Θέατρο/Review: Κατάδικος μου

«Μένουμε σπίτι»!!! Ένα καλό με την κατάσταση που ζούμε με τον κορονοϊό είναι ότι έχουμε την ευκαιρία να δούμε θεατρικές παραστάσεις δωρεάν και online από το σπίτι. Πολλές θεατρικές σκηνές - παραγωγές, όπως το Εθνικό Θέατρο, η Πορεία, και ο Νέος Κόσμος είτε μέσα από τις επίσημες σελίδες του είτε από το Youtube, διέθεσαν στο κοινό, αρκετές γνωστές αλλά και άγνωστες, παραστάσεις. Ανάμεσα σε αυτές ήταν η θεατρική παράσταση «Κατάδικός μου». Η παράσταση παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία για τρία χρόνια στο θέατρο Διάνα. 

Η παράσταση διατέθηκε στο κοινό, για τέσσερις ημέρες, μέσω του προσωπικού καναλιού της ηθοποιού Ελένη Ράντου. Οπότε βρήκα την ευκαιρία και εγώ με τη σειρά μου, να δω ακόμα μια παράσταση της αγαπημένης μου ηθοποιού, έστω και διαδικτυακά. Την συγκεκριμένη θεατρική παράσταση δεν είχα μπορέσει να παρακολουθήσω όταν βγήκε σε περιοδεία και έκανε στάση στην πόλη μου.

Για τον «Κατάδικό» της Ελένη Ράντου, είχα ακούσει πολύ θετικά σχόλια. Και δεν διαψεύστηκα με όσα είδα μέσω YouTube. Η παράσταση ήταν γενικά, πολύ καλή, με τα μηνύματα της, με τις χιουμοριστικές ατάκες της, τους ωραίους διαλόγους της, την ιστορία της, την σκηνοθεσία της και τα σκηνικά της. Μια περιστρεφόμενη σκηνή που πάνω της υπήρχαν καταξιωμένοι ηθοποιοί, με κάποιους από αυτούς «χρόνια στο κουρμπέτι». Για άλλη μια φορά, η ερμηνεία του Πυγμαλίων Δαδακαρίδη ήταν εξαιρετική. Η Ελένη Ράντου, ως μοναδική γυναίκα της παράστασης ήταν εκπληκτική. Ο Ορφέας Αυγουστίδης για ακόμη μια φορά αποτέλεσε έκπληξη. 

Το φινάλε της παράστασης άφησε μια γλυκόπικρη γεύση, κάποια γεγονότα της πλοκής, προσπεράστηκαν χωρίς να δοθεί η απαιτούμενη σημασία ενώ δεν έλειψε φυσικά όπως πάντα η βωμολοχία. 

Εν συντομία, ο «Κατάδικός μου» είναι μια θεατρική παράσταση, που με την ιστορία της συγκίνησε και προσπάθησε να περάσει μηνύματα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Σίγουρα όσοι μπόρεσαν και την είδαν, πέρασαν ένα όμορφο δίωρο με αγαπημένους και πολύ καλούς ηθοποιούς.   

ΠΛΟΚΗ: Ποια κοινή μοίρα συνδέει έναν αλλοδαπό διαρρήκτη, μια φιλόλογο της ελληνικής γλώσσας σε πένθος, έναν ηλικιωμένο καθηγητή ελληνικής ιστορίας με αλτσχάιμερ και ένα φρεσκοδιαζευμένο βαλκανιονίκη  που θέλει να απολαύσει την ελευθερία του; Όλοι οι παραπάνω μπερδεμένοι σ’ ένα πολύχρωμο γαϊτανάκι αλληλεξαρτήσεων και φόβων, προσπαθούν να αγαπήσουν και να ξαναγαπηθούν, να ακουμπήσουν και να εμπιστευθούν… με φόντο την Ελλάδα του σήμερα. Μία σύγχρονη, αιχμηρή κωμωδία με έντονους ρυθμούς και ανατροπές, που καυτηριάζει ό,τι μας κάνει και φοβόμαστε, ό,τι μας κάνει ξένους μ’ εμάς τους ίδιους…