Η Ιφιγένεια Τέκου συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό μέσα από το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Μνήμες χαμένες στην άμμο», το οποίο και κυκλοφόρησε το 2014, από τις εκδόσεις Κέδρος. Το 2015 μετακομίζει στις Εκδόσεις Λιβάνη όπου και κυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο, για παιδιά, με τίτλο «Αγάπα το ή παράτα το». Την ίδια χρονιά και για τα επόμενα δύο χρόνια, η συγγραφέας μετακομίζει σε νέα εκδοτική στέγη, και συγκεκριμένα στις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, όπου και κυκλοφορεί δύο βιβλία. Από το 2017, ανήκει στις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. «Το τελευταίο Φως» είναι συνολικά το τέταρτο προσωπικό της μυθιστόρημα, για ενήλικες.
Με αφορμή λοιπόν το βιβλίο της, για το οποίο την άποψη μου μπορείτε να βρείτε εδώ, της έθεσα τις παρακάτω ερωτήσεις. Με την ευκαιρία, να την ευχαριστήσω για τη παρακάτω συνέντευξη που μου παραχώρησε.
1. Ποια ήταν η αφορμή-πηγή έμπνευσης για να γράψετε το νέο σας βιβλίο, με τον τίτλο «Το Τελευταίο Φως»;
Αρχική αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου αυτού αποτέλεσε για μένα ένα ταξίδι στη Μάνη, που είχα κάνει πριν χρόνια. Με σαγήνευσε τόσο η ομορφιά του τοπίου όσο και ο φάρος του Ταινάρου, που κατασκευάστηκε από Γάλλους το 1882, και βρίσκεται στην Ανατολική Μάνη, τόπος που εξελίσσεται το κύριο μέρος της ιστορίας μου. Όταν είδα το φάρο, άρχισα να σχηματίζω τη πρώτη μου ηρωίδα, τη Σοφία.
Η γνωριμία με τη μητέρα και το γιο της, ήταν η κύρια αφορμή ώστε να δημιουργήσω τη μικρή μου ηρωίδα τη Μάχη. Είχα και έχω ωστόσο μια επιφύλαξη για το πως έπρεπε να αποδώσω τον ψυχισμό αυτού του κοριτσιού. Με βοήθησε ειδική παιδαγωγός, για να χτίσω το βιβλίο.
2. Πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο «Το Τελευταίο Φως».
Το βιβλίο αυτό είναι διαφορετικό από τα προηγούμενα. Θα το χαρακτήριζα ως ένα κοινωνικό ψυχογράφημα. Μέσα από αυτό το βιβλίο ήθελα να καταδείξω τις συμπεριφορές των ηρώων και πως αντιδρούν απέναντι στα γεγονότα που τους φέρνει η ζωή. Φυσικά και υπάρχουν ιστορικές αναφορές, όπως σε προηγούμενα βιβλία μου. Υπάρχουν αναφορές για τη περίοδο της Χούντας των Συνταγματαρχών καθώς και για το μεγάλο σεισμό του 1978 στη Θεσσαλονίκη.
Το βιβλίο είναι σε δύο χρόνους. Από τη μία είμαστε στη δεκαετία του 70 και βλέπουμε την ιστορία δύο κοριτσιών, της Σεμέλης και της Ισμήνης, που είναι αχώριστες φίλες και κάνουν μία επώδυνη συμφωνία μεταξύ τους. Μέσα από τις ζωές τους βλέπουμε τη Χούντα των Συνταγματαρχών, το μεγάλο σεισμό της Θεσσαλονίκης, το 1978 και επίσης υπάρχουν κάποια περάσματα από την Αγγλία και την Κένυα. Σε δεύτερο χρόνο είμαστε στο 2002 περίπου, όπου εκεί αρχίζει να πλέκεται ένα μυστήριο. Ένα ζευγάρι, μια νεαρή μητέρα που προσπάθησε πολύ καιρό να κάνει παιδί, μαθαίνει από γιατρό ότι το παιδί πάσχει από αυτισμό. Από την άρνηση στο θυμό και μετά στην αποδοχή, η μητέρα με το παιδί θα βρεθούν με μια αναπάντεχη κληρονομιά, σε ένα πύργο στην Μάνη. Μυστικά και αλήθειες από το παρελθόν θα βγουν στο φως.
3. Στο οπισθόφυλλο θέτετε το ερώτημα: «Θα υπάρξει συγχώρεση προτού οι ενοχές σβήσουν με ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΩΣ;»
Φυσικά. Η συγχώρεση παίζει μεγάλο ρόλο στην ιστορία του βιβλίου μου. Μετά την έρευνα που έκανα για το βιβλίο και που το φιλοσόφησα…. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να μας συγχωρέσουν οι άλλοι αν δεν συγχωρήσουμε εμείς πρώτα τον εαυτό μας.
4. Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Πάντα υπάρχουν. Βρίσκομαι ήδη σε δημιουργική φάση. Εδώ και αρκετούς μήνες υπάρχει μια ιστορία στο μυαλό μου και με τη βοήθεια κάποιου υλικού που έχω, ξεκίνησα να την αποτυπώνω σταδιακά στο χαρτί.
5. Ασχολείστε με τα social media και αν ναι που μπορούμε να σας βρούμε;
Ναι, είναι μια καλή ευκαιρία να έρχομαι και σε επικοινωνία με το κοινό που με διαβάζει. Προτιμώ αυτήν την επικοινωνία από το να κάνω κάποιες παρουσιάσεις. Μπορεί κανείς να με βρει στο facebook εδώ.
Δημοσίευση σχολίου