Στην καρδιά της Παλιάς Πόλης της Ξάνθης και στα σοκάκια της, βρίσκεται ένα μουσείο ξεχωριστό και πρωτότυπο που το κάνει μοναδικό αλλά παράλληλα και εντυπωσιακό. Μια επίσκεψη δεν είναι ποτέ αρκετή. Προσωπικά το έχω επισκεφθεί τρεις φορές και κάθε φορά, ο δημιουργός του προσθέτει καινούρια έργα. Έργα φτιαγμένα από ανακυκλώσιμα υλικά, από χαρτί ή χαρτόνι ondulé και από ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Ο οικοδεσπότης του, Τριαντάφυλλος Βαΐτσης, έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα μουσείο Τέχνης, όπου ο καθένας μπορεί να δει έργα από σκουπίδια, τα οποία όταν φωτιστούν κατάλληλα παράγουν αναγνωρίσιμες μορφές σκιάς στον απέναντι τοίχο. Ένα σπίτι γεμάτο σκιές....αυτό είναι το Σπίτι της Σκιάς. Ένα Σπίτι που έχει το δικό του σύστημα επικοινωνίας, που όμοιο του δεν νομίζω να υπάρχει στην Ελλάδα.
Ο Τριαντάφυλλος Βαΐτσης σας ξεναγεί προσωπικά, στο χώρο αυτό, στο Σπίτι του. Εξιστορώντας παράλληλα την ιστορία όλων των γλυπτών έργων του και πως έφτασε στην υλοποίηση αυτών. Μέσα από την ξενάγηση, ο καθένας έχει την ευκαιρία να τον ρωτήσει για αυτό το είδος της τέχνης και όχι μόνο. Έτσι και εγώ λοιπόν, στην τρίτη μου επίσκεψη, ρώτησα όσα δεν είχα ρωτήσει τις προηγούμενες φορές.
Ποιος είναι όμως ο Τριαντάφυλλος Βαΐτσης. Γεννήθηκε στο Σαραντάπορο Λάρισας, το 1976. Από μικρή ηλικία έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον στη τέχνη έχοντας ασχοληθεί ερασιτεχνικά έκτοτε με τη ζωγραφική, τη ξυλογλυπτική, τις κατασκευές με σύρμα, το θέατρο και την ποίηση. Το 1994, οι σπουδές του, τον έφεραν στη Ξάνθη όπου και αποφοίτησε από τη Πολυτεχνική σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Μέχρι και το 2013 εργάστηκε ως μηχανικός περιβάλλοντος. Το 2008 ανακάλυψε την τέχνη από σκουπίδια (Trash Art) και έκτοτε ασχολείται αποκλειστικά με τη τέχνη της σκιάς. Το 2014 δημιούργησε το «Σπίτι της Σκιάς» (The House of Shadow) στην Ξάνθη και πολλοί έχουν αποκαλέσει τον Τριαντάφυλλο Βαϊτση, και όχι άδικα, καλλιτέχνη της σκιάς (Shadow Art).
Ποιο ήταν το πρώτο του έργο. Ξεκίνησε με μια ενότητα έργων που έχει τίτλο Αντιθέσεις. Είναι γλυπτά που φωτίζονται από δύο πλευρές και έχουν δύο αντίθετες σκιές.
Τι έργα περιλαμβάνει το Σπίτι της Σκιάς. Σε κάθε δωμάτιο υπάρχουν έργα που αντιστοιχούν σε ενότητες. Πρόσωπα, διάσπαρτα παντού. Η ενότητα της Ψυχής, στην οποία προσπάθησε να αποτυπώσει την πορεία της ψυχής, από την αρχή ως το τέλος της. Τα Σπήλαια του μυαλού και πολλά άλλα ανεξάρτητα γλυπτά στο χώρο. Ένα από αυτά το Καμπαναριό της Αγίας Φωτεινής της Σμύρνης, το οποίο μαζί με άλλα έργα του, χρησιμοποιήθηκαν κατά παραγγελία του σκηνοθέτη για τις ανάγκες της ταινίας "Η Ρόζα της Σμύρνης".
Δυο ψυχές που τρέχουν, σ’ έναν αγώνα αγνώστων διαστάσεων… κάποια στιγμή συναντιούνται… Χρησιμοποιούν τα σώματα, για να φτιάξουν μια ακόμα ψυχή… Από το τίποτα πετάγεται μια σπίθα… που αναπτύσσεται… καλλιεργείται… νιώθει… εκπέμπει… και τελικά σβήνει. Μα, αν έχει επιλέξει, αφήνει πίσω της πολλά… κληρονομιά για εκείνους που θέλουν να την πάρουν…
Πόσος χρόνος χρειάζεται για να "στήσει" ένα έργο. Έχει δουλέψει από 50 έως 250 ώρες κατασκευής, τον μέσο όρο. Αλλά υπολογίζοντας μόνο την κατασκευή, όχι την σκέψη ή και το διάβασμα. Παράδειγμα για το Καμπαναριό έπρεπε να γνωρίζει την ιστορία του, την αρχιτεκτονική του, την ιστορία της Σμύρνης αλλά και την ιστορία της Αγίας Φωτεινής.
Εκτός από γλυπτά, του Τριαντάφυλλου Βαϊτση, στο χώρο υπάρχουν διάφορα αναρτημένα ποιήματα. Ένα παλιό ποίημα που βρίσκεται στην πρώτη αίθουσα είναι κωδικοποιημένο με έναν απλό κώδικα. Είναι κώδικας παρατήρησης και όχι λογικής, όπως αναφέρει ο ίδιος.
Για την τέχνη της ποίησης. Ο τρόπος που κωδικοποίησε το ποίημα είναι γιατί θέλει να περάσει το μήνυμα ότι τα ποιήματα είναι ένας κώδικας επικοινωνίας. Αν θέλει κάποιος να καταλάβει την ποίηση, σε όλες τις μορφές της τέχνης, πρέπει να κωδικοποιήσει πρώτα τον ποιητή.
Η αρχή… Από το τίποτα πετάγεται μια σπίθα… Απαιτούνται δυο ψυχές κι ο έρωτας… Η έλξη… Η κίνηση… Οι αισθήσεις… Αγγίζεις… (Αφή) Φιλάς… (Γεύση) Οσφραίνεσαι… (Όσφρηση) Βλέπεις … (Όραση) Ακούς… (Ακοή) Όλες… Ο έρωτας κάνει την ψυχή ή η ψυχή τον έρωτα;
Για το έργο του με το παιδί που κάνει κούνια (απεικονίζεται παρακάτω). Όταν ήταν δευτέρα Λυκείου είχε γράψει ένα ποίημα το οποίο λέει «Μεγάλη η χαρά του ανθρώπου που κάνει κούνια σε δύο χοντρά σκοινιά που κρέμονται από το κλαδί ενός δέντρου και μεγάλη η δυστυχία του ανθρώπου που κάνει κούνια σε ένα χοντρό σκοινί που κρέμεται από το κλαδί ενός δέντρου». Το έργο αυτό πριν το φτιάξει το είχε δει σε μια μπλούζα.
Για τα Σπήλαια του Μυαλού. Η αλληγορία του σπηλαίου αποτυπώνεται σε αυτό το έργο. Ο Πλάτωνας μιλούσε για δύο κόσμους. Ο ένας είναι ο αισθητός και ο άλλος ο νοητός. Ο αισθητός είναι αυτός που μπορούμε να τον καταλάβουμε με τις αισθήσεις μας και ο νοητός αυτός που μπορούμε να τον καταλάβουμε με το μυαλό. Ο Τριαντάφυλλος Βαϊτσης προσπάθησε να προσεγγίσει αυτούς τους δύο κόσμους, τον κόσμο των αισθήσεων και των υλικών αλλά και αυτόν των ιδεών. Η σύλληψη της ιδέας, της γέννησης, της ωρίμανσης, της βελτίωσης και αντικατάστασης των ιδεών στη συνέχεια.
Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να δημιουργηθεί το Σπήλαιο του Μυαλού. Όλο αυτό πήρε δύο μήνες ακριβώς. Αλλά μετά από επτά χρόνια εμπειρίας. Το κατασκεύασε το 17. Δεν μπορεί να υπολογίσει το διάβασμα που έκανε για τον Πλάτωνα, ή τη ζύμωση αυτής της γνώσης. Η ιδέα να δουλέψει το μύθο του Σπηλαίου ήρθε το 13 αλλά το κατασκεύασε το 17.
Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για το Σπήλαιο του Μυαλού. Μαύρο πλαστικό. Προκύπτει σαν σκουπίδι σε ένα εργοστάσιο που φτιάχνει πλαστικά. Δεν λιώνουν. Έχουν τέτοιες περίεργες μορφές τα σκουπίδια τους. Ο Τριαντάφυλλος Βαΐτσης, αναφέρει ότι διαλέγει κάποια, τα κόβει στο σημείο που θέλει και με τα κομμάτια που έχει συνθέτει αυτά τα δύο.
Ταξιδεύοντας στο φως. Είμαστε Ελεύθεροι. Στον κόσμο που μας έτυχε...Στον κόσμο που δεχθήκαμε...Στον κόσμο που οριοθετήθηκε από άλλους...Στον κόσμο που βλέπουμε, που αγγίζουμε, που γευόμαστε, που ακούμε, που μυρίζουμε....Στον κόσμο που δεν ψάξαμε...Στον κόσμο που όλα επιτρέπονται κι όλα απαγορεύονται...Είμαστε ελεύθεροι να δούμε το απόκοσμο φως...Κι αν κοιτάξουμε...θα μας κοιτάζουνε περίεργα....Είμαστε Ελεύθεροι;
Στο κλείσιμο αυτής της ξενάγησης, σε ένα άγνωστο κόσμο γεμάτο σκιές, ο Τριαντάφυλλος Βαΐτσης, ανέφερε ότι πολλά καινούρια έργα του γίνονται για το Noesis στη Θεσσαλονίκη. Ανάμεσα στα έργα του, και η σκιά που απεικονίζει τη μορφή του Νίκου Γκάλη. Ταξιδέψτε σ’ ένα χώρο που το φως ζωγραφίζει στους τοίχους!!!
«Το Σπίτι της Σκιάς» λειτουργεί εδώ και σχεδόν 6 χρόνια. Για περισσότερες πληροφορίες για αυτό και τις ώρες λειτουργίας του θα βρείτε στην προσωπική σελίδα του καλλιτέχνη εδώ.
Δημοσίευση σχολίου