Για τον Γιάννη Ξανθούλη δεν χρειάζονται συστάσεις. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξανδρούπολη. Στο αναγνωστικό κοινό συστήθηκε το 1984, με το βιβλίο του «Το καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα», το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη και επανεκδόθηκε το 2009. Έκτοτε έγραψε πολλά βιβλία, τα περισσότερα από τα οποία έγιναν best seller καθώς και θεατρικά έργα. Το βιβλίο «Το τανγκό των Χριστουγέννων», πρωτοκυκλοφόρησε το 2003 από τις εκδόσεις Καστανιώτη, όπου και εξαντλήθηκε. Επανακυκλοφόρησε το 2011 από τις εκδόσεις Διόπτρα, με αφορμή την μεταφορά του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη. Λόγω της εξάντλησης των αντιτύπων, επανεκδόθηκε και το 2015.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Γιάννης Ξανθούλης
β) Τίτλος: Το τανγκό των Χριστουγέννων
γ) Έτος Έκδοσης: 2015
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Διόπτρα
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Πρωτοδιάβασα τον συγγραφέα, πριν πολλά χρόνια, όταν ανακάλυψα στη βιβλιοθήκη της μητέρας μου, το βιβλίο «Το τρένο με τις φράουλες». Έκτοτε ο συγγραφέας αποτελούσε αναγνωστική μου επιλογή ενώ το τελευταίο βιβλίο του, που έπεσε στα χέρια μου ήταν «Ο γιος του δασκάλου». «Το τανγκό των Χριστουγέννων», πάλι δεν είναι η πρώτη φορά που το διαβάζω. Διάβασα την πρώτη έκδοση, από Καστανιώτη, όντας φοιτήτρια. Λίγα χρόνια μετά, παρακολούθησα την ταινία. Και πριν λίγα χρόνια, είχα αγοράσει το βιβλίο στην νέα αναθεωρημένη έκδοση, από Διόπτρα.
Αποφάσισα να διαβάσω ξανά το βιβλίο, για να μπω σε κλίμα Χριστουγέννων. Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι αντάξιο του περιεχομένου του βιβλίου. Δυο άντρες του στρατού που χορεύουν, για την ακρίβεια ο ένας μαθαίνει στον άλλο να χορεύει τανγκό. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Αθήνα. Δεκέμβριος του 2002. Ένας ηλικιωμένος άντρας, κρατά στα χέρια του, μια ιατρική συνταγή, που μόλις του έχει δοθεί. Στο φαρμακείο καθώς περιμένει τη σειρά του, κοιτά το ζευγάρι μπροστά του. Ο νεαρός κάτι του θυμίζει. Ένα παλιό γνώριμο από το στρατό. Αλλά δεν μπορεί να είναι αυτός, έτσι; Έβρος Δεκέμβριος του 1970. Στο στρατόπεδο του Βάτη, έχουν αρχίσει οι προετοιμασίες για τη γιορτή των Χριστουγέννων. Ο διοικητής του στρατοπέδου, Μανώλης Λόγγος θέλει να είναι όλα άψογα τα Χριστούγεννα, με αποτέλεσμα να μην δοθεί καμία άδεια. Ο φαντάρος Λάζαρος Λαζάρου, δέχεται μια κλήση από την Αθήνα, όπου πληροφορείται ότι η μητέρα του είναι στα τελευταία της. Όμως δεν μπορεί να πάρει άδεια. Στην προσπάθεια του να το σκάσει από το στρατό θα πέσει πάνω στον υπολοχαγό. Ο υπολοχαγός Στέφανος Καραμανίδης από την άλλη, έχει βάλει σκοπό της ζωής του να μάθει τανγκό έτσι ώστε να ζητήσει από την γυναίκα που είναι ερωτευμένος, να χορέψουν, στη γιορτή. Ο μόνος που μπορεί να του μάθει να χορεύει τανγκό είναι ο Λαζάρου.
Ο Γιάννης Ξανθούλης γράφοντας με ιδιαίτερο αλλά μοναδικό τρόπο, παρουσιάζει μια ιστορία, η οποία εξελίσσεται στον Έβρο, την περίοδο της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, όταν δηλαδή υπήρχε στην Ελλάδα, ακόμη στρατιωτική δικτατορία. Ο συγγραφέας κατά κύριο λόγο, αναφέρεται στη ζωή εντός στρατοπέδου, στις ασχολίες των φαντάρων και στις σχέσεις αυτών με τους υψηλά ιστάμενους τους.
Με αφορμή το χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν, στο οποίο καλούνται να συνδράμουν οι φαντάροι, θα στηθεί μια δεξίωση που για κάποιους είναι χαμένος χρόνος ενώ για άλλους, η ευκαιρία να χορέψουν με τον κρυφό και απαγορευμένο τους έρωτα και να καταπλήξουν ακόμα και τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Μερικές φορές κάνουμε κάποια πράγματα που μας καταπλήσσουν
Η ιστορία του βιβλίου είναι ξεχωριστή, μοναδική και πρωτότυπη (όταν πρωτογράφτηκε), ενώ οι χαρακτήρες, που δημιούργησε ο συγγραφέας είναι αρκετά μελαγχολικοί. Χάρη στον μικρό του όγκο, το βιβλίο διαβάζεται γρήγορα. Ωστόσο ο συγγραφέας γίνεται αρκετά περιγραφικός σε κάποια σημεία, με αποτέλεσμα να κουράσει.
Αξιοσημείωτο αναφοράς είναι όταν οι δυο άντρες ξεκινούν τα μαθήματα του τανγκό. Η συνύπαρξη τους, δημιουργεί στην αρχή, ανασφάλεια, άγχος και ντροπή. Η εξουσία χάνεται από τον έναν και την αποκτά ο άλλος. Οι σκηνές εκμάθησης του χορού, είναι πολύ παραστατικές και περιγραφικές από τον συγγραφέα, αλλά ουδέποτε υπήρξε ερωτισμός μεταξύ των δύο αντρών, όπως λανθασμένα πέρασε η ταινία.
Εν κατακλείδι, «Το τανγκό των Χριστουγέννων», είναι μια καλογραμμένη ιστορία, με απλό, ξεχωριστό και περιεκτικό τρόπο!!!! Αν και η πρώτη ανάγνωση του βιβλίου, επί Καστανιώτη, άφησε καλές εντυπώσεις, θεωρώ πως με το τελείωμα της δεύτερης ανάγνωσης, αισθάνθηκα μια μικρή απογοήτευση. Όσοι έχετε παρακολουθήσει πρώτα την ταινία, μην κάνετε το κόπο να διαβάσετε το βιβλίο. Ίσως να είναι η πρώτη φορά, που θα αγαπήσετε περισσότερο την ταινία, και το καστ της, παρά το βιβλίο.
3 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Δημοσίευση σχολίου