O Γιώργος Λαγκώνας γεννήθηκε στη Χίο το 1979. Είναι αξιωματικός στην Πολεμική Αεροπορία, ειδικευόμενος ψυχιατρικής, σύζυγος και μπαμπάς. Από τις παραπάνω ιδιότητες, πιστεύει ότι η τελευταία είναι η πιο απαιτητική, αλλά και αυτή για την οποία έχει τη μεγαλύτερη έφεση και μεράκι. Ζει, εργάζεται και γράφει στην Αθήνα, ενώ το μυαλό του ταξιδεύει ανάμεσα στη Χίο, τη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα. Παιδικοί και αγιάτρευτοι έρωτές του είναι η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος και τα pen n' paper παιχνίδια ρόλων. Από δέκα εννιά ετών συγγράφει παράξενες ιστορίες τις οποίες, μέχρι πρότινος, χρησιμοποιούσε για να τρομοκρατεί τους φίλους του. Κείμενά του υπάρχουν στο Ελληνικό forum της λογοτεχνίας του φανταστικού, sff.gr. Διηγήματά του έχουν ξεχωρίσει σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές διάφορων εκδοτικών οίκων (ΟΣΤΡΙΑ, sff.gr/press, iWrite.gr, Συμπαντικές Διαδρομές).
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Γιώργος Λαγκώνας
β) Τίτλος: Κάτι παράξενες γυναίκες
γ) Έτος Έκδοσης: 2017
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Nightread
Πλοκή: Παράξενες γυναικείες μορφές παρελαύνουν σε αυτές τις πέντε ιστορίες, όπου με αφορμή το θηλυκό στοιχείο -ή και εξαιτίας του- το φανταστικό και το παράδοξο εισβάλουν στην καθημερινή πραγματικότητα.
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Ο Γιώργος Λάγκωνας, έχει καταφέρει να αφήσει το δικό του στίγμα στην ελληνική λογοτεχνία τρόμου. Από το 2015 μέχρι και σήμερα έχει κυκλοφορήσει ήδη τρία βιβλία, δύο συλλογές διηγημάτων και ένα μυθιστόρημα μυστηρίου με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας τρόμου. Προσωπικά εδώ και καιρό ήθελα να διαβάσω το πρώτο του βιβλίο, το «Μεσονυκτικό» αλλά η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του, με τίτλο «Κάτι παράξενες γυναίκες», ήρθε πρώτη στα χέρια μου.
Είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που πέφτει στα χέρια μου και κλείνοντας το, θα συμφωνήσω με όσους θεωρούν το Λάγκωνα, ένα ακόμη καλό όνομα στο χώρο του ελληνικού Τρόμου. Η συλλογή έχει έναν έξυπνο τίτλο, «Κάτι παράξενες γυναίκες» και αποτελείται από πέντε μικρές ιστορίες με τις πρωταγωνίστριες του να είναι, γυναίκες.
Η γραφή του συγγραφέα είναι απλή και οι περιγραφές είναι εξαιρετικές. Οι ιστορίες του είναι ενδιαφέρουσες με γρήγορη ροή, αρκετά σκοτεινές και ατμοσφαιρικές. Ιστορίες με ανθρώπους που εισβάλουν από την καθημερινή πραγματικότητα. Ιστορίες που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό...παράξενες γυναικείες μορφές. Ιστορίες όπου η ζωή των ηρώων καθορίζεται από μια παράξενη γυναίκα. Το βασικό θέμα όλων των ιστοριών, λίγο πολύ, σχετίζεται με την μητρότητα, αφού η Μητέρα, είναι ο βασικός ήρωας της ζωής μας.
Μέσα από τις ιστορίες του ο Λαγκώνας καταφέρνει ωστόσο να θίξει και διάφορα ζητήματα της καθημερινότητας. Στο διήγημα με τίτλο Νυχτερινή Βάρδια θίγεται η έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού στα νοσοκομεία, στο διήγημα με τίτλο Λάγια, η διαφορετικότητα και η αντιμετώπιση ενός ατόμου με λευχαιμία ενώ στο διήγημα με τίτλο Διάμεσος, η φτώχεια και που μπορεί να οδηγήσει αυτή. Προσωπικά μου άρεσε και το διήγημα με τίτλο Γεροδιάβολος, το οποίο ήταν πιο ευχάριστο παρά τρομακτικό. Όσο λάτρεψα τις περιγραφές του στο τελευταίο το διήγημα με τίτλο Κατσαρίδες, άλλο τόσο το σιχάθηκα. (όπως και να το κάνουμε οι Κατσαρίδες αποτελούν τον δικό μου φόβο)
Εν κατακλείδι, το βιβλίο «Κάτι παράξενες γυναίκες» είναι μια συλλογή διηγημάτων γεμάτες μυστήριο, σκοτεινή φαντασία αλλά και τρόμο. Διαβάστηκε απνευστί μέσα σε μία ώρα.
Είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που πέφτει στα χέρια μου και κλείνοντας το, θα συμφωνήσω με όσους θεωρούν το Λάγκωνα, ένα ακόμη καλό όνομα στο χώρο του ελληνικού Τρόμου. Η συλλογή έχει έναν έξυπνο τίτλο, «Κάτι παράξενες γυναίκες» και αποτελείται από πέντε μικρές ιστορίες με τις πρωταγωνίστριες του να είναι, γυναίκες.
Η γραφή του συγγραφέα είναι απλή και οι περιγραφές είναι εξαιρετικές. Οι ιστορίες του είναι ενδιαφέρουσες με γρήγορη ροή, αρκετά σκοτεινές και ατμοσφαιρικές. Ιστορίες με ανθρώπους που εισβάλουν από την καθημερινή πραγματικότητα. Ιστορίες που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό...παράξενες γυναικείες μορφές. Ιστορίες όπου η ζωή των ηρώων καθορίζεται από μια παράξενη γυναίκα. Το βασικό θέμα όλων των ιστοριών, λίγο πολύ, σχετίζεται με την μητρότητα, αφού η Μητέρα, είναι ο βασικός ήρωας της ζωής μας.
Μέσα από τις ιστορίες του ο Λαγκώνας καταφέρνει ωστόσο να θίξει και διάφορα ζητήματα της καθημερινότητας. Στο διήγημα με τίτλο Νυχτερινή Βάρδια θίγεται η έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού στα νοσοκομεία, στο διήγημα με τίτλο Λάγια, η διαφορετικότητα και η αντιμετώπιση ενός ατόμου με λευχαιμία ενώ στο διήγημα με τίτλο Διάμεσος, η φτώχεια και που μπορεί να οδηγήσει αυτή. Προσωπικά μου άρεσε και το διήγημα με τίτλο Γεροδιάβολος, το οποίο ήταν πιο ευχάριστο παρά τρομακτικό. Όσο λάτρεψα τις περιγραφές του στο τελευταίο το διήγημα με τίτλο Κατσαρίδες, άλλο τόσο το σιχάθηκα. (όπως και να το κάνουμε οι Κατσαρίδες αποτελούν τον δικό μου φόβο)
Εν κατακλείδι, το βιβλίο «Κάτι παράξενες γυναίκες» είναι μια συλλογή διηγημάτων γεμάτες μυστήριο, σκοτεινή φαντασία αλλά και τρόμο. Διαβάστηκε απνευστί μέσα σε μία ώρα.
Πλοκή: Παράξενες γυναικείες μορφές παρελαύνουν σε αυτές τις πέντε ιστορίες, όπου με αφορμή το θηλυκό στοιχείο -ή και εξαιτίας του- το φανταστικό και το παράδοξο εισβάλουν στην καθημερινή πραγματικότητα.
4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Δημοσίευση σχολίου