Ο Duncan Macmillan είναι Άγγλος συγγραφέας και σκηνοθέτης του θεάτρου. Πρωτοεμφανίστηκε μέσω του διαγωνισμού Playwriting Bruntwood στο Royal Exchange Theatre του Μάντσεστερ, κερδίζοντας δύο βραβεία στην πρώτη χρονιά του με το έργο "Monster", το οποίο ήταν, επίσης, υποψήφιο για τα βραβεία TMA Best New Play και Best New Play Award της Manchester Evening News. Οι «Πνεύμονες» είναι από τα πιο γνωστά θεατρικά του συγγραφέα, το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Βακχικόν. Οι «Πνεύμονες» είναι μια ιστορία αγάπης, αμείλικτα ειλικρινής, αστεία, επίκαιρη και ταυτόχρονα τόσο διαχρονική. Γνώριμα καθημερινή αλλά και πολυσύνθετη, όπως άλλωστε και η ίδια η ζωή. Ένα έργο που δίνει φωνή στη Γενιά της Αβεβαιότητας, η οποία μέσα από τις αλλεπάλληλες αλλαγές και τις συναισθηματικές μεταπτώσεις βρίσκει τον τρόπο να χαράξει τη δική της πορεία. Ο Ντάνκαν Μακ Μίλαν επικεντρώνεται στην ουσία του θεάτρου διερευνώντας τη θεατρική γραφή, απογυμνωμένη από υποδείξεις. Όπως ο ίδιος σημειώνει: «Το έργο γράφτηκε για να παιχτεί σε άδεια σκηνή. Δεν υπάρχουν σκηνικά, δεν υπάρχουν έπιπλα, ούτε φροντιστήριο, ούτε παντομίμα. Δεν υπάρχουν αλλαγές κοστουμιών. Το φως και ο ήχος δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν αλλαγή στον χρόνο ή στον χώρο».
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Duncan Macmillan
β) Τίτλος: Πνεύμονες
γ) Έτος Έκδοσης: 2018
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΒΑΚΧΙΚΟΝ
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Λόγω του ότι «μείναμε σπίτι», πολλοί εκδοτικοί επέλεξαν τίτλους και τους διέθεσαν δωρεάν στο κοινό. Με την ευκαιρία αυτή, λοιπόν, και μετά από εκτενής αναζήτηση μου, έπεσα στο θεατρικό βιβλίο του Duncan Macmillan, με τίτλο «Πνεύμονες».
Σε αυτό το βιβλίο δεν με τράβηξε μόνο ο τίτλος του. Το εξώφυλλο του με γνωστούς ηθοποιούς, Αποστόλης Τότσικας και Βάσω Καβαλιεράτου αλλά και η υπόθεση του ήταν ικανά να με κάνουν όχι μόνο να επιλέξω το βιβλίο προς ανάγνωση αλλά και να το ολοκληρώσω μέσα σε λίγες ώρες.
Ένας άντρας και μια γυναίκα, χωρίς να ονοματίζονται, στην ηλικία των τριάντα, κάνουν σχέδια για το μέλλον. Ένα μέλλον στο οποίο σκέφτονται να αποκτήσουν και ένα παιδί. Η απόφαση αυτή όμως, θα τους κάνει να διαφωνήσουν έντονα. Μέσα από την έντονη συζήτηση θα προβληματιστούν και θα επιχειρήσουν να αναλογιστούν τα υπέρ και τα κατά του να αποκτήσεις ένα παιδί και ποιες οι συνέπειες από αυτό. Σε αυτή την έντονη διαμάχη, θα χρειαστούν και από τους δύο, μεγάλοι πνεύμονες.
Μια σχέση δύο ανθρώπων, που μέσα από την έντονη συζήτηση θα ταράξει όλες τις ισορροπίες στη ζωή τους. Σχέδια και όνειρα θα καταλήξουν να γίνουν προβληματισμοί, για ένα αβέβαιο μέλλον. Ο Duncan Macmillan γράφει θεατρικά, εξού και οι θεατρικοί διάλογοι, που χρησιμοποιεί σε όλο το έργο. Χωρίς κεφάλαια, χωρίς σκηνές, μια απίστευτη ιστορία γεμάτη ποικίλα συναισθήματα. Ο ρυθμός του είναι καταιγιστικός, ανελέητος, όπως και οι δύο χαρακτήρες του. Και το φινάλε του, ανατρεπτικό και συνάμα γλυκόπικρο.
Σε αυτό το βιβλίο δεν με τράβηξε μόνο ο τίτλος του. Το εξώφυλλο του με γνωστούς ηθοποιούς, Αποστόλης Τότσικας και Βάσω Καβαλιεράτου αλλά και η υπόθεση του ήταν ικανά να με κάνουν όχι μόνο να επιλέξω το βιβλίο προς ανάγνωση αλλά και να το ολοκληρώσω μέσα σε λίγες ώρες.
Ένας άντρας και μια γυναίκα, χωρίς να ονοματίζονται, στην ηλικία των τριάντα, κάνουν σχέδια για το μέλλον. Ένα μέλλον στο οποίο σκέφτονται να αποκτήσουν και ένα παιδί. Η απόφαση αυτή όμως, θα τους κάνει να διαφωνήσουν έντονα. Μέσα από την έντονη συζήτηση θα προβληματιστούν και θα επιχειρήσουν να αναλογιστούν τα υπέρ και τα κατά του να αποκτήσεις ένα παιδί και ποιες οι συνέπειες από αυτό. Σε αυτή την έντονη διαμάχη, θα χρειαστούν και από τους δύο, μεγάλοι πνεύμονες.
Ο κόσμος θα χρειαστεί καλούς ανθρώπους. Ειδικά με όσα συμβαίνουν. Δεν μπορούμε έτσι απλώς να αφήσουμε τον κόσμο σε ανθρώπους που δεν σκέφτονται....χωρίς ποτές να έχουν σκεφτεί αν είναι ικανοί να προσφέρουν αγάπη.
Μια σχέση δύο ανθρώπων, που μέσα από την έντονη συζήτηση θα ταράξει όλες τις ισορροπίες στη ζωή τους. Σχέδια και όνειρα θα καταλήξουν να γίνουν προβληματισμοί, για ένα αβέβαιο μέλλον. Ο Duncan Macmillan γράφει θεατρικά, εξού και οι θεατρικοί διάλογοι, που χρησιμοποιεί σε όλο το έργο. Χωρίς κεφάλαια, χωρίς σκηνές, μια απίστευτη ιστορία γεμάτη ποικίλα συναισθήματα. Ο ρυθμός του είναι καταιγιστικός, ανελέητος, όπως και οι δύο χαρακτήρες του. Και το φινάλε του, ανατρεπτικό και συνάμα γλυκόπικρο.
Εν κατακλείδι, οι «Πνεύμονες» είναι ένα απλό, σύντομο σε διάρκεια και περιεκτικό έργο ενώ ταυτόχρονα γίνεται σκληρό, οδυνηρό, συναρπαστικό και με πολλά μηνύματα. Μια ιστορία αγάπης μέσα από την οποία ο συγγραφέας αναφέρεται σε θέματα που αφορούν την κλιματική αλλαγή, την επιστήμη και τη ανθρώπινη φύση.
Πλοκή: Ο χρόνος μοιάζει εχθρός τους. Αν περιμένουν τις κατάλληλες συνθήκες δεν θα το κάνουν ποτέ. Απ’ τη μια υπάρχει η επιθυμία για ένα παιδί, από την άλλη η αγωνία για το περιβάλλον, την παγκόσμια κρίση και την πολιτική αστάθεια... Τελικά, πώς να αποφασίσεις για το μέλλον σου όταν αυτό προβλέπεται τόσο δυσοίωνο; «Ένα παιδί; Είναι σαν να μου έριξες μπουνιά στη μούρη και μετά μου ζήτησες να σου λύσω μια μαθηματική εξίσωση.»4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Δημοσίευση σχολίου