1. Το «Σκοτεινό Πέπλο» είναι το πρώτο μέρος μιας σειράς αυτοτελών βιβλίων με τον τίτλο «Ευγενείς Άγριοι». Ποια ήταν η αφορμή για να γράψεις αυτό το βιβλίο και γιατί αποφάσισες η ιστορία του να διαδραματιστεί στη Θεσσαλονίκη;
Ήθελα από καιρό να γράψω ένα βιβλίο που να σχετίζεται με τις βομβιστικές επιθέσεις κατά των αμάχων ανά τον κόσμο. Ήθελα λίγο να μπω στη λογική των βομβιστών, μήπως και έτσι κατανοήσω κάτι από αυτήν. Δε νομίζω πάντως ότι κατάφερα πολλά!
Όσο για την επιλογή του τόπου… Επιθυμούσα τα πάντα να εξελίσσονται σε οικείο περιβάλλον –όχι μόνο οικείο σε μένα αλλά και σε κάθε Έλληνα αναγνώστη. Όταν μια τοποθεσία τη γνωρίζει κανείς καλά –ή έστω μπορεί να την παραλληλίσει εύκολα με αυτή που μένει ο ίδιος– τα πάντα αποκτούν πολύ πιο μεγάλο ενδιαφέρον. Ο κίνδυνος γίνεται πιο αληθινός, ενώ οι ήρωες που συμμετέχουν στην ιστορία γίνονται πιο αναγνωρίσιμοι. Κι όλο αυτό, θεωρώ, λειτουργεί προς όφελος όλων.
2. Πόσο χρόνο σου πήρε η ολοκλήρωση του νέου σου βιβλίου «Σκοτεινό Πέπλο»;
Η πρώτη του γραφή κράτησε περίπου έναν μήνα ενώ χρειάστηκα άλλο τόσο για να το περάσω από αρκετά χέρια διόρθωσης και να νιώσω βέβαιος ότι τελικά είναι έτοιμο προς αξιολόγηση. Ωστόσο, μιλάμε για καθημερινή δουλειά. Κάθε φορά που ξεκινώ ένα καινούριο «χέρι» διόρθωσης προσπαθώ να είναι όσο το δυνατόν πιο συνεχόμενο. Η καθημερινή τριβή με το γραπτό επιταχύνει τη συνολική διαδικασία αφού τα έχω όλα φρέσκα στο μυαλό μου.
3. Η αλλαγή εκδοτικού θεωρείς ότι συνέβαλε σε μεγαλύτερη ανταπόκριση του κοινού καθώς και στην επιτυχία του βιβλίου;
Από τη στιγμή που μιλάμε για τις εκδόσεις BELL, έναν τόσο ιστορικό εκδοτικό οίκο, σίγουρα όλα αυτά ισχύουν. Το κοινό σε εντοπίζει ευκολότερα στα ράφια των βιβλιοπωλείων ενώ σε πιστεύει και ευκολότερα. Είναι κάτι που το κάνω κι εγώ εξάλλου, όταν παίρνω βιβλία άλλων συγγραφέων.
4. Λίγα λόγια για το νέο σου βιβλίο «Σκοτεινό Πέπλο» αλλά και τους Ευγενείς Αγρίους;
Στο «Σκοτεινό πέπλο» πρωταγωνιστής είναι ένας Ελληνοϊταλός, ο Λούκα, ο οποίος φτάνοντας στη Θεσσαλονίκη από τη Ρώμη πέφτει θύμα τρομοκρατικής επίθεσης. Όταν λίγο αργότερα ξυπνάει στο νοσοκομείο ανακαλύπτει πως τα τραύματά του δεν είναι και τόσο σοβαρά, αλλά πλέον πάσχει από αμνησία, ενώ τα πραγματικά προβλήματά του ουσιαστικά μόλις ξεκινούν: Αναγκάζεται να φύγει εσπευσμένα από το νοσοκομείο αφού ένας φίλος του τού λέει ότι κινδυνεύει θανάσιμα. Και πριν εκείνος προλάβει να του εξηγήσει αναλυτικά τι συμβαίνει, αποκόπτονται και αναμεταξύ τους. Έτσι ο Λούκα κυκλοφορεί πλέον ολομόναχος στους δρόμους της Θεσσαλονίκης έχοντας βάσιμες υπόνοιες ότι μπορεί να είναι και ο ίδιος τρομοκράτης ή ίσως πληρωμένος δολοφόνος. Και με το μυαλό του να είναι καλυμμένο συνεχώς με αυτό το σκοτεινό πέπλο λόγω της αμνησίας, κάθε του κίνηση είναι και από ένα μεγάλο ρίσκο. Για το μόνο που είναι βέβαιος είναι ότι υπάρχει θανάσιμος κίνδυνος, όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για τους ανυποψίαστους πολίτες.
Όσο για τους Ευγενείς Άγριους… Νομίζω ότι είναι καλύτερα αν δεν πω πολλά, διότι ήδη από το επόμενο βιβλίο αλλάζουν πολλά σ’ αυτούς που ανατρέπουν τα όσα γνωρίζουμε στο πρώτο. Θα είναι σίγουρα πολύ καλύτερο αν κρατήσουμε τον αναγνώστη με την περιέργεια!
5. Όταν έγραφες το βιβλίο είχες από την αρχή στο μυαλό σου το φινάλε, ή διαμορφώθηκε στην πορεία;
Σχεδόν ποτέ δεν αποφασίζω εγώ το πώς θα εξελιχθεί μια ιστορία μου. Αυτό που πραγματικά λατρεύω είναι το να δημιουργώ ήρωες από το μηδέν, να τους στριμώχνω σε δύσκολες καταστάσεις και στη συνέχεια να τους βλέπω να προσπαθούν να ανταπεξέλθουν βάσει των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων που τους έδωσα. Μέχρι στιγμής όλο αυτό λειτουργεί πολύ καλά και γι’ αυτό και το ακολουθώ συστηματικά. Εξυπακούεται φυσικά πως αν υπάρξουν “ειδικές συνθήκες” κατά τις οποίες πρέπει να ανατραπεί αυτός ο άγραφος νόμος, θα τον ανατρέψω. Το έχω κάνει ήδη στο πρώτο βιβλίο μου που κυκλοφόρησε, το “Μέχρι την τελευταία του ανάσα”. (Εκδόσεις Momentum).
6. Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Σε προσωπικό επίπεδο δουλεύω τη νέα μου περιπέτεια που θα ακολουθήσει το “Σκοτεινό Πέπλο” στις εκδόσεις BELL. Το βιβλίο έχει ολοκληρωθεί προ πολλού και τώρα μπαίνουν οι τελικές πινελιές διόρθωσης. Επίσης, μαζί με τον Μάριο Δημητριάδη ασχολούμαστε με το δεύτερο μέρος του “The Metal Chapters project”. Αυτή τη φορά ο πήχης μας ανέβηκε κι άλλο κι αυτό δημιουργεί και τις αντίστοιχες απαιτήσεις, αλλά θεωρούμε ότι θα καταφέρουμε και θα ανταπεξέλθουμε κι αυτή τη φορά. Τέλος, σύντομα θα υπάρξουν ανακοινώσεις και για μερικές πολύ ενδιαφέρουσες συλλογικές δουλειές.
Δημοσίευση σχολίου