Από το Blogger.
Λίγο παραπάνω από
δύο μήνες, χρειάστηκε όλοι μας να «Μείνουμε Σπίτι», να
εφαρμόσουμε βασικούς κανόνες υγιεινής αλλά και να τηρήσουμε αποστάσεις. Σε
αυτούς τους δύο μήνες, θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι αξιοποίησαν τον χρόνο τους, δημιουργικά. Προσωπικά, εκμεταλλεύτηκα αυτόν τον ανέλπιστο χρόνο και έκανα πολλά πράγματα, που είχα να κάνω πάρα πολύ καιρό, ίσως και από το περασμένο καλοκαίρι.
Σε αυτήν την ανάρτηση, μιας και πλέον δεν «Μένουμε Σπίτι» και έχουμε επιστρέψει στην καθημερινότητα, θα αναφερθώ σε 10 +1 πράγματα που έκανα στην καραντίνα μου. Τι έκανα λοιπόν στην καραντίνα μου;
11. Παρακολούθηση εξ αποστάσεως σεμιναρίων. Παρακολούθησα κάποια εξ αποστάσεως σεμινάρια είτε δωρεάν είτε με μια μικρή συνδρομή. Ένα σεμινάριο είχε θέμα «Public speaking: Φοβάσαι να μιλήσεις στο κοινό; Αντιμετώπισε το!». Παρακολούθησα επίσης το πρώτο διαδικτυακό σεμινάριο του ΕΚΤ με τίτλο "Πόσο ψηφιακά ικανοί είμαστε ως εκπαιδευόμενοι, εκπαιδευτές και εκπαιδευτικοί οργανισμοί; Από τη θεωρία στην πράξη". Δύο ενδιαφέροντα σεμινάρια που έμαθα αρκετά πράγματα.
11. Παρακολούθηση εξ αποστάσεως σεμιναρίων. Παρακολούθησα κάποια εξ αποστάσεως σεμινάρια είτε δωρεάν είτε με μια μικρή συνδρομή. Ένα σεμινάριο είχε θέμα «Public speaking: Φοβάσαι να μιλήσεις στο κοινό; Αντιμετώπισε το!». Παρακολούθησα επίσης το πρώτο διαδικτυακό σεμινάριο του ΕΚΤ με τίτλο "Πόσο ψηφιακά ικανοί είμαστε ως εκπαιδευόμενοι, εκπαιδευτές και εκπαιδευτικοί οργανισμοί; Από τη θεωρία στην πράξη". Δύο ενδιαφέροντα σεμινάρια που έμαθα αρκετά πράγματα.
10. Επιτραπέζια παιχνίδια και παζλ 1500 κομματιών. Για την ακρίβεια, σε ένα διώροφο σπίτι, όπως αυτό που ζω, ήταν αναπόφευκτο να μην έρθω περισσότερο κοντά με τα αδέλφια μου αλλά και τους γονείς μου. Πέρα από μερικούς καβγάδες, που ίσως προήλθαν από την κλεισούρα, τα βράδια μαζευόμασταν σε έναν όροφο και παίζαμε επιτράπεζια παιχνίδια. Πολλά επιτραπέζια, τα οποία πρόσφατα μάλιστα είχα αγοράσει εγώ η ίδια. Την τιμητική τους είχαν τα παιχνίδια, Taboo, Πέφτει η Νύχτα στο Παλέρμο και Hellas Trivia. Τέλος ένα παιχνίδι που παίζαμε πολύ οικογενειακώς και έπεφταν γέλια ήταν το Πες Βρες. Σαν να μην έφταναν όλα τα επιτραπέζια, αποφάσισα επιτέλους μετά από δύο χρόνια, να ανοίξω και να αρχίσω μόνη μου να φτιάχνω το παζλ με τα 1500 κομμάτια. Έχω κάνει ήδη το μισό και λίγο παραπάνω, χωρίς καμιά βοήθεια.
9. Αγχολυτική ζωγραφική. Λίγο ο εκνευρισμός, λίγο το άγχος που έμεινα πίσω σε κάποια επαγγελματικά θέματα, ήταν ικανά να με κάνουν να πιάσω το τελευταίο antistress τετράδιο ζωγραφικής που είχα πάρει πριν λίγους μήνες. Ένα τετράδιο με πόλεις, πρωτεύουσες όλου του κόσμου. Φανταστικές πόλεις. Τα σχέδια είναι ποικίλα όπως και ο βαθμός δυσκολίας. Η αγχολυτική ζωγραφική, προσωπικά με βοήθησε πολύ στο να ξεφεύγω για λίγο από τα προβλήματα μου.
8. Διαλογισμός. Ήθελα εδώ και χρόνια, να κάνω διαλογισμό. Έχω φίλη που κάνει πολύ συχνά. Μέχρι και σήμερα ωστόσο το απέφευγα, επειδή δεν είχα χρόνο. Προτιμούσα πάντα να κάνω κάτι άλλο για να χαλαρώσω. Ε λοιπόν μέγα λάθος. Χάρη και στο μεγάλο σαλόνι που διαθέτω, μετά τα μπάνια μου, άναβα αρωματικά κεριά, έβαζα το βίντεο να παίζει και χαλάρωνα. Την πρώτη φορά ο διαλογισμός κράτησε μόλις 5 λεπτά, σαν αρχάρια που ήμουν. Έπειτα ο χρόνος ήταν μεγαλύτερος, 10 λεπτά, 15 λεπτά, 20 λεπτά. Το μάξιμουμ που έκανα ήταν 25 λεπτά. Ίσως είναι και ο ιδανικότερος χρόνος για τον καθένα μας. Ο διαλογισμός βοηθά στην χαλάρωση, στην ένταση, στο άγχος αλλά και στην απελευθέρωση αρνητικών συναισθημάτων. Μέσα από διάφορα βίντεο στο YouTube περί διαλογισμού, ανακάλυψα τη Φωτεινή Κεχαγιά. Θα σας ηρεμήσει αν το έχετε ανάγκη.
7. Γυμναστική στο σπίτι. Μην μου πει κανείς ότι δεν το επιχείρησε; Προσωπικά το επιχείρησα αρκετές φορές. Κάθε φορά που ξυπνούσα μάλιστα, έκανα κάποιες ασκήσεις και μετά έτρωγα το πρωινό μου. Στις 6 το απόγευμα πριν το δεκατιανό μου έκανα επίσης κάποιες ασκήσεις, κυρίως σανίδα (μέχρι 1,5 λεπτό). Το πρόγραμμα των ασκήσεων που έκανα είναι αυτό εδώ. Ομολογώ πάντως ότι εν μέσω καραντίνας την διατροφή μου την πρόσεχα με το παραπάνω, μιας που κιλά δεν πήρα. Θα πω καλύτερα ότι κατάφερα να χάσω κιόλας. Κάτι το οποίο με κάνει πολύ χαρούμενη.
6. Παρακολούθησα δωρεάν θεατρικές παραστάσεις. Εν μέσω καραντίνας, πολλά θέατρα αλλά και οι ίδιοι οι ηθοποιοί μέσω των προσωπικών καναλιών τους στο YouTube διέθεσαν στο κοινό δωρεάν θεατρικές παραστάσεις. Ούτε μία αλλά ούτε δύο. Τρεις συνολικά θεατρικές, διαφορετικές μεταξύ τους, παραστάσεις. Κατάδικος μου, Μιράντα και Υπηρέτης Δύο Αφεντάδων.
5. Περίπατο στη φύση και στην θάλασσα. Να πω την αλήθεια, δεν έκατσα όλη την ώρα σπίτι. Την άδεια με το Νο6 την πήρα συχνά και αυτό λόγω της μέσης μου, καθώς ο γιατρός μου συνέστησε να βγαίνω να περπατώ εδώ και 5 μήνες. Από τότε που με έπιασε η μέση μου, έβαλα το περπάτημα στη ζωή μου και δεν το έχω αφήσει μέχρι σήμερα. Άλλωστε η πόλη είναι ιδανική για βόλτες δίπλα στη θάλασσα.
4. Βιντεοκλήση με φίλες. Οι φίλες μου, δυστυχώς μένουν μακριά από την πόλη. Η μία μένει εδώ και τρία χρόνια, στο Δουβλίνο ενώ η άλλη στην Κρήτη. Και εγώ είμαι στη μέση. Το Skype γενικότερα έπαιρνε φωτιά και πριν την καραντίνα. Ε τώρα μάς έμαθε και το Messenger. Ατέλειωτες ώρες με μασάλια, όπως λέμε εδώ στα μέρη μου. Ατέλειωτες ώρες γέλιου μέχρι δακρύων. Και όταν κλείναμε την βιντεοκλήση, πάντα στο τέλος ένα "see you soon".
3. Μαγειρική και Καθάρισμα. Αυτά τα δύο πάνε μαζί. Τη μία μέρα καθάριζα το σπίτι, την βιβλιοθήκη, το υπόγειο του σπιτιού και την άλλη μέρα, μέσα στην κουζίνα, όπου μαγείρευα και δοκίμαζα καινούρια πράγματα. Μερικές από τις καινούριες συνταγές ήταν οι τορτίγιες με γέμιση Caesar, μπισκότα κανέλας Γερμανίας, παγωτό φράουλα και κέικ φυστικοβούτυρο σε κούπα.
2. Παρακολούθησα νέες σειρές στο Netflix. Δε θα μπορούσα να μην παρακολουθήσω μια νέα σειρά στο Netflix. Προτίμησα φυσικά να παρακολουθήσω μίνι σειρές, με λίγη διάρκεια και επεισόδια, έτσι ώστε να γράφω και την άποψη μου και να γεμίσω λίγο τη θεματολογία της σελίδας. Στατιστικά πολλοί ήσασταν που είδατε τις απόψεις μου πάνω σε αυτές τις σειρές. Οι σειρές ήταν διαφορετικές, ωραίες και άξιζαν το χρόνο μου. Chambers, La Mante, Valhalla Murders, Bloodride, Il Processo και Unorthodox.
1. Διάβασα βιβλία. Βρήκα το χρόνο να διαβάσω βιβλία και να μειωθούν αισθητά τα αδιάβαστά μου, σε σημείο που πλέον σκέφτομαι να πάω να αγοράσω κάποια που έχω σημειωμένα στη wishlist. Μην με ρωτήσετε πόσα βιβλία διάβασα, κάπου έχασα το μέτρημα. Ωστόσο είναι σίγουρα καμιά 15αρια. Υπάρχουν οι απόψεις μου σε αυτά.
Εσύ πως πέρασες στην καραντίνα σου;
«Μένουμε Σπίτι» όχι επειδή πλέον μάς το επιβάλλουν αλλά επειδή έγινε συνήθεια, συνεχίζοντας ακάθεκτοι να παρακολουθούμε τις μινι σειρές του Netflix. Αυτή τη φορά, σειρά έχει το «Unorthodox». Πρόκειται για μια μίνι σειρά, που έχει καθηλώσει και συγκινήσει. Μια συνταρακτική, όπως την χαρακτήρισαν, σειρά, που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και η οποία αποτελείται μόλις από τέσσερα επεισόδια. Δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα αν υπάρξει και δεύτερη season.
UnorthodoxΠρωταγωνιστούν: Shira Haas, Amit Rahav, Jeff Wilbusch / Είδος: Δραματική/ Έτος Παραγωγής: 2020 / Season: 1
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Τη συγκεκριμένη σειρά, την ακούω καιρό τώρα. Όσοι την έχουν παρακολουθήσει, την αποθεώνουν. Για πολύ καιρό, βρισκόταν στα προτεινόμενα του Netflix. Μια διαφορετική σειρά, από όσες έχω παρακολουθήσει. Επρόκειτο για μια μίνι σειρά, με μόλις τέσσερα επεισόδια, που βασίζεται στο ομότιτλο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Deborah Feldman «Unorthodox: The Scandalous Rejection of My Hasidic Roots» όπου η συγγραφές παρουσιάζει την προσωπική της ιστορία.
Η Έστι Σαπίρο θα μεγαλώσει σε μια χασιδιστική εβραϊκή κοινότητα στο Μπρούκλιν. Εκεί οι κανόνες είναι σκληροί και οι περιορισμοί πολλοί. Η Έστι θα παντρευτεί με προξενιό σε αρκετά μικρή ηλικία. Στον έναν χρόνο γάμου, η Έστι και ο Γιάνκι δεν θα καταφέρουν να πιάσουν παιδί. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουν τις οικογένειες τους, να τους πιέζουν. Η Έστι θα διαπιστώσει ότι η ζωή δεν είναι αυτή που επιθυμεί. Θα εγκαταλείψει τον άνδρας της και θα φύγει για το Βερολίνο, εκεί που ζει η μάνα της. Τότε θα ανακαλύψει τη ζωή και θα την διεκδικήσει.
Η σειρά εστιάζει σε μια κοινωνία, για την οποία γνώριζα μεν αλλά όχι τόσα πολλά. Μαζί με αυτήν την κοινωνία, παρουσιάζονται διαφορα θέματα οπως οι περιορισμοί των γυναικών, η μεταχείριση τους από τους άντρες τους αλλά και την ίδια την οικογένεια τους, θέματα τεκνοποίησης, έλλειψη προσωπικής ζωής και ψυχολογικής πίεσης. Η πρωταγωνίστρια υποβάλλεται σε όλα τα παραπάνω, φτάνοντας στα όρια της. Θα καταφέρει να ξεστρατίσει από την ζωή που της έφτιαξαν άλλοι και θα ζήσει κάνοντας όνειρα.
Σε flashback, ο θεατής θα έχει την ευκαιρία να ζήσει την πρωταγωνίστρια και πως έφτασε αυτή στο σήμερα. Θα παρακολουθήσει λεπτομερώς τα ήθη και τα έθιμα της καθημερινότητας αυτής της εβραϊκής κοινότητας. Ανάμεσα σε αυτά, πως τελείται το μυστήριο του γάμου (κάποιες στιγμές είναι λίγο αστείες)
Τέσσερα επεισόδια, διάρκειας 52 λεπτών, με σχετικά καλή ροή, άρτια σκηνοθεσία, όμορφες εικόνες από το Βερολίνο, καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, εξαιρετική ερμηνεία από την μικρή πρωταγωνίστρια και ένα φινάλε αισιόδοξο αλλά γεμάτο ερωτήματα και κενά.
Η Έστι Σαπίρο θα μεγαλώσει σε μια χασιδιστική εβραϊκή κοινότητα στο Μπρούκλιν. Εκεί οι κανόνες είναι σκληροί και οι περιορισμοί πολλοί. Η Έστι θα παντρευτεί με προξενιό σε αρκετά μικρή ηλικία. Στον έναν χρόνο γάμου, η Έστι και ο Γιάνκι δεν θα καταφέρουν να πιάσουν παιδί. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουν τις οικογένειες τους, να τους πιέζουν. Η Έστι θα διαπιστώσει ότι η ζωή δεν είναι αυτή που επιθυμεί. Θα εγκαταλείψει τον άνδρας της και θα φύγει για το Βερολίνο, εκεί που ζει η μάνα της. Τότε θα ανακαλύψει τη ζωή και θα την διεκδικήσει.
Η σειρά εστιάζει σε μια κοινωνία, για την οποία γνώριζα μεν αλλά όχι τόσα πολλά. Μαζί με αυτήν την κοινωνία, παρουσιάζονται διαφορα θέματα οπως οι περιορισμοί των γυναικών, η μεταχείριση τους από τους άντρες τους αλλά και την ίδια την οικογένεια τους, θέματα τεκνοποίησης, έλλειψη προσωπικής ζωής και ψυχολογικής πίεσης. Η πρωταγωνίστρια υποβάλλεται σε όλα τα παραπάνω, φτάνοντας στα όρια της. Θα καταφέρει να ξεστρατίσει από την ζωή που της έφτιαξαν άλλοι και θα ζήσει κάνοντας όνειρα.
Σε flashback, ο θεατής θα έχει την ευκαιρία να ζήσει την πρωταγωνίστρια και πως έφτασε αυτή στο σήμερα. Θα παρακολουθήσει λεπτομερώς τα ήθη και τα έθιμα της καθημερινότητας αυτής της εβραϊκής κοινότητας. Ανάμεσα σε αυτά, πως τελείται το μυστήριο του γάμου (κάποιες στιγμές είναι λίγο αστείες)
Τέσσερα επεισόδια, διάρκειας 52 λεπτών, με σχετικά καλή ροή, άρτια σκηνοθεσία, όμορφες εικόνες από το Βερολίνο, καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, εξαιρετική ερμηνεία από την μικρή πρωταγωνίστρια και ένα φινάλε αισιόδοξο αλλά γεμάτο ερωτήματα και κενά.
Εν συντομία, η σειρά «Unorthodox» είναι μια καλογυρισμένη δραματική, συντηρητική αλλά περιπετειώδης σειρά, με εναλλαγές συναισθημάτων, όπου η πρωταγωνίστρια διεκδικεί την ελευθερία της και το όνειρο της.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7/10
TRAILER:
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη.
Προς Αποφυγή Παρεξηγήσεων περισσότερα εδώ.
Ο Duncan Macmillan είναι Άγγλος συγγραφέας και σκηνοθέτης του θεάτρου. Πρωτοεμφανίστηκε μέσω του διαγωνισμού Playwriting Bruntwood στο Royal Exchange Theatre του Μάντσεστερ, κερδίζοντας δύο βραβεία στην πρώτη χρονιά του με το έργο "Monster", το οποίο ήταν, επίσης, υποψήφιο για τα βραβεία TMA Best New Play και Best New Play Award της Manchester Evening News. Οι «Πνεύμονες» είναι από τα πιο γνωστά θεατρικά του συγγραφέα, το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Βακχικόν. Οι «Πνεύμονες» είναι μια ιστορία αγάπης, αμείλικτα ειλικρινής, αστεία, επίκαιρη και ταυτόχρονα τόσο διαχρονική. Γνώριμα καθημερινή αλλά και πολυσύνθετη, όπως άλλωστε και η ίδια η ζωή. Ένα έργο που δίνει φωνή στη Γενιά της Αβεβαιότητας, η οποία μέσα από τις αλλεπάλληλες αλλαγές και τις συναισθηματικές μεταπτώσεις βρίσκει τον τρόπο να χαράξει τη δική της πορεία. Ο Ντάνκαν Μακ Μίλαν επικεντρώνεται στην ουσία του θεάτρου διερευνώντας τη θεατρική γραφή, απογυμνωμένη από υποδείξεις. Όπως ο ίδιος σημειώνει: «Το έργο γράφτηκε για να παιχτεί σε άδεια σκηνή. Δεν υπάρχουν σκηνικά, δεν υπάρχουν έπιπλα, ούτε φροντιστήριο, ούτε παντομίμα. Δεν υπάρχουν αλλαγές κοστουμιών. Το φως και ο ήχος δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν αλλαγή στον χρόνο ή στον χώρο».
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Duncan Macmillan
β) Τίτλος: Πνεύμονες
γ) Έτος Έκδοσης: 2018
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΒΑΚΧΙΚΟΝ
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Λόγω του ότι «μείναμε σπίτι», πολλοί εκδοτικοί επέλεξαν τίτλους και τους διέθεσαν δωρεάν στο κοινό. Με την ευκαιρία αυτή, λοιπόν, και μετά από εκτενής αναζήτηση μου, έπεσα στο θεατρικό βιβλίο του Duncan Macmillan, με τίτλο «Πνεύμονες».
Σε αυτό το βιβλίο δεν με τράβηξε μόνο ο τίτλος του. Το εξώφυλλο του με γνωστούς ηθοποιούς, Αποστόλης Τότσικας και Βάσω Καβαλιεράτου αλλά και η υπόθεση του ήταν ικανά να με κάνουν όχι μόνο να επιλέξω το βιβλίο προς ανάγνωση αλλά και να το ολοκληρώσω μέσα σε λίγες ώρες.
Ένας άντρας και μια γυναίκα, χωρίς να ονοματίζονται, στην ηλικία των τριάντα, κάνουν σχέδια για το μέλλον. Ένα μέλλον στο οποίο σκέφτονται να αποκτήσουν και ένα παιδί. Η απόφαση αυτή όμως, θα τους κάνει να διαφωνήσουν έντονα. Μέσα από την έντονη συζήτηση θα προβληματιστούν και θα επιχειρήσουν να αναλογιστούν τα υπέρ και τα κατά του να αποκτήσεις ένα παιδί και ποιες οι συνέπειες από αυτό. Σε αυτή την έντονη διαμάχη, θα χρειαστούν και από τους δύο, μεγάλοι πνεύμονες.
Μια σχέση δύο ανθρώπων, που μέσα από την έντονη συζήτηση θα ταράξει όλες τις ισορροπίες στη ζωή τους. Σχέδια και όνειρα θα καταλήξουν να γίνουν προβληματισμοί, για ένα αβέβαιο μέλλον. Ο Duncan Macmillan γράφει θεατρικά, εξού και οι θεατρικοί διάλογοι, που χρησιμοποιεί σε όλο το έργο. Χωρίς κεφάλαια, χωρίς σκηνές, μια απίστευτη ιστορία γεμάτη ποικίλα συναισθήματα. Ο ρυθμός του είναι καταιγιστικός, ανελέητος, όπως και οι δύο χαρακτήρες του. Και το φινάλε του, ανατρεπτικό και συνάμα γλυκόπικρο.
Σε αυτό το βιβλίο δεν με τράβηξε μόνο ο τίτλος του. Το εξώφυλλο του με γνωστούς ηθοποιούς, Αποστόλης Τότσικας και Βάσω Καβαλιεράτου αλλά και η υπόθεση του ήταν ικανά να με κάνουν όχι μόνο να επιλέξω το βιβλίο προς ανάγνωση αλλά και να το ολοκληρώσω μέσα σε λίγες ώρες.
Ένας άντρας και μια γυναίκα, χωρίς να ονοματίζονται, στην ηλικία των τριάντα, κάνουν σχέδια για το μέλλον. Ένα μέλλον στο οποίο σκέφτονται να αποκτήσουν και ένα παιδί. Η απόφαση αυτή όμως, θα τους κάνει να διαφωνήσουν έντονα. Μέσα από την έντονη συζήτηση θα προβληματιστούν και θα επιχειρήσουν να αναλογιστούν τα υπέρ και τα κατά του να αποκτήσεις ένα παιδί και ποιες οι συνέπειες από αυτό. Σε αυτή την έντονη διαμάχη, θα χρειαστούν και από τους δύο, μεγάλοι πνεύμονες.
Ο κόσμος θα χρειαστεί καλούς ανθρώπους. Ειδικά με όσα συμβαίνουν. Δεν μπορούμε έτσι απλώς να αφήσουμε τον κόσμο σε ανθρώπους που δεν σκέφτονται....χωρίς ποτές να έχουν σκεφτεί αν είναι ικανοί να προσφέρουν αγάπη.
Μια σχέση δύο ανθρώπων, που μέσα από την έντονη συζήτηση θα ταράξει όλες τις ισορροπίες στη ζωή τους. Σχέδια και όνειρα θα καταλήξουν να γίνουν προβληματισμοί, για ένα αβέβαιο μέλλον. Ο Duncan Macmillan γράφει θεατρικά, εξού και οι θεατρικοί διάλογοι, που χρησιμοποιεί σε όλο το έργο. Χωρίς κεφάλαια, χωρίς σκηνές, μια απίστευτη ιστορία γεμάτη ποικίλα συναισθήματα. Ο ρυθμός του είναι καταιγιστικός, ανελέητος, όπως και οι δύο χαρακτήρες του. Και το φινάλε του, ανατρεπτικό και συνάμα γλυκόπικρο.
Εν κατακλείδι, οι «Πνεύμονες» είναι ένα απλό, σύντομο σε διάρκεια και περιεκτικό έργο ενώ ταυτόχρονα γίνεται σκληρό, οδυνηρό, συναρπαστικό και με πολλά μηνύματα. Μια ιστορία αγάπης μέσα από την οποία ο συγγραφέας αναφέρεται σε θέματα που αφορούν την κλιματική αλλαγή, την επιστήμη και τη ανθρώπινη φύση.
Πλοκή: Ο χρόνος μοιάζει εχθρός τους. Αν περιμένουν τις κατάλληλες συνθήκες δεν θα το κάνουν ποτέ. Απ’ τη μια υπάρχει η επιθυμία για ένα παιδί, από την άλλη η αγωνία για το περιβάλλον, την παγκόσμια κρίση και την πολιτική αστάθεια... Τελικά, πώς να αποφασίσεις για το μέλλον σου όταν αυτό προβλέπεται τόσο δυσοίωνο; «Ένα παιδί; Είναι σαν να μου έριξες μπουνιά στη μούρη και μετά μου ζήτησες να σου λύσω μια μαθηματική εξίσωση.»4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Ένας ακόμη διαγωνισμός της σελίδας φτάνει στο τέλος του. Οι συμμετοχές για ακόμη μια φορά δεν κρίθηκαν όλες έγκυρες, αφού υπήρχαν διπλότυπες συμμετοχές (ίδιο όνομα, ίδιο email με διαφορετικό βιβλίο επιλογής). Οι συμμετοχές που κρίθηκαν έγκυρες, στο σύνολο ήταν 82. Σε αυτό το σημείο να πω αρχικά πως ευχαριστώ όλους σας για τις συμμετοχές. Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στις εκδόσεις Μεταίχμιο, για την συνεργασία σε αυτόν τον διαγωνισμό.
Η κλήρωση έγινε μέσω του random.org, όπου και κληρώθηκαν οι αριθμοί 27, 47, 54. Οι τυχεροί νικητές που αναδείχτηκαν είναι οι: Ευαγγελία Θεοφυλακτού, Μαρία Παππού, Μαρία Ροδολάκη. Οι νικητές θα παραλάβουν ηλεκτρονικά τα βιβλία που επέλεξαν καθώς και ένα δώρο ebook, δικής μου επιλογής.
Μείνετε συντονισμένοι. Η φετινή χρονιά κρύβει διαγωνισμούς εκπλήξεις.
Ακολουθείστε με και δεν θα χάσετε!!!
Ο Γιώργος Πολυχρονίδης συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό μέσα από το πρώτο του συγγραφικό εγχείρημα - ντοκουμέντο, με αυτοβιογραφικά στοιχεία και ελάχιστη μυθοπλασία, με τίτλο «Ο Κώστας, εγώ και ο Ταχτσής», το οποίο και κυκλοφόρησε το 2013, από τις εκδόσεις Οδυσσέας. To «Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ' το ποτάμι» είναι το δεύτερο βιβλίο και πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φίλντισι.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Γιώργος Πολυχρονίδης
β) Τίτλος: Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ' το ποτάμι
γ) Έτος Έκδοσης: 2017
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Φίλντισι
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Την γραφή του Γιώργου Πολυχρονίδη, την γνώρισα μέσα από το τρίτο βιβλίο του συγγραφέα, τις «Κατάρες». Ήθελα τόσο πολύ να ξανά διαβάσω βιβλίο του συντοπίτη μου, που μετά τις Κατάρες του λοιπόν, αναζήτησα και βρήκα το δεύτερο βιβλίο του, το «Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ' το ποτάμι».
Για δεύτερη φορά, μού έκανε εντύπωση τόσο ο τίτλος όσο και το εξώφυλλο του βιβλίου. Οι εκδόσεις Φίλντισι, που μέχρι πρότινος, μου ήταν άγνωστες, έχουν κάνει πολύ όμορφη δουλειά και σε αυτό το βιβλίο του Γιώργου Πολυχρονίδη. Ο τίτλος είναι ιδιαίτερος και δεν προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει. Εξώφυλλο, σαν τον τίτλο του βιβλίου. Κόκκινο και σκοτεινό, γεμάτο μυστήριο και στο βάθος να αχνοφαίνεται το τζαμί της Ανδριανούπολης, όπως φαίνεται από τα υψώματα της Νέας Βύσσας.
Μετά τις «Κατάρες» ο συγγραφέας, αναφέρεται αυτή τη φορά, στην καθημερινότητα των κατοίκων των χωριών που βρίσκονται κοντά στο ποταμό Έβρο (αλλιώς και Μαρίτσα), τη δεκαετία του 50. Τότε που οι κάτοικοι ήταν χωρισμένοι σε κομμουνιστές και σοσιαλιστές. Τότε που οι φτωχές οικογένειες, αν και πολύτεκνες, ξενιτεύονταν είτε στην πόλη είτε στο εξωτερικό, κυρίως στην Γερμανία. Τότε που όλη η επαρχία άρχισε να μαζεύετε στις πόλεις. Τότε που οι πλούσιοι και άκληροι, αγόραζαν παιδιά από φτωχικές οικογένειες, για να χουνε διαδόχους. Τότε που ακόμα υπήρχαν τα οτομοτρίς (αυτοκινητάμαξα).
Ο Παναγιώτης και η Παναγιώταινα, ήταν μια φτωχή οικογένεια. Όταν η Παναγιώτα θα μείνει έγκυος, θα φέρει στον κόσμο δίδυμα αγόρια. Τον Γιώργο και τον Δημήτρη. Πριν έρθουν στη ζωή ακόμα, είχε συμφωνηθεί να δοθεί το παιδί, στον κυρ Δημήτρη, ένα ξενοδόχο, που δεν ήξερε τι είχε. Είχε πλούτη, γυναίκα αλλά όχι παιδί. Ο διακαής του πόθος ήταν να αποκτήσει ένα παιδί, να υιοθετήσει ένα παιδί που θα ήταν δικό του. Η ζωή θα τα φέρει έτσι που ενώ θα αποκτήσει, θα το χάσει, θα το πάρει το ποτάμι. Ένα ποτάμι που κρύβει τα δικά του μυστικά. Ο Παναγιώτης και η Παναγιώτα είχαν σκοπό να δώσουν το παιδί αλλά πως χωρίζεις δυο δίδυμα; Ο καημός μεγάλος, με την συμφωνία τελικά να ακυρώνεται. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια και το ποτάμι κάνει όνειρα!!! Ο Δημήτρης, το ένα από τα δίδυμα, θα παιδευτεί, θα αποφοιτήσει, θα ζήσει όμως καλύτερα από τον αδελφό του Γιώργο. Από τη μία μέρα στην άλλη, ο Δημήτρης, θα γίνει ένας κακομαθημένος πλούσιος. Ένας που δεν ξέρει τι έχει. Όμως δε θα ναι ποτέ ευτυχισμένος, παρά μόνο όταν γνωρίσει τον έρωτα, έναν έρωτα που θα του σημαδέψει για πάντα τη ζωή.
Ο Γιώργος Πολυχρονίδης γράφει με απλό αλλά μοναδικό τρόπο, μια όμορφη ιστορία, με γρήγορη εξέλιξη που διαβάζεται με μια ανάσα. Ο συγγραφέας παρουσιάζει μια όμορφη ιστορία, με λίγους χαρακτήρες, με αναφορές σε ιστορικά γεγονότα αλλά και στην θρακιώτικη κουζίνα, με πολλές εναλλαγές συναισθημάτων, με φόντο τον Έβρο και τον ποταμό του. Παράλληλα μάς μεταφέρει σε στιγμές από την παλιά Ελλάδα. Τότε που είχε τελειώσει ο εμφύλιος και όλοι αγωνιζόντουσαν για ένα πιάτο φαί. Τότε που επικρατούσε ο κομμουνισμός, ο αναρχισμός και ο σοσιαλισμός. Αυτοί ήταν τελικά οι εχθροί της Ελλάδας κι απ΄αυτά την έσωσε ο στρατός, αναφέρει ο συγγραφέας σε ένα σημείο του κειμένου.
Ταυτόχρονα με την πλοκή της ιστορίας, ο συγγραφέας αναφέρεται σε κοινωνικά θέματα και παράλληλα περνάει τα δικά του μηνύματα. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο Δημήτρης, θα αρπάξει την ευκαιρία που του δίνεται για να ζήσει καλύτερα, και όχι μέσα στη φτώχεια. Θα ξεχάσει όμως με τα πλούτη, τις πραγματικά σημαντικές αξίες της ζωής.
Για δεύτερη φορά, μού έκανε εντύπωση τόσο ο τίτλος όσο και το εξώφυλλο του βιβλίου. Οι εκδόσεις Φίλντισι, που μέχρι πρότινος, μου ήταν άγνωστες, έχουν κάνει πολύ όμορφη δουλειά και σε αυτό το βιβλίο του Γιώργου Πολυχρονίδη. Ο τίτλος είναι ιδιαίτερος και δεν προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει. Εξώφυλλο, σαν τον τίτλο του βιβλίου. Κόκκινο και σκοτεινό, γεμάτο μυστήριο και στο βάθος να αχνοφαίνεται το τζαμί της Ανδριανούπολης, όπως φαίνεται από τα υψώματα της Νέας Βύσσας.
Μετά τις «Κατάρες» ο συγγραφέας, αναφέρεται αυτή τη φορά, στην καθημερινότητα των κατοίκων των χωριών που βρίσκονται κοντά στο ποταμό Έβρο (αλλιώς και Μαρίτσα), τη δεκαετία του 50. Τότε που οι κάτοικοι ήταν χωρισμένοι σε κομμουνιστές και σοσιαλιστές. Τότε που οι φτωχές οικογένειες, αν και πολύτεκνες, ξενιτεύονταν είτε στην πόλη είτε στο εξωτερικό, κυρίως στην Γερμανία. Τότε που όλη η επαρχία άρχισε να μαζεύετε στις πόλεις. Τότε που οι πλούσιοι και άκληροι, αγόραζαν παιδιά από φτωχικές οικογένειες, για να χουνε διαδόχους. Τότε που ακόμα υπήρχαν τα οτομοτρίς (αυτοκινητάμαξα).
Ο Παναγιώτης και η Παναγιώταινα, ήταν μια φτωχή οικογένεια. Όταν η Παναγιώτα θα μείνει έγκυος, θα φέρει στον κόσμο δίδυμα αγόρια. Τον Γιώργο και τον Δημήτρη. Πριν έρθουν στη ζωή ακόμα, είχε συμφωνηθεί να δοθεί το παιδί, στον κυρ Δημήτρη, ένα ξενοδόχο, που δεν ήξερε τι είχε. Είχε πλούτη, γυναίκα αλλά όχι παιδί. Ο διακαής του πόθος ήταν να αποκτήσει ένα παιδί, να υιοθετήσει ένα παιδί που θα ήταν δικό του. Η ζωή θα τα φέρει έτσι που ενώ θα αποκτήσει, θα το χάσει, θα το πάρει το ποτάμι. Ένα ποτάμι που κρύβει τα δικά του μυστικά. Ο Παναγιώτης και η Παναγιώτα είχαν σκοπό να δώσουν το παιδί αλλά πως χωρίζεις δυο δίδυμα; Ο καημός μεγάλος, με την συμφωνία τελικά να ακυρώνεται. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια και το ποτάμι κάνει όνειρα!!! Ο Δημήτρης, το ένα από τα δίδυμα, θα παιδευτεί, θα αποφοιτήσει, θα ζήσει όμως καλύτερα από τον αδελφό του Γιώργο. Από τη μία μέρα στην άλλη, ο Δημήτρης, θα γίνει ένας κακομαθημένος πλούσιος. Ένας που δεν ξέρει τι έχει. Όμως δε θα ναι ποτέ ευτυχισμένος, παρά μόνο όταν γνωρίσει τον έρωτα, έναν έρωτα που θα του σημαδέψει για πάντα τη ζωή.
Τι δύναμη σου δίνει η τρυφερότητα και η αγάπη ενός παιδιού, ακόμα κι αν δεν είναι δικό σου!!!
Ο Γιώργος Πολυχρονίδης γράφει με απλό αλλά μοναδικό τρόπο, μια όμορφη ιστορία, με γρήγορη εξέλιξη που διαβάζεται με μια ανάσα. Ο συγγραφέας παρουσιάζει μια όμορφη ιστορία, με λίγους χαρακτήρες, με αναφορές σε ιστορικά γεγονότα αλλά και στην θρακιώτικη κουζίνα, με πολλές εναλλαγές συναισθημάτων, με φόντο τον Έβρο και τον ποταμό του. Παράλληλα μάς μεταφέρει σε στιγμές από την παλιά Ελλάδα. Τότε που είχε τελειώσει ο εμφύλιος και όλοι αγωνιζόντουσαν για ένα πιάτο φαί. Τότε που επικρατούσε ο κομμουνισμός, ο αναρχισμός και ο σοσιαλισμός. Αυτοί ήταν τελικά οι εχθροί της Ελλάδας κι απ΄αυτά την έσωσε ο στρατός, αναφέρει ο συγγραφέας σε ένα σημείο του κειμένου.
Ταυτόχρονα με την πλοκή της ιστορίας, ο συγγραφέας αναφέρεται σε κοινωνικά θέματα και παράλληλα περνάει τα δικά του μηνύματα. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο Δημήτρης, θα αρπάξει την ευκαιρία που του δίνεται για να ζήσει καλύτερα, και όχι μέσα στη φτώχεια. Θα ξεχάσει όμως με τα πλούτη, τις πραγματικά σημαντικές αξίες της ζωής.
Χαλάρωσε, μην είσαι έτσι σφιγμένος, η ζωή είναι μικρή, μην τη σκοτώνεις, προσπάθησε να τη ζεις.
Σε αυτήν την ιστορία εκτός από τις αναφορές σε γεγονότα, δεν θα μπορούσε να λείψει ο έρωτας και η αγάπη. Ένας έρωτας από το εξωτερικό, λιγάκι ανορθόδοξος, αναζωογονητικός αλλά και καταλυτικός για τη ζωή του Δημήτρη.
Εν κατακλείδι, το «Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ' το ποτάμι» είναι μια όμορφη και ευκολοδιάβαστη ιστορία με φόντο το ποταμό Έβρο. Εκεί όπου τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα και οι στιγμές της ζωής είναι ανέλπιστα σημαντικές. Παρά το γλυκόπικρο φινάλε του, το «Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ' το ποτάμι» έρχεται να θυμίσει στους παλιούς, την παλιά, καλή, ελληνική λογοτεχνία!!!
Πλοκή: Ο Δημήτρης, ο τελευταίος γιός μιας εφταμελούς φτωχικής οικογένειας, που ζει στα σύνορα, σ’ ένα χωριό δίπλα στον ποταμό Έβρο, γεννημένος στα μέσα της δεκαετίας του ’50 έχει βάλει ένα στόχο στη ζωή του: Να ξεπεράσει τη μοίρα του και να γίνει πλούσιος. Η Αθήνα μπορεί να είναι η ευκαιρία, οπότε κατεβαίνει στην πρωτεύουσα για σπουδές και να βρει δουλειά. Προσπαθεί, ελπίζει, δεν παραιτείται, αλλά σύντομα θα ανακαλύψει πως δεν είναι εύκολο. Βάζει στην τρύπια βαλίτσα του στιγμές που έζησε, λίγες ρομαντικές και αρκετές απόρριψης και επιστρέφει στο χωριό του, για λίγο. Κι αυτό το λίγο γίνεται πολύ, διότι εκεί τον περιμένει η ανέλπιστη ευκαιρία. Ο ντροπαλός, φιλόδοξος Δημητράκης θα γίνει ο πάμπλουτος κύριος Δημήτρης από τη μια μέρα στην άλλη. Τότε, θα έρθει και ο έρωτας ανορθόδοξος αλλά καταλυτικός4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Η Δήμητρα Ιωάννου πρωτοσυστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό μέσα από το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Κασσάνδρα: Το μυστικό της μάγισσας», το οποίο και κυκλοφόρησε το 2013, από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. H «Νυχτερινή Αφροδίτη» είναι συνολικά το έκτο προσωπικό της μυθιστόρημα.
Με αφορμή την ανάγνωση του βιβλίου της, «Νυχτερινή Αφροδίτη», για το οποίο την άποψη μου μπορείτε να βρείτε εδώ, της έθεσα τις παρακάτω ερωτήσεις. Με την ευκαιρία, να την ευχαριστήσω για τη παρακάτω συνέντευξη που μου παραχώρησε.
1. Μετά
την «Κληρονόμο του Ποταμού», επιστρέφετε με τη «Νυχτερινή Αφροδίτη». Ποια ήταν η
αφορμή για να γράψετε το νέο σας βιβλίο;
Ειλικρινά
το μόνο που σκεφτόμουν, όταν προγραμμάτισα εκείνο το ταξίδι στις Σπέτσες ήταν η
ανάγκη για διακοπές. Διάλεξα το συγκεκριμένο νησί για την ομορφιά, τη ζεστή
φιλοξενία και την αδιαμφισβήτητη ιστορία του. Όμως τελικά άλλος μοίρασε την
παρτίδα και έκανε ματ στο μυαλό και την καρδιά μου. Ήταν οι Σπέτσες που τελικά
με διάλεξαν για να αφηγηθώ την ιστορία του Μιχαήλ Μπόκαρη. Η έμπνευση ήταν ακαριαία,
ατόφια, απαιτητική. Με παρέσυρε εντελώς και άλλαξε άρδην την πορεία εκείνων των
ημερών. Οι διακοπές μου κατέληξαν σε ενδελεχή έρευνα του νησιού και αναζήτηση
πηγών και βιβλιογραφίας. Να σας πω την αλήθεια πάντως, πέρασα υπέροχα με τα νέα
αυτά δεδομένα.
2. Πόσο
χρόνο χρειαστήκατε για την ολοκλήρωση του βιβλίου, δεδομένου ότι έπρεπε να
συλλέξετε πληροφορίες τόσο για την ζωγραφική όσο και για την ιστορία του
νησιού, που εξελίσσεται η ιστορία;
Η Νυχτερινή Αφροδίτη είναι προϊόν εντατικής και
καθημερινής ενασχόλησης ενός έτους. Αρχικά συγκέντρωσα και μελέτησα
βιβλιογραφία, επισκέφτηκα το νησί ξανά, διάβασα την ιστορία του και αγάπησα
κάθε γωνιά του. Κατόπιν, θέλοντας να δώσω ανάγλυφο το πάθος και την ενασχόληση
του Μιχαήλ Μπόκαρη με τη ζωγραφική, ζήτησα τη βοήθεια του εξαιρετικού ζωγράφου Γιάννη
Πέτρου, ο οποίος απαντούσε με μεγάλη ευγένεια και προθυμία στους συχνότατους καταιγισμούς
ερωτήσεων που του έθετα. Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τη βοήθεια
και τις συζητήσεις μας, καθώς μου προσέφερε γενναιόδωρα όλη την τεχνογνωσία που
ήταν προϋπόθεση για την ανάγλυφη απεικόνιση του ταλέντου του Μιχαήλ.
3. Η
επιλογή του εξωφύλλου και ο τίτλος του βιβλίου, ήταν δική σας απόφαση;
Στις εκδόσεις Ψυχογιός πάντα λειτουργούμε αρμονικά
ως ομάδα όσον αφορά τα συγκεκριμένα θέματα. Ο τίτλος –το όνομα του διάσημου
πίνακα που εκλάπη- ήταν δική μου ιδέα που άρεσε σε όλους μας, ενώ πραγματικά
ενθουσιάστηκα με τη δουλειά του δημιουργικού τμήματος όταν αντίκρισα το τελικό
αποτέλεσμα του εξωφύλλου. Ήταν ακριβώς όπως το είχα φανταστεί και οι φίλοι που
έχουν διαβάσει το βιβλίο σίγουρα θα αναγνωρίσουν σε αυτό μια πολύ νευραλγική
και συγκινητική στιγμή της ιστορίας.
4.
Λίγα λόγια για τη «Νυχτερινή Αφροδίτη» και τους ήρωες του.
Το βιβλίο ξεκινά με την κλοπή του θρυλικού πίνακα
‘Νυχτερινή Αφροδίτη’ του διάσημου σπετσιώτη ζωγράφου Μιχαήλ Μπόκαρη. Στο
αρχοντικό του εκείνη τη νύχτα είχαν προσκληθεί πέντε γυναίκες που με κάποιο
τρόπο σχετίζονται με τον πρωταγωνιστή. Με αφορμή τις ενδελεχείς έρευνες που
γίνονται για την κλοπή, επιστρέφουμε στο παρελθόν και παρακολουθούμε όλη την
πορεία του Μιχαήλ από τα 18 του χρόνια ως τη σύγχρονη εποχή που σηματοδοτεί το
απόγειο της δόξας του. Το δεύτερο μέρος του βιβλίου αποτελεί ένα κυνήγι
θησαυρού στο οποίο σημαντικό ρόλο παίζουν γρίφοι που περιλαμβάνουν κομβικά
σημεία και σύμβολα των Σπετσών. Και το ερώτημα παραμένει ένα… Ποιος έκλεψε τη
Νυχτερινή Αφροδίτη;
5. Ο
ζωγράφος της «Νυχτερινής Αφροδίτης» Μιχαήλ Μπόκαρης καταξιώθηκε στην τέχνη γιατί
δεν άφησε ποτέ την ευκαιρία να πάει χαμένη. Πιστεύετε ότι πρέπει να «αρπάζει»
κανείς την ευκαιρία και να πάρει το ρίσκο, για να επιτύχει κάπου;
Ποια είναι η νοστιμάδα αν δε ρισκάρεις; Προσωπικά
θεωρώ ότι όταν η σκληρή δουλειά συνδυάζεται με την τόλμη δημιουργεί ένα
συνδυασμό εκρηκτικό και τις περισσότερες φορές αποτελεσματικό. Ο Μιχαήλ
Μπόκαρης ήταν ερωτευμένος με τη ζωγραφική, εργαζόταν πολύ σκληρά νυχθημερόν και
είχε εμπιστοσύνη στις ικανότητές του. Αν δεν τολμούσε θα ήταν μεγάλο κρίμα, δε
βρίσκετε;
6.
Υπάρχει κάποια σκηνή του βιβλίου που να είναι αγαπημένη σας;
Μόνο μία; Η στιγμή που ο Μιχαήλ πρωτοπιάνει πινέλο
στα χέρια του μπροστά στο συγκλονισμένο δάσκαλό του Τζουζέπε Ντονάτι, η στιγμή
που αντικρίζει τη Τζίνα στο πάρτι, το πρωινό που την ξανασυναντά στο Παλιό
Λιμάνι, η εκδρομή του με το Μαριώ στους αγίους Αναργύρους, η δημιουργία της
Νυχτερινής Αφροδίτης, η σκηνή που η Ευανθία πάει στο χορό και οπωσδήποτε η
συγκλονιστική του γνωριμία με τη Στέλλα. Και δε σας είπα ούτε τις μισές από
αυτές.
7. Όταν γράφατε το βιβλίο είχατε από την αρχή στο
μυαλό σας το φινάλε ή διαμορφώθηκε στην πορεία;
Σκέφτομαι
ενδελεχώς τις υποθέσεις των βιβλίων μου και μελετώ σε βάθος όλα τα δεδομένα.
Επίμονα. Ακατάπαυστα. Έχω ακούσει πολλές φορές τη φράση ‘βασανίζεις τόσο το
μυαλό σου’ κι όμως αυτοί που το λένε κάνουν λάθος. Απολαμβάνω το κάθε
δευτερόλεπτο αυτής της διαδικασίας. Έτσι όταν φτάσει η στιγμή να ακουμπήσω τα
δάχτυλά μου στα πλήκτρα του υπολογιστή μου, η ιστορία είναι αποκρυσταλλωμένη,
αφού έχουν εξεταστεί όλες οι πιθανότητες, έχουν διερευνηθεί όλες οι στροφές και
έχουν αποφασιστεί τα γεγονότα, οι ανατροπές, το τέλος. Ο πόλεμος λοιπόν δε
γίνεται στο πληκτρολόγιο, έχει ήδη προηγηθεί και ολοκληρωθεί μέσα στο κεφάλι
μου.
8. Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Το επόμενο βιβλίο μου έχει ήδη παραδοθεί στις
Εκδόσεις Ψυχογιός. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι είναι ένα χαρμάνι από
έρωτα, πάθη, ίντριγκες, μίση, κρυμμένα μυστικά, δράση, κίνδυνο. Οι
πρωταγωνιστές απλά δεν παίρνουν ανάσα! Είναι ένα αρχαιολογικό θρίλερ που σας
προειδοποιεί να το ξεφυλλίσετε προσεκτικά γιατί θα κόψει και τη δική σας ανάσα!
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Ταινία: Μπορεί να γίνει (Si Puo Fare)
Σκηνοθεσία: Giulio Manfredonia
Πρωταγωνιστούν: Claudio Bisio, Anita Caprioli, Giuseppe Battiston, Andrea Bosca
Είδος Ταινίας: Κωμωδία / Κοινωνική
Έτος Παραγωγής: 2008
Διάρκεια: 111΄
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Nello είναι ένας συνδικαλιστής στα χρόνια των 1980, όταν επικράτησε ο περιβόητος νόμος Basaglia, όπως ονομάστηκε η πρωτοβουλία του φωτισμένου Ιταλού καθηγητής της ψυχιατρικής με τον οποίο έκλεισαν τα ψυχιατρεία κι ελευθερώθηκαν οι τρόφιμοι. Ήταν μια πολύ επαναστατική κίνηση στην Ιταλία και στην ίδια την επιστήμη. Όταν, λοιπόν, συμβαίνει αυτό, ο Nello προσπαθεί να δει τι θα κάνουν όλους αυτούς τους τροφίμους που βγαίνουν ελεύθεροι στην αχρηστία του τίποτα. Και φτιάχνει μια «κολεκτίβα», από την οποία θα δοθούν αφορμές για τσουχτερές επισημάνσεις..
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Στα πλαίσια του μεταπτυχιακού μου και στο μάθημα «Το στίγμα της Ψυχικής Νόσου. Εμπειρίες Ασθενών και ο Ρόλος των Επαγγελματιών Υγείας στην ΠΦΥ.», μάς προτάθηκε από την καθηγήτρια να παρακολουθήσουμε την ταινία «Si Puo Fare». Προσωπικά δεν είχα δει την ταινία, δεν την είχα καν υπόψιν μου και για αυτό ντρέπομαι. Πραγματικά μια ταινία που συστήνεται για όλους, ως μια υπενθύμιση ότι σε αυτή τη ζωή υπάρχουν και αυτά άτομα, άτομα ψυχικά διαταραγμένα μέν, αλλά άτομα με ικανότητες και πολλές δυνατότητες.
Η ταινία είναι ελεύθερη στο διαδίκτυο και στην πλατφόρμα του Youtube. Μπορεί ο οποιοσδήποτε να την βρει εύκολα εδώ, να την παρακολουθήσει και παράλληλα, να συγκινηθεί, να γελάσει αλλά και να προβληματιστεί. Η ταινία δίνει μια διαφορετική οπτική τόσο για την ψυχική ασθένεια όσο και για τις ικανότητες, των "τρελών" ατόμων μέσα από την εργασία. Σε αυτήν την ταινία θα συναντήσετε ανθρώπους με ειδικές ικανότητες, που θα αποκτήσουν, ξαφνικά, κίνητρα ώστε να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο. Χάρη στο Nello, έναν άνεργο πρώην συνδικαλιστή, άτομα όπως ο Roby, ο Fabio, η Luisa, ο Goffredo, ο Ossi, ο Gigio, ο Luca, ο Nicky, η Miriam, θα μπορέσουν να ανακαλύψουν τις ικανότητες που έχουν. Χάρη σε αυτές τις ικανότητες θα δημιουργήσουν έναν συνεταιρισμό, μέσα στον οποίον θα αποκτήσουν δικαιώματα έκφρασης ιδεών αλλά και ψήφου. Ο συνεταιρισμός αυτός θα είναι η ευκαιρία στην απασχόληση εργασίας τους αλλά και στην ένταξη τους στην κοινωνία. Χάρη σε αυτόν τον συνεταιρισμό όλα ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ.
Η ταινία είναι ελεύθερη στο διαδίκτυο και στην πλατφόρμα του Youtube. Μπορεί ο οποιοσδήποτε να την βρει εύκολα εδώ, να την παρακολουθήσει και παράλληλα, να συγκινηθεί, να γελάσει αλλά και να προβληματιστεί. Η ταινία δίνει μια διαφορετική οπτική τόσο για την ψυχική ασθένεια όσο και για τις ικανότητες, των "τρελών" ατόμων μέσα από την εργασία. Σε αυτήν την ταινία θα συναντήσετε ανθρώπους με ειδικές ικανότητες, που θα αποκτήσουν, ξαφνικά, κίνητρα ώστε να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο. Χάρη στο Nello, έναν άνεργο πρώην συνδικαλιστή, άτομα όπως ο Roby, ο Fabio, η Luisa, ο Goffredo, ο Ossi, ο Gigio, ο Luca, ο Nicky, η Miriam, θα μπορέσουν να ανακαλύψουν τις ικανότητες που έχουν. Χάρη σε αυτές τις ικανότητες θα δημιουργήσουν έναν συνεταιρισμό, μέσα στον οποίον θα αποκτήσουν δικαιώματα έκφρασης ιδεών αλλά και ψήφου. Ο συνεταιρισμός αυτός θα είναι η ευκαιρία στην απασχόληση εργασίας τους αλλά και στην ένταξη τους στην κοινωνία. Χάρη σε αυτόν τον συνεταιρισμό όλα ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ.
Στα συν της ταινίας, η ιστορία της που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, όταν έκλεισαν τα ψυχιατρεία στη Ιταλία με το Νόμο Basaglia, που έθεσε και τις βάσεις για τη δημιουργία των πρώτων κοινοτικών υπηρεσιών. Η εξαιρετική σκηνοθεσία της, οι εναλλαγές συναισθημάτων, τα μηνύματα για τον τρόπο αντιμετώπισης των ψυχικά πασχόντων, οι πολύ καλές ερμηνείες όλων των ηθοποιών και τέλος το φινάλε της.
Στα μείον της ταινίας, ότι χαρακτηρίστηκε ως κωμωδία. Η ταινία είναι καθαρά μια κοινωνική και δραματική ταινία παρά κωμωδία. Έχει κάποιες αστείες σκηνές αλλά ουδέποτε θα την χαρακτήριζα κωμωδία. Επίσης ένας θάνατος που θα έρθει στα ξαφνικά και θα ταράξει για λίγο τις ισορροπίες όλων.
Εν κατακλείδι, η ταινία «Si Puo Fare», είναι μια ταινία που συγκινεί και θίγει ένα διαχρονικό ζήτημα, ενώ παράλληλα υπενθυμίζει στον καθένας μας πως δεν πρέπει να φερόμαστε σκληρά στους άλλους, ιδιαίτερα σε τέτοια άτομα, άτομα με ειδικές ανάγκες.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Ναι αν σου αρέσουν ταινίες με μηνύματα και πρωταγωνιστές ΑΜΕΑ.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8/10
TRAILER:
_______________________________________________________
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει
Οι ερευνητές επιβεβαιώνουν, ότι μέσα σε μια μέρα, το μυαλό μας επεξεργάζεται 60.000 σκέψεις. Αν κάνουμε έναν υπολογισμό, μέσα στις 16 ώρες που είμαστε ξύπνιοι, σε κάθε δευτερόλεπτο που περνάει , αναλογεί και από μια σκέψη. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στο μυαλό μας επικρατεί πραγματικά ένα συνεχόμενο χάος. Ο εγκέφαλός μας έχει την ικανότητα να σκέφτεται ταυτόχρονα 10 πράγματα, την ώρα που ασχολούμαστε με τις δουλειές μας.
Το παράδοξο είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτών των σκέψεων κατά κανόνα έχουν αρνητικό χαρακτήρα και δεν μας οδηγούν σε κάποιο αποτέλεσμα. Ο συνεχόμενος εσωτερικός διάλογος με τα πιθανά και πολλές φορές ακραία σενάρια, που ποτέ δεν θα πραγματοποιηθούν, οδηγούν σε περιττό στρες, ακόμα και σε ψυχικές διαταραχές. Αυτη η τακτική του εγκεφάλου, δηλαδή το να βλέπει την αρνητική πλευρά των πραγμάτων είναι απολύτως δικαιολογημένη επειδή από την φύση είναι ενεργοποιημένος ο προγραμματισμός της επιβίωσης και ψάχνει συνεχώς τους πιθανούς κινδύνους που μπορεί να εμφανιστούν.
Το δυσάρεστο είναι ότι αυτός ο προγραμματισμός δεν απενεργοποιείται και πρέπει να συμβιβαστείτε. Και το ευχάριστο είναι ότι μπορείτε να μάθετε να τον ελέγξετε και να σταματάτε την ροή των σκέψεων. Εδώ πρέπει να καταλάβετε το εξής: ο σκοπός δεν είναι να μη σκεφτόμαστε και να σταματήσουμε να επιλύουμε τα ζητήματα που μας παρουσιάζονται - αλλά να πάρουμε τον έλεγχο των σκέψεων που δημιουργεί συνεχώς ο εγκέφαλος μας.
Αυτό που πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι, όσο περισσότερο έχετε ανεπτυγμένη την ικανότητά σας να αλλάξετε την προσοχή του εγκεφάλου από τα αρνητικά πράγματα σε θετικά - τόσο καλύτερα ο εγκέφαλος θα αντιμετωπίζει τα διάφορα προβλήματα και τις προκλήσεις που παρουσιάζονται καθ 'όλη τη διάρκεια της ημέρας.
10 ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΕΤΕ ΤΟ ΣΤΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ
Παρακάτω σου αναφέρω δέκα τρόπους και κάποια bonus, που μπορείς να "βάλεις" στη ζωή σου και να διώξεις το άγχος, μια για πάντα. Έτσι θα αποκτήσεις την απόλυτη ηρεμία. Από προσωπική εμπειρία, εδώ και ένα χρόνο, που χρησιμοποιώ, κάποιους από αυτούς τους τρόπους, έχω καταφέρει, όχι μόνο να διώξω το άγχος από τη ζωή μου αλλά και να βρω ξανά την χαμένη μου αυτοπεποίθηση. Να αισθανθώ καλύτερα, να ξυπνάω πιο εύκολα, να βλέπω την κάθε μέρα, με άλλο «μάτι» και να βελτιώσω τον εαυτό μου σε πολλά επίπεδα. (Για όλα αυτά θα μιλήσω σε επόμενη ανάρτηση)
Η μόνη συμβουλή που θα σας δώσω! Ποτέ μη ξεσπάτε στο φαγητό όταν έχετε στρες. Πολλοί άνθρωποι παίρνουν περιττά κιλά. Οπωσδήποτε μην αφήνετε την αρνητικότητα να σας τρώει από μέσα. Το στρες πάντα έχει την αιτία του. Για αυτό είναι πολύ καλύτερο να κάνουμε πρόληψη και να απαλύνουμε την αιτία. Τότε το στρες σπάνια θα εμφανίζεται στην ζωή μας.
1. ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΥΣΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ. Το στρες είναι αρνητική ενέργεια. Οπότε πρέπει να την ξοδέψετε. Βάλτε έντονη μουσική και ξεκινήστε να χορεύετε. Εκτονωθείτε, βαρώντας με όλη την δύναμη ένα σάκο του μποξ. Πηγαίνετε για τρέξιμο. Η συστηματική σωματική επιβάρυνση επιταχύνει την παραγωγή ενδορφίνης – ορμόνης της χαράς, η οποία θα ανεβάσει άμεσα στα ύψη την διάθεσή σας.
2. ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΜΕ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΧΑΛΑΣΕ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ. Αν η αιτία της κακής σας διάθεσης είναι ένα συγκεκριμένο άτομο και για κάποιο λόγο δεν μπορείτε να του εκφράσετε στα ίσια αυτά που πραγματικά αισθάνεστε – βάλτε μπροστά σας την φωτογραφία του και εκφράστε όλα αυτά που σκέφτεστε για αυτόν.
3. ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ ΝΕΡΟ. Κάντε ντους με εναλλαγή κρύου – ζεστού. Όσο πιο κρύο θα είναι το νερό τόσο πιο γρήγορα θα απαλλαγείτε από τον θυμό και την αρνητικότητα. Επιπλέον, το νερό έχει την δυνατότητα να παίρνει την αρνητική ενέργεια από το σώμα.
4. ΣΠΑΣΤΕ ΜΕΡΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Εάν έχετε παρακολουθήσει τένις θα έχετε παρατηρήσει ότι πολλές φορές οι παίκτες σπάνε την ρακέτα μετά από κάποια αποτυχία. Αυτό τους βοηθά να ηρεμήσουν και να ελέγχουν το στρες. Τσαλάκωστε μερικά φύλλα χαρτιού ή εφημερίδας και έπειτα τεμαχίστε τα σε μικρά κομμάτια. Ή πάρτε το σφυρί και ξεκινήστε να καρφώνετε με δύναμη τα καρφιά. Ή απλά βρείτε κάτι άχρηστο και καταστρέψτε το.
5. ΒΓΑΛΤΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΑΣ. Φωνάξτε δυνατά αυτό που αισθάνεστε, βρίστε αν χρειαστεί. Αν δεν θέλετε να σας ακούσουν, τοποθετήστε μπροστά στο στόμα ένα μαξιλάρι ή ένα βάζο
6. ΒΑΘΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΧΝΕΣ ΑΝΑΠΝΟΕΣ. Βγείτε έξω στον καθαρό αέρα. Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και φανταστείτε ότι εισπνέετε θετική ενέργεια, και με την εκπνοή βγαίνει η αρνητική ενέργεια. Δουλέψτε με το διάφραγμα. Αυτή η τεχνική αναπνοής θα διαλύσει της αρνητικές σκέψεις. Μετά από αυτό φάτε μια μπανάνα. Η μπανάνα αυξάνει την παραγωγή σεροτονίνης – ορμόνης της χαράς
7. ΑΠΟΤΥΠΩΣΤΕ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ. Καταγράψτε σε χαρτί την κατάσταση του στρες που βιώνετε τώρα και το πλάνο για την επίλυσή της. Περιγράψτε τι συνέβη και βρείτε μερικές λύσεις αυτής της κατάστασης. Έπειτα, διαλέξτε αυτό που μπορείτε να κάνεις τώρα. Και ξεκινήστε την δράση!
8. Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΗΡΕΜΕΙ. Βρες μια μελωδία χωρίς λόγια, η οποία σου αρέσει και σε ηρεμεί. Προσπάθησε να παίξεις τον ρυθμό αυτής της μελωδίας με τα δάχτυλά σου. Την επόμενη φορά όταν θα χρειαστεί να ηρεμήσεις, απλά παίξε αυτό τον ρυθμό. Ακόμα και χωρίς την μελωδία, θα μπορέσεις να πιάσεις την αρμονία.
9. ΓΕΛΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ. Βρείτε ένα πολύ αστείο βίντεο ή ανέκδοτο και ξεκινήστε να γελάτε για 5 λεπτά. Γελάστε με την καρδιά σας, μέχρι δακρύων. Αυτό είναι ένα εξαιρετικό ταρακούνημα του οργανισμού σε σωματικό και συναισθηματικό επίπεδο θα σας βοηθήσει πολύ γρήγορα να απαλλαγείτε από αρνητικές σκέψεις. Ως εκδοχή, μπορείτε να πάρετε την φωτογραφία του ατόμου που σας χάλασε την διάθεση και να του ζωγραφίσεις κέρατα, μουστάκια ή ότι άλλο θέλετε.
10. ΑΠΟΣΠΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ. Κάντε κάποιες απλές δουλειές και ως ανταμοιβή επιβραβεύστε τον εαυτό σας. Μπορείτε να πετάξετε τα σκουπίδια, να βάλετε σε τάξη το γραφείο, να πάτε για ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Κάντε με απόλαυση και επιβραβεύστε τον εαυτό σας με ένα φλιτζάνι αρωματικό τσάι ή οτιδήποτε που θα σας ευχαριστήσει.
________________________________________
BONUS: ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ. Φέρτε στο μυαλό σας ένα μέρος ή μια στιγμή που κάποτε περάσατε ευχάριστα. Κλείστε τα μάτια σας και προσπαθήστε να δείτε και να θυμηθείτε όλες τις λεπτομέρειες - τα χρώματα, τη μυρωδιά, τις αισθήσεις, ακόμα και τους ήχους. Χαλαρωστε και απολαυστε αυτή η στιγμή, είναι δική σας και σας ανήκει.
BONUS: Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ. Το τρεχούμενο νερό, η φλόγα της φωτιάς. Η απλή παρατήρηση αυτών των φαινομένων της φύσης μπορεί πραγματικά να διώξει το στρες και να σας ηρεμήσει. Το καλύτερο είναι να τα παρατηρείτε από κοντά. Αν δεν έχετε τώρα αυτή την δυνατότητα, μπορείτε απλά να παρακολουθήσετε ένα βίντεο, τα αποτελέσματα θα είναι παρόμοια
Αυτές ήταν οι 10 τεχνικές για να διώξετε το άγχος από τη ζωή σας και να αποκτήσετε την απόλυτη ηρεμία. Αφήστε αν επιθυμείτε ένα σχόλιο και αναφέρετε ποια από τις παραπάνω μεθόδους, σας ωφέλησε περισσότερο.
* H ανάρτηση έγινε σε συνεργασία με την Ακαδημία Υγείας και τον Γιώργο Γεωργιάδη.
* H ανάρτηση έγινε σε συνεργασία με την Ακαδημία Υγείας και τον Γιώργο Γεωργιάδη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons