Book Review: Μια στιγμή ακόμα - Εύη Δουργούτη

Η Εύη Δουργούτη συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό μέσα από το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Ο χορός της φωτιάς», το οποίο και κυκλοφόρησε το 2018, από τις εκδόσεις Πνοή. Το 2017, η συγγραφέας συμμετείχε στο συλλογικό έργο «Διδυμότειχο» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις iWrite ενώ τέλη του 2018 το διήγημα της με τίτλο «Ανατροπή» διακρίθηκε μαζί με άλλα διηγήματα στο Διαγωνισμό διηγήματος φανταστικής λογοτεχνίας, που διοργάνωσε ο ίδιος εκδοτικός. Το 2017 ένα ακόμη της διήγημα με τίτλο «Έρωτας Νικητής», συμπεριλήφθηκε στο Βιβλίο με ιστορίες Ζυθολογοτεχνίας. Το βιβλίο της «Μια στιγμή ακόμα» αποτελεί το δεύτερο μυθιστόρημα της, που κυκλοφορεί από εκδόσεις Πνοή.

 ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: Εύη Δουργούτη

β) Τίτλος: Μια στιγμή ακόμα

γ) Έτος Έκδοσης: 2020

δ) Έκδοση: Εκδόσεις Πνοή

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Μετά το «χορό της φωτιάς», η Εύη Δουργούτη, επιστρέφει με το δεύτερο προσωπικό της βιβλίο και χαρίζει «Μια στιγμή ακόμα». Σε αυτό το βιβλίο, η συγγραφέας είναι βελτιωμένη και προσφέρει δυνατές στιγμές συγκίνησης.

2013. Μια ηλικιωμένη γυναίκα μπαίνει σε ένα ταξί, με την ελπίδα να προφτάσει έναν άντρα της ίδιας ηλικίας, λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή. Θέλει να ζήσει μαζί του, μια στιγμή ακόμα. Ένας ηλικιωμένος άντρας λίγο πριν φύγει από τη ζωή, γυρνά στο παρελθόν και ξαναζεί όλες τις δικές του στιγμές. Εκείνες που από ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας έπαιξαν σημαντικό ρόλο και του καθόρισαν τη ζωή. Ο άντρας θα νοσταλγήσει αγαπημένα του πρόσωπα αλλά και καταστάσεις. Θα τα ζήσει για μια τελευταία στιγμή ακόμα. 1933.  Σε ένα χωριό κάπου κοντά στη Μακεδονία, η Λεμονιά λίγο πριν αφήσει την τελευταία της πνοή, θα φέρει στον κόσμο δίδυμα παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Από τη μέρα της γέννησης τους, τα παιδιά θα μείνουν ορφανά, καθώς ο πατέρας τους θα αποποιηθεί τόσο εκείνα όσο και τα άλλα δυο παιδιά του. Ανήμπορη να τα μεγαλώσει η θεία τους, θα χωρίσει τα δίδυμα, δίνοντας τα, για υιοθεσία σε διαφορετικές οικογένειες. Το αγόρι θα ονομαστεί Χρήστος Ιγνατιάδης, η ζωή όμως τού επιφυλάσσει δύσκολες στιγμές, παρά εύκολες. Θα ζήσει ορφάνια, εγκατάλειψη αλλά πάντα θα περιτριγυρίζεται από αγαπημένα πρόσωπα. Ο έρωτας θα του χτυπήσει την πόρτα μία μόνο φορά, αλλά θα είναι καταλυτικός. Θα τον ζήσει μέχρι την τελευταία του στιγμή!!!

Η Εύη Δουργούτη έχει καταφέρει να στήσει περίτεχνα μια όμορφη ιστορία, που εξελίσσεται σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους. Με απλή και στρωτή γραφή, χωρίς πολλές λεπτομέρειες, από την πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία, οι εξελίξεις διαδέχονται η μία την άλλη. Γρήγορη ροή, ωραίοι χαρακτήρες και ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο. 

Πολλές αγάπες γνώρισα, αγάπησα και χώρισα μα όπου κι αν γυρνούσα, εσένα ζητούσα. Στα όνειρα τα χίλια μου, σε γύρευαν τα χείλια μου σε γύρευε η ψυχή μου και πόθοι κρυφοί μου.

Η συγγραφέας, έχει χωρίσει την ιστορία, σε τρία κεφάλαια, διαφορετικά χρονικά το ένα με το άλλο, αλλά με μοναδικό κοινό, τη σύνδεση των πρωταγωνιστών της. Μάλιστα, στην αρχή των κεφαλαίων παρουσιάζονται μικρά ποιήματα, από αγαπημένους ποιητές όπως ο Γεράσιμος Μαρκοράς, η Κική Δημουλά και ο Τάσος Λειβαδίτης. Το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας εξελίσσεται το 1933 και παρουσιάζεται η ιστορία της Λεμονιάς και του Γιώργη Ιγνατιάδη. Το δεύτερο κεφάλαιο διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη του 1960 και παρουσιάζεται η ζωή του Χρήστου Ιγνατιάδη, όταν για δεύτερη φορά θα γνωρίσει την ορφάνια και την εγκατάλειψη, αλλά και τον μεγάλο έρωτα της ζωής του. Το τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο εξελίσσεται το 1984, όπου βρίσκει τον Χρήστο στην ηλικία των 51 ετών. Οι περίεργες συμπτώσεις θα ανατρέψουν τη ζωή του Χρήστου για μια ακόμα στιγμή. 

Παράλληλα με τα κεφάλαια της ιστορίας, η συγγραφέας επιστρέφει στο παρόν, και εξιστορεί τις τελευταίες στιγμές του πρωταγωνιστή της. Ταυτόχρονα με την ιστορία, περιγράφει και ιστορικές στιγμές που έζησε η χώρα, από τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο έως τον εμφύλιο πόλεμο, όταν και εισέβαλαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα. Τέλος παρουσιάζονται τα κοινωνικά στερεότυπα που επικρατούσαν την εποχή του 1933 καθώς και το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας. 

Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό, μα πως φοβάμαι πως ίσως μια μέρα, σε χάσω γιατί να σε ξεχάσω ποτέ δεν θα μπορώ...

Εν κατακλείδι, η νέα ιστορία της Εύη Δουργούτη, με τίτλο «Μια στιγμή ακόμα» είναι μια καλοδομημένη και καλογραμμένη ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, γεμάτη στιγμές αγάπης, έρωτα, πάθους και προδοσίας. Ένα βιβλίο που η μοίρα παίζει τα δικά της παιχνίδια. Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με ποικίλα συναισθήματα, που θα σας κάνει να σιγοτραγουδάτε στο τέλος, το αξέχαστο τραγούδι της Σοφία Βέμπο, "Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα...."

Πλοκή: Λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, χάνεται στα μονοπάτια των αναμνήσεων που επιστρέφουν την ύστατη στιγμή. Ολόκληρη η ζωή του περνάει σαν σε όνειρο μπροστά από τα μάτια του. Ορφάνια, εγκατάλειψη, έρωτας, προδοσία, όλα ένα κουβάρι. Την ίδια ώρα, μια γυναίκα, συγκλονισμένη από τις πρόσφατες αποκαλύψεις, ικετεύει να τον προλάβει ζωντανό και ζητά απεγνωσμένα μια στιγμή ακόμα για να προλάβει να του πει όσα δεν κατάφερε χρόνια ολόκληρα, να του φανερώσει όλες τις πλεκτάνες που σχεδίασε εν αγνοία τους η ζηλόφθονη μοίρα. Αρκεί όμως μία μόνο στιγμή για να διορθώσει λάθη που σημάδεψαν ανεξίτηλα τόσες ζωές;

4 στα 5

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει