Η Μαρία Τζιρίτα για το «Η καρδιά του Βράχου»

Η Μαρία Τζιρίτα, μας πρωτοσυστήθηκε, τον Φεβρουάριο του 2008, στο βιβλίο με τίτλο «Το Παιδί της Αγάπης», το οποίο και κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Έκτοτε μέχρι και σήμερα έχει κυκλοφορήσει συνολικά έντεκα μυθιστορήματα, με τα περισσότερα να γίνονται best seller. Ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας της, αφού κάθε χρόνο, τα τελευταία χρόνια, κυκλοφορεί νέο βιβλίο.

Προσωπικά, είναι από τις λίγες Ελληνίδες συγγραφείς, που θαυμάζω, διαβάζω και είχα την ευκαιρία να δω και από κοντά. Όλα της τα βιβλία, εκτός από το «Όσα η αγάπη συγχωρεί», έχουν θέση στην βιβλιοθήκη και μάλιστα σχεδόν όλα, ενυπόγραφα. 

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου, στις 8 Φεβρουαρίου, με τίτλο «Η Καρδιά του Βράχου», η συγγραφέας Μαρία Τζιρίτα, μιλάει αποκλειστικά στη σελίδα, για το βιβλίο αυτό. Με την ευκαιρία, να την ευχαριστήσω για τη παρακάτω συνέντευξη που μου παραχώρησε. 

Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το νέο σας βιβλίο, με τον τίτλο «Η καρδιά του Βράχου»; 

Την εμπνεύστηκα γνωρίζοντας από κοντά έναν άνθρωπο σαν τον ήρωα μου, τον Μάξιμο. Έναν άντρα "παλιάς κοπής" που πλέον είναι είδος προς εξαφάνιση - δυστυχώς! Ειδικά όταν άκουσα την ιστορία με τα λόγια του παππού του που τον σημάδεψαν για όλη του τη ζωή, ήταν η στιγμή που μου γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο αυτό! 

Πόσο απαιτητική είναι η συγγραφική διαδικασία και πόσο χρόνο σας πήρε η ολοκλήρωση του νέου σας βιβλίου; 

Αυτό που απαιτεί περισσότερο είναι να έχεις ησυχία! Φροντίζω λοιπόν να απομονώνομαι, απέχω από τηλεόραση, κοινωνικά δίκτυα και εξόδους κι έτσι βρίσκω τον χρόνο να ολοκληρώσω το έργο μου. Το πόσο χρόνο θα πάρει εξαρτάται από το βιβλίο. Αν απαιτείται έρευνα ιστορική κλπ θα χρειαστώ περίπου πέντε μήνες, διαφορετικά μέσα σε τρεις μήνες μπορώ να έχω ολοκληρώσει ένα βιβλίο, όπως συνέβη και με το συγκεκριμένο. 

Πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο «Η καρδιά του Βράχου». 

Σε αυτό το βιβλίο ο πρωταγωνιστής μας είναι άντρας και βλέπουμε τα πράγματα κι από την δική του σκοπιά. Θίγονται πολλά θέματα μέσα στην ιστορία, όπως ο ανταγωνισμός ανάμεσα στ’αδέλφια, τα λάθη των γονιών που τον ενισχύουν, ο πανικός των γυναικών που λόγω προχωρημένης ηλικίας κάνουν εκπτώσεις στα θέλω τους και συμβιβάζονται με ακατάλληλους συντρόφους, η δύναμη της πίστης μας στον Θεό κι ένα σωρό άλλα που απασχολούν καθημερινά όλους μας. 

Όταν γράφετε ένα βιβλίο έχετε από την αρχή στο μυαλό σας το φινάλε, ή διαμορφώνεται στην πορεία; 

Πάντα έχω ολοκληρωμένη την ιστορία στο μυαλό μου πριν ξεκινήσω να την καταγράφω. Είναι σαν μια ταινία που την έχω δει και την διηγούμαι σε σας. Φυσικά κάποια πράγματα μπορεί ν’αλλάξουν στην πορεία, θα είναι όμως μικρά. Το φινάλε είναι πάντα προκαθορισμένο! 

Ασχολείστε με τα social media και αν ναι που μπορούμε να σας βρούμε; 

Ασχολούμαι καθημερινά κι αυτή η επικοινωνία με τους αναγνώστες μου είναι που μου δίνει την μεγαλύτερη χαρά! Θα με βρείτε εδώ: 

Website www.mariatzirita.gr

Facebook: www.facebook.com/MariaTziritaAuthor

twitter @mariatzirita 

instagram @mtzirita

Λίγα Λόγια για το βιβλίο: Ο Μάξιμος γεννιέται σε ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας. Η αδυναμία που του δείχνει ο πατέρας του προκαλεί τη ζήλια και τελικά το μίσος του μεγαλύτερου αδελφού του προς το πρόσωπο του. Η ζωή θα τα φέρει έτσι που τα δυο αδέλφια μεγαλώνοντας θα χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου. Ο Μάξιμος θα διαμορφώσει έναν τίμιο και ακέραιο χαρακτήρα, στηρίζοντας τους γονείς του στο χωριό, αλλά η ζωή θα του δείξει το σκληρό της πρόσωπο και σύντομα οι απώλειες που θα βιώσει θα τον μεταμορφώσουν σε έναν σκληρό βράχο. Όταν μερικά χρόνια αργότερα γνωρίζει τη Σαβίνα, η καρδιά του θα ζωντανέψει και πάλι. Όμως εκεί που οι πληγές του παρελθόντος δείχνουν να έχουν επουλωθεί, η επιστροφή του άσωτου αδελφού του θα ανατρέψει για ακόμα μια φορά όλες τις ισορροπίες στη ζωή του. Μετά από τόσα χτυπήματα θα καταφέρει τελικά ο Μάξιμος να μείνει πιστός στα λόγια του αγαπημένου του παππού που τον στοιχειώνουν μια ζωή; «Ποτέ να μην αδικήσεις κανέναν άνθρωπο. Η αδικία είναι ό,τι χειρότερο στη ζωή, αγόρι μου. Και να πληγωθείς και να πονέσεις, πόνο μη δώσεις. Και ν’ αδικηθείς, μην αδικήσεις. Να είσαι ταπεινός. Την καρδιά σου βράχο να κάνεις αν χρειαστεί, μα στην αδικία μην παραδοθείς...»