Κλείνοντας τα 31...

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Λίγες ώρες  έχουν απομείνει πριν κλείσω τα 31 και μπω επισήμως στα 32 μου. Για δεύτερη χρονιά προβλέπεται να περάσω τα γενέθλια μου, σχεδόν μόνη μου, οικογενειακά μεν αλλά χωρίς φίλους και φίλες, καθώς αυτοί επέλεξαν για διάφορους λόγους είτε να αποτραβηχτούν από εμένα είτε να φύγουν στα ξένα για μια καλύτερη ζωή. 

Κάθε χρόνο, στις 5 Ιουλίου, μοναδική μου παρέα η θάλασσα. Σημείο που επισκέπτομαι χειμώνα καλοκαίρι. Εκεί λοιπόν αναπολώ τις στιγμές που έχω ζήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Τα πρόσωπα που ήρθαν και ενδεχομένως να έφυγαν από τη ζωή μου. Για τους στόχους που έθεσα, τα όνειρα που είχα και αν αυτά πραγματοποιήθηκαν. Κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν έχω κάνει κάτι στη ζωή μου, που να αξίζει. Σκέψεις πολλές αλλά σίγουρα καταλυτικές.

Κλείνοντας τα 31 μου, δεν περνάω μια κάποια κρίση ηλικίας, όπως συμβαίνει σε άλλους. Δεν κρύβω την ηλικία μου. Άλλωστε αν με δει κάποιος μόνο για 31 δεν με κάνει. Μάλλον για 26χρονη θα με περάσει. Κλείνοντας τα 31 μου, χαμογελάω. Χαμογελάω για τις στιγμές που έχω ζήσει. Χαμογελάω που ζω σε μια πόλη που την περιτριγυρίζει πράσινο και θάλασσα. 

Κλείνοντας τα 31 μου, αναθεωρώ για πολλά πράγματα και βλέπω τη ζωή με άλλα μάτια. Ξέρω ακριβώς τι θέλω πραγματικά στην ζωή μου. Μιλάω με τον εαυτό μου. Δεν φοβάμαι. Το κυριότερο ότι δεν είμαι ανασφαλής. Έμαθα να είμαι ανεξάρτητη και προχωράω. 

Κλείνοντας τα 31 μου και μπαίνοντας στα 32 χαίρομαι για τις επιτυχίες μου, που αφορούν κυρίως τα επαγγελματικά μου. Έμαθα να συγχωρώ πρωτίστως τον εαυτό μου, και μετά τους άλλους. Κάνω λάθη και μέσα από αυτά μαθαίνω. Δεν ακούω τις γνώμες των άλλων. Δεν αφήνω κανέναν και τίποτα να με στενοχωρεί. Είμαι ξεχωριστή, όπως ο καθένας μας. Πάτησα delete σε πράγματα και ανθρώπους που με πλήγωσαν και με έβλαψαν, χωρίς να μου εξηγήσουν ποτέ τον πραγματικό λόγο. 

Κλείνοντας τα 31 μου και μπαίνοντας στα 32, δεν τρέφω αυταπάτες για τίποτα και για κανέναν. Θέλω δίπλα μου ανθρώπους που μου φτιάχνουν τη διάθεση, που με κάνουν να χαμογελάω, που με αγαπούν και με νοιάζονται. Που όταν τους χρειάζομαι, ένα τηλέφωνο τους, είναι ικανό να με πνίξει από χαρά και κλάματα μαζί. Κλάματα χαράς. 

Κλείνοντας τα 31 μου και μπαίνοντας στα 32, θέλω να έχω δίπλα μου έναν άνθρωπο - σύντροφο που να με κάνει πραγματικά χαρούμενη, να χαμογελάω, και να με κάνει ευτυχισμένη.  Ακόμα δεν τον έχω βρει, αλλά ελπίζω σε λίγο τύχη. 

Κλείνοντας τα 31 μου, παρατηρώ ότι χρόνο με το χρόνο γίνομαι πιο δημιουργική, πιο δραστήρια και πιο κοινωνική. Παλιότερα δεν ήμουν, ήμουν πιο κλειστή και πιο επιλεκτική. Στα 31 μου, πήρα τις περισσότερες πρωτοβουλίες, σε σχέση με άλλες χρονιές. Άρπαξα τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν και τις εκμεταλλεύτηκα στο έπακρον. 

Τέλος, μπαίνοντας στα 32, διαπιστώνω ότι είμαι στα καλύτερα μου από κάθε άλλη φορά. Έχω χάσει 14 ολόκληρα κιλά (για το πως τα κατάφερα, θα μιλήσω σύντομα), με την αυτοπεποίθηση μου να έχει ανέβει κατακόρυφα. Πραγματοποίησα αρκετούς στόχους, που έθεσα την προηγούμενη χρονιά, σταματώντας να αναβάλλω τα "θέλω" μου. Παράλληλα κατάφερα επιτέλους, να επιλεχθώ σε μεταπτυχιακό, συναφές με το αντικείμενο μου. Ακόμα και η σελίδα μου, ναι αυτή εδώ, είναι στα καλύτερα της. Ποτέ μου δεν πίστευα, κάτι που ξεκίνησα από περιέργεια και μόνο, να φτάνει να κλείνει μια δεκαετία στη blogοσφαιρα. Χάρη σε αυτή τη σελίδα απέκτησα συνεργασίες με εκδοτικούς, χάρη στους οποίους έχω γεμίσει την βιβλιοθήκη μου. Επίσης έχω γνωρίσει και συνομιλήσει με αναγνώστες από όλες τις γωνιές της Ελλάδας, με αγαπημένους προορισμούς τα Χανιά, τη Χίο, τη Ζάκυνθο, τη Θεσσαλονίκη και τα Τρίκαλα, με την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα τα πούμε και από κοντά. Εσείς ξέρετε ποιες/οι είστε.  

Αυτές τις σκέψεις μου, ήθελα να σου πω, αγαπητό μου ημερολόγιο. Ξέρω πως σε έχω παραμελήσει αρκετά. Έχει περάσει καιρός που ήθελα να γράψω κάτι και να το μοιραστώ. Σύντομα θα επανέλθω. Καλό καλοκαίρι...γλυκό καλοκαιράκι αγαπημένο με πόση εγω λαχτάρα σε προσμένω!!!!

Η εορτάζουσα