Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν μια αφορμή ώστε να θυμηθώ παιχνίδια που έπαιζα όταν ήμουν και εγώ παιδί. Σκοπός της ανάρτησης είναι να υπενθυμίσω σε γονείς αλλά και εκπαιδευτικούς τα παιχνίδια αυτά και με τη σειρά τους να τα μεταδώσουν στα σημερινά παιδιά και να τα παίξουν. Πάμε λοιπόν να τα θυμηθούμε ένα ένα, με αλφαβητική σειρά.
Γαϊτανάκι: Ομαδικό παιχνίδι με ξύλινο κοντάρι και πολύχρωμες κορδέλες. Το γαϊτανάκι αποτελείται από ένα ξύλινο κοντάρι που από την κορυφή του κρέμονται πολύχρωμες κορδέλες. Το κάθε παιδί κρατάει μια κορδέλα και γυρίζουν γύρω από το κοντάρι τραγουδώντας. Για να μην μπερδεύονται οι κορδέλες πρέπει το παιδί να περνά μια φορά μέσα από το ένα παιδί και την άλλη έξω από το επόμενο.
Γύρω γύρω όλοι: Τα παιδιά πιάνονται από τα χέρια, σχηματίζοντας έναν κύκλο και στη μέση μπαίνει ένα από αυτά. Στη συνέχεια γυρίζουν γύρω γύρω όλοι και τραγουδούν:
Γύρω γύρω όλοι στη μέση ο Μανώλης, χέρια πόδια στην γραμμή
και όλοι κάθονται στη γη κι ο Μανώλης στο σκαμνί.
Μόλις πουν "κι όλοι κάθονται στη γη", κάθονται κάτω με τα πόδια τεντωμένα προς το κέντρο. Όταν πουν "κι ο Μανώλης στο σκαμνί", κάθεται το παιδί που είναι στο κέντρο
Δαχτυλίδι: Ομαδικό παιχνίδι για κορίτσια. Ένα κορίτσι κάνει τη μάνα και κρατά στα χέρια της ένα δαχτυλίδι, ενώ οι υπόλοιπες κάθονται κυκλικά με τις παλάμες τους ενωμένες. Μόνο ένα κορίτσι βρίσκεται έξω από τον κύκλο και παρακολουθεί. Τα ορίτσια απευθύνονται σε αυτό το κορίτσι με ένα τραγούδι. Όση ώρα διαρκεί το τραγούδι, η μάνα περνά το δαχτυλίδι μέσα από τα χέρια όλων των κοριτσιών και το αφήνει σε ένα από αυτά. Αφού τελειώσει το τραγούδι, ζητά από το κορίτσι που είναι εκτός κύκλου να μαντέψει ποια έχει το δαχτυλίδι στα χέρια της. Αν μαντέψει σωστά, γίνεται αυτή η μάνα. Αν όχι μένει η ίδια και βγαίνει άλλο κορίτσι έξω από τον κύκλο. Το τραγούδι που λένε είναι:
Πού 'ν' το, πού 'ν' το το δαχτυλίδι,
ψάξε ψάξε δε θα το βρεις.
Δε θα το βρεις δε θα το βρεις.
Το δαχτυλίδι που φορείς
Δεν περνάς κυρά Μαρία: Ομαδικό παιχνίδι για κορίτσια. Τα κορίτσια επιλέγουν αυτήν που θα κάνει την κυρά Μαρία, η οποία και στέκεται στη μέση, ενώ οι υπόλοιπες πιάνονται από τα χέρια και σχηματίζουν ένα κύκλο. Όπως στο Γύρω Γύρω όλοι. Τα κορίτσια γυρίζουν γύρω - γύρω και τραγουδούν με την κυρά Μαρία να προσπαθεί να περάσει ανάμεσα τους. Όταν σταματούν να τραγουδούν τα κορίτσια, ακινητοποιούνται και ξεκινά το τραγούδι η κυρά Μαρία, η οποία περπατά μέσα στον κύκλο. Στο τέλος του τραγουδιού η κυρά Μαρία τραγουδάει "Η καλή μου είναι η...". Λέει το όνομα ενός κοριτσιού. Το κορίτσι μόλις ακούσει το όνομα της μπαίνει στον κύκλο και γίνεται η κυρά Μαρία. Το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι όλοι να γίνουν η κυρά Μαρία. Το τραγούδι που λένε είναι:
Δεν περνάς Κυρά Μαρία δεν περνάς δεν περνάς
δεν περνάς Κυρά Μαρία δεν περνάς περνάς
Θε να πάω εις τους κήπους δεν περνώ δεν περνώ
θε να πάω εις τους κήπους δεν περνώ περνώ
Τι θα κάνεις εις τους κήπους δεν περνάς δεν περνάς
τι θα κάνεις εις τους κήπους δεν περνάς περνάς
Θα μαζέψω δυο βιολέτες δεν περνώ δεν περνώ
θα μαζέψω δυο βιολέτες δεν περνώ περνώ
Τι θα κάνεις τις βιολέτες δεν περνάς δεν περνάς
τι θα κάνεις τις βιολέτες δεν περνάς περνάς
Θα τις δώσω της καλής μου δεν περνώ δεν περνώ
θα τις δώσω της καλής μου δεν περνώ δεν περνώ
Και ποια είναι η καλή σου δεν περνάς δεν περνάς και
ποια είναι η καλή σου δεν περνάς περνάς
Η καλή μου είναι η (*) δεν περνώ δεν περνώ
η καλή μου είναι η (*) δεν περνώ περνώ
Η μικρή Ελένη: Ομαδικό παιχνίδι για κορίτσια. Τα κορίτσια πιάνονται από τα χέρια σχηματίζοντας έναν κύκλο. Στο κέντρο του, κάθεται η "Ελένη", ένα κοριτσάκι που προσποιείται ότι κλαίει. Τα υπόλοιπα κορίτσια γυρίζουν γύρω της και τραγουδούν. Κατά τη διάρκεια του τραγουδιού, η "Ελένη" μιμείται τις κινήσεις που υπαγορεύουν οι στίχοι του. Μόλις τελειώσει, πηγαίνει να πιάσει ένα από τα κορίτσια του κύκλου, το οποίο θα γίνει η επόμενη "Ελένη".
Κλέφτες και Αστυνόμοι: Ομαδικό παιχνίδι. Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες, τους κλέφτες καις τους αστυνόμους. Οι αστυνόμοι προσπαθούν να πιάσουν τους κλέφτες και αντίστροφα, ακουμπώντας τους στην πλάτη. Κάποιος παίκτης μπορεί να προφυλαχθεί και να γλυτώσει, αν ακουμπήσει την πλάτη του στον τοίχο ή στο έδαφος. Νικητές είναι αυτοί που θα πιάσουν όλους τους αντίπαλους.
Κρυφτό: Ομαδικό παιχνίδι. Τα παιδιά βγάζουν αυτόν που θα τα φυλάει κι αποφασίζουν μέχρι ποιον αριθμό θα μετρήσει, ώστε να προλάβουν να κρυφτούν. Αυτός που τα φυλάει, ακουμπάει το κεφάλι του σε έναν τοίχο ή οπουδήποτε αλλού, με τα μάτια κλειστά και μετράει δυνατά. 5, 10, 15, 20 έως το 100, δύο φορές, γρήγορα. Όταν τελειώσει το μέτρημα φωνάζει "φτου και βγαίνω". Τότε αρχίζει και ψάχνει τα παιδιά. Μόλις εντοπίζει κάποιο τρέχει στο σημείο που φύλαγε και λέει το όνομα του παιδιού, πχ Φτου ένας Γιάννης. Όποιο παιδί βρίσκει βγαίνει από το παιχνίδι. Το παιχνίδι συνεχίζεται με αυτόν τον τρόπο μέχρι να βρεθούν όλα τα παιδιά. Αν κάποιος προλάβει και φτύσει πρώτος, γλυτώνει από το να τα φυλάει στο επόμενο παιχνίδι. Στο επόμενο παιχνίδι φυλάει το παιδί που βρέθηκε πρώτο από το πρώτο παιχνίδι. Πολλές φορές τα παιδιά συμφωνούν πριν αρχίσει το παιχνίδι πως αν κάποιος προλάβει και φτύσει πριν από αυτόν που τα φυλάει, τότε το παιχνίδι τελειώνει και τα φυλάει ο ίδιος ο παίχτης.
Κρύο - Ζέστη: Ομαδικό παιχνίδι. Τα παιδιά επιλέγουν ένα συμπαίκτη τους και αυτός βγαίνει από το δωμάτιο. Κατά της διάρκεια της απουσίας τους, οι υπόλοιποι κρύβουν ένα αντικείμενο στο χώρο. Στην συνέχεια τον καλούν μέσα για να το βρει. Όσο εκείνος ψάχνει, τον καθοδηγούν με τις λέξεις "Κρύο" και "Ζέστη". "Ζέστη" όταν πλησιάζει το αντικείμενο, "Ζέστη κάηκες", όταν βρίσκεται πολύ κοντά στο αντικείμενο. Αντίθετα όταν απομακρύνεται από αυτό, του φωνάζουν "Κρύο" ή "Κρύο, παγωνιά", όταν απομακρύνεται πάρα πολύ. Το παιχνίδι σταματά όταν ανακαλύψει ποιο ή που είναι το αντικείμενο. Πολλές φορές τα παιδιά συμφωνούν να έχουν ενημερώσει για το αντικείμενο που πρέπει να βρει το άλλο άτομο.
Κορόιδο: Ομαδικό παιχνίδι για όλους με μπάλα. Τα παιδιά τα "βγάζουν" για να δουν ποιος θα είναι το κορόιδο. Οι υπόλοιποι σκορπίζονται γύρω του και τον προκαλούν να πιάσει την μπάλα. Όταν τους πλησιάζει, την πετούν σε κάποιο άλλον παίκτη φωνάζοντας "κορόιδο". Όταν αυτός που είναι "κορόιδο"πιάσει τη μπάλα, τότε παύει να είναι το "κορόιδο" και τη θέση του παίρνει αυτός, από τα χέρια του οποίου έφυγε τελευταία φορά η μπάλα.
Κουτσό: Ομαδικό παιχνίδι με πέτρα κυρίως για κορίτσια. Τα κορίτσια χαράζουν στο έδαφος ένα σχήμα με τετράγωνα (όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα) τα "βγάζουν" για να δουν με ποια σειρά να παίξουν. Αυτή που παίζει πρώτη πετάει την πέτρα στο ένα και στη συνέχεια μπαίνει στο τετράγωνο με το ένα πόδι και πηδώντας πηγαίνει από τετράγωνο σε τετράγωνο. Σε κάποια τετράγωνο πατάει με τα δύο πόδι, το ένα πόδι σε κάθε τετράγωνο. Μόλις φτάσει στο τετράγωνο που είναι η πέτρα, την παίρνει και βγαίνει έξω. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται για όλα τα κορίτσια. Αν κάποιο κορίτσι πατήσει σε διαχωριστική γραμμή ή με τα δύο πόδι σε ένα τετράγωνο, χάνει και ακολουθεί η επόμενη παίκτρια.
Μακριά Γαϊδούρα: Ομαδικό παιχνίδι, με πολλές παραλλαγές, για αγόρια, άνω των 10 ετών. Τα αγόρια χωρίζονται σε δύο ομάδες και επιλέγει η κάθε ομάδα τον αρχηγό τους. Στη συνέχεια τα βγάζουν για να δουν ποια ομάδα θα είναι από κάτω. Ο αρχηγός αυτής της ομάδας στέκεται με την πλάτη στον τοίχο, ενώ οι υπόλοιποι παίκτες της ομάδας του στέκονται στη σειρά, ο ένας πίσω από τον άλλο, σκυφτοί, πιασμένοι γερά από τη μέση. Ο πρώτος παίκτης της σειράς πιάνεται από τη μέση του αρχηγού. Οι παίκτες της άλλης ομάδας παίρνουν φόρα και πηδούν με τη σειρά πάνω στη ράχη των παικτών που είναι σκυφτοί και προσπαθούν να κρατηθούν εκεί. Όταν πηδήξει και ο τελευταίος παίκτης, ο αρχηγός τους λέει: Γκατζουλίνα - μαντζουλίνα και στον κώλο σου μια σωλήνα πόσα είναι αυτά; Μόλις τελειώσει την ερώτηση δείχνει κάποια δάκτυλα και εκείνος που τον σηκώνει πρέπει να μαντέψει πόσα είναι. Αν το βρει, τότε η αντίπαλη ομάδα μπαίνει από κάτω αλλιώς το παιχνίδι συνεχίζεται όπως πριν. Αν οι παίκτες δεν καταφέρουν να κρατηθούν και κάποιος πέσει ή ακουμπήσει στο έδαφος, τότε η ομάδα αυτή μπαίνει από κάτω.
Μηλάκια: Ομαδικό παιχνίδι για όλους με μπάλα. Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Χαράζουν δυο γραμμές σε απόσταση 10μ. Η μία ομάδα μοιράζεται στις γραμμές ενώ η άλλη ανάμεσα από αυτές. Τα παιδιά της πρώτης ομάδας πετούν την μπάλα από τη μία γραμμή στην άλλη με σκοπό να χτυπήσουν τα παιδιά της δεύτερης ομάδας. Αυτοί με τη σειρά τους τρέχουν πάνω κάτω για να αποφύγουν την μπάλα. Αν η μπάλα ακουμπήσει κάποιον παίκτη, αυτός "καίγεται" και βγαίνει από το παιχνίδι. Αν κάποιος προλάβει και πιάσει την μπάλα που ΄ριξε ο αντίπαλος πριν αυτή ακουμπήσει στο έδαφος, κερδίζει ένα "μηλάκι", μια ζωή δηλαδή. Το μηλάκι μπορεί να το κρατήσει για τον εαυτό του ή να βάλει στην μέσα στο παιχνίδι ξανά κάποιο συμπαίκτη του που έχει "καεί". Το παιχνίδι τελειώνει όταν τα παιδιά της δεύτερης ομάδας καούν όλοι. Το παιχνίδι αρχίζει ξανά με τις ομάδες να έχουν αλλάξει ρόλους.
Πατητό: Ομαδικό παιχνίδι ετοιμότητας. Τα παιδιά βγάζουν το ένα τους πόδι μπροστά και το κολλάνε το ένα δίπλα στο άλλο. Στη συνέχεια φωνάζουν όλοι μαζί ένα δυο τρία στοπ και τινάζονται προς τα πίσω. Ο καθένας τους διαλέγει ένα νούμερο, το οποίο δηλώνει τη σειρά ε την οποία θα παίξουν. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να πατήσει ο ένας τον άλλον, πηδώντας. Φυσικά αυτός ο οποίος προσπαθεί να κάποιος να τον πατήσει, πηδά για να αποφύγει το πάτημα. Όποιο παιδί "πατηθεί", βγαίνει από το παιχνίδι. Νικητής είναι αυτός που θα μείνει στο τέλος.
Περνά περνά η Μέλισσα: Ομαδικό παιχνίδι για κορίτσια, άνω των 6 ετών. Οι παίκτριες επιλέγουν δύο κορίτσια που θα κάνουν τις μάνες. Αυτές με τη σειρά τους, διαλέγουν για τον εαυτό τους ένα όνομα, το οποιο δεν γνωρίζουν οι υπόλοιπες παίκτριες (πχ ήλιος η μία, θάλασσα η άλλη). Στη συνέχεια η μία μάνα στέκεται απέναντι στην άλλη, σηκώνουν τα χέρια τους ψηλά σχηματίζοντας καμάρα για να περνούν οι υπόλοιπες. Αρχίζουν να χτυπούν τα χέρια τους και να τραγουδούν. Τα υπόλοιπα παιδιά σχηματίζουν μια ουρά το ένα πίσω από το άλλο και περνούν κάτω από τη καμάρα, όσο τραγουδούν οι μάνες. Μόλις τελειώσει το τραγούδι, οι μάνες πιάνουν το παιδί που βρίσκεται εκείνη τη στιγμή κάτω από τη καμάρα. Του ζητούν να διαλέξει ένα από τα δύο ονομάτα που έχουν οι μάνες. Ανάλογα με το όνομα που θα πει, πηγαίνει πίσω από τη μάνα και πιάνεται από τη μέση της. Το παιχνίδι συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο μέχρι να μείνει ένα παιδί. Τότε το πιάνουν οι μάνες, η καθεμιά από το ένα χέρι, το τραβούν μπροστά και πίσω και λένε δυνατά: Τι θέλεις; Το παιδί διαλέγει δυνατά και πηγαίνει και αυτό πίσω από τη μάνα που έχει το όνομα . Έτσι σχηματίζονται δυο αλυσίδες, με το ένα παιδί πίσω από το άλλο. Οι δυο μάνες πιάνονται από τα χέρια και τραβιούνται από τα πίσω παιδιά. Σκοπός τους είναι να τραβήξει η μία ομάδα την άλλη και να περάσει μια μάνα από τη γραμμή που βρίσκεται ανάμεσα τους. Νικήτρια η ομάδα που θα τραβήξει την άλλη.
Σχοινάκι: Ομαδικό παιχνίδι ετοιμότητας, παίζεται κυρίως από κορίτσια. Τα παιδιά τα "βγάζουν" για να δουν ποιες θα γυρνούν το σχοινί. Αυτές με τη σειρά τους τα "βγάζουν" για να δουν ποια θα μπει στο παιχνίδι πρώτη. Στη συνέχεια δύο κορίτσια γυρνούν το σχοινάκι με τέτοιο τρόπο, ώστε να σχηματίζεται καμάρα. Οι υπόλοιπες πηδούν το σχοινάκι και προσπαθούν να μην τον πατήσουν. Αν κάποια το πατήσει πηγαίνει να γυρίσει αυτή το σχοινί. Αν κάποια κουραστεί μπορεί να βγει για λίγο έξω από το παιχνίδι, χωρίς όμως να πατήσει το σχοινάκι.
Τζαμί: Ομαδικό παιχνίδι με μπάλα και πέτρες (η μία μικρότερη από την άλλη). Αρχικά οι παίκτες σχηματίζουν δυο ομάδες. Στη συνέχεια χαράσσουν έναν κύκλο και στο κέντρο του τοποθετούν τις πέτρες, την μία πάνω στην άλλη, σχηματίζοντας πια πυραμίδα. Από το κέντρο του κύκλου μετρούν 10 βήματα και χαράσσουν μια γραμμή. Η πρώτη ομάδα στέκεται πίσω από τις πέτρες και η δεύτερη ομάδα πίσω από τις γραμμές. Κάθε παιδί από τη δεύτερη ομάδα προσπαθεί να ρίξει με μια βολή όλες τις πέτρες με την μπάλα. Αν ρίξει κάποιος λίγες πέτρες, προσπαθούν οι άλλοι να ρίξουν και τις υπόλοιπες. Σε περίπτωση που δεν καταφέρει η ομάδα να ρίξει τις πέτρες, παίρνει τη θέση της η πρώτη ομάδα. Όταν κάποιο παιδί ρίξεις τις πέτρες, τότε τα παιδιά της πρώτης γραμμής τις σκορπίζουν μέσα στον κύκλο και προσπαθούν με την μπάλα να "κάψουν" τους αντίπαλους τους. Η δεύτερη ομάδα προσπαθεί να στήσει ξανά την πυραμίδα, να κάνει δηλαδή "Τζαμί". Ο παίκτης που θα τοποθετήσει την τελευταία πέτρα, φωνάζει "Τζαμί" και η ομάδα του κερδίζει. Αν η πρώτη ομάδα καταφέρει να κάψει όλους τους αντιπάλους πριν αυτοί κάνουν Τζαμί, αρχίζει πάλι το παιχνίδι, μόνο που οι ομάδες αλλάζουν θέση. Νικήτρια ομαδα αυτή που θα κάνει τα περισσότερα "Τζαμί".
Τοιχόμηλα: Ομαδικό παιχνίδι με μπάλα. Τα παιδιά σχηματίζουν μια ουρά απέναντι από έναν τοίχο. Το κάθε παιδί πετάει την μπάλα στον τοίχο και όταν αυτή επιστρέφει πρέπει να πηδήξει από πάνω της. Αν η μπάλα τον ακουμπήσει, βγαίνει από την ουρά και στέκεται στον τοίχο, στο σημείο που τα παιδιά πετούν την μπάλα. Αν δεν τον ακουμπήσει πηγαίνει στο τέλος της ουράς και περιμένει να ξανάρθει η σειρά του. Νικητής είναι αυτός που θα μείνει μόνος στην ουρά.
Τσουβαλοδρομίες: Κάθε παιδί μπαίνει σε ένα τσουβάλι και το κρατάει σφικτά για να μην του πέσει. Όλοι οι παίκτες στέκονται στην αφετηρία. Μόλις δοθεί το σύνθημα, ξεκινούν με πηδήματα να φτάσουν στον τερματισμό. Νικητής αυτός που θα φτάσει πρώτος στο σημείο τερματισμού.
Τυφλόμυγα: Ομαδικό παιχνίδι με μαντήλι. Αφού επιλέξουν τα παιδιά έναν συμπαίκτη τους, του κλείνουν τα μάτια με ένα μαντήλι. Στη συνέχεια γυρίζουν γύρω από αυτόν και του φωνάζουν να τους πιάσει. Μόλις πιάσει κάποιον, προσπαθεί με τα μάτια κλειστά να τον αναγνωρίσει ψηλαφίζοντας τον. Αν τα καταφέρει, το παιδί που έπιασε γίνεται τυφλόμυγα. Αλλιώς παραμένει το ίδιο παιδί.
Σπασμένο τηλέφωνο: Το παιχνίδι είναι κάτι σαν το Ρουκ Ζουκ. Τα παιδιά κάθονται στη σειρά και αυτός που είναι πρώτος λέει κρυφά στο αυτί του δεύτερου μια λέξη. Αυτός την επαναλαμβάνει ψιθυριστά στον τρίτο και συνεχίζουν έτσι μέχρι τον τελευταίο παίχτη. Ο τελευταίος παίχτης επαναλαμβάνει δυνατά τη λέξη και αν είναι σωστή, τότε πηγαίνει πρώτος και βάζει τη δική του λέξη. Αν δεν είναι σωστή, ο πρώτος παίκτης ή όλοι οι παίκτες λένε δυνατά τη λέξη που άκουσαν.
Στρατιωτάκια - Αγαλματάκια: Το παιχνίδι αυτό έχει πολλές ονομασίες και παραλλαγές. Αρχικά τα παιδιά επιλέγουν αυτόν που θα τα φυλάει. Εκείνος στέκεται με το πρόσωπο γυρισμένο στον τοίχο ενώ οι υπόλοιποι βρίσκονται πίσω από μια γραμμή, σε απόσταση από τον τοίχο. Το παιδί που τα φυλάει ρωτάει: Στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα είστε όλα στη σειρά; Αν του απαντήσουν "ναι" γυρίζει να το διαπιστώσει. Στη συνέχεια λέει τη φράση πιο γρήγορα. Όσο λέει τη φράση τα παιδιά πίσω του κινούνται προς το μέρος του. Κάθε φορά που γυρνάει πρέπει να μείνουν ακίνητοι, ενώ εκείνος προσπαθεί να τους κάνει να κουνηθούν ή να γελάσουν. Όσοι γελάσουν ή κουνηθούν βγαίνουν από το παιχνίδι. Το παιχνίδι τελειώνει όταν βγουν όλοι έξω ή όταν κάποιος ακουμπήσει αυτόν που τα φυλάει, την ώρα που είναι γυρισμένος στον τοίχο. Στην περίπτωση αυτή, τρέχουν όλοι στην αφετήρια για να γλυτώσουν και να τα φυλάει έτσι ο ίδιος παίκτης. Αν όμως καταφέρει να πιάσει κάποιον, τότε τα φυλάει αυτός.
Εσείς ποια παιχνίδια από αυτά παίζατε;
Αν παίζατε κάποιο άλλο παιχνίδι, αναφέρετε ποιο!!!
Το βρίσκω υπέροχο , μου θυμίζει ανέμελες στιγμές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμπαριζα
ΑπάντησηΔιαγραφή