ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ: Βόλτα στην πόλη

Επιτέλους ένας ακόμη μήνας, μας αποχαιρετά κι ένας άλλος, ο τελευταίος μήνας του χρόνου είναι προ των πυλών. Ο Νοέμβρης είχε πολλές εναλλαγές στον καιρό....Μια ήλιο με ζέστη, μια ήλιο με κρύο, βροχές και ομίχλη. Από τη μία ήθελες να βγεις έξω να κάνεις μια βόλτα και να δεις κόσμο και από την άλλη να κάτσεις στο σπίτι σου, να χουχουλιάσεις, να πάρεις την κουβέρτα σου, να φτιάξεις ένα καφέ ή μια σοκολάτα και να αφιερώσεις χρόνο στον εαυτό σου. 

Προσωπικά ο μήνας Νοέμβρης είχε πολλές υποχρεώσεις. Πολλές εργασίες και προόδους στην σχολή που φοιτώ φέτος κι όλα αυτά σε συνδυασμό με κάποιες επαγγελματικές υποχρεώσεις. Ήταν ένας μήνας που έκανα την πρώτη μου διδασκαλία, ως καθηγήτρια....Τελικά είναι ωραίο να είσαι εκεί πάνω, στην έδρα, και να σε κοιτούν από κάτω μάτια που περιμένουν να μάθουν από εσένα. Αυτός ο μήνας, ήθελα πολύ να φύγει, για τους παραπάνω λόγους.

Σε κινηματογραφικά νέα, ο Νοέμβρης, όπως και οι προηγούμενοι μήνες, είχε κι από αυτά. Έξι ταινίες, η μία εξ αυτών, σε dvd. Όλες οι άλλες στο σινεμά. Όλες τους ήταν αρκετά καλές επιλογές, και ικανές να με κάνουν να ξεφύγω από την καθημερινή ρουτίνα αυτού του μήνα. Μητέρα, Γενέθλια Θανάτου, Το Τελευταίο Σημείωμα, Έγκλημα στο Orient Express, Τhe only living boy in new york και Cult of Chucky. 

Σε βιβλιοαναγνωστικά νέα, ο Νοέμβρης, είχε ελάχιστα λόγω και του χρόνου μου. Ανέβηκαν κριτικές από δύο βιβλία που είχα διαβάσει μέσα καλοκαιριού και λόγω υποχρεώσεων δεν κατάφερα να ανεβάσω. Έληξε ο 3ος Μαραθώνιος Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας που συμμετείχα οπότε κι όλες οι κριτικές των βιβλίων είναι πλέον διαθέσιμες. Τέλος, έγινε μια συνέντευξη με τον Έλληνα συγγραφέα Μιχάλη Σπέγγο, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του.

Σε άλλα νέα του Νοέμβρη...υπέγραψα υπέρ της προστασίας των παιδιών από τη σεξουαλική κακοποίηση. Οπότε μην αμελήσετε κι εσείς να κάνετε κάτι αντίστοιχο και να προστατέψετε τα παιδιά. 

Τέλος, σε μουσικά νέα, ο Νοέμβρης είχε μία ακόμα κυκλοφορία τραγουδιού από τον αγαπημένο μου τραγουδιστή, Γιάννη Πλούταρχο, αυτή τη φορά με καλό σκοπό. Περισσότερα δείτε εδώ. 

Και τώρα φτάνουμε στη φωτογραφία του μήνα...Όπως είπα στην αρχή, κάποιες μέρες του Νοέμβρη ήταν ιδανικές για μια βόλτα στην πόλη και συνάντηση με φίλους. Κάποια πρωινά λοιπόν, βρήκα την ευκαιρία να πάω για ένα καφέ, προς παραλία μεριά....είτε μόνη είτε μα παρέα. Σε μια από αυτές τις εξορμήσεις, κατάφερα να έχω μαζί μου και την φωτογραφική μου μηχανή και να αποτυπώσω μέσα από φωτογραφίες την καθημερινή ζωή της πόλης. Γιατί η καθημερινή ζωή της πόλης ... είναι μια στιγμή!!!

Τραβήχτηκε από Nikon, με φίλτρο Evening

Είδαμε σε θερινό σινεμά την ταινία «Το μόνο αγόρι στην Ν.Υόρκη»

Η νέα ταινία του Marc Webb, (σκηνοθέτης των ταινιών The Amazing Spiderman) εμπνέεται από το τραγούδι των Paul Simon & Art Garfunkel, στην ιστορία της, αλλά κυρίως στο ύφος της: μοναχική μέσα σε μια πολυκατοικημένη πόλη, ρομαντική με μια μοντέρνα διάθεση, νοσταλγική σαν μια απογευματινή βόλτα. Ένα τραγούδι που γράφτηκε το 1970 από τον Paul Simon, όταν ο Art Garfunkel τον άφησε μόνο του στη Νέα Υόρκη και πήγε στο Μεξικό για να γυρίσει το Catch-22 του Mike Nichols. 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Ταινία: Το μόνο αγόρι στην Ν.Υόρκη (The Only Living Boy in New York)

Σκηνοθεσία: Marc Webb

Πρωταγωνιστούν: Callum Turner, Kate Beckinsale, Pierce Brosnan κ.α 

Είδος Ταινίας: Ρομαντική/Δράμα

Έτος Παραγωγής: 2017

Διάρκεια: 88΄

ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Τόμας, είναι ένας νεαρός συγγραφέας που μόλις έχει τελειώσει τις σπουδές του, αλλά δεν ξέρει ακριβώς πώς να χειριστεί το υπόλοιπο της ζωής του. Οι γονείς του δεν καταλαβαίνουν γιατί ο γιος τους εγκατέλειψε τη μεγαλοαστική σιγουριά τού Μανχάταν κι εγκαταστάθηκε στο Μπρούκλιν. Αλλά ο Τόμας δοκιμάζει να μείνει μόνος του. Όταν στην πολυκατοικία του εγκατασταθεί ένας μυστηριώδης άντρας, ο W.F., συγγραφέας με σοφές απαντήσεις για τα πάντα και μια ιδιαίτερη αδυναμία στο αλκοόλ, ο Τόμας ελπίζει ότι βρήκε τον μέντορά του: όχι τόσο για την καριέρα του, όσο για την ερωτική του ζωή. Θέλει απεγνωσμένα την Μίμι, αλλά εκείνη τον βλέπει ως φίλο. Μόνο που η ζωή του Τόμας θ' αναστατωθεί όταν, όχι απλώς συνειδητοποιεί ότι ο πατέρας του έχει ερωμένη, αλλά και ξεκινά μαζί της μια σεξουαλική σχέση.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Η Κινηματογραφική Λέσχη Αλεξανδρούπολης (ΚΛΑ), και το νέο Διοικητικό της πάντα μας εκπλήσσει. Προσεγμένες, καλές και ποιοτικές ταινίες, από 3€ έως 5€, για όλους. Είναι η δεύτερη φορά που καταφέρνω, μέσα σε ένα χρόνο, εκτός του σινεμά, που πηγαίνω να παρακολουθήσω κάποια ταινία. Για την εν λόγω ταινία, «Το μόνο αγόρι στην Ν.Υόρκη», δεν διάβασα υπόθεση, κριτικές, ούτε είδα trailer. Με λίγα λόγια ήταν μια ταινία που πήγα να τη δώ, στα τυφλά, κι επειδή μου την πρότειναν.

