Από το Blogger.
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης πρωτοσυστήθηκε στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, το 2014, μέσα από το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Το Μίσος», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διόπτρα όπου γνωρίσαμε τον ελληνικής καταγωγής επιθεωρητή της σουηδικής αστυνομίας, Άντερς Οικονομίδη. Αυτή τη φορά ο συγγραφέας αφήνει για λίγο στην άκρη τον Άντερς Οικονομίδη και καταπιάνεται με υποθέσεις που απασχόλησαν την Ελληνική Αστυνομία Αττικής που εδρεύει στην «Λεωφόρο Αλεξάνδρας 173».
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Βαγγέλης Γιαννίσης
β) Τίτλος: Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173
γ) Έτος Έκδοσης: 2021
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Διόπτρα
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Για τον Βαγγέλη Γιαννίση και τα βιβλία του έχω μιλήσει πολλές φορές. Δεν είναι άλλωστε το πρώτο βιβλίο του, που πέφτει στα χέρια μου. Η πρώτη μου επαφή μαζί του, έγινε με «Το Μίσος», ακολούθησε «Ο Χορός των νεκρών», η «Σκιά» ενώ το τελευταίο βιβλίο ήταν το «Αμαρόκ». Στην όγδοη προσωπική του συγγραφική δουλειά, ο Βαγγέλης Γιαννίσης εισχωρεί στα γραφεία της ελληνικής αστυνομίας, παρουσιάζοντας πέντε αληθινές ιστορίες που απασχόλησαν πολύ μέχρι την διαλεύκανση τους.
Με μια αναζήτηση στο Google θα διαπιστώσει κανείς πως ο τίτλος του βιβλίου δεν είναι τυχαίος. Πρόκειται για την πραγματική τοποθεσία της ΓΑΔΑ, δηλαδή της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής. Στον 11ο όροφο στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών, πέντε αξιωματικοί της αστυνομίας, έχουν σαν μοναδικό στόχο να εξιχνιάσουν εγκλήματα. Πέντε αξιωματικοί του Τμήματος Εγκλημάτων Κατά Ζωής και Προσωπικής Ελευθερίας και ο συγγραφέας Βαγγέλης Γιαννίσης, βγάζουν από τα αρχεία του Ανθρωποκτονιών, πέντε εγκλήματα που συγκλόνισαν την χώρα.
Ο αρχιφύλακας Παναγιώτης Γαλάνης, ο υπαστυνόμος Μανόλης Περρής, ο υπαστυνόμος Χρήστος Λάλος, ο αστυνόμος Σωτήρης Ευαγγέλου και ο αστυνομικός υποδιευθυντής Νίκος Αρβανίτης, από την μέρα που πάτησαν το πόδι τους, στην Ελληνική Αστυνομία μέχρι και σήμερα, έχουν να διηγηθούν πολλές ιστορίες, είτε αφορούν την καθημερινότητά τους, στο χώρο εργασίας τους είτε τις μεθόδους που χρησιμοποιούν κατά καιρούς για να ερευνήσουν στοιχεία και να διαλευκάνουν υποθέσεις που περνάνε από τα χέρια τους. Οι πέντε υποθέσεις που επέλεξε ο συγγραφέας να παρουσιάσει είναι υποθέσεις που κάποιες από αυτές διαλευκάνθηκαν σύντομα ενώ κάποιες από αυτές χρειάστηκαν χρόνο και λίγη τύχη. Σε αυτές τις υποθέσεις, οι αστυνόμοι κινδύνεψαν με την ίδια τους τη ζωή, αφού καθημερινώς τα ρίσκα είναι πολλά.
Η δουλειά στο Ανθρωποκτονιών πάει παρέα με το θάνατο. Είναι καθημερινά παρών στη ζωή των αξιωματικών. Ένας αόρατος συνεπιβάτης ο οποίος τους ακολουθεί διακριτικά όλη την ώρα.
Ο συγγραφέας, παρουσιάζει ένα βιβλίο διαφορετικό και πρωτότυπο, από όσα έχουμε συναντήσει στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία. Αρχικά μάς ξεναγεί στο κτίριο της Ελληνικής Αστυνομίας, μάς μεταφέρει στον 11ο όροφο και στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών, μάς συστήνει τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από τις πόρτες και τους αξιωματικούς του τμήματος. Μάς δείχνει ακόμα και την αίθουσα ανακρίσεων.
Αν και οι υποθέσεις είναι διαφορετικές μεταξύ τους, ο συγγραφέας καταφέρνει με τις περιγραφές του, να μάς βάλει τόσο στη θέση του αστυνόμου όσο και στη θέση της οικογένειας του θύματος. Γιατί σε αυτήν την ιστορία, αυτός είναι ο σκοπός του συγγραφέα. Να δούμε μια υπόθεση, ένα έγκλημα από μια διαφορετική οπτική. Να συμπάσχουμε με την οικογένεια του θύματος αλλά και να δούμε με άλλο μάτι τους αστυνομικούς, οι οποίοι επιτελούν ένα δύσκολο έργο.
Η κοινωνία δεν έχει τινάξει από πάνω της το φάντασμα της Χούντας και κρατάει στην πλειονότητα επιφυλακτική στάση απέναντι στους αστυνομικούς. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα στέκεται απέναντι τους.
Σε κάθε ιστορία, οι μέθοδοι, οι τεχνικές ανάκρισης αλλά και οι κινήσεις του κάθε αστυνόμου για να συνθέσει το προφίλ του δράστη αλλά και την επίλυση της υπόθεσης, διαφέρει. Για παράδειγμα στις πρώτες δύο ιστορίες ο συγγραφέας με λεπτομερή ανάλυση, μάς δίνει πληροφορίες για το τρόπο συλλογής στοιχείων από τον τόπο του εγκλήματος, τον τρόπο παραλαβής του θύματος καθώς και για τις υπόλοιπες υπηρεσίες που εμπλέκονται σε μια εγκληματική υπόθεση. Στην τρίτη ιστορία πάλι, μάς δίνει πληροφορίες σχετικά με την διαδικασία που ακολουθείται όταν το θύμα είναι αλλοδαπός, για τις επαφές που γίνονται με αστυνομικές υπηρεσίες άλλων χωρών καθώς και για τη διαδικασία της βαλλιστικής εξέτασης. Στην τέταρτη ιστορία εστιάζει στη τεχνική της ανάκρισης του δράστη και το πως θα εκμαιεύσει η αστυνομία από αυτόν την αλήθεια. Στην πέμπτη ιστορία πάλι, ο συγγραφέας τονίζει την εικόνα του ίδιου του αστυνόμου, στην περιβολή του, στην συνεχιζόμενη κατάρτιση του και στις εμπειρίες του από τα εκάστοτε τμήματα.
Σε αυτές τις ιστορίες ο τρόπος που έγινε το έγκλημα ακόμα και τα κίνητρα γίνονται γνωστά από την αρχή σχεδόν. Αυτά που μαθαίνουμε είναι ο τρόπος προσέγγισης της υπόθεσης από την αστυνομία, τα γεγονότα και την πορεία της ίδιας της έρευνας. Επίσης γίνονται γνωστές οι σκέψεις του κάθε αστυνόμου. Επιπλέον γίνονται κατανοητές οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αστυνόμοι, κυρίως όταν αυτές αφορούν την διαδικασία ενημέρωσης των συγγενών του θύματος. Μέλημα των αστυνόμων είναι να μην προσθέσουν επιπλέον προβλήματα και ανησυχίες στην οικογένεια αυτή.
Η διαδικασία ενημέρωσης των συγγενών του θύματος είναι ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια της υπηρεσίας....οφείλουν να εκτελέσουν την διαδικασία με συγκεκριμένο τρόπο, που βέβαια δεν μειώνει τον πόνο των συγγενών.
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης, γράφει μοναδικά ένα βιβλίο που με τις ιστορίες του θα προβληματίσει και που σίγουρα θα μάς κάνει να δούμε την αστυνομία με άλλο μάτι. Σαφώς υπάρχουν και αστυνομικοί κακοί, αλλά σε αυτό το βιβλίο καλό είναι κρατήσουμε ότι η αστυνομία είναι ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν τον ίδιο στόχο. Έτσι και οι αστυνόμοι στο Ανθρωποκτονιών. Δοκιμάζονται κάθε μέρα και κάθε στιγμή. Δεν τους χαρίστηκε τίποτα. Είναι άνθρωποι που θα τείνουν το χέρι στις δυσκολίες. Είναι μια οικογένεια. Μια αδελφότητα με μοναδικό στόχο να αποδοθεί δικαιοσύνη για εκείνους που δεν έχουν πια φωνή να τη ζητήσουν, και για τις οικογένειες, τους φίλους και όσους άφησαν πίσω τους.
Εν κατακλείδι, η «Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173», είναι ένα βιβλίο διαφορετικό από τα προηγούμενα του συγγραφέα αλλά πολύ ενδιαφέρον. Οι πέντε ιστορίες διαβάζονται γρήγορα, έχουν μυστήριο αλλά και αγωνία. Άλλωστε μέσα από τις υποθέσεις γνωρίζουμε τον τρόπο λειτουργίας της ελληνικής αστυνομίας. Η μόνη μου ένσταση είναι ότι στην πλειοψηφία των υποθέσεων θύμα ή θύτης δεν είναι ελληνικής καταγωγής. Δεν ξέρω πραγματικά με τι κριτήριο επέλεξε ο συγγραφέας αυτές τις συγκεκριμένες υποθέσεις. Πάραυτα το βιβλίο ήταν απολαυστικό από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του σελίδα.
* Αναζητήστε το βιβλίο από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς
4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Αν δεν έχετε ακουστά τον Χρήστο Σταυρακούδη, τότε θα έχετε ακούσει έστω και ένα τραγούδι του. Θέλω να πιστεύω δηλαδή. Ο Χρήστος Σταυρακούδης είναι αδελφός του γνωστού ηθοποιού και σεναριογράφου, Νίκου Σταυρακούδη. Έχει συνεργαστεί με μια πλειάδα εξαίρετων και καταξιωμένων τραγουδοποιών καθώς έχει υπογράψει τα τραγούδια τους. Από τις πιο σημαντικές του συνεργασίες είναι αυτή με την Μαριώ.
Προσωπικά το όνομα του Χρήστου Σταυρακούδη, το έχω συνδυάσει με το τραγούδι «Ξένο Ρούχο», το οποίο υπογράφει στιχουργικά. Το 2005 στο Φεστιβάλ Τραγουδιού στη Θεσσαλονίκη, το «Ξένο Ρούχο» κατέκτησε την πρώτη θέση κάνοντας τότε περήφανους όλους τους Αλεξανδρουπολίτες για αυτήν την ανέλπιστη πρωτιά. Ο Χρήστος Σταυρακούδης κι ο Δημήτρης Λίβανος μαζί με την Σταυρούλα Αρβανιτοπούλου μάς χάρισαν ένα όμορφο ζεϊμπέκικο, που μέχρι και σήμερα, τα λόγια του τραγουδιού έρχονται κατευθείαν στα χείλη μου.
Ο Χρήστος Σταυρακούδης ωστόσο έχει διακριθεί και σε Φεστιβάλ Ποίησης. Σε Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης στη Γερμανία με θέμα την Ολυμπιακή Ιδέα, κέρδισε το δεύτερο βραβείο. Μέχρι και σήμερα, συνεχίζει να δημιουργεί και να γράφει.
Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.
Γεννήθηκα σε μια όμορφη γειτονιά
της Αλεξανδρούπολης, την Απολλωνιάδα τον Σεπτέμβρη του 1968. Οι γονείς μου
Ελπίδα και Σοφοκλής, φτωχοί άνθρωποι αλλά με πολύ μεράκι για τη λαϊκή και
ρεμπέτικη μουσική και πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη. Μεγαλώνοντας ακολούθησα
την τριτοβάθμια εκπαίδευση έχοντας πάντα στο νου μου ότι δεν θα με κάλυπτε
καμία προπαρασκευασμένη γνώση.
Πως προέκυψε η ενασχόληση σας με
τη στιχουργική;
Από μικρό παιδί τα πήγαινα πολύ
καλά με το γραπτό λόγο. Ήταν μια μορφή επικοινωνίας που από εκείνα τα χρόνια
μου έδινε την ευκαιρία και τη δυνατότητα να ξεδιπλώνω πιο εύκολα τη ψυχή μου
και τις απόψεις μου. Κάπως έτσι στην πορεία άρχισα να γράφω τα πρώτα μου
ποιήματα και γύρω στο 1991 με τη γνωριμία μου με τον αδερφικό μου πλέον φίλο
Δημήτρη Λίβανο, και κατόπιν της δικής του παρότρυνσης, έγινε η πρώτη επαφή με τη στιχουργική.
Από που αντλείτε έμπνευση για
τους στίχους;
Συνήθως η πιο εύκολη απάντηση σε
μια τέτοιου είδους ερώτηση θα ήταν μια όμορφη μούσα ή ένα κατακόκκινο
ηλιοβασίλεμα. Στη δική μου περίπτωση όμως ξεκινάει από την ανάγκη που έχω να
ερωτεύομαι και να μπορώ να αγγίζω ψυχές με τον πιο διακριτικό και ανώδυνο
τρόπο. Άρα στην ουσία εμπνέομαι από την ίδια την ανάγκη μου. Να μπορώ δηλαδή να
αγαπώ και να αγαπιέμαι. Φυσικά πάντα 2 αγαπημένα μάτια θα ολοκληρώνουν το κάθε
ρεφρέν μου.
Έχετε γράψει στίχους σε τραγούδια
σημαντικών και καταξιωμένων τραγουδοποιών. Υπάρχει κάποιο τραγούδι που να έχετε
αγαπήσει;
Το αναμενόμενο εδώ θα ήταν να
απαντήσω ότι το τραγούδι που αγαπώ είναι το «Ξένο ρούχο» λόγω της πρωτιάς που
είχαμε στον Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Όμως το πιο αγαπημένο μου
τραγούδι, αν και δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω πιότερο κάποιο από τα «παιδιά» μου,
θα έλεγα ότι είναι «Η Ζαριά» σε μουσική Δημήτρη Λίβανου. Αυτό το τραγούδι με
έπεισε μέσα μου βαθιά ότι μπορώ να πω κάτι στον κόσμο.
Με ποιους καλλιτέχνες έχετε
συνεργαστεί και με ποιους θα θέλατε να συνεργαστείτε στο μέλλον;
Έχω συνεργαστεί με τον Σταμάτη
Κραουνάκη, τον Πάνο Μουζουράκη, τη Μαριώ, τη Χριστίνα Μαραγκόζη, τον Δημήτρη
Κοντογιάννη, τον Γιάννη Καραλή, την Αφεντούλα Ραζέλη, την Αντιγόνη Μπούνα, τον
Γαβρίλο Κοκώνα, τον Κώστα Μπουγιώτη, την Αναστασία Στρατηγού, τη Σοφία
Παπάζογλου και πολλούς άλλους. Θα ήθελα να συνεργαστώ με όσους πιστέψουν στα
τραγούδια μου.
Το 2005, γράψατε το τραγούδι
«Ξένο Ρούχο», το οποίο κέρδισε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Πως
νιώσατε για αυτήν την επιτυχία;
Το 2005, με το πρώτο βραβείο του
τραγουδιού «Ξένο ρούχο», αποτέλεσε έναν από τους πιο σημαντικούς σταθμούς στη
ζωή μου. Ένιωσα ότι επιβραβεύτηκαν οι κόποι χρόνων. Τα συναισθήματα ήταν έντονα
και μπορώ να πω ότι άγγιξα την ευτυχία. Ήταν σίγουρα ένα προσωπικό στοίχημα
αλλά τη μεγαλύτερη χαρά την πήρα βλέποντας τα δάκρυα χαράς στα μάτια των γονιών
μου.
Μέχρι και σήμερα λάβατε αγάπη,
αποδοχή και αναγνώριση από την τοπική κοινωνία;
Δεν θα απαιτούσα αγάπη από
κανέναν που δεν γνωρίζει τις προσωπικές μου διαδρομές και την προσωπική μου
ιστορία. Όσο για την αποδοχή και την αναγνώριση από την τοπική κοινωνία έχω να
πω μόνο το εξής: «ουδείς προφήτης στον τόπο του». Φυσικά η αγάπη των ανθρώπων
που εγώ αγαπώ και με αγαπούν είναι αρκετή για να συνεχίσω σε αυτόν το δρόμο.
Ποια η σχέση σας με το ρεμπέτικο
τραγούδι;
Δεν έχω να πω πολλά σχετικά με
αυτήν την ερώτηση παρά μόνο ότι το ρεμπέτικο τραγούδι ήταν η κοινωνική μήτρα
που με κυοφόρησε, που σημαίνει ότι μεγάλωσα κυριολεκτικά μέσα σε αυτό.
Έχετε σκεφτεί ποτέ να
κυκλοφορήσετε κάποια δισκογραφική δουλειά με δικά σας τραγούδια;
Αυτό έχει ήδη πραγματοποιηθεί με
την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά «Το ταξίδι», το 1996, με συνθέτη τον Γαβρίλο
Κοκώνα. Επίσης υπάρχουν πολλές συμμετοχές μου σε μεγάλες δισκογραφικές
δουλειές.
Υπάρχουν καλλιτεχνικά σχέδια;
Αλίμονο στον άνθρωπο και δη στον
καλλιτέχνη που δεν έχει σχέδια και όνειρα για το μέλλον. Η αλήθεια είναι ότι δεν
σταματώ να γράφω. Πάντα κάτι προετοιμάζω. Τα μουσικά ταξίδια είναι αέναα..…
Σε μια προσπάθεια να κρατηθεί το θέατρο ζωντανό, την εποχή του κορωνοϊού, όλο και περισσότερες θεατρικές σκηνές, παίρνουν το ρίσκο και "ανεβάζουν" στο διαδίκτυο παραστάσεις που έσπασαν ταμεία. Αυτή τη φορά σειρά έχει η θεατρική παραγωγή που θεωρήθηκε η πιο επιτυχημένη αναβίωση στο θεατρικό σανίδι, οι «Γοργόνες και Μάγκες».
«Γοργόνες και Μάγκες», το κινηματογραφικό μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, αναβιώνει μετά από σχεδόν 50 χρόνια, στο θεατρικό σανίδι, υπό την σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Βάλαρη και μια πλειάδα ηθοποιών - μουσικών και χορευτών. Τα τραγούδια της παράστασης ερμηνεύει ζωντανά επί σκηνής, ο Γιάννης Πλούταρχος. Αυτός ήταν κι ο λόγος που ήθελα να παρακολουθήσω διακαώς την παράσταση...για χάρη του καλύτερου παιδιού της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας.
Ερμηνευτικά όλοι σχεδόν ήταν πολύ καλοί. Έχω τις ενστάσεις μου για το ρόλους που ενσάρκωσαν οι Γιώργος Βάλαρης (Λάκης Κομνηνός) και η Αγγελική Λάμπρη (Νόρα Βαλσάμη). Προσωπικά δεν μου άρεσε το παίξιμο τους. Την Αγγελική Λάμπρη την βρήκα αδύναμη και άνευρη ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που φώναζε και τσίριζε χωρίς να υπάρχει λόγος. Όσο για τον κύριο Βάλαρη, θα προτιμούσα στη θέση του να δώ κάποιον άλλον ηθοποιό. Χάλασε όλη την εικόνα του Λάκη Κομνηνού. Προτιμώ λοιπόν να τον βλέπω σε άλλα πόστα είτε να σκηνοθετεί τις παραστάσεις είτε να βρίσκεται στην παραγωγή, όχι πάντως να παίζει.
Το μεγαλύτερο χειροκρότημα και όχι άδικα, το πήρε ο Γιώργος Βογιατζής που μετά από 50 χρόνια, ενσάρκωσε ξανά με επιτυχία τον Παναγιώτη, τον ταβερνιάρη. Εξαιρετικός ήταν και ο Γιώργος Γαλίτης, που για μένα ήταν η έκπληξη της βραδιάς. Ο Παναγιώτης Πετράκης είναι μοναδικός σε αυτό που κάνει και συμφέρει μάλιστα αφού χορεύει, τραγουδάει και παίζει, ταυτόχρονα. Ο Γιάννης Πλούταρχος ήταν απολαυστικός για ακόμα μία φορά, ενώ και η Άρτεμις Ματαφιά ερμηνεύοντας το Άνοιξε Πέτρα, ήταν συγκλονιστική.
Εν συντομία, οι «Γοργόνες και Μάγκες» είναι μια θεατρική παράσταση που θα σας κάνει να νοσταλγήσετε το παλιό καλό σινεμά. Οι «Γοργόνες και Μάγκες» σε νέα έκδοση. Ένα μουσικό ταξίδι που σε μεταφέρει σε μια άλλη εποχή!
ΠΛΟΚΗ: Ένας μανιώδης ραλίστας, ο Πέτρος γιός εργολάβου οικοδομών, ο οποίος αδιαφορεί παντελώς για την παλιομοδίτικη κατά τη γνώμη του δουλειά του πατέρα του, μαθαίνει εμπιστευτικά ότι σε κάποιο άγονο νησί πρόκειται να γίνουν μεγάλα τουριστικά έργα κι αποφασίζει να δραστηριοποιηθεί για να μην χάσει την μερίδα του λέοντος. Προτείνει και πείθει τον πατέρα του να αγοράσουν οικόπεδα, αλλά το μυστικό, χάρη στον αφελή αλλά πονηρούλη κολλητό του τον «Γρίπη» φθάνει και στα αυτιά της Φλώρας, δυναμικής, όμορφης και γνωστής ιδιοκτήτριας κλαμπ στην Αθήνα. Η Φλώρα καταφθάνει στο νησί πριν από τον Πέτρο και ξεκινάει να ρίχνει τα δίχτυα της ώστε να εξαγοράσει πρώτη γη για να κάνει τις επενδύσεις της. Η συνάντηση του Αθηναίου ζεν πρεμιέ ραλίστα και της πανέξυπνης και σικάτης Αθηναίας Φλώρας, ως ανταγωνιστές, ταράζει τα νερά στο νησί αλλά και τις καρδιές κάποιων κατοίκων που τα βέλη του έρωτα τις καρφώνουν και τις ξεσηκώνουν. Η Μαρίνα, η κόρη του ταβερνιάρη του Παναγιώτη, ερωτεύεται τον Πέτρο, ενώ η όμορφη Φλώρα καταγοητεύει τους άνδρες του νησιού και ιδιαίτερα τον λεβέντη ψαρά Νικόλα, προκαλώντας πόνο στην καρδιά αλλά και ζήλια στην ανυποψίαστη μνηστή του Χρύσα... Εντελώς αναπάντεχα όμως, ο έρωτας τυφλώνει με την πρώτη ματιά την Φλώρα όταν αντικρύζει τον κομψό και με ευγενική καταγωγή Ιάσωνα γιό της Αρχόντισσας του νησιού η οποία ανησυχεί για τα τεκταινόμενα στο νησί και εκεί τα πράγματα περιπλέκονται ... Το τι θα συμβεί θα το ανακαλύψετε online, μέσα από μια παράσταση με άρωμα Ελλάδας, με πολύ γέλιο, αναπάντεχες εξελίξεις και εκρηκτικό φινάλε!
Το 2020, η πόλη της Αλεξανδρούπολης και η Κινηματογραφική Λέσχη Αλεξανδρούπολης φιλοξένησαν το πρώτο φεστιβάλ κινηματογράφου στην περιοχή της Θράκης. Η καλλιτεχνική διευθύντρια Δήμητρα Μαργαριτίδου μέσω του Φεστιβάλ έθεσε σαν στόχο την ενίσχυση της τέχνης του κινηματογράφου στην πόλη με τη δημιουργία σχετικών εκδηλώσεων κατά τη διάρκεια όλης της χρονιάς.
Το πρώτο διεθνές φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Θράκης, καθ' όλη τη διάρκεια του lockdown ήρθε και στα σπίτια μας, χάρη στη συνεργασία του AXD Short Film Festival με το e-evros.gr. Προσωπικά το εκμεταλλεύτηκα, μιας που δεν είχα καταφέρει να πάω στο Φεστιβάλ. Έτσι βρήκα την ευκαιρία να παρακολουθήσω δωρεάν από τις είκοσι, τις δέκα ταινίες μικρού μήκους από δημιουργούς απ' όλο τον κόσμο.
Politically Correct (Διάρκεια 16:16) Σκηνοθεσία: Δημήτρης Φίλης Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Καπουτζίδης, Δημήτρης Αλεξανδρής Χώρα: Ελλάδα. Παραγωγή: 2020 Γλώσσα: Ελληνικά Υπόθεση: Ο Αλέξανδρος Δημόπουλος, ένας ανερχόμενος και ριζοσπάστης πολιτικός, ερασιτέχνης ζωγράφος, προσπαθεί να αποτυπώσει το ιδεατό κόκκινο στους πίνακές του για να μπορέσει να συνεχίσει τις φιλανθρωπικές δωρεές του. Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Ενδιαφέρουσα πλοκή, με καλή σκηνοθεσία, γεμάτη μηνύματα περί πολιτικής, παιδείας και φιλανθρωπίας. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών ήταν όσο έπρεπε, παρόλα αυτά έλειψε αυτό το κάτι που θα την εκτόξευε. Στα πολύ θετικά οι υπότιτλοι που υπήρχαν στην αγγλική γλώσσα, ώστε να την παρακολουθήσει κάποιος ξένος. 7/10
Η ζωή μετά (Διάρκεια 17:26) Σκηνοθεσία: Δημήτρης Φίλης Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Στάνκογλου, Σπύρος Σαραφιανός Χώρα: Ελλάδα. Παραγωγή: 2017. Γλώσσα: Ελληνικά. Υπόθεση: Ο Μιχάλης αδυνατώντας να δεχτεί τον χαμό της γυναίκας του, εξακολουθεί κάθε μέρα να μαγειρεύει και να τοποθετεί δύο πιάτα στο τραπέζι, προσπαθώντας να κρατήσει τη μνήμη της ζωντανή. Παρά τις προσπάθειες του φίλου του Βασίλη, μένει κλεισμένος στο σπίτι με μόνη συντροφιά την ρουτίνα του μαγειρέματος. Μια μέρα, η ζωή του χτυπάει και πάλι την πόρτα με τον πιο απροσδόκητο τρόπο. Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Ωραία αλλά συνηθισμένη πλοκή. Ο Γιάννης Στάνκογλου μοναδικός σε αυτό που ξέρει καλά να κάνει. Συμπαθητική επιλογή να παίξει ο Σπύρος Σαραφιανός, που είχα καιρό να δω. Αρκετά ατμοσφαιρική, έχει λίγο μυστήριο αλλά στο φινάλε με έπιασαν τα γέλια. 7/10
The young man and death (Διάρκεια 7:50) Σκηνοθεσία: Koen Van Loocke Πρωταγωνιστούν: Christophe Haddad, Karlijn Sileghem Χώρα: Βέλγιο. Παραγωγή: 2020. Γλώσσα: Γερμανικά. Υπόθεση: Ο Θάνατος έρχεται για να συλλέξει έναν νεαρό άντρα που του έχει μείνει ένα ακόμη λεπτό για να ζήσει. Αποφασίζει να του δώσει την ευκαιρία να φύγει με έναν καλό λογισμό. Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Από την ιδέα της ταινίας, το στήσιμο, την σκηνοθεσία, την ατμόσφαιρα, τους διαλόγους, τις ερμηνείες ως και το φινάλε του, ήταν όλα εξαιρετικά. 10/10
So what? (Διάρκεια 34:21) Σκηνοθεσία: Δήμητρα Μαργαριτίδου Πρωταγωνιστούν: Νάγια Αθανασοπούλου Χώρα: Ελλάδα Παραγωγή: 2020. Γλώσσα: Ελληνικά. Υπόθεση: Η εικοσάχρονη Νάγια κυκλοφορεί παντού με την φωτογραφική της μηχανή, προσπαθώντας να απαθανατίσει τις ομορφιές του κόσμου γύρω της καθώς η όρασή της σταδιακά μειώνεται. Σε ηλικία 3,5 ετών παθαίνει εγκεφαλικό. Πλέον τα αντιμετωπίζει όλα με χιούμορ και οι εκατοντάδες επισκέψεις της στα νοσοκομεία αποτελούν μια ευχάριστη εκδρομή για αυτήν. Δεκάδες εγχειρήσεις, προσωρινή απώλεια ακοής, σπασμένα κόκκαλα, αλλεργικά σοκ, μαστίτιδα... so what? Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Ένα ντοκιμαντέρ βασισμένο στην αληθινή ιστορία της Νάγιας Αθανασοπούλου. Η Νάγια κοιτάει τη ζωή με αισιοδοξία, παρά τα όσα της έχουν συμβεί μέχρι σήμερα. Μια ταινία γεμάτη μηνύματα για τη ζωή και πως πρέπει να την βλέπουμε, παρα τα δεινά που περνάει ο καθένας μας. Αρκεί να έχουμε την στήριξη από την οικογένεια μας. Δυνατό ντοκιμαντέρ, με αρκετά συναισθήματα, που είναι τροφή για σκέψη. 8/10
With new eyes (Διάρκεια 25:00) Σκηνοθεσία: Γιώργος Λεοντακιανάκος Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Σαρακατσάνης, Κωστής Σαββιδάκης Χώρα: Ελλάδα Παραγωγή: 2020. Γλώσσα: Ελληνικά. Υπόθεση: Ο Παύλος, ένας κυνικός και ρατσιστής ιδιοκτήτης Airbnb, περνά μία νύχτα με ένα νέο ένοικο, τον Φώτη, έναν ρομαντικό και διορατικό τυφλό άντρα που αποζητά την φιλία μετά το θάνατο της γυναίκας του. Καθώς όμως η νύχτα περνά ο Φώτης βοηθά τον Παύλο να δει τη ζωή με νέα ματιά. Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Μια εξαιρετική ιδέα, που το μόνο χρειάστηκε ήταν πολύ καλές ερμηνείες. Με ένα απλό σκηνικό, οι δύο ηθοποιοί παραδίδουν μαθήματα ζωής "με άλλα μάτια". Μια ταινία μικρού μήκους για τον ρατσισμό και όχι μόνο, που θα προβληματίσει. 9/10
Eyes Bleeding Amber (Διάρκεια 10:51) Σκηνοθεσία: Χρήστος Αγγέλης Πρωταγωνιστούν: Ρούλα Παντελίδου, Άννα Μαρία Γάτου, Βάσια Γάτου Χώρα: Ελλάδα Παραγωγή: 2020. Γλώσσα: Ελληνικά. Υπόθεση: Μια μακρινή, καθοριστική ανάμνηση έρχεται στην επιφάνεια. Η στιγμή που μια νέα γυναίκα βρίσκει τον εαυτό της, περνά το κατώφλι της ωριμότητας και συνειδητοποιεί ότι η ζωή είναι ένας κύκλος μέχρι τελευταίας πνοής. Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Ένα ιδιαίτερο animation που αποτυπώνει τη σχέση μιας μητέρας με την κόρη της. Ιδιαίτερο και ατμοσφαιρικό μεν, αλλά κουράζει με τους διαλόγους του. Καμιά κορύφωση, παρά το ότι κυριαρχεί το δραματικό στοιχείο. 7/10
Η Μαρία Τζιρίτα συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό μέσα από το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Το παιδί της αγάπης», το οποίο και κυκλοφόρησε το 2008, από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. Έκτοτε, μέχρι και σήμερα, η Μαρία Τζιρίτα έχει εκδώσει συνολικά 13 μυθιστορήματα, τα περισσότερα από τα οποία βασίζονται σε αληθινά γεγονότα. Το μυθιστόρημα «Κάτω απ΄τη μηλιά» είναι το δέκατο τέταρτο κατά σειρά βιβλίο της Ελληνίδας συγγραφέας, που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Μαρία Τζιρίτα
β) Τίτλος: Κάτω απ΄τη μηλιά
γ) Έτος Έκδοσης: 2021
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Για τη Μαρία Τζιρίτα τα λόγια είναι περιττά. Είναι από τις αγαπημένες μου συγγραφείς και έχω σχεδόν όλα τα βιβλία της ενυπόγραφα με προσωπική αφιέρωση. Οπότε αυτό το βιβλίο ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα ερχόταν στα χέρια μου, κι ας μην με τράβηξε με το εξώφυλλο του από την αρχή. Ο τίτλος του προέρχεται από τη γνωστή παροιμία... «το μήλο κάτω απ' τη μηλιά θα πέσει», οπότε σε προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει.
Παναγιώτα, Μαργαρίτα, Νάγια. Τρεις γυναίκες, τρεις διαφορετικές γενιές, που όμως τις ενώνουν οικογενειακοί δεσμοί. Η Παναγιώτα και η Μαργαρίτα, από μικρή ηλικία, έχουν όνειρα και φιλοδοξίες. Στο δρόμο για να χαράξουν τη δική τους καριέρα, θα αλλάξουν το όνομα τους, θα συναντήσουν στο δρόμο τους, φίλους και εχθρούς, θα ζήσουν μεγάλους έρωτες, θα φέρουν στον κόσμο παιδιά αλλά θα εθιστούν στον τζόγο και τα χαρτιά. Όμως τα όνειρα τους θα χρειαστεί να τα εγκαταλείψουν και οι συνέπειες θα είναι καταλυτικές για τη ζωή τους. Η Νάγια θα πρέπει να χαράξει το δικό της δρόμο, αρκεί να πάρει τις σωστές αποφάσεις, τη σωστή στιγμή. Θα πρέπει να αποδείξει ότι το μήλο δεν πέφτει πάντοτε κάτω απ΄τη μηλιά!!!
Ποτέ ένας άντρας που σ΄αγαπάει πραγματικά δε σε αναγκάζει να εγκαταλείψεις τα όνειρα σου ώστε να κάνεις αυτό που θέλει εκείνος.
Η Μαρία Τζιρίτα παρουσιάζει μια ιστορία που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Όπως γίνεται και σε προηγούμενα βιβλία της άλλωστε. Μέσα από αυτήν την ιστορία, η ίδια μάς παρουσιάζει γυναίκες που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και δεν έχουν ανάγκη κανέναν, αρκεί να πετύχουν. Γυναίκες που κάνουν τις επιλογές του, ακόμα και αν αυτές δεν είναι οι κατάλληλες. Γυναίκες που αρπάζουν τις ευκαιρίες που τους δίνονται. Γυναίκες που αργότερα θα γίνουν μητέρες και για χάρη των παιδιών τους θα εγκαταλείψουν τα όνειρα τους, παλεύοντας να τους προσφέρουν μια καλύτερη ζωή. Γυναίκες που ως γονείς θα κάνουν λάθη και θα πληγώσουν τα παιδιά τους, χωρίς να το θελήσουν πραγματικά. Παρουσιάζει όμως και γυναίκες που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν.
Η συγγραφέας έχει στήσει μια όμορφη, καλογραμμένη και δομημένη ιστορία καταφέρνοντας να περάσει μηνύματα περί αγάπης, συγχώρεσης και μητρότητας. Οι περιγραφές της μάλιστα είναι ικανές να δημιουργήσουν πολλές εικόνες στον αναγνώστη αλλά και ποικίλα συναισθήματα. Παράλληλα η συγγραφέας ταξιδεύει τον αναγνώστη τόσο σε μέρη της Ελλάδας όσο και σε μέρη της Ευρώπης.
Ο έρωτας φέρνει πόνο, σε κάνει να χάνεις τον έλεγχο, να μην ορίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Ο έρωτας έχει ρίσκο, αγωνία, τρέλα... είναι πάθος...και το πάθος ποτέ δεν μπορεί να σημαίνει κάτι απλό.
Παρά τον όγκο του βιβλίου, η ιστορία εξελίσσεται γρήγορα, χάρη στα μικρά κεφάλαια. Δεν κουράζει σε κανένα σημείο, χάρη στην απλή και υπέροχη γραφή της συγγραφέας. Η ίδια μάλιστα έχει σκιαγραφήσει πολύ ωραία τους χαρακτήρες της ιστορίας της, με αποτέλεσμα οι αναγνώστες να ταυτιστούν μαζί τους, να κατανοήσουν τις πράξεις τους και να τις δικαιολογήσουν.
Προσωπικά θεωρώ πως η ιστορία θα μπορούσε να είχε τελειώσει νωρίτερα και να αποφύγει η συγγραφέας να μπει σε περιττές πληροφορίες, τις οποίες θα ήταν καλύτερο να είχε γράψει στον επίλογο και στο ευχαριστήριο σημείωμα στο τέλος.
το να το σκάσεις από το σπίτι σου δε σου δίνει πραγματική ελευθερία, ούτε να το κόψεις επαφές με όσους σε πλήγωσαν. Πραγματικά ελεύθερος νιώθεις μόνο όταν τους έχεις συγχωρέσει κι έχεις τη συνείδηση σου ήσυχη.
Εν κατακλείδι, το δέκατο τέταρτο βιβλίο της Μαρία Τζιρίτα «Κάτω απ΄τη μηλιά» είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που αφορά τις σχέσεις μάνας και κόρης, και πως αυτές καθορίζουν την ύπαρξη αλλά και την ίδια μας τη ζωή. Ένα βιβλίο για το πως ο καθένας μπορεί να διαγράψει την δική του πορεία ακόμα και όταν αυτή είναι προδιαγεγραμμένη από του γονείς του.
Λατρεύεις και εσύ την καρύδα όπως εγώ; Αν ναι αυτό το κουτί πρέπει να γίνει δικό σου. «Οι Δικές μου Στιγμές» σε συνεργασία με αντιπρόσωπο της AVON και την εταιρεία Focus-Thrace Cosmetics ετοίμασαν ένα συλλεκτικό gift box, με πολύ αγάπη, μόνο για σένα. Τέσσερα προϊόντα με άρωμα καρύδα. Μετά από κλήρωση θα προκύψει ένας νικητής ενώ τα έξοδα αποστολής αναλαμβάνει η σελίδα «Οι Δικές μου Στιγμές». Το δώρο θα σταλεί στο νικητή σε eco friendly συσκευασία. Ο διαγωνισμός ισχύει για κατοίκους εντός Ελλάδας.
Το συλλεκτικό gift box περιλαμβάνει προϊόντα τα οποία έχω χρησιμοποιήσει και δεν τα αποχωρίζομαι. Έτσι λοιπόν δίνω την ευκαιρία, να αποκτήσετε ένα μοναδικό και ιδιαίτερο κουτί, που θα θυμίσει καλοκαίρι, το οποίο θα έχει εντός του:
- Αρωματικό Σπρέυ Σώματος Naturals Aloha Monoi
- Κρεμώδες Αφροντούς Aloha Monoi
- Κρέμα Χεριών με καρύδα (travel size) - περιορισμένα τεμάχια
- Λάδι Καρύδας
Για να το διεκδικήσεις, γίνε μέλος στη σελίδα μας στο facebook και ακολούθησε τα βήματα εδώ.
Ο διαγωνισμός ισχύει από σήμερα, Σάββατο 20/03/2021 έως την Δευτέρα 05/04/2021. Ο νικητής θα ενημερωθεί την Τρίτη 06/04/2021, με σχόλιο κάτω από το post της ανάρτησης, ενώ στην στήλη "Διαγωνισμοί" του ιστολογίου «Οι Δικές μου Στιγμές» θα αναφερθεί ο αριθμός που κληρώθηκε.
Για την παραλαβή του δώρου του ο νικητής θα έχει περιθώριο 7 ημερών για να στείλει μήνυμα στη σελίδα, διαφορετικά το δώρο θα δοθεί σε επιλαχών.
Ο Διαγωνισμός έχει καταχωρηθεί και στα:
kerdiseto.gr, likekaikerdise, diagonismos, nethall, mykosmos, doreandiagonismoi
Ακολουθείστε με και στο instagram για να μην χάνετε διαγωνισμό!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons