Από το Blogger.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Ταινία: Γενέθλια θανάτου 2 (Happy Death Day 2U)
Σκηνοθεσία: Christopher Landon
Πρωταγωνιστούν: Jessica Rothe, Israel Broussard, Phi Vu, Steve Zissis κ.α
Είδος Ταινίας: Τρόμου / Μυστήριου
Έτος Παραγωγής: 2019
Διάρκεια: 100΄
ΥΠΟΘΕΣΗ: Το ημερολόγιο θα κολλήσει ξανά στην ημέρα των γενεθλίων της αποφασιστικής ηρωίδας, όπως και στην πρώτη ταινία. Αυτήν τη φορά, η κεντρική ηρωίδα αντιλαμβάνεται ότι εκείνη η καταραμένη μέρα όπου είχε την ατυχία να δολοφονείται ξανά και ξανά, δεν έμελλε να είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να της έχει συμβεί και πως τα αληθινά της προβλήματα, μόλις αρχίζουν. Τα γεγονότα του σίκουελ θα πάρουν αδιανόητες διαστάσεις σε μια παράλληλη πραγματικότητα. Η προδιαγεγραμμένη σφαγή της πρώτης ταινίας θα προκαλέσει συνέπειες που θα ξεφύγουν σε ένα παράλληλο σύμπαν και η επιστήμη θα παίξει τον βασικό ρόλο για ένα απρόβλεπτο ταξίδι στον χωροχρόνο, ένα ριψοκίνδυνο ταξίδι που θα βάφεται ξανά και ξανά με αίμα, με ένα sci-fi προφίλ.Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά, που βρέθηκα και παρακολούθησα κάποια ταινία στον κινηματογράφο της πόλης μου. Μετά από καιρό λοιπόν, βρήκα την ευκαιρία να δω μια ταινία που ανέμενα από την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε η υλοποίηση της. Έχοντας δει λοιπόν την προηγούμενη ταινία, σε dvd, είπα να δω την δεύτερη στο σινεμά.
Στα «Γενέθλια θανάτου 2», η Tree Gelbman ζει ξανά την ίδια εφιαλτική βραδιά που δολοφονείται. Αυτή τη φορά όμως όλα είναι αλλιώς, αφού η Tree Gelbman βρίσκεται σε ένα παράλληλο σύμπαν. Εκεί όμως δεν τη σκοτώνει κανείς. Εκεί θα πρέπει να βρει τον κατάλληλο αλγόριθμο ώστε να τον βάλει σε μια μηχανή, που φτιάχτηκε από φοιτητές που σπουδάζουν επιστήμες, και που είναι ικανή να γυρίσει το χρόνο πίσω, με ολέθρια όμως αποτελέσματα. Είναι δυνατόν η επιστήμη να είναι ικανή για τα όσα συνέβησαν στην πρώτη ταινία;
Στα συν της ταινίας, είναι ότι τα αναπάντητα ερωτήματα και γεγονότα που άφησε η πρώτη ταινία, απαντιούνται και επεξηγούνται. Η γρήγορη εξέλιξη της ιστορίας, η πλούσια δράση και τα στοιχεία φαντασίας. Οι ευφυέστατες σκηνές θανάτου της πρωταγωνίστριας αλλά και κάποιων φόνων άλλων χαρακτήρων. Η πολύ καλή ερμηνεία της Jessica Rothe ως Tree Gelbman, που πλέον έχει εκνευριστεί με την όλη κατάσταση.
Στα μείον της ταινίας, οι ελάχιστες σκηνές τρόμου που και πάλι δεν ήταν ικανές να σε τρομάξουν. Τα καινούρια ερωτήματα που γεννήθηκαν και δεν απαντήθηκαν (λέτε να έχει και τρίτη ταινία;) καθώς και κάποιες υπερβολές στο σενάριο της. Η έλλειψη αγωνίας, έντασης και μυστηρίου. Τέλος, το φινάλε της, που ίσως αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο και τρίτης ταινίας.
Εν κατακλείδι, η ταινία «Γενέθλια θανάτου 2» είναι μια έξυπνη ταινία sequel, αρκετά καλή, που βλέπεται ευχάριστα και με ενδιαφέρον. Είναι σίγουρα αρκετά ανάλαφρη για το είδος της, ωστόσο συνδυάζει μοναδικά την δράση, με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και κωμωδίας.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Ναι αν έχεις δει την πρώτη ταινία και θες να δεις τώρα πώς άρχισαν όλα!!!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6/10
TRAILER με ελληνικούς υπότιτλους:
_______________________________________________________________________
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Θοδωρής Δεύτος
β) Τίτλος: Το πέρασμα αντίκρυ
γ) Έτος Έκδοσης: 2018
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Είναι η πρώτη φορά που έρχεται στα χέρια μου, βιβλίο του συγγραφέα, Θοδωρή Δεύτου. Ένα βιβλίο που ήρθε ανέλπιστα στα χέρια μου και με ικανοποίησε στο έπακρον. Οι πρώτες 90 σελίδες του, διαβάστηκαν κάπου εκεί κοντά στον Φεβρουάριο, αλλά λόγω επαγγελματικών μου υποχρεώσεων, το βιβλίο αναγκαστικά το άφησα στην άκρη. Μέσα Μαρτίου, και πλέον το βιβλίο έχει ολοκληρωθεί, με την ιστορία, που παρουσιάζεται, να με έχει αγγίξει όσο κανένα άλλο ιστορικό μυθιστόρημα, μέχρι τώρα.
Τι να πρωτοπώ για αυτό το βιβλίο αλλά και τη γραφή του ίδιου του συγγραφέα. Οι Εκδόσεις Κλειδάριθμος έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά σε αυτό το βιβλίο. Τόσο στο εξώφυλλο του όσο γενικότερα και στην επιμέλεια του κειμένου. Το εξώφυλλο του δέ είναι αντάξιο της όλης ιστορίας αλλά της περίληψης στο οπισθόφυλλο.
1955 Βόρεια Ήπειρος: Ο Οδυσσέας Ντάικος, γιος του Θοδωρή και της Φωτεινής Ντάικου με καταγωγή από την Πολυτσάνη, ένα μειονοτικό χωριό του Πωγωνίου της Βόρειας Ηπείρου, περνάει αντίκρυ από τα σύνορα και διαφεύγει από τον αλβανικό στρατό. Στην προσπάθεια αυτής της διαφυγής του, η παρέα του θα μείνει δυστυχώς πίσω, αρκετά λαβωμένοι. Κάποιοι θα πέσουν νεκροί στην προσπάθεια να διαφύγουν από το ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα και την αλβανική περίπολο. Ο Οδυσσέας, ο μικρότερος της οικογενείας του Θοδωρή Ντάικου, θα καταλήξει στην Αμερική, με τα χρόνια να περνούν και ο ίδιος να έχει χτίσει εκεί στα ξένα τη ζωή του ξανά από το μηδέν. Όσο περνούν όμως τα χρόνια, παρά την ευτυχισμένη οικογένεια που έχει δημιουργήσει αλλά και τις δουλειές του, που πάνε από το καλό στο καλύτερο, ο Οδυσσέας αγωνιά για την τύχη των δικών του. Να είναι ζωντανοί ή να έφυγαν από τη ζωή υπό το καθεστώς του Ενβέρ Χότζα;
1989 Αμερική: Η είδηση για την πτώση του τείχους του Βερολίνου αλλά συνάμα και του σκληρού και τυραννικού καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα, κάνει τον Οδυσσέα Ντάικο, να πάρει το πρώτο αεροπλάνο και να επιστρέψει πίσω στην πατρίδα του και στο χωριό του, μετά από 34 χρόνια. Ποιους θα βρει όμως ζωντανούς ώστε να του αφηγηθούν τα δύσκολα γεγονότα που πέρασε η οικογένεια Ντάικου αλλά και όλοι οι Έλληνες της Βόρειας Ηπείρου; Μέσα σε όλα αυτά, ο ίδιος ο Οδυσσέας, θα αναρωτηθεί που ήταν σε όλο αυτό η Ελλάδα;
Ο Θοδωρής Δεύτος παρουσιάζει μια αληθινή ιστορία βασισμένη στα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την ελληνική μειονότητα της Αλβανίας. Ο συγγραφέας, βασιζόμενος σε μαρτυρίες αλλά και πραγματικά γεγονότα, εξιστορεί μια ιστορία που σκοπό έχει όχι μόνο να μας αγγίξει αλλά και να αναδείξει ένα θέμα για το οποίο ως Έλληνες λίγα πράγματα γνωρίζαμε, τα οποία δεν γράφτηκαν ποτέ στα βιβλία της Ιστορίας που διδάσκονται στα ελληνικά σχολεία.
Οι σελίδες γυρνάνε αβίαστα, η μία μετά την άλλη, η ιστορία εξελίσσεται γρήγορα, χωρίς να κουράζει ποτέ, παρά τον όγκο του βιβλίου, με τα συναισθήματα να είναι κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης ποικίλα και ανάμεικτα. Ο Θοδωρής Δεύτος άλλωστε παραδίδει αρκετά μαθήματα ιστορίας, που σίγουρα θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον όλων όσων έχουν την τύχη και την ευκαιρία να διαβάσουν αυτό το βιβλίο του.
...εμείς οι Βορειοηπειρώτες αυτήν την πίκρα έχουμε. Την κουβαλάμε βαθιά μέσα μας. Η μάνα Ελλάδα, την οποία εμείς λατρεύουμε που μπορούσαμε να θυσιάσουμε τα πάντα για εκείνη, μας γύρισε την πλάτη, μας αγνόησε. Όσο εμείς την αγαπούσαμε, τόσο εκείνη μας εγκατέλειψε!
Ο ίδιος παρουσιάζει μοναδικά και παραστατικά, όλες τις δύσκολες και απάνθρωπες στιγμές που πέρασε ο ελληνισμός στα χέρια του σκληρού και κομμουνιστικού καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα. Επιπλέον μέσα από την ιστορία, ο συγγραφέας δε διστάζει να αναφερθεί και να τονίσει την πικρία που έχουν μέχρι και σήμερα οι Έλληνες της Βόρειας Ηπείρου απέναντι στην Ελλάδα.
Τι να πρωτοπώ για αυτό το βιβλίο αλλά και τη γραφή του ίδιου του συγγραφέα. Οι Εκδόσεις Κλειδάριθμος έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά σε αυτό το βιβλίο. Τόσο στο εξώφυλλο του όσο γενικότερα και στην επιμέλεια του κειμένου. Το εξώφυλλο του δέ είναι αντάξιο της όλης ιστορίας αλλά της περίληψης στο οπισθόφυλλο.
1955 Βόρεια Ήπειρος: Ο Οδυσσέας Ντάικος, γιος του Θοδωρή και της Φωτεινής Ντάικου με καταγωγή από την Πολυτσάνη, ένα μειονοτικό χωριό του Πωγωνίου της Βόρειας Ηπείρου, περνάει αντίκρυ από τα σύνορα και διαφεύγει από τον αλβανικό στρατό. Στην προσπάθεια αυτής της διαφυγής του, η παρέα του θα μείνει δυστυχώς πίσω, αρκετά λαβωμένοι. Κάποιοι θα πέσουν νεκροί στην προσπάθεια να διαφύγουν από το ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα και την αλβανική περίπολο. Ο Οδυσσέας, ο μικρότερος της οικογενείας του Θοδωρή Ντάικου, θα καταλήξει στην Αμερική, με τα χρόνια να περνούν και ο ίδιος να έχει χτίσει εκεί στα ξένα τη ζωή του ξανά από το μηδέν. Όσο περνούν όμως τα χρόνια, παρά την ευτυχισμένη οικογένεια που έχει δημιουργήσει αλλά και τις δουλειές του, που πάνε από το καλό στο καλύτερο, ο Οδυσσέας αγωνιά για την τύχη των δικών του. Να είναι ζωντανοί ή να έφυγαν από τη ζωή υπό το καθεστώς του Ενβέρ Χότζα;
1989 Αμερική: Η είδηση για την πτώση του τείχους του Βερολίνου αλλά συνάμα και του σκληρού και τυραννικού καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα, κάνει τον Οδυσσέα Ντάικο, να πάρει το πρώτο αεροπλάνο και να επιστρέψει πίσω στην πατρίδα του και στο χωριό του, μετά από 34 χρόνια. Ποιους θα βρει όμως ζωντανούς ώστε να του αφηγηθούν τα δύσκολα γεγονότα που πέρασε η οικογένεια Ντάικου αλλά και όλοι οι Έλληνες της Βόρειας Ηπείρου; Μέσα σε όλα αυτά, ο ίδιος ο Οδυσσέας, θα αναρωτηθεί που ήταν σε όλο αυτό η Ελλάδα;
Ο Θοδωρής Δεύτος παρουσιάζει μια αληθινή ιστορία βασισμένη στα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την ελληνική μειονότητα της Αλβανίας. Ο συγγραφέας, βασιζόμενος σε μαρτυρίες αλλά και πραγματικά γεγονότα, εξιστορεί μια ιστορία που σκοπό έχει όχι μόνο να μας αγγίξει αλλά και να αναδείξει ένα θέμα για το οποίο ως Έλληνες λίγα πράγματα γνωρίζαμε, τα οποία δεν γράφτηκαν ποτέ στα βιβλία της Ιστορίας που διδάσκονται στα ελληνικά σχολεία.
Οι σελίδες γυρνάνε αβίαστα, η μία μετά την άλλη, η ιστορία εξελίσσεται γρήγορα, χωρίς να κουράζει ποτέ, παρά τον όγκο του βιβλίου, με τα συναισθήματα να είναι κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης ποικίλα και ανάμεικτα. Ο Θοδωρής Δεύτος άλλωστε παραδίδει αρκετά μαθήματα ιστορίας, που σίγουρα θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον όλων όσων έχουν την τύχη και την ευκαιρία να διαβάσουν αυτό το βιβλίο του.
...εμείς οι Βορειοηπειρώτες αυτήν την πίκρα έχουμε. Την κουβαλάμε βαθιά μέσα μας. Η μάνα Ελλάδα, την οποία εμείς λατρεύουμε που μπορούσαμε να θυσιάσουμε τα πάντα για εκείνη, μας γύρισε την πλάτη, μας αγνόησε. Όσο εμείς την αγαπούσαμε, τόσο εκείνη μας εγκατέλειψε!
Ο ίδιος παρουσιάζει μοναδικά και παραστατικά, όλες τις δύσκολες και απάνθρωπες στιγμές που πέρασε ο ελληνισμός στα χέρια του σκληρού και κομμουνιστικού καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα. Επιπλέον μέσα από την ιστορία, ο συγγραφέας δε διστάζει να αναφερθεί και να τονίσει την πικρία που έχουν μέχρι και σήμερα οι Έλληνες της Βόρειας Ηπείρου απέναντι στην Ελλάδα.
Ο συγγραφέας ωστόσο δεν καταπιάνεται μόνο με αναφορές από το παρελθόν, αλλά αναφέρεται και στο μέλλον και στο όνειρο των ηρώων του για μια καλύτερη ζωή ακόμα και μακριά από τη γενέτειρα τους.
Εγώ τους δικαιολογώ τους νέους που φεύγουν. Έχουν κι αυτοί δικαίωμα στο όνειρο. Νομίζω ότι δικαιούνται να ζήσουν μια καλύτερη ζωή, μια ελεύθερη ζωή, χωρίς μπαμπούλες και χαφιέδες, χωρίς διακρίσεις και κρατικό ρατσισμό. Τα παιδιά αγαπάνε τον τόπο τους και δε θα τον ξεχάσουν...
Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να προβληματίζεται, όπως έκανε και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, Οδυσσέας Ντάικος. Η όλη η ιστορία αλλά και οι σκληρές, απάνθρωπες και εξευτελιστικές στιγμές που έζησε η ελληνική μειονότητα με έκαναν να αναρωτιέμαι αρκετές φορές μέχρι και το τέλος της ανάγνωσης ένα πράγμα... «που ήταν σε όλο αυτό, ρε γαμώτο, η Ελλάδα;».
Και η Ελλάδα...Που ήταν η μητέρα πατρίδα, η Ελλάδα όταν επί δεκαετίες ολόκληρες συντελούνταν αυτό το έγκλημα, η εξόντωση των δικών της παιδιών; Μήπως σήκωσε κάποια στιγμή το ανάστημά της να πει: «Σταματήστε, έως εδώ!...». Το είπε μήπως και δεν το άκουσε κανείς; ...Για όλες τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις το θέμα της Βόρειας Ηπείρου ήταν νεκρό, ανύπαρκτο, λες και εκεί δεν ζούσαν αδέρφια μας και μάλιστα κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Πόσο μάλλον όταν το θέμα των νοτίων συνόρων της Αλβανίας παραμένει ακόμα και σήμερα ανοιχτό ενώπιον των Υπουργών Εξωτερικών των μεγάλων δυνάμεων.
Εν κατακλείδι, «Το πέρασμα αντίκρυ» είναι ένα βιβλίο φόρος τιμής για τους Έλληνες της Βόρειας Ηπείρου. Ένα βιβλίο που η ιστορία του θα συγκινήσει και θα προβληματίσει με τις αλήθειες που ειπώνονται και τα ιστορικά γεγονότα που δεν γράφτηκαν στα βιβλία της Ελληνικής Ιστορίας. Η ιστορία για το έγκλημα που συντελέστηκε στην Αλβανία εναντίον της ελληνικής μειονότητας με την ανοχή όλων, ακόμα και της Ελλάδας.
Εγώ τους δικαιολογώ τους νέους που φεύγουν. Έχουν κι αυτοί δικαίωμα στο όνειρο. Νομίζω ότι δικαιούνται να ζήσουν μια καλύτερη ζωή, μια ελεύθερη ζωή, χωρίς μπαμπούλες και χαφιέδες, χωρίς διακρίσεις και κρατικό ρατσισμό. Τα παιδιά αγαπάνε τον τόπο τους και δε θα τον ξεχάσουν...
Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να προβληματίζεται, όπως έκανε και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, Οδυσσέας Ντάικος. Η όλη η ιστορία αλλά και οι σκληρές, απάνθρωπες και εξευτελιστικές στιγμές που έζησε η ελληνική μειονότητα με έκαναν να αναρωτιέμαι αρκετές φορές μέχρι και το τέλος της ανάγνωσης ένα πράγμα... «που ήταν σε όλο αυτό, ρε γαμώτο, η Ελλάδα;».
Και η Ελλάδα...Που ήταν η μητέρα πατρίδα, η Ελλάδα όταν επί δεκαετίες ολόκληρες συντελούνταν αυτό το έγκλημα, η εξόντωση των δικών της παιδιών; Μήπως σήκωσε κάποια στιγμή το ανάστημά της να πει: «Σταματήστε, έως εδώ!...». Το είπε μήπως και δεν το άκουσε κανείς; ...Για όλες τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις το θέμα της Βόρειας Ηπείρου ήταν νεκρό, ανύπαρκτο, λες και εκεί δεν ζούσαν αδέρφια μας και μάλιστα κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Πόσο μάλλον όταν το θέμα των νοτίων συνόρων της Αλβανίας παραμένει ακόμα και σήμερα ανοιχτό ενώπιον των Υπουργών Εξωτερικών των μεγάλων δυνάμεων.
Εν κατακλείδι, «Το πέρασμα αντίκρυ» είναι ένα βιβλίο φόρος τιμής για τους Έλληνες της Βόρειας Ηπείρου. Ένα βιβλίο που η ιστορία του θα συγκινήσει και θα προβληματίσει με τις αλήθειες που ειπώνονται και τα ιστορικά γεγονότα που δεν γράφτηκαν στα βιβλία της Ελληνικής Ιστορίας. Η ιστορία για το έγκλημα που συντελέστηκε στην Αλβανία εναντίον της ελληνικής μειονότητας με την ανοχή όλων, ακόμα και της Ελλάδας.
Πλοκή: 1955. Πέντε νέοι Βορειοηπειρώτες προσπαθούν να διαφύγουν στην Ελλάδα αλλά έρχονται αντιµέτωποι µε τις αλβανικές περιπόλους και το ηλεκτροφόρο συρµατόπλεγµα κατά µήκος της συνοριογραµµής. Μόνο ο Οδυσσέας καταφέρνει να γλιτώσει και να περάσει αντίκρυ… Καταλήγει στην Αµερική, τα χρόνια περνούν, αλλά δεν παύει να αγωνιά για τη µοίρα των δικών του και της Όλγας, του µεγάλου του έρωτα. Να ’ναι άραγε ζωντανοί ή άφησαν την τελευταία τους πνοή στις απάνθρωπες φυλακές του Σπατς; 1989. Η πτώση του τείχους του Βερολίνου αποτελεί έναυσµα για την κατάρρευση του σκληρού καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα. Μετά από τριάντα τέσσερα χρόνια, το πέρασµα αντίκρυ έχει αρχίσει να ανοίγει και ο Οδυσσέας αποφασίζει να αφήσει την οικογένειά του πίσω στην Αµερική και να επιστρέψει στο χωριό του. Η καταβύθιση στα γεγονότα του παρελθόντος και η απρόσµενη συνάντηση µε αγαπηµένα πρόσωπα θα αλλάξουν την πορεία της ζωής του για πάντα… Ένα συγκλονιστικό µυθιστόρηµα που βασίζεται σε µαρτυρίες και πραγµατικά γεγονότα.
5 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Πριν έναν χρόνο περίπου, με αφορμή κάποια βιβλιοφιλικά ιστολόγια και σχετικούς λογαριασμούς, που παρακολουθούσα, έπεσα πάνω σε μια διαφορετική πρό(σ)κληση - ετικέτα, την λεγόμενη «My Reading Habits». Δηλαδή «Οι Αναγνωστικές μου Συνήθειες». Οι ερωτήσεις, του πρώτου μέρους, προήλθαν από σχετική ανάρτηση του site Bookish & Bright. Σήμερα οι ερωτήσεις του δεύτερου μέρους δεν προέρχονται από κάποιο site. Είναι ερωτήσεις, που στην πλειοψηφία τους, μου κάνουν αρκετοί φίλοι ή/και αναγνώστες του ιστολογίου αυτού.
1. Αγαπημένο είδος λογοτεχνίας;
Διαβάζω όλα τα είδη ανεξαιρέτως. Λιγότερο της επιστημονικής φαντασίας. Όσο λατρεύω την αστυνομική λογοτεχνία και τη λογοτεχνία τρόμου άλλο τόσο λατρεύω τα ιστορικά αλλά και τα κοινωνικά μυθιστορήματα, μέσα από τα οποία μαθαίνω πολλά.
2. Αγαπημένο παιδικό βιβλίο-παραμύθι;
Πήτερ Παν, γιατί μέσα μου νιώθω ακόμα παιδί. Τι κι αν πάτησα τα πρώτα άντα!!!
3. Αγαπημένος συγγραφέας (Έλληνας και Ξένος);
Από ξένους αναμφισβήτητα ο Stephen King. Από Έλληνες, ο Όμηρος Αβραμίδης.
4. Το πρώτο βιβλίο που διάβασες;
Το πρώτο βιβλίο που έπιασα στα χέρια μου και διάβασα, ήταν ένα κόμικς του Mickey Mouse. Ακόμα το έχω, όπως και όλη την τότε σειρά, που πουλιόταν από 3 έως και 750 δραχμές, ανάλογα με τις σελίδες του.
5. Ποιο βιβλίο θα ξανά διάβαζες;
Δεν νομίζω ότι θα διάβαζα ξανά κάποιο βιβλίο. Γενικά μου αρέσει να διαβάζω βιβλία αλλά όχι να ξανά διαβάζω. Είναι σαν να μου λες ότι θα διάβαζα ξανά την ελληνική ιστορία αλλά και τα γεγονότα που μας σημάδεψαν σαν χώρα. Εννοείται πως κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα ξεχάσεις. Κάπως έτσι είναι και με τα λογοτεχνικά βιβλία. Υπάρχουν λογοτεχνικά βιβλία που τα λάτρεψα, με σημάδεψαν, το καθένα για τους δικούς του λόγους, να είναι βιβλία θησαυρός αλλά μέχρι εκεί. Το μόνο που θες είναι να τα έχεις στη βιβλιοθήκη σου και απλώς να τα επιδεικνύεις και να λες στους άλλους ότι πρέπει να το διαβάσουν!!!
6. Σε ποιο μέρος του σπιτιού σου απολαμβάνεις να διαβάζεις;
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο. Είτε είναι ο καναπές, είτε στην πολυθρόνα, είτε ακόμα και στο κρεβάτι.
7. Όταν ένα βιβλίο δε σου αρέσει, το τελειώνεις ή το παρατάς;
Όσο και να μην τραβάει η ιστορία, προσπαθώ μετά βαΐων να το ολοκληρώσω έτσι ώστε να έχω μια ολοκληρωμένη άποψη για αυτό. Έχει τύχει πολλές φορές ωστόσο να ξεκινήσω βιβλίο με χαμηλές προσδοκίες, η ιστορία να μην τραβάει από την αρχή αλλά από τη μέση και μετά να αποκτάει ενδιαφέρον.
8. Βιβλίο που θα σύστηνες να διαβαστεί;
Θεωρώ εξαιρετική και συστήνω να διαβαστεί, αν κυκλοφορεί ακόμα, την τριλογία του Bernard Lenteric, με τίτλο «Τα Παιδιά της Θεσσαλονίκης». Αν δεν τη βρείτε όμως, επικοινωνήστε μαζί μου καθώς την διαθέτω σε ηλεκτρονική μορφή.
9. Έχεις αδιάβαστα βιβλία στο σπίτι σου και πόσα;
Και ποιος δεν έχει αδιάβαστα. Εγώ θα έλειπα. Φυσικά και έχω. Αυξάνονται ραγδαίως, ωστόσο. Έχω βγάλει πρόγραμμα όμως και αρχίζουν να μειώνονται κάπως, αλλά όταν υπάρχουν και νέες κυκλοφορίες που τις θέλω διακαώς, ε τότε δεν με λυπάται κανείς!!!
10. Δανείζεις τα βιβλία σου;
Γενικά αποφεύγω να δανείζω, ακόμα σε πολύ κοντινούς μου φίλους. Κάπως έτσι δεν ξαναπήρα στα χέρια μου ποτέ την Μακριά Πορεία του Stephen King. Πικρή και μεγάλη ιστορία!!! Αλλά ακόμα κι αν δανείσω, τα δανείζω εκεί που πρέπει, σε άτομα δηλαδή που θα το διαβάσουν άμεσα και δε θα μου το επιστρέψουν μετά από έναν ολόκληρο χρόνο. Εννοείται πως πλέον σε ειδικό σημειωματάριο κρατάω σημειωμένα τα πάντα. Βιβλίο που δανείζω, όνομα αυτού που θα το πάρει αλλά και όλα τα στοιχεία επικοινωνίας του. Σε μερικούς φίλους, ορίζω και την ημερομηνία που θα μου το επιστρέψουν. Μάξιμουμ το πολύ σε δύο μήνες να μου το επιστρέψουν.
Αυτές ήταν οι δικές μου Αναγνωστικές Συνήθειες.
Εσάς, ποιες είναι οι δικές σας;
Με αφορμή λοιπόν το τελευταίο βιβλίο της, για το οποίο την άποψη μου μπορείτε να βρείτε εδώ, της έθεσα τις παρακάτω ερωτήσεις. Με την ευκαιρία, να την ευχαριστήσω πάρα πολύ για τη παρακάτω συνέντευξη που μου παραχώρησε.
1.Η Κληρονόμος του Ποταμού» είναι το πέμπτο σας συνολικά βιβλίο. Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το νέο σας βιβλίο;
Αφορμή στάθηκε η γνωριμία μου με τον Αχέροντα, που στο κείμενο δικαίως αναφέρεται και ως ‘Βασιλιάς’. Ενθουσιάστηκα από την επιβλητική παρουσία αλλά και τις φυσικές ομορφιές του, εντυπωσιάστηκα από την πλούσια χλωρίδα και πανίδα του και μαγεύτηκα από την ιστορία, τη μυθολογία και το ρόλο που έπαιζε στην αρχαιότητα ως το όριο ανάμεσα σε ετούτον τον κόσμο και τον επόμενο. Σχεδόν είδα με τα μάτια της φαντασίας μου τη μυστηριώδη Λευκοθέα να προβάλει από τα διάφανα νερά του και γύρω από αυτή την παραμυθένια εικόνα ξεκίνησε να πλέκεται ο ιστός της ιστορίας της Κληρονόμου του Ποταμού.
2. Πόσο απαιτητική είναι η συγγραφική διαδικασία και πόσο χρόνο σάς πήρε η ολοκλήρωση του βιβλίου αυτού;
Ένας χρόνος εντατικής ενασχόλησης, καθημερινής μελέτης και έρευνας χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί η Κληρονόμος του Ποταμού. Μελετήθηκε ενδελεχώς η ιστορία και η λαογραφία του Αχέροντα και της γύρω περιοχής, τα αρχαία κείμενα που αφορούσαν τον ποταμό και κατόπιν το πλαίσιο της ζωής στην Αθήνα του ‘60, μια εποχή άκρως ενδιαφέρουσα πολιτικά και πολιτιστικά.
3. Ποια τα πρώτα συναισθήματα, όταν πήρατε το βιβλίο τυπωμένο στα χέρια σας;
Αυτό που θα σας πω μου συμβαίνει πάντα, σε κάθε βιβλίο μου. Τα συναισθήματα είναι τόσο έντονα και καταλυτικά, όταν κρατώ για πρώτη φορά ένα βιβλίο στα χέρια μου, ώστε καλύπτονται από ένα ευεργετικό μούδιασμα για να μπορέσω να τα αντέξω και να τα διαχειριστώ. Φυσικά μετά από λίγη ώρα φυσικά παύει να υφίσταται αυτή η συναισθηματική αποσύνδεση και κατακλύζομαι από ένα συναίσθημα ατόφιας ευγνωμοσύνης και ευτυχίας, για το όνειρο που έγινε πραγματικότητα, για το άρτιο αποτέλεσμα που κρατώ στα χέρια μου και για το γεγονός πως επιτέλους θα περπατήσουμε μαζί με τους φίλους αναγνώστες αυτή τη φορά το μονοπάτι της ιστορίας, ανοίγοντας τις σελίδες του.
4. Το βιβλίο έχει πολλά στοιχεία που αφορούν τον ποταμό, την ιστορία του, τη μυθολογία του αλλά και τους θρύλους του. Παράλληλα παρουσιάζονται αποσπάσματα από αρχαία έργα όπως του Αριστοφάνη και Πλάτωνα. Πόσο καιρό χρειάστηκε να συλλέξετε αυτές τις πληροφορίες;
Ήταν το πιο χρονοβόρο κομμάτι της έρευνάς μου. Έπρεπε να συγκεντρώσω τα κείμενα και να τα ενσωματώσω στο κείμενο ώστε να είναι απόλυτα εύληπτα και κατανοητά, να λάβουν τη θέση τους ως κομμάτι των γρίφων που ανακαλύπτουν οι πρωταγωνιστές και να προάγουν τη λύση του μυστηρίου. Ξεχωριστή βοήθεια για μένα στην όλη διαδικασία, η μεγάλη μου αγάπη και ενασχόληση εδώ και χρόνια με τα αρχαία κείμενα.
5. Πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο «Η Κληρονόμος του Ποταμού» και τους χαρακτήρες του.
Η Κληρονόμος του Ποταμού είναι στην ουσία η ιστορία της ζωής της Ρόζας Παλαιολόγου, που ξεκινά από ένα χωριό πλάι στις όχθες του Αχέροντα. Η δεκαεξάχρονη κοπέλα, η οποία ζει μια εξαιρετικά δύσκολη ζωή, γνωρίζει τη Λευκοθέα, μια μυστηριώδη γυναίκα που κατοικεί απομονωμένη κοντά στο ποτάμι και της μαθαίνει τις ιαματικές ιδιότητες των φυτών που ζουν στις όχθες του Βασιλιά. Μετά από ένα τραγικό συμβάν το κορίτσι μεταβαίνει στην Αθήνα και παρακολουθούμε όλη την ανοδική πορεία της, η οποία σημαδεύεται από ίντριγκες, παθιασμένους έρωτες, ακούραστη προσπάθεια και σκληρή δουλειά! Στο δεύτερο κομμάτι του βιβλίου η εγγονή της Λευκή και ο ιδιωτικός ερευνητής Χρήστος Βαράγκης καλούνται να λύσουν το μυστήριο της δολοφονίας της 76χρονης πλέον Ρόζας, ενώ εκείνη μοιάζει να τους καθοδηγεί μέσα από μια σειρά γρίφους που περιέχουν κλασικά κείμενα αρχαίων Ελλήνων και λατίνων δημιουργών που αναφέρονται στον ποταμό.
6. Όταν γράφατε το βιβλίο είχατε από την αρχή στο μυαλό σας το φινάλε, ή διαμορφώθηκε στην πορεία;
Ο βασικός κορμός της ιστορίας και το τέλος του βιβλίου είναι ουσιαστικά προαποφασισμένα, γιατί επενδύω αρκετή σκέψη και μελέτη πριν την έναρξη της συγγραφής. Αυτό που ενδέχεται να διαφοροποιηθεί είναι αντιδράσεις και συμπεριφορές των ηρώων που όταν πάρουν την πρώτη τους ανάσα, έχουν την τάση να παίρνουν από μόνοι τους και αποφάσεις. Μου αρέσει πολύ να τους παρατηρώ και να τους αφήνω να αυτενεργούν, κρατώντας βέβαια αλώβητους τους βασικούς πυρήνες της ιστορίας.
7. Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Το επόμενο βιβλίο που έχει ήδη παραδοθεί στις Εκδόσεις Ψυχογιός, είναι μια δυνατή ιστορία έρωτα και μυστηρίου σε ένα ξεχωριστό ελληνικό νησί με πολύ χρώμα και ανατροπές που θα μείνουν αξέχαστες στον αναγνώστη. Αγάπησα αυτόν τον τόπο και τους συγκεκριμένους ήρωες με όλη τη δύναμη της ψυχής μου κι ελπίζω να τους αγαπήσετε κι εσείς!
8. Ασχολείστε με τα social media και αν ναι που μπορούμε να σας βρούμε;
Έχω ενεργή παρουσία στα social media, γιατί αγαπώ την άμεση επικοινωνία με το αναγνωστικό μας κοινό. Τους αποκαλώ συνοδοιπόρους και τους νιώθω ειλικρινά φίλους, γιατί με στήριξαν από την πρώτη στιγμή της παρουσίας μου στα λογοτεχνικά δρώμενα. Αυτή η αγάπη, αυτό το απλόχερο δόσιμο με έχει έκτοτε γεμίσει ευγνωμοσύνη και δύναμη και είναι κάτι που δε ξεχνιέται, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Μπορεί κανείς να με βρει στο facebook στα προφίλ Δήμητρα Ιωάννου Α’ και Δήμητρα Ιωάννου-Β’ καθώς και στη σελίδα μου Δήμητρα Ιωάννου/ Demetra Ioannou. Επίσης στο instagram ως demetra_ioannou_books και στο blog μου demetraioannou.psichogios.gr Είναι πάντα χαρά μου να απαντώ σε μηνύματα που αφορούν τα βιβλία και τη λογοτεχνία γενικότερα.
Ο Robert Lawrence Stine είναι Αμερικανός συγγραφέας, τηλεοπτικός παραγωγός, σεναριογράφος και εκτελεστικός συντάκτης. Γεννήθηκε το 1943 στο Κολόμπους (Columbus) μεγαλύτερη πόλη της αμερικανικής πολιτείας του Οχάιο. Από πολύ μικρή ηλικία, γύρω στα 9, ανακάλυψε στη σοφίτα του σπιτιού του μια γραφομηχανή. Από τότε άρχισε να γράφει ιστορίες. Μέχρι και σήμερα, ο R. L. Stine έχει καταφέρει να γράψει πάνω από 300 ιστορίες μυστηρίου και τρόμου κυρίως όμως για εφήβους ενώ έχει χαρακτηριστεί ως «Ο Stephen King της Παιδικής Λογοτεχνίας».
Από τις πιο γνωστές του και αγαπημένες διεθνώς ιστορίες είναι τα: Goosebumps, Fear Street, Ghosts of Fear Street, Mostly Ghostly, Rotten School, The Nightmare Room, Hark, Dangerous Girls. Από το 2008 τα βιβλία του έχουν πουλήσει πάνω από 400 εκατομμύρια αντίτυπα.
Στην Ελλάδα, ο R. L. Stine έγινε γνωστός τη δεκαετία του 1990, μέσα από την παιδική και βραβευμένη σειρά βιβλίων τρόμου και φαντασίας, «Ανατριχίλες» (στα αγγλικά: Goosebumps). Οι παιδικοί φόβοι του συγγραφέα ζωντανεύουν μέσα από αυτή τη σειρά, στην οποία μια παρέα νεαρών παιδιών "τα βάζει" με τέρατα, φαντάσματα, βρυκόλακες, μούμιες και άλλα υπερφυσικά όντα.
Αν και η παιδική σειρά βιβλίων αποτελείται από 62 βιβλία, στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν μόνο τα πρώτα 50 από τις εκδόσεις Κέδρος, το χρονικό διάστημα 1995-8. Πρόσφατα αρκετοί εξαντλημένοι τίτλοι βιβλίων επανεκδόθηκαν με νέα εξώφυλλα, από τον εκδοτικό. Παγκοσμίως, η σειρά Goosebumps πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα και σύντομα βρέθηκε και στην μικρή οθόνη. Στην ελληνική τηλεόραση, προβλήθηκε από τη συχνότητα του Ant1, κάθε Σάββατο και Κυριακή πρωί. Η σειρά «Goosebumps Presents» αποτελούνταν από 68 επεισόδια.
Οι λάτρεις των παιχνιδιών μπορούν να βρουν εδώ και παιχνίδι βασισμένο στις ιστορίες των βιβλίων.
Με αφορμή την τηλεοπτική σειρά αλλά την σειρά βιβλίων, κυκλοφόρησαν στην ελληνική αγορά, κάρτες Ανατριχίλες. Τις κάρτες αυτές τις λατρέψαμε, τις ανταλλάσσαμε με φίλους, όταν είχαμε διπλές και τριπλές και πλέον σήμερα είμαστε περήφανοι για αυτή τη συλλογή. Γιατί τότε δεν υπήρχαν κινητά, tablet, playstation. Τότε μεγαλώναμε με Ανατριχίλες και παίζαμε με κάρτες και επιτραπέζια παιχνίδια.
* Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Μαρία Α. Ροδοπούλου & Φράνση Παπουτσάκη
β) Τίτλος: Little Steps to Hell - Μικρά βήματα προς την κόλαση
γ) Έτος Έκδοσης: 2017
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΛΥΚΟΦΩΣ
Πλοκή: Σκοτεινά διηγήματα εμπνευσμένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα περιλαμβάνει η συλλογή «Little steps to hell» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως. Τα διηγήματα φέρουν τις υπογραφές της Melissa Harlloween (ψευδώνυμο της Μαρίας Ροδοπούλου) και της Francine Queen (ψευδώνυμο της Φράνσης Παπουτσάκη), που συνεργάστηκαν για τη συγγραφή τους. Κυρίαρχο χαρακτηριστικό των διηγημάτων οι φωνές από το σκοτάδι που σαλεύουν στο μυαλό, δαίμονες και πάθη που χορεύουν μέσα σε ψυχές που λιώνουν σαν κεριά. Τα αμαρτήματα είναι θανάσιμα, γιατί καραδοκούν πυρακτωμένα να κάψουν τον ίδιο τον φορέα τους. Και αυτά μένουν αιωνίως ζωντανά, καθώς με τη χάρη του απόκοσμου ξεγλιστρούν και στήνονται σε μια απόμερη γωνιά, γελώντας υποχθόνια και παρακολουθώντας, με τα σατανικά τους μάτια, τους ανυποψίαστους να διαβαίνουν αμέριμνοι. Ποιοι θα κάνουν τα επόμενα μικρά βήματα προς την κόλαση;
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Έχω αναφερθεί σε προηγούμενες σχετικές αναρτήσεις μου ότι οι συλλογές διηγημάτων, δεν είναι από τις κατηγορίες βιβλίων που διαβάζω. Τα τελευταία δύο χρόνια ωστόσο, όσες συλλογές διηγημάτων έχουνε πέσει στα χέρια μου και οι οποίες στην πλειοψηφία τους προέρχονται από Έλληνες συγγραφείς, δεν με έχουν απογοητεύσει.
Το «Little Steps to Hell» είναι η πέμπτη συνολικά συλλογή με διηγήματα που διαβάζω και η τρίτη που προέρχεται από Έλληνες συγγραφείς. Μετά τις συλλογές διηγημάτων του Γ.Γιώτσα (Κάτω από το Κρεβάτι) και του Δ.Δελαρούδη (Ο Ιός της Βαβέλ), έρχεται ακόμα μία στα χέρια μου, αυτή τη φορά με την υπογραφή δύο Ελληνίδων συγγραφέων, που υπογράφουν με ψευδώνυμο.
Στη συλλογή αυτή, η Μαρία Ροδοπούλου (Melissa Harlloween) και η Φράνση Παπουτσάκη (Francine Queen) συνυπογράφουν 11 σκοτεινά διηγήματα γεμάτα μυστήριο, τρόμο και φαντασία. Οκτώ από αυτές τις ιστορίες είναι βασισμένα στα 7+1 θανάσιμα αμαρτήματα. Μικρές ιστορίες για τη Λαιμαργία, τη Λαγνεία, την Οργή, την Αλαζονεία, την Απληστία, τον Φθόνο, την Οκνηρία και τη Φιλαυτία. Οι άλλες 3 ιστορίες ανήκουν σε έναν ξεχωριστό κύκλο που οι συγγραφείς ονόμασαν Παραστρατημένη Αγάπη.
Όλες οι ιστορίες είναι αρκετά ευφυέστατες και καλογραμμένες. Επιπλέον χάρη στη γραφή και στις περιγραφές των συγγραφέων, όλες οι ιστορίες είναι σκοτεινά ατμοσφαιρικές, προσφέροντας συνάμα στον αναγνώστη αρκετές στιγμές τρόμου, φαντασίας, μυστηρίου και αγωνίας. Στα μεγάλα θετικά του βιβλίου, η αποτύπωση του αμαρτήματος, πριν την εκάστοτε ιστορία.
Προσωπικά, από τα έντεκα διηγήματα, ξεχώρισα, αρκετές ιστορίες. Κάποιες ιστορίες ήταν αρκετά δυνατές, σε κάποιες άλλες υπήρχαν υπερβολές ενώ σε κάποιες άλλες το φινάλε δεν ήταν αυτό που περίμενα λυτρωτικό. Αγαπημένες ιστορίες, «Gula», «Ira», «Superbia», «Invidia», «Accedia».
Εν κατακλείδι, το «Little Steps to Hell», είναι από τα καλύτερα διηγήματα δια χειρός Ελληνίδων συγγραφέων, που έχω διαβάσει φέτος. Στην πρώτη μου γνωριμία με τις συγγραφείς, έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη και σίγουρα αναμένω τα επόμενα συγγραφικά τους βήματα. Αν θέλετε κι εσείς να «αμαρτήσετε», συστήνεται να διαβαστεί.
Το «Little Steps to Hell» είναι η πέμπτη συνολικά συλλογή με διηγήματα που διαβάζω και η τρίτη που προέρχεται από Έλληνες συγγραφείς. Μετά τις συλλογές διηγημάτων του Γ.Γιώτσα (Κάτω από το Κρεβάτι) και του Δ.Δελαρούδη (Ο Ιός της Βαβέλ), έρχεται ακόμα μία στα χέρια μου, αυτή τη φορά με την υπογραφή δύο Ελληνίδων συγγραφέων, που υπογράφουν με ψευδώνυμο.
Στη συλλογή αυτή, η Μαρία Ροδοπούλου (Melissa Harlloween) και η Φράνση Παπουτσάκη (Francine Queen) συνυπογράφουν 11 σκοτεινά διηγήματα γεμάτα μυστήριο, τρόμο και φαντασία. Οκτώ από αυτές τις ιστορίες είναι βασισμένα στα 7+1 θανάσιμα αμαρτήματα. Μικρές ιστορίες για τη Λαιμαργία, τη Λαγνεία, την Οργή, την Αλαζονεία, την Απληστία, τον Φθόνο, την Οκνηρία και τη Φιλαυτία. Οι άλλες 3 ιστορίες ανήκουν σε έναν ξεχωριστό κύκλο που οι συγγραφείς ονόμασαν Παραστρατημένη Αγάπη.
Όλες οι ιστορίες είναι αρκετά ευφυέστατες και καλογραμμένες. Επιπλέον χάρη στη γραφή και στις περιγραφές των συγγραφέων, όλες οι ιστορίες είναι σκοτεινά ατμοσφαιρικές, προσφέροντας συνάμα στον αναγνώστη αρκετές στιγμές τρόμου, φαντασίας, μυστηρίου και αγωνίας. Στα μεγάλα θετικά του βιβλίου, η αποτύπωση του αμαρτήματος, πριν την εκάστοτε ιστορία.
Προσωπικά, από τα έντεκα διηγήματα, ξεχώρισα, αρκετές ιστορίες. Κάποιες ιστορίες ήταν αρκετά δυνατές, σε κάποιες άλλες υπήρχαν υπερβολές ενώ σε κάποιες άλλες το φινάλε δεν ήταν αυτό που περίμενα λυτρωτικό. Αγαπημένες ιστορίες, «Gula», «Ira», «Superbia», «Invidia», «Accedia».
Εν κατακλείδι, το «Little Steps to Hell», είναι από τα καλύτερα διηγήματα δια χειρός Ελληνίδων συγγραφέων, που έχω διαβάσει φέτος. Στην πρώτη μου γνωριμία με τις συγγραφείς, έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη και σίγουρα αναμένω τα επόμενα συγγραφικά τους βήματα. Αν θέλετε κι εσείς να «αμαρτήσετε», συστήνεται να διαβαστεί.
4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Τον περασμένο Φεβρουάριο, σημειώθηκαν αρκετά, κρούσματα γρίπης, πολλά από αυτά, σοβαρά. Σε σύγκριση με την περσινή χρονιά, πολλά από τα κρούσματα του ιού της γρίπης, Η1Ν1, κατέληξαν σε θάνατο. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ, την περίοδο Φεβρουαρίου-Μαρτίου παρατηρείται η κορύφωση της δραστηριότητας του ιού της εποχικής γρίπης.
Όλες οι σχολικές μονάδες, ανεξαρτήτου βαθμίδας, δέχθηκαν e-mail που αφορούσε τα «Μέτρα πρόληψης και περιορισμού της εποχικής γρίπης». Ανάμεσα σε αυτές τις σχολικές μονάδες ήταν και η δική μου. Μιας που φέτος εργάζομαι ως αναπληρώτρια σχολική νοσηλεύτρια, θεώρησα χρέος μου και ευθύνη, να ενημερώσω τόσο το ίδιο το εκπαιδευτικό προσωπικό όσο και τα ίδια τα παιδιά. Αλλά δεν έμεινα εκεί.
Βρήκα την ευκαιρία, αξιοποιώντας την θέση που έχω αλλά και το χρόνο, ώστε να δημιουργήσω ένα project που διήρκεσε μία εβδομάδα. Αφότου δημιούργησα τις κατάλληλες παρουσιάσεις για κάθε τάξη, αρχικά ενημέρωσα τα παιδιά, τα οποία και βρήκαν μια καλή ευκαιρία, να ρωτήσουν και στη συνέχεια να απαντήσω στις όποιες απορίες είχαν σχετικά με τη γρίπη. Παράλληλα εφοδίασα το σχολείο με υλικά ατομικής υγιεινής και καθαριότητας των χώρων του σχολείου (σαπούνια, υπήρχαν ήδη οπότε μπήκαν σε κάθε τάξη αντισηπτικά αλκοολούχα διαλύματα).
Σε συνεργασία με τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων, γίναμε μια ομάδα, συνεργαστήκαμε άριστα και αρμονικά για ένα καλό σκοπό. Πρώτα πρώτα να ενημερώσουν με τη σειρά τους και τους γονείς τους. Στο τέλος δημιουργήσαμε μια αφίσα για το σχολείο με τίτλο «Προστατεύσου από τη γρίπη», με κανόνες υγιεινής, που πρέπει όλοι να τηρούμε.
Δείτε την αφίσα μας παρακάτω
Η κλήρωση έγινε μέσω του random.org και η τυχερή νικήτρια που αναδείχτηκε είναι η Δέσποινα Κετικίδου από Θεσσαλονίκη. Η νικήτρια έχει ειδοποιηθεί ηλεκτρονικά.
Η κλήρωση έγινε μέσω του random.org και η τυχερή νικήτρια που αναδείχτηκε είναι η Ιωάννα Αλεξοπούλου από Αντίριο. Η νικήτρια έχει ειδοποιηθεί ηλεκτρονικά.
Με αφορμή λοιπόν το βιβλίο της, της έθεσα τις παρακάτω ερωτήσεις. Με την ευκαιρία, να την ευχαριστήσω για τη παρακάτω συνέντευξη που μου παραχώρησε.
1. Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το πρώτο παιδικό βιβλίο σας;
Συνεργάζομαι με τον Σύλλογο Ελπίδας, όπου βοηθάμε παιδιά με καρκίνο και είναι πολύ φίλη μου και αγαπημένη, η πρόεδρος της UNESCO, η κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη. Όπως αυτή δίνει τα πάντα και βοηθάει αυτά τα παιδιά, ήθελα κι εγώ έστω με τον τρόπο μου αυτό να βοηθήσω αυτά τα παιδιά, να τα στηρίξω, και να δώσω ένα μήνυμα αγάπης στους γονείς αυτών των παιδιών, που προσπαθούν και παλεύουν για κάτι καλύτερο. Αυτοί οι γονείς είναι ήρωες. Έτσι μου ήρθε η ιδέα, για να βοηθήσω αυτά τα παιδιά από το ίδρυμα. Τα έξοδα του βιβλίου πάνε στα παιδιά με καρκίνο. Ήθελα να βοηθήσω έστω και με αυτόν τον τρόπο.
2. Πως προέκυψε ο τίτλος «Τα χρώματα της ζωής μου»;
Σε κάθε φάση της ζωής μου δίνω ένα χρώμα. Θα μπορούσε να ήταν άλλος ο τίτλος. Επειδή μιλάμε για τα χρώματα ήθελα να δώσω τα χρώματα της ζωής μου. Τα παιδιά όταν έρχονται στη ζωή, μας δίνουν ένα συναίσθημα το οποίο δεν έχουμε αισθανθεί πιο πριν, μας δίνουν αγάπη και "χρώμα" στη ζωή μας.
3. Ποιο είναι το θέμα του βιβλίου;
Το βιβλίο αναφέρεται στην πραγματική ζωή μου με τη μικρή μου. Είναι σαν μια κατάθεση ψυχής. Είναι μια πορεία ζωής, σαν διαθήκη για τα παιδιά μας. Αναφέρομαι στα χρώματα προσπαθώντας να δώσω περισσότερη χαρά και αγάπη στα παιδιά. Άλλωστε είναι παιδικό βιβλίο.
4. Το βιβλίο είναι εικονογραφημένο. Πως καταλήξατε στις εικόνες που θα συμπεριλάβετε στο βιβλίο;
Η εικονογράφηση είναι βγαλμένη από την ψυχή μου. Δεν είμαι ζωγράφος, είχα φτιάξει κάτι καρικατούρες με τον τρόπο μου και τα έδωσα στον αγαπημένο μου φίλο και ζωγράφο Παύλο Μότση για να μου απεικονίσει τις εικόνες αυτές με βάση αυτά που ήθελα. Είναι η πραγματική μου ζωή.
1. Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το πρώτο παιδικό βιβλίο σας;
Συνεργάζομαι με τον Σύλλογο Ελπίδας, όπου βοηθάμε παιδιά με καρκίνο και είναι πολύ φίλη μου και αγαπημένη, η πρόεδρος της UNESCO, η κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη. Όπως αυτή δίνει τα πάντα και βοηθάει αυτά τα παιδιά, ήθελα κι εγώ έστω με τον τρόπο μου αυτό να βοηθήσω αυτά τα παιδιά, να τα στηρίξω, και να δώσω ένα μήνυμα αγάπης στους γονείς αυτών των παιδιών, που προσπαθούν και παλεύουν για κάτι καλύτερο. Αυτοί οι γονείς είναι ήρωες. Έτσι μου ήρθε η ιδέα, για να βοηθήσω αυτά τα παιδιά από το ίδρυμα. Τα έξοδα του βιβλίου πάνε στα παιδιά με καρκίνο. Ήθελα να βοηθήσω έστω και με αυτόν τον τρόπο.
2. Πως προέκυψε ο τίτλος «Τα χρώματα της ζωής μου»;
Σε κάθε φάση της ζωής μου δίνω ένα χρώμα. Θα μπορούσε να ήταν άλλος ο τίτλος. Επειδή μιλάμε για τα χρώματα ήθελα να δώσω τα χρώματα της ζωής μου. Τα παιδιά όταν έρχονται στη ζωή, μας δίνουν ένα συναίσθημα το οποίο δεν έχουμε αισθανθεί πιο πριν, μας δίνουν αγάπη και "χρώμα" στη ζωή μας.
3. Ποιο είναι το θέμα του βιβλίου;
Το βιβλίο αναφέρεται στην πραγματική ζωή μου με τη μικρή μου. Είναι σαν μια κατάθεση ψυχής. Είναι μια πορεία ζωής, σαν διαθήκη για τα παιδιά μας. Αναφέρομαι στα χρώματα προσπαθώντας να δώσω περισσότερη χαρά και αγάπη στα παιδιά. Άλλωστε είναι παιδικό βιβλίο.
4. Το βιβλίο είναι εικονογραφημένο. Πως καταλήξατε στις εικόνες που θα συμπεριλάβετε στο βιβλίο;
Η εικονογράφηση είναι βγαλμένη από την ψυχή μου. Δεν είμαι ζωγράφος, είχα φτιάξει κάτι καρικατούρες με τον τρόπο μου και τα έδωσα στον αγαπημένο μου φίλο και ζωγράφο Παύλο Μότση για να μου απεικονίσει τις εικόνες αυτές με βάση αυτά που ήθελα. Είναι η πραγματική μου ζωή.
5. Στο βιβλίο μεταξύ άλλων ζητημάτων αναφέρεστε και στη μητρότητα. Τι είναι για σας μητρότητα;
Η μητρότητα είναι η μοναδική αξία της ζωής. Τα παιδιά μας είναι το μέλλον μας.
6. Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Σκέφτομαι πάλι σε παιδικό επειδή έχω αδυναμία στα παιδιά.
Λίγα λόγια για το βιβλίο: Ένα αυτοβιογραφικό παραμύθι μέσα από το οποίο θίγονται ζητήματα όπως η οικονομική ανισότητα, η μετανάστευση και η μητρότητα, περνώντας μηνύματα αγάπης, πίστης και ελπίδας στους μικρούς αναγνώστες. Σε αυτό το βιβλίο περιγράφω µε τα χρώµατα την πραγµατική πορεία της ζωής µου. Με αγάπη και αισιοδοξία, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο µέλλον για τα παιδιά µας. Το βιβλίο κυκλοφορεί και στα αγγλικά!!!
Η μητρότητα είναι η μοναδική αξία της ζωής. Τα παιδιά μας είναι το μέλλον μας.
6. Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Σκέφτομαι πάλι σε παιδικό επειδή έχω αδυναμία στα παιδιά.
Λίγα λόγια για το βιβλίο: Ένα αυτοβιογραφικό παραμύθι μέσα από το οποίο θίγονται ζητήματα όπως η οικονομική ανισότητα, η μετανάστευση και η μητρότητα, περνώντας μηνύματα αγάπης, πίστης και ελπίδας στους μικρούς αναγνώστες. Σε αυτό το βιβλίο περιγράφω µε τα χρώµατα την πραγµατική πορεία της ζωής µου. Με αγάπη και αισιοδοξία, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο µέλλον για τα παιδιά µας. Το βιβλίο κυκλοφορεί και στα αγγλικά!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons