Από το Blogger.
Πάμε όμως να τα δούμε ένα ένα, πριν σας παρουσιάσω το τραγούδι του μήνα.
Ο Αύγουστος ήταν ένας μήνας, που δισκογραφικά, δεν κυκλοφόρησε κάτι, από κανέναν καλλιτέχνη. Singles ωστόσο, προπομποί δίσκων υπήρξαν, ελάχιστα βέβαια. Τραγούδια που άκουσα, ξεχώρισα και αγάπησα είναι κατά σειρά: «Να μ'αγαπάς» της Γιώτα Γρίβα, «Εγώ σε ξέρω» του Αντρέα Στεργιόπουλου, «Έρχεσαι και φεύγεις» του Κώστα Δόξα, «Πάλι στο σπίτι μου χαράματα» (διασκευή) του Χρήστου Χολίδη και «Αναποφάσιστος» του Μάριου Κωνσταντινίδη.
Από τα λίγα ολοκαίνουρια τραγούδια που ακούστηκαν όλο αυτό το μήνα, ένα τραγούδι έκανε αίσθηση. Τόσο για τη μουσική του, όσο και για το videoclip του. Για αυτό το λόγο και ξεχώρισε και γρήγορα ανέβηκε στην προτίμηση του κοινού αλλά και των ραδιοφωνικών σταθμών. Ο λόγος για το νέο τραγούδι του Νίκου Βέρτη, που επιστρέφει με νέο τραγούδι και άρωμα Ανατολής. Το τραγούδι υπογράφει το δίδυμο πολλών επιτυχιών, Κυριάκος Παπαδόπουλος και Ηλίας Φιλίππου.
Από τις τελευταίες θεατρικές παραστάσεις του φετινού καλοκαιριού, που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω ήταν και αυτή με τη «Μαρία Πενταγιώτισσα». Ένα από πιο αστεία, σχεδόν σπαρταριστά έργα του ελληνικού ρεπερτορίου, γραμμένο στον προσφιλή του 15σύλαβο. Μια ξεκαρδιστική παρωδία ηθών βασισμένη σε ένα από τα γνωστά παραδοσιακά τραγούδια του τόπου μας εμπνευσμένο από αληθινά περιστατικά.
Την ιστορία για το πρόσωπο της «Μαρία Πενταγιώτισσα», δεν την ήξερα. Ούτε γνώριζα αν ήταν υπαρκτό ή όχι πρόσωπο. Επίσης δεν είχα διαβάσει ούτε την υπόθεση της παράστασης που πήγα να παρακολουθήσω. Είχα διαβάσει σχετικά καλές κριτικές για την παράσταση. Ο πραγματικός και μοναδικός λόγος που πήγα να δω το συγκεκριμένο θέατρο, ήταν οι ηθοποιοί της και συγκεκριμένα η Βίκυ Σταυροπούλου.
Η παράσταση ήταν γενικά, αρκετά καλή. Οι ερμηνείες αρκετά καλές, με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη να δίνει ρέστα ως Μαρία Πενταγιώτισσα. Ωραίο να βλέπεις μαμά-κόρη να παίζουν μαζί (Βίκυ Σταυροπούλου-Δαναή Μπάρκα). Ατάκες με χιούμορ. Τραγούδια της παράδοσης αλλά και τραγούδια του σήμερα. Τώρα το πως συνέδεσαν και προσάρμοσαν τραγούδια του σήμερα, σε μια άλλη εποχή, αυτής που έζησε και έδρασε η Μαρία Πενταγιώτισσα....είναι ίσως και και στα μείον της παράστασης.
Εν συντομία, η «Μαρία Πενταγιώτισσα» είναι μια θεατρική παράσταση, που σίγουρα θα απολαύσετε. Ένα δίωρο με αγαπημένους ηθοποιούς, σε μια ιστορία που διαδραματίζεται την εποχή του Όθωνα.
Την ιστορία για το πρόσωπο της «Μαρία Πενταγιώτισσα», δεν την ήξερα. Ούτε γνώριζα αν ήταν υπαρκτό ή όχι πρόσωπο. Επίσης δεν είχα διαβάσει ούτε την υπόθεση της παράστασης που πήγα να παρακολουθήσω. Είχα διαβάσει σχετικά καλές κριτικές για την παράσταση. Ο πραγματικός και μοναδικός λόγος που πήγα να δω το συγκεκριμένο θέατρο, ήταν οι ηθοποιοί της και συγκεκριμένα η Βίκυ Σταυροπούλου.
Η παράσταση ήταν γενικά, αρκετά καλή. Οι ερμηνείες αρκετά καλές, με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη να δίνει ρέστα ως Μαρία Πενταγιώτισσα. Ωραίο να βλέπεις μαμά-κόρη να παίζουν μαζί (Βίκυ Σταυροπούλου-Δαναή Μπάρκα). Ατάκες με χιούμορ. Τραγούδια της παράδοσης αλλά και τραγούδια του σήμερα. Τώρα το πως συνέδεσαν και προσάρμοσαν τραγούδια του σήμερα, σε μια άλλη εποχή, αυτής που έζησε και έδρασε η Μαρία Πενταγιώτισσα....είναι ίσως και και στα μείον της παράστασης.
Εν συντομία, η «Μαρία Πενταγιώτισσα» είναι μια θεατρική παράσταση, που σίγουρα θα απολαύσετε. Ένα δίωρο με αγαπημένους ηθοποιούς, σε μια ιστορία που διαδραματίζεται την εποχή του Όθωνα.
ΠΛΟΚΗ: Η Μαρία η Πενταγιώτισσα, κατά κόσμον Μαρία Δασκαλοπούλου, ήταν γνωστή στο χωριό της - Πενταγιοί Φωκίδας - για τις ερωτικές της περιπέτειες. Εραστές και αγαπητικοί δημιουργούσαν συχνά επεισόδια, ενώ η ίδια θεωρείται μέχρι σήμερα μία από τις πρώτες φεμινίστριες στην Ελλάδα. Ο λαός τραγούδησε την ομορφιά της και τα ερωτικά της καμώματα: «Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρισσό κριάρια / και στης Μαρίας την ποδιά σφάζονται παληκάρια.. Μαρίτσα Πενταγιώτισσα, μωρή δασκαλοπούλα, / εσύ τα ’καμες ούλα!». Με όχημα την ιστορία της θρυλικής Μαρίας του τόπου μας ο Μποστ και πάντα «σε ζωντανή σύνδεση» σαρκάζει τους θεσμούς και αμφιβάλλει για τη νέα κοινωνική πραγματικότητα. Αυτό το «Μποστάνι» τα έχει όλα…
Ο Μάριος Δημητριάδης γεννήθηκε στο Χόλιμπουρκ της Γερμανίας και μεγάλωσε στον Ασκό Θεσσαλονικής. Ζει με τη σύζυγό του στη Θεσσαλονίκη, όπου και εργάζεται. Σπούδασε στη γεωπονική σχολή του ΑΠΘ, παρακολούθησε μαθήματα ευρωπαϊκής και βυζαντινής μουσικής, καθώς και μαθήματα φωνητικής. Διδάσκει κλασική και ηλεκτρική κιθάρα και είναι λάτρης της τεχνολογίας, της Heavy metal, των ταξιδιών και των ταινιών τρόμου. Αποτελεί έναν από τους ιδρυτές του φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria και αρθρογραφεί στη ιστοσελίδα Nyctophilia ενώ έχει συμμετάσχει επίσης και σε πολλές συλλογές διηγημάτων: “Ψίθυροι μέσα στη νύχτα” (Nyctophilia.gr), “Τρόμος” (Εκδόσεις Ανάτυπο), “Αντίθετο ημισφαίριο 4” (Gamecraft) και Ημερολόγια Ψυχοπλάνης, (Εκδόσεις Rising Star).
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Μάριος Δημητριάδης
β) Τίτλος: Οι Μακάριοι
γ) Έτος Έκδοσης: 2018
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Bell
Πλοκή: Σεπτέμβριος του 1992. Ο Αλέξανδρος είναι ένας νεαρός δάσκαλος και η καινούργια σχολική χρονιά τον βρίσκει με μετάθεση σε ένα άγνωστο, απομακρυσμένο νησί του Αιγαίου. Από την πρώτη στιγμή που πατάει το πόδι του στη Μακάρια αντιλαμβάνεται ότι οι λιγοστοί κάτοικοι είναι επιφυλακτικοί και καχύποπτοι απέναντί του. Και καθώς οι μέρες περνούν, ο Αλέξανδρος συνειδητοποιεί ότι πίσω από τις φαινομενικά ήσυχες ζωές τους οι ντόπιοι κρύβουν πολλά και επικίνδυνα μυστικά. Η περιέργειά του θα τον οδηγήσει στην αναζήτηση της αλήθειας και όταν τα θαμμένα στα βάθη του χρόνου σκοτεινά μυστικά της Μακάριας αρχίσουν να αποκαλύπτονται, όχι μονάχα θα κλονίσουν όλα τα πιστεύω του, αλλά και θα θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή του.
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Είναι η πρώτη φορά, που διαβάζω ένα μυθιστόρημα, εξ ολοκλήρου, γραμμένο από τον συγγραφέα, τον οποίο και γνώρισα μέσω του Γιώργου Δάμτσιου, από το συνεργατικό τους μυθιστόρημα «Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών». Έχοντας διαβάσει αρκετά διηγήματα του Μάριου Δημητριάδη (Ψίθυροι μέσα στην Νύχτα, The Metal Chapters, Βρόχος), ήξερα πως και «Οι Μακάριοι» του, δε θα με απογοήτευαν.
Το βιβλίο ήρθε στα χέρια μου, καιρό μετά την κυκλοφορία του, μαζί με κάποια άλλα, τα οποία και παραμένουν στα αδιάβαστα. «Οι Μακάριοι» ήταν ένα βιβλίο το οποίο το ήθελα λόγω του εξωφύλλου του και του τίτλου του, παρά για την πλοκή του. Ένα εξώφυλλο γεμάτο μυστήριο και συνάμα τρόμο. Κι ένας τίτλος ευρηματικός. Ποιος μπορεί να κρύβεται πίσω από μια κόκκινη κουκούλα; Η περίληψη ωστόσο του οπισθόφυλλου ήταν ακόμα πιο δυνατή, πιο μεταφυσική.
Ένας αναπληρωτής δάσκαλος, παίρνει μετάθεση σε ένα νησί του Αιγαίου με όνομα Μακαρία. Ένα νησί που ποτέ του δεν είχε ακουστά. Ένα νησί αποκομμένο από τον κόσμο. Με την άφιξη του στο νησί, ο Αλέξανδρος θα συνειδητοποιήσει πως ένα σκοτεινό πέπλο πλανάται πάνω από νησί της Μακαρίας. Οι κάτοικοι του κρύβουν πολλά μυστικά και ο Αλέξανδρος από την πρώτη του μέρα στο νησί, νιώθει ήδη ανεπιθύμητος. Μέχρι που του εμφανίζεται μια γυναίκα, που φοράει κουκούλα. Η περιέργεια του Αλέξανδρου θα τον οδηγήσει στην αναζήτηση της αλήθειας. Μια αλήθεια που είναι ικανή να ανατρέψει για πάντα τη ζωή του, η οποία θα βρεθεί σύντομα σε μεγάλο κίνδυνο.
Ο Μάριος Δημητριάδης παρουσιάζει μια ατμοσφαιρική και σκοτεινή ιστορία τρόμου, η οποία καθηλώνει από τις πρώτες σελίδες. Η γραφή του είναι απλή, η εξέλιξη της ιστορίας είναι γρήγορη ενώ τα μικρά κεφάλαια διευκολύνουν περισσότερο την ανάγνωση, χωρίς να κουράζει. Όπως και η ιστορία του έτσι και η πλειοψηφία των τίτλων των κεφαλαίων του προέρχονται από την αρχαία Ελλάδα. Πολλοί τίτλοι είναι δελφικές εντολές, μέσα από τις οποίες χαρακτηρίζεται η τρέχουσα υπόθεση του κεφαλαίου. Άλλοι τίτλοι προέρχονται από τραγούδια.
Σε κάθε σελίδα, συμβαίνει και κάτι περίεργο στο νησί, με τους κατοίκους να έχουν τα δικά τους μυστικά. Μυστικά που έρχονται στο φως σταδιακά. Ο συγγραφέας μάλιστα, για κάποια από αυτά τα μυστικά, αναφέρεται στην ιατρική επιστήμη (όπως η ιχθύαση). Για άλλα μυστικά αναφέρεται στην ελληνική μυθολογία υπενθυμίζοντας μας ότι το πιο σκοτεινό κακό έρχεται από το παρελθόν και πως οι αρχαίοι θεοί βρίσκονταν πάντα ανάμεσά μας...
Εν κατακλείδι, το βιβλίο του Μάριου Δημητριάδη, «Οι Μακάριοι» είναι ένα βιβλίο που συνδυάζει την μυθοπλασία, τον τρόμο και το μεταφυσικό μυστήριο με την ελληνική μυθολογία. Μια ιστορία, που παρά το φινάλε του, που με ξένισε λίγο, θα μείνει καιρό χαραγμένο στο μυαλό μου....Ελπίζοντας πως «Οι Μακάριοι» να μην ζουν ανάμεσα μας (όντας και αναπληρώτρια)!!!
Το βιβλίο ήρθε στα χέρια μου, καιρό μετά την κυκλοφορία του, μαζί με κάποια άλλα, τα οποία και παραμένουν στα αδιάβαστα. «Οι Μακάριοι» ήταν ένα βιβλίο το οποίο το ήθελα λόγω του εξωφύλλου του και του τίτλου του, παρά για την πλοκή του. Ένα εξώφυλλο γεμάτο μυστήριο και συνάμα τρόμο. Κι ένας τίτλος ευρηματικός. Ποιος μπορεί να κρύβεται πίσω από μια κόκκινη κουκούλα; Η περίληψη ωστόσο του οπισθόφυλλου ήταν ακόμα πιο δυνατή, πιο μεταφυσική.
Ένας αναπληρωτής δάσκαλος, παίρνει μετάθεση σε ένα νησί του Αιγαίου με όνομα Μακαρία. Ένα νησί που ποτέ του δεν είχε ακουστά. Ένα νησί αποκομμένο από τον κόσμο. Με την άφιξη του στο νησί, ο Αλέξανδρος θα συνειδητοποιήσει πως ένα σκοτεινό πέπλο πλανάται πάνω από νησί της Μακαρίας. Οι κάτοικοι του κρύβουν πολλά μυστικά και ο Αλέξανδρος από την πρώτη του μέρα στο νησί, νιώθει ήδη ανεπιθύμητος. Μέχρι που του εμφανίζεται μια γυναίκα, που φοράει κουκούλα. Η περιέργεια του Αλέξανδρου θα τον οδηγήσει στην αναζήτηση της αλήθειας. Μια αλήθεια που είναι ικανή να ανατρέψει για πάντα τη ζωή του, η οποία θα βρεθεί σύντομα σε μεγάλο κίνδυνο.
Ο Μάριος Δημητριάδης παρουσιάζει μια ατμοσφαιρική και σκοτεινή ιστορία τρόμου, η οποία καθηλώνει από τις πρώτες σελίδες. Η γραφή του είναι απλή, η εξέλιξη της ιστορίας είναι γρήγορη ενώ τα μικρά κεφάλαια διευκολύνουν περισσότερο την ανάγνωση, χωρίς να κουράζει. Όπως και η ιστορία του έτσι και η πλειοψηφία των τίτλων των κεφαλαίων του προέρχονται από την αρχαία Ελλάδα. Πολλοί τίτλοι είναι δελφικές εντολές, μέσα από τις οποίες χαρακτηρίζεται η τρέχουσα υπόθεση του κεφαλαίου. Άλλοι τίτλοι προέρχονται από τραγούδια.
Σε κάθε σελίδα, συμβαίνει και κάτι περίεργο στο νησί, με τους κατοίκους να έχουν τα δικά τους μυστικά. Μυστικά που έρχονται στο φως σταδιακά. Ο συγγραφέας μάλιστα, για κάποια από αυτά τα μυστικά, αναφέρεται στην ιατρική επιστήμη (όπως η ιχθύαση). Για άλλα μυστικά αναφέρεται στην ελληνική μυθολογία υπενθυμίζοντας μας ότι το πιο σκοτεινό κακό έρχεται από το παρελθόν και πως οι αρχαίοι θεοί βρίσκονταν πάντα ανάμεσά μας...
Εν κατακλείδι, το βιβλίο του Μάριου Δημητριάδη, «Οι Μακάριοι» είναι ένα βιβλίο που συνδυάζει την μυθοπλασία, τον τρόμο και το μεταφυσικό μυστήριο με την ελληνική μυθολογία. Μια ιστορία, που παρά το φινάλε του, που με ξένισε λίγο, θα μείνει καιρό χαραγμένο στο μυαλό μου....Ελπίζοντας πως «Οι Μακάριοι» να μην ζουν ανάμεσα μας (όντας και αναπληρώτρια)!!!
Πλοκή: Σεπτέμβριος του 1992. Ο Αλέξανδρος είναι ένας νεαρός δάσκαλος και η καινούργια σχολική χρονιά τον βρίσκει με μετάθεση σε ένα άγνωστο, απομακρυσμένο νησί του Αιγαίου. Από την πρώτη στιγμή που πατάει το πόδι του στη Μακάρια αντιλαμβάνεται ότι οι λιγοστοί κάτοικοι είναι επιφυλακτικοί και καχύποπτοι απέναντί του. Και καθώς οι μέρες περνούν, ο Αλέξανδρος συνειδητοποιεί ότι πίσω από τις φαινομενικά ήσυχες ζωές τους οι ντόπιοι κρύβουν πολλά και επικίνδυνα μυστικά. Η περιέργειά του θα τον οδηγήσει στην αναζήτηση της αλήθειας και όταν τα θαμμένα στα βάθη του χρόνου σκοτεινά μυστικά της Μακάριας αρχίσουν να αποκαλύπτονται, όχι μονάχα θα κλονίσουν όλα τα πιστεύω του, αλλά και θα θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή του.
4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Με αφορμή το ολοκαίνουριο βιβλίο του, για το οποίο την άποψη μου μπορείτε να βρείτε εδώ, του έθεσα τις παρακάτω ερωτήσεις. Με την ευκαιρία, να τον ευχαριστήσω πάρα πολύ για όλη τη παρακάτω συνέντευξη που μου παραχώρησε αλλά και όλη την όμορφη κουβέντα που κάναμε πάνω στα βιβλία.
1. Ποιος είναι ο Σταυριανός Κιναλόπουλος και με τι ασχολείται;
Ένας τύπος που λατρεύει τις γάτες, τα μάνγκο και την trash tv! Έχει κολλητή του φίλη την Αγκάθα Κρίστι και τα βράδια πριν κοιμηθεί συνομιλεί με τον Τσέχοφ, κρυφά από τον Ντοστογιέφσκι επειδή του κάνει ζήλιες. Μισεί τα φίδια και τους φασίστες, που τα βλέπει ως το ίδιο πράγμα. Μισεί και ένα ζώδιο…αλλά η αποκάλυψη γίνεται και εξηγείται στο νέο του βιβλίο, ονόματι Παλέρμο.
1. Ποιος είναι ο Σταυριανός Κιναλόπουλος και με τι ασχολείται;
Ένας τύπος που λατρεύει τις γάτες, τα μάνγκο και την trash tv! Έχει κολλητή του φίλη την Αγκάθα Κρίστι και τα βράδια πριν κοιμηθεί συνομιλεί με τον Τσέχοφ, κρυφά από τον Ντοστογιέφσκι επειδή του κάνει ζήλιες. Μισεί τα φίδια και τους φασίστες, που τα βλέπει ως το ίδιο πράγμα. Μισεί και ένα ζώδιο…αλλά η αποκάλυψη γίνεται και εξηγείται στο νέο του βιβλίο, ονόματι Παλέρμο.
Σημείωση: Σε αυτό το σημείο να πω ότι νιώθω σαν λαϊκό αηδή αοιδό που μιλά στο τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του!
2. Ποια ήταν η αφορμή ή το έναυσμα για να ξεκινήσεις τη συγγραφή;
Ξεκίνησε από χαζοποιηματάκια για μια συμμαθήτρια μου στο Δημοτικό. Οπότε η αφορμή ή μάλλον η αιτία εστί τούτος ο φωτεινός, παρθένος και συνάμα άσπιλος έρως. Το καθοριστικό έναυσμα της συγγραφής έρχεται χρόνια αργότερα. Είμαι στο πρώτο έτος της δραματικής σχολής, κι ενώ κάθε συναίσθημά μου βράζει, προσθέτοντας ένα ακόμη συν κι ένα ακόμη συν κι ένα ακόμη συν στη λέξη συναίσθημα, γίνεται η έκρηξη. Μια αληθινή ιστορία συγχώρεσης που είδα στην Όπρα, με συγκλόνισε. Πρόσθεσε στο χτίσμα των συν, δύο συναισθηματικές κεραίες. Συ(ν)γχώρεση. Συ(ν)γγραφή.
Η ιστορία γεννήθηκε από μια σκέψη των φοιτητικών χρόνων που έπαιζα μανιωδώς το αστυνομικό χαρτοπαίγνιο «Έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο». Τα δευτερόλεπτα που οι παίκτες έχουμε κλειστά τα μάτια ώστε να γίνει ο φόνος μέσα στη νύχτα, σκέφτηκα το εξής: «τι θα γινόταν αν ανοίγαμε τα μάτια και είχε συμβεί ένας αληθινός φόνος;» Τότε, τα μικρά φαιά μου κύτταρα απέκτησαν φάτσα Ηρακλή Πουαρό, ανοίγοντας τις συναισθηματικές κεραίες για να πιάσουν το πνεύμα της κολλητής Αγκάθα. Αγκαθόπνευστο έργο!
Ωωω…ωραία υφή εξωφύλλου, σαν πάπυρος! Παρότι είναι το 7ο βιβλίο και πίστευα ότι με τα χρόνια η συγκίνηση λαγοκοιμάται…αντιθέτως. Έκανα και κάτι που αν το πω θα με κάνει να φαίνομαι ακόμη πιο σχιζοφρενής. Μα έχω την ανάγκη να το μοιραστώ. Λοιπόν, παίρνω το Παλέρμο από τον εκδοτικό οίκο. Φτάνω σπίτι. Κάθομαι στην καρέκλα. Στερεώνω το βιβλίο όρθιο απέναντί μου. Αρχίζω να του μιλάω. Λέγοντας μπούρδες. Σαν μπαμπά που συμβουλεύει το παιδί στην πρώτη του έξοδο. «Να κάνεις παρέα με τα άλλα βιβλία. Μην ζηλεύεις αν προτιμούν εκείνα κι όχι εσένα. Να μην θυμώνεις με τους αναγνώστες αν δεν σε καταλαβαίνουν. Ούτε να απογοητεύεσαι αν σε αφήσουν μισοδιαβασμένο. Συμβαίνει και στα καλύτερα βιβλία των καλύτερων οίκων. Δεν πειράζει αν τσαλακωθούν μερικές σελίδες ή μείνει μια στάμπα από φλιτζάνι καφέ στο εξώφυλλό σου. Αυτά αποτελούν γαλόνια των εμπειριών και σε κάνουν μοναδικό. Καλό ταξίδι να έχεις βενιαμίν…πολύ, πολύ πιο μακριά από το Παλέρμο». Ήταν η τελευταία μέρα που ακόμη μου ανήκε. Από την επομένη, κυκλοφορούσε στα βιβλιοπωλεία, ενήλικο πια, ανήκοντας στον κόσμο.
Υπήρξε εξαιρετικά απαιτητικό αυτό το παιδί. Μου πήρε δύο χρόνια η έρευνα και άλλα δύο η γραφή, ενώ ταυτοχρόνως συνεχιζόταν η θρησκευτική, αρχαιοελληνική, μυθολογική, φιλοσοφική, ψυχολογική, αστρολογική, εγκληματολογική έρευνα. Τέσσερα χρόνια ξενυχτιού, κλάματος μέσα στα άγρια χαράματα που οι σελίδες του γρατζουνούσαν την οθόνη ζητώντας προσοχή και χάδια, μαλώματα με την κοπέλα μου που ήθελε κι εκείνη προσοχή και χάδια! Απαιτεί πολλή από τη μοναξιά σου ένα βιβλίο. Το συγκεκριμένο θα έπρεπε να είναι αυτοβιογραφικό με τίτλο «Πάλι έρμος».
6. Λίγα λόγια για το νέο σου βιβλίο «Παλέρμο».
Μια οικογένεια 7 ατόμων, μαζεύονται τα Χριστούγεννα να παίξουν «Έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο». Μόλις ανοίγουν τα μάτια, να δουν ποιος είναι ο νεκρός του παιχνιδιού, υπάρχει ένας αληθινός νεκρός! Ο φόνος έγινε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, μπροστά στα μάτια όλων…στα κλειστά μάτια!
Ακόμη δεν ανακάλυψε κανένας αναγνώστης ποιος κρατούσε το χαρτί του δολοφόνου…
Πάντα υπάρχουν διότι όλοι οι ήρωες είναι παιδιά σου. Κάτι θα κληρονόμησαν! Όσον αφορά στην Αρτέμιδα, κληρονόμησε την εμμονή μου με τη γλώσσα του σώματος και την ψυχολογία. Αυτά τις έδωσα ως τόξο και βέλος για το κυνήγι των γρίφων.
8. Στις τελευταίες σελίδες του «Παλέρμο» αναφέρεσαι σε ένα «Έγκλημα στον ποταμό Έβρο». Είναι η επόμενη περιπέτεια της ντετέκτιβ Ζαφείρη; Υπάρχουν άλλα συγγραφικά σχέδια;
Ιδού το επόμενο συγγραφικό σχέδιο, η επόμενη υπόθεση της Αρτέμιδος, κλεμμένη από το «Έγκλημα στον Νείλο» της κολλητής Αγκάθα! Με έναν τρόπο θα σχετίζονται…
9. Όταν έγραφες το βιβλίο είχες από την αρχή στο μυαλό σου το τέλος ή διαμορφώθηκε στην πορεία;
Πάντα προηγείται το τέλος!
10. Ασχολείσαι με τα social media και αν ναι που μπορούμε να σε βρούμε;
Ενεργά! Αποτελεί άλλωστε τον πιο γρήγορο και εύκολο τρόπο επικοινωνίας με τους αναγνώστες. Απολαμβάνω να πιάνω συζητήσεις μαζί τους και να ρωτώ πράγματα για το έργο. Καμιά φορά τους βάζω και παγίδες!
Φυσικά, αν δει κάποιος τις δημοσιεύσεις μου και ειδικά τα story μου, θα χάσω εντελώς το κύρος που οφείλει να διέπει έναν συγγραφέα, μα θα το ρισκάρω! Σας περιμένω στα εξής:
Σίγουρα δεν αποτελώ γνώστρια του να σου πω, πως θα φτιάξεις το βιογραφικό σου. Μπορώ να σου πω όμως, πως με τη βοήθεια σεμιναρίων που παρακολούθησα, έχω βοηθηθεί πάρα πολύ στο να «χτίσω» το δικό μου βιογραφικό. Παλαιότερα, είχα κάνει μια ανάρτηση που αφορούσε σε κάποιες συμβουλές για μια συνέντευξη καθώς και τις πιθανές ερωτήσεις που μπορούν να σας γίνουν και τις πιθανές απαντήσεις που μπορείτε να δώσετε.
Μέσα από αυτήν λοιπόν την ανάρτηση θα δεις κι εσύ, τα βήματα που ακολούθησα ώστε να φτιάξω ένα επαγγελματικό βιογραφικό, να παρουσιάσεις κι εσύ με τη σειρά σου, τον εαυτό σου, μέσα από αυτό και ναι γιατί όχι να κλείσεις τις πρώτες σου συνεντεύξεις. Ο σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι να μοιραστώ μαζί σου, τα όσα έμαθα από τα σεμινάρια που παρακολουθώ κατά καιρούς για την ορθή σύνταξη του βιογραφικού.
Μέσα από αυτήν λοιπόν την ανάρτηση θα δεις κι εσύ, τα βήματα που ακολούθησα ώστε να φτιάξω ένα επαγγελματικό βιογραφικό, να παρουσιάσεις κι εσύ με τη σειρά σου, τον εαυτό σου, μέσα από αυτό και ναι γιατί όχι να κλείσεις τις πρώτες σου συνεντεύξεις. Ο σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι να μοιραστώ μαζί σου, τα όσα έμαθα από τα σεμινάρια που παρακολουθώ κατά καιρούς για την ορθή σύνταξη του βιογραφικού.
Πριν προχωρήσω στα βήματα καλό θα ήταν να σου πω, τον σκοπό που εξυπηρετεί ένα καλό βιογραφικό, που δεν είναι άλλος από το να σου κλείσει συνεντεύξεις και γιατί όχι μια πιθανή ευκαιρία να εργασθείς. Το βιογραφικό είναι ένα εργαλείο, το πιο ίσως δυνατό σου χαρτί, με το οποίο προσπαθείς να "πουλήσεις" τον εαυτό σου, σε έναν πιθανό εργοδότη που κάθεται και το διαβάζει. Πρόκειται στην ουσία για μια διαφήμιση του εαυτού σου, που έχει στόχο να κερδίσει την προσοχή και την εκτίμηση των εργοδοτών. Ο χρόνος που θα αφιερώσει κάποιος να διαβάσει το βιογραφικό είναι εξαιρετικά περιορισμένος. Θα πρέπει οπότε μέσα σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα, το βιογραφικό σου, να ξεχωρίσει. Πως θα το πετύχεις αυτό;
Το βιογραφικό θα πρέπει να δίνει μια πλήρη και αξιόπιστη εικόνα για τον εαυτό σου. Θα πρέπει να παρουσιάσει με όσο το δυνατόν πιο σύντομο τρόπο, τις επαγγελματικές σου εμπειρίες και γνώσεις. Επίσης θα πρέπει να δώσεις έμφαση στα δυνατά σου σημεία, στοιχεία που ίσως ενδιαφέρουν περισσότερο, τον εργοδότη, όπως ο κλάδος που στοχεύεις. Ένα καλό βιογραφικό θα πρέπει να δώσει μια πλήρη, εξατομικευμένη και σαφή εικόνα για σένα, σε αυτόν που το διαβάζει και να τον πείσεις να σε καλέσει πρωτίστως για συνέντευξη και έπειτα για δουλειά.
ΒΗΜΑ 1ο: Ενότητες
Ένα βιογραφικό, θα πρέπει να περιέχει συγκεκριμένες ενότητες. Αυτές είναι: Προσωπικά Στοιχεία, Επαγγελματική Εμπειρία, Εκπαίδευση, Επιπλέον γνώσεις και δεξιότητες, Ξένες γλώσσες. Προαιρετικά, πρόσθετες ενότητες είναι η Σύνοψη και Στόχος και τα Ενδιαφέροντα.
Στα Προσωπικά στοιχεία, βάζεις τα στοιχεία, ώστε να μπορεί ο εργοδότης να επικοινωνήσει μαζί σου. Ονοματεπώνυμο, E-mail (επαγγελματικό), Τηλέφωνο, Πόλη και τόπο διαμονής. Επίσης μπορείς να προσθέσεις σύνδεσμο από το linkedin ή κάποια σελίδα που διατηρείς. Δεν αναφέρεις ποτέ την ημερομηνία γέννησης, την οικογενειακή σου κατάσταση, όνομα πατρός ή μητρός, την εθνικότητα, την διεύθυνση καθώς και προφίλ στα social media.
Στην επαγγελματική εμπειρία θα πρέπει να αναφέρεις τις θέσεις στις οποίες έχεις εργαστεί ξεκινώντας από την πιο πρόσφατη. Προσθέτεις θέσεις σχετικές με τον κλάδο στον οποίο θέλεις να εργασθείς. Χωρίζεις τις θέσεις εργασίας, με κουκίδες, ενώ δεν παραλείπεις να προσθέσεις, τις ημερομηνίες που εργάστηκες καθώς και την ακριβή θέση αλλά και τις αρμοδιότητες που είχες. Αν δεν έχεις κάποια προϋπηρεσία, μπορείς επίσης να αναφερθείς σε εθελοντικές εργασίες καθώς και στην πρακτική σου.
Στην ενότητα της Εκπαίδευσης, θα αναφέρεις τις σπουδές σου, ξεκινώντας από την πιο πρόσφατη. Προσθέτεις το τίτλο του πτυχίου σου, το εκπαιδευτικό ίδρυμα και τη χρονολογία. Εδώ μπορείς να αναφερθείς και σε κάποια σεμινάρια ή περαιτέρω εκπαίδευση που έχεις λάβει και τα θεωρείς σημαντικά. Προσοχή, να μην είναι μια ατέλειωτη λίστα. Σαν προέκταση αυτής της ενότητας θεωρούνται και οι γνώσεις σου σε κάποια προγράμματα πχ Photoshop, SPSS. Μπορείς επίσης να συμπεριλάβεις το δίπλωμα οδήγησης που πιθανόν να έχεις.
Στην ενότητα των Ξένων Γλώσσων προσθέτεις την γλώσσα στην οποία έχεις ένα αξιόλογο επίπεδο. Πάνω από Β1. Να τις αναφέρεις καθώς και το επίπεδο γνώσεων που έχεις στην κάθε μία. Μην αναφέρεις γλώσσα, την οποία δεν μπορείς να αποδείξεις έμπρακτα.
Η ενότητα Σύνοψη και Στόχος, αποτελεί προαιρετική αλλά καλό είναι να αναφερθεί αφού έχεις τη δυνατότητα μέσα από αυτήν, να περιγράψεις με σύντομο και περιεκτικό τρόπο, ποιος είσαι, τι έχεις κάνει μέχρι τώρα και τις θέλεις να κάνεις για να έχεις μια πετυχημένη καριέρα. Μπορείς να συμπεριλάβεις ένα από τα δύο, ή τη σύνοψη ή το στόχο.
Τέλος τα Ενδιαφέροντα, τα οποία και αυτά αποτελούν μια ενότητα η οποία μπορεί να παραληφθεί. Πότε όμως πρέπει να τα συμπεριλάβεις σε ένα βιογραφικό; Αν ένα χόμπι ή μια δραστηριότητα σου είναι σχετικά με τον κλάδο που σε ενδιαφέρει, τότε αυτό θα αποτελέσει μια χρήσιμη πληροφορία για τον εργοδότη. Επίσης αν έχεις μικρή προϋπηρεσία ή μικρό βιογραφικό, τα ενδιαφέροντα σου μπορούν να γεμίσουν κατά κάποιο τρόπο τη σελίδα και να δώσουν μια ιδέα για το τι κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο.
Οι συστατικές επιστολές διαθέσιμες εφόσον ζητηθούν, δεν συμπεριλαμβάνονται στο βιογραφικό.
ΒΗΜΑ 2ο: Δομή
Το βιογραφικό σου δεν πρέπει να ξεπερνά τις 2 σελίδες. Αν το δυνατό σου σημείο είναι η προϋπηρεσία σου, ξεκίνα με αυτό και μετά πρόσθεσε την εκπαίδευση. Οι ενότητες να είναι διακριτές. Αν προσθέσεις τη Σύνοψη και το Στόχο, τοποθέτησε τα, στο πάνω μέρος του βιογραφικού. Όχι μεγάλες γραμματοσειρές και κενά. Χρησιμοποίησε σωστά τις κουκίδες. Αποθήκευσε το αρχείο σου ως pdf με το όνομα σου.
ΒΗΜΑ 3ο: Φωτογραφία
Εδώ οι απόψεις διίστανται. Αν η εργασία, ζητάει βιογραφικό με φωτογραφία, καλό είναι να προτιμήσεις μια επαγγελματική φωτογραφία. Ανάλογα και με τον κλάδο σου, η φωτογραφία παίζει ρόλο. Αν επιλέξεις να τοποθετήσεις φωτογραφία στο βιογραφικό σου, φρόντισε να είναι η καλύτερη, να μην είναι θολή και ούτε πολύ σκοτεινή. Να είναι πρόσφατη και επαγγελματική. Πρόσεξε τι ρούχα θα φορέσεις. Αν είσαι γυναίκα τότε απέφυγε το έντονο μακιγιάζ. Χαμογέλα. Τοποθέτησε την ψηλά στο βιογραφικό.
Πηγή φωτογραφίας: Smart Search Recruitment
ΒΗΜΑ 4ο: Επιλογή templetate
Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλά έτοιμα βιογραφικά. Ωστόσο καλό είναι να αποφύγεις τα κλασσικά και να προτιμήσεις εκείνα που ξεχωρίζουν. Πρόσθεσε επίσης χρώμα. Χρησιμοποίησε ένα όμορφο και ξεχωριστό background για το βιογραφικό σου. Προτίμησε κάποια κλασσική γραμματοσειρά Arial, Calibri, Times New Roman, με μέγεθος 10-12 στιγμών.
Παρακάτω σου παραθέτω συνδέσμους, όπου μπορείς να βρεις έτοιμα templetate για το βιογραφικό σου. Κάποια διατίθενται δωρεάν, αλλά υπάρχουν και κάποια επί πληρωμή.
Ιστοσελίδες με δωρεάν templates
- Δωρεάν Πρότυπα Βιογραφικών - Microsoft
- Canva
- cvtemplatemaster.com
- zety.com
- rezumeet.com
- novoresume.com
Ιστοσελίδες με πρότυπα βιογραφικών επί πληρωμή:
Υπό το φως της πανσελήνου και του αυγουστιάτικου φεγγαριού, η Γιώτα Νέγκα πραγματοποίησε την Πέμπτη 15 Αυγούστου, την μεγαλύτερη συναυλία του καλοκαιριού, στον αρχαιολογικό Χώρο Ζώνης στην περιοχή Μεσημβρίας. Μια εκρηκτική, δυνατή, μαγική, υπέροχη και συναισθηματική βραδιά, με την Γιώτα Νέγκα, μία από τις μεγαλύτερες λαϊκές φωνές της εποχής μας, να τραγουδάει επιτυχίες δικές της και όχι μόνο.
Η εκδήλωση ήταν μια συνδιοργάνωση με την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης – Περιφερειακή Ενότητα Έβρου και υλοποιείται με την υποστήριξη της ΧΙΙ Μ/Κ Μεραρχίας Πεζικού Έβρου. Χρηματοδοτήθηκε από το ΕΣΠΑ 2014-2020 και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης.
Η είσοδος για το κοινό ήταν δωρεάν. Πλήθος κόσμου κατέκλυσε από νωρίς τον αρχαιολογικό χώρο στη Ζώνη. Ένας χώρος μοναδικός από πολλές απόψεις. Η τραγουδίστρια ανέβηκε στην σκηνή στις 21:25 και μέχρι τις 00:00 τραγουδούσε ασταμάτητα. Οι αστραπές και οι βροντές είχαν ως αποτέλεσμα, η τραγουδίστρια να λήξει την βραδιά, λίγο νωρίτερα. Αλλά αυτό δεν πτόησε κανέναν. Μετά και το τέλος της συναυλίας, δύο ήταν τα σίγουρα....Πρώτον η Γιώτα Νέγκα αποτελεί μια εξαιρετική φωνή, που καθηλώνει και συγκινεί. Δεύτερον τα τραγούδια της και η μεγαλύτερη της επιτυχία "Με τα μάτια κλειστά" ακόμα σιγοψιθυρίζονται.
Δείτε παρακάτω όλο το οπτικοακουστικό υλικό από τη βραδιά
Φωτογραφικό υλικό από τη βραδιά μέσα από την κάμερα του Reportal.gr
Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ "ΤΡΕΧΕΙ' ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ INSTAGRAM
- Συμμετοχές για ένα αντίτυπο του βιβλίου «Παλέρμο», στο προφίλ μου στο instagram ΕΔΩ
Ο διαγωνισμός ισχύει από σήμερα, Τρίτη 20/08/2019 έως την Δευτέρα 02/09/2019. Ο νικητής θα ενημερωθεί μέσω e-mail, καθώς και από την στήλη "Διαγωνισμοί" του ιστολογίου «Οι Δικές μου Στιγμές» την Τρίτη 03/09/2019.
Πλοκή: Xριστούγεννα 1972. Κορυφή του Ολύμπου. Ο Ελληνοϊταλός Διόνυσος Κολλίνι καλεί τους συγγενείς του για την αναβίωση ενός σικελικού εθίμου. Του αστυνομικού παιχνιδιού χαρτιών «έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο», με αφηγητή του παιχνιδιού τον μπάτλερ και πιστό του φίλο. Στο τραπέζι του σαλονιού, υπό τη μουσική του Ριγκολέττο του Βέρντι, η τράπουλα μοιράζεται. Τα απλά χαρτιά είναι τα θύματα. Ο βαλές καρδιά ο δολοφόνος. Και ο άσσος μπαστούνι ο μαφιόζος, δηλαδή ο μόνος που γνωρίζει τον δολοφόνο. «Έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο. Κλείστε τα μάτια. Ο δολοφόνος σηκώνει το χέρι. Ο μαφιόζος τα ανοίγει και βλέπει ποιος είναι ο δολοφόνος. Τα κλείνει. Μόλις χτυπήσω το χέρι μου, ανοίγετε όλοι τα μάτια και το παιχνίδι ξεκινά». Μπαμ! Αντί για το χέρι του αφηγητή, χτυπάει το κεφάλι ενός εκ των παιχτών στο τραπέζι… Νεκρός. Από την παλάμη του γλιστρά ο άσσος μπαστούνι. Στο όρος των θεών φτάνει η κόρη του Αλέξανδρου Ζαφείρη -διασημότερου Έλληνα ντεντέκτιβ- Άρτεμις. Αντιμέτωπη με ένα μυστήριο που συνέβη μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, μπροστά στα μάτια όλων. Στα κλειστά μάτια. Όλοι οι ύποπτοι ήταν παρόντες στον φόνο και όλοι θύματα του γεγονότος. Όχι όλοι. Κάποιος κρατούσε τον βαλέ καρδιά.
Πλοκή: Xριστούγεννα 1972. Κορυφή του Ολύμπου. Ο Ελληνοϊταλός Διόνυσος Κολλίνι καλεί τους συγγενείς του για την αναβίωση ενός σικελικού εθίμου. Του αστυνομικού παιχνιδιού χαρτιών «έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο», με αφηγητή του παιχνιδιού τον μπάτλερ και πιστό του φίλο. Στο τραπέζι του σαλονιού, υπό τη μουσική του Ριγκολέττο του Βέρντι, η τράπουλα μοιράζεται. Τα απλά χαρτιά είναι τα θύματα. Ο βαλές καρδιά ο δολοφόνος. Και ο άσσος μπαστούνι ο μαφιόζος, δηλαδή ο μόνος που γνωρίζει τον δολοφόνο. «Έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο. Κλείστε τα μάτια. Ο δολοφόνος σηκώνει το χέρι. Ο μαφιόζος τα ανοίγει και βλέπει ποιος είναι ο δολοφόνος. Τα κλείνει. Μόλις χτυπήσω το χέρι μου, ανοίγετε όλοι τα μάτια και το παιχνίδι ξεκινά». Μπαμ! Αντί για το χέρι του αφηγητή, χτυπάει το κεφάλι ενός εκ των παιχτών στο τραπέζι… Νεκρός. Από την παλάμη του γλιστρά ο άσσος μπαστούνι. Στο όρος των θεών φτάνει η κόρη του Αλέξανδρου Ζαφείρη -διασημότερου Έλληνα ντεντέκτιβ- Άρτεμις. Αντιμέτωπη με ένα μυστήριο που συνέβη μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, μπροστά στα μάτια όλων. Στα κλειστά μάτια. Όλοι οι ύποπτοι ήταν παρόντες στον φόνο και όλοι θύματα του γεγονότος. Όχι όλοι. Κάποιος κρατούσε τον βαλέ καρδιά. 
O Σταυριανός Κιναλόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1985. Είναι υπότροφος της δραματικής σχολής Βασίλη Διαμαντόπουλου και απόφοιτος του Νέου Ελληνικού Θεάτρου, στην κατηγορία "εξαίρετου ταλέντου Καρόλου Κουν". Επίσης, κάτοχος Bachelor στο τμήμα Arts του Empire State University της Νέας Υόρκης. Παρακολούθησε σεμινάρια πάνω στην ιστορία της τέχνης, την ψυχολογία, την εγκληματολογία, τη φυσιογνωμική και τη συγγραφή. Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος τον βάφτισε ως τον πρώτο Έλληνα συγγραφέα του Θεάτρου Καταγραφής ενώ το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο Κιχ, χαρακτηρίστηκε ως παγκόσμια αστυνομική καινοτομία. Διδάσκει δημιουργική γραφή και υποκριτική. Το 2013 εμπνεύστηκε την ιδέα που ακούει στο όνομα Αλληξανδρούπολη, να αλλάξουμε δηλαδή την πόλη της Αλεξανδρούπολης για 48 ώρες. Η γιορτή αυτή, αγαπήθηκε όσο καμία άλλη στην πόλη, αφού άλλαξε την ρουτίνα όλης της πόλης, για δύο μέρες, με πληθώρα δράσεων, για μικρούς και μεγάλους.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Σταυριανός Κιναλόπουλος
β) Τίτλος: Παλέρμο
γ) Έτος Έκδοσης: 2019
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΠΗΓΗ
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Δεν είναι η πρώτη φορά που πέφτει στα χέρια μου, βιβλίο του Σταυριανού Κιναλόπουλου. Το Κιχ ήταν το πρώτο βιβλίο του, που διάβασα. Οπότε στο Παλέρμο ήξερα λίγο πολύ τον τρόπο γραφής του συγγραφέα. Επίσης ήξερα πως θα δυσκολευτώ να βρω το δολοφόνο.
Ο τίτλος αλλά και το εξώφυλλό του βιβλίου, από μόνο του, είναι αρκετό να μαγνητίσει τον αναγνώστη. Όπως επίσης και η περίληψη στο οπισθόφυλλο. Αυτό που με έκανε προσωπικά να πάρω το βιβλίο κατευθείαν, ήταν η κριτική του Πάνου Κοκκινόπουλου, κριτική του οποίου βρίσκεται πάνω από τον τίτλο στο εξώφυλλο.
Το 1973, στον Όλυμπο, ο Διόνυσος Κολλίνι, καλεί στο καταφύγιο του, την οικογένεια του που έχει να δει πάνω από δεκαετία. Την πρώην γυναίκα του, Λατόγια, τα παιδιά του Άρη, Αθηνά και Απόλλων, την νύφη του και γυναίκα του Άρη Δήμητρα και την εγγονή του Αφροδίτη. Σκοπός αυτού του καλέσματος, είναι ο Διόνυσος, να αποχαιρετίσει τα παιδιά του, όντας άρρωστος και να τους μιλήσει για την κληρονομιά. Μόνο ένας θα καταφέρει να βάλει χέρι στην περιουσία του και αυτός θα είναι ο νικητής του Παλέρμο. Στις 25 Δεκεμβρίου, η νύχτα στον Όλυμπο θα πέσει, επτά άτομα κάθονται κυκλικά ενός τραπεζιού, με επτά κεριά να είναι αφημένα μπροστά τους. Τα φώτα σβήνουν, οι κάρτες έχουν μοιραστεί και η μουσική του Rigoletto παίζει. Ο Νίκο ως αφηγητής δίνει εντολή να κλείσουν όλοι τα μάτια. Έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο...ο δολοφόνος σηκώνει το χέρι, ο μαφιόζος τα ανοίγει και τον αναγνωρίζει. Το παιχνίδι ξεκινά....αλλά μόλις ανοίξουν όλοι τα μάτια, ο Διόνυσος Κολλίνι κείτεται νεκρός και από το χέρι του πέφτει η κάρτα του μαφιόζου. Πως ένα παιχνίδι Παλέρμο κατέληξε σε ένα παιχνίδι θανάτου; Η ντετέκτιβ Άρτεμης Ζαφείρη, άρτι αφιχθείς από το Λονδίνο, θα λύσει το μυστήριο, θα βρεθεί όμως αντιμέτωπη με το παρελθόν της.
Όπως και στο «Κιχ» έτσι και στο Παλέρμο, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί θεατρικούς διαλόγους αλλά και ποιήματα που σχετίζονται με τις σκέψεις των ηρώων του. Παράλληλα καταφέρνει με μοναδικό τρόπο να συνδυάσει την μυθοπλασία με στοιχεία περί αστρολογίας, θρησκείας και μυθολογίας. Κάπου κάπου, όλα αυτά με αποσυντόνισαν αλλά για πολύ λίγο, αφού ο συγγραφέας καταφέρνει να δώσει επεξηγηματικές απαντήσεις σε ερωτήματα που γεννιούνται κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης.
Η γραφή είναι τελείως διαφορετική από τις αστυνομικές ιστορίες, που έχω διαβάσει. Οι διάλογοι είναι ικανοί να δημιουργήσουν εικόνες στον αναγνώστη. Παράλληλα ο συγγραφέας μέσα από τους διαλόγους καταφέρνει όχι μόνο να περάσει μηνύματα αλλά και να αναφερθεί στη σχέση μάνας και κόρης καθώς και σε αυτήν της φιλίας.
Ο Σταυριανός Κιναλόπουλος, εν ολίγοις, έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια έξυπνη ιστορία, με τον δολοφόνο να ανακαλύπτεται λίγο πριν το φινάλε, μια μυστηριώδης ατμόσφαιρα, πολλές ανατροπές αλλά και χαρακτήρες που δε θα ξεχάσει κανείς εύκολα. Χαρακτήρες που έχουν για ονόματα τους, ονόματα θεών κι αυτό γιατί ο Διόνυσος Κολλίνι, εκτός από μαφιόζος, ήταν και λάτρης δωδεκάθεου.
Εν κατακλείδι, το «Παλέρμο» είναι ένα πρωτότυπο και ευφυές βιβλίο, με γρήγορη ροή, που γράφτηκε με έναν ιδιαίτερο τρόπο από έναν άνθρωπο που έχει να δώσει πολλά - όχι μόνο στο θέατρο - αλλά και στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία. Η ντετέκτιβ Άρτεμης Ζαφείρη σίγουρα θα μας απασχολήσει καιρό με τις περιπέτειες της. Εν αναμονή της τρίτης περιπέτειάς της, λοιπόν, κάπου στον Έβρο.
Ο τίτλος αλλά και το εξώφυλλό του βιβλίου, από μόνο του, είναι αρκετό να μαγνητίσει τον αναγνώστη. Όπως επίσης και η περίληψη στο οπισθόφυλλο. Αυτό που με έκανε προσωπικά να πάρω το βιβλίο κατευθείαν, ήταν η κριτική του Πάνου Κοκκινόπουλου, κριτική του οποίου βρίσκεται πάνω από τον τίτλο στο εξώφυλλο.
Το 1973, στον Όλυμπο, ο Διόνυσος Κολλίνι, καλεί στο καταφύγιο του, την οικογένεια του που έχει να δει πάνω από δεκαετία. Την πρώην γυναίκα του, Λατόγια, τα παιδιά του Άρη, Αθηνά και Απόλλων, την νύφη του και γυναίκα του Άρη Δήμητρα και την εγγονή του Αφροδίτη. Σκοπός αυτού του καλέσματος, είναι ο Διόνυσος, να αποχαιρετίσει τα παιδιά του, όντας άρρωστος και να τους μιλήσει για την κληρονομιά. Μόνο ένας θα καταφέρει να βάλει χέρι στην περιουσία του και αυτός θα είναι ο νικητής του Παλέρμο. Στις 25 Δεκεμβρίου, η νύχτα στον Όλυμπο θα πέσει, επτά άτομα κάθονται κυκλικά ενός τραπεζιού, με επτά κεριά να είναι αφημένα μπροστά τους. Τα φώτα σβήνουν, οι κάρτες έχουν μοιραστεί και η μουσική του Rigoletto παίζει. Ο Νίκο ως αφηγητής δίνει εντολή να κλείσουν όλοι τα μάτια. Έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο...ο δολοφόνος σηκώνει το χέρι, ο μαφιόζος τα ανοίγει και τον αναγνωρίζει. Το παιχνίδι ξεκινά....αλλά μόλις ανοίξουν όλοι τα μάτια, ο Διόνυσος Κολλίνι κείτεται νεκρός και από το χέρι του πέφτει η κάρτα του μαφιόζου. Πως ένα παιχνίδι Παλέρμο κατέληξε σε ένα παιχνίδι θανάτου; Η ντετέκτιβ Άρτεμης Ζαφείρη, άρτι αφιχθείς από το Λονδίνο, θα λύσει το μυστήριο, θα βρεθεί όμως αντιμέτωπη με το παρελθόν της.
Όπως και στο «Κιχ» έτσι και στο Παλέρμο, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί θεατρικούς διαλόγους αλλά και ποιήματα που σχετίζονται με τις σκέψεις των ηρώων του. Παράλληλα καταφέρνει με μοναδικό τρόπο να συνδυάσει την μυθοπλασία με στοιχεία περί αστρολογίας, θρησκείας και μυθολογίας. Κάπου κάπου, όλα αυτά με αποσυντόνισαν αλλά για πολύ λίγο, αφού ο συγγραφέας καταφέρνει να δώσει επεξηγηματικές απαντήσεις σε ερωτήματα που γεννιούνται κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης.
Η γραφή είναι τελείως διαφορετική από τις αστυνομικές ιστορίες, που έχω διαβάσει. Οι διάλογοι είναι ικανοί να δημιουργήσουν εικόνες στον αναγνώστη. Παράλληλα ο συγγραφέας μέσα από τους διαλόγους καταφέρνει όχι μόνο να περάσει μηνύματα αλλά και να αναφερθεί στη σχέση μάνας και κόρης καθώς και σε αυτήν της φιλίας.
...σε μια υπόθεση όλοι έχουν κάτι να κρύψουν. Ακόμη και ο ντετέκτιβ.
Ο Σταυριανός Κιναλόπουλος, εν ολίγοις, έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια έξυπνη ιστορία, με τον δολοφόνο να ανακαλύπτεται λίγο πριν το φινάλε, μια μυστηριώδης ατμόσφαιρα, πολλές ανατροπές αλλά και χαρακτήρες που δε θα ξεχάσει κανείς εύκολα. Χαρακτήρες που έχουν για ονόματα τους, ονόματα θεών κι αυτό γιατί ο Διόνυσος Κολλίνι, εκτός από μαφιόζος, ήταν και λάτρης δωδεκάθεου.
Εν κατακλείδι, το «Παλέρμο» είναι ένα πρωτότυπο και ευφυές βιβλίο, με γρήγορη ροή, που γράφτηκε με έναν ιδιαίτερο τρόπο από έναν άνθρωπο που έχει να δώσει πολλά - όχι μόνο στο θέατρο - αλλά και στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία. Η ντετέκτιβ Άρτεμης Ζαφείρη σίγουρα θα μας απασχολήσει καιρό με τις περιπέτειες της. Εν αναμονή της τρίτης περιπέτειάς της, λοιπόν, κάπου στον Έβρο.
Σημ: Ευχαριστώ τον Σταυριανό Κιναλόπουλο, που μετά από αρκετά χρόνια, μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω ξανά Παλέρμο, στην παρουσίαση του βιβλίου του στην γενέτειρα του. Κι ας ήμουν εγώ αυτή τη φορά ο δολοφόνος. Ήταν μια ευχάριστη βραδιά!!!
Πλοκή: Xριστούγεννα 1972. Κορυφή του Ολύμπου. Ο Ελληνοϊταλός Διόνυσος Κολλίνι καλεί τους συγγενείς του για την αναβίωση ενός σικελικού εθίμου. Του αστυνομικού παιχνιδιού χαρτιών «έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο», με αφηγητή του παιχνιδιού τον μπάτλερ και πιστό του φίλο. Στο τραπέζι του σαλονιού, υπό τη μουσική του Ριγκολέττο του Βέρντι, η τράπουλα μοιράζεται. Τα απλά χαρτιά είναι τα θύματα. Ο βαλές καρδιά ο δολοφόνος. Και ο άσσος μπαστούνι ο μαφιόζος, δηλαδή ο μόνος που γνωρίζει τον δολοφόνο. «Έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο. Κλείστε τα μάτια. Ο δολοφόνος σηκώνει το χέρι. Ο μαφιόζος τα ανοίγει και βλέπει ποιος είναι ο δολοφόνος. Τα κλείνει. Μόλις χτυπήσω το χέρι μου, ανοίγετε όλοι τα μάτια και το παιχνίδι ξεκινά». Μπαμ! Αντί για το χέρι του αφηγητή, χτυπάει το κεφάλι ενός εκ των παιχτών στο τραπέζι… Νεκρός. Από την παλάμη του γλιστρά ο άσσος μπαστούνι. Στο όρος των θεών φτάνει η κόρη του Αλέξανδρου Ζαφείρη -διασημότερου Έλληνα ντεντέκτιβ- Άρτεμις. Αντιμέτωπη με ένα μυστήριο που συνέβη μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, μπροστά στα μάτια όλων. Στα κλειστά μάτια. Όλοι οι ύποπτοι ήταν παρόντες στον φόνο και όλοι θύματα του γεγονότος. Όχι όλοι. Κάποιος κρατούσε τον βαλέ καρδιά. 
4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
O Γιώργος Λαγκώνας γεννήθηκε στη Χίο το 1979. Είναι αξιωματικός στην Πολεμική Αεροπορία, ειδικευόμενος ψυχιατρικής, σύζυγος και μπαμπάς. Από τις παραπάνω ιδιότητες, πιστεύει ότι η τελευταία είναι η πιο απαιτητική, αλλά και αυτή για την οποία έχει τη μεγαλύτερη έφεση και μεράκι. Ζει, εργάζεται και γράφει στην Αθήνα, ενώ το μυαλό του ταξιδεύει ανάμεσα στη Χίο, τη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα. Παιδικοί και αγιάτρευτοι έρωτές του είναι η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος και τα pen n' paper παιχνίδια ρόλων. Από δέκα εννιά ετών συγγράφει παράξενες ιστορίες τις οποίες, μέχρι πρότινος, χρησιμοποιούσε για να τρομοκρατεί τους φίλους του. Κείμενά του υπάρχουν στο Ελληνικό forum της λογοτεχνίας του φανταστικού, sff.gr. Διηγήματά του έχουν ξεχωρίσει σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές διάφορων εκδοτικών οίκων (ΟΣΤΡΙΑ, sff.gr/press, iWrite.gr, Συμπαντικές Διαδρομές).
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Γιώργος Λαγκώνας
β) Τίτλος: Κάτι παράξενες γυναίκες
γ) Έτος Έκδοσης: 2017
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Nightread
Πλοκή: Παράξενες γυναικείες μορφές παρελαύνουν σε αυτές τις πέντε ιστορίες, όπου με αφορμή το θηλυκό στοιχείο -ή και εξαιτίας του- το φανταστικό και το παράδοξο εισβάλουν στην καθημερινή πραγματικότητα.
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Ο Γιώργος Λάγκωνας, έχει καταφέρει να αφήσει το δικό του στίγμα στην ελληνική λογοτεχνία τρόμου. Από το 2015 μέχρι και σήμερα έχει κυκλοφορήσει ήδη τρία βιβλία, δύο συλλογές διηγημάτων και ένα μυθιστόρημα μυστηρίου με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας τρόμου. Προσωπικά εδώ και καιρό ήθελα να διαβάσω το πρώτο του βιβλίο, το «Μεσονυκτικό» αλλά η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του, με τίτλο «Κάτι παράξενες γυναίκες», ήρθε πρώτη στα χέρια μου.
Είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που πέφτει στα χέρια μου και κλείνοντας το, θα συμφωνήσω με όσους θεωρούν το Λάγκωνα, ένα ακόμη καλό όνομα στο χώρο του ελληνικού Τρόμου. Η συλλογή έχει έναν έξυπνο τίτλο, «Κάτι παράξενες γυναίκες» και αποτελείται από πέντε μικρές ιστορίες με τις πρωταγωνίστριες του να είναι, γυναίκες.
Η γραφή του συγγραφέα είναι απλή και οι περιγραφές είναι εξαιρετικές. Οι ιστορίες του είναι ενδιαφέρουσες με γρήγορη ροή, αρκετά σκοτεινές και ατμοσφαιρικές. Ιστορίες με ανθρώπους που εισβάλουν από την καθημερινή πραγματικότητα. Ιστορίες που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό...παράξενες γυναικείες μορφές. Ιστορίες όπου η ζωή των ηρώων καθορίζεται από μια παράξενη γυναίκα. Το βασικό θέμα όλων των ιστοριών, λίγο πολύ, σχετίζεται με την μητρότητα, αφού η Μητέρα, είναι ο βασικός ήρωας της ζωής μας.
Μέσα από τις ιστορίες του ο Λαγκώνας καταφέρνει ωστόσο να θίξει και διάφορα ζητήματα της καθημερινότητας. Στο διήγημα με τίτλο Νυχτερινή Βάρδια θίγεται η έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού στα νοσοκομεία, στο διήγημα με τίτλο Λάγια, η διαφορετικότητα και η αντιμετώπιση ενός ατόμου με λευχαιμία ενώ στο διήγημα με τίτλο Διάμεσος, η φτώχεια και που μπορεί να οδηγήσει αυτή. Προσωπικά μου άρεσε και το διήγημα με τίτλο Γεροδιάβολος, το οποίο ήταν πιο ευχάριστο παρά τρομακτικό. Όσο λάτρεψα τις περιγραφές του στο τελευταίο το διήγημα με τίτλο Κατσαρίδες, άλλο τόσο το σιχάθηκα. (όπως και να το κάνουμε οι Κατσαρίδες αποτελούν τον δικό μου φόβο)
Εν κατακλείδι, το βιβλίο «Κάτι παράξενες γυναίκες» είναι μια συλλογή διηγημάτων γεμάτες μυστήριο, σκοτεινή φαντασία αλλά και τρόμο. Διαβάστηκε απνευστί μέσα σε μία ώρα.
Είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που πέφτει στα χέρια μου και κλείνοντας το, θα συμφωνήσω με όσους θεωρούν το Λάγκωνα, ένα ακόμη καλό όνομα στο χώρο του ελληνικού Τρόμου. Η συλλογή έχει έναν έξυπνο τίτλο, «Κάτι παράξενες γυναίκες» και αποτελείται από πέντε μικρές ιστορίες με τις πρωταγωνίστριες του να είναι, γυναίκες.
Η γραφή του συγγραφέα είναι απλή και οι περιγραφές είναι εξαιρετικές. Οι ιστορίες του είναι ενδιαφέρουσες με γρήγορη ροή, αρκετά σκοτεινές και ατμοσφαιρικές. Ιστορίες με ανθρώπους που εισβάλουν από την καθημερινή πραγματικότητα. Ιστορίες που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό...παράξενες γυναικείες μορφές. Ιστορίες όπου η ζωή των ηρώων καθορίζεται από μια παράξενη γυναίκα. Το βασικό θέμα όλων των ιστοριών, λίγο πολύ, σχετίζεται με την μητρότητα, αφού η Μητέρα, είναι ο βασικός ήρωας της ζωής μας.
Μέσα από τις ιστορίες του ο Λαγκώνας καταφέρνει ωστόσο να θίξει και διάφορα ζητήματα της καθημερινότητας. Στο διήγημα με τίτλο Νυχτερινή Βάρδια θίγεται η έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού στα νοσοκομεία, στο διήγημα με τίτλο Λάγια, η διαφορετικότητα και η αντιμετώπιση ενός ατόμου με λευχαιμία ενώ στο διήγημα με τίτλο Διάμεσος, η φτώχεια και που μπορεί να οδηγήσει αυτή. Προσωπικά μου άρεσε και το διήγημα με τίτλο Γεροδιάβολος, το οποίο ήταν πιο ευχάριστο παρά τρομακτικό. Όσο λάτρεψα τις περιγραφές του στο τελευταίο το διήγημα με τίτλο Κατσαρίδες, άλλο τόσο το σιχάθηκα. (όπως και να το κάνουμε οι Κατσαρίδες αποτελούν τον δικό μου φόβο)
Εν κατακλείδι, το βιβλίο «Κάτι παράξενες γυναίκες» είναι μια συλλογή διηγημάτων γεμάτες μυστήριο, σκοτεινή φαντασία αλλά και τρόμο. Διαβάστηκε απνευστί μέσα σε μία ώρα.
Πλοκή: Παράξενες γυναικείες μορφές παρελαύνουν σε αυτές τις πέντε ιστορίες, όπου με αφορμή το θηλυκό στοιχείο -ή και εξαιτίας του- το φανταστικό και το παράδοξο εισβάλουν στην καθημερινή πραγματικότητα.
4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Η κλήρωση έγινε μέσω του random.org, όπου και κληρώθηκαν οι αριθμοί 7, 12, 39. Οι τυχεροί νικητές που αναδείχτηκαν είναι οι: Μαυρουδής Τσακιράκης, Βασιλική Καρακίτσιου και Σάκης Πάππος. Οι νικητές θα παραλάβουν ηλεκτρονικά τα βιβλία.
Μείνετε συντονισμένοι...ακολουθούν κι άλλοι διαγωνισμοί!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons