Ο Απολογισμός του 2019 και η νέα χρονιά!!!

Λίγες ώρες έμειναν για να αποχαιρετήσουμε τον παλιό τον χρόνο και να καλωσορίσουμε τη νέα χρονιά. Μια χρονιά που την περιμένω πως και πως. Μέχρι τότε όμως, και πριν φύγει το 2019, θυμάμαι τις καλύτερες στιγμές της σελίδας μου, κάνοντας παράλληλα και έναν απολογισμό, μιας χρονιάς που κάθε άλλο θετική ήταν. Αδιαμφισβήτητα, χρονιά με χρονιά, «Οι Δικές μου Στιγμές», γίνονται και δικές σας. Κι όχι μόνο από άποψη στατιστικών προβολών. 

Για άλλη μια χρονιά, «Οι Δικές μου Στιγμές» δεν ήταν προσωπικές. Η σελίδα καταφέρνει για ακόμη μια χρονιά να κρατήσει ψηλά το πήχη που είχε θέσει από προηγούμενες χρονιές. Συνέχισε να έχει ποικιλία στη θεματολογία, περισσότερους διαγωνισμούς, βιβλιοκριτικές και προτάσεις βιβλίων, κριτικές και προτάσεις ταινιών, μουσική, νέα από την πόλη μου και όχι μόνο και τέλος πολλά αφιερώματα!!! Η φετινή χρονιά από μόνη της αριθμεί περισσότερες συνεντεύξεις, από πέρσι. Είκοσι όμορφες και δυνατές συνεντεύξεις από ανθρώπους τόσο της λογοτεχνίας, όσο και του αθλητισμού αλλά και άλλων τεχνών. 

Ας τα πάρω όμως με τη σειρά. Το 2019, όπως και το 2018 με βρήκε με αλλαγές όχι όμως πολλές. Σε προσωπικό, όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο, οι υποχρεώσεις μου αλλάξαν προς το καλύτερο. Για τη σελίδα δεν έγιναν πολλές αλλαγές και ούτε πρόκειται να γίνουν άμεσα. Με τη νέα χρονιά η σελίδα, ω ναι, κλείνει τα 10 χρόνια της. Για αυτό το λόγο είμαι πολύ χαρούμενη, μιας που έρχονται πάρα πολλά, με αφορμή τα 10α γενέθλια της σελίδας. Μέχρι τότε θα σας θυμίσω, τις στιγμές της φετινής χρονιάς.

Αφιερώματα του 2019

To 2019, ήταν μια χρονιά που δεν έγιναν πολλά αφιερώματα, γιατί δεν υπήρχε χρόνος. Παρόλα αυτά τα τρία αφιερώματα που έγιναν είχαν θερμή ανταπόκριση. Τρία αφιερώματα διαφορετικά το ένα με το άλλο. Το πρώτο αφιέρωμα της χρονιάς, έγινε επειδή κάποιοι μου το ζήτησαν. Αυτό αφορούσε σε ελληνικά ηλεκτρονικά φαρμακεία, από τα οποία συχνά πυκνά κάνω αγορές. Το δεύτερο αφιέρωμα που κοντεύει να ξεπεράσει τις 2500 προβολές αφορούσε σε έναν παλιό αγαπημένο μου, στον Stephen King της Παιδικής Λογοτεχνίας, τον R. L. Stine. Πόσοι άλλωστε δεν μεγαλώσαμε με τα βιβλία του ή με τη σειρά Ανατριχίλες; Το τρίτο και τελευταίο αφιέρωμα ήταν διαφορετικό. Με αφορμή επίσκεψη μου στο "Σπίτι" του, σκεφτόμουν εδώ και καιρό να γράψω το σχετικό αφιέρωμα. Αλλά το καθυστέρησα, μιας που ήθελα να παραθέσω μαζί το κείμενο μου και τη συνέντευξη που μου παραχώρησε κατά τη διάρκεια της ξενάγησης. Λόγος στο τρίτο αφιέρωμα γίνεται για το «Το Σπίτι της Σκιάς» και τον δημιουργό του, Τριαντάφυλλο Βαΐτση. 

Αναγνωστικός απολογισμός 2019

Το 2019, δεν θα μπορούσε να μην έχει βιβλιοαναγνώσεις. Είχε, όχι βέβαια πολλές, όσες θα ήθελα. Κάποιες συνεργασίες δεν "έκατσαν" λόγω ασυνεννοησίας. Κάποιες άλλες συνεχίστηκαν και συνεχίζονται και του χρόνου. Εκδόσεις Ψυχογιός, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, Εκδόσεις Λυκόφως και Εκδόσεις Πηγή, ευχαριστώ και συνεχίζουμε μαζί για ακόμη μια χρονιά. Στις ήδη υπάρχουσες συνεργασίες με εκδοτικούς, προστίθενται η νέα συνεργασία με εκδόσεις Άγκυρα. Φυσικά εκτός από τους εκδοτικούς, δεν έλειψαν οι συνεργασίες με βιβλιοπωλεία της περιοχής μου, που συνέδραμαν σε διαγωνισμούς της σελίδας αλλά και οι ίδιοι οι συγγραφείς.

Το 2019, για πρώτη φορά, τέσσερις συγγραφείς συνέδραμαν σε διαγωνισμούς, όπου έδωσαν το βιβλίο τους, ενυπόγραφα και με προσωπική αφιέρωση. Πολλά τα ευχαριστώ σε αυτούς λοιπόν. Εύη Δουργούτη, Αποστολία Γκιριτζιώτη, Άννα Σπανογιώργου και Μανώλη Παλαβούζη. Τον τελευταίο τον άφησα για το τέλος, μιας που η γνωριμία μας, ήταν το εφαλτήριο για μένα, να κάνω αυτό που δεν πίστευα ποτέ. Να βρεθώ δίπλα σε συγγραφέα, συντοπίτη μου, και να τον προλογίσω στην παρουσίαση βιβλίου του.

Τα βιβλία που διαβάστηκαν για μια ακόμη χρονιά ήταν πολλά, ενδιαφέροντα και πολύ καλά: «Αβερτοσιά», «Entropy», «Το χαμόγελο του δράκου», «Αέναη Μάχη», «Η Αληθινή Ιστορία του Πινόκιο», «Τα βιβλία του Αίματος ΙΙ», «Η Κληρονόμος του Ποταμού», «Ευτυχία θα πει», «Little Steps to Hell», «Το Πέρασμα Αντίκρυ», «Ο Χορός της Φωτιάς», «8 μικρές ιστορίες», «Ο Τέταρτος Καβαλάρης - Η Επώαση», «Ελίζα», «Παραμύθι για μεγάλους», «Θέλω», «Ο Τέταρτος Καβαλάρης - Ο Όλεθρος», «Η μοίρα της Πηνελόπης», «Αέναη Μάχη ΙΙ», «Βρόχος», «Ο Κόκκινος Μαχητής της Γης», «Memento Mori», «Νυχτερινή Βάρδια», «Κάτι Παράξενες Γυναίκες», «Παλέρμο», «Οι Μακάριοι», «Κατάρες», «Ο Παντεσπάνιους και εγώ», «Ερωτική Αστροφεγγιά», «Στιγμές...», «Η Ρενια και ο διαβήτης που δεν έκανε κύκλους», «Τοξικά Μάτια», «22/11/63», «Ιστορίες του Έρωτα και της Φωτιάς».

Κινηματογραφικός απολογισμός 2019

Το 2019 ήταν μια χρονιά που παρακολούθησα ταινίες στον κινηματογράφο, μόνη μου και όχι με παρέα. Κατάλαβα ότι έχει άλλη αίσθηση να παρακολουθείς μια ταινία, μόνος/η από ότι με παρέα. Αν έχεις παρέα, όλη την ώρα θα σε ενοχλούν με το να σχολιάζουν ή να μασουλάνε μέσα στο αυτί σου. Αν είσαι μόνος/η δεν έχεις κανέναν πάνω από το κεφάλι σου. 

Στο δια ταύτα ήταν μια χρονιά που είδα λίγες αλλά καλές ταινίες. Από ελληνικής πλευράς ξεχώρισα την ταινία «Short Fuse», που είδα σε dvd. Ναι είμαι από αυτούς που ακόμα επισκέπτονται ένα video club και θα χαθώ με τις ώρες εκεί μέσα, μέχρι να αποφασίσω ποια θα ενοικιάσω. Από ξένες ταινίες μακράν η καλύτερη που είδα ήταν το «Joker». Είναι και η μοναδική χρονιά που όσες ταινίες είδα, δεν με απογοήτευσαν. Πολύ καλές λοιπόν ήταν οι ταινίες: «Second Act», «Happy Death Day 2», «Pet Samatary», «Σκιά», «Ο Ένοχος», «Θέλημα Θεού», «Το Αυτό ΙΙ», «Ο Φύλακας Άγγελος Έπεσε», «Είσαι Έτοιμος;», «Maleficent: Η δύναμη του σκότους», «Doctor Sleep», «Στα Μαχαίρια».  

Από την πλευρά του Netflix, φέτος δεν είδα πολλές ταινίες. Είδα μία και καλή, την ταινία «Με τα μάτια κλειστά» ενώ από σειρές, η μοναδική που είδα και λάτρεψα ήταν το «Castle Rock». 

Μουσικός απολογισμός 2019

Το 2019, σε μουσικό επίπεδο είχε πολλά. Αρχικά είχε συναυλίες στην πόλη μου, που δεν θα τις έχανα σε καμία περίπτωση. Δύο πολύ αγαπημένες τραγουδίστριες βρέθηκαν για μία μόνο εμφάνιση ερμηνεύοντας παλιές και νέες επιτυχίες. Ο λόγος για τις Γιώτα Νέγκα και Ελεωνόρα Ζουγανέλη.  

Την χρονιά αυτή συνεχίστηκε και η στήλη «Το Τραγούδι του Μήνα». Δείτε παρακάτω πως διαμορφώθηκε το τοπ12. Παράλληλα με αφορμή τη νέα κυκλοφορία του τραγουδιού «Γενοκτονία», είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με τον δημιουργό του τραγουδιού, Πασχάλη Μπούρα. Διαβάστε τη συνέντευξη εδώ. 

Τραγούδια του 2019 (Top12)

Όπως ανέφερα παραπάνω, το 2019, η στήλη, συνεχίστηκε για ακόμη μια χρονιά. «Το Τραγούδι του Μήνα», ήρθε για να μείνει, μιας που είχε θερμή ανταπόκριση και είναι μία από τις στήλες που παίρνει το πράσινο φως και για την επόμενη χρονιά. Την φετινή χρονιά λοιπόν κάθε μήνα ξεχώρισα ένα τραγούδι από τα πολλά που κυκλοφόρησαν. Πάντα ελληνικές κυκλοφορίες, αφού μόνο αυτές ακούω. Την playlist την βρίσκετε εδώ. Παρακάτω παραθέτω το Top12, όπως διαμορφώθηκε, σύμφωνα πάντα με τα δικά μου γούστα.

1. Ασφαλώς και δεν πρέπει - Σωκράτης Μάλαμας

2. Δυο ζωές - Νίκος Οικονομόπουλος

3. Σε Έχω Ανάγκη - Γιάννης Πλούταρχος

4. Δεν έχω ιδέα - Μέλισσες

5. Για σένα πατρίδα μου - Κώστας Αγέρης

6. Μη μου πεις για πάντα - Νατάσα Θεοδωρίδου

7. Φοβάμαι - Πέτρος Ιακωβίδης

8. Άλλαξα - Νίκος Βέρτης

9. Κορμιά χαμένα - Καίτη Γαρμπή

10. Ένα λεπτό - Χρήστος Μάστορας & Δημήτρης Μπάσης

11. Δεύτερο Συρτάρι - Γιάννης Μπιλάλης

12. Η Ευχή - Μελίνα Ασλανίδου

Οι Συνεντεύξεις του 2019

Η σελίδα από το 2017 και μετά είχε την χαρά να φιλοξενήσει ανθρώπους κυρίως της λογοτεχνίας. Αν και η στήλη "Συνεντεύξεις" άνοιξε με συνέντευξη του στιχουργού του τραγουδιού του Σταύρου Χαλιαμπάλια, η συνέχεια ωστόσο δεν κινήθηκε σε μουσικά μονοπάτια. Δύο χρόνια τώρα, μπορώ να περηφανευτώ ότι έχω φιλοξενήσει την ελίτ της ελληνικής λογοτεχνίας. Είτε αφορά την αστυνομική λογοτεχνία, είτε του τρόμου και της φαντασίας, είτε του κοινωνικού μυθιστορήματος είτε και του ιστορικού. Με κάποιους συγγραφείς, το έχω κάνει παράδοση, και σε κάθε τους νέα κυκλοφορία, να περνάνε κι από εδώ, και να τα λένε. 

Το 2019 ήταν η πιο γεμάτη χρονιά σε ότι αφορά τις συνεντεύξεις. Είκοσι συνεντεύξεις στο σύνολο από ανθρώπους των τεχνών και του αθλητισμού. Όλες τους, ήταν ξεχωριστές για μένα. Οι τελευταίες ωστόσο συνεντεύξεις ήταν από ανθρώπους, που ίσως να μην γνωρίζετε. Γνωρίζω όμως εγώ, και φρόντισα να τους μάθετε κι εσείς. Η αρχή έγινε με την Ελένη Βλαστού (σκιτσογράφο), η οποία μίλησε για το ιαπωνικό σκίτσο. Η συνέχεια ανήκει στο δελφίνι του Έβρου, τον Δημοσθένη Μιχαλεντζάκη (Παγκόσμιος Πρωταθλητής Κολύμβησης για ΑμεΑ) που μίλησε για την κολύμβηση και τη διαφορετικότητα του. Ακολουθεί ο Τριαντάφυλλος Βαϊτσης (Shadow Art) που μάς ξεναγεί στο Σπίτι της Σκιάς και μιλάει για τη τέχνη των σκουπιδιών. Μια διαφορετική συνέντευξη έρχεται από έναν άνθρωπο που παίζει με τις κούκλες. Για την ακρίβεια με τα Playmobil. Ο Πέτρος Καμινιώτης δημιουργεί τα Playmogreek και εξηγεί γιατί ντύνει τα Playmobil με παραδοσιακές ενδυμασίες. Τέλος, με αφορμή την συμπλήρωση εκατόν χρόνων, από την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού, ο στιχουργός του τραγουδιού, «Γενοκτονία», Πασχάλης Μπούρας, μιλάει για το τραγούδι που υπογράφει αλλά και τη συνεργασία του με τη Ζωή Τηγανούρια και τα αδέλφια Τσαχουρίδη. 

Στο βιβλιοφιλικό κομμάτι τώρα, πολλοί συγγραφείς, γνωστοί και πρωτοεμφανιζόμενοι, μίλησαν φέτος, για τα βιβλία τους, την μέχρι τώρα πορεία τους στην λογοτεχνία αλλά και για τα άμεσα συγγραφικά σχέδια τους. Ευχαριστώ πολύ τους συγγραφείς που δέχτηκαν να μιλήσουν στη σελίδα μου: Κατερίνα Θεοδώρου, Γιώργος Δάμτσιος (για τέταρτη φορά), Λίλλυ Σπαντιδάκη, Ελένη Ζότο Δρακοπούλου, Δήμητρα Ιωάννου, Εύη Δουργούτη, Μανώλης Παλαβούζης, Μαίρη Σάμου,  Αποστολία Γκιριτζιώτη, Μηνάς Τσαμπάνης, Άννα Σπανογιώργου, Σταυριανός Κιναλόπουλος, Δώρος Αντωνιάδης, Μάριος Δημητριάδης, Γιώργος Λαγκώνας. 

Τα "5 αγαπημένα" του 2019

Όπως και πέρσι έτσι και φέτος, πέντε αγαπημένα μου τοπ5 είδαν το φως της δημοσιότητας. Στα περισσότερα δεν υπήρξε κάποια δυσκολία και έτσι κατέληξα σε αγαπημένες λάτιν τηλενουβέλες, αγαπημένες σειρές βιβλίων, αγαπημένες ξένες ταινίες, αγαπημένες ξένες ηθοποιοί και αγαπημένα ξένα τραγούδια. 

Οι "Μεγάλες Αλήθειες" του 2019

Το 2018 ήταν μια χρονιά που εγκαινιάστηκε η συγκεκριμένη στήλη. Για διάφορους λόγους, η στήλη αυτή δεν ανέβηκε τη φετινή χρονιά, παρόλο που είχα ενημερώσει ότι θα ανεβαίνει ανά δίμηνο. Λίγο πριν φύγει το 2019, κλείνω με ανάρτηση μιας μεγάλης αλήθειας, ελπίζοντας να γίνει ευχή με την νέα χρονιά.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους. Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες. Να ακούμε την καρδιά μας. Να εκτιμούμε τη ζωή!!!

Το τέλος της χρονιάς βρίσκει τη σελίδα μου, σε ακόμα πιο δημιουργική φάση, αφού όπως προείπα είχε πολλές, όμορφες, δυνατές και ξεχωριστές στιγμές. Συνολικά 165 στιγμές, 165 αναρτήσεις, σε μια χρονιά, όπως θα δει κανείς στην αρχειοθήκη, στην δεξιά στήλη, της σελίδας. Μπορεί οι στιγμές, να είναι 23 λιγότερες από την προηγούμενη χρονιά, αλλά αυτό δεν με πτοεί. 

Στο κλείσιμο αυτής της αποτίμησης, υπόσχομαι πολλές ανάλογες στιγμές και τη νέα χρονιά, μιας που η σελίδα μπαίνει στον 10ο χρόνο ύπαρξης της, στο διαδίκτυο. 10 ΧΡΟΝΙΑ  «Οι Δικές μου Στιγμές». Να ευχαριστήσω όλους εσάς που συνεχίζεται να περιηγείστε στις Δικές μου Στιγμές και για τα μηνύματα που μου στέλνετε, να καλωσορίσω νέους αναγνώστες, που γνώρισα και φέτος, να ευχαριστήσω όλους τους εκδοτικούς, που συνέβαλαν από τη δική τους πλευρά, στην ολοκλήρωση στόχων που θέτω κάθε χρονιά. Πολλά ευχαριστώ και στη φίλη Αλεξία Βλαρά, υπεύθυνη του site, OpenMind, που συνεχίζει να με στηρίζει με τον δικό της τρόπο για 5η συνεχόμενη χρονιά.

💕Εύχομαι το 2020 να είναι γεμάτο από όμορφες στιγμές για όλους. Αγάπη, Αισιοδοξία, Γαλήνη, Δύναμη, Ευτυχία, Τύχη, Υγεία και πολλά πολλά Χαμόγελα. Όλα τα όνειρα σας να γίνουν πραγματικότητα!!! Και μην ξεχνάτε να ζείτε την κάθε σας στιγμή και να εκτιμάτε τη ΖΩΗ!!! 💕 

Το Τραγούδι του Μήνα - Δεκέμβριος 2019

Λίγες ώρες πριν αποχαιρετήσουμε τη φετινή χρονιά, παρουσιάζουμε τα νέα και τελευταία τραγούδια αυτής της χρονιάς. Η τελευταία μουσική ανάρτηση αυτής της στήλης, για φέτος, είναι πλέον γεγονός. Ο Δεκέμβριος μουσικά, είναι καλύτερος από τον Νοέμβριο, από την άποψη ότι πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες, επέστρεψαν και μας χάρισαν όμορφες μουσικές στιγμές. Κάποιοι άλλοι καλλιτέχνες επέστρεψαν, αυτή τη φορά, με χριστουγεννιάτικη διάθεση. Όλα αυτά τα τραγούδια έχουν προστεθεί στην playlist μου, που έγινε γνωστή και σε εσάς, για να μπορείτε ανά πάσα ώρα και στιγμή να την ακούσετε. Ο Δεκέμβρης σε λίγες ώρες φεύγει έχοντας στις αποσκευές του νέα τραγούδια κάποια από αυτά ξεχώρισαν από το πρώτο τους άκουσμα κάποια άλλα όχι ήθελαν το χρόνο τους. Ποια είναι αυτά;   

Πάμε όμως να τα δούμε ένα ένα, πριν σας παρουσιάσω το τραγούδι του μήνα. 

Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας, που δισκογραφικές εταιρείες, κυκλοφορούν άλμπουμ με τις καλύτερες φετινές επιτυχίες τους. Φέτος ωστόσο, προς το παρόν κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Τον πρώτο της δίσκο κυκλοφόρησε η Ελένη Μπουσμαλή με τίτλο «Εισαγωγικά & παρενθέσεις» από τον οποίο και έχω ξεχωρίσει το τραγούδι «Γεια Χαρά». Με νέο δίσκο επιστρέφουν οι Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας και ο Χρήστος Θηβαίος. Ο δίσκος έχει τίτλο «Από τον κήπο των ψιθύρων». Τέλος με νέο δίσκο επέστρεψε και η Ελένη Βιτάλη που έχει τίτλο «Πέρασε από δω η Ελένη». Ανάμεσα στα τραγούδια έχουν ήδη ξεχωρίσει το ομώνυμο τραγούδι αλλά και το τραγούδι «Και σιγά που δεν μπορείς».

Ο Δεκέμβριος είχε πολλές νέες κυκλοφορίες τραγουδιών από νέους αλλά και παλιούς τραγουδιστές. Τα νέα, λοιπόν τραγούδια είναι: «Γεννήθηκες για μένα» του Βαγγέλη Κακουριώτη, «Φέτος Τα Χριστούγεννα» του Γιάννη Φακίνου, «Κάθε Χριστούγεννα» της Ευρυδίκη Νικολάου, «Καταστροφή» της Πάολα, «Γι'αυτά Τα Μάτια» του Μάκη Δημάκη, «Είμαι Αυτός» του Γιάννη Χαρίση, «Τα Λέμε Το Βράδυ» του Νικηφόρου, «Χριστούγεννα Μαζί Σου», «Η Καλύτερή Μου Φίλη» του Μιχάλη Χατζηγιάννη, «Το' πα στον Παπά» του Λευτέρη Πανταζή, «Περασμένα Μεσάνυχτα» του Θέμη Αδαμαντίδη, «Εσύ» το ντουέτο των Αποστολία Ζώη & ΝΙΝΟ, «Αδιόρθωτη» του Μπάμπη Στόκα, «Δεν Πάει Καλά Το Παιδί» της Έλενα Φερεντίνου, «Φλεγόμενος Τροχός» της Άννα Βίσση, «Τους Μοιάζω» της Ευρυδίκη, «Κοίτα Με» της Άντζελα Δημητρίου, «Χωρίς Σεβντάν απέσ’ σην Ψην» του Ματθαίου Τσαχουρίδη, «Γυναίκα Εσύ» του Στέλιου Ρόκκου. 

Για έναν ακόμη μήνα τα τραγούδι που ακούστηκαν ήταν πολλά. Κάποια ξεχώρισαν από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας τους. Ένα από αυτά, το αγάπησα. Η πρώτη μετάδοση του τραγουδιού έγινε σε live τελικού μουσικού παιχνιδιού. Η επίσημη κυκλοφορία του τραγουδιού από τη δισκογραφική δεν άργησε έτσι ώστε να μπει και στην playlist μου. Ο λόγος γίνεται για το νέο τραγούδι της Μελίνας Ασλανίδου το οποίο και ερμήνευσε η τραγουδίστρια στο τελικό του X Factor Greece. Η «Ευχή» της Μελίνας κυκλοφορεί από την Panik, με την μουσική να ανήκει στο Γιώργο Σαμπάνη και οι στίχοι στην Ελεάνα Βραχάλη.

Εδώ μπορείτε να ακούσετε την playlist μου για τη χρονιά 2018-2019, 

όπως έχει διαμορφωθεί. 

Καλή Ακρόαση & Καλή Χρονιά!!!

Book Review: Ιστορίες του Έρωτα και της Φωτιάς - Σάρα Κατερίνα Παπαδάκη

H Σάρα Κατερίνα Παπαδάκη συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό μέσα από το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Στιγμές...διηγήματα Polaroid», το οποίο και κυκλοφόρησε το 2017, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Η Σάρα-Κατερίνα Παπαδάκη γεννήθηκε την παγκόσμια μέρα μουσικής, στις 21 Ιουνίου 1985, στο Πουέρτο Ρίκο. Μεγάλωσε και ζει στον Πειραιά. Είναι απόφοιτος του Φυσικού Αθηνών. Λατρεύει τα ταξίδια μέσα από λογοτεχνικά βιβλία, μέσα από το φωτογραφικό φακό της… και ενίοτε μέσα από τη φαντασία της. Αρκετά κείμενά της έχουν αναρτηθεί σε διαδικτυακές λογοτεχνικές ιστοσελίδες. Οι «Ιστορίες του Έρωτα και της Φωτιάς» είναι η δεύτερη προσωπική συλλογή διηγημάτων της Σάρα Κατερίνα Παπαδάκη.

 ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: Σάρα Κατερίνα Παπαδάκη

β) Τίτλος: Ιστορίες του Έρωτα και της Φωτιάς 

γ) Έτος Έκδοσης: 2019 

δ) Έκδοση: Εκδόσεις Πηγή

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Μετά τις «Στιγμές...διηγήματα Polaroid», οι «Ιστορίες του Έρωτα και της Φωτιάς» είναι το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέας που έρχεται στα χέρια μου. Όπως και στο πρώτο βιβλίο της έτσι και σε αυτό η συγγραφέας, μας "σερβίρει" στιγμές χαράς, λύπης αλλά και αποχαιρετισμού. Όμως σε αυτό το βιβλίο υπάρχουν στιγμές έρωτα που είναι ικανές να βάλουν φωτιά!!! 

Από το εισαγωγικό σημείωμα, η συγγραφέας αναφέρετε ότι οι ιστορίες αυτές γράφτηκαν «…για όλους αυτούς που τους σημάδεψε η φωτιά του έρωτα…». Μια πρόταση - αφιέρωση που προϊδεάζει τον αναγνώστη για τις ιστορίες που θα διαβάσει. Ιστορίες του Έρωτα και της Φωτιάς!!!

Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε δύο ενότητες. Στην ενότητα του Έρωτα και στην ενότητα της Φωτιάς, με την κάθε μία να αποτελείται από έντεκα διηγήματα. Συνολικά είκοσι δύο ιστορίες τόσο σύντομες όσο και περιεκτικές. Κάποιες από αυτές είναι ικανές να σε παρασύρουν σε έναν χορό ενώ κάποιες άλλες να σε οδηγήσουν στη φωτιά. 

In the arms of an Angel fly away from here.... You're in the arms of an Angel; may you find some comfort here

Σε όλες τις ιστορίες κυριαρχούν ο έρωτας και η αγάπη ενώ σε κάποιες άλλες ο φόβος, η προδοσία και η συγχώρεση. Όλα αισθήματα που κυριαρχούν και παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή ενός ανθρώπου. Γιατί όπως λέει και το τραγούδι του Θέμη Αδαμαντίδη...πονάνε όσοι αγαπάνε!!!

Είκοσι δύο ιστορίες, τόσο όμορφες που δεν θέλεις να τελειώσουν. Κι όταν αυτές τελειώσουν σου αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση. Προσωπικά θεωρώ ότι κάποιες ιστορίες τελείωσαν απότομα, σαν να είχε η συγγραφέας κάποιον περιορισμό λέξεων. Σε αυτές τις ιστορίες θα προτιμούσα ένα άλλο τέλος ή να υπήρχαν μερικές σελίδες παραπάνω. 

Δεν μετανιώνω για τίποτα....γιατί όλα όσα ζήσαμε, μας έφεραν εδώ. Δεν μετανιώνω για τίποτα...ακόμα μια μέρα μαζί σου....

Δεν τις αγάπησα όλες τις ιστορίες. Κάποιες μου άρεσαν, με άγγιξαν. Κάποιες όμως τις ξεχώρισα για την ιστορία τους και τους χαρακτήρες του. Να που τελικά καταφέραμε να χορέψουμε...Ήθελα να σου κάνω παρέα....Τα χείλη τους δεν είχαν ξεχάσει....23 φύλλα....Όνειρο ήταν....Φως και σκοτάδι. 

Εν κατακλείδι, οι «Ιστορίες του Έρωτα και της Φωτιάς» είναι μια συλλογή με είκοσι δύο ιστορίες που θα σε κάνουν να κλάψεις, να χαμογελάσεις, να χορέψεις, να ερωτευτείς και να (ξανά) αγαπήσεις. Ένα όμορφο, σύντομο και περιεκτικό βιβλίο, 66 σελίδων, γεμάτο ποικίλα και δυνατά συναισθήματα.

Πλοκή: Οι «Ιστορίες του Έρωτα και της Φωτιάς» είναι 22 αφηγήσεις βασισμένες στο πάθος, τη λάβρα, τον έρωτα που μπορεί να βιώσει ένα ζευγάρι. Ιστορίες κατάλληλες για όλους όσους πιστεύουν στον έρωτα, αλλά και στη φωτιά του. Κάποιοι αγαπάνε, κάποιοι πονάνε, άλλοι δεν ξεχνούν κι άλλοι απλά προχωρούν. Υπάρχουν κι αυτοί που συγχωρούν, αλλά κι αυτοί πληγώνουν. Όλοι όμως χορεύουν τον ίδιο χορό, τον χορό της αγάπης, με τα καλά και τα κακά της. Πάνω από όλα, πάντα, βρίσκεται η αγάπη.  

3 στα 5

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει

Ευχές για Καλά Χριστούγεννα!!! 🎄🎅

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, το email της σελίδας γεμίζει όμορφες ευχές από παλιούς (πιστούς) αλλά και νέους αναγνώστες. Η φετινή χρονιά ήταν γεμάτη όμορφες στιγμές. Η νέα που έρχεται θα είναι ακόμα καλύτερη, για έναν συγκεκριμένο λόγο...αλλά σε αυτήν την ανάρτηση δε θα αναφερθώ για αυτόν τον λόγο. Σε αυτήν θα πω τις ευχές μου για Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά!!!

Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, λαμβάνοντας ηλεκτρονικές κάρτες από συνεργάτες και μή, έχω ετοιμάσει και εγώ με την σειρά μου, την δική μου ηλεκτρονική κάρτα ευχών.  

"Οι Δικές μου Στιγμές" λοιπόν, ευχόμαστε στους αναγνώστες του παρόντος ιστολογίου... Καλά Χριστούγεννα & Καλή Χρονιά!!! 🎄🎅

Ο Γιώργος Λαγκώνας και οι «ιστορίες» του

Ο Γιώργος Λαγκώνας συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό μέσα από το πρώτο του βιβλίο, μια συλλογή διηγημάτων σκοτεινής φαντασίας και τρόμου, με τίτλο «Μεσονυκτικό», το οποίο και κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2015, από τις εκδόσεις Όστρια. Το 2016 από τον ίδιο εκδοτικό κυκλοφορεί το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Των υδάτων του ουρανού». Το βιβλίο «Κάτι παράξενες γυναίκες» είναι το τρίτο προσωπικό βιβλίο του συγγραφέα, το οποίο κυκλοφόρησε το 2017 από τις εκδόσεις Nightread.

Με αφορμή την ανάγνωση του βιβλίο του «Κάτι παράξενες γυναίκες», για το οποίο την άποψη μου μπορείτε να βρείτε εδώ, του έθεσα τις παρακάτω ερωτήσεις, που αφορούν την μέχρι τώρα συγγραφική του πορεία. Με την ευκαιρία, να τον ευχαριστήσω για τη παρακάτω συνέντευξη που μου παραχώρησε.

1. Ποιος είναι ο Γιώργος Λαγκώνας και με τι ασχολείται; 

Είμαι στρατιωτικός ιατρός στην Πολεμική Αεροπορία με την ειδικότητα του ψυχίατρου και του ψυχοθεραπευτή. Δουλεύω στην Αθήνα, ενώ το σπίτι και το ιατρείο μου βρίσκονται στο Κιάτο Κορινθίας. Είμαι παντρεμένος με δυο παιδιά. Μου αρέσει ο κινηματογράφος, η λογοτεχνία, το παιχνίδι με τα παιδιά. Ανάμεσα σε όλα αυτά, έχω προλάβει να εκδώσω τρία βιβλία. 

2. Ποια ήταν η αφορμή ή το έναυσμα για να ξεκινήσετε τη συγγραφή; 

Όπως για τους περισσότερους της γενιάς μου, ήταν οι ιστορίες του Edgar Allan Poe, του H.P. Lovecraft και των υπόλοιπων «κλασικών» που κυκλοφορούσαν μεταφρασμένοι στα Ελληνικά. Η τάση ενδεχομένως υπήρχε από παλιά (πχ θυμάμαι ανέκαθεν να διαβάζω σε κάθε τάξη πρώτο απ` όλα το βιβλίο των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο σχολείο και μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς να το έχω μάθει σχεδόν απέξω), αλλά το ξεκίνημα του γραψίματος, «επίσημα» έγινε με αφορμή αυτά τα παλιά βιβλία από ΟΡΩΡΑ, Κλειδί, Bell, Αιγόκερω, κλπ. 

3. Το «Μεσονυκτικό» είναι η πρώτη σας συγγραφική δουλειά και μάλιστα η πρώτη συλλογή διηγημάτων, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Όστρια. Ποια τα πρώτα συναισθήματα όταν πήρατε στα χέρια σας, τυπωμένο πλέον το βιβλίο σας; 

Καμία σχέση με αυτά που περίμενα. Θέλω να πω δεν υπήρχε περιθώριο για καμία… αγαλλίαση, ή οτιδήποτε αντίστοιχο τέλος πάντων. Επειδή τότε (αλλά και τώρα) το πρόγραμμά μου ήταν ιδιαίτερα βαρύ, θυμάμαι απλά να τρέχω με την ψυχή στο στόμα στον εκδοτικό, να βλέπω τις κούτες τα φρεσκοτυπωμένα βιβλία, να πετάω ένα στην τσάντα μου και να φεύγω τρέχοντας για να προλάβω να φτάσω εγκαίρως στην επόμενη δουλειά που είχα. 

4. Το δεύτερο προσωπικό σας βιβλίο έχει τίτλο «Των Υδάτων του Ουρανού» και κυκλοφόρησε πάλι από τις εκδόσεις Όστρια. Ποιο το θέμα της ιστορίας αυτής; 

Είναι η ιστορία ενός ομογενή συγγραφέα ιστοριών τρόμου, που κάθε χρόνο επιστρέφει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ένα μικρό, απομονωμένο χωριό σε ένα νησί του Αιγαίου, επειδή μόνο έτσι μπορεί να εμπνευστεί. Κατά την τελευταία του επίσκεψη, συμβαίνουν παράξενα γεγονότα που γίνονται αφορμή να ξετυλιχτεί το κουβάρι της ζωής του, να αποκαλυφθούν μυστικά και να τεθούν σε κίνηση εξελίξεις απειλητικές για τη ζωή του και όχι μόνο… 

5. Το βιβλίο με τίτλο «Κάτι Παράξενες Γυναίκες» αποτελεί την δεύτερη συλλογή διηγημάτων σας και τρίτο συνολικά βιβλίο σας, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις NightRead. Τι σας ώθησε να γράψετε για αυτές τις 5 παράξενες γυναίκες; (Λίγα λόγια για το βιβλίο). 

Από τις εποχές του Μεσονυκτικού υπήρχε η υποψία πως το δικό μου «θέμα» δεν ήταν τόσο να γράψω μια τυπική ιστορία τρόμου, αλλά κάτι… λιγάκι διαφορετικό, ή αν θες (και ελπίζοντας να μην ακούγομαι υπερβολικά φιλόδοξος), ίσως παραπάνω. Βρίσκομαι σε μια μάλλον άβολη θέση όπου αφενός λατρεύω τον Τρόμο και όσα μπορεί να προσφέρει στις ΚΑΛΕΣ στιγμές του, αφετέρου οι περισσότερες ιστορίες τρόμου εκεί έξω με αφήνουν στην καλύτερη των περιπτώσεων αδιάφορο. 

Σταδιακά και μετά από πολύ trial and error διαπίστωσα πως το δικό μου θέμα είναι οι χαρακτήρες. Η καλή λογοτεχνία είναι ανέκαθεν ανθρωποκεντρική και κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτό πρέπει να ισχύει ακόμα περισσότερο όταν γράφεις Φανταστικό. Για να το θέσω ακόμα πιο απλά: αν γράφεις Επιστημονική Φαντασία και αυτό που κυρίως σε ενδιαφέρει είναι τα διαστημόπλοια, ε, ΔΕΝ γράφεις καλή ΕΦ. Αν γράφεις Τρόμο και αυτό που βασικά σε νοιάζει είναι οι σκηνές φρίκης, ΔΕΝ γράφεις καλό Τρόμο. Αν γράφεις Φάντασυ με σκοπό να μας μιλήσεις για νάνους και ξωτικά, ΔΕΝ γράφεις καλό Φάντασυ. Και πάει λέγοντας. Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου οπτική, τώρα, όποιος διαφωνεί, καλή καρδιά. 

Στο δια ταύτα: η φανταστική ιστορία είναι μια αλληγορία. Το διαστημόπλοιο, το τέρας, ο φανταστικός κόσμος δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ΜΕΣΟ να μιλήσεις για αυτά που έχουμε στην ψυχή μας και μας καίνε. Όταν δεν έχεις επαφή με την ανθρώπινη συνθήκη, πολύ απλά δεν γράφεις κάτι που πραγματικά να αγγίζει τον άλλον. Κάπως έτσι, έχοντας πλέον ένα πιο καθαρό μάτι (γιατί οι όποιες απόψεις δεν παρουσιάστηκαν εν μια νυκτί, ζυμώνονταν για χρόνια και εξακολουθούν να ζυμώνονται) αποφάσισα να φτιάξω όχι άλλη μια συλλογή διηγημάτων, αλλά πέντε προσεκτικά διαλεγμένες ιστορίες που να ελίσσονται γύρω από αυτή τη θεματολογία: Κάτι Παράξενες Γυναίκες. Ήθελα από τον τίτλο ακόμα να φανεί η εστίαση στους χαρακτήρες. Είναι πέντε ιστορίες (διηγήματα), ετερόκλητων λογοτεχνικών ειδών (Τρόμος, Μαγικός Ρεαλισμός κλπ) που με κάποιον τρόπο έχουν να κάνουν με μια ή περισσότερες παράξενες γυναίκες. 

6. Πόσο απαιτητική είναι η συγγραφική διαδικασία και πόσο χρόνο σας παίρνει η ολοκλήρωση ενός βιβλίου; 

Αυτή είναι μια ερώτηση που ειλικρινά εύχομαι να ήμουν σε θέση να απαντήσω. Γράφω τελείως άστατα, ενίοτε μετά από εβδομάδες πλήρους αποχής. Από τα τρία βιβλία μου, τα δυο είναι συλλογές διηγημάτων που έτσι κι αλλιώς μαζεύτηκαν από πολύ διαφορετικές χρονικές περιόδους. Η μοναδική εξαίρεση είναι το μυθιστόρημα. Ήταν η μόνη περίοδος της ζωής μου (μέχρι τώρα) που είχα άπλετο χρόνο και μπορούσα να το δουλέψω όπως φαντάζομαι πως κάνει κάποιος επαγγελματίας συγγραφέας. Τότε, (που έγραφα συστηματικά, με πρόγραμμα, κάθε μέρα, για 5-6 ώρες) το πρώτο draft του μυθιστορήματος είχε πάρει περίπου έναν μήνα. Φυσικά, πολύ περισσότερο χρόνο πήραν μετά τα διορθώματα και τα ξαναγραψίματα. Γενικά, οτιδήποτε έχει να κάνει ΜΕΤΑ την ολοκλήρωση του πρώτου draft μου παίρνει αμέτρητες ώρες ελέγχου και διορθώσεων και είναι το πλέον χρονοβόρο όσο και δυσάρεστο κομμάτι της όλης διαδικασίας. 

7. Στις ιστορίες των βιβλίων σας, το φινάλε το είχατε από την αρχή στο μυαλό σας ή διαμορφώθηκε στην πορεία; 

Σε γενικές γραμμές, προτού αρχίζω να γράφω, θέλω να ξέρω πού θα καταλήξω. Όχι αυτολεξεί, αλλά στο περίπου, ναι, έχω μια σαφή εικόνα πού θέλω να κινηθώ με την κάθε ιστορία. 

8. Για ποιο λόγο αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή του είδους του τρόμου και της σκοτεινής φαντασίας; 

Δεν το επέλεξα, ούτε και νομίζω ότι κάποιος επιλέγει με ποιο λογοτεχνικό είδος θα ασχοληθεί. Είναι αυτό που τον κινεί και του τραβά περισσότερο το ενδιαφέρον. 

9. Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια; 

Έχω απογοητευτεί με τον εκδοτικό τομέα και δεν έχω πλέον σκοπό να γράψω για να εκδώσω κάτι. Θεωρώ πως δεν αξίζει την ταλαιπωρία και τον χρόνο μου. Κι ας φαίνεται αυτό κάπως, διόλου δεν με απασχολεί. Αυτό δεν σημαίνει πως έχω σταματήσει να γράφω. Απλά το κάνω πλέον μόνο για να καλύψω την εσωτερική ανάγκη που μοιράζονται όσοι έχουν το μικρόβιο και που δεν με αφήνει να ησυχάσω αν δεν γράφω. Αλλά τα κείμενα αυτά παραμένουν σε φακελάκια στον υπολογιστή μου, άντε και στο inbox κάποιου καλού φίλου. Τώρα, αν μαζευτεί μια «κριτική μάζα» κειμένων που κάτι να μπορεί να γίνει γι` αυτά (όπως έγινε με τις Παράξενες Γυναίκες) δεν θα είμαι αρνητικός στο ενδεχόμενο να εκδοθούν, απλά δεν θα είναι ποτέ η πρώτη προτεραιότητά μου (ούτε καν στο top ten των προτεραιοτήτων μου). 

10. Ασχολείστε με τα social media και αν ναι που μπορούμε να σας βρούμε; 

Μόνο μέσω email (glagonas@gmail.com) και από τις σελίδες του facebook Giorgos Lagonas (η προσωπική, εκεί βασικά θα βρείτε μόνο καμένα αστεία για φαΐ, γάτες και παλιό ΠΑΣΟΚ) και στη σελίδα Γιώργος Λαγκώνας (η τρόπον τινά «συγγραφική» σελίδα, όπου ανεβάζω ελάχιστα πράγματα, μόνο όταν έχω να πω κάτι που θεωρώ πραγματικά σημαντικό). Από εκεί και πέρα, κείμενά μου βρίσκονται σε διάφορες μικρές γωνιές του διαδικτύου (sff.gr, nyctophilia.gr, cartel κλπ).

CineReview: Στα μαχαίρια (Knives Out)

Ο καταξιωμένος σεναριογράφος και σκηνοθέτης Rian Johnson (Brick, Looper, Star Wars: The Last Jedi) αποδίδει φόρο τιμής στην αυθεντία του Μυστηρίου Agatha Christie,με μία φρέσκια σύγχρονη ταινία Εγκλήματος και Μυστηρίου στην οποία όλοι είναι ύποπτοι. Η ταινία έχει τρεις υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα. 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Ταινία: Στα μαχαίρια (Knives Out)

Σκηνοθεσία: Rian Johnson

Πρωταγωνιστούν: Daniel Craig, Chris Evans, Ana de Armas, Jamie Lee Curtis κ.α

Είδος Ταινίας: Αστυνομική Περιπέτεια/Μυστηρίου

Έτος Παραγωγής: 2019 

Διάρκεια: 130'

ΥΠΟΘΕΣΗ: Όταν ο φημισμένος συγγραφέας Harlan Thrombey βρίσκεται νεκρός στην έπαυλή του έπειτα από τον εορτασμό των 85ων γενεθλίων του, ο πάντα περίεργος αλλά και ευγενής Ντετέκτιβ Benoit Blanc προσλαμβάνεται μυστηριωδώς για να ερευνήσει το έγκλημα. Από την δυσλειτουργική οικογένεια, ως το αφοσιωμένο υπηρετικό προσωπικό ο Blanc βρίσκεται μπροστά σε ένα ιστό από παραπλανητικά στοιχεία και ψέματα που τον εμποδίζουν να αποκαλύψει την αλήθεια πίσω από τον πρόωρο θάνατο του Harlan. Με ένα all-star cast το «Στα Μαχαίρια» είναι μία διασκεδαστική, έξυπνη και στιλάτη ταινία μυστηρίου. 

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Την ταινία αυτή δεν την είχα στα υπόψιν μου. Δεν είχα διαβάσει κριτικές ούτε τις σχετικές βαθμολογίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Η βόλτα μου στην πόλη, ήταν η αφορμή να πάρω την απόφαση τελευταία στιγμή και να πάω να παρακολουθήσω την ταινία. 

Ο Harlan Thrombey, γνωστός συγγραφέας, μία μέρα μετά τα 85α γενέθλια του, βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιο του. Η επίσημη εκδοχή είναι αυτοκτονία. Όμως όλοι από την οικογένεια του έχουν κίνητρο να τον δολοφονήσουν. Όλοι είναι ύποπτοι. Όλοι όμως είναι φαινομενικά αθώοι. Κανείς δεν είναι ικανός να φτάσει σε δολοφονία. Τότε θα κληθεί να αναλάβει την υπόθεση ο περίεργος αλλά ευγενής ντετέκτιβ Benoit Blanc. Μυστικά και ψέματα θα αποκαλυφθούν, με την οικογένεια να βρίσκεται ΣΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ. 

Στα συν της ταινίας, η ιστορία της που καταφέρνει να συνδυάσει το αστυνομικό με το κωμικό στοιχείο. Ατμοσφαιρική όσο πρέπει, με ωραίους διαλόγους, σχολιασμούς και ατάκες. Γρήγορη εξέλιξη, μυστήριο, δράση και ανατροπές μέχρι τέλους. Μέσα σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί το εξαιρετικό και δυνατό cast των ηθοποιών.  

Στα μείον της ταινίας, οι αφηγήσεις - απαντήσεις που δίνει ο ντετέκτιβ στη λύση, οι οποίες για λίγο με αποσυντόνισαν. Το κωμικό στοιχείο, ίσως να μην χρειαζόταν τόσο παρόλα ευτυχώς δεν καθιστά τους χαρακτήρες γελοίους. 

Εν κατακλείδι, η ταινία «Knives Out» είναι μια καλοστημένη δουλειά του σκηνοθέτη, ο οποίος και αποτίει φόρο τιμής στην Αγκάθα Κρίστι. Μια ταινία εγκλήματος και μυστηρίου, που σίγουρα θα απολαύσετε και που εγγυάται ότι κανείς από τους θεατές δεν θα βρει τον ένοχο πριν το τέλος της.   

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Ναι αν σου αρέσουν οι ταινίες με whodunnit ιστορίες.  

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8/10

TRAILER με ελληνικούς υπότιτλους:

_______________________________________________________________________

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει

Book Review: 22/11/63 - Stephen King

Για τον Stephen King δεν χρειάζονται συστάσεις. Με Αμερικανική υπηκοότητα, ο Stephen King θεωρείται και είναι, όχι άδικα, ένας από τους διασημότερους συγγραφείς βιβλίων θρίλερ και τρόμου. Είναι ένας από τους σημαντικότερους, εν ζωή, συγγραφείς της εποχής μας, με πωλήσεις άνω των 350.000.000 αντιτύπων, με μεγάλο αναγνωστικό κοινό σε όλες τις χώρες αλλά και στην Ελλάδα. Ο ίδιος έχει τιμηθεί με το Μετάλλιο Διακεκριμένης Συνεισφοράς στα Αμερικανικά Γράμματα, ενώ τo 2016 βραβεύθηκε από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου για το Σύνολο του Έργου του. Για το βιβλίο του «22/11/63» απέσπασε το βραβείο LOS ANGELES TIMES BOOK PRIZE for Best Mystery/Thriller 2011. Το βιβλίο ήταν στη βραχεία λίστα για τα LOCUS AWARD for Best Science Fiction Novel 2012, International Thriller Writers Award for Best Novel 2012, British Fantasy Award for Best Novel 2012.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: Stephen King

β) Τίτλος: 22/11/63

γ) Έτος Έκδοσης: 2012

δ) Έκδοση: Εκδόσεις BELL

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Ένα ακόμη βιβλίο του Stephen King, που ήταν πολύ καιρό στη βιβλιοθήκη μου και περίμενε υπομονετικά τη σειρά του είναι το «22/11/63». Πιο πολύ το διάβασα γιατί θέλω να δω τώρα μέσα στις γιορτές, τη σειρά. Οπότε κι ως φανατική του βασιλιά όφειλα πρώτα να διαβάσω το βιβλίο και μετά να δώ τη σειρά.

Από το εξώφυλλο του μέχρι και την περίληψη στο οπισθόφυλλο, ήξερα λίγο πολύ, τι θα διαβάσω. Τι περίμενα να διαβάσω. Δεν περίμενα όμως ότι αυτά που διάβαζα θα με έβαζαν σε σκέψεις και θα με γέμιζαν με προβληματισμό. Θα μου πει κανείς γιατί. Γιατί έχω παρακολουθήσει εκτενώς την ιστορία γύρω από την οικογένεια των Κένεντι, έχω παρακολουθήσει ντοκιμαντέρ και ανάλογες ταινίες. Όχι όμως μόνο από πραγματικό ενδιαφέρον. Αλλά και για τις ανάγκες μιας εργασίας, που ανέλαβα να κάνω, η οποία είχε σαν θέμα την ανεξιχνίαστη δολοφονία του Κένεντι. 

Στις 22 Νοεμβρίου 1963 στο Ντάλας του Τέξας μια δολοφονία σοκάρει τον κόσμο. Ο 46χρονος πρόεδρος, «Τζακ» Κένεντι, σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής, με προοδευτικές ιδέες, πέφτει θύμα μιας δολοφονίας. Είναι προφανές ότι τον ήθελαν νεκρό και υπήρχαν ενδείξεις ότι επρόκειτο να γίνει απόπειρα κατά της ζωής του Κέννεντι. Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος σήμερα, αν δεν είχε δολοφονηθεί; 

Στο βιβλίο «22/11/63», ο βασιλιάς του τρόμου, Stephen King, αποτυπώνει ένα ακόμη σενάριο, όπου ο Κένεντι δεν δολοφονείται. Σε αυτόν το κόσμο, ζει ο καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας Τζέικ Έπινγκ, ο οποίος καλείται να αναλάβει μια αποστολή. Μέσα από μια πόρτα θα οδηγηθεί στο 1963 όπου και πρέπει να ανατρέψει όχι μόνο ιστορικά γεγονότα που συγκλόνισαν την εμφύλιο αλλά και την ίδια τη δολοφονία του Κένεντι. Το ταξίδι αυτό στο χρόνο θα είναι δύσκολο, αλλά τελικά τα καταφέρνει. Όταν όμως επιστρέφει στο παρόν, διαπιστώνει ότι τίποτα δεν είναι ίδιο. Τι θα είχε συμβεί αν τα πράγματα δεν είχαν γίνει όπως έγιναν; Αν υπήρχε μια κρύπτη που σε οδηγεί στο παρελθόν και με ένα ταξίδι στο χρόνο μπορούσες να αλλάξεις τον ρου της ιστορίας, θα το έκανες; Αν ήξερες ότι η ιστορία θα είχε θετική εξέλιξη, θα έσωζες τον Κένεντι; Και αν ήξερες ότι η επιλογή σου να σώσεις τον Πρόεδρο, θα είχε αρνητική έκβαση στα μετέπειτα ιστορικά γεγονότα; Πολλές φορές σκεφτόμαστε για κάτι… τι θα γινόταν αν…. μακάρι να ήμουν εκεί να το ανατρέψω. Αλλά μήπως τελικά τα πράγματα γίνονται έτσι, απλώς επειδή έτσι πρέπει να συμβούν;

Μέσα από αυτό το ταξίδι στο χρόνο, ο Stephen King μάς μεταφέρει σε μια εποχή που ο Έλβις ζούσε και μεσουρανούσε, ο Lee Harvey Oswald ήταν απλώς ένας κοινός πολίτης που δεν ήξερε ότι λίγα χρόνια μετά θα συλληφθεί και θα κατηγορηθεί ότι σκότωσε τον Κένεντι. Τότε που η ζωή ήταν γεμάτη αθωότητα, όπως και τα φλέρτ. Η μουσική ήταν στη διαπασών και όλοι κυκλοφορούσαν στους δρόμους της Αμερικής με αυτοκίνητο μάρκας Plymouth Fury. 

Ο Stephen King για άλλη μια φορά γράφει μοναδικά, με μαεστρία, όπως μόνο αυτός ξέρει. Μέσα από το βιβλίο του δε μας μεταφέρει μόνο πίσω στο χρόνο και στη δολοφονία του Κένεντι. Χάρη στις λεπτομερείς αναφορές του συγγραφέα, ταξιδεύουμε στην καθημερινότητα των χαρακτήρων εκείνης της εποχής. Το παρόν και το παρελθόν γίνονται ένα με ένα ντόμινο γεγονότων που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη πορεία του κόσμου. Πυρκαγιές, βομβαρδισμοί Φ8, ραδιενεργά σύννεφα, αυτοκτονίες, αρρώστιες …. μήπως τελικά το σενάριο αυτό δεν απέχει και πολύ από τον κόσμο που ζούμε σήμερα;

Η ιστορία όμως δεν γράφεται με σενάρια αλλά με γεγονότα … και ό, τι γράφει δεν ξεγράφει. Ο ΚΕΝΝΕΝΤΥ ΕΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗ Φ9. «Μια φλόγα έσβησε δι’ όλον τον κόσμον, ο οποίος Ενώ ήλπιζε εις δικαίαν ειρήνην και καλύτεραν ζωήν, Κατέστη απόψε πολύ πτωχότερος» (Πρωινή Εφημερίς Σάββατο 23/11/63)

Εν κατακλείδι, το «22/11/63», θεωρείται δικαίως ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα του συγγραφέα!!! Η γραφή του συγγραφέα καθηλώνει και δε θέλεις να αφήσεις του βιβλίο από τα χέρια. Όμορφη ιστορία με γρήγορη ροή, δράση και αναφορές σε ιστορικά γεγονότα αλλά και σε προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα. Ένα αναγνωστικό ταξίδι στο χρόνο και σε μια ολόκληρη εποχή, που συνίσταται να διαβαστεί από όλους!!!

Πλοκή: Στις 22 Νοεμβρίου του 1963 τρεις πυροβολισμοί αντήχησαν στο Ντάλας. Ο Πρόεδρος Κένεντι έπεσε νεκρός, και άλλαξε ολόκληρος ο κόσμος. Κι αν κάποιος μπορούσε να γυρίσει πίσω και να τον αλλάξει ξανά…; Ο τριανταπεντάχρονος καθηγητής αγγλικής φιλολογίας Τζέικ Έπινγκ ζει ήσυχα στο Λίσμπον Φολς του Μέιν. Ώσπου μια μέρα, ο φίλος του ο Αλ του εκμυστηρεύεται ένα μυστικό… Η αποθήκη στο μικρό εστιατόριό του είναι μια πύλη στο χρόνο –βγάζει σε μια συγκεκριμένη μέρα του 1958. Κι ο Αλ κάνει στον Τζέικ μια παράξενη πρόταση: Να γυρίσει στο παρελθόν και να προσπαθήσει να αποτρέψει τη δολοφονία του Κένεντι. Ο Τζέικ έχει πολλούς λόγους να δεχτεί. Κι έτσι ξεκινάει μια καινούρια ζωή σ' ένα διαφορετικό κόσμο, τον κόσμο του Αϊζενχάουερ και του Έλβις, όπου τα αμερικάνικα αυτοκίνητα είναι τεράστια, τα κορίτσια φοράνε σοσόνια και το κάπνισμα επιτρέπεται παντού. Σ' αυτό τον κόσμο ο Τζον Κένεντι είναι ακόμη ένας νέος γερουσιαστής κι ο Τζέικ, στην καινούρια του πόλη, ερωτεύεται επικίνδυνα μια όμορφη βιβλιοθηκάριο. Κανείς δεν έχει ακούσει να μιλάνε για τον διαταραγμένο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ, αλλά, αναπόφευκτα, κάθε βήμα οδηγεί σ' αυτόν και στο Ντάλας, όπου το παρελθόν γίνεται ασφυκτικά αγωνιώδες και η Ιστορία μπορεί να πάψει πια να είναι όπως την ξέρουμε. Το ταξίδι στο χρόνο δεν ήταν ποτέ τόσο πιστευτό. Ούτε τόσο τρομακτικό.

5 στα 5

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει