Από το Blogger.
Αισίως φτάσαμε στην όγδοη μουσική ανάρτηση αυτής της στήλης. Τελευταία ανάρτηση καλοκαιριού και νέα τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει, όλο αυτό το διάστημα, ακούγονται στη διαπασών. Κάποια από αυτά έχουν προστεθεί στην playlist μου είτε στο αυτοκίνητο είτε στο Youtube. Σε προηγούμενες σχετικές μουσικές αναρτήσεις, η playlist έγινε γνωστή σε όλους εσάς, για να μπορείτε ανά πάσα ώρα και στιγμή να την ακούσετε κι εσείς... ή τουλάχιστον για όσους είναι λάτρης της ελληνικής μουσικής. Στατιστικώς, ο Αύγουστος ήταν ο μήνας με τις λιγότερες κυκλοφορίες ελληνικών τραγουδιών από αυτά ωστόσο ξεχώρισαν σχεδόν όλα. Ποια είναι αυτά;
Πάμε όμως να τα δούμε ένα ένα, πριν σας παρουσιάσω το τραγούδι του μήνα.
Στα τέλη του μήνα αυτού, οπτικοποιήθηκε ένα άλλο αγαπημένο μου τραγούδι, από έναν τραγουδιστή, που δεν ακολουθούσα από τα πρώτα του βήματα. Δεν υπήρξα ποτέ "Ρουβίτσα" αλλά ο pop star τραγουδιστής, όσο μεγαλώνει τόσο ομορφαίνει και οι επιλογές των τραγουδιών που ερμηνεύει τα τελευταία χρόνια, μου αρέσουν. Tο "Καλημέρα" του Σάκη Ρουβά, λοιπόν, επιστρέφει με ένα άκρως καλοκαιρινό videoclip.
Ένα τραγούδι που μας ταξίδεψε στην παλιά καλή εποχή της ελληνικής μουσικής είναι αυτό του Κώστα Χαριτοδιπλωμένου που μας προτρέπει να κάνουμε ένα "Βραδινό Μπανάκι". Ο τραγουδιστής ήταν μια ευχάριστη έκπληξη του φετινού καλοκαιριού, αφού μετά από πολύ καιρό επέστρεψε με νέο τραγούδι. Ένα ανεβαστικό τραγούδι και με χιουμοριστικό video clip γεμάτο "Ζάχαρη" είναι αυτό των Κυριάκο Παπαηλία και Dee Jay Za. Η Μαρίνα Κωνσταντινίδου δίνει το "Σύνθημα", για διασκέδαση, με ένα ξεσηκωτικό τραγούδι ενώ τέλος ο Ανδρέας Κίκας επιστρέφει με νέο τραγούδι και αισθάνεται "Όλο και καλύτερα".
Από τα λίγα ολοκαίνουρια τραγούδια που ακούστηκαν όλο αυτό το μήνα και παραθέτω παραπάνω, ένα τραγούδι από το πρώτο του άκουσμα, το ξεχώρισα και το άκουσα λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα. Το τραγούδι αυτό, έρχεται από μια φωνή που έχει δώσει το δικό της στίγμα στην ελληνική παραδοσιακή μουσική. Λίγο καλοκαιρινό και λίγο παραδοσιακό ταυτόχρονα μαζί, σίγουρα ξεσηκώνει. Ο λόγος για τη πολύ γνωστή, στο κοινό της παραδοσιακής μουσικής, Σαρακατσάνα Γιώτα Γρίβα και το τραγούδι της "Έχασα τη Γη". Την μουσική υπογράφει ο Μιχάλης Τουρατζίδης ενώ τους στίχους η DJ Jenny Tsiko. Το τραγούδι μάλιστα οπτικοποιήθηκε και το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό, με τα γυρίσματα να γίνονται στην Αίγινα.
Τριφύλλι Έβρου - Ταξίδι στο Χθες. Ένα μέρος που πέρασα πολλά καλοκαίρια, κάποτε. Όλες μου οι παιδικές καλοκαιρινές αναμνήσεις είχαν ένα όνομα, στα σίγουρα. Το χωριό μου. Τριφύλλι ή αλλιώς Πασμακτσί, για τους ντόπιους. Η ιστορία του είναι μοναδική, όπως και η ομορφιά του. Νιώθω ευγνώμων που έζησα στο χωριό. Η ζωή εκεί είναι διαφορετική και πιο ήσυχη. Οι κάτοικοι καλημερίζονται, μπαίνουν στα σπίτια του καθενός, αφού οι πόρτες είναι ανοιχτές για όλους, ακόμη και για τους κατοίκους του διπλανού χωριού. Αν και το δημοτικό του σχολείο δεν λειτουργούσε πλέον, στο προαύλιο χώρο είχε μπασκέτες, με όλες τις ηλικίες να παίζουν και να ζητωκραυγάζουν σε κάθε καλάθι. Πιο κάτω, η παιδική χαρά με κούνιες, μια τσουλήθρα και ένα γύρω γύρω όλοι και πάνω σε αυτά, παιδιά, μαζί και εμείς. Παραδίπλα ο σύλλογος, όπου κάθε χρόνο στήνονταν τα γλέντια/πανηγύρια, μέχρι που αυτά, μεταφέρθηκαν στην πλατεία. Γύρω από αυτά παρτέρια με λουλούδια αλλά και παγκάκια για να κάθεται η νεολαία και να συζητάει. Παρόμοιο σκηνικό και στην πλατεία που έσφυζε από ζωή. Εκεί, δίπλα στο Ηρώον (μνημείο), μπορούσε να δει κανείς ποδήλατα με ή χωρίς ρόδες, να πηγαινοέρχονται πέρα δώθε, όλη την ώρα και παιδικές φωνές να γίνονται ένα. Άλλα έπαιζαν κρυφτό και κρυβόντουσαν πίσω από τη στάση του λεωφορείου και άλλα έπαιζαν μπάλα. Ακριβώς δίπλα στην κοινότητα, ένα παντοπωλείο που πουλούσε ότι μπορεί κανείς να φανταστεί. Σε αυτό το χωριό, δεν μπορούσαν να λείπουν και τα καφενεία, συνολικά, δύο, όπου σύχναζαν ολημερίς οι άντρες του χωριού.
Το κάθε σπίτι είχε τη δική του αυλή με οπωροφόρα δέντρα, τι δική του αποθήκη για να βάζει τις σοδειές του αλλά και τα δικά του ζώα. Άλλωστε η κύρια ασχολία των κατοίκων ήταν η κτηνοτροφία και η γεωργία.
Στο δικό μας σπίτι, που βρίσκεται στην πλατεία του χωριού, τα μεσημέρια, βγαίναν οι ψησταριές και τα κρέατα. Εκεί δίπλα στο μεγάλο μπαξέ του παππού, μαζευόμασταν όλοι, παππούδες, θείοι και θείες, ξαδέλφια, βάζαμε από το μαγνητοφωνάκι μουσική στο τέρμα, είτε λαϊκά είτε παραδοσιακά και τραγουδούσαμε και χορεύαμε. Παράλληλα οι μεγάλοι της παρέας, θυμόντουσαν παλιά γεγονότα και μας τα διηγόντουσαν. Σε κάποια από αυτά γελούσαμε. Το απόγευμα, από τη ζέστη, μέναμε με τα εσώρουχα, χωρίς ντροπές, πιάναμε το λάστιχο της βρύσης και βρεχόμασταν. Στο τέλος πίναμε νερό από το λάστιχο. Το βράδυ εμείς τα μικρά πέφταμε για ύπνο, οι άντρες, μετά τη δουλειά, πήγαιναν στο καφενείο και παίζανε χαρτιά ή μιλούσαν ενώ οι γυναίκες είτε έβλεπαν τηλεόραση είτε κάθονταν έξω και μιλούσαν. Όσοι περνούσαν από εκεί, καληνυχτούσαν ο ένας τον άλλο, δίνοντας ραντεβού για αύριο. Το πρωί, τις περισσότερες φορές, το γάλα ήταν φρέσκο, τα πουλιά κελαηδούσαν, οδηγοί τρακτέρ φεύγανε για τα χωράφια και οι δρόμοι γέμιζαν ξανά, από νωρίς, ζωή.
Τριφύλλι Έβρου - Ταξίδι στο Σήμερα. Σήμερα, όλα αυτά είναι πλέον όμορφες αναμνήσεις από μια εποχή που δυστυχώς δε ξαναγυρνάει. Αναμνήσεις που προκαλούν μελαγχολία αλλά και συγκίνηση. Γιατί πλέον για εμάς, δεν υπάρχει κάποιος στο σπίτι να μας περιμένει, όταν πάμε. Δεν υπάρχει ο παππούς και ο μπαξές του δεν είναι περιποιημένος όσο ήταν πριν. Πλέον τον έχει αναλάβει ο μπαμπάς μου, λόγος που ανεβαίνει αρκετά συχνά στο χωριό. Μαζί του, καμιά φορά πάω κι εγώ, φροντίζοντας όσο μπορώ τον κήπο.
Οι περισσότεροι κάτοικοι δεν ζουν και τα παιδιά που τώρα πια μεγάλωσαν ζουν στην πόλη, κάνοντας τις δικές τους οικογένειες και έχοντας τις δικές τους δουλειές. Στον προαύλιο χώρο του σχολείου, οι μπασκέτες σπασμένες ενώ τα χορτάρια εκεί γύρω αλλά και πιο κάτω στην παιδική χαρά έχουν μεγαλώσει. Η παιδική χαρά στέκει εκεί με τις κούνιες ξεχαρβαλωμένες και μαζί με την τσουλήθρα και το γύρω γύρω όλοι, σκονισμένα και ασυντήρητα. Ο σύλλογος πλέον λειτουργεί ως εκλογικό τμήμα καθώς και χώρος για τα μνημόσυνα. Το παντοπωλείο και τα καφενεία δεν υπάρχουν. Η πλατεία σπανίως θα έχει παιδιά που να ξεπερνούν τα 4-5 και όποιος εναπομένων κάτοικος περνάει τα ρωτάει "τίνος είσαι εσύ"... που κάποτε όλοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας!!! Είναι λίγο αστείο.
Είναι λίγο περίεργο να γυρνάς σε ένα μέρος, που κάποτε έσφυζε ζωή και τώρα πια έχουν απομείνει λίγοι κάτοικοι. Πλέον όλοι, παλιοί και νέοι, ανταμώνουμε σε μνημόσυνα, εκλογές αλλά και γλέντια. Ο νέος Σύλλογος έχει καταφέρει με δικές του παρεμβάσεις, χωρίς καν τη βοήθεια του προέδρου και άλλων τοπικών συμβούλων, να συντηρήσει την παιδική χαρά, το σχολείο αλλά και την κοινότητα. Φυσικά πάντα προσφέρουν βοήθεια και τα γύρω χωριά.
Γιατί στο χωριό αποκτήσαμε τις αναμνήσεις που έχουμε σήμερα...
Εκεί μεγαλώσαμε και μπορούσαμε να παίζουμε όση ώρα θέλουμε, χωρίς να ανησυχούν οι δικοί μας, όπως σήμερα.
Εκεί ήμασταν ελεύθεροι και τρέχαμε χωρίς σταματημό, αφού υπήρχε ανοιχτωσιά (μεγάλος χώρος).
Εκεί μας ήξεραν όλοι.
Εκεί δεν νιώθαμε ντροπές. Δεν είχαμε να λογοδοτήσουμε σε κανέναν και δεν ενοχλούσαμε κανέναν.
Γιατί το χωριό ήταν η απόδραση μας από την πόλη.
Όποιος έχει περάσει ένα διάστημα στο χωριό σίγουρα έχει χαραγμένες στο μυαλό του, τις όμορφες στιγμές.
Γιατί στο χωριό χτίσαμε τις καλύτερες και ομορφότερες παιδικές αναμνήσεις!!!
Αν έζησες και εσύ τα καλοκαίρια σου στο χωριό, τότε είσαι τυχερός. Συνεχίζεις, κρατώντας μόνο τις όμορφες ΣΤΙΓΜΕΣ!!!
Αν θέλετε να γνωρίσετε το χωριό μου, την ιστορία του και να δείτε τις ομορφιές του, περιηγηθείτε στην επίσημη σελίδα, που με τόση αγάπη έχω φτιάξει εδώ.
Ένας ακόμη μήνας φτάνει στο τέλος και όπως στους προηγούμενους μήνες, έτσι και σε αυτόν, ένα κουτί ανοίγει. Για τρίτη φορά η σημερινή unboxing ανάρτηση έρχεται για ακόμη μία φορά από την μακρινή Κίνα. Μικρά και μεγάλα, χρήσιμα, με τον τρόπο τους, πράγματα έρχονται στο φως. Αξεσουάρ, αρκετά οικονομικά που σίγουρα κάποιοι θα θελήσετε να πάρετε ή να προτείνετε σε φίλους και γνωστούς.
Στα του video τώρα, τα πακετάκια είναι όπως προείπα από Κίνα. Τέσσερα πακετάκια, που ήρθαν στην ώρα τους. Από αυτά τα τέσσερα, τα τρία είναι για άλλους παρά για μένα. Συγκεκριμένα τα δύο από αυτά προορίζονται για δώρο σε μια κόρη φίλης μου. Εδώ και καιρό η μικρή μου είχε ζητήσει κάποια μικρά πόνυ για τη συλλογή της. Τα πόνυ αυτά δεν τα βρήκα στην ελληνική αγορά παρά μόνο στο ebay, και σε οικονομική τιμή. Ένα ακόμη αντικείμενο, το στυλό παρουσίασης (powerpoint presenter) είναι επίσης για δώρο σε συνάδελφο. Το τέταρτο προϊόν, το οποίο και παρουσιάζεται, τρίτο, στο βίντεο, είναι αποκλειστικά δικό μου. Ένα organizer για μπαταρίες.
Η παραγγελία των συγκεκριμένων προϊόντων έγινε την ίδια μέρα. Παραλήφθηκαν δέ, μέσα στην ίδια εβδομάδα, σε διάστημα λίγων ημερών. Και για τα τέσσερα συνολικά ξόδεψα περίπου 7€.
Δείτε το τρίτο video, με πράγματα από τη γνωστή σελίδα ebay, παρακάτω. Προσεχώς αναμένω κι άλλα πράγματα, που θα παρουσιαστούν μέσα από video. Αν δε θέλεις να χάνεις unboxing video, κάνε μια εγγραφή στο κανάλι ή αποθήκευσε την ιστοσελίδα μου, "Οι Δικές μου Στιγμές".
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Clive Barker
β) Τίτλος: Τα Bιβλία του Αίματος
γ) Έτος Έκδοσης: 2018
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΟΞΥ
Εν κατακλείδι, το «Τα Βιβλία του Αίματος», διαβάστηκαν απνευστί μέσα σε δύο βράδια. Aπό τα καλύτερα διηγήματα που έχω διαβάσει ποτέ, με τον συγγραφέα να μην κουράζει σε κανένα σημείο. Στην πρώτη μου γνωριμία με τον Clive Barker, έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη και σίγουρα, κανείς δεν μπορεί να διαβάσει ένα βιβλίο του Clive Barker μόνο μία φορά.
Πλοκή: Η σαδιστική αντίληψη που καταθέτει για τον τρόμο ο Clive Barker θα σας κάνει να ανατριχιάσετε από την κορυφή ως τα νύχια. Οι ιστορίες που περιέχονται στα Βιβλία του αίματος θα χωθούν σε μια γωνιά της ψυχής σας και θα παραμείνουν πεισματικά εκεί όσο κι αν θέλετε να λυτρωθείτε από τις ιστορίες του, από τη στιγμή που θα ξεκινήσετε την ανάγνωσή τους, θα έχουν ήδη αιχμαλωτίσει ένα κομμάτι της ψυχής σας που πλέον, ό,τι και να κάνει, δεν θα μπορεί να δραπετεύσει. Η σχεδόν ποιητική και λογοτεχνική πρόζα της γραφής του, η ποιότητά της, οι απόλυτα πειστικοί χαρακτήρες, το χιούμορ του, το γεγονός ότι όσα οραματίζεται ο συγγραφέας αποτυπώνονται αβίαστα στα κείμενα αυτά με μοναδικό κινηματογραφικό τρόπο, εθίζουν τον αναγνώστη κάνοντάς τον να παραδοθεί αμαχητί στις ιστορίες του μέχρι την τελευταία λέξη. Η καθεμία από τις ιστορίες που βρίσκονται στους έξι τόμους των Βιβλίων του αίματος θα αλιεύσουν από το υποσυνείδητό σας τους καλά θαμμένους και απωθημένους φόβους σας. Πρόκειται για μια επική συλλογή του μακάβριου. Από τη στιγμή που θα ξεκινήσετε την ανάγνωση, είστε αναγκασμένοι να περπατήσετε στα σκοτεινά μονοπάτια της ύπαρξης που αφειδώς προσφέρει ο συγγραφέας. Το χειρότερο είναι ότι θα επιστρέφετε μαρτυρικά ξανά και ξανά σ’ αυτά τα μονοπάτια, καθώς κανείς δεν μπορεί να διαβάσει ένα βιβλίο του Clive Barker μόνο μία φορά.
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Το όνομα του συγγραφέα, δεν μου ήταν άγνωστο. Γνώριζα πολύ καλά ποιος ήταν, αν και ποτέ δεν είχε πέσει βιβλίο του στα χέρια μου. Έχω δει όμως ταινίες του, και συγκεκριμένα όλη την τριλογία Hellraiser, η οποία και μου άρεσε. Στην προσωπική μου βιβλιοθήκη, ο Clive Barker, μέχρι πρότινος δεν είχε θέση, παρόλο που τα βιβλία του έπεφταν στην αντίληψη μου, σε σχετικές εκθέσεις βιβλίων, που επισκεπτόμουν κατά καιρούς. Τη συγκεκριμένη συλλογή διηγημάτων, την γνώρισα μέσα από μια παρουσίαση βιβλίου, που έκανε, ο Ηλίας Φουντούλης στην εκπομπή για λογοτεχνικά βιβλία τρόμου, που παρουσιάζει στο Youtube. Ευτυχώς για εμένα, λοιπόν, η συλλογή αυτή, μετά από χρόνια, επανακυκλοφορεί.
«Τα Βιβλία του Αίματος», είναι μια συλλογή διηγημάτων, με τις εκδόσεις Οξύ, να έχουν κάνει εκπληκτική δουλειά, τόσο στο εξώφυλλο όσο και στο ίδιο το βιβλίο. Αρχικά το εξώφυλλο είναι γεμάτο αίμα άλλωστε ο συγγραφέας έχει γράψει ιστορίες βαμμένες με αίμα. Αυτό που θα τραβήξει περισσότερο στο εξώφυλλο ωστόσο, είναι το όνομα του βασιλιά Stephen King, που βρίσκεται πάνω ακριβώς από το όνομα του συγγραφέα τονίζοντας ότι «έχω δει το μέλλον του τρόμου και το όνομα του είναι Clive Barker».
«Τα Βιβλία του Αίματος» αποτελούνται από έξι σκοτεινές ιστορίες τρόμου και φαντασίας. Κάποιες από αυτές αρκετά σκοτεινές, κάποιες άλλες βίαιες και κάποιες άλλες αηδιαστικές. Το βιβλίο του αίματος, Το τρένο του Μεσονυκτίου, Το Φλύαρο και ο Τζακ, Μπλουζ αίματος για ένα γουρούνι, Σεξ - Θάνατος και Αστροφεγγιά και Στους λόφους οι πόλεις.
Στη συλλογή αυτή, ο Barker, καταφέρνει και προσφέρει στον αναγνώστη δυνατές στιγμές τρόμου, φαντασίας αλλά και μυστηρίου, μέσα από μόλις έξι ιστορίες. Ιστορίες μικρές, αλλά και μεγάλες, με την κάθε μία από αυτές να έχει διαφορετική κατάληξη. Άλλες θα τρομάξουν άλλες θα σας ταξιδέψουν στο κόσμο των νεκρών, κι άλλες θα σας βάλουν σε σκέψεις. Όλες οι ιστορίες είναι απίστευτα καλογραμμένες από τον συγγραφέα αλλά και πολύ καλά μεταφρασμένες από τον Γιάννη Πλεξίδα. Οι περιγραφές του συγγραφέα, άρτιες, μοναδικές αλλά και ταυτόχρονα ατμοσφαιρικές, σε ταξιδεύουν σε σκοτεινά μονοπάτια.
Σε αυτές λοιπόν τις ιστορίες, δε θα μπορούσαν να λείψουν πρωτίστως οι κακοί αλλά και οι καλοί. Οι νεκροί, τα ψευτομέντιουμ, οι στοιχειωμένες στάσεις τρένων, τα φαντάσματα και τα σκοτεινά πνεύματα. Σε όλες τις ιστορίες ο ρυθμός είναι γρήγορος, με τον συγγραφέα να μην κουράζει σε κανένα σημείο, με αποτέλεσμα οι σελίδες να γυρνάνε η μία μετά την άλλη. Προσωπικά δεν ξεχώρισα κάποια από αυτές. Η κάθε μία, διαφέρει από την άλλη και τα φινάλε αυτών, να είναι πέρα για πέρα, αντάξια όλων των ιστοριών.
«Τα Βιβλία του Αίματος», είναι μια συλλογή διηγημάτων, με τις εκδόσεις Οξύ, να έχουν κάνει εκπληκτική δουλειά, τόσο στο εξώφυλλο όσο και στο ίδιο το βιβλίο. Αρχικά το εξώφυλλο είναι γεμάτο αίμα άλλωστε ο συγγραφέας έχει γράψει ιστορίες βαμμένες με αίμα. Αυτό που θα τραβήξει περισσότερο στο εξώφυλλο ωστόσο, είναι το όνομα του βασιλιά Stephen King, που βρίσκεται πάνω ακριβώς από το όνομα του συγγραφέα τονίζοντας ότι «έχω δει το μέλλον του τρόμου και το όνομα του είναι Clive Barker».
«Τα Βιβλία του Αίματος» αποτελούνται από έξι σκοτεινές ιστορίες τρόμου και φαντασίας. Κάποιες από αυτές αρκετά σκοτεινές, κάποιες άλλες βίαιες και κάποιες άλλες αηδιαστικές. Το βιβλίο του αίματος, Το τρένο του Μεσονυκτίου, Το Φλύαρο και ο Τζακ, Μπλουζ αίματος για ένα γουρούνι, Σεξ - Θάνατος και Αστροφεγγιά και Στους λόφους οι πόλεις.
Στη συλλογή αυτή, ο Barker, καταφέρνει και προσφέρει στον αναγνώστη δυνατές στιγμές τρόμου, φαντασίας αλλά και μυστηρίου, μέσα από μόλις έξι ιστορίες. Ιστορίες μικρές, αλλά και μεγάλες, με την κάθε μία από αυτές να έχει διαφορετική κατάληξη. Άλλες θα τρομάξουν άλλες θα σας ταξιδέψουν στο κόσμο των νεκρών, κι άλλες θα σας βάλουν σε σκέψεις. Όλες οι ιστορίες είναι απίστευτα καλογραμμένες από τον συγγραφέα αλλά και πολύ καλά μεταφρασμένες από τον Γιάννη Πλεξίδα. Οι περιγραφές του συγγραφέα, άρτιες, μοναδικές αλλά και ταυτόχρονα ατμοσφαιρικές, σε ταξιδεύουν σε σκοτεινά μονοπάτια.
Σε αυτές λοιπόν τις ιστορίες, δε θα μπορούσαν να λείψουν πρωτίστως οι κακοί αλλά και οι καλοί. Οι νεκροί, τα ψευτομέντιουμ, οι στοιχειωμένες στάσεις τρένων, τα φαντάσματα και τα σκοτεινά πνεύματα. Σε όλες τις ιστορίες ο ρυθμός είναι γρήγορος, με τον συγγραφέα να μην κουράζει σε κανένα σημείο, με αποτέλεσμα οι σελίδες να γυρνάνε η μία μετά την άλλη. Προσωπικά δεν ξεχώρισα κάποια από αυτές. Η κάθε μία, διαφέρει από την άλλη και τα φινάλε αυτών, να είναι πέρα για πέρα, αντάξια όλων των ιστοριών.
Εν κατακλείδι, το «Τα Βιβλία του Αίματος», διαβάστηκαν απνευστί μέσα σε δύο βράδια. Aπό τα καλύτερα διηγήματα που έχω διαβάσει ποτέ, με τον συγγραφέα να μην κουράζει σε κανένα σημείο. Στην πρώτη μου γνωριμία με τον Clive Barker, έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη και σίγουρα, κανείς δεν μπορεί να διαβάσει ένα βιβλίο του Clive Barker μόνο μία φορά.
4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Ήρθε η ώρα λοιπόν, να σας παρουσιάσω στο σημερινό τοπ 5, τους πέντε αγαπημένους μου άντρες ηθοποιούς.
Τοp 5 - Αγαπημένοι Ξένοι Ηθοποιοί
5. Patrick Swayze
Ένας χορός και μάλιστα βρώμικος ήταν αρκετός. Τι και αν η ταινία που έκανε επιτυχία κυκλοφόρησε το 1987, χρονιά που δεν είχα γεννηθεί ακόμα. Ευτυχώς για εμένα το Dirty Dancing παίχτηκε κάμποσες φορές σε επανάληψη, κυκλοφόρησε σε βιντεοκασέτα αλλά και μετέπειτα σε dvd. Και ναι τα έχω και τα δύο. Για να βλέπω και να θυμάμαι τον Patrick Swayze.
Το 2009, σε ηλικία 57 ετών, έφυγε "νωρίς" από τη ζωή καθώς διαγνώσθηκε με καρκίνο. Ο "Αόρατος Εραστής", Patrick Swayze, για 30 χρόνια, έκανε μια σπουδαία καριέρα τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο, που θα ζήλευαν πολλοί. Έγινε περισσότερο γνωστός μέσα από τις ταινίες Dirty Dancing και Ghost καθώς και μέσα από την σειρά Βόρειοι και Νότιοι, που παίχτηκε και στην ελληνική οθόνη. Ηθοποιός, χορευτής, τραγουδιστής και στιχουργός, ο Patrick Swayze ανακηρύχθηκε το 1991, ως "Πιο Σέξι Άνδρας" ενώ απέκτησε λίγα χρόνια μετά και το δικό του αστέρι στη Λεωφόρο του Hollywood. Περισσότερα για τον Patrick Swayze δείτε ΕΔΩ
4. Tom Hanks
Ο ρόλος του και η ερμηνεία του στο Forrest Gump, ήταν αρκετά για να με κάνουν να λατρέψω τον Tom Hanks. Είναι από τους ηθοποιούς, που μπορεί να μην τον αποκαλέσουν sex symbol, αλλά έχει κάνει πολλά στα χρόνια που βρίσκεται στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Με όλες του τις ερμηνείες δίνει ρεσιτάλ, λες και οι ρόλοι έχουν γραφτεί πάνω του. Παντρεμένος με σύζυγο ελληνικής καταγωγής, ο ηθοποιός δηλώνει φιλέλληνας και δεν χάνει ευκαιρία να εκθειάζει την χώρα μας. Και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα.
Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, το 1980 στην ταινία Ο Δολοφόνος με το Στιλέτο. Άρχισε ωστόσο να γίνεται γνωστός μέσα από την ταινία Γοργόνα, το 1984. Μέχρι και το 1986, ο ηθοποιός δεν έκανε κάτι αξιόλογο, με τις ταινίες να σημειώνουν απογοητευτικά νούμερα. Το 1988, όμως, πρωταγωνίστησε στην ταινία Big, η οποία του εξασφάλισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Από το 1992 και μετά, η πορεία του είναι μόνο ανοδική, χάρη στους δραματικούς ρόλους του. Το 1993 κέρδισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Φιλαδέλφεια ενώ το 1994 έκανε πάταγο με την ταινία Forrest Gump, κερδίζοντας για δεύτερη φορά το χρυσό αγαλματίδιο. Apollo 13, Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν, Έχετε Μήνυμα Στον Υπολογιστή Σας, Το Πράσινο Μίλι, O Ναυαγός, Πιάσε Με Αν Μπορείς, Captain Phillips, Sully είναι μερικές από τις ταινίες που αγάπησα και ξεχώρισα. Τον λάτρεψα λίγο περισσότερο με το ρόλο του ως Robert Langton, στις μεταφορές των βιβλίων του Dan Brown. Περισσότερα για τον Tom Hanks δείτε ΕΔΩ
3. Leonardo DiCaprio
Όχι δεν ήταν ο Τιτανικός η αφορμή να γνωρίσω και να ερωτευτώ αυτόν τον άντρα. Η γνωριμία μου μαζί του ήταν τυχαία, εντελώς τυχαία. Ήταν ο Romeo, στην ταινία Romeo + Juliet, το 1996. Ίσως να ήταν και η πρώτη σημαντική ταινία που τον εκτόξευσε παγκοσμίως. Γιατί μετά ήρθε ο Τιτανικός, το peak της καριέρας του. Και όχι δεν ήμουν από αυτές που έκλαιγαν όταν πέθανε απλά απορούσα γιατί η άλλη δεν έκανε λίγο χώρο να ανέβει πάνω στη σχεδία και να σωθεί και αυτός. Παρόλο που ο ίδιος κέρδισε δύο Χρυσά Βατόμουρα, ως χειρότερη ερμηνεία, οι ταινίες Ο Άνθρωπος Με Τη Σιδερένια Μάσκα και Η Παραλία, μου άρεσαν πάρα πολύ.
Έκανε την πρώτη του εμφάνιση, το 1995, στη σειρά Parenthood. Η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση έγινε με την ταινία Critters 3, το 1991. Το 1992 πρωταγωνίστησε στην ταινία Αγεφύρωτες Σχέσεις με τον Robert DeNiro. Η πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία β' ανδρικού ρόλου, ήρθε με την ταινία What's Eating Gilbert Grape, που συμπρωταγωνιστούσε με τον Johnny Depp. To 1997 ήταν μια χρονιά σταθμός για την καριέρα του, αφού πρωταγωνίστησε με την Kate Winslet στον Τιτανικό. Έκτοτε έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες που σημείωσαν επιτυχία, χωρίς ποτέ ωστόσο να κερδίσει το πολυπόθητο χρυσό αγαλματίδιο. Πιάσε Με Αν Μπορείς,Ο Πληροφοριοδότης, Ματωμένο Διαμάντι, Shutter Island, Inception, Django: Ο Τιμωρός, Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ, Ο Λύκος της Wall Street. Όλες ταινίες αγαπημένες, που εισέπραξαν παγκόσμια επιτυχία. Παρόλα αυτά το Όσκαρ κατάφερε και το κέρδισε με την ταινία, Η Επιστροφή. Περισσότερα για τον Leonardo DiCaprio δείτε ΕΔΩ
2. Robert Downey Jr
Αυτός ο άνθρωπος, αυτός. Εκδικητής από τους λίγους. Βασικά είτε είναι εκδικητής είτε ντετέκτιβ, κάνει τη δουλειά του καλά και σώζει τον κόσμο, από τους κακούς. Τον γνώρισα μέσα από την κωμική ταινία Δύο κορίτσια και ένας τύπος, το 1998. Τον συνάντησα ξανά στο Gothika, το 2003 και μετά στο Zodiac, το 2007. Αυτό ήταν. Κόλλησα μαζί του. Ξέθαψα όλες τις παλιότερες ταινίες που έχει παίξει, ακόμα και αυτές που έκανε και ολιγόλεπτες εμφανίσεις. Ο ρόλος του ως Sherlock Holmes, είναι μακράν ο καλύτερος του. Το καλύτερο μου βέβαια να βλέπω έναν αγαπημένο μου ηθοποιό να ενσαρκώνει έναν από τους αγαπημένους μου αστυνομικούς ήρωες.
Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, το 1970, στην ταινία Pound. Το 1987 πήρε τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Less Than Zero. Το 1992, για τον ρόλο του στην ταινία, Chaplin, κέρδισε το βραβείο BAFTA ενώ είχε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Από το 1996 μέχρι και το 2001, συλλαμβάνονταν για ναρκωτικά ενώ έκανε και φυλακή. Κατάφερε με την βοήθεια ενός κέντρου αποτοξίνωσης, να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά. Του δόθηκαν ρόλοι και η καριέρα του έκτοτε βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Οι ρόλοι του ως Τονυ Σταρκ (Iron Man) αλλά και του διάσημου ντετέκτιβ Σέρλοκ Χόλμς, τον κατέταξαν στην ελίτ του Hollywood. Περισσότερα για τον Robert Downey Jr δείτε ΕΔΩ
1. Johnny Depp
Έρωτας είναι θαρρώ...και με λυπεί πολύ η κατά καιρούς συμπεριφορά του. Παρόλα αυτά, είναι μεγάλη αδυναμία μου. Τον πρωτογνώρισα ως Ψαλιδοχέρη, ταινία του 1990. Η εν λόγω ταινία μάλιστα παιζόταν αρκετές φορές στην ελληνική τηλεόραση και παρόλο που ήμουν μικρή με άφηναν οι δικοί μου και την έβλεπα. Στην αρχή η ταινία με τρόμαζε, με τα χρόνια, την βλέπω και γελάω. Ο ρόλος του ως Τζακ Σπάροου, στους Πειρατές της Καραϊβικής, είναι απλά αξεπέραστος.
Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, το 1984, στην ταινία, Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες. Έγινε γνωστός μέσα από το ρόλο του μυστικού αστυνομικού στην τηλεοπτική σειρά 21 Jump Street. Το 1993, συμπρωταγωνίστησε με τον Leonardo DiCpario, στην ταινία What's Eating Gilbert Grape. Το 1999 κέρδισε το βραβείο Blockbuster για το ρόλο του στην ταινία Ο Μύθος του ακέφαλου Καβαλάρη. Το 2004 κερδίζει το βραβείο SAG, καλύτερου Α΄Αντρικού Ρόλου, για την ταινία Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Η Κατάρα του Μαύρου Μαργαριταριού. Απέσπασε βραβεία People’s Choice, Χρυσή Σφαίρα και MTV Movie, για τους ρόλους που υποδύθηκε. Η ένατη πύλη, Chocolat, Blow, Κάποτε στο Μεξικό, Μυστικό παράθυρο, Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας, Sweeney Todd: Ο φονικός κουρέας της οδού Φλιτ, Δημόσιος κίνδυνος, Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, Dark Shadows, Ο μοναχικός καβαλάρης, Τα Μυστικά του Δάσους, Ανίερη συμμαχία, Η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη, Φανταστικά ζώα και πού βρίσκονται, Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές είναι οι πιο αγαπημένες από τις πολλές στις οποίες έχει πρωταγωνιστήσει ο γνωστός ηθοποιός. Περισσότερα για τον Johnny Depp δείτε ΕΔΩ
Αυτό ήταν το δικό μου top 5 με τους δικούς μου Ξένους Ηθοποιούς.
Ποιοι είναι οι δικοί σας αγαπημένοι Ξένοι Ηθοποιοί;
Τρεις μήνες τώρα, που υπάρχει αυτή η στήλη, τα σχόλια που έλαβα μπορώ να πω πώς μόνο θετικά είναι. Σε προηγούμενη ανάρτηση αναφέρθηκα όμως και σε κάποια, κι ευτυχώς ήταν λίγα, αρνητικά σχόλια. Το τέλος του καλοκαιριού πλησιάζει και μαζί με αυτό, μια ακόμη μεγάλη αλήθεια θα ειπωθεί μέσα από αυτήν την ανάρτηση.
Ένα από τα μότο που έχω και ακολουθώ στη ζωή μου, είναι το σημερινό. Ένα μότο, μια αλήθεια που σίγουρα κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί. Με αυτό το μότο, έκλεισα ένα μεγάλο κύκλο της ζωής μου. Η επαφή με τα μικρά παιδιά, από την τελευταία μου δουλειά, ήταν η αφορμή για συλλογισμούς. Μακάρι να μέναμε ακόμα παιδιά. Όλα θα ήταν πιο απλά και κάποια πράγματα θα τα βλέπαμε αλλιώς. Η σημερινή αλήθεια, τα περιέχει όλα.
Από το προσωπικό μου προφίλ στο instagram, εδώ και καιρό παρουσίασα, αυτήν την αλήθεια, η οποία μάλιστα προσέλκυσε 310 θεατές και 12 σχόλια με καρδούλες και το πόσο δίκιο εμπερικλείει αυτό το status. Αν θέλετε να βλέπετε τις αλήθειες, νωρίτερα, και να μην περιμένετε κάθε μήνα την ανάρτηση, μπορείτε να με ακολουθήσετε στο instagram, άλλωστε είναι δημόσιο το προφίλ, να ενημερώνεστε κι από εκεί, να γνωριστούμε, να με δείτε και να σας δω και γιατί όχι να τα λέμε!!!
Η Αλήθεια του Αυγούστου
Αισίως, φτάσαμε στην πέμπτη ανάρτηση αυτής της στήλης, που κάποιοι αναγνώστες, την είδατε ενδιαφέρουσα και ιδιαιτέρως χρήσιμη. Όπως και σε προηγούμενες αναρτήσεις έτσι και σε αυτή γνωρίζουμε για μικροπράγματα που συναντάμε στην καθημερινότητα μας. Στη σημερινή ανάρτηση, λοιπόν, κάνω λόγο για τον χάρακα. Όλοι γνωρίζουμε τι είναι και ποια η χρήση του. Είναι εκείνο το γεωμετρικό όργανο που χρησιμοποιούσαμε στα Μαθηματικά, για να μετρήσουμε ή να χαράξουμε σωστά ευθείες γραμμές. Στην καθημερινότητα μας, ο χάρακας δεν έχει διαφορετική χρήση. Ο χάρακας κυκλοφορεί σε διάφορα μεγέθη και η κατασκευή του ποικίλλει(πλαστική, ξύλινη, μεταλλική).
Γνώριζες ότι ....
- Ο χάρακας προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη "χάραξ"
- Υπάρχουν εφαρμογές στο κινητό που προσομοιώνουν τον χάρακα.
- Δεν υπάρχει γνωστός καταχωρητής πατέντας εφεύρεσης του χάρακα, αλλά ξέρουμε πως υπάρχει με την μορφή που τον γνωρίζουμε από το 1700 περίπου.
- Πριν το χάρακα και το μέτρο οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν κυρίως μέρη του σώματος τους για να μετρήσουν αποστάσεις, όπως πόδια, το μήκος του αντίχειρα κ.α.
- Ο μεγαλύτερος κατασκευαστής χαράκων στις ΗΠΑ είναι η Westcott με ιστορία πάνω από 140 χρόνια.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Ταινία: 1922
Σκηνοθεσία: Zak Hilditch
Πρωταγωνιστούν: Thomas Jane, Molly Parker, Dylan Schmid κ.α
Είδος Ταινίας: Αστυνομική / Δραματική / Μυστηρίου
Έτος Παραγωγής: 2017
Διάρκεια: 101΄
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Είναι πλέον γεγονός, ότι το Netflix μπήκε για τα καλά στη ζωή μας. Έτσι και στη δική μου περίπτωση, δεν πάει πολύ καιρός, που έχω μπει και εγώ σε αυτήν την παρέα. Είναι αλήθεια πως ο πρώτος μήνας είναι δωρεάν και στην πλατφόρμα του Netflix, μπορεί ο καθένας να βρει αυτό που θέλει. Παιδικά, σειρές αλλά και ταινίες σε πρώτη μετάδοση. Έπεσε λοιπόν στην αντίληψη μου, η ταινία 1922. Προσωπικά δεν έχω διαβάσει την ομώνυμη νουβέλα αλλά το ότι γράφτηκε από τον Stephen King, αυτό από μόνο του, με έκανε να παρακολουθήσω αυτήν την ταινία. Πλασαρίστηκε ως ταινία τρόμου, κάτι που δεν ισχύει, ακριβώς.
Το 1922, ένας άντρας, ο Wilfred James, με τη βοήθεια του γιού του, δολοφονεί την ίδια του τη γυναίκα, Arlette, στο ράντζο τους, στην Νεμπράσκα. Χρόνια μετά, έχοντας απομείνει μόνος του και παλεύοντας με τους δαίμονες του παρελθόντος, ο Wilfred ομολογεί εγγράφως τη δολοφονία της συζύγου του. Ο θάνατος της αποτέλεσε την αρχή της μακάβριας ζωής που θα ακολουθούσε τον Wilfred. Ο ίδιος γυρίζει το χρόνο πίσω και αφηγείται την δολοφονία της συζύγου, τον λόγο που τον οδήγησε σε αυτήν του την πράξη αλλά και τις συνέπειες που τον βρήκαν εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Γιατί πάντα όλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις πράξεις μας!!!
Στα συν της ταινίας, η καλή σκηνοθεσία από μέρους του Zak Hilditch καθώς και η ατμόσφαιρα που στήθηκε. Το σενάριο της και η αφήγηση γύρω από αυτήν. Οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών. Το ότι το σενάριο της ταινίας βασίζεται σε ιστορία του Stephen King.
Στα μείον της ταινίας, η αργή έως και βαρετή εξέλιξη της ιστορίας, η απουσία τρομακτικών σκηνών αλλά και ανατροπών. Επιπλέον η αναμενόμενη εξέλιξη της καθώς και το φινάλε της.
Εν κατακλείδι, το "1922" είναι μια καλοστημένη και καλοσκηνοθετημένη δουλειά, ενός δραματικού ψυχολογικού θρίλερ με ελάχιστες δόσεις μυστηρίου και τρόμου. Καλογυρισμένη μεν, αλλά η ταινία με το ρυθμό της, θα κουράσει πολύ, μιας που λίγο πολύ είναι αναμενόμενη η εξέλιξη της και προδιαγεγραμμένο το φινάλε της.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Αν έχεις διαβάσει το ομώνυμο βιβλίο του βασιλιά ή είσαι φαν του συγγραφέα.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6/10
TRAILER:
_______________________________________________________________________
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons