27 Ιουλίου 2017. Ημέρα κατάθεσης της δήλωσης στην ΑΣΠΑΙΤΕ. Μια δήλωση που έγινε περισσότερο επειδή το ήθελαν οι δικοί μου. Από μέρους δεν πίστευα ποτέ, ότι θα είχα την τύχη να είμαι ανάμεσα στους επιτυχόντες. Μέχρι τότε η τύχη δεν ήταν με το μέρος μου, ακόμα και όταν πριν από 10 χρόνια ακριβώς, περνούσα στη σχολή Νοσηλευτικής. Άλλου ήταν να πάω κι αλλού με έφερε το τυχερό.
28 Αυγούστου 2017: Τύχη, κισμέτ, πεπρωμένο, αλλαγή σχεδίων; Ποιος ξέρει. Τελικά αποτελέσματα από την κλήρωση για τη φοίτηση στο Ετήσιο Πρόγραμμα Παιδαγωγικής Κατάρτισης (ΕΠΠΑΙΚ), Σαπών. Μήνυμα στο e-mail μου: Επιτυχούσα στο πρόγραμμα ΕΠΠΑΙΚ. Άρα μια νέα χρονιά και δή φοιτητική ξεκινάει. Μια χρονιά που προμηνυόταν γεμάτη από κάθε άποψη. Μια χρονιά με νέους στόχους μόλις ξεκινούσε. Μια φοιτητική εμπειρία ξεκινάει.
10 Οκτωβρίου 2017: Μια ακόμη φοιτητική ζωή-εμπειρία, ξεκινάει και επίσημα. Έναρξη χειμερινού εξαμήνου, λοιπόν. Πρώτη μέρα....πολλά νέα πρόσωπα, ανάμεσα σε αυτά και κάποια γνώριμα. Συμφοιτήτριες από τη σχολή Νοσηλευτικής καθώς και μια καθηγήτρια. Είσοδος στις τάξεις και γνωριμία με τους καθηγητές, που είχαν δηλώσει από την πρώτη μέρα, τις προθέσεις τους. Ήρθαμε να περάσουμε καλά και να μιλήσουμε για πολλά και διάφορα θέματα. Την ημέρα αυτή, δεν έλειψαν φυσικά και οι πρώτες κλίκες, τα πρώτα πηγαδάκια που στήθηκαν στα θρανία ενώ ο καθηγητής προσπαθούσε να συγκρατήσει τα ονόματα μας καθώς και οι ανταλλαγές αριθμών κινητών τηλεφώνων. Την ημέρα αυτή, θυμηθήκαμε τα σχολικά μας χρόνια, αφού όλοι γίναμε ξανά παιδιά και καθίσαμε και πάλι μετά από κάποια χρόνια, ξανά στα θρανία. Την πρώτη βδομάδα δημιουργήσαμε και τα γκρουπάκια, για τα πήγαινε-έλα.
19 Απριλίου 2018: Και φτάνουμε στο τερματισμό. Μία ακόμη φοιτητική εμπειρία φτάνει στο τέλος και κάπου εδώ αρχίζω και μετράω στιγμές της χρονιάς αυτής, 2017-18. Κακά τα ψέματα, αυτές οι φοιτητικές στιγμές είναι στιγμές που δεν τις ξεχνάς εύκολα. Πέρασα ανέλπιστα όμορφα. Παρά τις όποιες δυσκολίες συνάντησε ο καθένας μας. Ομαδικές ή και Ατομικές Εργασίες, ΠΑΔ, Πτυχιακές, ένταξη σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Πως θα μπορούσαν να λείψουν μέσα σε αυτά και οι εξετάσεις των δύο τριμήνων. Εξετάσεις με ανοιχτές και κλειστές σημειώσεις. Εξετάσεις στις οποίες, ο ένας βοηθούσε τον άλλον, χωρίς κανένα όφελος και χωρίς να νοιάζεται πραγματικά κανένας μας, για την βαθμολογία.
19 Απριλίου 2018: Τελευταία μέρα εξετάσεων, τελευταία μέρα που καθόμαστε στα παγκάκια της σχολής και κουτσομπολεύουμε ή μιλάμε για τη σχολή. Τελευταία μέρα γεμάτη με αναμνηστικές φωτογραφίες. Αλλά όχι τελευταία μέρα που συναντιόμαστε. Πρώτη μέρα που δίνουμε ραντεβού για την επόμενη φορά που θα βρεθούμε και που θα είναι σύντομα!!!!
19 Απριλίου 2018: Τελευταία μέρα εξετάσεων, τελευταία μέρα που καθόμαστε στα παγκάκια της σχολής και κουτσομπολεύουμε ή μιλάμε για τη σχολή. Τελευταία μέρα γεμάτη με αναμνηστικές φωτογραφίες. Αλλά όχι τελευταία μέρα που συναντιόμαστε. Πρώτη μέρα που δίνουμε ραντεβού για την επόμενη φορά που θα βρεθούμε και που θα είναι σύντομα!!!!
Φεύγοντας και γυρνώντας τα κεφάλια μας, κοιτάμε προς την πινακίδα της σχολής, χαμογελάμε, λέγοντας ένα "αυτό ήταν όλο" και στη συνέχεια ένα "Δεν ήρθαμε μόνο για το πτυχίο αλλά για την ΕΜΠΕΙΡΙΑ". Και χαίρομαι που σε αυτήν την εμπειρία μου, συναναστράφηκα με Ανθρώπους, με Α κεφαλαίο, με τους οποίους είχα μια όμορφη συνεργασία, μα πάνω απ΄όλα μια άριστη επικοινωνία.
Καλή μας συνέχεια!!!!
Δημοσίευση σχολίου