Με αφορμή λοιπόν την τελευταία κυκλοφορία βιβλίου του, του έθεσα τις παρακάτω ερωτήσεις. Με την ευκαιρία, να τον ευχαριστήσω για τη παρακάτω συνέντευξη που μου παραχώρησε.
1. Ποιος είναι ο Γιώργος Γιώτσας και με τι ασχολείται;
Εργάζομαι ως νυχτερινός ρεσεψιονίστ σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας. Αυτό για τα προς το ζην. Ασχολούμαι με τη συγγραφή -καθώς έχω αγάπη και πάθος τόσο για το διάβασμα όσο και για τη συγγραφή. Χρόνο βρίσκω τις μικρές εκείνες ώρες της νύχτας, που είμαι μόνος μου στη ρεσεψιόν και η Μούσα αρχίζει να ψιθυρίζει το γλυκό της τραγούδι.
2. Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το νέο σας βιβλίο, με τον τίτλο «Κάτω από το Κρεβάτι»;
"Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το νέο σας βιβλίο", στην ουσία "τι είναι αυτό το βιβλίο;"... Δεν υπάρχει πιο δύσκολη ερώτηση για έναν συγγραφέα! Επιτρέψτε μου να παραθέσω κάτι που είχε πει ο ομότεχνος, Ρίτσαρντ Φλάναγκαν:
“Τα μυθιστορήματα δεν είναι καθρέπτες της ζωής, τα μυθιστορήματα δεν μας εξηγούν τη ζωή, ούτε συνιστούν οδηγίες για τη ζωή. Τα μυθιστορήματα είτε είναι η ίδια η ζωή, είτε δεν είναι τίποτα”.
Προσωπικά λοιπόν, πιστεύω ότι μπορεί να υπάρχει απλά... ένα συναρπαστικό βιβλίο, χωρίς να υπάρχει πάντα κάποιο βαθύτερο αίτιο -παρά η ίδια η ζωή! Και μέσα από το βιβλίο αυτό -που είπαμε ότι είναι η ίδια η ζωή- ο καθένας μας θα αφουγκραστεί το νόημα που απευθύνεται σε εκείνη και σε εκείνον.
Ο συγγραφέας είναι και αναγνώστης ταυτόχρονα καθώς στην ουσία αποτυπώνει στο χαρτί την ιστορία που του ψιθυρίζει η Μούσα.
3. Ποια τα πρώτα συναισθήματα όταν πήρατε στα χέρια σας πλέον τυπωμένο το βιβλίο σας;
Πολύ ωραία ερώτηση! Είμαι 7 χρόνια περίπου στο χώρο του βιβλίου ως συγγραφέας, έχω δει τρια προσωπικά βιβλία να εκδίδονται εώς τώρα, και πολλά διηγήματα να εκδίδονται σε ανθολογίες επίσης, αλλά κάθε φορά που κρατάω στα χέρια μου, τυπωμένο το βιβλίο που μου ψιθύρισε η Μούσα και αφιέρωσα ώρες, έδωσα αγάπη, θυσίασα πράγματα από τον εαυτό και τη ζωή μου για να “γεννηθεί”... εκείνες οι στιγμές είναι πολύτιμες, τα συναισθήματα είναι πολλά και είναι έντονα. Είναι κάτι ειλικρινές για αυτό και είναι μεγάλη η χαρά να το μοιράζομαι με τον αναγνώστη. Γιατί το “Κάτω από το Κρεβάτι” όπως και κάθε βιβλίο που ο συγγραφέας το έγραψε με πάθος, αγάπη και έμεινε πιστός στην Μούσα... δεν είναι απλά μελάνι και χαρτί, αλλά είναι κάτι που εμπεριέχει ζωή, είναι ένα ταξίδι, είναι μια καρδιά που χτυπάει δυνατά.
Επίσης θυμάμαι, ότι κάποια χρόνια πριν, τριγύριζα στα σούπερ μάρκετ και στα βιβλιοπωλεία και έπαιρνα βιβλία στα χέρια μου, τα φυλλομετρούσα, πρόσεχα τις γραμματοσειρές, όλες εκείνες τις λεπτομέρειες... Για να δω πως είναι ένα “Τυπωμένο Βιβλίο”... Το ότι τώρα τόσοι αναγνώστες έχουν αγκαλιάσει τα βιβλία μου, υπάρχουν σε τοποθέτηση σε μεγάλες αλυσίδες βιβλιοπωλείων, δίπλα σε συγγραφείς όπως ο Stephen King, και ότι το “Κάτω από το Κρεβάτι” ύστερα από ψηφοφορία 170.000 αναγνωστών, ψηφίστηκε στα 10 κορυφαία βιβλία των φετινών βραβείων Public... Είναι μια υπέροχη διαδρομή που ακόμα συνεχίζεται... Είναι κάτι που με συγκινεί, που με γεμίζει ενθουσιασμό, με γεμίζει αγάπη.
4. Πόσο απαιτητική είναι η συγγραφική διαδικασία και πόσο χρόνο σας πήρε η ολοκλήρωση του νέου σας βιβλίου;
Η συγγραφική διαδικασία είναι πολύ απαιτητική και είναι μια διαδικασία κατά την οποία πρέπει να δουλέψεις σκληρά, με απόλυτη αγάπη και πάθος (γιατί θα σε δοκιμάσει η συγγραφή) και πάντα με πίστη στην Μούσα και σεβασμό στον αναγνώστη. Οφείλουμε στους αναγνώστες να γράφουμε με ειλικρίνεια και αυτό κάνω πάντα.
Ένας συγγραφέας μπορεί να γράψει ένα βιβλίο μέσα σε τρεις μέρες (αν πιστέψουμε τον Stephen King, στο “Οργή“ ) ή μπορεί να χρειαστεί χρόνια ολόκληρα (βλ. George R.R. Martin και “Το Παιχνίδι του Στέμματος”). Προσωπικά έχω βιώσει περίεργα το χρόνο και στα τρία βιβλία που έγραψα μέχρι τώρα. Αυτό γιατί γράφω χωρίς συνεχόμενη ροή -χρονικά- και δεν μιλάω μόνο για τα διήγηματα που είναι εξ ορισμού διαφορετικές ιστορίες. Γράφω σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και σε διαφορετικά μέρη. Το μυθιστόρημα “Εκ Νεκρών” θυμάμαι να το γράφω σε Αθήνα, Θεολόγο, Χερτφορνσάηρ, Λονδίνο και πάλι Αθήνα, σε διαφορετικές περιόδους. Έτσι και το “Κάτω από το Κρεβάτι”, έχει διηγήματα που έχω γράψει σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και μέρη. Το παλαιότερο είναι (ένα από τα αγαπημένα του αναγνωστικού κοινού -και horror) το “Tερατογέννεση” που είχα ετοιμάσει για το πρώτο προσωπικό βιβλίο το 2011- αλλά εν τέλει συμπεριλήφθηκε στο τρίτο προσωπικό, το “Κάτω από το Κρεβάτι”, μαζί με άλλα ετερόκλητα διηγήματα που έχουν όμως κοινές συνισταμένες -και έχω γράψει από τότε, μέχρι και το 2016. Το αποτέλεσμα δένει πέρα από κάθε προσδοκία και οι κριτικές από τους αναγνώστες και του λάτρεις του είδους με κάνουν περήφανο και χαρούμενο γιατί τονίζουν αυτή την ανομοιομορφοία και δίνουν βάρος στα κοινά στοιχεία που ενώνουν τα διηγήματα αυτά.
5. Για ποιο λόγο αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή του είδους του τρόμου και της φαντασίας;
“Γράφω γιατί μ’ αρέσει. Νιώθω -είναι η αλήθεια-, να λαμβάνω μηνύματα από ένα σκοτεινό μέρος του μυαλού μου, μηνύματα που πρέπει να γίνουν ιστορίες. Όταν αυτές τελειώνουν -όταν η αποστολή μου έχει τελειώσει και βλέπω την ιστορία να μου χαμογελάει απ' το χαρτί-, τότε αισθάνομαι απλά υπέροχα.
Γιατί όμως ιστορίες φαντασίας/τρόμου και όχι ας πούμε, παιδικά παραμυθάκια; Kαλή ερώτηση αλλά η απάντηση είναι πολλή εύκολη και έρχεται αβίαστα. Γιατί φοβάμαι.
Ο Ρικάρντο Πίλια είχε πει ότι κάθε ιστορία έχει πάντα μέσα της δύο ιστορίες. Τη φανερή - και την κρυφή. Εγώ θα σας μιλήσω για τη δεύτερη.
Θέλω να γράψω για τα πράγματα που φοβάμαι... Τις σκιές που βλέπω πίσω από την ντουλάπα το βράδυ.. Τα ουρλιαχτά που ακούω πέρα από τον ορίζοντα.. Τα σιγανά γέλια κάτω από το πάτωμα.. Τις διαβολικές αντανακλάσεις της φωτιάς στον τοίχο.. Το θρόισμα της κουρτίνας μια καλοκαιρινή μέρα...
Γι’ αυτά και για πολλά άλλα ακόμα...”
- Από την εισαγωγή του εξαντλημένου “Εκείνος που ψιθυρίζει πάνω από τα βουνά και άλλες ιστορίες” (εκδ. Momentum, 2012)
6. Το βιβλίο με τίτλο «Κάτω από το Κρεβάτι» είναι το τρίτο σας, συνολικά, βιβλίο, και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως. Τι «κρύβεται» τελικά κάτω από ένα κρεβάτι; (Λίγα λόγια για το βιβλίο)
Να αφουγκραστείς εσύ... αυτό που είναι κρυμμένο εκεί για εσένα.
Το “Κάτω από το Κρεβάτι” είναι ένα σκοτεινό δωμάτιο (αν και κάποιοι θα έλεγαν, μια αγωνιώδη βόλτα με ένα τραινάκι σε λούνα παρκ του τρόμου)... Και μέσα του υπάρχουν έννοιες όπως η ανθρώπινη αδικία, αδυναμία αλλά και σκληρότητα. Έννοιες όπως η ελπίδα, ο έρωτας, και τα ανθρώπινα συναισθήματά. Έννοιες όπως η απώλεια και η θλίψη, η ψυχική υγεία, ή ζωή μετά θάνατον, το καλό και το κακό.
...Και όλες εκείνες οι σχισμές στο ύφασμα της πραγματικότητας.
...Και όλες εκείνες οι σχισμές στο ύφασμα της πραγματικότητας.
7. Στις ιστορίες του βιβλίου, το φινάλε μιας ιστορίας το είχατε από την αρχή στο μυαλό σας, ή διαμορφώθηκε στην πορεία;
Πάντα ξεκινάω την ιστορία από μια ιδέα, από κάτι που εμπνέυστηκα, από κάτι που οπωσδήποτε πρέπει να ειπωθεί και στην πορεία μαθαίνω και εγώ που θα μας οδηγήσει αυτό... Όπως αναφέρει και ο Joe Hill:
"Συμφωνώ 100% στο θέμα της πλοκής που είναι σχεδιασμένη εκ των προτέρων -Όποιος συγγραφέας το κάνει αυτό, πρέπει να καίγεται στην πυρά. Και μάλιστα με το σχέδιο και τις σημειώσεις του να χρησιμοποιούνται για προσάναμα"
Ποτέ δεν έχω προσχεδιασμένη την πλοκή μιας ιστορίας (γιατί πάντα γράφω με ειλικρίνεια και αποφεύγω κάθε τι που θα είναι “στημένο”) αλλά όπως και σε πολλούς ομότεχνους μου, πολλές φορές μια ιστορία ξεκινάει από το τέλος! Η έμπνευση έρχεται ξαφνικά με την τελευταία σκηνή, και πρέπει μετά να ανακαλύψω πως φτάσαμε εκεί! Είναι συναρπαστικό όταν συμβαίνει και στο “Κάτω από το Κρεβάτι” έχει συμβεί τουλάχιστον σε δύο ιστορίες (“Tο Φεγγάρι των Νεκρών”, “Τίμοθι”, “Βέρα Mushroom” ίσως) αλλά δεν θέλω να το γράψω με σιγουριά γιατί όπως ξέρετε η μνήμη είναι ένα στημένο παιχνίδι. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι αυτό συμβαίνει και είναι κάτι όμορφο και συναρπαστικό!
8. Έχετε ξεχωρίσει κάποια/ες ιστορία/ες από τις 11 σκοτεινές διηγήσεις που περιλαμβάνονται στο βιβλίο;
Δύσκολη ερώτηση.
Καταρχάς να σημειώσω ότι σε όλα τα βιβλία, σε όλες οι διηγήσεις, οι ήρωες που γράφω, άντρες, γυναίκες, νέοι και γέροι, έχουν ένα κομμάτι από το χαμόγελο, τα φοβάμαι, την οργή, την αγάπη μου...
Οπότε δε θα μπορούσα να διαλέξω κάποια -θα ήταν σαν να διάλεγα ένα από τα δάχτυλα των χεριών μου!
Ο κάθε κανόνας όμως έχει και την εξαίρεση του και αν μου επιτρέπεις, έχω αδυναμία σε μια συγκεκριμένη που την αγαπάω απλά λίγο περισσότερο... χωρίς να τη ξεχωρίζω από τις υπόλοιπες.
Εδώ... Υπάρχει κάτι πιο προσωπικό. Υπάρχει ο αγνός έρωτας... η ελπίδα... τα όνειρα... η πραγματικότητα. Και η φωτιά -η φωτιά που τα καίει όλα. Αναφέρομαι στο "Βέρα Mushroom", που είχα τη χαρά να δω να βραβεύεται δύο φορές σε πανελλήνιους διαγωνισμούς -και που είναι ανάμεσα σε άλλες αγαπημένες ιστορίες στο "Κάτω από το Κρεβάτι" (εκδ. Λυκόφως, 2017)
9. Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Υπάρχουν και νιώθω ενθουσιασμένος για αυτά.
Για έναν συγγραφέα, η γραφή ενός νέου βιβλίου, είναι ευτυχία. Προσωπικά αισθάνομαι ευλογημένος, καθώς φέτος γράφω τρία νέα βιβλία.
Ένα μυθιστόρημα που με παιδεύει και το παιδεύω (διαφορετικό ύφους από ότι έχω γράψει ως τώρα) και με κάνει να ανυπομονώ... μια νουβέλα (καθαρού τρόμου και...απόλαυσης) καθώς και (το πρώτο που θα ολοκληρωθεί χρονικά) μια συλλογή διηγημάτων, βασισμένη στην πλούσια ελληνική παράδοση και τους βρικόλακες!
Είμαι ενθουσιασμένος καθώς στη συλλογή διηγημάτων αυτή, συνεργάζομαι μαζί με μια κορυφαία πένα της ελληνικής σκηνής, που θαυμάζω σαν συγγραφέα και εκτιμώ ως άνθρωπο, την Αγνή Σιούλα (εκδόσεις Πατάκη, εκδόσεις Λυκόφως). Πιστεύω σας ετοιμάζουμε κάτι πολύ δυνατό.
10. Ασχολείστε με τα social media και αν ναι που μπορούμε να σας βρούμε;
Όποιος θέλει, μπορεί να μου στείλει ένα προσωπικό μήνυμα -αλλά σας προειδοποιώ: Τα βράδια δεν κοιμάμαι!
Δημοσίευση σχολίου