ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Μαρία Τζιρίτα
β) Τίτλος: Η καρδιά του βράχου
γ) Έτος Έκδοσης: 2018
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Πλοκή: Ο Μάξιμος γεννιέται σε ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας. Η αδυναμία που του δείχνει ο πατέρας του προκαλεί τη ζήλια και τελικά το μίσος του μεγαλύτερου αδελφού του προς το πρόσωπο του. Η ζωή θα τα φέρει έτσι που τα δυο αδέλφια μεγαλώνοντας θα χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου. Ο Μάξιμος θα διαμορφώσει έναν τίμιο και ακέραιο χαρακτήρα, στηρίζοντας τους γονείς του στο χωριό, αλλά η ζωή θα του δείξει το σκληρό της πρόσωπο και σύντομα οι απώλειες που θα βιώσει θα τον μεταμορφώσουν σε έναν σκληρό βράχο. Όταν μερικά χρόνια αργότερα γνωρίζει τη Σαβίνα, η καρδιά του θα ζωντανέψει και πάλι. Όμως εκεί που οι πληγές του παρελθόντος δείχνουν να έχουν επουλωθεί, η επιστροφή του άσωτου αδελφού του θα ανατρέψει για ακόμα μια φορά όλες τις ισορροπίες στη ζωή του. Μετά από τόσα χτυπήματα θα καταφέρει τελικά ο Μάξιμος να μείνει πιστός στα λόγια του αγαπημένου του παππού που τον στοιχειώνουν μια ζωή; «Ποτέ να μην αδικήσεις κανέναν άνθρωπο. Η αδικία είναι ό,τι χειρότερο στη ζωή, αγόρι μου. Και να πληγωθείς και να πονέσεις, πόνο μη δώσεις. Και ν’ αδικηθείς, μην αδικήσεις. Να είσαι ταπεινός. Την καρδιά σου βράχο να κάνεις αν χρειαστεί, μα στην αδικία μην παραδοθείς...»
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: «Η καρδιά του βράχου», είναι ένα ακόμη βιβλίο της συγγραφέας που διαβάζω και που ποτέ δεν με έχει απογοητεύσει με τα βιβλία της. Ένα βιβλίο που από το εξώφυλλο του αλλά και την περίληψη στο οπισθόφυλλο του, σε κεντρίζει και μαγνητίζει. Ένας τίτλος που είναι απόλυτα ταιριαστός τόσο με την πλοκή, όσο και με τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα του.
Η Αιμιλία ζει στον Καναδά όπου και εργάζεται σε ένα στούντιο ραπτικής. Η αδερφή της, Διονυσία, ζει στην Ελλάδα, και κάθε μήνα της στέλνει γράμμα, με τα νέα της. Η Διονυσία ωστόσο σε κάθε γράμμα, της στέλνει και μια φωτογραφία υποψήφιου γαμπρού, ελπίζοντας πως θα την κάνει να επιστρέψει. Σε ένα από αυτά τα γράμματα η Αιμιλία, συναντά τον Αντώνη Ρήγα, και τον ερωτεύεται. Ο Αντώνης της ζητά να επιστρέψει στην Ελλάδα, και πως θα χαιρόταν να την κάνει γυναίκα του. Η Αιμιλία βρίσκεται σε δίλημμα, μιας που ήδη της έχει γίνει προαγωγή στη δουλειά της. Δεν το σκέφτεται πολύ, επιστρέφει στην Ελλάδα, γίνεται γυναίκα του Αντώνη και μάνα των δυο παιδιών του, του Ζαχαρία και του Μάξιμου. Από μικρή ηλικία τα δύο αδέλφια έχουν μια ιδιαίτερη σχέση. Ο Ζαχαρίας ζηλεύει τον Μάξιμο και κάποιες φορές τον χτυπά. Με τα χρόνια, η σχέση αυτή θα γίνει ανυπόφορη, με βίαια ξεσπάσματα του Ζαχαρία όχι μόνο προς τον ίδιο του τον αδελφό. Ένα τραγικό λάθος του Ζαχαρία θα φέρει την οικογένεια στον Καναδά και από εκεί πάλι πίσω. Τα δύο αδέλφια θα χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου, με τον Μάξιμο να στέκεται πάντα δίπλα στους γονείς του. Τα χτυπήματα της μοίρας όμως θα μετατρέψουν τον Μάξιμο από ένα τίμιο και πράο χαρακτήρα, σε ένα βράχο χωρίς καρδιά. Μέσα σε όλα αυτά, τα χτυπήματα, συνοδοιπόρο του, έχει τα λόγια του παππού του. «Ποτέ να μην αδικήσεις κανέναν άνθρωπο. Η αδικία είναι ό,τι χειρότερο στη ζωή, αγόρι μου. Και να πληγωθείς και να πονέσεις, πόνο μη δώσεις. Και ν’ αδικηθείς, μην αδικήσεις. Να είσαι ταπεινός. Την καρδιά σου βράχο να κάνεις αν χρειαστεί, μα στην αδικία μην παραδοθείς...»
«Η καρδιά του βράχου» είναι ένα ταξίδι, που ξεκινάει από την Κόρινθο, συνεχίζεται στον Καναδά και επιστρέφει πάλι πίσω. Εκεί που αρχίσανε όλα. Ενδιάμεσα η οικογένεια αρκετές φορές κατεβαίνει και στην Αθήνα. Η ιστορία του βιβλίου είναι δυνατή και ενδιαφέρουσα. Οι σελίδες γυρνάνε η μία μετά την άλλη, χωρίς να θέλεις να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια. Μια ιστορία γεμάτη πολλά συναισθήματα, χαρά, λύπη, μίσος, οργή και συγκίνηση. Μια ιστορία γεμάτη μηνύματα για την αδελφική αγάπη, τη συγχώρεση, την απώλεια ενός ανθρώπου και το μεγαλείο ψυχής του ανθρώπου που μένει πίσω. Μια ιστορία για έναν άνδρα που προσπαθεί παρά τα όποια χτυπήματα της μοίρας δέχεται, να συνεχίσει τη ζωή του και να γίνει πετυχημένος.
Στο τέλος της ανάγνωσης, αναρωτήθηκα πολλές φορές για το μεγαλείο ψυχής του Μάξιμου και πως ο ίδιος με τα λόγια του παππού του, κατάφερε να προχωρήσει στη ζωή του, απλά και μόνο με το να συγχωρεί τους ανθρώπους που τον πλήγωσαν και τον αδίκησαν. Τελικά είναι τόσο εύκολο να συγχωρείς ανθρώπους που σε πληγώνουν; Κι άραγε τέτοιοι άνδρες, όπως ο Μάξιμος, υπάρχουν στις μέρες μας;
Εν κατακλείδι, «Η καρδιά του βράχου» πρόκειται για ένα βιβλίο που σίγουρα θα λατρέψει ο αναγνώστης, μιας που διαβάζεται απνευστί. Μια ιστορία για την σχέση δυο αδελφών, την αγάπη, τη συγχώρεση, και τη ψυχή ενός άντρα, που προσπαθεί να ορθοποδήσει. Ένα βιβλίο για τους άντρες για να θυμηθούν ξανά τι σημαίνει Άντρας. Ένα βιβλίο για τις γυναίκες, ώστε να μην πάψουν ποτέ να ελπίζουν πως θα τον βρουν.
Αποσπάσματα του βιβλίου που ξεχώρισα
Η Αιμιλία ζει στον Καναδά όπου και εργάζεται σε ένα στούντιο ραπτικής. Η αδερφή της, Διονυσία, ζει στην Ελλάδα, και κάθε μήνα της στέλνει γράμμα, με τα νέα της. Η Διονυσία ωστόσο σε κάθε γράμμα, της στέλνει και μια φωτογραφία υποψήφιου γαμπρού, ελπίζοντας πως θα την κάνει να επιστρέψει. Σε ένα από αυτά τα γράμματα η Αιμιλία, συναντά τον Αντώνη Ρήγα, και τον ερωτεύεται. Ο Αντώνης της ζητά να επιστρέψει στην Ελλάδα, και πως θα χαιρόταν να την κάνει γυναίκα του. Η Αιμιλία βρίσκεται σε δίλημμα, μιας που ήδη της έχει γίνει προαγωγή στη δουλειά της. Δεν το σκέφτεται πολύ, επιστρέφει στην Ελλάδα, γίνεται γυναίκα του Αντώνη και μάνα των δυο παιδιών του, του Ζαχαρία και του Μάξιμου. Από μικρή ηλικία τα δύο αδέλφια έχουν μια ιδιαίτερη σχέση. Ο Ζαχαρίας ζηλεύει τον Μάξιμο και κάποιες φορές τον χτυπά. Με τα χρόνια, η σχέση αυτή θα γίνει ανυπόφορη, με βίαια ξεσπάσματα του Ζαχαρία όχι μόνο προς τον ίδιο του τον αδελφό. Ένα τραγικό λάθος του Ζαχαρία θα φέρει την οικογένεια στον Καναδά και από εκεί πάλι πίσω. Τα δύο αδέλφια θα χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου, με τον Μάξιμο να στέκεται πάντα δίπλα στους γονείς του. Τα χτυπήματα της μοίρας όμως θα μετατρέψουν τον Μάξιμο από ένα τίμιο και πράο χαρακτήρα, σε ένα βράχο χωρίς καρδιά. Μέσα σε όλα αυτά, τα χτυπήματα, συνοδοιπόρο του, έχει τα λόγια του παππού του. «Ποτέ να μην αδικήσεις κανέναν άνθρωπο. Η αδικία είναι ό,τι χειρότερο στη ζωή, αγόρι μου. Και να πληγωθείς και να πονέσεις, πόνο μη δώσεις. Και ν’ αδικηθείς, μην αδικήσεις. Να είσαι ταπεινός. Την καρδιά σου βράχο να κάνεις αν χρειαστεί, μα στην αδικία μην παραδοθείς...»
«Η καρδιά του βράχου» είναι ένα ταξίδι, που ξεκινάει από την Κόρινθο, συνεχίζεται στον Καναδά και επιστρέφει πάλι πίσω. Εκεί που αρχίσανε όλα. Ενδιάμεσα η οικογένεια αρκετές φορές κατεβαίνει και στην Αθήνα. Η ιστορία του βιβλίου είναι δυνατή και ενδιαφέρουσα. Οι σελίδες γυρνάνε η μία μετά την άλλη, χωρίς να θέλεις να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια. Μια ιστορία γεμάτη πολλά συναισθήματα, χαρά, λύπη, μίσος, οργή και συγκίνηση. Μια ιστορία γεμάτη μηνύματα για την αδελφική αγάπη, τη συγχώρεση, την απώλεια ενός ανθρώπου και το μεγαλείο ψυχής του ανθρώπου που μένει πίσω. Μια ιστορία για έναν άνδρα που προσπαθεί παρά τα όποια χτυπήματα της μοίρας δέχεται, να συνεχίσει τη ζωή του και να γίνει πετυχημένος.
Στο τέλος της ανάγνωσης, αναρωτήθηκα πολλές φορές για το μεγαλείο ψυχής του Μάξιμου και πως ο ίδιος με τα λόγια του παππού του, κατάφερε να προχωρήσει στη ζωή του, απλά και μόνο με το να συγχωρεί τους ανθρώπους που τον πλήγωσαν και τον αδίκησαν. Τελικά είναι τόσο εύκολο να συγχωρείς ανθρώπους που σε πληγώνουν; Κι άραγε τέτοιοι άνδρες, όπως ο Μάξιμος, υπάρχουν στις μέρες μας;
Εν κατακλείδι, «Η καρδιά του βράχου» πρόκειται για ένα βιβλίο που σίγουρα θα λατρέψει ο αναγνώστης, μιας που διαβάζεται απνευστί. Μια ιστορία για την σχέση δυο αδελφών, την αγάπη, τη συγχώρεση, και τη ψυχή ενός άντρα, που προσπαθεί να ορθοποδήσει. Ένα βιβλίο για τους άντρες για να θυμηθούν ξανά τι σημαίνει Άντρας. Ένα βιβλίο για τις γυναίκες, ώστε να μην πάψουν ποτέ να ελπίζουν πως θα τον βρουν.
Αποσπάσματα του βιβλίου που ξεχώρισα
... όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τα πάντα εν σοφία εποίησεν. Μην περιμένεις να έρθει η στιγμή που θα νιώσεις ξανά δυνατός για να ξαναβρείς τον Θεό. Είναι Εκείνος που χρειάζεσαι για να είσαι δυνατός. Αυτό να θυμάσαι μόνο. Η πίστη μάς σώζει.
Η αυτοδιάθεση είναι το σπουδαιότερο αγαθό στη ζωή μας...Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σ΄το στερήσει και σίγουρα αυτός που σ΄το στερεί δε σε αγαπάει. Όταν αγαπάς πραγματικά και ξέρεις πως πραγματικά αγαπιέσαι, ούτε ζηλεύεις ούτε θες να τον αλλάξεις τον άλλο. Τον δέχεσαι όπως είναι γιατί τον αγάπησες για αυτό που είναι. Διαφορετικά δε μιλάμε για αγάπη, αλλά για έναν εγωισμό και μόνο!
Ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Ο Θεός σε άλλους ανθρώπους δίνει παιδιά, σε άλλους δε δίνει, σε άλλους δίνει και τους τα παίρνει. Εκείνος ξέρει καλύτερα. Η ουσία είναι να είσαι ευγνώμων και να προχωράς στη ζωή σου χαμογελώντας για όσα έχεις κι όχι κλαίγοντας για όσα δεν έχεις!
5 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Δημοσίευση σχολίου