Τα καλά της καραντίνας, όλο αυτό το διάστημα, είναι η δυνατότητα που έχω, έστω και από τον καναπέ του σπιτιού μου, να παρακολουθώ θεατρικές παραστάσεις, online. Το Viva.gr, σε συνεργασία με θεατρικές σκηνές προσφέρουν στο κοινό, την ευκαιρία να επιλέξει και να παρακολουθήσει θεατρικές παραστάσεις, που σημείωσαν επιτυχία.
Η δεύτερη θεατρική παράσταση που παρακολούθησα, για τη χρονιά αυτή, ήταν η «Ποντικοπαγίδα». Βασισμένη στο ομώνυμο έργο μυστήριου της Agatha Christie, το μακροβιότερο έργο στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου, η «Ποντικοπαγίδα», παρουσιάζεται σε μια νέα σύγχρονη προσαρμογή!
Η «Ποντικοπαγίδα» έχει μεταφραστεί σε 50 γλώσσες ενώ σημείωσε τεράστια επιτυχία, διεθνώς. Για τα ελληνικά δεδομένα, πρόκειται για την έκτη μεταφορά στο θεατρικό σανίδι. Ανέβηκε για πρώτη φορά, το 1963, σε σκηνοθεσία Μήτσου Λυγίζου. Το 1976, ανέβηκε για δεύτερη φορά, σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου και σκηνοθεσία Σπύρου Μηλιώνη, στα πλαίσια της εκπομπής "Το θέατρο της Δευτέρας". Προσωπικά, είχα δει την παράσταση του 1976, μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ, πριν χρόνια. Πλέον υπάρχει ελεύθερη στο διαδίκτυο εδώ. Το βιβλίο δεν το διάβασα ποτέ καθώς είναι εξαντλημένο από τον εκδοτικό.
Σε μια πανσιόν λίγο έξω από την Αθήνα, επτά άνθρωποι θα αποκλειστούν, λόγω παγετού και χιονόπτωσης. Εκ πρώτης όψεως δεν φαίνονται να γνωρίζονται μεταξύ τους. Πολύ σύντομα θα φτάσει στην πανσιόν ένας αστυνομικός, ο οποίος ερευνά μια δολοφονία, κατά την οποία ο δολοφόνος και τα θύματά του, συνδέονται με το παιδικό τραγούδι "Τρία τυφλά ποντικάκια". Φαίνεται πως ο δολοφόνος ήδη βρίσκεται στην πανσιόν και σχεδιάζει σύντομα να επιτεθεί. Ο αστυνόμος προσπαθεί να καταλάβει τα κίνητρα του δολοφόνου και να προλάβει πριν γίνει η επόμενη δολοφονία. Όμως ο δολοφόνος κάθε φορά ξεγλιστράει....μέχρι να πιαστεί στην φάκα!!!
Η Agatha Christie αποτελεί εγγύηση, οπότε και η παράσταση δεν θα μπορούσε να μην ικανοποιούσε. Η σκηνοθεσία ήταν πολύ καλή, ενώ συνολικά το έργο ήταν αρκετά ατμοσφαιρικό και μυστηριώδες, και με ατάκες, που προκαλούσαν γέλιο. Η διάρκεια του έργου ήταν ιδανική, και δεν κούρασε σε κανένα σημείο. Ενώ και οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν πολύ καλές. Ξεχώρισε ωστόσο η ερμηνεία του Μιχάλη Συριόπουλου, που έδωσε ρέστα στο ρόλο του ψυχικά διαταραγμένου.
Στα αρνητικά της παράστασης ήταν ότι δεν μου άρεσε το σκηνικό, το οποίο κάποιες φορές, "γέμιζε" την σκηνή. Επίσης οι θορυβώδεις ήχοι, από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, που κάλυπταν τα λόγια των ηθοποιών.
Εν κατακλείδι η «Ποντικοπαγίδα» ήταν μια ωραία παράσταση, με έξυπνη μεταφορά στην Ελλάδα του '90. Όσοι την δείτε μην μαρτυρήσετε το ανατρεπτικό τέλος. Το είπαν και οι ηθοποιοί στο τέλος της παράστασης.
ΠΛΟΚΗ: Σε μια απομονωμένη πανσιόν μιας επαρχίας, την ώρα που το χιόνι πέφτει πυκνό, Οκτώ ήρωες, που όλοι τους κρύβουν ένα μυστικό, βρίσκονται αντιμέτωποι με σκληρές αλήθειες και επικίνδυνα ψέματα. Ο φόβος τους κυκλώνει και ένας δολοφόνος βρίσκεται ανάμεσά τους. Μια ιστορία εκδίκησης με αιφνιδιαστικές ανατροπές, έξυπνα τεχνάσματα και μια ποντικοπαγίδα που περιμένει το επόμενο θύμα της!
Δημοσίευση σχολίου