Η Ευαγγελία Ευσταθίου, μας πρωτοσυστήθηκε, το 2001, στο βιβλίο με τίτλο «Προσωπικές στιγμές», το οποίο και κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Λιβάνη. Έκτοτε μέχρι και σήμερα έχει κυκλοφορήσει συνολικά έντεκα μυθιστορήματα, με τα περισσότερα να γίνονται best seller.
Προσωπικά είναι από τις λίγες Ελληνίδες συγγραφείς που θαυμάζω, αγαπώ, διαβάζω και εκτιμώ γιατί ξέρω ότι τα βιβλία της πάντα θα με ικανοποιούν. Επιπλέον είναι από τις συγγραφείς που έχουν ξεχωρίσει και έχουν μπει στην καρδιά μου, και όχι μόνο στη δική μου και αποτελεί τα τελευταία χρόνια, η καλύτερη επιλογή στις καλοκαιρινές διακοπές μου. Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν μέσα από σχετική ανάρτηση μου ότι η συγκεκριμένη συγγραφέας μου χάρισε όμορφες ώρες, όταν βρισκόμουν στο νοσοκομείο για προσωπικούς λόγους. Οι Δεσμώτες των σκιών, είναι μάλιστα και το αγαπημένο και ίσως το καλύτερο της.
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου, στις 21 Μαρτίου, με τίτλο «Αόρατο Νήμα», η συγγραφέας Ευαγγελία Ευσταθίου, μιλάει αποκλειστικά στη σελίδα, για το νέο της βιβλίο. Με την ευκαιρία, να την ευχαριστήσω για τη παρακάτω συνέντευξη που μου παραχώρησε.
Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το νέο σας βιβλίο, με τον τίτλο «Αόρατο Νήμα»;
Ήθελα να ασχοληθώ με έναν ήρωα που πάσχει από μετατραυματικό στρες. Σκέψη στη σκέψη, νοερό ερώτημα στο νοερό ερώτημα, χτίστηκε ο κεντρικός κορμός και γράφτηκε η λέξη πρόλογος. Από κει και έπειτα μου πήραν το χέρι οι ήρωες και αυτονομήθηκε σε μεγάλο βαθμό η ιστορία.
Πόσο απαιτητική είναι η συγγραφική διαδικασία και πόσο χρόνο σας πήρε η ολοκλήρωση του νέου σας βιβλίου;
Η συγγραφική διαδικασία σε γενικές γραμμές είναι πολύ απαιτητική, αφού όταν συνυπάρχουν η οικογένεια και η εργασία, θα πρέπει να υπάρχει ισορροπία ώστε να μην υπάρχουν ελλείψεις. Χρειάζεται πειθαρχία, στρατιωτική μπορώ να πω, για να βρίσκεται ο απαιτούμενος χρόνος και παράλληλα να υπάρχει σωστή σύνδεση με τα ήδη γραμμένα.
Πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο «Αόρατο Νήμα».
Ένας πρώην βετεράνος του Αφγανιστάν ο οποίος είχε εκπαιδευτεί σκληρά και μέσω μυστικών πειραμάτων να αφανίζει χωρίς να αφανίζεται- ειδικός για αποστολές υψηλού κινδύνου δηλαδή- επιστρέφει για να κλείσει τον κύκλο της εκδίκησης στην Ελλάδα. Ενώ ο στόχος του είναι γνωστός, μια αναπάντεχη ανατροπή τον κάνει σύμμαχο και συνεργάτη με την ηρωίδα, και ανοίγει ένας δρόμος εξελίξεων με καταιγιστική δράση και μυστικά ικανά να αλλάξουν τον κόσμο. Το αόρατο νήμα ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν, στο φως και στο σκοτάδι, στην αγάπη και στο μίσος είναι εύκολο τόσο να κοπεί σε μια στιγμή όσο και συμπαγής γέφυρα να γίνει στο πέρασμα του χρόνου.
Ποιο χαρακτήρα του νέου σας βιβλίου έχετε ξεχωρίσει και γιατί;
Τον κεντρικό μου ήρωα, Στεφάν Ντομπρίν, γιατί τα σκοτάδια του είναι τόσα πολλά, που αυτομάτως τον έκαναν πολύ δύσκολο στην ψυχογράφηση και αληθινή πρόκληση για μένα.
Όταν γράφετε ένα βιβλίο έχετε από την αρχή στο μυαλό σας το φινάλε, ή διαμορφώνεται στην πορεία;
Το φινάλε δεν το γνωρίζω από την αρχή. Για να γράψω το φινάλε είναι απαραίτητο να έχει ολοκληρωθεί η διαδρομή, ώστε να προσθέσω ψηφίδες της ιστορίας με αληθινό νόημα για τον αναγνώστη.
Ασχολείστε με τα social media και αν ναι που μπορούμε να σας βρούμε;
Στο χρονολόγιο και στη σελίδα μου στο facebook, όπως και στο Instagram με το όνομα Evaggelia Efstathiou.
Λίγα Λόγια για το βιβλίο: Ο Στεφάν Ντομπρίν, πειραματόζωο κάποτε προκειμένου να μετατραπεί στην τέλεια φονική μηχανή, αναγεννιέται από τις στάχτες του και γίνεται ο χειρότερος εφιάλτης εκείνων που διέλυσαν τη ζωή του και δολοφόνησαν τον αδερφό του. Η Ζάνα Λυμπέρη, στην προσπάθειά της να δραπετεύσει από την γκρίζα ζώνη της κοινωνίας, γίνεται ο λάθος άνθρωπος τη λάθος στιγμή και βρίσκεται στο επίκεντρο μιας αδυσώπητης σύγκρουσης. Οι δρόμοι τους διασταυρώνονται αναπάντεχα όταν ο κύκλος της εκδίκησης ανοίγει, σε μια ξέφρενη διαδρομή από την Αθήνα ως την Αμερική και τα Καρπάθια Όρη. Ο πρώην αδίστακτος στρατιώτης με τη διαλυμένη ψυχή και η πρώην κλέφτρα που ποτέ δεν έπαψε να πιστεύει στα παραμύθια αναγκάζονται να χαράξουν μαζί την αιματηρή πορεία ως το τέλος του κύκλου, ακροβατώντας πάνω στο αόρατο νήμα που συνδέει τη ζωή με τον θάνατο, το φως με το σκοτάδι, την παράνοια με τη λογική, το μίσος με την αγάπη. Εκείνος, η στάχτη. Εκείνη, η ζωή. Οι δυο τους, θηρευτές και θηράματα σε μια ακατάπαυστη εναλλαγή ρόλων. Θα καταφέρει η αγάπη να γίνει το μαγικό κλειδί; Θα αντέξει το νήμα, ή θα κοπεί καθώς τα τέρατα επιμένουν να βρυχώνται; «Θα σου δώσω, ωστόσο, μια ευκαιρία», άκουσε τον άντρα να της λέει μ’ εκείνη την ανατριχιαστικά βραχνή φωνή και με το πρόσωπό του σε απόσταση αναπνοής από το δικό της, ώστε να φαίνονται πεντακάθαρα όλες οι τρομακτικές του λεπτομέρειες. «Θα μου δώσεις ονόματα και διευθύνσεις. Θα μου πεις τα πάντα, χωρίς να παραλείψεις το παραμικρό. Κι όταν τελειώσω με όλους αυτούς, θα γίνεις εσύ ένας βρικόλακας που θα ξυπνάει μόλις πέφτει η νύχτα. Μια ζωντανή νεκρή. Κάπου αλλού, με άλλη ταυτότητα. Και με μια ονειροπαγίδα κρεμασμένη πάνω από το κρεβάτι σου, για να κρατάει μακριά τους εφιάλτες». Αυτό ήταν. Η Ζάνα ένιωσε χολή να της ανεβαίνει στο στόμα καθώς το στομάχι της άρχισε να τραντάζεται από τους σπασμούς. Τα πάντα σκοτείνιασαν γύρω της, και αισθάνθηκε το σώμα της να χαλαρώνει. Έκλεισε ήσυχα τα μάτια της και άφησε το κορμί της να πέσει προς τα πίσω. Όλα ήταν καλύτερα τώρα. Σκοτάδι πυκνό και λήθη. Η λύτρωσή της κάποτε, η λύτρωσή της τώρα. Δεν ήθελε να ξυπνήσει ποτέ.