Ο Thomas, είναι ένα νεαρό αγόρι που ζει στη Νέα Υόρκη, είναι συγγραφέας χωρίς ωστόσο να έχει βρει το νόημα στη ζωή του είτε σε επαγγελματικό είτε σε προσωπικό επίπεδο. Όταν ένα βράδυ βγει με μια φίλη του τη Μιμι, θα δει τυχαία τον πατέρα του με μια άλλη γυναίκα. Θα προσπαθήσει να τη γνωρίσει για να τους κάνει να χωρίσουν, ώστε να προστατεύσει τη μητέρα του από την κατάθλιψη που αντιμετωπίζει. Η γνωριμία όμως αυτή θα εξελιχθεί πολύ διαφορετικά, και θα ερωτευτεί κι αυτός τη γοητευτική γυναίκα, από την πρώτη στιγμή.

Στα συν της ταινίας, το ίδιο της το σενάριο καθώς πρόκειται για μια ιστορία ενηλικίωσης, που κρύβει μελαγχολία, χιούμορ, αναστάτωση και εκπλήξεις. Οι διάλογοι της, η ατμόσφαιρα της πλοκής, η βροχερή Νέα Υόρκη και οι δρόμοι της, η ενδυματολογία, η σκηνοθεσία, η φωτογραφία, η ανατροπή στην ιστορία των ηρώων και τέλος το εντυπωσιακό επιτελείο των ηθοποιών και οι ερμηνείες τους: Callum Turner (Βοργίες, Glue, Assassin's Creed), Jeff Bridges (Iron Man,Το μεγάλο φαβορί, Kingsman: Ο χρυσός κύκλος), Kate Beckinsale (Underworld, Pearl Harbor, Total Recall), Pierce Brosnan (James Bond, Mamma Mia, Το τελευταίο κόλπο), Cynthia Nixon (Sex and the City). 

Στα μείον της ταινίας....η μουσική επένδυση της ιστορίας. Επίσης θα προτιμούσα ένα εναλλακτικό φινάλε. 

Εν κατακλείδι, είναι μια καλοστημένη, καλογραμμένη και καλοδουλεμένη ιστορία που όλοι θα απολαύσουν. Μια ιστορία που εστιάζει στις σχέσεις γιου με πατέρα και πόσο δυνατές μπορεί να γίνουν με το χρόνο και γενικά τις ανθρώπινες σχέσεις, μέσα από τα μάτια μιας νεαρής ηλικίας. Μια ταινία τρυφερή, συναισθηματική και ρομαντική,που αξίζει όλοι να δείτε. 

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Ναι πρόκειται για μια ταινία που σίγουρα συστήνεται. 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8/10

TRAILER με ελληνικούς υπότιτλους:

_______________________________________________________________________

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει

Movie Review: Cult of Chucky

Σχεδόν 30 χρόνια, από την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση, η φονική κούκλα του Σατανά, Chucky, ζει ακόμα και επιστρέφει. Αυτή τη φορά μάλιστα έχει και αίρεση. Η ταινία «Cult of Chucky», αποτελεί την έβδομη ταινία του franchise της «κούκλας του σατανά» όπως μεταφράζεται, το οποίο ξεκίνησε από τα τρία Child ‘s Play, συνεχίστηκε με τις horror κωμωδίες Bride of Chucky και Seed of Chucky και αναβίωσε το 2013 με το Curse of Chucky. Η σκηνοθεσία ανήκει για μια ακόμη φορά, στον Don Mancini. 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Ταινία: Cult of Chucky

Σκηνοθεσία: Don Mancini

Πρωταγωνιστούν: Alex Vincent, Fiona Dourif, Allison Dawn Doiron, Jennifer Tilly,κ.α

Είδος Ταινίας: Θρίλερ/Τρόμου

Έτος Παραγωγής: 2017

Διάρκεια: 91΄

ΥΠΟΘΕΣΗ: Περιορισμένη σε άσυλο για επικίνδυνους ψυχοπαθείς τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η Νίκα Πιρς είναι πεπεισμένη εσφαλμένα ότι αυτή, κι όχι ο Τσάκι, δολοφόνησε την οικογένεια της. Αλλά όταν ο ψυχίατρος της παρουσιάζει ένα νέο θεραπευτικό «εργαλείο» για να βοηθήσει τους ασθενείς στην ομαδική θεραπεία -μια κούκλα Τσάκι με αθώο χαμογελαστό πρόσωπο-, μια σειρά αποτρόπαιων φόνων λαμβάνουν χώρα στο άσυλο, και η Νίκα αρχίζει να αναρωτιέται εάν εντέλει δεν είναι τρελή. Προς βοήθεια της θα σπεύσει η Άντι Μπάρκλεϊ, ο μεγαλωμένος πλέον πρώτος μεγάλος αντίπαλος του Τσάκι. Αλλά για να τη σώσει, πρέπει να περάσει πάνω από την Τίφανι, την παλιά νύφη του Τσάκι, η οποία θα κάνει τα πάντα, όσο θανάσιμα κι αν είναι αυτά, για να βοηθήσει τον αγαπημένο της δαιμονικό κούκλο.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Έχω δει όλες τις ταινίες του franchise της «κούκλας του σατανά». Είναι από τις ταινίες τις οποίες δεν τρομάζω απλά θα τις δω για να γελάσω, για να περάσω καλά για λίγη ώρα. Είναι αστείο να βλέπεις μια κούκλα, που έχει κάνει 7 ταινίες, να μπορεί να τρέχει και να μην μπορεί κανείς να την πιάσει αλλά και να σκοτώνει, χωρίς ποτέ κανείς να μην μπορεί να τη σταματήσει. Α ακόμα και να δημιουργεί οικογένεια, να έχει γυναίκα και παιδιά!!!!

Κάθε sequel που κυκλοφορεί βασίζεται στην ίδια συνταγή. Αν στην προηγούμενη ταινία, ο Chucky πεθαίνει, στην καινούρια ζωντανεύει. Σε αυτήν την ταινία, «Cult of Chucky», ο Chucky επιστρέφει μετά τα γεγονότα του Curse of Chucky, με σκοπό να συνεχίσει να τρομοκρατεί το καθηλωμένο στην αναπηρική καρέκλα θύμα του, τη Nica. Εν τω μεταξύ, η κούκλα δολοφόνος έχει κάποιες εκκρεμότητες να κλείσει με τους παλιούς εχθρούς του, έχοντας ως βοήθεια βέβαια την πρώην σύζυγο του, Τίφανι.

Στα συν της ταινίας, η έναρξη της, η αγωνία και οι επιστροφές ηθοποιών που γνωρίσαμε σε προηγούμενες ταινίες του franchise όπως ο Alex Vincent στο ρόλο του Andy Barclay, πρωταγωνιστής ήδη των 4 ταινιών, η Jennifer Tilly πάλι ως Tifanny, η σύζυγος του Chucky, και η Fiona Dourif ως Nica.

Στα μείον της ταινίας, το σενάριο της, τα εφέ, και ότι δεν ήταν ατμοσφαιρικό. Ο Chucky πολλαπλασιάζεται....όλα πρέπει όμως να έχουν κάποιο τέλος. 

Εν κατακλείδι, η ταινία «Cult of Chucky», βλέπεται ευχάριστα, διαρκεί μία ώρα και κάτι, οπότε σε αυτό το χρονικό διάστημα, μπορεί κανείς να την απολαύσει. Σαν ταινία γενικά ήταν καλή αλλά θεωρώ ότι πρέπει να κάποια στιγμή να κατεβάσει τίτλους οριστικά και οι Chuckys να αφανιστούν. 

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Ναι αν έχεις δει τις προηγούμενες. Πρόκειται για μια horror κωμωδία, οπότε είναι μια ταινία που θα γελάσεις. 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5/10

TRAILER:

_______________________________________________________________________

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει

«Κάθε Στιγμή Μετράει»: Ένα τραγούδι για καλό σκοπό

«Κάθε Στιγμή Μετράει» ένας τίτλος με νόημα. Ένα τραγούδι που ερμηνεύει μοναδικά, το καλύτερο παιδί της ελληνικής μουσικής, ο Γιάννης Πλούταρχος, για καλό και ιδιαίτερο σκοπό. Το τραγούδι που ονομάζεται «Κάθε Στιγμή Μετράει» είναι σε στίχους του Βασίλη Παππά, ενώ την υπέροχη μουσική έγραψε ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Θάνος Γεωργουλάς, με πολλές επιτυχίες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.

Το τραγούδι «Κάθε Στιγμή Μετράει» είναι το soundtrack της νέας ταινίας μικρού μήκους, με τίτλο «Βone Brothers» που έχει σκηνοθετηθεί από τον Χρήστο Ανδριόπουλο και πραγματεύεται τη μεταμόσχευση μυελού των οστών ενός παιδιού, προβάλλοντας τη διαδρομή της οικογένειάς του από την αγωνία έως τη λύτρωση για την εύρεση συμβατού δότη. 

Οι δημιουργοί του φιλμ απευθύνθηκαν στον Γιάννη Πλούταρχο για να επενδύσει με την ερμηνεία του το μουσικό θέμα, ο οποίος ανταποκρίθηκε με χαρά στο κάλεσμα.

Το τραγούδι «Κάθε Στιγμή Μετράει» είναι μία αισιόδοξη δημιουργία. Η βελούδινη φωνή του αγαπημένου καλλιτέχνη είναι η καταλληλότερη συνοδεία στο συγκινητικό σενάριο, που υπενθυμίζει ότι η προσφορά είναι η φωτεινότερη ελπίδα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι συντελεστές συνεισέφεραν αφιλοκερδώς στην προσπάθεια του Συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων Παιδιών με Νεοπλασματικές Παθήσεις «Πίστη», χωρίς καμία αμοιβή ή την αξίωση άλλου τύπου οικονομικού ανταλλάγματος.

Ακούστε το τραγούδι παρακάτω:

CineReview: Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές

Ένα παγκοσμίως γνωστό αστυνομικό μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, που γράφτηκε και δημοσιεύθηκε το 1934, μεταφέρεται για δεύτερη φορά στην μεγάλη οθόνη, και αυτή τη φορά, όπως και τότε, αποτελείται από ένα σημαντικό επιτελείο ηθοποιών. Ο λόγος για το αστυνομικό μυθιστόρημα «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές». Η πλοκή αποτελεί μία από τις διασημότερες ιστορίες όπου πρωταγωνιστεί ο βέλγος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ 

Ταινία: Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές (Murder on the Orient Express)

Σκηνοθεσία: Kenneth Branagh

Πρωταγωνιστούν: Kenneth Branagh, Johnny Depp, Penélope Cruz, Willem Dafoe, Michelle Pfeiffer κ.α

Είδος Ταινίας: Αστυνομική/Δραματική/Μυστηρίου

Έτος Παραγωγής: 2017 

Διάρκεια: 114΄

ΥΠΟΘΕΣΗ: Μία ιστορία που ξεκινάει ως ένα πολυτελές ταξίδι με τρένο στην Ευρώπη, εξελίσσεται γρήγορα σε ένα από τα πιο κομψά, αγωνιώδη και συναρπαστικά μυστήρια που έχουν ειπωθεί ποτέ. Από τη συγγραφέα των best-sellers, Αγκάθα Κρίστι, το «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» αφηγείται την ιστορία δεκατριών άγνωστων ανθρώπων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα τρένο, όπου όλοι είναι ύποπτοι. Ένας άντρας πρέπει να αγωνιστεί ενάντια στον χρόνο, πριν προλάβει ο δολοφόνος να χτυπήσει ξανά. Ο Ηρακλής Πουαρό καλείται να λύσει το αίνιγμα της δολοφονίας ενός μυστηριώδους επιχειρηματία που γίνεται μέσα στο πολυτελές τρένο με προορισμό το Καλέ. Καθένας από τους επιφανείς επιβάτες του «Οριάν Εξπρές» κρύβει τους δικούς του λόγους για να θεωρηθεί ύποπτος.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Από τα πιο αγαπημένα, διαχρονικά, κλασσικά, και παγκοσμίως γνωστά, αστυνομικά μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι είναι το «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές». Αυτός ο λόγος, από μόνος του, κάνει την διαφορά....Μια ταινία που περίμενα εδώ και πολύ καιρό να δω, μετά και την είδηση ότι θα μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Η Αγκάθα Κρίστι άλλωστε είναι αυτή που με παρέσυρε στην ανάγνωση αστυνομικής λογοτεχνίας. Μετέπειτα υπήρξαν κι άλλοι λόγοι που ήθελα να δω την ταινία και δεν αφορά μόνο την ανάγνωση του βιβλίου και στο κατά πόσο θα είναι πιστή η μεταφορά της. Αφορούσε και το καστ (βλέπεται παίζει κι ο αγαπημένος Johnny Depp) καθώς και το trailer, που άφησε πολλές υποσχέσεις.

Ναι ήταν μια ταινία που ευχαριστήθηκα, που πήγα να τη δω στην πρεμιέρα της και που όλο το σινεμά γέμισε ασφυκτικά μετά από πολύ καιρό...δείγμα ότι πολλοί περίμεναν να την δουν όπως κι εγώ. 

Μια χιονοστιβάδα, διακόπτει το δρομολόγιο του Orient Express ,από Κωνσταντινούπολη με προορισμό το Παρίσι, με το τρένο να εκτροχιάζεται ανάμεσα στα χιονισμένα βουνά. Σε αυτό επιβιβάστηκαν δεκατρείς επιβάτες, άγνωστοι μεταξύ τους. Δεν είναι όμως μόνο αυτό το αιφνίδιο γεγονός του όλου ταξιδιού. Ένας επιβάτης του ταξιδιού, ονόματι ως Ράτσετ, δολοφονείται και βρίσκεται νεκρός με 12 μαχαιριές. Ποιος είναι ο δολοφόνος και ο ποιος είναι πραγματικά ο Ράτσετ; Πως σχετίζεται το θύμα με μια απαγωγή που έγινε πριν δύο χρόνια. Όλοι οι επιβάτες είναι ύποπτοι, ποιος όμως έχει το κίνητρο; Το μυστήριο καλείται να εξιχνιάσει ο δαιμόνιος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό. 

Στα συν της ταινίας η ερμηνεία του Kenneth Branagh, ως Ηρακλή Πουαρό. Ήταν ο πειστικός και ο πιο κοντινός σε εμφάνιση, που θύμιζε έντονα τον αγαπημένο ντέτεκτιβ. Βεβαίως το εντυπωσιακό επιτελείο των ηθοποιών. Τα χιονισμένα τοπία. Τα εφέ, τα εντυπωσιακά πλάνα όταν κινείται το τρένο, η σκηνοθεσία, η φωτογραφία και η ενδυμασία...αντάξια της υπογραφής της μεγάλης κυρίας του αστυνομικού μυστηρίου, ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΙ.

Στα μείον της ταινίας, η ατμόσφαιρα της ταινίας που δεν είναι τόσο επιβλητική και απειλητική, με την μουσική να μην βοηθάει σε κανένα σημείο. Τέλος η ερμηνεία του Johnny Depp. 

Εν κατακλείδι, το «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» είναι μια ταινία καλογυρισμένη, που βλέπεται ευχάριστα, έχει δράση αλλά όχι αρκετή όσο θα έπρεπε, μυστήριο και μια εντυπωσιακή και ευφυής ανατροπή στο φινάλε. Αναμένω κι άλλες ταινίες του Ηρακλή Πουαρό, στο μέλλον.

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Αν δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο ή αν δεν έχεις δει την πρώτη ομώνυμη ταινία, τότε υπάρχει ένας ακόμη λόγος να μην χάσεις να δεις κι εσύ την ταινία. Αν έχεις διαβάσει το βιβλίο και έχεις δει την πρώτη ταινία, δεν είναι καθόλου αδιάφορη αυτή η ταινία. 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7/10

TRAILERS: (με ελληνικούς υπότιτλους)

_______________________________________________________________________

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει

REVIEW: 3ος Μαραθώνιος Αστυνομικής Λογοτεχνίας

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ προ(σ)κάλεσαν τους αναγνώστες τους σε ένα ταξίδι ανάγνωσης αστυνομικής λογοτεχνίας. Όπως πέρσι και προπέρσι, έτσι και φέτος, αρχές Μαρτίου, οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ και η Λέσχη Noir διοργάνωσαν το "3ο Μαραθώνιο Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας ", καλώντας όλους τους βιβλιοφάγους και φαν της αστυνομικής λογοτεχνίας να λάβουν μέρος, δίνοντας την ευκαιρία σε πολλούς να γεμίσουν την αστυνομική βιβλιοθήκη τους με τα βιβλία μιας ολόκληρης χρονιάς και να κερδίσουν πολλά άλλα δώρα, όπως ένα ταξίδι στη Τσαγκαράδα Πηλίου.

Ένα ταξίδι που έφτασε στο τέλος του, αφού ο Οκτώβριος ήταν ο τελευταίος μήνας για συμμετοχές και ο Νοέμβριος ο μήνας με τις ερωτήσεις που έπρεπε να απαντήσει ο κάθε αναγνώστης για τα 6+βιβλία που θα διάβαζε. Ένα ταξίδι ανάγνωσης στο οποίο συμμετείχα και εγώ για τρίτη φορά ήρθε στο τέλος νωρίτερα από πέρσι. Για μια ακόμη χρονιά στόχος ήταν ο τερματισμός και η ανάγνωση νέων αστυνομικών βιβλίων. Αν φυσικά είμαι στους τυχερούς, η νίκη αυτή θα είναι καλοδεχούμενη. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η ανάγνωση στα αστυνομικά σταματά εδώ λόγω του Μαραθωνίου. Οι λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας δεν καταλαβαίνουν πότε πρέπει να σταματήσουν να διαβάζουν αστυνομικά μυθιστορήματα - κάθε μήνα υπάρχουν και νέες κυκλοφορίες στο είδος αυτό από αρκετούς πλέον εκδοτικούς οίκους.

Έξι βιβλία σε έξι μήνες; Αντέχεις ή μπορείς να διαβάσεις περισσότερα; Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ επέλεξαν έξι τίτλους-φωτιά, μια reading list που σε κάποιους τελικά ίσως να μην άρεσε και τόσο. Σε αυτήν τη λίστα συμπεριλήφθηκαν πολλά και διαφορετικά είδη αστυνομικής λογοτεχνίας (από κλασικό αστυνομικό έως ψυχολογικά θρίλερ) και  πολλές και διαφορετικές σχολές (Νορβηγία, Ιρλανδία, ΗΠΑ, Βρετανία, Αργεντινή). Αυτά τα έξι βιβλία έπρεπε να διαβαστούν από όλους τους συμμετέχοντες χωρίς εξαίρεση, αλλά επειδή η δίψα για καλή αστυνομική λογοτεχνία δεν σβήνει τόσο εύκολα, ετοιμάστηκε μία ακόμα λίστα από την οποία μπορούσαμε να διαλέξουμε όσους τίτλους θέλαμε.

Τα έξι αστυνομικά μυθιστορήματα και άλλα τρία από τη συμπληρωματική λίστα, που επέλεξα να διαβάσω για το Μαραθώνιο και ποια η δική μου κριτική, παρακάτω.

Τελευταία Έξοδος – Federico Axat

Το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα Federico Axat, που πέφτει στα χέρια μου και για χάρη του 3ου Μαραθωνίου Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας, είναι η «Τελευταία Έξοδος». Η Τελευταία Έξοδος είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που δεν πρόκειται να αφήσει σε ησυχία κανέναν αναγνώστη. Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα με γρήγορο ρυθμό, ένταση, αγωνία, σασπένς μυστήριο, πολλά ερωτήματα που απαντώνται στο τέλος, ανατροπές που δεν τελειώνουν και τρελά καρδιοχτύπια μέχρι τέλους. Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, Τέντ Μακέι, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας εξελίσσεται και αποκαλύπτεται συνεχώς. Όμως το τέλος της ιστορίας του αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση και θα περίμενα κάτι διαφορετικό και καλύτερο για εκείνον. 4/5

Ο Τόπος των Μυστικών – Tana French

H συγγραφέας Tana French, μετά τον «Τόπο των Πιστών», επιστρέφει με το δεύτερο μυθιστόρημα της που ακούει στον τίτλο «Ο Τόπος των Μυστικών». Το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέας που πέφτει στα χέρια μου δεν με ικανοποίησε τόσο όσο το πρώτο της βιβλίο. «Ο Τόπος των Μυστικών» είναι ένας πίνακας σε ένα ιδιωτικό σχολείο, όπου εκεί αναγράφονται ποικίλα κακεντρεχή σχόλια, κουτσομπολιά, ραβασάκια αλλά και γενικά ανώνυμα μυστικά, από κάποια κορίτσια....μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται η φωτογραφία ενός παιδιού που δολοφονήθηκε πριν από δύο χρόνια. Ποιος καρφίτσωσε την φωτογραφία εκεί και γιατί μετά από δύο ολόκληρα χρόνια; «Ο Τόπος των Μυστικών» είναι ένα ταξίδι στο χρόνο, με γρήγορο ρυθμό, έντονο μυστήριο, αγωνία και ανατροπές. Παρόλα αυτά οι πολλές σελίδες του, όπου στις μισές αναφέρονται διάφορες εφηβικές συμπεριφορές, κουράζουν. 3/5

Η δίψα – Jo Nesbo

Harry Hole is back. Η επιστροφή του αγαπημένου επιθεωρητή Χάρι Χόλε, στην ενδέκατη περιπέτεια του, είναι γεγονός. Ναι και εγώ αγόρασα το βιβλίο την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του μαζί με το αναμνηστικό καπελάκι. Τι να πει κανείς, και ειδικά οι nesbomaniac για αυτό το βιβλίο. Τα λόγια είναι περιττά. Ο Jo Nesbo, μας δίνει μια ακόμη εξαιρετική περιπέτεια του επιθεωρητή του, που τόσο μας έλειψε. «Η Δίψα» αποτελεί συνέχεια της «Αστυνομίας». Όλα έχουν αλλάξει. Ο Χάρι είναι παντρεμένος επιτέλους, με τη Ρακέλ και είναι καθηγητής Αστυνομικής Ακαδημίας (ω ναι, αναβαθμίστηκε). Ζει μια ζωή φυσιολογική ενώ οι παλιοί του συνάδελφοι συνεχίζουν να κυνηγούν το έγκλημα στους δρόμους του Όσλο. Μέχρι που μια δολοφονία έρχεται να αναταράξει την ηρεμία του και να αλλάξει τα δεδομένα. Ή μήπως τίποτα δεν έχει αλλάξει; Η δίψα του serial killer έχει ξυπνήσει και τη δίψα του Χάρι. Ο συγγραφέας ωριμότερος από ποτέ, έρχεται και μας εκπλήσσει, με την συνταγή να μας είναι πλέον γνωστή. Αγωνία, ρυθμός, ανατροπές, πολλά πρόσωπα για να έχουμε πιθανούς υπόπτους, πρόσωπα και αναφορές σε γεγονότα από προηγούμενα βιβλία του. Αν και το βιβλίο είναι ένα τούβλο πραγματικά, αξίζει να διαβαστεί και με το παραπάνω. 4/5

Πέπλο Σιωπής – Stuart Neville

To «Πέπλο Σιωπής» είναι η τέταρτη συνολικά, περιπέτεια του αστυνομικού Τζακ Λένον και αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου βιβλίου με τίτλο «Κλεμμένες Ψυχές». Στο τέλος εκείνου του βιβλίου ο Τζακ σκοτώνει έναν διεφθαρμένο συνάδελφό του αστυνομικό –αν και βρισκόταν σε αυτοάμυνα.  Στο «Πέπλο Σιωπής» τον βρίσκουμε να έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα…μέχρι που δέχεται το ξαφνικό τηλεφώνημα μιας πρώην του. Τα εγκλήματα που καλείται ο Τζακ να εξιχνιάσει κρατούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη, αμείωτο. Ένα ακόμη εκπληκτικό αστυνομικό μυθιστόρημα, από τον Ιρλανδό συγγραφέα, με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ. Μια δυνατή ιστορία, με αγωνία, μυστήριο, σασπένς και ανατροπές. Ίσως να πρόκειται και για το τελευταίο βιβλίο με ήρωα τον Τζακ Λένον, έναν αστυνομικό που έχει αγαπηθεί πολύ από τους φίλους της αστυνομικής λογοτεχνίας, κι όχι μόνο. 5/5

Ο Τιμωρός – Tony Parsons

Η δεύτερη περιπέτεια του επιθεωρητή Μαξ Γουλφ, από τον συγγραφέα Tony Parsons έχει τίτλο «Τιμωρός». Ο επιθεωρητής Μαξ Γουλφ καλείται να εξιχνιάσει ένα έγκλημα, μιας ολόκληρης οικογένειας και να εντοπίσει το μικρότερο αγόρι, που είναι μόλις τεσσάρων ετών. Το όπλο του φόνου θυμίζει πολύ εκείνο που χρησιμοποιήθηκε σε μια άλλη σφαγή, που διαδραματίστηκε τριάντα χρόνια πριν. Ο χρόνος κυλάει αντίστροφα, οι πιθανότητες το αγνοούμενο αγόρι να βρεθεί ζωντανό αρχίζουν να λιγοστεύουν και ο δολοφόνος πρέπει να συλληφθεί πριν ξεκληρίσει μια ακόμα οικογένεια. Μια καλογραμμένη ιστορία, με φόνους, δολοφόνο, δράση, κυνηγητό, αγωνία, σασπένς, αίμα, αρκετή βία, με πολλά αναπάντητα ερωτήματα και ανατροπές. Σε όλα αυτά θίγεται κι ένα κοινωνικό ζήτημα, αυτό της εμπορίας παιδιών, με το συγγραφέα να το κάνει με αρκετά ρεαλιστικές περιγραφές. Ένα σκοτεινό, έντονο και γρήγορο σε ρυθμό αστυνομικό μυθιστόρημα. 4/5

Ούτε Λέξη – Eric Rickstad

Με φόντο το όμορφο και χιονισμένο τοπίο του Βερμόντ, ο Eric Rickstad μας αφηγείται μια ιστορία, που θυμίζει αμερικάνικο αστυνομικό θρίλερ. Το «Ούτε Λέξη» είναι μια σκληρή, ανατριχιαστική, τρομακτική αλλά και συναισθηματική ιστορία, που θα παρασύρει τον αναγνώστη. Αρκετά καλοστημένη και καλογραμμένη η πλοκή, σε καθηλώνει από την εισαγωγή και συγκεκριμένα από τις πρώτες σκηνές, με την ανεύρεση του πτώματος. Ο κεντρικός ήρωας και πρωταγωνιστής του βιβλίου, ο Φρανκ Ραθ, ένας παλιός σκληροτράχηλος αστυνομικός που δουλεύει πλέον ως ιδιωτικός ντετέκτιβ, οποίος θα πρέπει να συνεργαστεί και πάλι με την αστυνομία και να λύσει το μυστήριο, των εξαφανίσεων των νεαρών γυναικών. Οι χαρακτήρες του βιβλίου, η δράση, η αγωνία, και το ανατριχιαστικό τέλος, κάνουν το βιβλίο ένα από τα καλύτερα αστυνομικά μυθιστορήματα θρίλερ, που σίγουρα θα κρατήσουν τον αναγνώστη μέχρι τέλους. 4/5

Δυτικά της Ελευθερίας – Thomas Engstrom

Συνήθως πριν την αγορά ενός βιβλίου, πάντα θα αναζητήσω τις κριτικές που πιθανόν να έχουν γίνει για αυτό. Για το βιβλίο του Thomas Engstrom, «Δυτικά της Ελευθερίας» οι αρχικές κριτικές και βαθμολογίες ήταν μέτριες ή και κάτω του μετρίου. Κάτι όμως η περίληψη του βιβλίου που μου κίνησε το ενδιαφέρον, κάτι τα παραπανίσια λεφτά που είχα πάνω μου, κάτι και η επιμονή του βιβλιοπώλη μου, λύγισα. Από την περίληψη στο οπισθόφυλλο γίνεται γνωστό ότι πρόκειται για ένα κατασκοπικό θρίλερ. Σε ένα ατμοσφαιρικό βιβλίο που η ιστορία είναι καλογραμμένη, υπάρχει μπόλικη δράση, μυστήριο, αποκαλύψεις και ανατροπές, ο αναγνώστης θα μείνει ικανοποιημένος, παρά τα κάποια σημεία που ίσως κουράσουν. Ένα αρκετά καλό κατασκοπευτικό μυθιστόρημα που συστήνεται. 4/5

Στοκχόλμη - Jens Lapidus

Μετά την «Αίθουσα VIP», ο Jens Lapidus επιστρέφει με την δεύτερη περιπέτεια του πρώην γκάνγκστερ Τέντι Μάκσουμιτς και της δικηγόρου Έμελι Γιάνσον. Ο Jens Lapidus μάς αφηγείται μια σκοτεινή αστυνομική ιστορία, ένα δικαστικό θρίλερ που διαδραματίζεται που αλλού; Στη Στοκχόλμη, στην πρωτεύουσα της Σουηδίας. Ο συγγραφέας έχει στήσει μια ενδιαφέρουσα, καλοστημένη και καλογραμμένη ιστορία η οποία εξελίσσεται γρήγορα, με τον ίδιο να δίνει και να αφήνει το στίγμα του σε ένα ακόμη πολύ καλό και δυνατό βιβλίο. Δικαίως ο Jens Lapidus καταλαμβάνει μια θέση στη σκανδιναβική κυρίως σουηδική αστυνομική λογοτεχνίας και αποτελεί και δική μου επιλογή, για μία ακόμη φορά. Αναμένω τη συνέχεια!!! 4/5

Η συχνότητα του θανάτου - Χίλντα Παπαδημητρίου

H Χίλντα Παπαδημητρίου και ο συμπαθής πλέον, αστυνόμος Χάρης Νικολόπουλος, επιστρέφουν με την τρίτη τους περιπέτεια που ακούει στο όνομα «Η συχνότητα του θανάτου». Η συγγραφέας σε ένα ακόμη βιβλίο της ακολουθεί την ίδια «επιτυχημένη» συνταγή…δηλαδή φόνος μετά μουσικής. Πως θα μπορούσε να λείψει άλλωστε η μουσική…αφού έτσι γνωρίσαμε την συγγραφέα και τον ήρωα της. Σε όλο το βιβλίο, διάσπαρτα υπάρχουν στίχοι τραγουδιών και διάφορες μελωδίες διαφορετικών ειδών και όσο ο αναγνώστης διαβάζει την ιστορία νομίζει ότι τα ακούει. Τραγούδια γνωστά αλλά και άγνωστα. Μια μουσική πανδαισία σε μια αστυνομική ιστορία που εξελίσσεται στα σοκάκια της Αθήνας. Από τα ρεμπέτικα στην τζαζ και στους Beatles και από εκεί πάλι πίσω. Μια ιστορία με μυστήριο, αληθινούς χαρακτήρες αλλά χωρίς ωστόσο ανατροπές. Ο δολοφόνος από ένα σημείο και μετά ανακαλύπτεται από τον αναγνώστη, χωρίς ωστόσο να αποκαλυφθούν τα κίνητρα του. Σαφώς στο τρίτο της βιβλίο, η Χίλντα Παπαδημητρίου, είναι πολύ καλύτερη και η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα και καλογραμμένη. Η Χίλντα Παπαδημητρίου είναι από τις λίγες γυναίκες Ελληνίδες που κρατούν την αστυνομική λογοτεχνία σε ικανοποιητικό επίπεδο. 4/5

📚 Εσείς πήρατε μέρος και αν ναι τερματίσατε;;; 📚

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει

CineReview: Το Τελευταίο Σημείωμα

Ο Παντελής Βούλγαρης, τέσσερα χρόνια μετά την «Μικρά Αγγλία», επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη και καταπιάνεται με την σύγχρονη ελληνική ιστορία, με μια συγκλονιστική ιστορία γενναιότητας, και παραδίδει στο κοινό, μια ταινία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα που στιγμάτισαν την Ελλάδα....την εκτέλεση 200 αγωνιστών στην Καισαριανή από Γερμανούς κατακτητές, το Μάιο του 1944. Στο ρόλο του Ναπολέων Σουκατζίδη, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου, που έγινε γνωστός μέσα από την «Μικρά Αγγλία» και το «Ουζερί Τσιτσάνης».

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Ταινία: Το Τελευταίο Σημείωμα

Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης

Πρωταγωνιστούν: Αντρέας Κωνσταντίνου, Αινείας Τσαμάτης, Μελία Κράιλινγκ, Τάσος Δήμας, κ.α

Είδος Ταινίας: Δραματική/Ιστορική

Έτος Παραγωγής: 2017

Διάρκεια: 117΄

ΥΠΟΘΕΣΗ: Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας ο 34χρονος Ναπολέων Σουκατζίδης, Κρητικός μικρασιατικής καταγωγής, αγωνιστής του λαϊκού κινήματος και κρατούμενος σε εξορίες και φυλακές από το 1936. Την περίοδο της φυλακής του στο Χαϊδάρι, εκτελούσε χρέη διερμηνέα του Γερμανού Διοικητή του στρατοπέδου, Καρλ Φίσερ. Μπροστά από τα μάτια του περνούσε όλο το δράμα της γερμανικής αγριότητας στα Κατοχικά χρόνια, με τον ίδιο συνεχώς μάρτυρα βασανιστηρίων, τραγικών περιστατικών και βαριάς ατμόσφαιρας στους θαλάμους με το πλήθος των συγκρατούμενων του. Πολλές ζωές, πολλές μικρές ιστορίες φόβου, φιλίας, συντροφικότητας, ελπίδας, ονειροπόλησης. Έξω από το στρατόπεδο, η μνηστή του Ναπολέοντα, Χαρά Λιουδάκη, με σθένος, καρτερία και βαθιά αγάπη στεκόταν δίπλα στον αρραβωνιαστικό της, έστω κι αν οι συναντήσεις τους ήταν για ελάχιστες στιγμές στα επισκεπτήρια, και πάντα υπό την επιτήρηση ενόπλων φρουρών. Η τύχη του Ναπολέοντα και άλλων 199 συγκρατούμενων του αποφασίζεται μετά την ενέδρα της ελληνικής αντίστασης στον Στρατιωτικό Διοικητή Λακωνίας, σε χαράδρα της περιοχής των Μολάων

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Προσωπικά έχω απογοητευτεί από τον ελληνικό κινηματογράφο και αποφεύγω να δω ελληνικές ταινίες γιατί θεωρούνται πιστές αντιγραφές ξένων ταινιών. Την εν λόγω όμως ταινία, θα την έβλεπα για πολλούς λόγους. Αρχικά λόγω Παντελή Βούλγαρη, που όσες ταινίες του έχω παρακολουθήσει στη μικρή και μεγάλη οθόνη, δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ. Άλλωστε οι ταινίες του πάντα είναι σοβαρές αλλά και ποιοτικές. Όπως και να χει τις ευχαριστιέσαι και σου δημιουργούν πολλά συναισθήματα. Κατά δεύτερον λόγω Αντρέα Κωνσταντίνου. Ένας πολύ καλός, εξαιρετικός και ποιοτικός ηθοποιός, που θαυμάζω και που επιλέγει πάντα προσεκτικά τις ταινίες που θα πρωταγωνιστήσει. Τον γνωρίσαμε στην «Μικρά Αγγλία» και μετέπειτα στο «Ουζερί Τσιτσάνης», στο ρόλο του Βασίλη Τσιτσάνη. Τρίτος λόγος, ότι πρόκειται για μια αληθινή ιστορία που στιγμάτισε την Ελλάδα. Τελευταίος λόγος....μα φυσικά το εξαιρετικό trailer. 

Η ιστορία της ταινίας δεν περιτριγυρίζεται μόνο γύρω από τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη, Κρητικό αγωνιστή και κομμουνιστή, που δούλεψε ως διερμηνέας των Γερμανών στη φυλακή του Χαϊδαρίου κατά τη διάρκεια της κατοχής, αλλά και όλους εκείνους που έζησαν, έδρασαν και στιγμάτισαν με το αίμα τους εκείνη την περίοδο. Η ταινία είναι μια πλήρης περιγραφή των τελευταίων στιγμών, των 200 αγωνιστών, πριν την εκτέλεση τους, στην Καισαριανή, την 1η Μαΐου του 1944. Με αυτόν το τρόπο μαθαίνουμε τι πέρασαν και τι βίωσαν οι Έλληνες κρατούμενοι, στα χέρια των Γερμανών Ναζί. 

Ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης φαίνεται πως μελέτησε καλά την ιστορία και το αποτέλεσμα που μας παρουσιάζει είναι μοναδικό. Εξαιρετικά πλάνα, εξαιρετική φωτογραφία και μουσικό backgroung, και ενδυμασία που μεταφέρει τον θεατή σε εκείνη την εποχή. Μέσα από τα βασανιστήρια και τις κακουχίες, ο Βούλγαρης, παραθέτει στον θεατή σκηνές σκληρού περιεχομένου. Δυνατή, συγκινητική και εξαιρετική η σκηνή όπου οι μελλοθάνατοι όλοι μαζί χορεύουν όλη τη νύχτα υπό τους ήχους μουσικών οργάνων. 

Δυνατές, συγκινητικές και εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς ακόμα και αυτοί που υποδύονται τους Γερμανούς. Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου προσθέτει στο βιογραφικό του μια ακόμα ξεχωριστή και εκπληκτική ερμηνεία. Συγκινητικό το φινάλε, όπου παρουσιάζονται τα 200 ονόματα των Ελλήνων αγωνιστών. Μια ταινία, φόρος τιμής!!!

Εν κατακλείδι το «Το Τελευταίο Σημείωμα» είναι μια ταινία διαμάντι για τον ελληνικό κινηματογράφο. Μια από τις πιο μελανές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, την εκτέλεση 200 αγωνιστών από τους Γερμανούς κατακτητές στην Καισαριανή, την 1η Μαΐου του 1944, ΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ. Μια ταινία που δημιουργεί στο θεατή πολλά συναισθήματα, χαρά, μίσος, συγκίνηση και που έχει όλα τα χαρακτηριστικά να κάνει το μεγάλο βήμα στο εξωτερικό. Καλοστημένη και καλοσκηνοθετημένη από τον μετρ του είδους, Παντελή Βούλγαρη. Η ταινία της χρονιάς για τον ελληνικό κινηματογράφο. Μπράβο για το υπέροχο αυτό αποτέλεσμα, έχουμε ανάγκη και από τέτοιες ταινίες για να θυμηθούμε την ιστορία μας και να μην ξεχάσουμε ΠΟΤΕ!!

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Ναι φυσικά και πρέπει να τη δείτε. Δώστε μια ευκαιρία στον ελληνικό κινηματογράφο. Αξίζει και συστήνεται. Άλλωστε είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8/10 

TRAILER:

_______________________________________________________________________

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει

Θέατρο/Review: Άλλος για Survivor

Δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από την τελευταία φορά που βρήκα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μια θεατρική παράσταση. Μέσα Νοεμβρίου και πάλι μια θεατρική παράσταση βρέθηκε στην πόλη μου και έτσι για να σκάσει το χειλάκι μας κανένα χαμόγελο, αποφάσισα με καλή παρέα να παρακολουθήσω την επιθεώρηση με τίτλο "Άλλος για Survivor", με το Μάρκο Σεφερλή.

Τον Μάρκο Σεφερλή τον είχα παρακολουθήσει μέσα από τις κωμικές σειρές που είχε κάνει στην τηλεόραση. Μετέπειτα πολλές θεατρικές του παραστάσεις μαγνητοσκοπήθηκαν και πολλοί, που διαμένουν στην επαρχία, είχαν την ευκαιρία να τον δουν μέσα από την τηλεόραση. Θεωρώ ότι είναι ο μοναδικός πλέον εν ζωή ηθοποιός που θα κάνει όλο τον κόσμο να γελάσει. 

Η παράσταση "Άλλος για Survivor" ήταν μια παράσταση που ήθελα να δω για δύο λόγους. Λόγω Μάρκου Σεφερλή και Έλενας Τσαβαλιάς. Λόγω του ότι ποτέ δεν έχω παρακολουθήσει επιθεώρηση και ήξερα ότι θα γελούσα. Προσωπικά Survivor δεν έβλεπα ποτέ αλλά μιας που με αυτήν την παράσταση ήρθε...ε τι να κάνουμε...υποχώρησα. 

Η παράσταση ήταν καλή, όμως έχει κάνει και πολύ καλύτερες, ο Μάρκος. Είχε γέλιο, ωραίες και αστείες ατάκες και γελάσαμε πολύ. Είχε ωραίο μπαλέτο, ωραία χορευτικά, ωραίους χορευτές(!!!), πολύ καλή η μουσική και τα τραγούδια της παράστασης και τέλος τα εκπληκτικά ρούχα. 

Γενικά έχει πολλά συν η θεατρική παράσταση παρόλα αυτά έχει και κάποια μείον. Η παράσταση κάπου κάπου κουράζει. Πλέον έχουμε μάθει την συνταγή που ακολουθεί ο Μάρκος Σεφερλής και ο θίασος του. Επανάληψη στην επανάληψη. Επιπλέον πρέπει να υπάρχει κάποιο όριο ηλικίας. Πολλά ήταν τα μικρά παιδιά που γέμισαν το δημοτικό θέατρο - πάνω και κάτω - και δεν καταλαβαίνω το λόγο. Ναι ο Μάρκος διασκεδάζει αλλά πάντα σε όλες τις παραστάσεις του, θα υπάρχουν κάποιες βωμολοχίες ή και υπονοούμενα για θέματα που αφορούν τους μεγάλους. Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνουν να τον βλέπουν 4χρονα και 5χρονα. Κάπου κάπου πρέπει να υπάρχουν όρια και κάποιοι να τα σέβονται. Για αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε!!! Τσουχτερό ήταν και το εισητήριο όμως. Από 15€ έως 20€. Θα μπορούσε να ήταν τουλάχιστον 12-13€ για ανέργους και άλλες κατηγορίες και 15€ το κανονικό, όπως συμβαίνει σε άλλες παραστάσεις που παίζουν είτε στην Αθήνα, είτε σε περιοδεία. Παρόλα αυτά τα άξιζε τα λεφτά του...και καλά περάσαμε και για κανένα τρίωρο γελάσαμε!!! Άλλωστε ολόκληρος 16μελής θίασος ήρθε στη πόλη. Πότε θα ξαναδούμε τόσο μεγάλο θίασο..ίσως σε 2 χρόνια όπως είπε και ο Μάρκος αλλά με νέους ηθοποιούς. 

ΠΛΟΚΗ: Πόσες μέρες μπορεί ν’ αντέξει ένας άνθρωπος τρώγοντας μόνο καρύδα; Είναι ικανός να «καρυδώσει» κάποιον λόγω στέρησης κρέατος; Πόσο μπορεί ν’ αντέξει κάποιος χωρίς μπάνιο;Και πόσο μπορεί ν’ αντέξει κάποιος άλλος να κοιμηθεί δίπλα του; Πόσα κιλά μπορεί να χάσει ένας ράπερ, αν πάει σε νησί χωρίς τάπερ; Άραγε θα ψήφιζαν 4.000 γυναίκες να παραμείνει ένας άντρας για μήνες μακριά τους,αν είχαν μείνει ικανοποιημένες απ’ τις επιδόσεις του; Πόσες μέρες μπορεί να μείνει μια γυναίκα άβαφτη; Αν της μιλήσει κάποιος εκείνες τις μέρες την έβαψε; Πόσους σταυρούς πρέπει να κάνει κάποιος, για να βγει πρώτος σε μια δοκιμασία; Πόσα κομποσκοίνια χρειάζονται για να κερδίσει έναν Κύπριο; Πόσες μέρες χρειάζεται μια διάσημη ξανθιά, για να τερματίσει σε κάποιο αγώνισμα που απαιτεί αντοχή, εξυπνάδα και ταχύτητα; Γιατί πρέπει ν’ ανάβει κάποιος φωτιές και μετά να κάνει τον Κινέζο, όταν είναι ήδη Κινέζος; Για να μην θυμίζει η μούρη σου κέρινο ομοίωμα στη χαρά και τη λύπη,μήπως θα βοηθούσε λίγο… «κοκκινάκι» στα μάγουλα; Τί είναι πλέον απαραίτητο για να βγάλει κάποιος χρήματα στη ζωή του; Ένα πτυχίο Πανεπιστημίου ή πέντε μήνες στον Άγιο Δομίνικο;