Από το Blogger.
Ήρθε λοιπόν η στιγμή, μετά από 10 χρόνια, «Οι Δικές μου Στιγμές», να αποκτήσουν το επίσημο λογότυπο τους. Το δικό τους λογότυπο. Μάλιστα η ώρα των αποκαλυπτηρίων είχε γίνει δειλά δειλά, πριν λίγες ημέρες με το head banner της σελίδας. Ενώ εδώ και λίγες ώρες, πραγματοποιήθηκαν και οι τελευταίες αλλαγές σε ότι αφορά και την εμφάνιση της σελίδας. Με αφορμή την συμπλήρωση των 10 χρόνων στη blogόσφαιρα, «Οι Δικές μου Στιγμές», αποκτούν επίσημο λογότυπο, νέα εμφάνιση αλλά και σελίδα στο Facebook.
Σε αυτήν μου λοιπόν την νέα εμφάνιση υπήρχαν άτομα που με στήριξαν και βοήθησαν, ώστε να πάρω τις καταλυτικές αποφάσεις. Αρχικά ένα μεγάλο ευχαριστώ, για την δημιουργία του τελικού λογοτύπου, στον γραφίστα Δήμητρη Γεωργιάδη, που μέχρι τέλους, έκανε τελικές διορθώσεις και με ανέχτηκε για τις αλλαγές που ζητούσα συνεχώς. Στη συνέχεια να ευχαριστήσω όλους εκείνους που με έβγαλαν από τη δύσκολη απόφαση, ως προς την τελική επιλογή του λογοτύπου. Αφού από τα δέκα λογότυπα, προκρίθηκαν τρία και από εκείνα, τα δύο. Από εκεί και πέρα, η οικογένεια μου, φίλοι και άτομα από το επαγγελματικό μου περιβάλλον, κάποιοι αναγνώστες της σελίδας καθώς και συγγραφείς, έβαλαν το δικό τους λιθαράκι. Σε όλους αυτούς λοιπόν, ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ιδιαίτερα ευχαριστώ στους συγγραφείς Αποστολία Γκιριτζιώτη, Δημήτρη Σίμο, Γιώργο Δάμτσιο, Θοδωρή Παπαθεοδώρου, Μανώλη Παλαβούζη και Στέλια Σαρικά, για την συμβολή τους και την πολύτιμη βοήθεια τους, όταν τους ζητήθηκε.
Ευχαριστώ όμως και όλους εσάς, που έχετε έρθει και περιηγηθεί στη σελίδα μου, στο blogοσπιτό μου. Έστω και για μια φορά. Όσοι έχετε διαβάσει τις αναρτήσεις μου, τις σκέψεις μου, τις στιγμές μου, όσοι έχετε γράψει σχόλια, κάτω από αυτές ή μου έχετε στείλει μηνύματα ή emails. Όσοι έχετε μοιραστεί τα άρθρα μου και το blog μου, κι όσοι έχετε λάβει μέρος σε Διαγωνισμούς.
Δέκα χρόνια γεμάτα όμορφες στιγμές, γνωριμίες, συνεργασίες και άλλα πολλά. «Οι Δικές μου Στιγμές» χάρη σε εσάς συνεχίζουν να υπάρχουν στο διαδίκτυο και να έχουν ξεπεράσει τις 750.000 προβολές, από τη μέρα της γέννησης τους.
Δέκα χρόνια με 996 δημοσιευμένες αναρτήσεις - στιγμές, 963 σχόλια και 860 προβολές/ημέρα. Στα δέκα αυτά χρόνια, αγαπήσατε κάποια άρθρα περισσότερα. Πρώτο στις προτιμήσεις σας έρχεται το άρθρο «Λατινοαμερικάνικες παρέες που μεγαλώσαμε μαζί τους», με περισσότερες από 16.600 προβολές.
Τι καινούριο θα δείτε στη σελίδα;
Την δέκατη χρονιά, έγιναν πολλά διαφορετικά πράγματα στη σελίδα. Για πρώτη φορά, πήρα το θάρρος, και απευθύνθηκα σε επιχειρήσεις της πόλης μου, στις οποίες βέβαια συχνάζω, για συνεργασία. Κάποιες από αυτές, δεν γνώριζαν καν ότι η σελίδα υπάρχει 10 χρόνια. Το κυριότερο είναι ότι έλαβα θετικές απαντήσεις.
Για τη νέα χρόνια, έχω πολλά στο νου μου. Αλλά ακόμη δε θα τα ανακοινώσω. Άλλωστε δεν είναι αυτός ο σκοπός της ανάρτησης, αλλά η ανακοίνωση του νέου λογότυπου.
Πείτε μου τη γνώμη σας!
Εδώ και καιρό, σκεφτόμουν με ποιον τρόπο θα μπορούσα να μάθω τη δική σας γνώμη για κάποια πράγματα, που αφορούν τη σελίδα μου. Έτσι θα γνωρίσω και λίγο και όλους εσάς.
Με αφορμή τα 10 χρόνια της σελίδας, «Οι Δικές μου Στιγμές», ήρθε η στιγμή, που θα χρειαστώ για πρώτη φορά την δική σας γνώμη.
Φέτος λοιπόν ετοίμασα ένα ερωτηματολόγιο ενδιαφέροντος αναγνώστη. Θα χαρώ λοιπόν να μπείτε να το συμπληρώσετε. Είναι ανώνυμο, ωστόσο όποιος το επιθυμεί, μπορεί να αφήσει το όνομα του, στα σχόλια!!! Θα το βρείτε εδώ.
Ευχαριστώ προκαταβολικά όλους τόσο για τον χρόνο σας όσο και την περιήγηση στις «Δικές μου Στιγμές»!
Ένας ακόμη διαγωνισμός της σελίδας που για μια ακόμη φορά, έτρεξε, μέσω του προσωπικού μου προφίλ στο instagram, φτάνει στο τέλος του. Οι συμμετοχές για άλλη μια φορά δεν κρίθηκαν όλες έγκυρες. Όλες οι συμμετοχές ελέγχθηκαν πριν την τελική κλήρωση. Από τα 70 σχόλια-συμμετοχές έγκυρα κρίθηκαν τα 65. Πολλά τα ευχαριστώ για τις συμμετοχές, τα like και τα σχόλια σας. Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στις εκδόσεις Κλειδάριθμος, για την προσφορά αυτού του ιδιαίτερου βιβλίου.
Η κλήρωση έγινε μέσω του random.org, μεταδόθηκε σε live story από το προσωπικό μου προφίλ στο instagram. Ο αριθμός που κληρώθηκε είναι το 27 και η νικήτρια έχει ειδοποιηθεί μέσω inbox.
Μείνετε συντονισμένοι.
Ακολουθείστε με και στο instagram για να μην χάνετε διαγωνισμό!!!
«Μένουμε σπίτι» παρέα με το Θέατρο Πορεία, που συνεχίζει να πρωτοπορεί παρουσιάζοντας μέσα από τη νέα πλατφόρμα ζωντανής αναμετάδοσης - live streaming - παραστάσεις που ήταν sold out. Αυτή τη φορά σειρά είχε η παράσταση «Ευρυδίκη», μία από τις σημαντικότερες παραστάσεις της τελευταίας δεκαετίας για το θέατρο Πορεία, με πολλά βραβεία και εξαιρετικές κριτικές.
Για τρίτη φορά, μετά τον «Γιούγκερμαν» και το «This is not Romeo & Juliet», παρακολούθησα, έστω και σε Real Time Live Streaming, την θεατρική παράσταση, που ακούει στο όνομα «Ευρυδίκη». Το Θέατρο Πορεία συνεχίζει δυναμικά με τις ζωντανές αναμεταδόσεις θεατρικών παραστάσεων που έκαναν αίσθηση. Δε θα μπορούσα λοιπόν να αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Η «Ευρυδίκη» είναι μια θεατρική παράσταση, που βασίζεται στο μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Έναν μύθο που προσωπικά, για κάποιον αόριστο λόγο, λάτρεψα μέσα από τα παιδικά παραμύθια, που διάβαζα όταν ήμουν μικρή. Ο Ορφέας είναι ένας μουσικός, που αγαπά τρελά και παλαβά την Ευρυδίκη. Όμως την Ευρυδίκη την διεκδικεί και ένας άλλος. Εκείνη όμως θα προτιμήσει τον Ορφέα και θα τον παντρευτεί. Ο άλλος όμως δε θα την αφήσει έτσι εύκολα. Θα την κυνηγά. Η Ευρυδίκη σε μια προσπάθεια της να γλυτώσει από εκείνον, θα πατήσει ένα φίδι, το οποίο τη δαγκώνει και θα πεθάνει. Η Ευρυδίκη θα πάει στον Κάτω Κόσμο, όπου θα συναντηθεί με τον πεθαμένο πατέρα της αλλά και τον ίδιο τον Άδη. Ο Ορφέας μαθαίνοντας το χαμό της, θα προσπαθήσει μαζί με τη λύρα του, να κατέβει στον Κάτω Κόσμο και να τη σώσει.
Ο Δημήτρης Τάρλοου, ζωντανεύει με έναν μοναδικό και αριστοτεχνικό τρόπο, έναν ολόκληρο μύθο, στο θεατρικό σανίδι, και από εκεί σε live streaming. Για αυτό και μόνο αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σε όλους. Από τον Δημήτρη Τάρλου, σε όσους βρέθηκαν πίσω αλλά και μπροστά από τις κάμερες. Μπράβο και πάλι μπράβο.
Σίγουρα θα θυμάμαι για καιρό αυτήν την παράσταση. Εκπληκτική. Από άποψη σκηνοθεσίας, σκηνικού, ενδυματολογίας, μουσικής αλλά και ερμηνειών των ηθοποιών, τόσο υποκριτικά όσο και τραγουδιστικά. Όλοι οι ηθοποιοί εξαιρετικοί, ξεχώρισαν φυσικά ο φοβερός Λαέρτης Μαλκότσης ως Ορφέας, και η εκπληκτική Νόρα Καρβούνη, που δεν γνώριζα. Η μόνη μου ένσταση ήταν η παρουσία των ηθοποιών που παρίσταναν τις πέτρες του Άδη. Τραγουδούσαν έντονα και φωναχτά, σε σημείο εκνευριστικό.
Χαίρομαι που το Θέατρο Πορεία συνεχίζει για ακόμη μία φορά και δίνει ευκαιρίες να παρακολουθήσουμε και εμείς από επαρχεία, μεγάλες ποιοτικές και θεατρικές παραστάσεις έστω και από το καναπέ του σπιτιού μας. Ο μόνος λόγος που δεν έβαλα μεγαλύτερη βαθμολογία, είναι ότι η παρακολούθηση έγινε μέσω διαδικτύου. Από κοντά έχει άλλη αίσθηση.
Εν συντομία, η «Ευρυδίκη» είναι μια εξαιρετική θεατρική παράσταση, ένα underground μιούζικαλ, όπως χαρακτηρίστηκε, για τον έρωτα, τον πόνο, την απώλεια και το θάνατο!!! Ένα σύγχρονο έργο που μιλάει για την παντοτινή αγάπη και τη λεπτή γραμμή που χωρίζει τη ζωή από τον θάνατο.
ΠΛΟΚΗ: Η πολυβραβευμένη Αμερικανή συγγραφέας και υποψήφια για βραβείο Pulitzer, Sarah Ruhl, δανείζεται τον πασίγνωστο μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης, για να γράψει ένα σύγχρονο έργο που μιλάει με χιούμορ και ευαισθησία για την παντοτινή αγάπη και τα λεπτά όρια που χωρίζουν την ζωή από τον θάνατο. Με την πρωτότυπη μουσική της Κατερίνας Πολέμη!!! Ακούστε εδώ το τραγούδι της παράστασης.
Οι συμμετοχές για το δεύτερο κουτί της AVON, της φετινής χρονιάς, έφτασαν στο τέλος. Για πρώτη φορά μάλιστα οι συμμετοχές άγγιξαν τις 480. Ομοίως και τα σχόλια κάτω από την ανάρτηση, που έφτασαν τα 100. Το πιο σημαντικό που μού προκάλεσε εντύπωση, είναι ότι το 75% των συμμετοχών, ήταν από άτομα, που δεν είχαν λάβει ποτέ ξανά μέρος σε διαγωνισμό της σελίδας. Εύχομαι να συνεχίσετε αυτή τη στήριξη, τόσο σε διαγωνισμούς που τρέχουν με φόρμα συμμετοχής όσο και στο προφίλ μου στο instagram. Μόνο έτσι θα έχω την ευκαιρία να προσφέρω σε όλους, μοναδικούς διαγωνισμούς. Συνολικά οι έγκυρες συμμετοχές έφτασαν τις 408, εξαιρούνται τα διπλότυπα e-mail και οι πολλαπλές συμμετοχές. Πολλά τα ευχαριστώ, λοιπόν, για τις συμμετοχές καθώς και για τα σχόλια σας. Πολλά ευχαριστώ και στους άντρες, της παρέας, που πήραν συμμετοχή σε αυτό το διαγωνισμό.
Η κλήρωση έγινε μέσω του random.org, ο αριθμός που κληρώθηκε είναι το 240 και η νικήτρια που κερδίζει το gift box της Avon είναι η Μαρία Χατζόγλου. Η νικήτρια έχει ειδοποιηθεί ηλεκτρονικά στο e-mail που δήλωσε.
.Μείνετε συντονισμένοι, ακολουθήστε με και στο instagram
για να μην χάνετε κανέναν διαγωνισμό !!!
Η Nina George συστήθηκε, στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, μέσα από το πρώτο βιβλίο με τίτλο, «Το Μικρό Παριζιάνικο Βιβλιοπωλείο» το οποίο και κυκλοφόρησε το 2016, από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. «Το βιβλίο των ονείρων», είναι το τρίτο βιβλίο της συγγραφέας που κυκλοφορεί στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, που αποτελεί παράλληλα το κλείσιμο του θεματικού κύκλου για την θνητότητα.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Nina George
β) Τίτλος: Το βιβλίο των ονείρων
γ) Έτος Έκδοσης: 2019
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: «Το βιβλίο των ονείρων», δεν είναι το πρώτο βιβλίο της Nina George που διαβάζω. Η πρώτη μου επαφή με τη συγγραφέα έγινε με το «Το τραγούδι της σελήνης», και συνεχίστηκε με «Το μικρό Παριζιάνικο Βιβλιοπωλείο». «Το βιβλίο των ονείρων» είναι το τρίτο βιβλίο της συγγραφέας που αναφέρεται στην θνητότητα.
Ο Χένρι Σκίνερ ήταν μέχρι πρότινος πολεμικός ανταποκριτής. Έζησε τη ζωή του, όπως αυτός ήθελε, έκανε ταξίδια, γνώρισε νέους πολιτισμούς, ανθρώπους αλλά και γυναίκες, με δύο από αυτές να τον σημαδεύουν για μια ζωή, η κάθε μια για τον δικό της λόγο. Μέχρι τότε πίστευε ότι δεν είναι ικανός να αγαπήσει. Τα παιδικά του χρόνια δεν τα έζησε όπως ήθελε. Μια τραγωδία θα τον σημαδεύει για μια ζωή. Μέχρις ότου, μάθει ότι έχει ένα γιο. Ο Χένρι θα αναθεωρήσει για τα πάντα. Για τη ζωή, τον έρωτα αλλά και για τις αποφάσεις που πήρε αλλά και αυτές, που έπρεπε να πάρει ώστε να είναι πραγματικά ευτυχισμένος. Ο Χένρι όμως δε θα παλέψει μόνο για να δώσει απαντήσεις σε αυτά τα υπαρξιακά ερωτήματα αλλά και για την ίδια του τη ζωή. Όταν θα πέσει σε κώμα, μετά από ατύχημα και θα βρεθεί σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου, θα συνειδητοποιήσει, με καθυστέρηση, ότι τα μοναδικά άτομα που θα ήθελε να έχει δίπλα του, ώστε να είναι ευτυχισμένος, είναι ο γιός του Σαμ και η εκδότρια Έντι, η μοναδική γυναίκα που αγάπησε πραγματικά!!! Θα καταφέρει να βγει νικητής στη μάχη για τη ζωή του και να πάρει τις σωστές αποφάσεις; Μπορεί κάποιος να αναλάβει την ευθύνη για κάποιον που δεν γνωρίζει;
Η Nina George, μετά το Παρίσι (Το μικρό Παριζιάνικο βιβλιοπωλείο) και το Κέρντικ της Γαλλικής Βρετάνης (Το τραγούδι της σελήνης), μάς ταξιδεύει στο Λονδίνο, χαρίζοντας μας, ακόμα μια καλογραμμένη, όμορφη και τρυφερή ιστορία, χωρίς να κουράζει. Μια ιστορία γεμάτη μηνύματα για τη ζωή, για τις αποφάσεις που παίρνουμε στη ζωή αλλά και για αυτές που δεν έχουμε πάρει ποτέ. Μια ιστορία γεμάτη όνειρα, αλλά και συμπτώσεις!!!
Οι συμπτώσεις είναι απρόσμενα γεγονότα. Μονάχα αφού έχουν παρέλθει είσαι σε θέση να εκτιμήσεις το βαθύτερο νόημα της ζωής. Σου προσφέρουν την δυνατότητα να αλλάξεις ζωή. Και είναι στο χέρι σου να αποδεχτείς την προσφορά ή να την απορρίψεις.
Σε αυτήν την ιστορία οι γραμμές μεταξύ της πραγματικότητας και της φαντασίας ενώνονται. Ο κάθε χαρακτήρας είτε βρίσκεται σε κώμα είτε όχι, βυθίζεται στις αναμνήσεις του. Σε όνειρα συνειδητά και υποσυνείδητα. Σε κόσμους διαφορετικούς. Που δεν ξέρεις αν είναι αληθινοί ή δημιούργημα της φαντασίας, της ελπίδας αλλά και του φόβου τους. Αναμνήσεις και επαναλήψεις ονείρων, που προσωπικά κάπου μπερδεύτηκα. Αλλά τα προσπέρασα.
Παράλληλα η συγγραφέας αναδεικνύει και άλλα ζητήματα. Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας, εξελίσσεται σε ένα νοσοκομείο και στη ΜΕΘ. Οπότε η συγγραφέας δε θα μπορούσε να μην αναφερθεί στο σημαντικό ρόλο του ιατρο-νοσηλευτικού προσωπικού, που συμβάλλει στην πορεία και στην εξέλιξη μιας ασθένειας. Στη σχέση που δημιουργείται μεταξύ αυτών και των οικείων ενός ασθενούς καθώς και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος, με την έλλειψη επαρκούς προσωπικού καθώς και υλικού σε μια υπηρεσία υγείας.
Προσωπικά, από τα τρία βιβλία της συγγραφέας, με θεματικό κύκλο την θνητότητα, περισσότερο σαν ιστορία μου άρεσε «Το τραγούδι της σελήνης» ενώ από άποψη εξωφύλλου, μού τράβηξε την προσοχή, «Το βιβλίο των ονείρων». Παρόλα αυτά, η πένα της Nina George είναι μοναδική και τα βιβλία της είναι ένας ύμνος για τη ζωή και το θάνατο, για τις ευκαιρίες που μας δόθηκαν και τις αποφάσεις που πήραμε. Σωστές ή λάθος. Γιατί οι αποφάσεις μας, ναι, μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους!!!
Εν κατακλείδι, «Το βιβλίο των ονείρων», είναι ένα βιβλίο όπου η ζωή συναντά τον θάνατο. Ένα παραμυθένιο και τρυφερό μυθιστόρημα, με όνειρα, παράλληλες πραγματικότητες, αλλά και ποικίλα συναισθήματα. Γλυκόπικρο το φινάλε του. Το βιβλίο για τα δικά μου γούστα δεν είναι για 4 αστεράκια, αλλά δεν είναι ούτε και 3. Είναι κάπου στη μέση. Σίγουρα μην το προσπεράσετε. Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί!!!
3 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
«Οι Δικές μου Στιγμές» σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Ψυχογιός προσφέρουν σε ένα τυχερό αναγνώστη το νέο βιβλίο της Δήμητρα Ιωάννου με τίτλο «Ο Χορός της Θεάς». Ο διαγωνισμός ισχύει για κατοίκους εντός Ελλάδας. Ο νικητής, αν είναι από την Αθήνα, θα παραλάβει το βιβλίο από το βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Ψυχογιός, διαφορετικά θα του σταλεί στην πόλη του. (Για όσο θα διαρκέσει η περίοδος της καραντίνας, θα στείλει τα βιβλία σε όλους ανεξαιρέτως τόπου διαμονής, ο εκδοτικός)
Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ "ΤΡΕΧΕΙ' ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ INSTAGRAM
- Συμμετοχές για αντίτυπο στο προφίλ μου στο instagram ΕΔΩ
Ο διαγωνισμός ισχύει από Δευτέρα 16/11/2020 έως την Τετάρτη 02/12/2020. Ο νικητής θα ενημερωθεί μέσω σχετικής ανάρτησης-story στο instagram, καθώς και από την στήλη "Διαγωνισμοί" του ιστολογίου «Οι Δικές μου Στιγμές» την Πέμπτη 03/12/2020.
Ο Διαγωνισμός έχει καταχωρηθεί και στα:
kerdiseto, likekaikerdise, diagonismos, nethall, mykosmos
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη, «Οι Δικές μου Στιγμές» σε συνεργασία με τις εκδόσεις Κλειδάριθμος προσφέρουν σε ένα τυχερό αναγνώστη, ένα αντίτυπο του παιδικού βιβλίου της Κάρμεν Ρουγγέρη με τίτλο «Η Ρένια και ο Διαβήτης που δεν έκανε κύκλους». Ο διαγωνισμός ισχύει για κατοίκους εντός Ελλάδας. Ο νικητής, αν είναι από την Αθήνα, θα παραλάβει το βιβλίο από το βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Κλειδάριθμος, διαφορετικά θα του σταλεί στην πόλη του. (Για όσο θα διαρκέσει η περίοδος της καραντίνας, θα στείλει τα βιβλία σε όλους ανεξαιρέτως τόπου διαμονής, ο εκδοτικός)
Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ "ΤΡΕΧΕΙ' ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ INSTAGRAM
- Συμμετοχές για ένα αντίτυπο του βιβλίου της Κάρμεν Ρουγγέρη στο προφίλ μου στο instagram ΕΔΩ
Ο διαγωνισμός ισχύει από σήμερα, Σάββατο 14/11/2020 έως την Τετάρτη 25/11/2020. Ο νικητής θα ενημερωθεί θα ανακοινωθεί κάτω από το post και σε insta story , καθώς και από την στήλη "Διαγωνισμοί" του ιστολογίου «Οι Δικές μου Στιγμές» την Πέμπτη 26/11/2020.
Λίγα λόγια για το βιβλίο: Με τον μοναδικό και ιδιαίτερα θεατρικό τρόπο της Κάρμεν Ρουγγέρη, η γλυκιά ιστορία ενός παιδιού με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1, μεταμορφώνεται σε μια μαγική ιστορία με παραμυθένιους ήρωες. Mια φορά κι έναν καιρό, η Ρένια, ένα δεκάχρονο κορίτσι, έμαθε ότι πάσχει από Διαβήτη τύπου 1. Και τότε η Ρένια ξεκίνησε ένα μαγευτικό ταξίδι! Συνάντησε τον κύριο Διαβήτη, τη δεσποινίδα Ινσουλίνη, τους κατοίκους της Διαφορετικούπολης... Όλοι τους βοήθησαν τη Ρένια να καταλάβει τι συμβαίνει μέσα στο σώμα της και –κυρίως– ότι ο διαβήτης δεν πρόκειται να σταθεί εμπόδιο στη ζωή της. Η ιστορία της Ρένιας, με την υπογραφή της Κάρμεν Ρουγγέρη, φιλοδοξούμε να γίνει σύμμαχος και συνοδοιπόρος όλων των νεοδιαγνωσμένων παιδιών, αλλά και των οικογενειών τους, στο ταξίδι που ξεκινούν παρέα με τον διαβήτη. Το βιβλίο βασίζεται στην ομώνυμη θεατρική παράσταση της Κάρμεν Ρουγγέρη. Περιέχει CD και QR code με την αφήγηση της ιστορίας από την Κάρμεν Ρουγγέρη.. 
Όταν διάβασα το βιβλίο του Ken Kesey με τίτλο "Φωλιά του Κούκου", ακόμα και όταν παρακολούθησα πριν χρόνια, την ταινία με έναν Jack Nickolson στην καλύτερη του ερμηνεία, δεν φανταζόμουν ποτέ, ότι η νοσοκόμα Ratched θα αποτελέσει αφορμή να γίνει μια ανεξάρτητη σειρά και την ευκαιρία να μάθουμε οι περισσότεροι, πως κατέληξε να διευθύνει την ψυχιατρική κλινική. Η νέα σειρά του Netflix «Ratched», συστήνει από την αρχή, την νοσοκόμα Mildred Ratched, αποτελεί prequel και επικεντρώνεται στην ζωή της νοσοκόμας, αρκετά χρόνια πριν τα γεγονότα του βιβλίου. Από τον δημιουργό του «American Horror Story», Ryan Murphy, η Mildred Ratched έρχεται για δύο σεζόν αφού τόσες έχει συμφωνήσει με το Netflix.
RatchedΠρωταγωνιστούν: Sarah Paulson, Finn Wittrock, Cynthia Nixon, Sharon Stone / Είδος: Αστυνομική - Δραματική - Μυστηρίου / Έτος Παραγωγής: 2020 / Season: 1
ΥΠΟΘΕΣΗ: Το 1947, η Mildred Ratched αρχίζει να εργάζεται ως νοσοκόμα σε ένα κορυφαίο ψυχιατρικό νοσοκομείο. Αλλά κάτω από το κομψό εξωτερικό της κρύβεται ένα αυξανόμενο σκοτάδι..
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Παρακολούθησα την σειρά, για πολλούς λόγους. Αρχικά γιατί είχα διαβάσει στο παρελθόν το βιβλίο "Στη Φωλιά του Κούκου". Επιπλέον είχα παρακολουθήσει και την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου, με τον εκπληκτικό Jack Nickolson. Επίσης ήθελα να μάθω περισσότερα για την περιβόητη νοσοκόμα Ratched, την οποία και ερμηνεύει η Sarah Paulson, που δεν μου είναι άγνωστη φυσικά. Έχοντας παρακολουθήσει όλες τις σεζόν του «American Horror Story», δεν θα μπορούσα να μη δω τη νέα δουλειά τόσο της ηθοποιού όσο και του ίδιου του Ryan Murphy. Έπειτα ήταν και το καστ των ηθοποιών, μεταξύ αυτών η Cynthia Nixon (Sex and the City) και η Sharon Stone (Βασικό Ένστικτο).
Η σειρά αποτελείται από οκτώ επεισόδια, διάρκειας το καθένα, στη μία ώρα. Από το πρώτο επεισόδιο μέχρι και το τελευταίο, η Sarah Paulson, ως Ratched, μαγεύει, τόσο υποκριτικά όσο και με τις ενδυματολογικές της επιλογές. Μια Mildred Ratched, που έχει αντιμετωπίσει δυσκολίες και εμπόδια, ώστε να φτάσει στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Δεν είναι μόνο μια ψυχρή νοσοκόμα. Κάτω από το πρόσωπο της δεν κρύβεται μόνο σκοτάδι. Είναι μια νοσοκόμα που αναπτύσσει ιδιαίτερες σχέσεις με όλους, από τους ασθενείς, το προσωπικό και τον διευθυντή της μέχρι και την γραμματέα του κυβερνήτη. Για κάποιους, δεν έχει καλό σκοπό, για κάποιους άλλους όμως, θα δείξει το καλό της πρόσωπο.
Η σκηνοθεσία είναι πολύ καλή, τα τοπία πανέμορφα ενώ και το μουσικό background είναι ιδανικό. Τα σκηνικά, οι ενδυματολογικές επιλογές ακόμα και τα αυτοκίνητα, θυμίζουν μιαν άλλην εποχή. Οι σκηνές, είναι καλογυρισμένες, υπάρχει το μυστήριο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν καλές στιγμές, σε όλα τα επεισόδια και να τα παρακολουθεί κανείς με ενδιαφέρον. Ερμηνευτικά ήταν όλοι πολύ καλοί, σίγουρα η πρωταγωνίστρια ξεχωρίζει ενώ έκπληξη ήταν τόσο ο ρόλος της Sharon Stone όσο και της Sophie Okonedo, ως πολλαπλή προσωπικότητα. Παράλληλα θίγονται αρκετά κοινωνικά θέματα που προβλημάτιζαν την Αμερική τότε, όπως οι μέθοδοι θεραπείας που χρησιμοποιούνταν σε ασθενείς με ψυχικά προβλήματα, η θανατική ποινή, η παιδική κακοποίηση και φυσικά η σχέση δύο ομοφυλόφιλων.
Παρόλα αυτά, δεν απαντιούνται ερωτήσεις σε βασικά ερωτήματα. Προφανώς στην δεύτερη σεζόν ελπίζω να δοθούν οι απαντήσεις. Επίσης το φινάλε ήταν κάπως γρήγορο, τόσο ως κλείσιμο αυτής της σεζόν όσο και για το ρόλο ενός χαρακτήρα, που από την αρχή δεν είχε κάτι να προσφέρει. Όσο μου άρεσαν όλα τα επεισόδια, άλλο τόσο απογοητεύτηκα με το φινάλε του. Το κλείσιμο δεν με ικανοποίησε. Τέλος ότι δεν πρόκειται για ιστορία τρόμου, χαρακτηρισμός με τον οποίο πλασαρίστηκε αρχικά η σειρά. Ίσως κάποιες ιατρικές μεθόδους που χρησιμοποιούνταν τότε να ήταν τρομακτικά αηδιαστικές, αλλά ουδέποτε θα χαρακτήριζα την σειρά αυτή, τρόμου.
Εν συντομία, η σειρά «Ratched» είναι ένα αμερικάνικο ψυχολογικό θρίλερ που βασίζεται στον χαρακτήρα του βιβλίου "Στη Φωλιά του Κούκου", με στοιχεία δράματος και αστυνομικής πλοκής. Μια σειρά με κινηματογραφική αισθητική αλλά και στυλ.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7/10
TRAILER:
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη.
Προς Αποφυγή Παρεξηγήσεων περισσότερα εδώ.
Το Θέατρο Πορεία, συνεχίζει να πρωτοπορεί παρουσιάζοντας μέσα από τη νέα πλατφόρμα ζωντανής αναμετάδοσης - live streaming - παραστάσεις που ήταν sold out, την φετινή χρονιά. Μέσα από έξι κάμερες, τηλεσκηνοθεσία, κοντινά πλάνα και κίνηση της κάμερας μας επιτρέπουν να παρακολουθήσουμε μια άλλη πλευρά της σκηνικής τέχνης! Αυτή τη φορά σειρά είχε η παράσταση του Αργύρη Πανταζάρα, με τον ίδιο και την Έλλη Τρίγγου, στο πρωταγωνιστικό ζευγάρι. Η παράσταση είναι επιχορηγούμενη από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Για δεύτερη φορά είχα την ευκαιρία έστω και σε Real Time Live Streaming, να παρακολουθήσω μια θεατρική παράσταση, που ήθελα πάρα πολύ, την παράσταση με πρωταγωνιστές τον Αργύρη Πανταζάρα και την Έλλη Τρίγγου, το «This is not Romeo & Juliet». Κι αυτό, χάρη στη νέα πλατφόρμα που εγκαινιάζει το Θέατρο Πορεία. Η παρακολούθηση φυσικά δεν ήταν δωρεάν. Όποιος επιθυμούσε να παρακολουθήσει την παράσταση, από το σπίτι του, έπρεπε να καταβάλλει το ποσό των 7€ και όχι ανά άτομο.
Το «This is not Romeo & Juliet» είναι μια θεατρική παράσταση, που βασίζεται στο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Η σκηνοθεσία είναι του Αργύρη Πανταζάρα, που έγινε ευρέως γνωστός μέσα από τη τηλεοπτική σειρά το Κόκκινο Ποτάμι, ως Θέμης Παυλίδης.
Δύο νέοι ερωτεύονται και κάνουν όνειρα για τη ζωή. Σαν ένα καταδικασμένο ζευγάρι, όπως ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, θα κάνουν πρόβα, σκηνές από το ομώνυμο έργο. Παράλληλα και μέσα από τα λόγια του Σαιξπηρικού έργου, οι δυο νέοι, θα αναζητήσουν απαντήσεις για τον έρωτα, τη ζωή αλλά και το θάνατο.
Με την βοήθεια του Δημήτρη Τάρλοου, η παράσταση μεταφέρεται μοναδικά, στο θεατρικό σανίδι, και από εκεί σε live streaming. Μια παράσταση, χωρίς ιστορία. Μια παράσταση που βασίζεται στον αγαπημένο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Δυο πρωταγωνιστές, δύο ηθοποιοί, που αγαπήθηκαν από το κοινό, και έγιναν ευρέως γνωστοί μέσα από τους πρόσφατους ρόλους στην τηλεόραση. Εδώ υποδύονται τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα αλλά δεν είναι ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα. Είναι ο Αργύρης και η Έλλη, που με διάφορα τρικ του έξυπνου και πρωτότυπου σκηνικού, που στήθηκε, προσπαθούν να αναζητήσουν απαντήσεις πάνω σε θέματα που θίγει ο Σαίξπηρ μέσα από το έργο του, για την ζωή, τον έρωτα, την απόρριψη αλλά και για το φόβο του θανάτου.
Μια διαφορετική, έξυπνη και πρωτότυπη παράσταση. Όπως και το σκηνικό του, το οποίο και λάτρεψα. Ένα σκηνικό με αισθητική, πολλές όψεις και γεμάτο φωτισμούς και καθρέφτες. Εξαιρετική σκηνοθεσία, μουσική και εκπληκτικές ερμηνείες από δυο ηθοποιούς που ξεχώρισα τον τελευταίο διάστημα. Λίγο η ενδυματολογία των ηθοποιών δεν μου άρεσε, αλλά το προσπερνώ. Το έργο ήταν πολύ καλό, μου άρεσε που με έβαζε και με έβγαζε από αυτό. Αλλά κράτησε λίγο, για την ακρίβεια μία ώρα ακριβώς.
Χαίρομαι που για μια ακόμη φορά, το Θέατρο Πορεία, μού έδωσε τη δυνατότητα να παρακολουθήσω μια ακόμη καλοσκηνοθετημένη και καλοδουλεμένη παράσταση, για φέτος, από το καναπέ του σπιτιού μου.
Εν συντομία, το «This is not Romeo & Juliet» είναι μια διαφορετική θεατρική παράσταση, που μάλιστα δεν ήθελα να τελειώσει. Μια παράσταση διαμάντι, που δεν πρέπει να χάσετε.
ΠΛΟΚΗ: Δύο αιώνια έφηβοι ερωτεύονται σε ένα πάρτυ μεταμφιεσμένων. Ονειρεύονται, δραπετεύουν από τη ζωή, και συνομιλούν με τον θάνατο! Σε έκσταση, υπό την επήρεια του έρωτα. Εισβάλουν στο θέατρο. Έχουν για φυλαχτό το έργο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» και είναι «βαριά οπλισμένοι» με όλα τα καταδικασμένα ζευγάρια του Σαίξπηρ. Ζευγάρια που έρχονται αντιμέτωπα με τον έρωτα, τον όρκο, την απόρριψη, και τον θάνατο. Δυο παιδιά που ήθελαν να χτίσουν τον δικό τους κόσμο και να δραπετεύσουν από αυτόν! Δυο πρωταγωνιστές χωρίς τα δικά τους λόγια. Δυο πρωταγωνιστές χωρίς το δικό τους έργο! Μια «πρόβα τζενεράλε» για τους ερωτευμένους!.
Στο ντεμπούτο του ο Adrián Orr παρουσιάζει ένα συγκινητικό και στενό πορτρέτο ενός ανθρώπου που σαν μικρό παιδί προσπαθεί να αντισταθεί σε ένα γκρίζο και όχι πολύ ενθαρρυντικό κόσμο και επιμένει στα μουσικά του όνειρα. Η ταινία, είναι διαθέσιμη με ελληνικούς υπότιτλους, δωρεάν στο σινεφίλ κοινό, για 48 ώρες, και προβάλλεται στα πλαίσια του κινηματογραφικού κύκλου «Νέες Σινεφιλίες: Ο άλλος ισπανικός κινηματογράφος» σε συνεργασία με την Ελληνοαμερικάνικη Ένωση, την Πρεσβεία της Ισπανίας, του Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου της Αθήνας (FeCHA) και του Φεστιβάλ της Σεβίλλης. Η ταινία επιλέχθηκε ως η καλύτερη διεθνής ταινία στο BAFICI στο Μπουένος Άιρες.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Ταινία: Νινιάτο / Niñato
Σκηνοθεσία: Adrián Orr
Πρωταγωνιστούν: David Ransanz, Luna Ransanz, Mia Ransanz
Είδος Ταινίας: Δραματική / Κοινωνική / Ντοκιμαντέρ
Έτος Παραγωγής: 2017
Διάρκεια: 72΄
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Λατρεύοντας τον ισπανικό κινηματόγραφο, δεν θα μπορούσα να μην παρακολουθήσω την συγκεκριμένη ταινία. Όταν μου ήρθε ειδοποίηση - πρόσκληση από τον Fecha (Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας) για την δωρεάν προβολή της ταινίας, απάντησα θετικά. Πολύ σύντομα δημιουργήθηκε εκδήλωση στο facebook ώστε να ενημερωθεί το σινεφίλ κοινό. Το ευχάριστο ήταν ότι πάνω από 1000 άτομα, ήθελαν να παρακολουθήσουν την ταινία. Μια ταινία που ωστόσο θα είναι διαθέσιμη για 48 ώρες, εδώ.
Η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία του David Ransanz, αλλιώς και Niñato, του ράπερ από την Μαδρίτη. Μη έχοντας δουλειά, και όντας εργένης, ο Niñato ζει με τα παιδιά του, στο πατρικό του σπίτι, μαζί με τους γονείς του και τη νέα σύντροφο του. Η μόνη διέξοδος του Niñato είναι η μουσική. Ο καιρός περνάει, τα παιδιά μεγαλώνουν και ο "Niñato" συνεχίζει να δημιουργεί τραγούδια και μουσική. Παράλληλα φροντίζει τα παιδιά, στέλνοντας τα καθημερινά στο σχολείο. Όμως τα παιδιά, κυρίως ο μικρότερος γιος του, δεν έχουν κίνητρα να συνεχίσουν το σχολείο...ένα σχολείο που με τον καιρό είναι γεμάτο απαιτήσεις. Ο Niñato δείχνει πως δεν ανησυχεί πολύ για το μέλλον των παιδιών του και τα μεγαλώνει με μουσική, με τη μουσική που λατρεύει και εκείνος. Μαζί και οι τέσσερις, θα αρχίσουν να δημιουργούν τραγούδια και μουσική.
Στα συν της ταινίας, ότι πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ που βασίζεται σε αληθινή ιστορία, με αρκετά καλή σκηνοθεσία. Η διάρκεια της.
Στα μείον της ταινίας, η ιστορία του, ο αργός ρυθμός, οι πολλές σκηνές που δεν έβγαζαν νόημα, η κάμερα που εστίαζε χωρίς λόγο και για αρκετή ώρα σε έναν άδειο καναπέ αλλά και στα μικρά παιδιά που προσπαθούν να ντυθούν χωρίς την παραμικρή βοήθεια ενός μεγαλύτερου. Αναπάντητα ερωτήματα που αφήνει η ταινία, σχετικά με το που είναι η μαμά των παιδιών, γιατί μεγαλώνουν με έναν πατέρα που δεν λέει να μεγαλώσει κ.α. Ερμηνείες καθόλου καλές και ένα φινάλε άνευρο και χωρίς ουσία. Η ταινία περισσότερο θα προβληματίσει ενώ παράλληλα παρουσιάζει θέματα που αφορούν την ανατροφή και εκπαίδευση των παιδιών.
Ένας ιδεαλιστής ονειροπόλος ράπερ που αρνείται να μεγαλώσει, βρίσκεται περιτριγυρισμένος από γυναίκες - τη μητέρα, την αδερφή και τη φίλη του - οι οποίες ωστόσο δεν τον βοηθούν με τα παιδιά του. Ποιος θα αναλάβει την ανατροφή και την εκπαίδευση αυτών των παιδιών όταν οι γύρω τους, αδιαφορούν και προσπαθεί ο καθένας από αυτούς να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα; Δεν θα έπρεπε ο πατέρας, να θυσιάσει τις φιλοδοξίες του, ώστε για να μεγαλώσει την οικογένεια, σωστά; Πόσω μάλλον όταν ένας πατέρας αρνείται να μεγαλώσει, να αναλάβει τις ευθύνες του και να μεγαλώσει όσο σωστά μπορεί τρία παιδιά και μάλιστα δικά του. Πώς θα εκπαιδευτούν τα παιδιά όταν ο ίδιος ο πατέρας του δεν πιστεύει στις αξίες ενός σχολικού συστήματος;
Εν κατακλείδι, η ταινία «Niñato», είναι μια ταινία, που προσωπικά με εκνεύρισε και παράλληλα με προβλημάτισε. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον, απλά την παρακολουθήσα μέχρι το τέλος ώστε να κατανοήσω τον πρωταγωνιστή για τις πράξεις του. Απάντηση δεν πήρα. Απορώ πως η ταινία επιλέχθηκε ως καλύτερη διεθνής ταινία.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Δε θα την πρότεινα. Ακόμα και αν η προβολή της είναι δωρεάν....μακριά!!! Δεν έχει να προσφέρει κάτι.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 4/10
TRAILER:
_______________________________________________________
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει
Το 2018, ο Γιώργος Δάμτσιος και ο Μάριος Δημητριάδης, παρουσίασαν το
πρώτο μέρος του μουσικό-λογοτεχνικού project, με τίτλο «The Metal
Chapters. Volume One». Special quest, ο Graham Masterton. Δυο χρονιά μετά, την
επιτυχία του πρώτου μέρους, το συγγραφικό δίδυμο επιστρέφει με το δεύτερο μέρος
έχοντας αυτή τη φορά μαζί τους, τον Roger Rovento των Xelyruth.
Με αφορμή λοιπόν το δεύτερο μέρος του βιβλίο τους, «The Metal Chapters. Volume Two», για το οποίο την άποψη μου μπορείτε να βρείτε εδώ, έθεσα στους 3 δημιουργούς, τις παρακάτω ερωτήσεις. Με την ευκαιρία, να τους ευχαριστήσω και τους τρεις, για όλη τη παρακάτω συνέντευξη που μου παραχώρησαν.
1. Το «The Metal Chapters. Volume Two» αποτελεί το δεύτερο βιβλίο αυτής της πρωτότυπης και διαφορετικής μουσικο-λογοτεχνικής συλλογής, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή. Αποφασίσατε στην έκδοση δεύτερου μέρους, λόγω της μεγάλης ανταπόκρισης που είχε το πρώτο μέρος;
Γ.Δ. Καλησπέρα και ευχαριστούμε για τη φιλοξενία! Νομίζω ότι ο δεύτερος τόμος προέκυψε για διάφορους λόγους. Καταρχάς θέλαμε να τον κάνουμε για τους ίδιους μας τους εαυτούς, καθώς αυτό το πάντρεμα της μέταλ μουσικής και της λογοτεχνίας είναι κάτι που το αγαπάμε πολύ. Κατά δεύτερο, ήταν και ενός είδους «απαίτηση» διάφορων φίλων αναγνωστών που είχαν διαβάσει τον πρώτο τόμο και προσδοκούσαν σε κάτι επιπλέον. Τρίτον, το ήθελε και ο εκδοτικός μας, διότι όντως η ανταπόκριση που λάβαμε από το αναγνωστικό κοινό ήταν μεγάλη, κάτι φυσικά που μας γέμισε με χαρά και δύναμη για τη συνέχεια.
2. Ποια τα συναισθήματα όταν πήρατε στα χέρια σας, το δεύτερο «The Metal Chapters»;
Μ.Δ. Τόσο στο Vol. 1 όσο και στο Vol. 2. τα συναισθήματα ήταν πολύ όμορφα καθώς όλος αυτός ο κόπος καρποφόρησε και έγινε κάτι με το οποίο ήμασταν πολύ ευχαριστημένοι. Όσο το δουλεύαμε κάναμε σχέδια για το τι θα περιέχει, πώς ακριβώς θα τοποθετηθεί το καθετί μέσα στο βιβλίο και όταν επιτέλους ολοκληρώθηκε και είδαμε ότι όλα πήγαν κατά γράμμα, νιώσαμε απίστευτα.
3. Πόσο χρόνο σας πήρε η ολοκλήρωση του project αυτού, δεδομένου ότι έπρεπε πρώτα να έρθετε σε επαφή τόσο με τις metal μπάντες όσο και με πέντε καταξιωμένους συγγραφείς;
Γ.Δ. Δεδομένου του ότι αποφασίσαμε να βάλουμε μπροστά τον Δεκέμβριο του 2018 και τελικά καταλήξαμε να φτάσουμε στα ράφια των βιβλιοπωλείων τον Ιούνιο του 2020, ήταν σίγουρα κάτι το υπερβολικά απαιτητικό. Έπρεπε να συγχρονιστούν και να δρομολογηθούν ένα σωρό διαφορετικά ζητούμενα. Και, φυσικά, όλοι αυτοί οι καταξιωμένοι καλλιτέχνες έχουν από πίσω ολόκληρα δίκτυα συνεργατών, με συγκεκριμένες απαιτήσεις αλλά και διαφορετικούς τρόπους δομής στο επίπεδο της λειτουργίας τους.
Μ.Δ. Έπρεπε να έρθουμε σε επαφή είτε με μάνατζερ είτε με τα ίδια τα συγκροτήματα ώστε να πάρουμε την άδεια για να γράψουμε μια ιστορία για κάθε τραγούδι, πράγμα το οποίο ήταν άλλοτε εύκολο και άλλοτε πολύ δύσκολο. Το ίδιο αντίστοιχα έγινε και με την άδεια που έπρεπε να πάρουμε από τους συγγραφείς. Όλα αυτά απαιτούσαν χρόνο και κόπο συνεπώς χρειάστηκε πολύς καιρός για να φτάσουμε στην ολοκλήρωσή του.
4. Η επιλογή του εξωφύλλου αλλά και ο τίτλος του βιβλίου, ήταν δική σας απόφαση ή του εκδοτικού;
Γ.Δ. Ο τίτλος προτάθηκε από εμάς πριν από το πρώτο Metal Chapters και έχω την εντύπωση ότι ήταν η μοναδική ιδέα που έπεσε στο τραπέζι. Άρεσε στον εκδοτικό και έτσι το θέμα έκλεισε άμεσα. Όσον αφορά τα εξώφυλλα, εκεί συμβαίνει το αντίθετο και τις ιδέες τις φέρνει το ατελιέ του εκδοτικού. Απ’ όσο θυμάμαι, στον πρώτο τόμο είχαν πέσει έξι-εφτά προτάσεις μέχρι να αποφασίσουμε, ενώ στο δεύτερο το κλείσαμε με τη δεύτερη.
5. Πείτε μας λίγα λόγια για το «The Metal Chapters. Volume Two».
Μ.Δ. Το Vol. 2 περιέχει δέκα διηγήματα βασισμένα στους στίχους τραγουδιών μεγάλων ξένων συγκροτημάτων της παγκόσμιας metal σκηνής, τα οποία μοιραστήκαμε με τον Γιώργο (εδώ μπορείτε να καταλάβετε και τι είδους metal προτιμάει ο καθένας). Επιπρόσθετα υπάρχουν πέντε διηγήματα ξένων συγγραφέων οι οποίοι μας έκαναν την τιμή να συμμετέχουν για τα οποία ο Ροτζερ έκανε το ανάποδο, να γράψει δηλαδή πέντε αντίστοιχα metal κομμάτια βασισμένα σε αυτά.
6. Πως προέκυψε η συνεργασία με τον Roger Rovento;
Γ.Δ. Στο αρχικό μας πλάνο με τον Μάριο λέγαμε ότι τα τραγούδια για τα διηγήματα των καλεσμένων μας θα τα γράφαμε εμείς. Ο Μάριος τη μουσική και εγώ τους στίχους. Όταν όμως καταλήξαμε στον αριθμό των πέντε καλεσμένων, κρίναμε ότι θα ήταν αδύνατον να αναλάβουμε και αυτό το κομμάτι του πρότζεκτ, καθώς πλέον είχε δημιουργηθεί ένα πολύ μεγάλο, καινούριο παρακλάδι του.
Μ.Δ. Και κάπου εκεί σκεφτήκαμε τον Ρότζερ ο οποίος μας είχε βοηθήσει στο τραγούδι που είχαμε γράψει στο Vol. 1. Ήταν ο πιο κατάλληλος να αναλάβει αυτό το κομμάτι του project –μιας και είναι ένα αντικείμενο που γνωρίζει πολύ καλά– ο οποίος μάλιστα εντάχθηκε στο team του metal chapters.
7. Υπάρχει κάποιο διήγημα που να ξεχωρίσατε, είτε δικό σας είτε όχι;
R.R. Θα αναφερθώ μόνο στα διηγήματα των ξένων συγγραφέων μιας και δούλεψα πάνω σε αυτά πολλούς μήνες. Η αλήθεια είναι ότι τα λάτρεψα και τα πέντε και τα νιώθω και “δικά μου” κατά κάποιο τρόπο. Συζητώντας ώρες ολόκληρες γι’ αυτά, τόσο με τους συνεργάτες όσο και με τους ίδιους τους συγγραφείς ζορίστηκα να ξεχωρίσω μόνο ένα, οπότε θα πω δύο: The Dead Thing (Paul Tremblay) και Hippocampus (Adam Nevill).
8. Το βιβλίο συνοδεύεται από δίσκο με μόλις πέντε νέα τραγούδια που επιμελήθηκε ο Roger Rovento. Γιατί δεν συμπεριλήφθηκαν και τα υπόλοιπα τραγούδια των ξένων συγκροτημάτων στο CD;
Μ.Δ. Τα τραγούδια των συγκροτημάτων μπορείς κανείς να τα ακούσει κανείς οπουδήποτε στο διαδίκτυο κι έτσι θεωρήσαμε ότι δεν υπήρχε λόγος να τα συμπεριλάβουμε στο cd του βιβλίου. Τα πέντε «δικά μας» κομμάτια κάνουν το project πιο προσωπικό, συνεπώς σε αυτό που παραδώσαμε στους αναγνώστες αυτή τη φορά περιέχονται πράγματα που θα δουν και θα ακούσουν για πρώτη φορά.
Γ.Δ. Και φυσικά, εκτός της δυσκολίας που θα υπήρχε μέχρι να καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε τις συμφωνίες, θα υπήρχε αναπόφευκτα και ακόμα μεγαλύτερη καθυστέρηση στην κυκλοφορία του πρότζεκτ.
9. Roger Rovento: Ήταν εύκολη διαδικασία και πόσος χρόνος χρειάστηκε για να γράψετε και να μελοποιήσετε πέντε νέα τραγούδια, στα οποία βασίστηκαν οι ιστορίες πέντε καταξιωμένων συγγραφέων.
R.R. Τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά ήθελα τα πέντε τραγούδια να διαφέρουν μεταξύ τους αλλά και να ταιριάζουν όσο το δυνατόν περισσότερο στο ύφος της εκάστοτε ιστορίας και στα προσωπικά μουσικά ακούσματα των συγγραφέων. Πολλές απ’ τις εμπνεύσεις κυρίως των στίχων ήρθαν αμέσως, καθώς τα διηγήματα των συγγραφέων ήταν όλα πολύ ωραία και καλογραμμένα. Παρ’ όλα αυτά, για να “δέσουν” όλες αυτές οι ιδέες μαζί και να φτάσουν στο τελικό προϊόν χρειάστηκαν ένα χρονικό διάστημα μερικών μηνών. Ακόμα περισσότερο μάλιστα, αν υπολογίσουμε μέσα και τον χρόνο που χρειάστηκε για τις ηχογραφήσεις, τον σχεδιασμό εξωφύλλου και όλων των υπόλοιπων διαδικασιών που χρειάστηκαν ώστε να φτάσει το CD ολοκληρωμένο μέσα στο βιβλίο –μιας και σχεδόν τα πάντα τα έκανα μόνος μου.
10. Αναμένεται και τρίτο «The Metal Chapters»; Ποια τα επόμενα επαγγελματικά συγγραφικά σας σχέδια;
Μ.Δ. Για το επόμενο Metal chapters είναι πολύ νωρίς για να έχουμε εικόνα. Σχετικά με τα δικές μου προσωπικές δουλειές, το τελευταίο βιβλίο μου βιβλίο κυκλοφόρησε στις αρχές του έτους, συνεπώς ασχολούμαι ακόμη με την προώθησή του. Επίσης σε λίγο καιρό έρχεται κάτι το οποίο δεν μπορώ ακόμη να αποκαλύψω. Απλά θα πω ότι θα είναι ένα δώρο σε όλους τους αναγνώστες ως ευχαριστώ για τη στήριξη τους όλα αυτά τα χρόνια. Θα ανακοινωθεί όμως πολύ σύντομα.
Γ.Δ. Για το τρίτο Metal Chapters δεν έχουμε συζητήσει τίποτα ακόμα. Θεωρούμε ότι οι ουσιαστικές κουβέντες επ’ αυτού θα γίνουν όταν κλείσει κάποιο διάστημα στα ράφια των βιβλιοπωλείων και στο Amazon. Οπότε έχουμε επικεντρωθεί στα προσωπικά μας, συγγραφικά πλάνα. Συγκεκριμένα εγώ δουλεύω επάνω στο επόμενο βιβλίο μου, το οποίο ανήκει κι αυτό στη σειρά «Ευγενείς Άγριοι» των εκδόσεων Bell.
R.R. Για το μέλλον του Metal Chapters θα πω μόνο “time will tell”. Αυτόν τον καιρό έχουμε ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις του πρώτου μας δίσκου, με το συγκρότημα μας Silent Vortex όπου συμμετέχει και ο Γιώργος Δάμτσιος στο μπάσο. Παράλληλα, σε δεύτερο χρόνο, δουλεύω και πάνω στην πρώτη μου συγγραφική δουλειά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons