Ο Γιώργος Λαγκώνας συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό μέσα από το πρώτο του βιβλίο, μια συλλογή διηγημάτων σκοτεινής φαντασίας και τρόμου, με τίτλο «Μεσονυκτικό», το οποίο και κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2015, από τις εκδόσεις Όστρια. Το 2016 από τον ίδιο εκδοτικό κυκλοφορεί το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Των υδάτων του ουρανού». Το βιβλίο «Κάτι παράξενες γυναίκες» είναι το τρίτο προσωπικό βιβλίο του συγγραφέα, το οποίο κυκλοφόρησε το 2017 από τις εκδόσεις Nightread.
Με αφορμή την ανάγνωση του βιβλίο του «Κάτι παράξενες γυναίκες», για το οποίο την άποψη μου μπορείτε να βρείτε εδώ, του έθεσα τις παρακάτω ερωτήσεις, που αφορούν την μέχρι τώρα συγγραφική του πορεία. Με την ευκαιρία, να τον ευχαριστήσω για τη παρακάτω συνέντευξη που μου παραχώρησε.
1. Ποιος είναι ο Γιώργος Λαγκώνας και με τι ασχολείται;
Είμαι στρατιωτικός ιατρός στην Πολεμική Αεροπορία με την ειδικότητα του ψυχίατρου και του ψυχοθεραπευτή. Δουλεύω στην Αθήνα, ενώ το σπίτι και το ιατρείο μου βρίσκονται στο Κιάτο Κορινθίας. Είμαι παντρεμένος με δυο παιδιά. Μου αρέσει ο κινηματογράφος, η λογοτεχνία, το παιχνίδι με τα παιδιά. Ανάμεσα σε όλα αυτά, έχω προλάβει να εκδώσω τρία βιβλία.
2. Ποια ήταν η αφορμή ή το έναυσμα για να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Όπως για τους περισσότερους της γενιάς μου, ήταν οι ιστορίες του Edgar Allan Poe, του H.P. Lovecraft και των υπόλοιπων «κλασικών» που κυκλοφορούσαν μεταφρασμένοι στα Ελληνικά. Η τάση ενδεχομένως υπήρχε από παλιά (πχ θυμάμαι ανέκαθεν να διαβάζω σε κάθε τάξη πρώτο απ` όλα το βιβλίο των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο σχολείο και μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς να το έχω μάθει σχεδόν απέξω), αλλά το ξεκίνημα του γραψίματος, «επίσημα» έγινε με αφορμή αυτά τα παλιά βιβλία από ΟΡΩΡΑ, Κλειδί, Bell, Αιγόκερω, κλπ.
3. Το «Μεσονυκτικό» είναι η πρώτη σας συγγραφική δουλειά και μάλιστα η πρώτη συλλογή διηγημάτων, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Όστρια. Ποια τα πρώτα συναισθήματα όταν πήρατε στα χέρια σας, τυπωμένο πλέον το βιβλίο σας;
Καμία σχέση με αυτά που περίμενα. Θέλω να πω δεν υπήρχε περιθώριο για καμία… αγαλλίαση, ή οτιδήποτε αντίστοιχο τέλος πάντων. Επειδή τότε (αλλά και τώρα) το πρόγραμμά μου ήταν ιδιαίτερα βαρύ, θυμάμαι απλά να τρέχω με την ψυχή στο στόμα στον εκδοτικό, να βλέπω τις κούτες τα φρεσκοτυπωμένα βιβλία, να πετάω ένα στην τσάντα μου και να φεύγω τρέχοντας για να προλάβω να φτάσω εγκαίρως στην επόμενη δουλειά που είχα.
4. Το δεύτερο προσωπικό σας βιβλίο έχει τίτλο «Των Υδάτων του Ουρανού» και κυκλοφόρησε πάλι από τις εκδόσεις Όστρια. Ποιο το θέμα της ιστορίας αυτής;
Είναι η ιστορία ενός ομογενή συγγραφέα ιστοριών τρόμου, που κάθε χρόνο επιστρέφει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ένα μικρό, απομονωμένο χωριό σε ένα νησί του Αιγαίου, επειδή μόνο έτσι μπορεί να εμπνευστεί. Κατά την τελευταία του επίσκεψη, συμβαίνουν παράξενα γεγονότα που γίνονται αφορμή να ξετυλιχτεί το κουβάρι της ζωής του, να αποκαλυφθούν μυστικά και να τεθούν σε κίνηση εξελίξεις απειλητικές για τη ζωή του και όχι μόνο…
5. Το βιβλίο με τίτλο «Κάτι Παράξενες Γυναίκες» αποτελεί την δεύτερη συλλογή διηγημάτων σας και τρίτο συνολικά βιβλίο σας, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις NightRead. Τι σας ώθησε να γράψετε για αυτές τις 5 παράξενες γυναίκες; (Λίγα λόγια για το βιβλίο).
Από τις εποχές του Μεσονυκτικού υπήρχε η υποψία πως το δικό μου «θέμα» δεν ήταν τόσο να γράψω μια τυπική ιστορία τρόμου, αλλά κάτι… λιγάκι διαφορετικό, ή αν θες (και ελπίζοντας να μην ακούγομαι υπερβολικά φιλόδοξος), ίσως παραπάνω. Βρίσκομαι σε μια μάλλον άβολη θέση όπου αφενός λατρεύω τον Τρόμο και όσα μπορεί να προσφέρει στις ΚΑΛΕΣ στιγμές του, αφετέρου οι περισσότερες ιστορίες τρόμου εκεί έξω με αφήνουν στην καλύτερη των περιπτώσεων αδιάφορο.
Σταδιακά και μετά από πολύ trial and error διαπίστωσα πως το δικό μου θέμα είναι οι χαρακτήρες. Η καλή λογοτεχνία είναι ανέκαθεν ανθρωποκεντρική και κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτό πρέπει να ισχύει ακόμα περισσότερο όταν γράφεις Φανταστικό. Για να το θέσω ακόμα πιο απλά: αν γράφεις Επιστημονική Φαντασία και αυτό που κυρίως σε ενδιαφέρει είναι τα διαστημόπλοια, ε, ΔΕΝ γράφεις καλή ΕΦ. Αν γράφεις Τρόμο και αυτό που βασικά σε νοιάζει είναι οι σκηνές φρίκης, ΔΕΝ γράφεις καλό Τρόμο. Αν γράφεις Φάντασυ με σκοπό να μας μιλήσεις για νάνους και ξωτικά, ΔΕΝ γράφεις καλό Φάντασυ. Και πάει λέγοντας. Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου οπτική, τώρα, όποιος διαφωνεί, καλή καρδιά.
Στο δια ταύτα: η φανταστική ιστορία είναι μια αλληγορία. Το διαστημόπλοιο, το τέρας, ο φανταστικός κόσμος δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ΜΕΣΟ να μιλήσεις για αυτά που έχουμε στην ψυχή μας και μας καίνε. Όταν δεν έχεις επαφή με την ανθρώπινη συνθήκη, πολύ απλά δεν γράφεις κάτι που πραγματικά να αγγίζει τον άλλον. Κάπως έτσι, έχοντας πλέον ένα πιο καθαρό μάτι (γιατί οι όποιες απόψεις δεν παρουσιάστηκαν εν μια νυκτί, ζυμώνονταν για χρόνια και εξακολουθούν να ζυμώνονται) αποφάσισα να φτιάξω όχι άλλη μια συλλογή διηγημάτων, αλλά πέντε προσεκτικά διαλεγμένες ιστορίες που να ελίσσονται γύρω από αυτή τη θεματολογία: Κάτι Παράξενες Γυναίκες. Ήθελα από τον τίτλο ακόμα να φανεί η εστίαση στους χαρακτήρες. Είναι πέντε ιστορίες (διηγήματα), ετερόκλητων λογοτεχνικών ειδών (Τρόμος, Μαγικός Ρεαλισμός κλπ) που με κάποιον τρόπο έχουν να κάνουν με μια ή περισσότερες παράξενες γυναίκες.
6. Πόσο απαιτητική είναι η συγγραφική διαδικασία και πόσο χρόνο σας παίρνει η ολοκλήρωση ενός βιβλίου;
Αυτή είναι μια ερώτηση που ειλικρινά εύχομαι να ήμουν σε θέση να απαντήσω. Γράφω τελείως άστατα, ενίοτε μετά από εβδομάδες πλήρους αποχής. Από τα τρία βιβλία μου, τα δυο είναι συλλογές διηγημάτων που έτσι κι αλλιώς μαζεύτηκαν από πολύ διαφορετικές χρονικές περιόδους. Η μοναδική εξαίρεση είναι το μυθιστόρημα. Ήταν η μόνη περίοδος της ζωής μου (μέχρι τώρα) που είχα άπλετο χρόνο και μπορούσα να το δουλέψω όπως φαντάζομαι πως κάνει κάποιος επαγγελματίας συγγραφέας. Τότε, (που έγραφα συστηματικά, με πρόγραμμα, κάθε μέρα, για 5-6 ώρες) το πρώτο draft του μυθιστορήματος είχε πάρει περίπου έναν μήνα. Φυσικά, πολύ περισσότερο χρόνο πήραν μετά τα διορθώματα και τα ξαναγραψίματα. Γενικά, οτιδήποτε έχει να κάνει ΜΕΤΑ την ολοκλήρωση του πρώτου draft μου παίρνει αμέτρητες ώρες ελέγχου και διορθώσεων και είναι το πλέον χρονοβόρο όσο και δυσάρεστο κομμάτι της όλης διαδικασίας.
7. Στις ιστορίες των βιβλίων σας, το φινάλε το είχατε από την αρχή στο μυαλό σας ή διαμορφώθηκε στην πορεία;
Σε γενικές γραμμές, προτού αρχίζω να γράφω, θέλω να ξέρω πού θα καταλήξω. Όχι αυτολεξεί, αλλά στο περίπου, ναι, έχω μια σαφή εικόνα πού θέλω να κινηθώ με την κάθε ιστορία.
8. Για ποιο λόγο αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή του είδους του τρόμου και της σκοτεινής φαντασίας;
Δεν το επέλεξα, ούτε και νομίζω ότι κάποιος επιλέγει με ποιο λογοτεχνικό είδος θα ασχοληθεί. Είναι αυτό που τον κινεί και του τραβά περισσότερο το ενδιαφέρον.
9. Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Έχω απογοητευτεί με τον εκδοτικό τομέα και δεν έχω πλέον σκοπό να γράψω για να εκδώσω κάτι. Θεωρώ πως δεν αξίζει την ταλαιπωρία και τον χρόνο μου. Κι ας φαίνεται αυτό κάπως, διόλου δεν με απασχολεί. Αυτό δεν σημαίνει πως έχω σταματήσει να γράφω. Απλά το κάνω πλέον μόνο για να καλύψω την εσωτερική ανάγκη που μοιράζονται όσοι έχουν το μικρόβιο και που δεν με αφήνει να ησυχάσω αν δεν γράφω. Αλλά τα κείμενα αυτά παραμένουν σε φακελάκια στον υπολογιστή μου, άντε και στο inbox κάποιου καλού φίλου. Τώρα, αν μαζευτεί μια «κριτική μάζα» κειμένων που κάτι να μπορεί να γίνει γι` αυτά (όπως έγινε με τις Παράξενες Γυναίκες) δεν θα είμαι αρνητικός στο ενδεχόμενο να εκδοθούν, απλά δεν θα είναι ποτέ η πρώτη προτεραιότητά μου (ούτε καν στο top ten των προτεραιοτήτων μου).
10. Ασχολείστε με τα social media και αν ναι που μπορούμε να σας βρούμε;
Μόνο μέσω email (glagonas@gmail.com) και από τις σελίδες του facebook Giorgos Lagonas (η προσωπική, εκεί βασικά θα βρείτε μόνο καμένα αστεία για φαΐ, γάτες και παλιό ΠΑΣΟΚ) και στη σελίδα Γιώργος Λαγκώνας (η τρόπον τινά «συγγραφική» σελίδα, όπου ανεβάζω ελάχιστα πράγματα, μόνο όταν έχω να πω κάτι που θεωρώ πραγματικά σημαντικό). Από εκεί και πέρα, κείμενά μου βρίσκονται σε διάφορες μικρές γωνιές του διαδικτύου (sff.gr, nyctophilia.gr, cartel κλπ).
Δημοσίευση σχολίου