Η Νατάσα Γκουτζικίδου συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό το 2007, μέσα από το πρώτο βιβλίο της, με τίτλο «Το μυστικό των αλόγων». Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία. «Ο χορός της νύμφης» είναι το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέας, το οποίο κυκλοφόρησε και πάλι από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία. Το 2016, το βιβλίο επανακυκλοφόρησε από την Εμπειρία Εκδοτική, με νέο εξώφυλλο, επιμέλεια και επιπλέον κείμενο.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Νατάσα Γκουτζικίδου
β) Τίτλος: Ο χορός της νύμφης
γ) Έτος Έκδοσης: 2008
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Ανακάλυψα τη συγγραφέα πρόσφατα και με χαρά διαπίστωσα πως πρόκειται για ακόμη μια συγγραφέα, με την οποία έχουμε κοινό τόπο καταγωγής. Τον Έβρο. Μετά από αυτό, αναζήτησα τα βιβλία της καθώς ήθελα να διαβάσω κάποιο από αυτά. Παρατήρησα ότι όσα μου κέντρισαν το ενδιαφέρον με τις περιλήψεις τους, ήταν εξαντλημένα. Η πρόσφατη επίσκεψη μου όμως στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, έκρυβε εκπλήξεις, καθώς εντόπισα δύο βιβλία της, έστω και στην πρώτη τους έκδοση.
«Ο χορός της νύμφης» δεν με κέρδισε από την περίληψη της στο οπισθόφυλλο. Άλλωστε δεν με προετοίμαζε καθόλου για την ιστορία του βιβλίου. Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν το εξώφυλλο της. Έπειτα διάβασα την περίληψη από την β' έκδοση του βιβλίου, η οποία ήταν αρκετή για να με κάνει να αρχίσω άμεσα την ανάγνωση.
Λίγα μέτρα μακριά από το χωριό Πέτρινο, βρίσκεται η Μονή του Αγίου Στεφάνου. Εκεί ζουν μοναχές οι οποίες κρατούν επτασφράγιστο μυστικό τόσο τη ζωή που είχαν πριν μονάσουν όσο και τον πραγματικό λόγο που αποφάσισαν να ζήσουν πλέον εκεί. Ένα βράδυ, εν μέσω καταιγίδας, όλη η σοδειά τους θα καταστραφεί. Όμως αυτή η καταστροφή είναι μόνο η αρχή. Το ίδιο βράδυ μια γυναίκα αιμόφυρτη θα βρεθεί λιπόθυμη, έξω από τη μονή. Οι μοναχές με τη χρήση βοτάνων θα την βοηθήσουν να συνέλθει. Κι όταν αυτή καταφέρει να ορθοποδήσει θα εξομολογηθεί στην μοναχή Μαγδαληνή, την αλήθεια για το πως βρέθηκε εκεί. Παράλληλα θα δώσουν όρκους σιωπής. Είκοσι οχτώ χρονιά μετά, στο χωριό Πέτρινο, καταφτάνει η νέα δασκάλα, η Σμαράγδα. Οι κάτοικοι του χωριού, φέρονται παράξενα στη Σμαράγδα ενώ παράλληλα κρύβουν τα δικά τους μυστικά. Μυστικά που θα έρθουν στο φως και θα ανατρέψουν τη ζωή της Σμαράγδας, η οποία θα αναρωτηθεί αν τελικά βρέθηκε τυχαία σε αυτό το χωριό.
Η Νατάσα Γκουτζικίδου παρουσιάζει μια ιστορία, που από την πρώτη σελίδα θα συνεπάρει. Με απλή και ωραία γραφή στήνει ένα χορό με φόντο το μύθο των νυμφών, τα αέρινα πλάσματα που ζουν άλλοτε στα δέντρα, άλλοτε στις λίμνες και άλλοτε στις σπηλιές και αλίμονο σε εκείνον που θα τις συναντήσει, θα του πάρουν το μυαλό, θα τον κάνουν να χορεύει ασταμάτητα μέχρι να κουραστεί.
Μια ατμοσφαιρική ιστορία που διαβάζεται γρήγορα, χάρη στην εξέλιξη της και τους ολοκληρωμένους χαρακτήρες, που έχει δημιουργήσει η συγγραφέας. Το μυστήριο πλανάται από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα, δημιουργώντας ένταση, ποικίλα συναισθήματα και αγωνία. Το ενδιαφέρον δεν χάνεται σε καμία σελίδα, ενώ παράλληλα η συγγραφέας περνά μηνύματα για τη ζωή και τη μητρότητα.
Εν κατακλείδι, στην πρώτη μου γνωριμία με τη συγγραφέα, ενθουσιάστηκα κάθως διάβασα το βιβλίο μέσα σε μια μέρα. «Ο χορός της νύμφης» είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, με ενδιαφέρουσα ιστορία, γεμάτη μυστήριο, κρυμμένα μυστικά, απαγορευμένες και καταδικασμένες αγάπες, εκδίκηση, αέρινα πλάσματα και ανατροπές. Αν το φινάλε του δεν ήταν τόσο βιαστικό και γλυκόπικρο, θα μιλούσα για ένα εξαίρετο ανάγνωσμα, από μια πολύ καλή πένα. Αν εντοπίσετε κάπου το βιβλίο, πάρτε το. Συστήνεται ανεπιφύλακτα!!!
«Ο χορός της νύμφης» δεν με κέρδισε από την περίληψη της στο οπισθόφυλλο. Άλλωστε δεν με προετοίμαζε καθόλου για την ιστορία του βιβλίου. Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν το εξώφυλλο της. Έπειτα διάβασα την περίληψη από την β' έκδοση του βιβλίου, η οποία ήταν αρκετή για να με κάνει να αρχίσω άμεσα την ανάγνωση.
Λίγα μέτρα μακριά από το χωριό Πέτρινο, βρίσκεται η Μονή του Αγίου Στεφάνου. Εκεί ζουν μοναχές οι οποίες κρατούν επτασφράγιστο μυστικό τόσο τη ζωή που είχαν πριν μονάσουν όσο και τον πραγματικό λόγο που αποφάσισαν να ζήσουν πλέον εκεί. Ένα βράδυ, εν μέσω καταιγίδας, όλη η σοδειά τους θα καταστραφεί. Όμως αυτή η καταστροφή είναι μόνο η αρχή. Το ίδιο βράδυ μια γυναίκα αιμόφυρτη θα βρεθεί λιπόθυμη, έξω από τη μονή. Οι μοναχές με τη χρήση βοτάνων θα την βοηθήσουν να συνέλθει. Κι όταν αυτή καταφέρει να ορθοποδήσει θα εξομολογηθεί στην μοναχή Μαγδαληνή, την αλήθεια για το πως βρέθηκε εκεί. Παράλληλα θα δώσουν όρκους σιωπής. Είκοσι οχτώ χρονιά μετά, στο χωριό Πέτρινο, καταφτάνει η νέα δασκάλα, η Σμαράγδα. Οι κάτοικοι του χωριού, φέρονται παράξενα στη Σμαράγδα ενώ παράλληλα κρύβουν τα δικά τους μυστικά. Μυστικά που θα έρθουν στο φως και θα ανατρέψουν τη ζωή της Σμαράγδας, η οποία θα αναρωτηθεί αν τελικά βρέθηκε τυχαία σε αυτό το χωριό.
...η ζωή μοιάζει με άλογο. Όταν το πιάσεις, έχεις δυο επιλογές, είτε να το αφήσεις να επιστρέψει εκεί που ανήκει είτε να το δαμάσεις. Να θυμάσαι όμως πως αν επιλέξεις το πρώτο, το πιθανότερο είναι πως θα περάσεις μια ολόκληρη ζωή διερωτώμενη πως θα ήταν να το είχες πράξει.
Η Νατάσα Γκουτζικίδου παρουσιάζει μια ιστορία, που από την πρώτη σελίδα θα συνεπάρει. Με απλή και ωραία γραφή στήνει ένα χορό με φόντο το μύθο των νυμφών, τα αέρινα πλάσματα που ζουν άλλοτε στα δέντρα, άλλοτε στις λίμνες και άλλοτε στις σπηλιές και αλίμονο σε εκείνον που θα τις συναντήσει, θα του πάρουν το μυαλό, θα τον κάνουν να χορεύει ασταμάτητα μέχρι να κουραστεί.
Μια ατμοσφαιρική ιστορία που διαβάζεται γρήγορα, χάρη στην εξέλιξη της και τους ολοκληρωμένους χαρακτήρες, που έχει δημιουργήσει η συγγραφέας. Το μυστήριο πλανάται από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα, δημιουργώντας ένταση, ποικίλα συναισθήματα και αγωνία. Το ενδιαφέρον δεν χάνεται σε καμία σελίδα, ενώ παράλληλα η συγγραφέας περνά μηνύματα για τη ζωή και τη μητρότητα.
Τα παιδιά είναι ζωή. Είναι υποχρέωση μας στον κόσμο. Σηματοδοτούν την αρχή και το τέλος, το χειμώνα και το καλοκαίρι, τη βροχή και τον ήλιο.
Εν κατακλείδι, στην πρώτη μου γνωριμία με τη συγγραφέα, ενθουσιάστηκα κάθως διάβασα το βιβλίο μέσα σε μια μέρα. «Ο χορός της νύμφης» είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, με ενδιαφέρουσα ιστορία, γεμάτη μυστήριο, κρυμμένα μυστικά, απαγορευμένες και καταδικασμένες αγάπες, εκδίκηση, αέρινα πλάσματα και ανατροπές. Αν το φινάλε του δεν ήταν τόσο βιαστικό και γλυκόπικρο, θα μιλούσα για ένα εξαίρετο ανάγνωσμα, από μια πολύ καλή πένα. Αν εντοπίσετε κάπου το βιβλίο, πάρτε το. Συστήνεται ανεπιφύλακτα!!!
Πλοκή: Ο μύθος λέει πως όταν το φεγγάρι κοντεύει στη γέμιση, κοντά στη σπηλιά της νεράιδας ακούγεται ένα βουητό. Μοιάζει με τραγούδι αλλά όσοι το άκουσαν, λένε πως τα λόγια μοιάζουν ασυνάρτητα. Όσοι όμως, είχαν πίστη, είδαν ένα πλάσμα ονειρικό να τριγυρνά στο δάσος και μετά να χάνεται στη σκόνη του χρόνου. Λένε πως το πλάσμα ζει στον κορμό μιας βελανιδιάς που φυτρώνει κοντά στην είσοδο της σπηλιάς εδώ και χρόνια, τόσα πολλά που κανείς δεν ξέρει την αλήθεια. ..
4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Πολύ πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα πρόταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία - Στέλλα Αντωνιάδου