Από το Blogger.
Σάς έχω πει ότι μου αρέσουν πολύ
οι απολογισμοί; Τα τελευταία πέντε χρόνια, έχω μπει στη διαδικασία να κάνω
απολογισμό τόσο στα προσωπικά μου όσο και στα επαγγελματικά μου. Παράλληλα με
τον απολογισμό, αρχίζω να θέτω στόχους για τη νέα χρονιά και χαίρομαι κάθε φορά
που στο τέλος καταφέρνω να επιτύχω τους περισσότερους, αν όχι άλλους.
Το 2020 ήταν ομολογουμένως μια δύσκολη, παράξενη και πρωτόγνωρη χρονιά. Συνέβησαν πολλά πράγματα κυρίως δυσάρεστα. Κλειστήκαμε στο σπίτι, λόγω του Covid-19. Μπήκαμε ωστόσο στη διαδικασία, όσο «Μείναμε Σπίτι», να κάνουμε πράγματα που δεν κάναμε μέχρι τότε. Το 2021 είναι μια χρονιά που όλοι θέλουμε να πιστέψουμε πως υπάρχει ελπίδα.
Το 2020 για τη σελίδα, ήταν το καλύτερο. Και πως να μην είναι άλλωστε, αφού «Οι Δικές μου Στιγμές» έκλεισαν τη δέκατη χρονιά τους και συνεχίζουν χρόνο με το χρόνο να βελτιώνονται και να γίνονται και Δικές σας. Χρόνο με το χρόνο, να θέτει το πήχη ψηλά και να το καταφέρνει χάρη στη δική σας στήριξη. Η φετινή χρονιά ήταν ιδιαίτερη, αφού από μόνη της αριθμεί περισσότερες στιγμές, 171 στο σύνολο.
Το 2020, όπως και το 2019 βρίσκει τη σελίδα με αλλαγές, αλλά όχι πολλές. Με αφορμή τα 10α γενέθλια της σελίδας, έγιναν πολλά διαφορετικά πράγματα. Αποκτήσαμε το δικό μας επίσημο λογότυπο καθώς και μια πιο καλύτερη και πρακτική εμφάνιση. Μαζί με την εμφάνιση έγιναν μικροαλλαγές, σε στήλες ενώ με τη νέα χρονιά, επιστρέφουν στήλες ανάμεσα σε αυτές και η στήλη με συνταγές. Ας τα πάρω όμως με τη σειρά και να σας θυμίσω τις στιγμές της φετινής χρονιάς.
Αφιερώματα του 2020
Το 2020 ήταν μια χρονιά όπου αφιερώματα δεν υπήρξαν πολλά, γιατί δεν υπήρχε χρόνος. Έγινε μόλις ένα αφιέρωμα, το οποίο στατιστικώς ξεχώρισε και είχε ανταπόκριση. Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στο οποίο ταξίδεψα για λίγο στα παιδικά μου χρόνια. Παράλληλα ρωτήθηκαν και κάποια άτομα, ώστε να γράψω ένα πληρέστατο αφιέρωμα, χωρίς να παραλείψω κάποια παιχνίδια που παίζαμε όταν ήμασταν κι εμείς παιδιά.
Αναγνωστικός απολογισμός 2020
Το 2020 ήταν μια πολύ καλή αναγνωστική χρονιά, παρά το γεγονός ότι είχα και ένα μεταπτυχιακό. Αν και ο στόχος ήταν τα 30 βιβλία, τελικώς διαβάστηκαν 44 βιβλία. Βιβλία ενδιαφέροντα και πολύ καλά στην πλειοψηφία τους: «Αμαρόκ», «Το τανγκό των Χριστουγέννων», «Χριστουγεννιάτικη εφημερία», «Το Μυστικό Άστρο», «Το βιβλίο των ονείρων», «Σώσε με», «Με μια σχεδία - 100 λέξεις σε 100 ώρες για τη Σχεδία», «The Metal Chapters. Volume Two», «Το μυστικό των αλόγων», «Ο Εθισμός του Κριστιάν Αμπρόζ», «Μου το είπε ένας άγγελος», «Ο χορός της νύμφης», «Το Κλειδί», «Πόλη στο Φως», «Εκείνος που ψιθυρίζει στα βουνά », «Postmortem», «Το κορίτσι που γύρισε πίσω», «Μια στιγμή ακόμα», «Μωβ, το χρώμα της λύπης», «Συλλέκτης Στιγμών», «Μυστικά στο Λυκόφως», «Πνεύμονες», «Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ' το ποτάμι», «Νουρίν», «Αποκάλυψη», «Εγκλήματα στην Αθήνα», «Η Μέθοδος Αναπνοών», «Νυχτερινή Αφροδίτη», «21+1 συγγραφείς μας λένε τον καφέ», «Η λίμνη με τις νεράιδες», «Καχαραμπού», «Το Δώρο», «Μια λεπτή, μαύρη γραμμή», «8 μικρές ιστορίες #3», «Οι Φόνοι στην Οδό Μόργκ», «Γυναίκες χωρίς έλεος» και «Τρόμος».
Εκτός από τα λογοτεχνικά βιβλία, υπήρξαν και παιδικά. Το 2020 ήταν άλλωστε μια χρονιά, που προσπάθησα να αναδείξω βιβλία τα οποία παρουσιάζουν ιδιαίτερες ιστορίες. Σε αυτό το σημείο θα απαντήσω και σε έναν αναγνώστη της σελίδας, μετά από μήνυμα του, που δέχθηκα ότι "στα παιδικά βιβλία καλό είναι να μην γίνονται κριτικές". Λοιπόν τα βιβλία που παρουσιάστηκαν μέσα από τη σελίδα, διαβάστηκαν σε συνεργασία με την νηπιαγωγό Δήμητρα Παπάζογλου, την αδερφή μου. Η ίδια εργάζεται σε νηπιαγωγείο οπότε τα βιβλία που πρότεινε σε γονείς και παιδιά, προτάθηκαν και σε εσάς τους αναγνώστες. Οπότε οι απόψεις των βιβλίων που υπάρχουν είναι απο άνθρωπο που γνωρίζει πολύ καλά το παιδικό βιβλίο. Υπήρξε μάλιστα συνανάγνωση, ώστε να γραφτούν οι απόψεις στα παιδικά βιβλία. Αυτά ήταν: «Ο Φάνης και η Οθόνη με τα Μυστικά», «Τα μικρόβια δεν είναι για να τα μοιραζόμαστε», «Όλες μου οι ρίγες», «Νανουρίσματα…και ξυπνήματα», «Ο μικρός Άγγελος και ο σχολικός εκφοβισμός», «Η Παράξενη παρέα του Ορφέα», «Το γονεοτροφείο», «Το Γκρότλιν», «Η χιονονιφάδα που αγάπησε το καλοκαίρι», «Μια πυγολαμπίδα κάτω από τα σκεπάσματα».
Σε ότι αφορά τις συνεργασίες με τους εκδοτικούς, κάποιες θα συνεχιστούν ενώ κάποιες άλλες είχαν διακοπεί στη μέση της χρονιάς. Κάποιες άλλες πάλι είναι προ των πυλών αλλά δε θα αναφερθώ ακόμα σε αυτές. Η νέα χρονιά προσωπικά για μένα θα είναι πιο απαιτητική, ως προς το μεταπτυχιακό μου, αφού βαίνει προς το τέλος. Για αυτό το λόγο και θέλοντας να είμαι συνεπής απέναντι σε εκδοτικούς, θα αποφύγω οποιαδήποτε συνεργασία. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν διαγωνισμοί με αυτούς τους εκδοτικούς.
Το 2020, για δεύτερη φορά και χρονιά, δύο συγγραφείς, συνέδραμαν σε διαγωνισμούς, όπου έδωσαν το βιβλίο τους, ενυπόγραφα και με προσωπική αφιέρωση. Πολλά τα ευχαριστώ σε αυτούς λοιπόν, στη Στέλια Σαρικά και στη Μαρία-Φωτεινή Χαλαστάνη.
Διαγωνισμοί
Στο τέλος αυτής της χρονιάς, ήρθε και μια δύσκολη απόφαση σε ότι αφορά το διαγωνιστικό κομμάτι. Λόγω και του Κανονισμού Προσωπικών Δεδομένων, η διεξαγωγή των διαγωνισμών παύει να γίνεται με φόρμα συμμετοχής.
Σε ό,τι αφορά τους διαγωνισμούς βιβλίων, αυτοί συνεχίζουν να "τρέχουν" στο προφίλ μου στο Instagram. Οι υπόλοιποι διαγωνισμοί θα γίνονται στη σελίδα στο Facebook, η οποία δημιουργήθηκε κυρίως για αυτό το λόγο. Με το χρόνο και αναλόγως τη συμμετοχή, θα δείξει, αν η σελίδα παραμείνει ενεργή.
Για να προλάβω όλους εσάς, που μου στέλνετε μηνύματα ότι δεν μπορείτε να πάρετε μέρος σε αυτούς τους διαγωνισμούς καθώς δεν έχετε προφίλ στα social media: Όπως και όταν έκλεισε η στήλη με τα βιβλία σε pdf, έτσι και τώρα δεν έχω άλλη επιλογή.
Στους τελευταίους διαγωνισμούς που έτρεξαν με φόρμα συμμετοχής, τόσο οι νικητές όσο και οι επιλαχόντες, ΔΕΝ απάντησαν πότε στα μηνύματα, παρά το γεγονός ότι τους έδωσα, χαριστικά, παραπάνω μέρες για να απαντήσουν ότι αποδέχονται το δώρο. Έγιναν επαναληπτικές κληρώσεις με νέα ονόματα και πάλι απάντηση ΔΕΝ λάμβανα. Μέχρι και σήμερα κάποια δώρα δεν έχουν δοθεί, με αποτέλεσμα να τα κρατήσω ή να τα επιστρέψω στον χορηγό. Ε κάπου κρίμα. Πήρα την πρωτοβουλία, μίλησα με τοπικούς φορείς της περιοχής μου, με εμπιστεύτηκαν άτομα και εταιρείες, μου έδωσαν δώρα όλοι τους, ώστε να σας τα προσφέρω και τελικώς εκτέθηκα εγώ από την πλευρά μου. Γιατί κάποιοι από εσάς, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων, δεν μπήκατε πότε στα email σας, να απαντήσετε και να αποδεχτείτε το δώρο σας. Φυσικά υπάρχουν και αυτοί που έχουν κερδίσει δώρα, μέσω φόρμας συμμετοχής και δεν έχουν στείλει κανένα ευχαριστήριο μήνυμα. Τουλάχιστον μέσω των social media, ένα ευχαριστώ θα το πείτε και θα απαντάτε πιο άμεσα στα μηνύματα για αποδοχή του δώρου σας.
Τέλος, πλέον όλα τα αποτελέσματα των διαγωνισμών θα ανακοινώνονται μέσω της εφαρμογής Lukky. Επέλεξα την εφαρμογή αυτή γιατί η άλλη διαδικασία που ακολουθούσα ήταν χρονοβόρα. Δηλαδή, να κατεβάσω τα ονόματα, να γίνει ο έλεγχος και έπειτα η κλήρωση. Η εφαρμογή Lukky είναι το ίδιο έγκυρη και αξιόπιστη ενώ είναι κι αγορασμένη, ώστε να διαγράφονται οι διπλότυπες συμμετοχές. Παράλληλα είναι μια εφαρμογή που έχει λύσει πολλά χέρια όσων κάνουν διαγωνισμούς.
Κινηματογραφικός απολογισμός 2020
Το 2020 δεν ήταν η χρονιά του κινηματογράφου. Λόγω κορονοϊού, πολλές ταινίες που ήταν να κυκλοφορήσουν στις μεγάλες αίθουσες, δεν βγήκαν. Οπότε προσωπικά, δεν είδα πολλές ταινίες. Το καλό είναι ότι υπήρξαν κάποια Φεστιβάλ Κινηματογράφου, που έγιναν online.
Από ελληνικής πλευράς η μόνη ταινία που παρακολούθησα και λάτρεψα, ήταν η «Ευτυχία». Ναι ήταν η καλύτερη ελληνική ταινία της χρονιάς. Από ξένες ταινίες μακράν η καλύτερη που είδα ήταν η πολεμική ταινία, το «1917». Άλλες ταινίες που παρακολούθησα στο κινηματογράφο (χειμερινό + θερινό): «Χωρίς Οικογένεια», «Ο Φάρος», «Ο Αόρατος Άνθρωπος», «Το Πορτρέτο μιας Γυναίκας που Φλέγεται», «Η Αλήθεια», «Το Σαββατοκύριακο των Μυστικών» και «Greenland: Το Τελευταίο Καταφύγιο».
Στα πλαίσια μιας εργασίας του μεταπτυχιακού μου είδα την ταινία «Μπορεί να γίνει». Παράλληλα τον Οκτώβριο παρακολούθησα διαδικτυακά το Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου καθώς και την ταινία «Νινιάτο».
Από την πλευρά του Netflix, φέτος είδα μία ταινία την «Πλατφόρμα» και 14 σειρές. Ω ναι είδατε τι έκανε η καραντίνα. Μας αποβλάκωσε 😋. Βασικά βρήκα χρόνο να δω σειρές πολύ καλές γιατί μέχρι τότε πλήρωνα απλά το Netflix και δεν έβλεπα ποτέ. «Spinning Out», «Chambers», «La Mante», «Valhalla Murders», «Bloodride», «Il Processo», «Unorthodox», «When They See Us», «The stranger», «Unbelievable», «The Haunting of Bly Manor», «Ratched», «The Mire» και «The Queen's Gambit».
Θεατρικός απολογισμός 2020
Το 2020 ήταν μια χρονιά που χρειάστηκε να «Μείνουμε σπίτι». Για όσο λοιπόν ήμασταν σπίτι, δόθηκε η ευκαιρία στο κοινό που δεν ζει σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, να παρακολουθήσει online θεατρικές παραστάσεις, που σημείωσαν τεράστια επιτυχία. Συνολικά είδα και απόλαυσα 11 θεατρικές παραστάσεις: «Ωνάσης. Τα θέλω όλα», «Όποιος θέλει να χωρίσει... να σηκώσει το χέρι του!», «Η Μεγάλη Χίμαιρα», «Το τρίτο στεφάνι», «Ευρυδίκη», «This is not Romeo & Juliet», «Γιούγκερμαν», «Ριχάρδος Β'-Το Ρέκβιεμ ενός Βασιλιά», «Υπηρέτης Δυο Αφεντάδων», «Μιράντα» και «Κατάδικός μου».
Μουσικός απολογισμός 2020
Το 2020, σε μουσικό επίπεδο δεν είχε πολλά. Είχε συναυλίες στην πόλη μου, αφού το επέτρεψαν οι συνθήκες και τηρώντας τα μέτρα προστασίας, που δεν θα τις έχανα σε καμία περίπτωση. Δύο ξεχωριστοί και μοναδικοί, στο είδος τους, τραγουδιστές βρέθηκαν για μία μόνο εμφάνιση ερμηνεύοντας παλιές και νέες επιτυχίες. Ο λόγος για τους Σωκράτη Μάλαμα και Μάριο Φραγκούλη.
Για τρίτη χρονιά συνεχίστηκε και η στήλη «Το Τραγούδι του Μήνα», η οποία ωστόσο με την νέα χρονιά μετονομάζεται σε «Η playlist του Μήνα». Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι επειδή κάθε φορά έρχομαι σε δίλημμα για το ποιο τραγούδι πρέπει να επιλέξω για Τραγούδι του Μήνα. Οπότε ένας αναγνώστης με έβγαλε από αυτό το δίλημμα, προτείνοντας μου να το αλλάξω. Δείτε παρακάτω πως διαμορφώθηκε το τοπ12.
Παράλληλα μου δόθηκε η ευκαιρία, να πάρω συνέντευξη από δύο μουσικούς, που σίγουρα θα γνωρίζετε τραγούδια τους. Αναφέρομαι στον Αντώνη Δρέμπελα αλλά και τον Hovig Demirjian. Για τον δεύτερο μάλιστα, η χαρά μου ήταν μεγάλη, όπως και η ανταπόκριση που είχε η συνέντευξη.
Τραγούδια του 2020 (Top12)
Όπως ανέφερα παραπάνω, το 2020, η στήλη, συνεχίστηκε για ακόμη μια χρονιά. «Το Τραγούδι του Μήνα», ήρθε για να μείνει, μιας που είχε θερμή ανταπόκριση και είναι μία από τις στήλες που παίρνει το πράσινο φως και για την επόμενη χρονιά, απλά με άλλο όνομα, όπως προαναφέρθηκε. Την φετινή χρονιά λοιπόν κάθε μήνα ξεχώρισα ένα τραγούδι από τα πολλά που κυκλοφόρησαν, με μεγάλη δυσκολία. Πάντα ελληνικές κυκλοφορίες, αφού μόνο αυτές ακούω. Την playlist την βρίσκετε εδώ. Παρακάτω παραθέτω το Top12, όπως διαμορφώθηκε, σύμφωνα πάντα με τα δικά μου γούστα.
Οι Συνεντεύξεις του 2020
Από το 2017, έχω την χαρά να φιλοξενώ στη σελίδα ανθρώπους της λογοτεχνίας. Κάποιοι μέ τιμούν σχεδόν κάθε χρόνο ενώ κάποιοι άλλοι στηρίζουν τη σελίδα με την παρουσία τους. Απο το 2019 η σελίδα άρχισε να φιλοξενεί και συνεντεύξεις από ανθρώπους των τεχνών. Το 2020 υπήρξαν 17 συνεντεύξεις, από ξεχωριστούς ανθρώπους. Όλες τους, ήταν μοναδικές.
Από την πλευρά του βιβλίου, πολλοί συγγραφείς, γνωστοί και πρωτοεμφανιζόμενοι, μίλησαν φέτος, για τα βιβλία τους, την μέχρι τώρα πορεία τους στην λογοτεχνία αλλά και για τα άμεσα συγγραφικά σχέδια τους. Ευχαριστώ πολύ τους συγγραφείς που δέχτηκαν να μιλήσουν στη σελίδα μου: Σάρα - Κατερίνα Παπαδάκη, Βαγγέλης Νάστος, Μαρία Χόνδρου, Κατερίνα Κρυστάλλη, Μαρία Καλατζή, Μαρία Χαλαστάνη, Φραντζέσκα Μάνγγελ, Δήμητρα Ιωάννου, Γιώργος Πολυχρονίδης, Μηνάς Τσαμπάνης, Στέλια Σαρικά, Εύη Δουργούτη, Γιώργο Δάμτσιο, Μάριο Δημητριάδη & Roger Rovento και Δημήτρη Σίμο.
Ιδιαίτερες ήταν για μένα οι συνεντεύξεις με την Μαρία Χατζηνικολάου, παλιά διεθνή αθλήτρια του βόλεϋ, τον Αντώνη Δρέμπελα, τραγουδιστής της επιτυχίας «Το γράμμα» καθώς και τον Hovig Demirjian, Κύπριος τραγουδιστής που έγινε γνωστός μέσα από τη συμμετοχή του στο ελληνικό μουσικό talent show, X Factor.
Τα "5 αγαπημένα" του 2020
Όπως και το 2020 έτσι και φέτος, λίγα ήταν τα τοπ5 που είδαν το φως της δημοσιότητας. Δεν υπήρξε κάποια δυσκολία και έτσι κατέληξα σε αγαπημένες ελληνικές ταινίες και αγαπημένες ελληνικές ταινίες για την 28η Οκτωβρίου. Το τρίτο τοπ5 ήταν κάπως διαφορετικό, αφού ανέφερα, πέντε best seller βιβλία που με απογοήτευσαν.
Το τέλος της χρονιάς βρίσκει τη σελίδα μου, σε ακόμα πιο δημιουργική φάση, αφού όπως προείπα είχε πολλές, όμορφες, δυνατές και ξεχωριστές στιγμές. Συνολικά 171 στιγμές, 171 αναρτήσεις, σε μια χρονιά, όπως θα δει κανείς στην αρχειοθήκη, στην δεξιά στήλη, της σελίδας. Επτά στιγμές περισσότερες από την προηγούμενη χρονιά.
Στο κλείσιμο αυτής της αποτίμησης, δεν θα υποσχεθώ πολλές στιγμές για τη νέα χρονιά. Θα υποσχεθώ ακόμα καλύτερες αναρτήσεις, με ακόμα καλύτερο περιεχόμενο. Και φυσικά μοναδικούς διαγωνισμούς. Σε ότι αφορά τη συχνότητα των αναρτήσεων, υπάρχει σκέψη να γίνονται δύο αναρτήσεις την εβδομάδα, κι αυτό γιατί όπως προείπα, θέλω οι αναρτήσεις μου να έχουν καλό περιεχόμενο (και να μην γράφονται βιαστικά, αποφεύγοντας οποιαδήποτε λάθη).
Να ευχαριστήσω όλους εσάς που συνεχίζεται να περιηγείστε στις Δικές μου Στιγμές και για τα μηνύματα που μου στέλνετε, να καλωσορίσω νέους αναγνώστες, που γνώρισα και φέτος, να ευχαριστήσω όλους τους εκδοτικούς, που συνέβαλαν από τη δική τους πλευρά, στην ολοκλήρωση στόχων που θέτω κάθε χρονιά. Πολλά ευχαριστώ και στη φίλη Αλεξία Βλαρά, υπεύθυνη του site, OpenMind, που συνεχίζει να με στηρίζει με τον δικό της τρόπο για 6η συνεχόμενη χρονιά.
💕Το 2021 ας είναι μια χρονιά χωρίς περιορισμούς. Γεμάτο από όμορφες στιγμές για όλους. Αγάπη, Αισιοδοξία, Γαλήνη, Δύναμη, Ευτυχία, Τύχη, Υγεία και πολλά πολλά Χαμόγελα. 💕
Λίγες ώρες πριν αποχαιρετήσουμε τη φετινή χρονιά, παρουσιάζουμε τα νέα και τελευταία τραγούδια αυτής της χρονιάς. Η τελευταία μουσική ανάρτηση αυτής της στήλης, για φέτος, είναι πλέον γεγονός. Ο Δεκέμβριος μουσικά, είναι καλύτερος από τον Νοέμβριο, καθώς πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες, επέστρεψαν και μας χάρισαν όμορφες μουσικές στιγμές. Κάποιοι άλλοι καλλιτέχνες επέστρεψαν, αυτή τη φορά, με χριστουγεννιάτικη διάθεση. Όλα αυτά τα τραγούδια έχουν προστεθεί στην playlist μου, που έγινε γνωστή και σε εσάς, για να μπορείτε ανά πάσα ώρα και στιγμή να την ακούσετε. Με την νέα χρονιά, η στήλη αλλάζει όνομα, ωστόσο παραμένει ίδια. Περισσότερα θα ανακοινωθούν λίαν συντόμως. Ο Δεκέμβρης φεύγει έχοντας στις αποσκευές του νέα τραγούδια, κάποια από αυτά ξεχώρισαν από το πρώτο τους άκουσμα κάποια άλλα ήθελαν το χρόνο τους. Ποια είναι αυτά; Πάμε να τα δούμε ένα ένα, πριν σας παρουσιάσω το τραγούδι του μήνα.
Ο Δεκέμβριος ήταν ένας μήνας, που δισκογραφικά, είχαμε λίγες κυκλοφορίες άλμπουμ. Η Irene Skylakaki παρουσιάζει το νέο της δίσκο με τίτλο «Souvenir». Ο δίσκος περιλαμβάνει συνολικά έντεκα αγγλικά τραγούδια, με το ομώνυμο να ξεχωρίζει. Ο δεύτερος δίσκος έρχεται από τον Mad Clip, που παρουσιάζει το πολυαναμενόμενο album με τίτλο «Super Τrapper II». Ο δίσκος κυκλοφορεί από την Capital Music και την Panik Records. Ο τρίτος δίσκος έρχεται από τα Υπόγεια Ρεύματα, και έχει τίτλο «Η Γη που αφήνω». Κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group και περιλαμβάνει 12 τραγούδια.
Τα τραγούδια, που ακούστηκαν και ξεχώρισαν τον μήνα αυτόν είναι: «Αν δεν έχω εσένα» του Γιώργου Βεργή, «Όχι Δεν Είμαι Στην Καλύτερη Μου Φάση» του Νίκου Δούρου, «Κάπου κάπου σε θυμάμαι» του Γιάννη Μπιλάλη, «Κάπου Κάπου» της Ηρώ Σαϊα, «Αγκαζέ» των Alex Sid και Δανάη Μιχαλάκη, «Μαύρη πέτρα» των Active Member, «Δοκίμασέ Με» της Ελένη Φουρέιρα, «Το Νερό Των Σταγιατών», «Χειμώνας», «Το Δωμάτιό Μας» και «Η Αγάπη» του Νίνο, «Μαύρα Χριστούγεννα» των Taso Xiarcho & Konnie Metaxa, «Θαύμα Των Χριστουγέννων» των Alcatrash, «Στο Αεροδρόμιο» της Γλυκερία, «Το Τέλος Του Κόσμου» του Δημήτρη Παρίση, «Ένα αλλιώτικο πρωί» του Λεωνίδα Μπαλάφα, «Η αγάπη δεν έχει μόνο ένα χρώμα» της Σοφία Κουρτίδου, , «Θα 'Μαι Εδώ» του Κωνσταντίνου Αργυρού, «Μην Αργείς» του Μιχάλη Χατζηγιάννη, «Δυο τετράγωνα μετά» των Άλεξ & Θάνου Παϊτέρη, «Ώρες Κοινής Ησυχίας» της Δήμητρα Γαλάνη, «Παγίδα» της Χριστίνα Μιχαλάκη, «Εγώ Είμαι Εδώ» του Θέμης Παναγιωτίδη, «Μάγισσες» της Σαλίνα Γαβαλά, «Όνειρο Αληθινό» του Σταύρου Σαλαμπασόπουλου, «Ευγενικά» του Φώτη Παπαζήση, «Κρυμμένο Φεγγάρι» του Μιχάλη Πισιλή, «Για Μένα» της Νατάσσα Θεοδωρίδου, «Είναι Χριστούγεννα» του Μάνου Τάκου, «Δεν θα χάσω χρόνο» της Έλενα Ιωσηφιδου, «Είναι Χριστούγεννα» από Ταξιδιώτες Ψυχής, «Για τον Μάρκο και τον Στέλιο» του Βασίλη Λέκκα, «Μαύρα Παραμύθια» των Γιώργου Στρατάκη & Μιχάλη Σταυρουλάκη, «Όπου θες να με πας» του Αποστόλου Ρίζου, «Τώρα» της Γιάννα Βασιλείου, «Δεν σε θέλω» του Σταμάτη Γονίδη και «Αυτό το λίγο» του Θέμη Αδαμαντίδη.
Για το τραγούδι του μήνα δεν δυσκολεύτηκα ως προς την επιλογή του, παρά το γεγονός ότι υπήρξαν τραγούδια που ανέμενα πολύ για να τα ακούσω. Ένα λαϊκό τραγούδι από μια τραγουδίστρια που μάς έχει απασχολήσει πολύ και όχι άδικα, αφού διαθέτει όλο το πακέτο. Η Λένα Ζευγαρά επέστρεψε με νέο τραγούδι, το οποίο συνοδεύεται και από ένα πολύ ωραίο videoclip. «Στα πατώματα» σε μουσική Μιχάλης Τουρατζίδη και στίχους Jenny Tsiko - Μιχάλης Τουρατζίδη.
Εδώ μπορείτε να ακούσετε την playlist της χρονιάς, όπως έχει διαμορφωθεί.
Καλή Ακρόαση & Καλή Χρονιά!!!
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης πρωτοσυστήθηκε στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, το 2014, μέσα από το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Το Μίσος», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διόπτρα όπου γνωρίσαμε τον ελληνικής καταγωγής επιθεωρητή της σουηδικής αστυνομίας, Άντερς Οικονομίδη. Ο Arne Dahl ανέφερε ότι ο Βαγγέλης Γιαννίσης είναι από τους αιχμηρούς νέους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας. Το 2020, ο συγγραφέας επιστρέφει με την πέμπτη αστυνομική περιπέτεια του, επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδης, το «Αμαρόκ».
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Βαγγέλης Γιαννίσης
β) Τίτλος: Αμαρόκ
γ) Έτος Έκδοσης: 2020
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Διόπτρα
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Η πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα, έγινε με «Το Μίσος». Μετέπειτα ακολούθησε «Ο Χορός των νεκρών» ενώ το τελευταίο βιβλίο του συγγραφέα που έπιασα στα χέρια μου ήταν η «Σκιά». Δύο χρονιά μετά την τελευταία περιπέτεια του Έλληνα επιθεωρητή, Άντερς, ο Βαγγέλης Γιαννίσης επιστρέφει με την έκτη προσωπική του συγγραφική δουλειά, το «Αμαρόκ».
Ο επικεφαλής του Τμήματος Εγκλημάτων της Αστυνομικής Διεύθυνσης του Έρεμπρο, Άντερς Οικονομίδης θα κληθεί να διαλευκάνει τα αίτια που οδήγησαν στην αυτοκτονία μιας γυναίκας. Ο γιος της γυναίκας αγνοείται από την στιγμή του απαγχονισμού. Η γυναίκα λίγο πριν πεθάνει αφήνει ένα σημείωμα. Το σημείωμα έγραφε "αθώος". Ο άντρας της, Φάιζαλ Αμπντί, βρίσκεται εδώ και δώδεκα χρόνια στη φυλακή, για τη δολοφονία της 16χρονης Μάλιν Λίντγκρεν, στο Χέλεφορς. Δώδεκα χρόνια πριν, η Μάλιν βρέθηκε νεκρή στην τουαλέτα του σχολείου της. Κάποιος την είχε ανοίξει, και της είχε αφαιρέσει τα όργανα της. Η ομάδα του Άντερς, έχει λίγες μέρες, να αποδείξει ότι ο άντρας που βρίσκεται στη φύλακη είναι πράγματι αθώος. Παράλληλα θα ανακαλυφθούν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ίσως ο δολοφόνος κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος και ακούει στο όνομα «Αμαρόκ». Ποιος είναι ο «Αμαρόκ»; Πως συνδέεται ο απαγχονισμός της γυναίκας με μια υπόθεση προ δωδεκαετίας; Είναι δυνατόν μια αυτοκτονία να γίνει αιτία να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου; Είναι ο Φάιζαλ Αμπντι αθώος και αν ναι ποιος ο πραγματικός δολοφόνος και ποια τα κίνητρα του;
Ο συγγραφέας, παρουσιάζει μια δυνατή, ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη ιστορία, η οποία θα παρασύρει από την αρχή μέχρι το τέλος. Παρά τις πολλές σελίδες του, στο σύνολο 423, το βιβλίο διαβάζεται γρήγορα, με τις σελίδες να γυρνάνε η μία μετά την άλλη. Ο Βαγγέλης Γιαννίσης γράφει ωραία και απλά, αναδεικνύοντας πολλά θέματα παράλληλα. Τον τρόπο λειτουργίας του σουηδικού δικαίου, την αναδοχή, την ενδοοικογενειακή βία, την ξενοφοβία, το bullying, και κυρίως την απώλεια(πένθος) και τον πόνο που προκαλεί αυτή.
Η απώλεια είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ανθρωπότητας.... Δεν γίνεται να ξεφύγεις από τον πόνο. Το μόνο που αλλάζει είναι ο χρόνος στον οποίο θα κουβαλήσεις αυτό το βάρος.
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης παρουσιάζει δύο διαφορετικές και παράλληλες ιστορίες. Στην μία από αυτές εξιστορεί τα γεγονότα γύρω από τη αυτοκτονία της γυναίκας αλλά και τις μεθόδους της αστυνομίας, ώστε να φτάσει στην αλήθεια. Στην δεύτερη ιστορία παρουσιάζει τον Αμαρόκ. Δεν μπορείς να καταλάβεις τι και ποιος είναι. Αν είναι ένας λύκος ή είναι ένας άνθρωπος. Δυο ιστορίες που φαινομενικά δεν συνδέονται. Ο συγγραφέας, με μοναδικό τρόπο, θα τις ενώσει στο τέλος, και θα δώσει τεκμηριωμένες απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης.
Ο κόσμος είναι χαώδης. Όσο περνάει ο χρόνος, τόσο αυξάνεται η αταξία του κλειστού συστήματος στο οποίο ζούμε. Ο κόσμος γίνεται πιο πολύπλοκος μέρα με τη μέρα.
Η ιστορία του βιβλίου είναι γεμάτη μυστήριο, αγωνία και σασπένς. Μικρά κεφάλαια, με ωραίες περιγραφές, χωρίς να κουράζουν. Παράλληλα ο συγγραφέας, αναφέρεται και σε πράγματα που δεν είναι τόσο γνωστά και που αρκετές φορές αναζήτησα στο Google. Για το τεστ Γνωστικής Αξιολόγησης του Μόντρεαλ, γνωστό και ως MOCA. Για την ψυχολογική διαταραχή του Φάιζαλ Αμπντί, για τον πικερισμό αλλά και για το μύθο των Ινουίτ.
Η φυλακή δεν βγαίνει από μέσα σου. Την κουβαλάς παντού. Κουβαλάς τις εμπειρίες, τον ζόφο, τις φιλίες αλλά και τις έχθρες. Ορισμένες αποδεικνύονται επίμονες και θανάσιμες.
Εν κατακλείδι, το «Αμαρόκ», είναι από τα καλύτερα και ώριμα βιβλία του συγγραφέα. Ένα δυνατό και ανατρεπτικό αστυνομικό μυθιστόρημα γεμάτο ανατριχιαστικούς φόνους, μυστήριο, αγωνία και σασπένς, που θίγει κοινωνικά ζητήματα. Ο Βαγγέλης Γιαννίσης αποδεικνύει γιατί θεωρείται ένας από τους καλύτερους στο είδος αυτό, στην Ελλάδα. Κάθε φορά γίνεται ακόμα καλύτερος. Διαβάστε τον!!!
5 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
«Ωνάσης - Τα θέλω όλα» Πρόκειται για το πρώτο θεατρικό έργο που γράφτηκε για τη ζωή και το έργο του κορυφαίου Έλληνα, Αριστοτέλη Ωνάση.
Λίγα γνώριζα για την ζωή του και πολλά δεν ήξερα, ανάμεσα σε αυτά, πως κατάφερε και απέκτησε τόσα λεφτά. Γεννήθηκε στη Σμύρνη και εξαιτίας της Μικρασιατικής καταστροφής, αναγκάστηκε να ξενιτευτεί ως πρόσφυγας στην Ελλάδα. Εκεί έμεινε για λίγα χρόνια και αργότερα έφυγε για την Αργεντινή. Ασχολήθηκε στην αρχή με τα καπνά, στην συνέχεια με τα ναυτιλιακά και μετέπειτα με τα πετρέλαια. Άρπαξε τις ευκαιρίες που του δόθηκαν και έγινε γνωστός στον κόσμο των επιχειρήσεων και όχι μόνο. Το μεγαλύτερο του επίτευγμα, σε ελληνικά εδάφη, ήταν η ίδρυση της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Μέχρι και σήμερα αποτελεί έναν μύθο, ένα κροίσο που μεσουρανούσε στα μέσα του 20ου αιώνα, που απέκτησε το δικό του νησί, τον γνωστό Σκορπιό. Ελάττωμα του, ότι αγάπησε πολλές γυναίκες, οι 3 από αυτές, τον σημάδεψαν. Τις δύο τις παντρεύτηκε. Τίνα Λιβανού, Τζάκι Κένεντι, Μαρία Κάλλας. Από τον πρώτο του γάμο, με την Τίνα Λιβανού, απέκτησε δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο και την Χριστίνα.
Πολύ καλή παράσταση, με εκπληκτική σκηνοθεσία, και ωραία αλλά και ιδιαίτερα σκηνικά. Από την αρχή μέχρι το τέλος, η ροή είναι γρήγορη, και παρά το γεγονός ότι η παράσταση διήρκεσε κοντά 2 μισή ώρες, δεν κούρασε σε κανένα σημείο. Ποικιλία συναισθημάτων και πολύ καλές ερμηνείες από όλους, οι περισσότεροι από αυτούς πολύ γνωστοί στο κοινό. Έκπληξη αποτέλεσε ο κύριος Φασουλής, που δεν του το είχα, μιας που τον είχα συνδυάσει με τις σκηνοθεσίες. Ήταν πολύ καλός ως Αριστοτέλης Ωνάσης. Αλλά και ο Αγησίλαος Μικελάτος, στο ρόλο του Αριστοτέλη Ωνάση, όντας νέος ήταν εξαιρετικός αν και έπαιξε για λίγο.
Στα αρνητικά της παράστασης ήταν οι πολλές βρισιές που υπήρχαν, κάτι που καθιστά ακατάλληλη την παράσταση για παιδιά. Γενικά ακόμα και αυτό δεν πείραξε. Ο Σταμάτης Φασουλής έδειξε τον πραγματικό εαυτό του Αριστοτέλη Ωνάση. Μουσικώς, η παράσταση ήταν φτωχή, αλλά το προσπερνώ.
Στα highlight της παράστασης, οι ερμηνείες από όλους, στη σκηνή όπου ο Αλέξανδρος Ωνάσης χάνει τη ζωή του, μετά από αεροπορικό δυστύχημα.
Εν συντομία, η θεατρική παράσταση, «Ωνάσης - Τα θέλω όλα» είναι μια πολύ ωραία, προσεγμένη και καλοστημένη δουλειά, που βασίζεται στην αληθινή ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση.
ΠΛΟΚΗ: Η αποτύπωση, θεατρικώς της προσωπικότητας και της δράσης ενός ανθρώπου που αποτέλεσε και αποτελεί μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς του επιχειρείν και έζησε ως ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, σε μία πολυτάραχη σε όλα τα επίπεδα επαγγελματική και προσωπική πορεία, συγκρούστηκε με τα μεγαλύτερα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα της εποχής, και ταυτόχρονα συνδέθηκε και σημάδεψε τις εμβληματικότερες και διασημότερες γυναίκες της εποχής, όπως την Τίνα Λιβανού, την Τζάκι Κένεντι και την Μαρία Κάλλας.
Ένα από τα πράγματα που κάνουμε όσο «Μένουμε σπίτι» είναι ο χρόνος που βρίσκουμε και να παρακολουθούμε ταινίες και νέες σειρές στην τηλεόραση και στο Netflix. Η τελευταία σειρά για φέτος, ακούει στο όνομα «The Queen's Gambit» (στα ελληνικά: Το Γκαμπί της Βασίλισσας). Η σειρά βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Walter Tevis, το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1983.
The Queen's GambitΠρωταγωνιστούν: Anya Taylor-Joy, Marcin Dorocinski, Bill Camp / Είδος: Δραματική / Έτος Παραγωγής: 2020 / Season: 1
ΥΠΟΘΕΣΗ: Δεκαετία του 1950. Σ’ ένα ορφανοτροφείο, ένα κορίτσι αποκαλύπτει το σπάνιο ταλέντο του στο σκάκι και ξεκινά το ταξίδι του προς τη δόξα, ενώ παλεύει με τον εθισμό του. Θα καταλήξει να βρεθεί στο επίκεντρο όλου του κόσμου. Αλλά η ευφυΐα έχει το τίμημά της.
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Παρακολούθησα την σειρά, γιατί όλοι μου έλεγαν να την δω. Επιπλέον ήταν για πολύ καιρό στην κορυφή του Netflix. Την παροιμία που λέει «όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι», την ξέρετε; Έτσι κι εγώ συνηθίζω να αποφεύγω να παρακολουθώ σειρές/ταινίες, που κάνουν πολύ ντόρο γιατί ξέρω ότι στο τέλος ίσως και να μην ικανοποιηθώ από αυτό που θα δώ. Έτσι έγινε σχεδόν και με αυτή τη σειρά.
Η Beth Harmon θα χάσει σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τη μητέρα της. Από εκείνη τη στιγμή θα βρεθεί στο ορφανοτροφείο, όπου και θα περιμένει την ημέρα που θα υιοθετηθεί από κάποια οικογένεια. Η Beth θα ανακαλύψει στο υπόγειο του ορφανοτροφείου, το σκάκι. Με τη βοήθεια των χαπιών, που τους δίνουν για να κοιμηθούν πιο εύκολα, θα δημιουργήσει το δικό της κόσμο, στον οποίο μαθαίνει πως να κινεί τα πιόνια στο σκάκι. Όσο τα χρόνια περνούν, η Beth θα αποδειχθεί ταλέντο στο σκάκι, με τις διακρίσεις να διαδέχονται η μία την άλλη. Όμως όταν φτάσει στο απόγειο της καριέρας της, θα καταστραφεί από τους εθισμούς και τις εμμονές της. Θα μπορέσει να βρει το σθένος να σηκωθεί από τον πάτο και να αντιμετωπίσει τον μεγαλύτερο αντίπαλο της, τον Σοβιετικό Βασίλι Μποργκόφ;
Η σειρά αποτελείται από επτά επεισόδια, διάρκειας 50 λεπτά το καθένα. Εκπληκτική απόδοση και απεικόνιση της τότε εποχής, όπου οι γυναίκες αντιμετώπιζαν αρκετές δυσκολίες σε κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο. Το θέμα της ιστορίας είναι ωραίο και πρωτότυπο με το σκάκι, τα πιόνια και οι κινήσεις αυτών να κυριαρχούν, σε ένα πολύ καλά διαμορφωμένο σκηνικό. Ωραία μουσική και ενδυματολογία. Εξαιρετικές και πιστευτές ερμηνείες από όλους, ξεχώρισε ωστόσο η ερμηνεία της κεντρικής πρωταγωνίστριας, που δίνει ρεσιτάλ.
Αλλά. Ναι πάντα υπάρχει ένα αλλά. Μπορεί όλα να ήταν ωραία αλλά γενικότερα όλη η σειρά μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Από ένα σημείο και μετά, η ιστορία άρχισε να γίνεται βαρετή. Ο ρυθμός της δεν ήταν ούτε αργός αλλά ούτε και γρήγορος. Παρά τα πολλά ταξίδια της πρωταγωνίστριας, δεν είδαμε κανένα αξιοθέατο της εκάστοτε περιοχής. Συνέχεια τα ίδια και τα ίδια, χωρίς να συμβεί κάτι το συναρπαστικό ή κάποια ανατροπή. Όλη η ζωή της πρωταγωνίστριας αρκετά δραματική και γεμάτη από υπερβολική χρήση ουσιών και καπνού. Ακόμα και το φινάλε του ήταν προβλέψιμο.
Εν συντομία, η σειρά «The Queen's Gambit» είναι μία καλογραμμένη δραματική σειρά εποχής, που έχει για θέμα της το σκάκι. Οι λάτρεις του σκακιού, σίγουρα θα την απολαύσουν.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6/10
TRAILER:
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη.
Προς Αποφυγή Παρεξηγήσεων περισσότερα εδώ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons