεται σ΄αυτό μόλις ξυπνά. Να λυπάστε το έθνος που δεν υψώνει τη φωνή του. Να λυπάστε το έθνος που καλωσορίζει τον καινούριο άρχοντα με σάλπιγγες και τον αποχαιρετά με κραυγές αποδοκιμασίας, μέχρι να υποδεχτεί τον καινούριο με τη συνοδεία σάλπιγγας και πάλι»
Εν κατακλείδι, «Ο προφήτης. Ο κήπος του προφήτη» είναι ένα μικρό διαμάντι, που επιδέχεται δεύτερης ανάγνωσης ώστε να αφομοιώσει κανείς τα νοήματά του. Ένα βιβλίο που δεν χρειάζεται να διαβαστεί απνευστί αλλά θέλει το χρόνο του. Παρά τις ούτε 200 σελίδες του, το βιβλίο διαβάστηκε εντός δύο εβδομάδων. Έτσι το βρήκα πιο απολαυστικό αλλά και πιο σοφό!!!
Πλοκή: Σ' έναν τόπο μακρινό, ζει χρόνια ο Αλ Μουσταφά, ο "Προφήτης", κι όταν φτάνει η στιγμή να γυρίσει στο νησί του, οι κάτοικοι του τόπου ζητούν από αυτόν το δώρο της σοφίας του. Ρωτούν για όσα βαραίνουν την καρδιά τους κι αυτός απαντά για όλα τ' ανθρώπινα: την αγάπη, την ελευθερία, τα παιδιά, το γάμο, τη δουλειά, τον πόνο, τη φιλία, το χρόνο, το θάνατο, με λόγια τόσο καθαρά και διαυγή που σε άλλες εποχές θα θεωρούνταν θεϊκής έμπνευσης. Ο Γκιμπράν έγραψε και ξαναέγραψε πολλές φορές τον "Προφήτη" μέχρι να τον εκδώσει. Είναι το αριστούργημά του, το βιβλίο που τον έκανε διάσημο στη Δύση. "Ο κήπος του προφήτη", που γράφτηκε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, είναι η συνέχεια του "Προφήτη". Ο Αλ Μουσταφά επιστρέφει στο νησί του καταβεβλημένος από τη θλίψη των αναμνήσεων και καταφεύγει μόνος στον κήπο των προγόνων του. Ύστερα όμως ανοίγει την πόρτα στους παλιούς συντρόφους του και απαντά στις ερωτήσεις τους. Το βιβλίο αντηχεί από την ανθρωπιά και την ευσπλαχνία του συγγραφέα, και υμνεί τον αρχέγονο σύνδεσμο του ανθρώπου με τη φύση. Ο μεγάλος Λιβανέζος ζωγράφος, ποιητής και στοχαστής γεφυρώνει με την πένα του την αραβική κληρονομιά με το δυτικό ελληνοχριστιανικό ανθρωπισμό, θυμίζοντας στον άνθρωπο των πολέμων, της επιστήμης και της ταχύτητας, την ξεχασμένη σοφία που υπάρχει μέσα του.
* Αναζητήστε το βιβλίο από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
