BookReview: Μου το είπε ένας άγγελος - Καίτη Οικονόμου

Η Καίτη Οικονόμου συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό το 2006, μέσα από το πρώτο βιβλίο της, με τίτλο «Ο κήπος με τις μουριές». Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Μπήκε στις καρδιές των αναγνωστών με το πέμπτο της βιβλίο την «Λευκή Ορχιδέα», το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός, το 2010 ενώ το 2013 το κοινό της έδωσε το βραβείο Public στην κατηγορία των Μεγάλων Συγκινήσεων για το βιβλίο της «Η καρδιά θυμάται». Το «Μου το είπε ένας άγγελος» είναι το τρίτο βιβλίο της συγγραφέας. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 2008 από τις εκδόσεις Ωκεανίδα και επανεκδόθηκε το 2018, από τις εκδόσεις Ψυχογιός, τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό της. Όλα της τα βιβλία, επανακυκλοφορούν με νέο εξώφυλλο, από τις εκδόσεις Ψυχογιό. Η Καίτη Οικονόμου απεβίωσε το 2014, φέρνοντας θλίψη σε εκδοτικό και αναγνωστικό κοινό και αφήνοντας πίσω της ένα μεγάλο κενό στην ελληνική λογοτεχνία. 

 ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: Καίτη Οικονόμου

β) Τίτλος: Μου το είπε ένας άγγελος

γ) Έτος Έκδοσης: 2008

δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Τα λόγια είναι περιττά τόσο για το βιβλίο, όσο και για τη συγγραφέα. Προσωπικά βιβλία του στυλ της Καίτη Οικονόμου, δεν διαβάζω. Όμως η Καίτη Οικονόμου, με κέρδισε από το πρώτο της βιβλίο, μέχρι και το τελευταίο. Είναι από τις λίγες αγαπημένες Ελληνίδες συγγραφείς, που έχω διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία της και λυπήθηκα πολύ για τον θάνατο της, από την επάρατη νόσο. Είναι από τις συγγραφείς, που προσωπικά μου λείπουν πολύ. Ίσως γιατί τα βιβλία της αφορούσαν τις σχέσεις των ανθρώπων και την αγάπη μεταξύ αυτών. 

Τα τελευταία δύο χρόνια, έχω καταφέρει να μαζέψω όλα τα βιβλία της συγγραφέας, σε έντυπη μορφή. Η πλειοψηφία αυτών διαβασμένα ήδη, από καιρό. Το βιβλίο «Μου το είπε ένας άγγελος» είναι το τελευταίο που έλειπε από τη συλλογή μου και από τα λίγα βιβλία, που δεν είχα διαβάσει. Να πω ότι το νέο εξώφυλλο, σε σχέση με αυτό της πρώτης έκδοσης, είναι πανέμορφο, με τις εκδόσεις Ψυχογιός, να έχουν κάνει πολύ όμορφη δουλειά.  

Η Μαριάννα Σταθοπούλου, από πολύ μικρή ηλικία θα μείνει ορφανή, και την κηδεμονία της θα αναλάβει ο Δημήτρης Βελλίδης. Η Μαριάννα θα μεγαλώσει με τον Δημήτρη και τη γυναίκα του Θάλεια. Όμως από ένα σκληρό παιχνίδι της μοίρας, ο Δημήτρης θα απομείνει μόνος, χήρος σε νεαρή ηλικία και με ένα 14χρονο κορίτσι υπό την κηδεμονία του. Η σχέση τους θα δοκιμαστεί, αφού η Μαριάννα, δεν είναι και το πιο ήσυχο κορίτσι στην τάξη της. Ο Δημήτρης, ως νέος εισαγγελέας, θα βρεθεί πολλές φορές αντιμέτωπος τόσο με την δουλειά του όσο και με ένα κακομαθημένο κορίτσι, που δεν του χαλάει ποτέ χατήρι, την Μαριάννα. Από μικρή ηλικία η Μαριάννα, έχει ένα πράγμα κατά νου, να παντρευτεί τον Δημήτρη. Και θα το καταφέρει. Η σχέση τους θα εξελιχθεί σε έναν μεγάλο έρωτα, θυελλώδη, με αποκορύφωμα τη γέννηση του παιδιού τους, του μικρού Άλκη. Όμως η μοίρα για μια ακόμη φορά έχει άλλα σχέδια. Η Μαριάννα θα μείνει μόνη με ένα μικρό παιδί, ακροβατώντας πάνω σε ένα σχοινί ζωής και θανάτου. Όμως ο καλός της άγγελος θα της στείλει στον δρόμο της τον Μάνο. Η Μαριάννα θα πρέπει να αποφασίσει αν θα πρέπει να συνεχίσει τη ζωή της ή αν θα μείνει στο σκοτάδι. Θα καταφέρει να αγαπήσει ξανά; 

Η συγγραφέας παρουσιάζει μια όμορφη ιστορία που κάποιες φορές είναι γλυκιά και κάποιες άλλες δείχνει το σκληρό της πρόσωπο. Από την αρχή της ιστορίας μέχρι το τέλος κρατάει το ενδιαφέρον, με τους χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει και τα χτυπήματα της μοίρας, που δέχονται αυτοί. Παράλληλα με την πλοκή της ιστορίας, η συγγραφέας για πρώτη φορά, παρουσιάζει μια ιστορία, που έχει αστυνομικά στοιχεία, μέσα από την οποία αναφέρεται και στα παιχνίδια της πολιτικής.  

Στο βιβλίο αυτό, το φως και το σκοτάδι, είναι διάχυτο. Όπως και τα συναισθήματα, που ποικίλουν από σελίδα σε σελίδα. Ένα έντονο βιβλίο γεμάτο συγκινήσεις, έρωτες και φυσικά ένα happy end, αναμενόμενο, που όλοι θα ήθελαν. Μέσα από την ιστορία η συγγραφέας, περνάει μηνύματα που αφορούν τόσο τη ζωή όσο και τον ίδιο τον έρωτα.  

Η ερωτική πράξη, αυτή καθαυτή, δεν είναι πανάκεια. Ποτέ μη φανταστείς πως ωρίμασες επειδή έκανες έρωτα. 

Ένα αναγνωστικό ταξίδι στους δρόμους της Αθήνας, που χάρη στις περιγραφές της συγγραφέας, τα μικρά κεφάλαια και την γρήγορη εξέλιξη της ιστορίας, κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και διαβάζεται με μια ανάσα. Όσο προβλέψιμη και αν γίνεται η πλοκή, όσο αναμενόμενο είναι το φινάλε, η Καίτη Οικονόμου, αποδεικνύει για άλλη μια φορά, ότι αποτελεί μια ιδιαίτερη πένα αφού οι ιστορίες της είναι γραμμένες με αγάπη και τρυφερότητα για τον άνθρωπο.  

...η ζωή μου έμαθε πως όταν χάνεις κάτι είναι για ν΄ανοίξει χώρος επειδή έρχεται κάτι καινούριο. 

Εν κατακλείδι, το βιβλίο της Καίτη Οικονόμου, «Μου το είπε ένας άγγελος» είναι ένα καλογραμμένο κοινωνικό μυθιστόρημα γεμάτο ποικίλα συναισθήματα και περίεργα παιχνίδια της μοίρας. Μια ιστορία για την αγάπη, τον έρωτα, το φως και το σκοτάδι. 

Πλοκή: Τη Μαριάννα Σταθοπούλου και τον Δημήτρη Βελλίδη ένωνε μια σχέση αγάπης από τότε που αυτή ήταν ακόμα παιδί κι εκείνος ανέλαβε την κηδεμονία της στο ξεκίνημα της καριέρας του ως εισαγγελικού λειτουργού. Με το πέρασμα των χρόνων, η αγάπη μετατράπηκε σε έναν έρωτα που έφερε θύελλα στις καρδιές τους και έκαμψε τις αντιστάσεις της λογικής. Η ευτυχία τους αποδείχτηκε μεγάλη, αλλά εφήμερη. Η μοίρα είχε άλλα γραμμένα για τον Δημήτρη, και η Μαριάννα έμεινε ολομόναχη στον κόσμο, να κινείται ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο. Μέχρι που ήρθε στη ζωή της ο Μάνος… Ποιος «άγγελος», αλήθεια, κράτησε τη Μαριάννα στη ζωή τότε που αυτή επέμενε να φλερτάρει με τον θάνατο; Ποιος της έδειχνε το μονοπάτι προς το φως όταν την κατάπινε το σκοτάδι;

4 στα 5

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει

Series Review: Απίστευτο (Unbelievable)

Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα είναι η νέα η σειρά των Susannah Grant, Michael Chabon και Ayelet Waldman. Η ιστορία της σειράς βασίζεται σε ένα δημοσιογραφικό κείμενο που υπέγραψαν οι T. Christian Miller και Ken Armstrong, δημιοσιογράφοι των the Marshall Project και ProPublica, που βραβεύτηκε μάλιστα με Pulitzer. 

Unbelievable

Πρωταγωνιστούν: Kaitlyn Dever, Toni Collette, Merritt Wever / Είδος: Αστυνομική - Δραματική - Μυστηρίου/ Έτος Παραγωγής: 2019 / Season: 1 

ΥΠΟΘΕΣΗ: Μια νεαρή κατηγορείται ότι είπε ψέματα για έναν βιασμό και δύο γυναίκες ντετέκτιβ ερευνούν μια σειρά ανατριχιαστικά παρόμοιων επιθέσεων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.  

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Παρακολούθησα την σειρά, καθώς τον τελευταίο καιρό μού την εμφάνιζε στα προτεινόμενα. Διαβάζοντας την υπόθεση και διαπιστώνοντας πως πρόκειται για αστυνομική μίνι σειρά, δεν έχασα χρόνο. Χαίρομαι λοιπόν, που παρακολούθησα τη σειρά, καθώς αυτή τελικά άξιζε το χρόνο μου. 

Η 18χρονη Mary πέφτει θύμα βιασμού. Στην πρώτη της κατάθεση στην αστυνομία θα ανακαλέσει όλα τα τραυματικά γεγονότα εκείνης της βραδιάς. Μετά από συνεχόμενες ανακρίσεις, η κοπέλα αντιδρά, ίσως λόγω ηλικίας ίσως λόγω προηγούμενων γεγονότων που τη στιγμάτισαν. Από αντίδραση η ίδια θα ανακαλέσει τα πάντα, ότι δηλαδή δεν βιάστηκε και έτσι η υπόθεση θα κλείσει από τις αρχές σαν να μην συνέβη. Τρία χρονιά μετά, δυο γυναίκες ντετέκτιβ, από το Κολοράντο, η Grace Rasmussen και η Karen Duvall, ερευνούν υποθέσεις βιασμών, όπου ο δράστης χρησιμοποιεί το ίδιο μοτίβο. Όλες οι υποθέσεις παρουσιάζουν ομοιότητες με την υπόθεση της Mary. 

Οκτώ επεισόδια, διάρκειας 50 λεπτών, που εστιάζουν στην σεξουαλική επίθεση και στα τραύματα που αφήνει σε ανυπεράσπιστες γυναίκες. Γυναίκες, που επηρεάζονται με αυτήν την επίθεση, και που προσπαθούν να συνεχίσουν τη ζωή τους, όσο δύσκολο και αν είναι, μετά από αυτή. Τα τραύματα θα μείνουν ανοιχτά για καιρό, μέχρις ότου ακουστούν και γίνουν πιστευτές, μέχρι να συλληφθεί ο δράστης.  

Από τα πρώτα λεπτά, φαίνεται πως το κάθε επεισόδιο, εκτός του πρώτου, θα είναι συναρπαστικό. Η ιστορία του άλλωστε είναι αληθινή και αυτό από μόνο του είναι αρκετό, να σε κάνει να μην μπορείς να σταματήσεις να παρακολουθεις της σειρά. Εξαιρετική σκηνοθεσία, μυστήριο, σασπένς, που καθηλώνουν όπως και η έρευνα, όπως ξετυλίγεται. Παράλληλα το καστ είναι πολύ καλό, όπως και οι ερμηνείες αυτών. 

Οι δύο πρωταγωνιστικοί αστυνομικοί ρόλοι που παίζουν οι Toni Collette και Merritt Wever ξεχώρισαν. Δύο διαφορετικές γυναίκες, με δύναμη, αποφασιστικότητα και επαγγελματισμό. Θα κάνουν τα πάντα για να βρουν τον πραγματικό ένοχο και παράλληλα θα ξεμπροστιάσουν το σύστημα δικαιοσύνης. 

Εν συντομία, η σειρά «Unbelievable» είναι από τις πολύ καλές δραματικές αστυνομικές σειρές που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς στο Netflix. Μια σειρά για την σεξουαλική κακοποίηση, θεμάτων εμπιστοσύνης και χαμένης πίστης στην ανθρωπότητα. Το φινάλε θα το ήθελα λίγο διαφορετικό, πιο πιστευτό!!!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8/10 

TRAILER:

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. 

Προς Αποφυγή Παρεξηγήσεων περισσότερα εδώ.

BookReview: Ο χορός της νύμφης - Νατάσα Γκουτζικίδου

Η Νατάσα Γκουτζικίδου συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό το 2007, μέσα από το πρώτο βιβλίο της, με τίτλο «Το μυστικό των αλόγων». Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία. «Ο χορός της νύμφης» είναι το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέας, το οποίο κυκλοφόρησε και πάλι από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία. Το 2016, το βιβλίο επανακυκλοφόρησε από την Εμπειρία Εκδοτική, με νέο εξώφυλλο, επιμέλεια και επιπλέον κείμενο.

 ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: Νατάσα Γκουτζικίδου

β) Τίτλος: Ο χορός της νύμφης

γ) Έτος Έκδοσης: 2008

δ) Έκδοση: Εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Ανακάλυψα τη συγγραφέα πρόσφατα και με χαρά διαπίστωσα πως πρόκειται για ακόμη μια συγγραφέα, με την οποία έχουμε κοινό τόπο καταγωγής. Τον Έβρο. Μετά από αυτό, αναζήτησα τα βιβλία της καθώς ήθελα να διαβάσω κάποιο από αυτά. Παρατήρησα ότι όσα μου κέντρισαν το ενδιαφέρον με τις περιλήψεις τους, ήταν εξαντλημένα. Η πρόσφατη επίσκεψη μου όμως στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, έκρυβε εκπλήξεις, καθώς εντόπισα δύο βιβλία της, έστω και στην πρώτη τους έκδοση. 

«Ο χορός της νύμφης» δεν με κέρδισε από την περίληψη της στο οπισθόφυλλο. Άλλωστε δεν με προετοίμαζε καθόλου για την ιστορία του βιβλίου. Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν το εξώφυλλο της. Έπειτα διάβασα την περίληψη από την β' έκδοση του βιβλίου, η οποία ήταν αρκετή για να με κάνει να αρχίσω άμεσα την ανάγνωση. 

Λίγα μέτρα μακριά από το χωριό Πέτρινο, βρίσκεται η Μονή του Αγίου Στεφάνου. Εκεί ζουν μοναχές οι οποίες κρατούν επτασφράγιστο μυστικό τόσο τη ζωή που είχαν πριν μονάσουν όσο και τον πραγματικό λόγο που αποφάσισαν να ζήσουν πλέον εκεί. Ένα βράδυ, εν μέσω καταιγίδας, όλη η σοδειά τους θα καταστραφεί. Όμως αυτή η καταστροφή είναι μόνο η αρχή. Το ίδιο βράδυ μια γυναίκα αιμόφυρτη θα βρεθεί λιπόθυμη, έξω από τη μονή. Οι μοναχές με τη χρήση βοτάνων θα την βοηθήσουν να συνέλθει. Κι όταν αυτή καταφέρει να ορθοποδήσει θα εξομολογηθεί στην μοναχή Μαγδαληνή, την αλήθεια για το πως βρέθηκε εκεί. Παράλληλα θα δώσουν όρκους σιωπής. Είκοσι οχτώ χρονιά μετά, στο χωριό Πέτρινο, καταφτάνει η νέα δασκάλα, η Σμαράγδα. Οι κάτοικοι του χωριού, φέρονται παράξενα στη Σμαράγδα ενώ παράλληλα κρύβουν τα δικά τους μυστικά. Μυστικά που θα έρθουν στο φως και θα ανατρέψουν τη ζωή της Σμαράγδας, η οποία θα αναρωτηθεί αν τελικά βρέθηκε τυχαία σε αυτό το χωριό.   

...η ζωή μοιάζει με άλογο. Όταν το πιάσεις, έχεις δυο επιλογές, είτε να το αφήσεις να επιστρέψει εκεί που ανήκει είτε να το δαμάσεις. Να θυμάσαι όμως πως αν επιλέξεις το πρώτο, το πιθανότερο είναι πως θα περάσεις μια ολόκληρη ζωή διερωτώμενη πως θα ήταν να το είχες πράξει.  

Η Νατάσα Γκουτζικίδου παρουσιάζει μια ιστορία, που από την πρώτη σελίδα θα συνεπάρει. Με απλή και ωραία γραφή στήνει ένα χορό με φόντο το μύθο των νυμφών, τα αέρινα πλάσματα που ζουν άλλοτε στα δέντρα, άλλοτε στις λίμνες και άλλοτε στις σπηλιές και αλίμονο σε εκείνον που θα τις συναντήσει, θα του πάρουν το μυαλό, θα τον κάνουν να χορεύει ασταμάτητα μέχρι να κουραστεί. 

Μια ατμοσφαιρική ιστορία που διαβάζεται γρήγορα, χάρη στην εξέλιξη της και τους ολοκληρωμένους χαρακτήρες, που έχει δημιουργήσει η συγγραφέας. Το μυστήριο πλανάται από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα, δημιουργώντας ένταση, ποικίλα συναισθήματα και αγωνία. Το ενδιαφέρον δεν χάνεται σε καμία σελίδα, ενώ παράλληλα η συγγραφέας περνά μηνύματα για τη ζωή και τη μητρότητα. 

Τα παιδιά είναι ζωή. Είναι υποχρέωση μας στον κόσμο. Σηματοδοτούν την αρχή και το τέλος, το χειμώνα και το καλοκαίρι, τη βροχή και τον ήλιο.

Εν κατακλείδι, στην πρώτη μου γνωριμία με τη συγγραφέα, ενθουσιάστηκα κάθως διάβασα το βιβλίο μέσα σε μια μέρα. «Ο χορός της νύμφης» είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, με ενδιαφέρουσα ιστορία, γεμάτη μυστήριο, κρυμμένα μυστικά, απαγορευμένες και καταδικασμένες αγάπες, εκδίκηση, αέρινα πλάσματα και ανατροπές. Αν το φινάλε του δεν ήταν τόσο βιαστικό και γλυκόπικρο, θα μιλούσα για ένα εξαίρετο ανάγνωσμα, από μια πολύ καλή πένα. Αν εντοπίσετε κάπου το βιβλίο, πάρτε το. Συστήνεται ανεπιφύλακτα!!! 

Πλοκή: Ο μύθος λέει πως όταν το φεγγάρι κοντεύει στη γέμιση, κοντά στη σπηλιά της νεράιδας ακούγεται ένα βουητό. Μοιάζει με τραγούδι αλλά όσοι το άκουσαν, λένε πως τα λόγια μοιάζουν ασυνάρτητα. Όσοι όμως, είχαν πίστη, είδαν ένα πλάσμα ονειρικό να τριγυρνά στο δάσος και μετά να χάνεται στη σκόνη του χρόνου. Λένε πως το πλάσμα ζει στον κορμό μιας βελανιδιάς που φυτρώνει κοντά στην είσοδο της σπηλιάς εδώ και χρόνια, τόσα πολλά που κανείς δεν ξέρει την αλήθεια. ..

4 στα 5

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει

Top 5 - Αγαπημένες Ελληνικές ταινίες

Δυο μήνες μετά το τελευταίο τοπ 5, η στήλη ανανεώνεται με τον τρόπο που θα παρουσιάζονται τα "αγαπημένα" μου. Στη σημερινή ανάρτηση θα παρουσιάσω τις πέντε αγαπημένες ελληνικές ταινίες που έχω παρακολουθήσει, μέχρι και σήμερα. Μετά το επιτυχημένο, σε προβολές, τοπ 5, αγαπημένων ξένων ταινιών, πολλοί ήταν αυτοί που με ρώτησαν, αν κάνω αντίστοιχο για ελληνικές ταινίες. Είχα την εντύπωση ότι υπήρχε αντίστοιχο τοπ 5 αλλά διαπίστωσα πως τελικά δεν υπήρχε.    

Για το σημερινό τοπ 5, δεν δυσκολεύτηκα πολύ. Πέντε ταινίες, που λάτρεψα την κάθε μία για τον δικό της λόγο. Πέντε ταινίες που μέχρι και σήμερα μπορώ να δώ ξανά και ξανά, χωρίς ποτέ να τις βαρεθώ. Σε κάποιες από αυτές αγάπησα τους πρωταγωνιστές του, ενώ σε κάποιες άλλες συγκινήθηκα με την ιστορία τους (ναι συγκινούμαι εύκολα). Δεν έχω συμπεριλάβει τις παλιές καλές ελληνικές ταινίες (για αυτές θα γίνει άλλη ανάρτηση, με βάση τον ηθοποιό πχ αγαπημένες ταινίες από Κώστα Βουτσά) 

Πάμε να τις δούμε, λοιπόν. 

Έτερος Εγώ: Πρόκειται για μια ταινία που αποσύρθηκε από τους κινηματογράφους αδίκως ενώ ήταν ίσως η μοναδική ελληνική αστυνομική ταινία που έκανε την διαφορά μέχρι σήμερα. Θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται ακόμα και στο Netflix. Ήταν και είναι η καλύτερη διαφήμιση για το ελληνικό σινεμά. Μια αξιόλογη ταινία υψηλών προδιαγραφών, που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τις αμερικάνικες ταινίες. Μυστήριο, γρίφους, αναφορές στα μαθηματικά και στα ρητά του Πυθαγόρα, φόνους, έναν δολοφόνο και πολλές ανατροπές. Μια ταινία που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Μια ταινία, με τον Πυγμαλίων Δαδακαρίδη, στα καλύτερα του. Δείτε την!!! Η άποψη μου για την ταινία εδώ. 

Ψυχή Βαθιά: Πρόκειται για ταινία του Παντελή Βούλγαρη. Αυτό από μόνο του αρκεί. Μια ταινία για τον εμφύλιο πόλεμο. Η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του σύγχρονου Ελληνικού Έθνους, αποτυπώνεται μέσα από αυτήν μοναδική και συγκλονιστική ταινία, που θα συγκινήσει και τον πιο ασυγκίνητο. Ο Παντελής Βούλγαρης προσεγγίζει με ιδιαίτερο τρόπο, το πιο ματωμένο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας, παρόλο που διχάζει με όσα παρουσιάζει. Πάραυτα, η ταινία ήταν εξαιρετική τόσο από άποψη σκηνοθεσίας, σκηνικών και ερμηνείας όλου του καστ. Αξίζουν ωστόσο να αναφερθούν τα λόγια του αείμνηστου Θανάση Βέγγου, που κρύβουν μέσα τους, όλο το νόημα της ταινίας...δεν είναι πόλεμος αυτό που μας βρήκε, είναι ντροπή, Έλληνες να τουφεκάνε Έλληνες!!!  

Το τελευταίο σημείωμα: Ανάμεσα στην Μικρά Αγγλία, και στο Τελευταίο σημείωμα, διαλέγω, την τελευταία ταινία. Και οι δύο ταινίες είναι του Παντελή Βούλγαρη. Αλλά τι να κάνω. Είναι αγαπημένος σκηνοθέτης. Όμως αυτή τη φορά επέλεξα μια εκ των δυο ταινιών λόγω Αντρέα Κωνσταντίνου. Για τον εν λόγω ηθοποιό έχω ακούσει διάφορα, ωστόσο αδιαφορώ. Γιατί ο Αντρέας Κωνσταντίνου, μου αρέσει. Πρόκειται για μια ακόμη ιστορική ταινία, με πολύ καλές ερμηνείες από όλους. Μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες της νεότερης ιστορίας που αναφέρεται στην ιστορία των 200 Ελλήνων αντιστασιακών, που εκτελέστηκαν στην Καισαριανή, από Γερμανούς κατακτητές, το Μάιο του 1944. Μια ταινία που όλοι πρέπει να δείτε. Μια ταινία για να θυμηθούμε την ιστορία μας και να μην ξεχάσουμε ΠΟΤΕ!! Ακόμα και η μουσική της, σε ανατριχιάζει, συγκινεί και συγκλονίζει. Δείτε την!!! Η άποψη μου για την ταινία εδώ.  

Ευτυχία: Αμφιταλαντεύτηκα πολύ για το αν έπρεπε αυτή η ταινία, να είναι στη δεύτερη θέση και όχι στην πρώτη θέση. Η καλύτερη ελληνική ταινία της χρονιάς είναι αναμφισβήτητα, η ταινία για την πρώτη Ελληνίδα στιχουργό, Ευτυχία Παπαγιανοπούλου. Πλέον η Ευτυχία αφήνει ανεξίτηλο το σημάδι της όχι μόνο στο λαϊκό τραγούδι αλλά και στον κινηματογράφο. Η γυναίκα που παίρνει μια λέξη, μια στιγμή και την κάνει συναίσθημα, τραγούδι. Η ψυχή του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού ζωντανεύει στην μεγάλη οθόνη και αποτίει φόρο τιμής στην Ευτυχία Παπαγιανοπούλου. Η ταινία ξετυλίγει το νήμα της ζωής της στιχουργού, με ένα τσιγάρο στα χείλη κι ένα όνειρο απατηλό!!! Όλα ήταν εξαιρετικά. Η σκηνοθεσία, οι επανεκτελέσεις των τραγουδιών από νέες φωνές, η εξαιρετική επιλογή του καστ και οι μοναδικές ερμηνείες αυτών. Δείτε την!!! Η άποψη μου για την ταινία εδώ.  

1968: Η ταινία για την ομάδα μου, δεν θα μπορούσε να λείψει από αυτό το τοπ5 και κυρίως από την κορυφή. Εκεί που τις αξίζει να είναι μία φορά, δικαιωματικά. Και να μην είσαι οπαδός της ΑΕΚ, αυτήν την ταινία, θα την εκτιμήσεις για άλλους λόγους. Η ιστορία της και μόνο αρκεί. Ο Τάσος Μπουλμέτης, ένας ακόμα εξαιρετικός σκηνοθέτης, επιστρατεύει ένα πλούσιο καστ για να αποκαλύψει το συναρπαστικό παρασκήνιο πίσω από το άπιαστο όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Με τον ιδιαίτερο τρόπο του, δεν κάνει ταινία μόνο για την ΑΕΚ. Καταφέρνει να συνδυάσει τη μυθοπλασία με αληθινά γεγονότα της εποχής του 1968. Μιας χρονιάς που έγιναν πολλά, διεθνώς. Μια ταινία δικαίωσης για έναν σύλλογο που φτιάχτηκε από πρόσφυγες, τους χτυπημένους από τη μοίρα και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μια ταινία για τη χρονιά που η Ελλάδα έζησε μέσα στη χούντα, κι όπου μια ομάδα προσφύγων έδωσε σ' ένα κατάμεστο στάδιο την ευκαιρία σ' έναν πολύπαθο λαό, ομαδικά, να θυμηθεί την αίσθηση τής νίκης. Μια ταινία-αθλητικό ντοκιμαντέρ που πρέπει να την δουν όλοι. Δείτε την!!! Η άποψη μου για την ταινία εδώ.  

Αυτό ήταν το δικό μου top 5 με τις αγαπημένες ελληνικές ταινίες. 

Εσείς ποιες ελληνικές ταινίες, ξεχωρίσατε;

Νικητές Διαγωνισμού για 1 ebook της επιλογής

Ένας ακόμη διαγωνισμός της σελίδας φτάνει στο τέλος του. Οι συμμετοχές για ακόμη μια φορά δεν κρίθηκαν όλες έγκυρες, αφού υπήρξαν 1 τριπλή συμμετοχή (ίδιο όνομα, ίδιο email με διαφορετικό βιβλίο επιλογής) καθώς και μία συμμετοχή, που δεν είχε email αλλά τηλέφωνο επικοινωνίας 😮😧. Οι συμμετοχές που κρίθηκαν έγκυρες, στο σύνολο ήταν 52. Σε αυτό το σημείο να πω αρχικά πως ευχαριστώ όλους σας για τις συμμετοχές. Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στις εκδόσεις Μεταίχμιο, για την συνεργασία σε αυτόν τον διαγωνισμό. 

Η κλήρωση έγινε μέσω του random.org, όπου και κληρώθηκαν οι αριθμοί 13, 34.  Οι τυχεροί νικητές που αναδείχτηκαν είναι οι: Ελένη Μεξιά, Αριάδνη Νικάκη. Οι νικητές θα παραλάβουν ηλεκτρονικά τα βιβλία που επέλεξαν καθώς και ένα δώρο ebook, δικής μου επιλογής. 

Μείνετε συντονισμένοι. Η φετινή χρονιά κρύβει διαγωνισμούς εκπλήξεις. 

Ακολουθείστε με και δεν θα χάσετε!!!

Είδαμε σε θερινό σινεμά την ταινία «The Truth» (Η Αλήθεια)

Ο Hirokazu Koreeda, γνωστός από τους «Κλέφτες Καταστημάτων», χειρίζεται με μαεστρία και τρυφερότητα τον χαρακτήρα μιας ηθοποιού, που βρίσκεται στη δύση της καριέρας της και την επανένωσή της με την κόρη της, μέσα από μία ιστορία αποδοχής και συγχώρεσης. Η ταινία του Ιάπωνα σκηνοθέτη είναι ένας φόρος τιμής στο μεγάλο κεφάλαιο του γαλλικού και παγκόσμιου σινεμά, την Catherine Deneuve. Στο ρόλο της κόρης της, η Juliette Binoche. Η «Αλήθεια» που άνοιξε το φετινό φεστιβάλ της Βενετίας.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Ταινία: Η Αλήθεια (The Truth / La vérité)

Σκηνοθεσία: Hirokazu Koreeda

Πρωταγωνιστούν: Catherine Deneuve, Juliette Binoche, Ethan Hawke

Είδος Ταινίας: Δραματική / Οικογενειακή

Έτος Παραγωγής: 2019

Διάρκεια: 107΄

ΥΠΟΘΕΣΗ: Η κυκλοφορία των απομνημονευμάτων μιας διάσημης ηθοποιού είναι η αφορμή για την επανένωσή της με τη σεναριογράφο κόρη της και τον ηθοποιό γαμπρό της, μιας επανένωσης όμως που φέρνει στην επιφάνεια πληγές του παρελθόντος. Μητέρα και κόρη προσπαθούν να αναθερμάνουν τη σχέση τους . Εμπόδιο σε αυτό στέκονται οι αναμνήσεις από το παρελθόν λόγω της απουσίας της μητέρας.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Από τη στιγμή που είδα στο πρόγραμμα προβολών της Κινηματογραφικής Λέσχης, την ταινία αυτή, μετρούσα τις μέρες. Ο μοναδικός λόγος που ανέμενα να παρακολουθήσω φυσικά αυτήν την ταινία, ήταν η αγαπημένη μου ηθοποιός, Juliette Binoche. Παρά το καστ των ηθοποιών, τελικά η ταινία, δεν ήταν αυτή που περίμενα.

Η Φαμπιέν, είναι μια ηθοποιός που βρίσκεται λίγο πριν το τέλος της καριέρας της. Έχοντας μόλις γράψει την βιογραφία της, ετοιμάζεται για την παρουσίαση του βιβλίου. Με την ευκαιρία αυτή, η κόρη της Λουμίρ επιστρέφει με την οικογένεια της στη Γαλλία. Όμως η επανένωση αυτή, θα διαταράξει την σχέση μάνας και κόρης. Στην προσπάθεια να φτιάξουν τη σχέση τους, οι αναμνήσεις από το παρελθόν επιστρέφουν. Παράλληλα η Λουμίρ, θα διαβάσει την βιογραφία της μαμάς της και θα ανακαλύψει πολλές ανακρίβειες, που αφορούν την σχέση τους και όχι μόνο. Όμως η Φαμπιέν δεν θα της δώσει την απαιτούμενη σημασία και ασχολείται με την νέα της ταινία. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Φαμπιέν κατακρίνει τον άντρα της Λουμίρ, τον Χανκ, ο οποίος είναι δευτεροκλασάτος ηθοποιός και αλκοολικός. 

Στα συν της ταινίας, η σκηνοθεσία της, η ατμόσφαιρα της, οι καλές ερμηνείες όλου του καστ και  τα ζητήματα που πραγματεύεται αυτή όπως οι οικογενειακές σχέσεις και πως αυτές μπορούν να διαταραχθούν εξαιτίας της τέχνης. 

Στα μείον της ταινίας, η ιστορία της, η αργή εξέλιξη, οι πολλοί διάλογοι, που σε αποσυντονίζουν και η διάρκεια της. 

Εν κατακλείδι, η ταινία «Η Αλήθεια», είναι μια γαλλική ψυχολογική δραματική ταινία με γλυκόπικρες αλήθειες και ποικίλα συναισθήματα. 

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Ναι μόνο και μόνο για το καστ της. 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6/10

TRAILER:  

_______________________________________________________

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει

BookReview: Το Κλειδί - Ruth Ware

Η Ruth Ware πρωτοσυστήθηκε στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, το 2016, μέσα από το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Βαθιά στο Σκοτεινό Δάσος», το οποίο και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. «Το Κλειδί» είναι το πέμπτο βιβλίο της συγγραφέας, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. 

 ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: Ruth Ware 

β) Τίτλος: Το Κλειδί

γ) Έτος Έκδοσης: 2020

δ) Έκδοση: Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Η πρώτη μου γνωριμία με την Ruth Ware, ήρθε μέσα από το βιβλίο της, «Η Γυναίκα στην Καμπίνα 10», ένα θρίλερ που η ιστορία του διαδραματίζονταν στη θάλασσα. Αυτή τη φορά η συγγραφέας, κρατάει στο χέρι της «Το Κλειδί» για ακόμη μια συγγραφική επιτυχία. 

Η Ρόουαν είναι μια γυναίκα που εργάζεται στο νηπιακό σταθμό "Τα Πιτσιρίκια". Παρόλο που δεν επιζητεί μια άλλη θέση εργασίας, θα βρει μια αγγελία ως νταντά, με ένα ευκαταφρόνητο ποσό, που φαντάζει πολύ καλό για να είναι αληθινό. Κι όμως η Ρόουαν θα κάνει την αίτηση για εσωτερική νταντά, και η οικία Χέδερμπρι θα απαντήσει θετικά. Σύντομα θα βρεθεί στη Σκωτία και σε ένα τέλειο σπίτι, βικτοριανής εποχής. Ένα πολυτελές σπίτι, όπου ζει η τέλεια οικογένεια της Σάντρα και του Μπιλ Ελινκορτ με τα τέσσερα παιδιά τους, τη μικρή Πέτρα, την 5χρονη Έλι, την 8χρονη Μάντι και την 14χρονη Ριάνον.  Η Ρόουαν θα μάθει με τον χειρότερο τρόπο ότι σε αυτό το σπίτι δεν υπάρχει τίποτα τέλειο και ιδανικό. Θα βρεθεί στη φυλακή, με την κατηγορία ότι σκότωσε ένα από τα τέσσερα παιδιά. Όμως η αλήθεια είναι ότι δεν σκότωσε κανέναν. Το «Κλειδί» για να αποφυλακιστεί είναι να ομολογήσει στον δικηγόρο Ρέξαμ, έστω και μέσω αλληλογραφίας, την πραγματική αλήθεια και τι συνέβη πριν σκοτωθεί το παιδί. Για το κλειδωμένο δωμάτιο, τον δηλητηριώδη κήπο, για το σπίτι στο οποίο ζούσε η οικογένεια Έλινκορτ και τα φαντάσματα του σπιτιού. 

Η Ruth Ware έχει στήσει μια έξυπνη ιστορία, όπως και το σπίτι, που ζει η οικογένεια με τα παιδιά και την νταντά. Η συγγραφέας, έχει χτίσει ένα σπίτι υψηλής και τελευταίας τεχνολογίας, με κάμερες παντού, με συνεχή παρακολούθηση, και με φώτα που ενεργοποιούνται από τη φωνή. Κι όλα αυτά να ρυθμίζονται από μια εφαρμογή του tablet. Παράλληλα η Ruth Ware καταφέρνει με τις περιγραφές της, να δημιουργήσει μια μυστηριώδης και ανατριχιαστική, κάποιες φορές, ατμόσφαιρα. Στοιχεία όπως, τα τριξίματα στη σοφίτα, ένας κήπος με δηλητηριώδη φυτά, αντικείμενα που χάνονται και επανεμφανίζονται και η ιστορία του στοιχειωμένου σπιτιού, θα κάνουν πιο τρομακτικό το βιβλίο. 

Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό ότι η ιστορία λέγεται από την νταντά, η οποία και γράφει την ιστορία που έζησε, μέσω επιστολών σε ένα πιθανό δικηγόρο, με την ελπίδα να αποφυλακιστεί, κράτησαν τον ενδιαφέρον μου μέχρι τέλους. 

Ωστόσο από την αρχή δεν αποκαλύπτεται η ταυτότητα του παιδιού που σκοτώθηκε ενώ από ένα σημείο και μετά, μπορεί κανείς να μαντέψει την ταυτότητα του δολοφόνου. Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας, αναφέρεται στη ζωή της νταντάς μέσα και έξω από το σπίτι και στη καθημερινή φροντίδα των παιδιών. Στιγμές που βρήκα περιττές αλλά προσπεράστηκαν. Το φινάλε το βρήκα όμως ημιτελές και χλιαρό.  

Εν κατακλείδι «Το Κλειδί» μου άρεσε λίγο περισσότερο από την «Γυναίκα στην Καμπίνα 10». Μια καλογραμμένη ψυχολογική και ανατρεπτική ιστορία θρίλερ, με gothic ατμόσφαιρα και σασπένς που κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία σελίδα. Ένα οικιακό δράμα, με μια σοκαριστική ανατροπή στο φινάλε.   

Πλοκή: Το ονειρεμένο σπίτι τους θα γίνει ο χειρότερος εφιάλτης της. Η αγγελία φαίνεται πολύ καλή για να είναι αληθινή: µια θέση εσωτερικής νταντάς µε απίστευτα υψηλές απολαβές, την οποία η Ρόουαν δεν μπορεί να αγνοήσει. Όταν φτάνει στην Οικία Χέδερµπρι, ενθουσιάζεται µε το πολυτελές «έξυπνο» σπίτι και µε τη φαινομενικά τέλεια οικογένεια. Εκείνο που δεν γνωρίζει είναι ότι οδεύει προς έναν εφιάλτη –που καταλήγει µε ένα παιδί νεκρό και την ίδια στη φυλακή, αναμένοντας να δικαστεί για φόνο..

3 στα 5

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει

Ο Αντώνης Δρέμπελας για το «Το γράμμα»

Θυμάστε το τραγούδι του Αντώνη Δρέμπελα, το «Γράμμα»; Αν όχι ακούστε το εδώ και ίσως το θυμηθείτε. Αν πάλι δεν σας θυμίζει κάτι θα σας πω λίγα λόγια για το τραγούδι. Το τραγούδι όταν πρωτοβγήκε έκανε αίσθηση και πολύ γρήγορα έγινε ραδιοφωνική επιτυχία. Μάλιστα το τραγούδι συμπεριλήφθηκε και σε δίσκους με τα καλύτερα τραγούδια του καλοκαιριού και της χρονιάς εκείνης. Μέχρι και σήμερα το τραγούδι υπάρχει στο YouTube και έχει ξεπεράσει τις 1.000.000 προβολές. Τότε το άκουγα πολύ συχνά, μάλιστα. Σήμερα ο ερμηνευτής του τραγουδιού συνεχίζει να ασχολείται με τη μουσική αλλά ερασιτεχνικά, χωρίς να επιδιώκει την αναγνωρισιμότητα. 

Έτσι λοιπόν, μίλησα με τον ερμηνευτή για την τότε επιτυχία του, που υπέγραψε με τον αδερφό του Θωμά, για το λόγο που δεν κυκλοφόρησε ποτέ ο δίσκος του από την Heaven, για τα μουσικά talent show και αν συμμετείχε σε αυτά. Εδώ μπορείτε να ακούσετε τα τραγούδια του Αντώνη, που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ σε δίσκο. 

Πως προέκυψε η ενασχόληση σας με τη μουσική, το τραγούδι και τη σύνθεση;

Το 1998, ο αδελφός μου ενώ έδινε πανελλήνιες εξετάσεις, έγραφε επάνω στο βιβλίο της Φυσικής, τους πρώτους του στίχους. Μου τους έδωσε σε εμένα, που γνώριζα ίσα ίσα τα '' βασικά '' της κιθάρας και έβγαλα την μελωδία. Έτσι, το πρώτο μας τραγούδι, με τίτλο «Να γυρίσεις» παίρνει σάρκα και οστά. Μάλιστα γίνεται αγαπητό από την παρέα των διακοπών στην Χαλκιδική (εκείνη τη χρονιά )!!! Σιγά σιγά λοιπόν το ένα τραγούδι έφερε το άλλο....

Τι είναι για σας η μουσική;

Η μουσική ειναι το χόμπι μου... ποτέ δεν είδα την μουσική ως επάγγελμα. Το γεγονός οτι τραγούδησα «Το γράμμα» ήταν καθαρά μια πρόταση του Κώστα Καλημέρη, λογω της ιδιαιτερότητας που έβρισκε στη φωνή μου ( κάτι το διαφορετικό – ερασιτεχνικό)!!!!

Σας γνωρίσαμε μέσω της μεγάλης επιτυχίας «Το γράμμα». Περιμένατε τότε, να γίνει το τραγούδι επιτυχία;

Η αλήθεια ειναι οτι πίστευα πολύ σε αυτό το τραγούδι. Απλά μου έκανε τεράστια εντύπωση η αγάπη που έδειξε ο κόσμος από την πρώτη κιόλας  στιγμή έως και σήμερα....ειναι πολύ όμορφο το συναίσθημα διαβάζοντας θετικά σχόλια για το τραγούδι σχεδόν καθημερινά (ακόμα και τώρα χρόνια, μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού...)!!!!

Πως ήταν η ζωή σας πριν την επιτυχία του «Γράμματος» και πως είναι σήμερα;

Δεν έχει αλλάξει κάτι!!! Και τότε και τώρα κάνουμε αυτό που μας αρέσει, με τη μόνη διαφορά οτι πριν τα τραγούδια μας τα ακούγανε συγγενείς και φίλοι  ενώ τώρα τα ακούει περισσότερος κόσμος, αφού όλα τα τραγούδια βρίσκονται ανεβασμένα στο διαδίκτυο....

Ενώ, μέχρι και σήμερα πολλοί νέοι καλλιτέχνες προσπαθούν να γίνουν γνωστοί μέσα από κάποιο μουσικό talent show, εσείς γίνατε γνωστοί μέσα από ένα τραγούδι. Θα συμμετείχατε ποτέ σε κάποια τέτοιου είδους εκπομπή;

Είμαι περήφανος που με γνώρισε ο κόσμος μέσα από το τραγούδι αυτό... Ποτέ δεν είχα σκοπό  την προσωπική προβολή...και γι αυτό δεν θα συμμετείχα σε τέτοιου είδους εκπομπή (χωρίς αυτό να σημαίνει οτι το κατακρίνω)!!!

Αντώνης και Θωμάς Δρέμπελας

Στα τραγούδια σας που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, υπογράφετε τους στίχους και τη μουσική. Ποια η πηγή έμπνευσης;

Για μένα η μουσική ειναι καθαρά θέμα ψυχολογίας...Ανάλογα με το πως νιώθω μέσα μου το εξωτερικεύω με τη μουσική μου....

Ενώ όλα τα τραγούδια σας είχαν αγαπηθεί πολύ από το κοινό δεν συμπεριλήφθηκαν σε κάποιο CD. Γιατί;

Ήμασταν 1 χρόνο στη HEAVEN, και «Το γράμμα» κυκλοφόρησε σε 3 CD με επιλογές τραγουδιών..( 2 από τη HEAVEN και 1 από τη Sony )!!  Εκεί που «Το γράμμα» κανει αναπάντεχη επιτυχία κι εκεί που έχουμε και δεύτερο τραγούδι έτοιμο (με πληρωμένη δική μας παραγωγή), ξαφνικά και χωρίς λόγο παγώνουν όλα και μένουμε στάσιμοι και ανενημέρωτοι για 1 ολόκληρο χρόνο... Έτσι αποφασίσαμε να λήξουμε τη  συνεργασία μας και να κάνουμε το χόμπι μας όπως ακριβώς θέλουμε...

Συμμερίζεστε την άποψη ότι η ελληνική δισκογραφία δεν υφίσταται πλέον;

Πριν από μερικά χρόνια έβγαιναν δίσκοι με εκατομμύρια πωλήσεις... Πλέον ποσά CD βγαίνουνε? Πόσες πωλήσεις κάνουν? Ποσά βίντεο κλιπ γίνονται? Πόσες δισκογραφικές εταιρείες αναλαμβάνουν την παραγωγή των καλλιτεχνών πλέον? Αν αυτή δεν είναι κρίση, τότε τι είναι?

Στη σημερινή εποχή είναι προτιμότερο να κυκλοφορεί ένας δίσκος ή να υπάρχουν διαθέσιμα τα τραγούδια στο ιντερνέτ;

Με τα σημερινά δεδομένα και στην εποχή του διαδικτύου, που ζούμε, είναι πιο εύκολο – ανέξοδο, να προωθήσει και να γνωστοποιήσει τα τραγούδια του, ένας καλλιτέχνης στο ευρύτατο κοινό. Ασφαλώς και προτιμώ να υπάρχουν διαθέσιμα στο ίντερνετ.

Πιστεύετε ότι μέσω του διαδικτύου μπορεί να προωθηθεί καλύτερα μια δουλειά;

Ναι βοηθάει πάρα πολύ το ίντερνετ! Προσωπικά νομίζω για όσους βρίσκονται εκτός εταιρειών και θέλουν να προωθήσουν τη «δουλειά» τους είναι ο μονός τρόπος...

Series Review: Ο ξένος (The stranger)

Βασισμένο στο πρώτο, ομώνυμο μυθιστόρημα του βραβευμένου Harlan Coben, «Ο ξένος», μεταφέρεται στην οθόνη και γίνεται σειρά, στο Netflix. Ο Coben ανέλαβε την ειδική επιμέλεια παραγωγής και αν είναι κάποιος αρκετά παρατηρητικός, θα τον εντοπίσει και σε πολλές σκηνές όπου εμφανίζεται για μερικά δευτερόλεπτα. Μια καθηλωτική, όπως την χαρακτήρισαν, σειρά, που αποτελείται από οκτώ επεισόδια. Έχουν γίνει συζητήσεις για δεύτερη season ωστόσο δεν έχει ανακοινωθεί κάτι επίσημο. 

The stranger

Πρωταγωνιστούν: Richard Armitage, Shaun Dooley, Siobhan Finneran / Είδος: Αστυνομική - Δραματική - Μυστηρίου/ Έτος Παραγωγής: 2019 / Season: 1 

ΥΠΟΘΕΣΗ: O Άνταμ Πράις, είναι ένας άντρας που έχει μια καλή ζωή, δυο υπέροχους γιους και έναν επιτυχημένο γάμο, ώσπου ένα βράδυ μια ξένη γυναίκα τού αποκαλύπτει ένα σοκαριστικό μυστικό για τη σύζυγό του Κορίν. Ο σοκαριστικός ισχυρισμός για τη γυναίκα του οδηγεί τον οικογενειάρχη Άνταμ Πράις σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ανακαλύψει την αλήθεια. Σύντομα ο Άνταμ θα κληθεί να αναμετρηθεί με κάτι πολύ μεγαλύτερο από τη συζυγική προδοσία για να σώσει κάτι πολύ περισσότερο από την οικογενειακή του ευτυχία - την ίδια του τη ζωή. Βρίσκει τον εαυτό του μπλεγμένο σε κάτι πολύ πιο σκοτεινό από την απάτη της Κορίν και θα συνειδητοποιήσει ότι αν δεν κάνει τις σωστές κινήσεις, η συνωμοσία στην οποία έχει εμπλακεί θα αποδειχθεί θανάσιμη για εκείνον.  

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Παρακολούθησα την σειρά, καθώς πρόκειται για μια αστυνομική σειρά με λίγα επεισόδια και με μόλις μία season. Μη έχοντας διαβάσει το βιβλίο αλλά μόνο την υπόθεση του, ήμουν σίγουρη ότι θα με ικανοποιούσε η σειρά. 

Η ιστορία της σειράς έχεις ως εξής: O Άνταμ Πράις έχει μια ήρεμη και άνετη ζωή. Ο γάμος του πάει πολύ καλά, έχοντας αποκτήσει παράλληλα δυο υπέροχα παιδιά. Τίποτα δεν φαίνεται ότι μπορεί να του αλλάξει τη ζωή που έχει δημιουργήσει. Κρυμμένα μυστικά θα έρθουν στο φως, όταν ένας Ξένος, θα εισβάλλει στη ζωή του και θα φέρει τα πάνω κάτω. Η αποκάλυψη αυτή θα φέρει τον Άνταμ Πράις, μπροστά σε μια αλήθεια που δεν είχε φανταστεί ποτέ του. Μια μεγάλη συνωμοσία πρόκειται να ξεσκεπαστεί όμως η γυναίκα του έχει ήδη εξαφανιστεί.

Οκτώ 50λεπτα επεισόδια γεμάτα αγωνία, μυστήριο, κρυμμένα μυστικά και ανατροπές. Μια καλογυρισμένη σειρά, σφιχτά σκηνοθετημένη, με γρήγορη ροή, σασπένς, και καλές ερμηνείες, με επίκεντρο τις ανθρώπινες σχέσεις και τα μυστικά που έχουν οι άνθρωποι. Οι ερμηνείες των Richard Armitage, στο ρόλο του Άνταμ Πράις, και της Siobhan Finneran, στο ρόλο της ντετέκτιβ Johanna Griffin, ξεχωρίζουν.  

Σε κάθε επεισόδιο, ο Ξένος ή καλύτερα Ξένη, αποκαλύπτει και ένα μυστικό. Ένα μυστικό που είναι ικανό να ανατρέψει τη ζωή κάποιων ανθρώπων. Ανθρώπων που συνδέονται με την ζωή του Άνταμ Πράις. Ποια είναι η «Ξένη» και πως γνωρίζει καλά κρυμμένα μυστικά; Την έχει βάλει κάποιος και πότε θα σταματήσει την αποστολή αυτή; Πως ευθύνεται η Ξένη για την εξαφάνιση της γυναίκας του Άνταμ; Που βρίσκεται η γυναίκα του Άνταμ; Παράλληλα με την ιστορία της Ξένης, εξελίσσεται και μια περίεργη εξαφάνιση μαθητή, ο οποίος βρίσκεται γυμνός μέσα στο δάσος. Αυτήν την ιστορία, τη θεώρησα περιττή, χωρίς κάποιο νόημα, αφού από εκ πρώτης όψεως δείχνει να μην συνδέεται με την υπόθεση της Ξένης. 

Τα ερωτήματα πολλά, και απαντιούνται όλα στα τελευταία επεισόδια. Σε κάποια σημεία έκανε μια κοιλιά, που για τα οκτώ επεισόδια του, δεν δικαιολογείται. Επιπλέον το φινάλε είναι βιαστικό, αναμενόμενο και γλυκόπικρο. Ίσως αν το φινάλε του ήταν διαφορετικό, να μιλούσα για μια εξαιρετική μίνι αστυνομική σειρά. Παρόλα αυτά, η σειρά είναι καλή, με κάποια απίστευτες συμπτώσεις (ίσως παρατραβηγμένες) -μυστικά-αποκαλύψεις, αλλά όχι απαραίτητα με το καλύτερο τέλος.     

Εν συντομία, η σειρά «The stranger» είναι ένα καλό ψυχολογικό θρίλερ, που θα κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο επεισόδιο. Θα παρακολουθήσετε την σειρά σε μία μέρα γιατί δε θα μπορείτε να κάνετε αλλιώς. 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6/10 

TRAILER:

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. 

Προς Αποφυγή Παρεξηγήσεων περισσότερα εδώ.