ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ: Τάβλι στην παραλία

Αυτός ο Ιούλιος ήταν λιγάκι άστατος, όπως λέει το άσμα...είχε και παλιόκαιρο όμως για κάποιες μέρες. Γενικά ήταν ένας καυτός και ταυτόχρονα δροσερός μηνάς. Ένας μήνας με τα πάνω και τα κάτω του. Προσωπικά ήταν ένας μήνας που έγιναν αρκετά μπάνια, από μέρους μου. Ήταν όμως κι ένας μήνας που είχα την ευκαιρία επιτέλους, να κάνω πράγματα που είχα καιρό και δεν μιλάω μόνο για βιβλιοαναγνώσεις. Από αυτές μόλις δύο βιβλία και αυτά με το ζόρι, διαβάστηκαν. «Φως μέσα στη θύελλα» και «Κρυσταλλία»!!!

Αυτό το μήνα εκτός από τα βιβλία στην παραλία βρήκα την ευκαιρία, να παίξω, όπως όλος ο κόσμος ρακέτες αλλά και τάβλι. Ειδικά το τάβλι, το προτιμώ, μιας που είναι σαν το βιβλίο... γυμνάζει το μυαλό!!! 🎲 Αναμφίβολα το τάβλι είναι ένα παιχνίδι που προτιμάται σε καφενεία ή και καφετέριες, παρόλα αυτά υπάρχουν κι αυτοί που το παίζουν και στην παραλία, περισσότερο για να περάσει η ώρα τους. Για αυτό και η φωτογραφία του μήνα είναι το τάβλι στην παραλία, όπου φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία.

Ένα ακόμη πράγμα που είχα την ευκαιρία να κάνω αυτό το διάστημα ήταν να πάρω το μπουζουκάκι μου, να βρεθώ με την παρέα μου, σε κάποιο σπίτι ή σε κάποια παραλία και να αρχίσουμε να τραγουδάμε μέχρι το πρωί. Η αλήθεια είναι ότι λόγω της καλοκαιρινής δουλειάς μου, η σύναξη αυτή γινόταν μετά τις 12:30 το βράδυ αλλά κρατούσε μέχρι τις 5 το πρωί. Εδώ μπορείτε να δείτε το δικό μου μπουζούκι έτσι όπως το φωτογράφισα, λίγα λεπτά αφότου το παρέλαβα από τον υπεύθυνο που μου το είχε κουρδίσει. 

Τραβήχτηκε από Nikon B500, με φίλτρο Style

Book Review: Κρυσταλλία - Ειρήνη Βαρδάκη

Η Ειρήνη Βαρδάκη πρωτοσυστήθηκε φέτος, στο αναγνωστικό κοινό, μέσα από το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Κρυσταλλία», το οποίο και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις BELL. Η «Κρυσταλλία» είναι ένα αστυνομικό θρίλερ, βιβλίο, το οποίο από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του, έλαβε θετικές κριτικές. Πλέον, για το καλοκαίρι του 2017, η «Κρυσταλλία», συγκαταλέγεται στις καλοκαιρινές προτάσεις όχι μόνο από τον ίδιο τον εκδοτικό αλλά και από πολλά βιβλιοφιλικά sites. 

Η Ειρήνη Βαρδάκη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα αλλά η καταγωγή της είναι από το Ρέθυμνο. Έχει ασχοληθεί με τον κλασικό χορό και τον αθλητισμό ενώ τα τελευταία χρόνια εργάστηκε στο χώρο της υγείας. 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: Ειρήνη Βαρδάκη

β) Τίτλος: Κρυσταλλία

γ) Έτος Έκδοσης: 2017 

δ) Έκδοση: Εκδόσεις BELL

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Η «Κρυσταλλία» είναι ένα αστυνομικό βιβλίο που ήρθε στα χέρια μου για αρκετούς λόγους. Σημαντικό ρόλο έπαιξε ότι ήταν αστυνομικό βιβλίο και ότι προερχόταν από τις εκδόσεις BELL. Επιπλέον ήταν ένα αστυνομικό βιβλίο που προερχόταν από μια Ελληνίδα συγγραφέα και τα τελευταία 2-3 χρόνια στηρίζω τους Έλληνες συγγραφείς που γράφουν σε αυτό το είδος, που λατρεύω. 

Η περίληψη στο οπισθόφυλλο ανταποκρίνεται απόλυτα με την ιστορία που κρατά στα χέρια του ο αναγνώστης και σε συνδυασμό με το μοναδικό εξώφυλλο του, σίγουρα δε θα αφήσει το βιβλίο από τα χέρια του. Προσωπικά πίστευα ότι θα διάβαζα ένα δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα, παρόλα αυτά η συγγραφέας άργησε να με αποζημιώσει. Από τις πρώτες σελίδες και περίπου μέχρι τη μέση γίνεται αναφορά στην ομώνυμη πρωταγωνίστρια, και στη ζωή της πριν τη φυγή της από το νησί αλλά και μετά, όταν κατέφθασε στον Πειραιά και στις σχέσεις που δημιούργησε εκεί. 

Η Κρυσταλλία είναι μια πάρα πολύ όμορφη και εντυπωσιακή κοπέλα, ένας άγγελος, ένα διαόλου θηλυκό, όπως την χαρακτήριζε η μάνα της. Από την αρχή μέχρι το τέλος του βιβλίου, από τις περιγραφές για αυτήν, ο αναγνώστης φαντασιώνεται ότι η Κρυσταλλία είναι μια επιβλητική παρουσία, που όπου κι αν βρεθεί την κοιτάνε όλοι. Η ιστορία της Κρυσταλλίας ξεκινάει από ένα χωριό ενός νησιού που κατοικεί με τη μητέρα της και τον αδελφό της. Η μάνα της, λόγω και της φτώχειας τους, θέλει να την παντρέψει με έναν ευκατάστατο αλλά αυτή αρνιέται θέλοντας να πραγματοποιήσει τα δικά της όνειρα. Λίγο πριν το γάμο, η Κρυσταλλία το σκάει, φεύγοντας με προορισμό την Αθήνα, με σκοπό να μην επιστρέψει ποτέ. Το μόνο της στήριγμα είναι η σκέψη στον πατέρα που έχασε...που όπως αναφέρει ήταν η δύναμη και η αδυναμία της. Λόγω της εμφάνισης της, πιστεύει ότι εκεί θα βρει εύκολα δουλειά και καταλήγει να δουλεύει τελικά σε νυκτερινό μπαρ ως σερβιτόρα. Όσο περνάει ο καιρός γίνεται η attraction του μαγαζιού, αφού όλοι οι θαμώνες πηγαίνουν εκεί μόνο και μόνο για να τη δουν. Παράλληλα δένεται με μια κοπέλα, τη Μαρίζα και έτσι δημιουργείται μια δυνατή φιλιά. Στο ίδιο μπαρ, ένα βράδυ θα γνωρίσει και τον Νικόλα, που τον ερωτεύεται από την πρώτη στιγμή. Τα ίδια συναισθήματα έχει κι ο Νικόλας, ο οποίος παράλληλα έχει μακροχρόνια σχέση με τη Γωγώ. Η Κρυσταλλία κι ο Νικόλας γίνονται γρήγορα ζευγάρι κι η Κρυσταλλία άθελα της βρίσκεται μοιραία, σε ένα ερωτικό τρίγωνο. Η σχέση αυτή είναι γεμάτη έντονο πάθος, εντάσεις αλλά και χωρισμούς και επανασυνδέσεις. Παράλληλα με την ιστορία του ερωτικού τριγώνου, γίνονται και κάποιες δολοφονίες νεαρών κοριτσιών. Όλα τα κορίτσια είναι όμορφα, ξανθά και δούλευαν νύκτα. Ο δολοφόνος τις σκοτώνει με τον ίδιο τρόπο, τις στραγγαλίζει και τις σημαδεύει στο λαιμό. Το ίδιο σημάδι στο λαιμό έχει και η Κρυστάλλινη, έτσι την αναφέρει η συγγραφέας στο βιβλίο. Η αστυνομία ψάχνει για να βρει το δολοφόνο και καταλήγει στην Κρυσταλλία. Ποια θα είναι η τελική η έκβαση της σχέσης Κρυσταλλίας και Νικόλα; Πως σχετίζονται οι δολοφονίες με την Κρυσταλλία; Ποιος είναι ο δολοφόνος; Θα επιστρέψει η Κρυσταλλία στο χωριό της; 

Αν και από το πρώτο μισό του βιβλίου, ομολογώ ότι ήμουν έτοιμη να το παρατήσω, κάτι μέσα μου όμως μού έλεγε να μην το αφήσω. Στο τέλος της ανάγνωσης ομολογώ ότι η πρώτη συγγραφική απόπειρα της Ειρήνη Βαρδάκη, με εξέπληξε ευχάριστα. Μια ενδιαφέρουσα, πρωτότυπη, απρόβλεπτη και συναρπαστική ιστορία εξελίσσεται μέσα σε 320 σελίδες. Το αστυνομικό στοιχείο του βιβλίου, αργεί αλλά αποζημιώνει στο τέλος τον κάθε αναγνώστη. Γρήγορος ρυθμός, ένταση, μυστήριο και αγωνία και ένα ανατρεπτικό, απρόβλεπτο αλλά και συγκινητικό φινάλε. 

Εν κατακλείδι η «Κρυσταλλία» είναι ένα βιβλίο που κρατά τον αναγνώστη, χωρίς να τον κουράζει.  Για πρώτο βιβλίο της συγγραφέας, η ιστορία ήταν πολύ ωραία και διαβάζεται εύκολα. Ωραίος και ο τρόπος που συνδέονται οι ιστορίες της Κρυσταλλίας και όλων των χαρακτήρων με αυτών των δολοφονιών. Υπάρχουν ωστόσο κατά τη γνώμη μου, περιττές λεπτομερείς περιγραφές σχετικά με το ερωτικό τρίγωνο αλλά και για την ομορφιά της ίδιας της πρωταγωνίστριας. Όπως επίσης οι διάλογοι μεταξύ τους είναι αρκετά μεγάλοι και σε κάποια σημεία επαναλαμβάνονται. Μέσα από το βιβλίο, η συγγραφέας δίνει και κάποια μηνύματα. Συγκεκριμένα μέσα από την ιστορία του ερωτικού τριγώνου, θέλει να περάσει και τα εξής μηνύματα: Ο άνθρωπος που θα αποζητήσει την ένταση στη ζωή του κάποια στιγμή θα θελήσει και την ηρεμία / Πάντα ο άνθρωπος θα αποζητήσει κάτι στη ζωή του είτε είναι ή ένταση είτε η ηρεμία / Πρέπει να χάσεις κάτι για να το εκτιμήσεις.

Πλοκή: KΡΥΣΤΑΛΛΙΑ: Αέρινη, επιβλητική, μια γυναίκα που έχει πολλά να πει και περισσότερα να κρύψει. Πλασμένη για τ' αλλιώτικο, το διαφορετικό. «Διαόλου θηλυκό». Έτσι την αποκαλούσε η μάνα της. Τη σπάνια ομορφιά της την απέδιδε σε δώρο που της έκανε ο διάβολος για να πλανεύει κόσμο. Έχοντας αποδράσει από τη ζωή της στο νησί, η Κρυσταλλία δουλεύει σε ένα από τα πιο φημισμένα μπαρ της πόλης. Οι άντρες παγώνουν στη θέα της. Το πλάσμα που τους σερβίρει θα μπορούσε να είναι μια μεγάλη σταρ, μια ντίβα από αυτές που εξυμνούν τα περιοδικά. Κι όμως εκείνη είναι μια σερβιτόρα, η δική τους σερβιτόρα. ΕΝΑ ΜΟΙΡΑΙΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΤΡΙΓΩΝΟ: Κρυσταλλία, Νικόλας, Γωγώ. Οι τρεις τους ακροβατούν σ' ένα τεντωμένο σχοινί. Εδώ ο έρωτας και το πάθος μπλέκουν σε έναν επικίνδυνο χορό με τα ψέματα και την προδοσία. Ένα χορό που μοιάζει με βουτιά στο κενό. Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ: Ένας αόρατος δολοφόνος σπέρνει τον πανικό στην πόλη. Τα θύματά του είναι όμορφες νεαρές κοπέλες. Η αστυνομία ζητά απαντήσεις. Ψάχνει τη λύση σ' ένα αίνιγμα πάθους και διαστροφής. Και ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Η μοίρα κόβει την τράπουλα, τα φύλλα μοιράζονται, το παιχνίδι αρχίζει...

4 στα 5

Παίρνοντας τα απολύτως απαραίτητα για την παραλία...ένα βιβλίο δε θα μπορούσε να λείπει ποτέ!!! 📚❤🏊 Getting the absolutely necessary for the beach...a book could never be missed!!! 📚 #greekbook#goodreads#summerreading#bookishjuly#bell_books#eirinivardaki#bookphotography#bookstagram#bookaholic#bookaddict#bibliophile#instabook#picoftheday#summer2017#vivlio#currentlyreading#instavivlio#iread#ilovebooks#ilovereading#somuchreading#ekdoseisbell#bookishgreekjuly#ilovereadingbooks#bookphoto#booktag#bookoftheday#booklover#booklove#κρυσταλλία

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Xytoula Papazoglou (@xytopap) στις Ιούλ 23, 2017, 3:32πμ PDT

Δείτε την κριτική μου και στο OpenMind ΕΔΩ

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει

Καβάλα. Μια παραθαλάσσια και γραφική πόλη του Βορρά

Καβάλα: Μια όμορφη παραθαλάσσια και γραφική πόλη του Βορρά. Με αυτόν τον τρόπο παρουσίαζε ο Έλληνας ποιητής και συγγραφέας, Διαμαντής Αξιώτης, το 2003, την όμορφη πόλη του, την Καβάλα, μέσα από το βιβλίο του "Καβάλα: Μια πόλη στη λογοτεχνία". Στον πρόλογο του βιβλίου καλωσόριζε τον αναγνώστη λέγοντας του ¨ΘA ΣE YΠOΔEXΘΩ AΠO THN ΠΛEYPA THΣ ΘAΛAΣΣAΣ¨. Από εκεί λοιπόν, θα σας υποδεχθώ κι εγώ, και θα σας πάρω μια βόλτα μαζί μου στα στενά της Παλιάς Πόλης, θα ανεβούμε στο κάστρο, με όλη την Καβάλα από κάτω, θα περπατήσουμε στο λιμάνι, θα κάνουμε τα ψώνια στους πεζόδρομους και θα φάμε σε τοπικά ουζερί με τοπικούς και φρέσκους μεζέδες.

Η Καβάλα είναι μια πόλη, που ποτέ στο παρελθόν δεν επισκέφθηκα, παρά το γεγονός ότι από την πόλη μου, την Αλεξανδρούπολη, την χωρίζουν λίγα χιλιόμετρα, σχεδόν μιάμιση ώρα. Οι φετινές διακοπές μου είχαν άρωμα ελληνικό, λοιπόν, και για ένα τετραήμερο γνώρισα την Καβάλα και σας την παρουσιάζω μέσα από κάποιες φωτογραφίες που τράβηξα. 

Η Καβάλα είναι πόλη της Ανατολικής Μακεδονίας και η ύπαρξη της ξεκίνησε στα μέσα του 7ου αιώνα πΧ, με το όνομα Νεάπολις. Τον 8ο αιώνα γίνεται γνωστή με το όνομα Χριστούπολις. Όσο περνούν τα χρόνια, η πόλη εξελίσσεται και μεγαλώνει και παίρνει το όνομα Καβάλα, που σήμερα αποτελεί την τρίτη μεγάλη πόλη της Μακεδονίας και της Βόρειας Ελλάδας. Μπαίνοντας κανείς στην πόλη, αντικρίζει την Καβάλα, αμφιθεατρικά στις πλαγιές της οροσειράς «Σύμβολο», όπου την περιβάλλει και η βόρεια ακτή του Αιγαίου πελάγους.

Μια πόλη όμορφη και γραφική ξεδιπλώνεται στα μάτια, όσων έχουν την τύχη να την επισκεφτούν. Παίρνοντας το δρόμο για κατεύθυνση προς το κέντρο, βλέπουμε την Καβάλα να περιτριγυρίζεται από θάλασσα. Μπροστά μας, αντικρίζουμε τις Καμάρες (Το παλιό Υδραγωγείο) που είναι πλέον το πιο αναγνωρίσιμο αξιοθέατο της Καβάλας. Οι Καμάρες είναι έργο της Βυζαντινής περιόδου, ένα μνημειακών διαστάσεων οικοδόμημα, που αποτελείται από 60 αψίδες και έχει μήκος 280 μ και ύψος 25 μέτρα.

Ανεβαίνοντας για την Παλιά Πόλη, συναντά κανείς τοπικά τουριστικά μαγαζιά, τοπικά ταβερνάκια και ουζερί καθώς και καφετέριες. Τα βράδια αυτά τα ταβερνάκια και οι καφετέριες, είναι γεμάτα από κόσμο και το χειμώνα γίνονται στέκια των φοιτητών. Ανηφορίζοντας περνάμε από το Ιμαρέτ, το οποίο με τα χρόνια μετατράπηκε σε ένα πολυτελή και καλαίσθητο χώρο φιλοξενίας, που διατηρεί κάτι από την ατμόσφαιρα της εποχής του. Λειτουργεί ως ξενοδοχείο ωστόσο δίνεται η ευκαιρία σε τουρίστες που δεν διαμένουν εκεί, να το επισκεφθούν, εφόσον γίνει νωρίτερα συνεννόηση. Από αρχιτεκτονικής άποψη, το Ιμαρέτ, θεωρείται ένα από τα αξιοθέατα της Καβάλας. 

Όσο ανεβαίνουμε, λίγο πριν φτάσουμε στην κορυφή, από τα δεξιά μας, μπορεί κανείς να δει όλη την Καβάλα και να την φωτογραφήσει. Η θέα, από ψηλά μοναδική, αφού κανείς βλέπει την Καβαλά και το λιμάνι της, αλλά και του λούνα παρκ που υπάρχει εκεί κοντά.

Κάπου εκεί πάνω στην αριστερή πλευρά, θα δει κανείς το Σπίτι του Μεχμέτ Αλή ένα πανέμορφο οικοδόμημα που μέχρι και σήμερα είναι σε πάρα πολύ καλή κατάσταση. Το Σπίτι του Μεχμέτ Αλή, αποτελούσε το μεγαλύτερο σπίτι της Καβάλας την εποχή εκείνη . Σήμερα θεωρείται ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σωζόμενα δείγματα Οθωμανικής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα στην Ελλάδα. Για επίσκεψη ενός επισκέπτη ή τουρίστα στο Σπίτι, υπάρχει συγκεκριμένο ωράριο. Δίπλα από το Σπίτι, υπάρχει και το άγαλμα του Μεχμέτ Αλή, ως έφιππος. 

Εκεί θα κάνουμε μια στάση για...ξεκούραση από την ανάβαση αλλά και για καφεδάκι ή ότι άλλο θέλετε. «Το Μπρίκι» είναι από τις λίγες καφετέριες, που βρίσκεται στην κορυφή της Παλιάς Πόλης της Καβάλας και έχει γίνει στέκι για όλες τις ηλικίες. Ένα όμορφο περιβάλλον, που μπορεί ο καθένας να πάει οποιαδήποτε ώρα θελήσει. Από πολύ πρωί μέχρι και το βράδυ για ποτό. Ένας εσωτερικός χώρος πανέμορφος, με παλιές φωτογραφίες της Καβάλας να βρίσκονται σε όλους τους τοίχους και να ταξιδεύουν τον θαμώνα του μαγαζιού, σε εκείνη την εποχή. 

Η Καβάλα δεν διακρίνεται μόνο για την γραφικότητα της αλλά και για την αρχιτεκτονική της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα σχολεία της. Συγκεκριμένα το 5ο Γυμνάσιο βρίσκεται κάτω από το Κάστρο της Καβάλας. Εντύπωση προκαλεί όχι μόνο το εσωτερικό του αλλά κυρίως και το εξωτερικό του. Το κτίριο αυτό έχει και μια ιστορία από πίσω του. Είναι πάνω από 100 ετών αλλά τα τελευταία 27 χρόνια λειτουργεί ως Γυμνάσιο, το 5ο Γυμνάσιο. Τα τελευταία χρόνια γίνονται εργασίες συντήρησης. Περισσότερα για την ιστορία του κτιρίου μπορείτε να βρείτε εδώ. 

Το Κάστρο ή αλλιώς Φρούριο της Καβάλας, είναι και το σήμα κατατεθέν της πόλης... Όπου κι αν βρεθεί κανείς μπορεί να το δει. Το βράδυ είναι ακόμα καλύτερο αφού υπάρχουν φώτα που το φωτίζουν. Δυστυχώς εγώ έπεσα σε περίοδο που κάποια φώτα είχαν καεί, οπότε και το κάστρο το έβγαλα φωτογραφίες με το φως της ημέρας, συγκεκριμένα πριν δύσει ο ήλιος...σε έναν περίπατο στην παραλία. 

Η Καβάλα το βράδυ είναι μαγική. Η παραλία είναι ανοιχτή για τους πεζούς, οι οποίοι μπορούν να απολαύσουν έναν περίπατο, να δουν και να μιλήσουν με κόσμο. Ακόμα και ξένος να είσαι, οι ντόπιοι είναι αρκετά χαμογελαστοί και ζεστοί άνθρωποι, κυρίως όμως φιλόξενοι. Θα εξυπηρετήσουν όσο μπορούν κάποιον επισκέπτη, ώστε να τον κατατοπίσουν, ακόμα κι αν δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα. 

Στο παλιό λιμάνι, οι ντόπιοι μαζεύονται παρέες παρέες, κάθονται εκεί δίπλα, πίνουν τις μπίρες τους ή τα αναψυκτικά τους και μιλάνε με τις ώρες. Απέναντι τους, η Καβάλα τη νύχτα φωτίζεται από τα φώτα του λούνα παρκ αλλά και των γύρω καφέ και εστιατορίων. 

Ειδική μνεία κάνω για τους Φούρνους Φελλαχίδη. Είναι οι πιο γνωστοί φούρνοι σε όλη την Καβάλα, με υποκαταστήματα και στις γύρω κωμοπόλεις. Αυτό που έμαθα για τους Φούρνους, κατά την μικρή περιοδεία μου στην Καβάλα, είναι ότι πρόκειται για ένα φούρνο με φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Στο τέλος της ημέρας, ότι περισσέψει από ψωμιά αλλά και για ότι λογής παράγεται σε αυτόν, δίνονται στους φτωχούς και στους άπορους. Γενικότερα οι Φούρνοι έχουν βοηθήσει πολύ κόσμο και προσφέρουν πολλά ακόμα και στον κόσμο της Καβάλας....αρκεί να επισκεφτείτε έναν από αυτούς τους φούρνους για να καταλάβετε. Σε επίσκεψη μου, σε φούρνο τους, κι ενώ πήρα μια τυρόπιτα και κάτι άλλο που δε θυμάμαι, μου πρόσθεσαν άλλα τρία αρτοσκευάσματα για δοκιμή. 

Τα πιο γνωστά ζαχαροπλαστεία αλλά και τα πιο ωραία παγωτά, είναι του Χασουλάκη, τα οποία τιμήθηκαν δεόντως. Ένα ακόμη καλό ζαχαροπλαστείο για όσους λατρεύουν τα γλυκά είναι και το ζαχαροπλαστείο ΑΛΛΟΤΙΝΟ, με πολύ καλές τιμές μάλιστα. Οπότε σπεύσατε άφοβα!!!!

Για καφέ ή φαγητό μπορείτε να επισκεφθείτε τον «Τσαλαπετεινό»που τα συνδυάζει και τα δύο μαζί. Το μαγαζί βρίσκεται απέναντι από το λιμάνι, ο χώρος είναι πολύ όμορφος, κατάλληλος για παρέες αλλά και για όλες τις ηλικίες. Ένα μαγαζί με ωραίο καφέ αλλά και ωραία πιάτα είτε για breakfast είτε για βραδινό. Επιπλέον μεγάλη ποικιλία σε ποτά αλλά και κρασιά. Μια ακόμα επιλογή είναι και το «BarFly», που βρίσκεται από την άλλη πλευρά, στην παραλία, είτε για πρωί είτε για βράδυ με θέα το Κάστρο της Καβάλας. 

Για το βράδυ και τους ξενύχτηδες υπάρχουν αρκετά φαγάδικα ανοιχτά. Οι περισσότεροι μάλιστα προτιμούν τα μπουγατσατζίδικα που είναι ανοιχτά από τις 10 το βράδυ. Τα πιο γνωστά ο Λεμονίδης, το Λαϊκό και ο Ανδρεάδης. 

Αν θελήσετε να προμηθευτείτε καφέ από κάποιο καφεκοπτείο, το καφεκοπτείο του Ανανιάδη είναι το πιο γνωστό σε όλη την Καβάλα.

Τα καλοκαίρια, οι περισσότεροι κάτοικοι, δεν καταφεύγουν μόνο στις κοντινές παραλίες αλλά και σε αυτές που βρίσκονται 20 λεπτά μακριά από την Καβάλα. Οι Αμμόλοφοι είναι γνωστοί για τις καθαρές, ωραίες και εντυπωσιακές παραλίες τους. Επισκέπτες και τουρίστες από Καβάλα, Δράμα, Σέρρες, Θεσσαλονίκη και όχι μόνο, κατακλύζουν κάθε χρόνο, ασφυκτικά τις παραλίες αυτές. Τα beachbar κάθε χρόνο αυξάνονται έτσι ώστε όλοι ντόπιοι και μη, να απολαύσουν στιγμές δροσιάς, κοσμοπολίτικης διάθεσης, ξεκούρασης και χαλάρωσης σε ένα περιβάλλον που θυμίζει Καραϊβική.

ΑΛΛΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ:

• Η ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ: Ένα κτίριο με πολλά αρχιτεκτονικά στοιχεία 
• Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΕΣΧΗ: Ενα κτίριο με αρκετά στοιχεία αρχαιοελληνικής παράδοσης 
• ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ: Το χάλκινο άγαλμα της Νίκης, βρίσκεται μέσα στο δημοτικό κήπο, μπροστά στο δημαρχείο. Αναφέρεται στους αγώνες των Ελλήνων από την αρχαιότητα μέχρι το 1940-41. Γλυπτό του Γιάννη Παρμακέλη. 
• Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΑΠΝΑΠΟΘΗΚΗ: Ένα κτίριο που χτίστηκε τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα και αποτελεί παράδειγμα οθωμανικού νεοκλασικισμού

ΜΟΥΣΕΙΑ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ:

• Αρχαιολογικό Μουσείο: Ένα από τα σημαντικότερα μουσεία της Ελλάδος 
• Μουσείο Καπνού: Το μοναδικό θεματικό Μουσείο Καπνού σε όλη την Ευρώπη 
• Δημοτικό Ιστορικό & Λαογραφικό Μουσείο 
• Μουσείο Μεχμέτ-Αλή 
• Ιστορικό - Εθνολογικό Μουσείο Νέας Καρβάλης Καβάλας: Το καλύτερο μουσείο της Ευρώπης για τη χρονιά του 1997 
• Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας 
• Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού 
• Αρχαιολογικός Χώρος Φιλίππων: Ένα σημαντικό μνημείο. Βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου της ακροπόλεως. Κάθε χρόνο, πραγματοποιείται Φεστιβάλ Φιλίππων ,ε διάφορα events μεταξύ αυτών θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες.

Ένας ακόμη προορισμός σας περιμένει να τον ξεναγήσετε. Κι αλήθεια είναι ότι αξίζει με το παραπάνω και θα ανταμειφθείτε. Η Καβάλα είναι μια πόλη που δεν θα θέλεις να αφήσεις γιατί έχει .... θάλασσα(=& το ταξίδι συνεχίζεται).

Ο Γρηγόρης Αζαριάδης για «Το Μοτίβο του Δολοφόνου»

Ο Γρηγόρης Αζαριάδης, μας πρωτοσυστήθηκε το 2012 μέσα από τη πρώτη του συγγραφική απόπειρα, στο αστυνομικό βιβλίο με τίτλο «Παλιοί Λογαριασμοί». Οι αναγνώστες και λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας τον ξέρουν καλά και τον έχουν διαβάσει, χαρακτηρίζοντας τον ως έναν από τους καλύτερους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας. To 2013, κυκλοφορεί το δεύτερο του αστυνομικό μυθιστόρημα με τίτλο «Η τελευταία παράσταση της Μαρίνας Φιλίππου». Δύο χρονιά μετά, το 2015 επιστρέφει με το τρίτο αστυνομικό βιβλίο με τίτλο «Το Μοτίβο του δολοφόνου», ένα βιβλίο που έλαβε θετικές κριτικές και γνώρισε μεγάλη ανταπόκριση από το αναγνωστικό κοινό, κυρίως από τους φίλους της αστυνομικής λογοτεχνίας. Οι λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας ξεχώρισαν, στήριξαν και αγάπησαν «Το Μοτίβο του δολοφόνου». Τα βιβλία του Γρηγόρη Αζαριάδη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ.

Με αφορμή την ολοκλήρωση του τέταρτου μυθιστορήματος του αλλά και την επικοινωνία που έχω εδώ και καιρό, με τον συγγραφέα, του έθεσα τις παρακάτω ερωτήσεις. Με την ευκαιρία, να τον ευχαριστήσω για τη παρακάτω συνέντευξη που μου παραχώρησε.

1. Ποιος είναι ο Γρηγόρης Αζαριάδης και με τι ασχολείται; 

Ο Γρηγόρης Αζαριάδης είναι ένας συνταξιούχος 66 χρόνων, που τα τελευταία πέντε χρόνια ασχολείται με την ανάγνωση πολυάριθμων αστυνομικών μυθιστορημάτων (όπως έκανε πάντα άλλωστε), την συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων και την κριτική / παρουσίαση αστυνομικών μυθιστορημάτων σε βιβλιοφιλικά (και όχι μόνο) sites. 

2. Ποια ήταν η αφορμή ή το έναυσμα για να ξεκινήσετε τη συγγραφή; 

Πολύ καλή ερώτηση με κοινωνικό υπόβαθρο ... Το 2010 έμεινα άνεργος. Η πρώτη σκέψη μου ήταν μιά καταθλιπτική αυτοκτονία. Η δεύτερη να αναζητήσω ένα τρόπο να διοχετεύσω την ενέργεια και την δημιουργικότητα που ένοιωθα ότι είχα ακόμη. Ανέσυρα λοιπόν ένα μυθιστόρημα, που είχα γράψει το 1977-79. Τους «Παλιούς λογαριασμούς». Το οποίο και «επικαιροποίησα». 

3. Πως πήρατε την απόφαση να εκδώσετε το πρώτο σας βιβλίο και πώς αισθανθήκατε όταν το πήρατε στα χέρια σας και το είδατε πλέον τυπωμένο; 

Όταν έδειξα τους «Παλιούς λογαριασμούς» στον εκδότη και παλιό φίλο Σαμη Γαβριηλίδη, δεν είχα καμιά ιδέα σε τι λούκι έμπαινα. Όμως η επιμονή του με έπεισε ότι έπρεπε να βγούμε στην αγορά. Εμπιστεύτηκα την κρίση του, ακολούθησα τις οδηγίες του και ω του θαύματος, το ομώνυμο μυθιστόρημα εκδόθηκε τα Χριστούγεννα του 2012. Όταν το πήρα στα χέρια μου, ένοιωσα μιά απίστευτη χαρά. Και ικανοποίηση. Από την μιά μεριά, δεν θεώρησα ποτέ ότι η συγγραφή ενός μυθιστορήματος είναι μιά τρομερή διαδικασία, που λίγοι μόνο μπορεί να τα καταφέρουν. Από την άλλη, πιστεύω ότι το να εκτεθείς δημόσια με ένα γραπτό σου, είναι μιά σκληρή και επίπονη προσπάθεια, που δεν μπορούν πολλοί να φέρουν σε πέρας. 

4. Πόσο καιρό σας παίρνει η ολοκλήρωση ενός βιβλίου; 

Συνήθως ένα χρόνο. Εξαίρεση αποτέλεσε το «Μοτίβο του δολοφόνου». Χρειάστηκαν δυό ολόκληρα χρόνια, βασικά λόγω της εκτεταμένης αναλυτικής έρευνας με τους ανθρώπους που πάντα με βοηθούν (αστυνομικούς, ψυχολόγους, ιατροδικαστές, εγκληματολόγους κλπ) γιά να διαμορφωθεί ένα πειστικό και επιστημονικά τεκμηριωμένο προφίλ του serial killer). Επίσης, το επόμενο μυθιστόρημα μου χρειάστηκε κάτι λιγότερο. Περίπου οχτώ μήνες. 

5. Όταν τελειώνετε ένα βιβλίο σας ποιος/ά το διαβάζει πρώτος; 

Στα τρία πρώτα μυθιστορήματα μου, οι πρώτες αναγνώσεις έγιναν από την σύζυγο μου, Νίτσα Βραχνίδου και την φίλη Μαρίνα Ακτύπη. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η κριτική τους ήταν ιδιαίτερα σκληρή. Γιά το επόμενο άνοιξα λίγο τον κύκλο των «αναγνωστών», συμπεριλαμβάνοντας τους νεαρούς φίλους και εξαίρετους συγγραφείς Βαγγέλη Γιαννίση και Δημήτρη Σίμο, καθώς και τις αξιολογότατες κριτικούς Κέλλυ Κριτικού και Ιωάννα Πετρίδη. 

6. Ποιες οι αντιδράσεις από την οικογένεια σας και τα αγαπημένα σας πρόσωπα όταν έμαθαν ότι θα εκδώσετε το πρώτο σας βιβλίο; 

Έκπληξη. Χαρά. Ικανοποίηση. Και απόλυτη στήριξη. Ίσως η γυναίκα μου και τα παιδιά μου πίστευαν περισσότερο από εμένα στις δημιουργικές μου ικανότητες και την διεστραμμένη φαντασία. 

7. Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το αστυνομικό μυθιστόρημα; Επηρεαστήκατε από κάπου; 

Όταν διαβάζεις αστυνομικά τα τελευταία 40 χρόνια, με τι άλλο μπορείς να ασχοληθείς ; Ξεκίνησα από πολύ μικρός με Χάμμετ και Τσάντλερ και ρούφηξα μέχρι το μεδούλι την ιστορική «ΜΑΣΚΑ» στην εποχή του μαίτρ Τζίμυ Κορίνη. Και μετά τα πάντα ...Hard boiled, neo polar, νουάρ, μέχρι την σύγχρονη Σκανδιναβική σχολή. Τα πάντα. Οπότε όλες οι παραστάσεις μέσαστον εγκέφαλο μου είχαν επίκεντρο το αστυνομικό μυθιστόρημα. 

8. «Το Μοτίβο του Δολοφόνου» είναι το τρίτο βιβλίο σας, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, και είχε μάλιστα μεγάλη ανταπόκριση από το αναγνωστικό κοινό. Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο και πως προέκυψε ο τίτλος; 

Το κίνητρο γιά την συγγραφή του «Μοτίβου του δολοφόνου» ήταν η πρόθεση μου να συνδυάσω ένα Βορειευρωπαικό θέμα με μιά Ελληνική γραφή. Η παρουσία πράγματι serial killers στην χώρα μας είναι περιορισμένη. Από τους Γερμανούς Ντουφτ και Μπασενάουερ (την εποχή της Χούντας) μέχρι τον Δαγκλή, τον Μπέσκο και τον παραγνωρισμένο Βακρινό. Όμως, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ένα παρόμοιο ενδεχόμενο στην κοινωνία μας. Ο τρόπος όμως αντιμετώπισης του είναι καθαρά αντιπροσωπευτικός της Ελληνική Αστυνομίας. Αν, παρ’ελπίδα, εμφανιστεί Έλληνας κατ’εξακολούθηση δολοφόνος, κάπως έτσι θα αντιμετωπιστεί. 

Ιδιαίτερο ρόλο βέβαια έπαιξε η βοήθεια από τους φίλους μου στο Τμήμα Εγκλημάτων κατά ζωής και η έρευνα στα σημαντικότατα θεωρητικά κομμάτια από τους πρωτοπόρους του FBI Ρέσσλερ και Ντάγκλας (βλέπε Criminal minds). Όσο γιά τον τίτλο ...Ήταν η πλησιέστερη απόδοση στα Ελληνικά του περίφημου modus operandi… 

9. Τα τελευταία χρόνια έχουν κυκλοφορήσει αξιόλογα ελληνικά αστυνομικά μυθιστορήματα και έχουν σημειωθεί αρκετές πωλήσεις σε αυτά. Τελικά η Ελληνική Αστυνομική Λογοτεχνία μπορεί να αναμετρηθεί με την Ξένη; 

Δεν μπορώ να προσδιορίσω τον όρο «αν μπορεί να αναμετρηθεί». Ειλικρινά. Εκείνο όμως που γνωρίζω είναι ότι υπάρχει μιά σημαντική γενιά νέων Ελλήνων συγγραφέων, που έχει βάλει στέρεα θεμέλια γιά να δημιουργηθεί μιά ουσιαστική Ελληνική σχολή αστυνομικών συγγραφέων. Αυτό είναι και το πρώτο ζητούμενο. Να αποκτήσουμε μιά συγκεκριμένη ταυτότητα. Ονόματα συναδέλφων ; Πολλά. Ας αναφέρω μερικά ...Μαμαλούκας, Γκόλτσος, Παπαδημητρίου, Γιαννίσης, Σίμος, Χουσνή. Και πολλά ακόμη. 

Τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν, αν και το βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σε αυτή την φάση δείχνουν αξεπέραστα. Και πιό συγκεκριμένα, η γλώσσα μας που απευθύνεται σε πολύ περιορισμένο κοινό και η αδυναμία επένδυσης από τους Έλληνες εκδότες στον τομέα του μάρκετινγκ και της προώθησης γενικότερα. 

10. Η συγγραφή νέου βιβλίου είναι στα άμεσα σχέδια σας; 

Όπως σας αποκάλυψα το 4ο μυθιστόρημα μου είναι σχεδόν έτοιμο. Στην φάση των τελικών διορθώσεων. Πρώτα ο Θεός, η έκδοση του προγραμματίζεται γιά την άνοιξη του 2018. 

11. Σαν αναγνώστης ποιο είδος σας αρέσει να διαβάζετε; 

Νομίζω ότι από τις προηγούμενες απαντήσεις μπορείτε εύκολα να συμπεράνετε ότι το αγαπημένο μου είδος ως αναγνώστης είναι το αστυνομικό μυθιστόρημα. Όντας βαθειά επηρεασμένος από το neo polar, μπορώ να πω ότι το αγαπημένο μου αστυνομικό μυθιστόρημα είναι εκείνο όπου ο συγγραφέας έχει σαφή και συγκεκριμένη θέση γιά τα τεκταινόμενα στην κοινωνία και δεν διστάζει να την αποκαλύψει μέσα από το κείμενο του. Δεν διανοούμαι στην εποχή μας με την ασφυκτική οικονομική κρίση και τα συνακόλουθα τρομακτικά κοινωνικά προβλήματα, ένας συγγραφέας όσο καλός κι αν είναι να σφυρίζει αδιάφορα. Τώρα το σε ποιό βαθμό θα θίξει τα «καυτά» κοινωνικά θέματα είναι σαφώς μιά πολύ προσωπική άποψη 

12. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς και ποια τα αγαπημένα σας βιβλία, είτε ελληνικής είτε ξένης λογοτεχνίας; 

Φτάσαμε λοιπόν στην κλασική ερώτηση παγίδα ... Είναι αδύνατον σε μιά περιορισμένης έκτασης απάντηση να χωρέσουν τόσα ονόματα και τόσοι τίτλοι. Αναγκαστικά, θα περιοριστώ σε ονόματα. Ξένοι συγγραφείς οι Τσάντλερ και Χάμμετ (κορυφαίοι και πρωτοπόροι κατά την ταπεινή μου άποψη). Συμπληρώνω από Αμερική τον Ελλρόυ. Από το neo polar και τους επιγόνους κυριαρχεί ο Μανσέττ, ο Ιζζό κι ο Φαζαρντί. Μεσογειακή σχολή ο Μονταλμπάν. Από την υπερτιμημένη Σκανδιναβική σχολή, εκτιμώ ιδιαίτερα το δίδυμο των πρωτοπόρων Σγιέβαλ Βαλέε και από τους πιό σύγχρονους την τριάδα Μανκέλ, Νταλ και Λάρσσον. 

Από την Ελληνική σκηνή ιδιαίτερη αναφορά στους παλιούς Μάρκαρη και Κορίνη, από την επόμενη γενιά στους Γκάκα, Αποστολίδη και Φιλίππου και από τους νεώτερους στους Μαμαλούκα, Μουζουράκη, Γκόλτσο, Γιαννίση, Σίμο και τις κυρίες Παπαδημητρίου και Χουσνή

Κερδίστε 1 αντίτυπο του βιβλίου του Δημήτρη Σίμου με τίτλο «Τα Βατράχια»

«Οι Δικές μου Στιγμές» με αφορμή την ανανέωση και επισημοποίηση τους γιορτάζουν με νέο διαγωνισμό. Σε συνεργασία με τα Βιβλιοχαρτοπωλεία Δημητριάδης, προσφέρουν ένα αντίτυπο του αστυνομικού βιβλίου, του Δημήτρη Σίμου, με τίτλο «Τα Βατράχια». Ο διαγωνισμός ισχύει για κατοίκους εντός Ελλάδας. Μετά από κλήρωση θα προκύψει ένας νικητής. Τα έξοδα αποστολής αναλαμβάνει η σελίδα Οι Δικές μου Στιγμές. 

Διαβάστε αναλυτικά τους όρους & τις προϋποθέσεις του διαγωνισμού εδώ. 

Για να συμμετάσχετε στην κλήρωση, ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα:

• Συμπληρώστε τη φόρμα συμμετοχής ΕΔΩ.
• Κάντε like στην σελίδα του Βιβλιοχαρτοπωλείου Δημητριάδης στο facebook ΕΔΩ (για όσους διαθέτουν προφίλ, προαιρετικά)

Ο διαγωνισμός ισχύει από σήμερα, Σάββατο 22/07/2017 έως την Τρίτη 15/08/2017. Ο νικητής θα ενημερωθεί μέσω e-mail, καθώς και από την στήλη "Διαγωνισμοί" του ιστολογίου «Οι Δικές μου Στιγμές» την Τετάρτη 16/08/2017. Για την παραλαβή του δώρου του ο νικητής θα έχει περιθώριο 7 ημερών για να στείλει μήνυμα, διαφορετικά το βιβλίο θα δοθεί σε επιλαχών. 

Λίγα λόγια για το βιβλίο: "Χαλκίδα 2011 «Κοίταξα την φωτογραφία, ένιωσα σαν να ήμουν εκεί, να έβλεπα το πτώμα από κοντά. Ένα κοριτσάκι με βρεγμένα μαλλιά που δίπλωναν πίσω από δύο πεταχτά αυτιά. Φορούσε μόνο τα εσώρουχα. Οι ώμοι της κατάλευκοι ,σκελετωμένοι. Το φως από το φλας της σήμανσης , αντανακλούσε μέσα στα μάτια της». Η βροχή αρχίζει. Το ποτάμι φουσκώνει. Τα βατράχια ετοιμάζονται για το τραγούδι τους. Το έγκλημα μια νεαρής μαθήτριας προσφέρει στον αστυνόμο Καπετάνο την μοναδική ευκαιρία που του απομένει. Η εύρεση της σωρού, μέσα στα παγωμένα νερά του Ευβοϊκού, φέρνει την επιστροφή στην δράση. Η σύλληψη του δολοφόνου φαντάζει ως η μοναδική οδός προς την λύτρωση. Τα χέρια του πρέπει να λερωθούν, να ξεφλουδίσουν τον σάπιο φλοιό χρόνιων μυστικών. Η αναζήτηση ξεκινάει. Η παγίδα τον περιμένει, τοποθετημένη στο ίδιο ακριβώς σημείο με την νύχτα του διωγμού του. Αλιβέρι 1985 Δυο αδέλφια που δεν ενώθηκαν με δεσμούς αίματος. Ένας κήπος γεμάτος λάσπη. Απώλειες ζωών που θα χωρίσουν και θα ενώσουν τις ψυχές τους. Η μετάβαση μιας οικογένειας από την ευημερία στην φτώχια. Ένα βιός που χάνεται. Πως το αγροτόσπιτο στο Αλιβέρι θα δώσει την λύση; Δυο ιστορίες, ένα τέλος."

Θα ήταν χαρά μου αν μου αφήνατε κι ένα σχόλιο!!!

Ο Διαγωνισμός έχει καταχωρηθεί και στα: 
http://kerdiseto.gr, www.saveandwin.gr, http://www.e-contest.gr

Blogαλλαγές #3: Η νέα εμφάνιση και το domain

Πάνε λίγες ώρες, που οι Δικές μου Στιγμές επιστρέφουν με ανανεωμένο αέρα. Όσοι διαβάζουν το ιστολόγιο μου θα έχουν καταλάβει τις μεγάλες αλλαγές που έχουν γίνει εδώ και σχεδόν δυο 24ωρα. Πριν από σχεδόν εννιά μήνες, είχε πραγματοποιηθεί η τελευταία αλλαγή στην παρούσα σελίδα, την οποία επεσήμανα κι εδώ. Εννιά μήνες μετά και οι αλλαγές που έγιναν είναι καταλυτικές για τη συνέχεια της ύπαρξης αυτής της σελίδας. 

Η πρώτη αλλαγή που έγινε αφορά την εμφάνιση της σελίδας. Εδώ και καιρό μάλιστα έψαχνα ένα πιο όμορφο σχέδιο, με slides αλλά και χωρίς πολλά widget ή gadget. Το νέο background του προτύπου (templetate) ανταποκρίνεται πλέον στις προσδοκίες μου. 

Η δεύτερη αλλαγή που έγινε έχει να κάνει με τη διεύθυνση του blog, Οι Δικές μου Στιγμές. Άλλωστε εδώ και περίπου ένα χρόνο, έψαχνα να επισημοποιήσω τις Δικές μου Στιγμές και να κατοχυρώσω το domain. Η κατοχύρωση του ονόματος έγινε στο Papaki, τον πλέον Νο1 καταχωρητή στην Ελλάδα. Πλέον, η διεύθυνση της σελίδας μου δεν είναι oidikesmoustigmes.blogspot.gr αλλά oidikesmoustigmes.gr. 

Όσοι τώρα έχετε αποθηκεύσει τον αρχικό σύνδεσμο, δε θα έχετε πρόβλημα, αφού αυτομάτως θα εισέρχεστε στη σελίδα μου, μιας που έχω κάνει ανακατεύθυνση. 

Οι υπόλοιπες αλλαγές που έγιναν στη σελίδα είναι λίγες. 

Η παλιά εμφάνιση

Η νέα εμφάνιση

Αρχικά έχει αφαιρεθεί η εισαγωγή, που είχα στο παλιό μενού, η οποία ωστόσο μεταφέρθηκε στη στήλη δίπλα από τις αναρτήσεις, με τίτλο ΓΙΑ ΜΕΝΑ. 

____________________

Στην πάνω γραμμή της σελίδας, στο πρώτο μενού, έχουν μεταφερθεί τα απολύτως βασικά. Δηλαδή: ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΟΡΟΙ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, ALL POSTS, FAQ. 

____________________

Στο κανονικό μενού τώρα έχουν μείνει όλα, όπως ήταν. Η μόνη διαφορά είναι ότι προστέθηκε η στήλη ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ. Κάτω από το μενού αυτό, υπάρχει ένα slide, με τις τελευταίες έξι αναρτήσεις. 

____________________

Η επόμενη αλλαγή έγινε στις συνεντεύξεις, όπου υπάρχει πλέον σελίδα με τη φωτογραφία του εικονιζόμενου με μια φράση που αποκόμισα από τη συνέντευξη και ο σύνδεσμος για να μεταφερθείτε ώστε να διαβάζετε όλη τη συνέντευξη. 

____________________

Τα σχόλια έχουν μεταφερθεί από το υποσέλιδο στην διπλανή στήλη.  

____________________

Στο υποσέλιδο έχουν γίνει κάποιες συγχωνεύσεις αλλά και προσθήκες. Συγκεκριμένα έχει προστεθεί banner με τις υπηρεσίες που έχω προσφέρει. Επίσης οι σελίδες που είμαι μέλος καθώς και οι συνεργασίες, οι διαφημίσεις και όλοι οι υποστηρικτές της σελίδας, βρίσκονται όλα σε μια σελίδα, αρκεί να πατήσει ο οποιοσδήποτε την ανάλογη εικόνα.

Μετά από 7 χρόνια στη blogόσφαιρα, έγινε ένα βήμα, που ήθελα εδώ και πολύ καιρό. Για αυτό το λόγο και είμαι χαρούμενη αφού Οι Δικές μου Στιγμές απέκτησαν και επίσημα ταυτότητα στο διαδίκτυο. Οι Δικές μου Στιγμές αλλάξαν και γιορτάζουν!!!

Book Review: Φως μέσα στη θύελλα - Κώστας Κρομμύδας

Ο Κώστας Κρομμύδας έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό, μέσα από τις εμφανίσεις του, στην τηλεόραση, στο θέατρο και στο σινεμά, μιας που είναι ηθοποιός. Σε πολλές από αυτές τις εμφανίσεις του, ήταν ο κακός της υπόθεσης, παρόλα αυτά έγινε ιδιαίτερα αγαπητός. Τα τελευταία χρόνια ο Κώστας Κρομμύδας, συγκεκριμένα από το 2012, ασχολείται και με τη συγγραφή ενώ παράλληλα παραδίδει μαθήματα υποκριτικής, διατηρεί καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή στο Love Radio 97,5 αλλά και αρθρογραφεί σε sites, εφημερίδες και περιοδικά.

Συνολικά έχει γράψει και εκδώσει έξι βιβλία, τα πέντε από αυτά εκδόθηκαν από τις εκδόσεις Διόπτρα. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Μπαμπά, Mεγάλωσέ με» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μινωας. Το «Φως μέσα στη θύελλα» είναι το πέμπτο βιβλίο του συγγραφέα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: Κώστας Κρομμύδας 

β) Τίτλος: Φως μέσα στη θύελλα

γ) Έτος Έκδοσης: 2017 

δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ:  Προσωπικά, το «Φως μέσα στη θύελλα» είναι το τέταρτο βιβλίο του συγγραφέα που πέφτει στα χέρια μου. Με τα προηγούμενα βιβλία του, ο συγγραφέας δε με κέρδισε. Μόνο με το «Μη με λησμόνει» μπορώ να πω ότι κάτι πήγε να γίνει.  Δε θα κρυφτώ πίσω από τις λέξεις...Για καιρό θεωρούσα τον κ. Κρομμύδα, υπερεκτιμημένο και πολυδιαφημισμένο. Παρόλα αυτά το «Φως μέσα στη θύελλα», με κέρδισε, άλλωστε είναι ένα διαφορετικό βιβλίο απ΄όσα μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας, και θα αφήσει τον αναγνώστη, ικανοποιημένο. 

Από το εξώφυλλο αλλά και από την περίληψη στο οπισθόφυλλο, το «Φως μέσα στη θύελλα», μαγνητίζει τον αναγνώστη και του κεντρίζει το ενδιαφέρον, από την αρχή. Μάλιστα από τις πρώτες σελίδες καταφέρνει να συνεπάρει τον αναγνώστη και να τον κάνει να μην αφήσει το βιβλίο από τα χέρια, έως ότου το τελειώσει. Ένα βιβλίο με μια πρωτότυπη, εξαιρετική και ενδιαφέρουσα πλοκή, με αγωνία, μυστήριο και ανατροπές, που σου κόβουν την ανάσα. Κι όλα αυτά σε συνδυασμό με το αστυνομικό στοιχείο αλλά και τις λεπτομερείς ρεαλιστικές περιγραφές των καιρικών φαινομένων, κάνουν τον αναγνώστη να ταξιδέψει στο νησί της Άθωρα και να ζήσει την αγωνία των κατοίκων αυτού του νησιού και να ανακαλύψει το δολοφόνο. 

Η αφήγηση της ιστορίας γίνεται σε πρώτο πρόσωπο, με το συγγραφέα να μας παρουσιάζει την ιστορία μέσα από τη ματιά της Φωτεινής Μέλιου, που είναι και το κεντρικό πρόσωπο της υπόθεσης. Η Φωτεινή Μέλιου, είναι μια καταξιωμένη καθηγήτρια και Παλαιοντολόγος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο νησί της Άθωρας αλλά ζει πλέον στην Αμερική, όπου σύντομα θα αναλάβει την έδρα στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ. Στην τελευταία επίσκεψη της, ένας άνθρωπος, ο Λουκάς, κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του. Χάρη όμως στην παρέμβαση της Φωτεινής αλλά και της Σοφί, μιας μυστηριώδης γυναίκας που χρόνια ζει σε μια σπηλιά του νησιού, ο Λουκάς, κέρδισε τη μάχη με τη ζωή. Λίγο καιρό μετά, η Φωτεινή, επιστρέφει στο νησί της, την Άθωρα. Μια μέρα πριν, ένας ιερέας βρίσκεται άγρια δολοφονημένος. Παρόμοιοι φόνοι έχουν σημειωθεί και σε άλλα σημεία του κόσμου. Και δυο μέρες μετά ξεσπά μια θύελλα, που απειλεί τις ζωές όλων, ακόμα και του δολοφόνου, που έχει εγκλωβιστεί στο νησί. Άγρια καιρικά φαινόμενα πλήττουν το νησί ενώ παράλληλα ακόμα μια δολοφονία διαπράττεται. Στο νησί εκτός από τους κατοίκους, βρίσκονται πρόσφυγες, που ήρθαν λαθραία αλλά και επιβάτες του τελευταίου πλοίου από Ικαρία, που άραξε στο νησί... Μέσα σε αυτό επιβάτες του ήταν κι η Φωτεινή, ο Γκάμπριελ, ένας καθηγητής Ανθρωπολογίας και ο Κάρλο Λορέτο, που δηλώνει επενδυτής ανεμογεννητριών. Η Φωτεινή είναι το μόνο φως στη θύελλα αφού στην προσπάθεια της να επιβιώσει, και να μάθει ποιος είναι ο δολοφόνος, θα ερωτευτεί τον καθηγητή. Ποιος είναι ο δολοφόνος; Κάποιος από τους κατοίκους, κάποιος από τους πρόσφυγες που ναυάγησαν στο νησί, ή κάποιος που ξένος που έφτασε πρόσφατα στο νησί; Ποιος ο ρόλος της Σοφί και πως συνδέεται με τις δολοφονίες; 

Το «Φως μέσα στη θύελλα» είναι ένα βιβλίο που όσο κι αν διαβάζει ο αναγνώστης δεν μπορεί να ανακαλύψει την αλήθεια. Και εκεί που νομίζεις ότι έχεις ανακαλύψει τον δολοφόνο, έρχεται η ανατροπή....που μέχρι να τελειώσεις την ανάγνωση, η μία διαδέχεται την άλλη. Κάτω από αυτή τη θύελλα, ο συγγραφέας περνάει αρκετά αληθινά μηνύματα που αφορούν είτε το σύμπαν είτε το ανθρώπινο είδος και κυρίως πως λειτουργεί αυτό σε συνθήκες κινδύνου, εμπλέκοντας, τον ρατσισμό και την καχυποψία. Ωραίο και εξειδικευμένο λεξιλόγιο, μιας που η ιστορία εστιάζει στο χώρο της Παλαιοντολογίας, της Ανθρωπολογίας και της Μετεωρολογίας. Ωραίοι και παραστατικοί διάλογοι κι ένα κείμενο που δεν κουράζει σε κανένα σημείο, τον αναγνώστη.

Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα βιβλίο γεμάτο μηνύματα, συνδυάζοντας παράλληλα, αγωνία, μυστήριο, καιρικά φαινόμενα και ανατροπές. Ένα βιβλίο με γρήγορη πλοκή, που διαβάζεται εύκολα και θα συναρπάσει και θα ικανοποιήσει ακόμη και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Ένα βιβλίο δυνατό και σαφώς καλύτερο από τα προηγούμενα του συγγραφέα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η θύελλα θα σας παρασύρει!!!....Κι όλα αυτά έχοντας στη διαπασών το Nevermind του Leonard Cohen...τραγούδι το οποίο γίνεται λόγος αρκετές φορές μέσα στο βιβλίο.

Πλοκή: Λίγο πριν αναλάβει τα καθήκοντά της στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ, η παλαιοντολόγος Φωτεινή Μέλιου κάνει ένα ταξίδι στην Ελλάδα, στο νησί όπου μεγάλωσε, την Άθωρα. Η γνωριμία της, όμως, με τον Γκάμπριελ αλλάζει τα δεδομένα της ζωής της και η επιβλητική παρουσία του την παρασύρει σε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Μια απότομη και χωρίς προηγούμενο καταιγίδα ξεσπά στο νησί, εγκλωβίζοντας κατοίκους και επισκέπτες. Η ραγδαία επιδείνωση του καιρού αποκόπτει κάθε επικοινωνία και η Φωτεινή καλείται να βοηθήσει τις Αρχές όταν ένας ιερέας βρίσκεται άγρια δολοφονημένος. Η αποκάλυψη ότι παρόμοιες δολοφονίες έχουν γίνει και σε άλλα μέρη του κόσμου περιπλέκει την κατάσταση. Στην Άθωρα δεν παγιδεύονται μόνο οι κάτοικοι, αλλά και ο δολοφόνος. Ποιος ο ρόλος της Σοφί, της μυστηριώδους γυναίκας που χρόνια ζει σε μια σπηλιά του νησιού, απομονωμένη και αμίλητη; Όταν η καταιγίδα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της και τα στοιχεία της φύσης ενωθούν με τη μανία του δολοφόνου, η επιμονή της Φωτεινής θα γίνει το μόνο Φως μέσα στη θύελλα.

4 στα 5

Summer reading 2017: Η χαρα όταν αποκτάς καινούριο βιβλίο είναι να αρχίζεις την ανάγνωση του, την ίδια μέρα. 📚❤ Next to the sea: An exciting novel with mystery, anguish, murders, weathering natural phenomena and twists ... Light in the storm!!!🌊📚 Διαβάστε την κριτική μου στο link στο bio. #greekbook#dioptra#dioptrabooks#bookaholic#booklover#bookaddict#bibliophile#instabook#instaread#bookphotography#bookphoto#iread#ilovebooks#krommydas#summerreading#currentlyreading#reading#summer2017#readingbooks#bookstagram#bookoftheday#crime#kostaskrommydas#instavivlio#diavazo#krombooks

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Xytoula Papazoglou (@xytopap) στις Ιούλ 10, 2017, 3:36πμ PDT

Δείτε την κριτική μου και στο OpenMind ΕΔΩ

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει