Η Camilla Läckberg πρωτοσυστήθηκε, στο αναγνωστικό κοινό, μέσα από το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο, «The Ice Princess» (στα ελληνικά, «Η Παγωμένη Πριγκίπισσα»), το οποίο και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, το 2011. Μέχρι και σήμερα όλα τα αστυνομικά έργα της, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Οι «Γυναίκες χωρίς έλεος», αποτελούν το δωδέκατο βιβλίο της συγγραφέας.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Camilla Läckberg
β) Τίτλος: Γυναίκες χωρίς έλεος
γ) Έτος Έκδοσης: 2019
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Μεταίχμιο
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Η Camilla Läckberg είχε μπει στις αναγνωστικές μου επιλογές, το 2017, με αφορμή τον 1ο Μαραθώνιο Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας και το βιβλίο της «Χιονοθύελλα με άρωμα πικραμύγδαλου» που διοργάνωσαν οι εκδόσεις Μεταίχμιο. Έκτοτε, αν και έχω σχεδόν όλη τη σειρά των βιβλίων της σε pocket size, έχω διαβάσει μόλις δύο βιβλία της συγγραφέας, «Η Παγωμένη Πριγκίπισσα» και «Ο Ιεροκήρυκας».
Σε αυτό το ταξίδι, η συγγραφέας, δεν έχει συνοδοιπόρους της, τη συγγραφέα Έρικα και το alter ego της, τον αστυνομικό επιθεωρητή Πάτρικ. Αφήνει για λίγο το γραφικό ψαροχώρι της Φιελμπάκα και μας ταξιδεύει σε άλλα μέρη της Σουηδίας. Στη Μπρόμα και στο χωριό Σίλμπου.
Οι «Γυναίκες χωρίς έλεος» είναι από τα βιβλία της συγγραφέως που κέρδισα ανέλπιστα σε διαγωνισμό. Ένα βιβλίο που παρά το ωραίο και αινιγματικό εξώφυλλο του, με κέρδισε περισσότερο για την περίληψη του στο οπισθόφυλλο. Σε αυτό το βιβλίο η Camilla Läckberg καταπιάνεται με ένα θέμα που "καίει". Τη γυναικεία κακοποίηση, σε όλες τις μορφές της, είτε λεκτική, είτε σωματική είτε σεξουαλική, είτε ψυχολογική.
Τρεις διαφορετικές ιστορίες. Τρεις γυναίκες διαφορετικές μεταξύ τους με ένα κοινό: έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης από τους ίδιους τους άντρες τους. Η Ίνγκριντ Στεν είναι πρώην δημοσιογράφος, που πλέον έχει αφοσιωθεί στον άντρα της Τόμι και το μεγάλωμα της κόρη τους Λουβίσα. Ανακαλύπτει ότι ο άντρας της, την απατάει. Η Μπιργίτα Νίλσον είναι δασκάλα της Λουβίσα και περιμένει να βγει στη σύνταξη. Όταν μετά από καθυστέρηση αποφασίζει να κάνει τις προγραμματισμένες εξετάσεις, μαθαίνει ότι έχει καρκίνο στο μαστό. Ο λόγος της καθυστέρησης είναι επειδή δεν ήθελα να μαθευτεί ότι ο άντρας της την χτυπά. Η Βικτόρια Μπρούνμπεργκ ξεκίνησε από τη Ρωσία με όνειρα. Εχασε όμως τον άντρα της και αποφάσισε να έρθει στη Σουηδία. Παντρεύτηκε τον Μάλτε, έναν αγρότη, πιστεύοντας ότι θα ζούσε μια καλύτερη ζωή. Ο άντρας της, αποδείχτηκε ότι χειρότερο φανταζόταν. Ένας άνθρωπος που της φέρεται υποτιμητικά και την κρατά κλεισμένη μέσα στο σπίτι. Οι τρεις γυναίκες αποφασίζουν να απεγκλωβιστούν από τους τρεις καταστροφικούς γάμους τους και από θύματα να γίνουν θύτες. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να θέσουν σε τέρμα τη ζωή των συζύγων τους. Θα τα καταφέρουν; Θα βρουν το σθένος να τους βγάλουν από τη μέση, χωρίς να τις υποψιαστεί η αστυνομία;
Η συγγραφέας παρουσιάζει τρεις συγκεκριμένες ιστορίες, με λίγους χαρακτήρες. Τρεις ιστορίες με θύματα τρεις γυναίκες. Όλοι οι χαρακτήρες είναι καλά δομημένοι, παρουσιάζουν ενδιαφέρον αλλά δεν αναπτύσσονται όσο θα έπρεπε. Τα κεφάλαια είναι μικρά, οι εναλλαγές αυτών γίνονται πολύ γρήγορα, με έντονο ρυθμό και γρήγορη εξέλιξη της ιστορίας. Η Camilla Läckberg δεν φλυαρεί, και δεν πλατειάζει. Με τις περιγραφές της, τη μικρή ιστορία αλλά και την απλή γραφή της, δεν κουράζει σε κανένα σημείο. Αποτέλεσμα να διαβάζεται το βιβλίο με περισσότερο ενδιαφέρον. Μάλιστα θα κάνει τον αναγνώστη, να συμπαθήσει και να νιώσει συμπόνια για τις γυναίκες και οργή και θυμό για τους άντρες.
Εν κατακλείδι, oι «Γυναίκες χωρίς έλεος» είναι μια δυνατή ιστορία, που χάρη στον μικρό της όγκο, σχεδόν 166 σελίδες, διαβάζεται εύκολα, μέσα σε λίγες ώρες, με ενδιαφέρον. Ένα βιβλίο που δεν κουράζει σε κανένα σημείο, με ποικιλία συναισθημάτων και μηνύματα για ένα θέμα-ταμπού που συνεχίζει και απασχολεί. Το φινάλε προδιαγεγραμμένο αλλά προφανώς ο σκοπός της συγγραφέας, είναι να περάσει μηνύματα και κυρίως να ανοίξει πόρτες και στόματα!!!
Σε αυτό το ταξίδι, η συγγραφέας, δεν έχει συνοδοιπόρους της, τη συγγραφέα Έρικα και το alter ego της, τον αστυνομικό επιθεωρητή Πάτρικ. Αφήνει για λίγο το γραφικό ψαροχώρι της Φιελμπάκα και μας ταξιδεύει σε άλλα μέρη της Σουηδίας. Στη Μπρόμα και στο χωριό Σίλμπου.
Οι «Γυναίκες χωρίς έλεος» είναι από τα βιβλία της συγγραφέως που κέρδισα ανέλπιστα σε διαγωνισμό. Ένα βιβλίο που παρά το ωραίο και αινιγματικό εξώφυλλο του, με κέρδισε περισσότερο για την περίληψη του στο οπισθόφυλλο. Σε αυτό το βιβλίο η Camilla Läckberg καταπιάνεται με ένα θέμα που "καίει". Τη γυναικεία κακοποίηση, σε όλες τις μορφές της, είτε λεκτική, είτε σωματική είτε σεξουαλική, είτε ψυχολογική.
Τρεις διαφορετικές ιστορίες. Τρεις γυναίκες διαφορετικές μεταξύ τους με ένα κοινό: έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης από τους ίδιους τους άντρες τους. Η Ίνγκριντ Στεν είναι πρώην δημοσιογράφος, που πλέον έχει αφοσιωθεί στον άντρα της Τόμι και το μεγάλωμα της κόρη τους Λουβίσα. Ανακαλύπτει ότι ο άντρας της, την απατάει. Η Μπιργίτα Νίλσον είναι δασκάλα της Λουβίσα και περιμένει να βγει στη σύνταξη. Όταν μετά από καθυστέρηση αποφασίζει να κάνει τις προγραμματισμένες εξετάσεις, μαθαίνει ότι έχει καρκίνο στο μαστό. Ο λόγος της καθυστέρησης είναι επειδή δεν ήθελα να μαθευτεί ότι ο άντρας της την χτυπά. Η Βικτόρια Μπρούνμπεργκ ξεκίνησε από τη Ρωσία με όνειρα. Εχασε όμως τον άντρα της και αποφάσισε να έρθει στη Σουηδία. Παντρεύτηκε τον Μάλτε, έναν αγρότη, πιστεύοντας ότι θα ζούσε μια καλύτερη ζωή. Ο άντρας της, αποδείχτηκε ότι χειρότερο φανταζόταν. Ένας άνθρωπος που της φέρεται υποτιμητικά και την κρατά κλεισμένη μέσα στο σπίτι. Οι τρεις γυναίκες αποφασίζουν να απεγκλωβιστούν από τους τρεις καταστροφικούς γάμους τους και από θύματα να γίνουν θύτες. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να θέσουν σε τέρμα τη ζωή των συζύγων τους. Θα τα καταφέρουν; Θα βρουν το σθένος να τους βγάλουν από τη μέση, χωρίς να τις υποψιαστεί η αστυνομία;
Η συγγραφέας παρουσιάζει τρεις συγκεκριμένες ιστορίες, με λίγους χαρακτήρες. Τρεις ιστορίες με θύματα τρεις γυναίκες. Όλοι οι χαρακτήρες είναι καλά δομημένοι, παρουσιάζουν ενδιαφέρον αλλά δεν αναπτύσσονται όσο θα έπρεπε. Τα κεφάλαια είναι μικρά, οι εναλλαγές αυτών γίνονται πολύ γρήγορα, με έντονο ρυθμό και γρήγορη εξέλιξη της ιστορίας. Η Camilla Läckberg δεν φλυαρεί, και δεν πλατειάζει. Με τις περιγραφές της, τη μικρή ιστορία αλλά και την απλή γραφή της, δεν κουράζει σε κανένα σημείο. Αποτέλεσμα να διαβάζεται το βιβλίο με περισσότερο ενδιαφέρον. Μάλιστα θα κάνει τον αναγνώστη, να συμπαθήσει και να νιώσει συμπόνια για τις γυναίκες και οργή και θυμό για τους άντρες.
Εν κατακλείδι, oι «Γυναίκες χωρίς έλεος» είναι μια δυνατή ιστορία, που χάρη στον μικρό της όγκο, σχεδόν 166 σελίδες, διαβάζεται εύκολα, μέσα σε λίγες ώρες, με ενδιαφέρον. Ένα βιβλίο που δεν κουράζει σε κανένα σημείο, με ποικιλία συναισθημάτων και μηνύματα για ένα θέμα-ταμπού που συνεχίζει και απασχολεί. Το φινάλε προδιαγεγραμμένο αλλά προφανώς ο σκοπός της συγγραφέας, είναι να περάσει μηνύματα και κυρίως να ανοίξει πόρτες και στόματα!!!
3 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Δημοσίευση σχολίου