BookReview: Postmortem - Patricia Cornwell | ღΟι Δικές Μου Στιγμέςღ

Η Patricia Cornwell συστήθηκε στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, με το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Η φάρμα της σιωπής», το οποίο κυκλοφόρησε το 1998, από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Μέχρι το 2010 κυκλοφόρησε άλλα έξι βιβλία από τον ίδιο εκδοτικό. Έκτοτε βιβλία της κυκλοφορούν μεταφρασμένα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Το «Postmortem» είναι το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και το ένατο βιβλίο της συνολικά, που κυκλοφορεί στα ελληνικά. Το βιβλίο πούλησε πάνω από 100.000.000 αντίτυπα διεθνώς και έγινε μπέστ σελλερ ενώ κέρδισε πέντε λογοτεχνικά βραβεία μέσα στην ίδια χρονιά (Edgar, John Creasey, Anthony, MacAvity και το γαλλικό Prix du Roman d' Aventure). Τον Απρίλιο του 2009 η Fox απέκτησε τα κινηματογραφικά δικαιώματα για τα μυθιστορήματα της Patricia Cornwell, με το ρόλο της Κέι Σκαρπέτα να ενσαρκώνει η Angelina Jolie.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: Patricia Cornwell

β) Τίτλος: Postmortem

γ) Έτος Έκδοσης: 2014

δ) Έκδοση: Εκδόσεις Μεταίχμιο

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Ομολογώ πως δεν είχα υπόψιν μου τη συγκεκριμένη συγγραφέα, πόσω μάλλον το συγκεκριμένο βιβλίο. Το «Postmortem» ήρθε στα χέρια μου, πριν τρία χρόνια, όταν και μου το έκαναν δώρο γενεθλίων, μαζί με ένα άλλο βιβλίο, που ήταν σε πακέτο. Για καιρό ήταν αδιάβαστο στη βιβλιοθήκη μου, πάντα το προσπερνούσα και κατέληγα να διαβάζω άλλο. Να λοιπόν που ήρθε η ώρα του.

Εντύπωση προκαλεί το εξώφυλλο του, με τα ψαλίδια και τις λαβίδες του, προιδεάζοντας τον αναγνώστη, ότι η ιστορία που θα διαβάσει είναι μέσα από τα μάτια μιας ιατροδικαστή. Της κεντρικής πρωταγωνίστριας της ιστορίας την ιατροδικαστή Κέι Σκαρπέτα. Η Patricia Cornwell έρχεται να «αλλάξει το σκηνικό στη σύγχρονη αστυνομική λογοτεχνία». Αυτός ο χαρακτηρισμός, στο οπισθόφυλλο είναι ικανός να σε κάνει να μην αφήσεις πράγματι το βιβλίο από τα χέρια.

Η Patricia Cornwell παρουσιάζει μια αστυνομική ιστορία που διαδραματίζεται στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια. Τέσσερις γυναίκες βρίσκονται στραγγαλισμένες και βιασμένες, μέσα στο σπίτι τους. Οι δολοφονίες τους είναι αποτρόπαιες, με τον δολοφόνο να μην αφήνει πίσω του στοιχεία για την ταυτότητα του. Το έργο της αστυνομίας μοιάζει να είναι δύσκολο, αφού όπως φαίνεται δεν υπάρχει καμία σύνδεση και κανένα κοινό στοιχείο μεταξύ των γυναικών. Γυναίκες λευκές αλλά και μαύρες. Γυναίκες διαζευγμένες ή μόνες. Το μόνο κοινό που τις συνδέει είναι ότι ο δολοφόνος χτυπάει Παρασκευή βράδυ και πρωινές ώρες του Σαββάτου. Η αστυνομία πρέπει να βιαστεί γιατί ο δολοφόνος θα ξαναχτυπήσει. Στο έργο αυτό, πολύτιμη βοήθεια η ιατροδικαστής Κέι Σκαρπέτα, και η ομάδα της, όπου με τις αναλύσεις του DNA που βρέθηκε στα θύματα αλλά και τα προγράμματα τους, μπορούν να ανακαλύψουν το δολοφόνο. Όμως κάποιος βάζει εμπόδια στην ομάδα της, προσπαθώντας είτε να αποκρύψει την αλήθεια είτε ακόμη και να βλάψει την ίδια την ιατροδικαστή.

Η Patricia Cornwell έγραψε την συγκεκριμένη ιστορία πριν ακόμα η τεχνολογία εξελιχθεί. Σε μια εποχή που ακόμα δεν υπήρχαν ούτε κινητά ούτε ηλεκτρονικά μηνύματα. Ακόμα και το τεστ DNA ήταν κάτι καινούριο. Αυτό το αναφέρω καθώς πολλές φορές διερωτήθηκα για κάποια αυτονόητα πράγματα, όσο διάβαζα το βιβλίο. Ερωτήματα που απαντιούνται στον επίλογο, εκεί που η ίδια η συγγραφέας αναφέρει ότι η ιστορία του «Postmortem» δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1990. Την ιστορία, εμπνεύστηκε η συγγραφέας από έναν πραγματικό serial killer.

H ιστορία του «Postmortem» αποτελεί την πρώτη περιπέτεια της ιατροδικαστή Κέι Σκαρπέτα. Η ίδια ζει με την ανιψιά της. Η δουλειά της είναι να εξετάζει πτώματα, σε μια κρύα αίθουσα, όπως είναι αυτή του νεκροτομείου. Ανίσχυρη, περιμένει κάθε φορά το επόμενο θύμα της. Περισσότερο ωστόσο την φοβίζουν οι ζωντανοί. Αυτοί που προσπαθούν να την βλάψουν και να της καταστρέψουν την καριέρα, που έχτισε μόνη της.

Εμένα ποτέ δεν με φόβισαν οι νεκροί. Τους ζωντανούς φοβάμαι.

Η Patricia Cornwell με μαεστρία, παρουσιάζει μια αστυνομική ιστορία, μέσα από τα μάτια ενός ιατροδικαστή. Δυνατή πλοκή, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες, γεμάτη στοιχεία ιατροδικαστικής και εγκληματολογίας. Δεν εστιάζει τόσο στον δολοφόνο, όσο στα θύματα, στον τρόπο που αυτά πέθαναν και στους ανθρώπους που άφησαν πίσω τους. Πάνω σε ένα κρύο τραπέζι, εκεί που τοποθετεί τα θύματα της, η ιατροδικαστής με επιστημονικά τεκμηριωμένες αναλύσεις εξετάζει όλα τα στοιχεία, που έχει αφήσει ο δολοφόνος πίσω του. Σε μια εποχή που δεν υπάρχουν τα σημερινά τεχνολογικά μέσα για την εξιχνίαση των φόνων, η συγγραφέας αρέσκεται στο να χρησιμοποιεί ορολογίες της ιατροδικαστικής επιστήμης και εγκληματολογίας. Εμένα αυτό μου άρεσε, όντας στον κλάδο της υγείας.

Χωρίς εντυπωσιακές ανατροπές και σκιαγράφηση των χαρακτήρων της ιστορίας αλλά με απλή αφήγηση, η συγγραφέας μάς παρουσιάζει ένα γρήγορο μυθιστόρημα γεμάτο δράση, ένταση, μυστήριο και αγωνία. Παράλληλα αναφέρεται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια γυναίκα σε ένα ανδοκρατούμενο επαγγελματικό χώρο είτε αυτός είναι της Ιατροδικαστικής Επιστήμης είτε ακόμα και της Δημοσιογραφίας. Επιπλέον αναφέρεται και στο ρόλο του Τύπου, που συμβάλλει σημαντικά στην εξιχνίαση των δολοφονιών καθώς και την γνώμη που έχει ο κόσμος για το επάγγελμα του ιατροδικαστή.

Ο ιατροδικαστής είναι εύκολος στόχος, είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος. Η κοινή γνώμη δεν καταλαβαίνει το έργο του ιατροδικαστή, το θεωρεί αποτρόπαιο....το βλέπουν σαν ακρωτηριασμό, σαν την έσχατη απρέπεια.

Τέλος, κατά την εξέταση των θυμάτων από την ιατροδικαστή, η ίδια αναφέρεται σε ανάλογες περιπτώσεις όπου οι δολοφόνοι ήταν κατά συρροή και βιαστές. Παρά το γεγονός πως η ιατροδικαστής αναφέρεται ονομαστικά σε αυτούς, η μεταφράστρια του βιβλίου, θεώρησε χρήσιμο να αναφερθεί πιο εκτενέστερα, με υποσημείωση στην εκάστοτε υπόθεση. Αυτό το βρήκα ενδιαφέρων, μιας που έμαθα λίγο περισσότερο, υποθέσεις που συγκλόνισαν την Αμερική.

Εν κατακλείδι, στην πρώτη μου γνωριμία με την συγγραφέα, ενθουσιάστηκα. Το «Postmortem» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που ασχολείται με την εγκληματολογική ιατρική. Ο αναγνώστης θα δυσκολευτεί να βρει τον δολοφόνο (αν και η αποκάλυψη του είναι λίγο βιαστική), αλλά θα παρασυρθεί σε ένα αναγνωστικό ταξίδι γεμάτο σασπένς και μυστήριο. Ένα βιβλίο που δημιούργησε μια διαφορετική κατηγορία στο είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας. Προσωπικά θα ήθελα να διαβάσω και άλλες περιπέτειες της Κέι Σκαρπέτα αλλά και γενικότερα βιβλία της συγγραφέας. Συστήνεται ανεπιφύλακτα για τους λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας!!!

Πλοκή: Το Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια συγκλονίζεται από μια σειρά φόνων. Τρεις γυναίκες έχουν βρεθεί στραγγαλισμένες μέσα στην κρεβατοκάμαρά τους. Δεν υπάρχουν κοινά στοιχεία που να συνδέουν τα εγκλήματα μεταξύ τους, ο δολοφόνος μοιάζει να διαλέγει τυχαία τα θύματά του, αλλά χτυπά πάντα τις πρωινές ώρες του Σαββάτου. Έτσι, όταν η ιατροδικαστής Κει Σκαρπέτα λαμβάνει ένα τηλεφώνημα στις δυόμισι τη νύχτα, ξέρει πως δεν είναι για καλό. Υπάρχει και τέταρτο θύμα. Θα καταφέρει άραγε η δυναμική επιστήμονας, εκμεταλλευόμενη τις τελευταίες εξελίξεις της ιατροδικαστικής, να βοηθήσει την έρευνα της αστυνομίας ή το γαϊτανάκι των φόνων θα συνεχιστεί; Ποιος δεν χαίρεται καθόλου με την επαγγελματική εξέλιξη της Κει Σκαρπέτα και δεν θα διστάσει ακόμα και να βλάψει την καριέρα της ή να σπιλώσει τη φήμη της;.