Από το Blogger.
Για έναν ακόμη μήνα το προσωπικό μου προφίλ στο instagram, γέμισε με όμορφες στιγμές. Ήταν να μην πάρω φόρα, φυσικά έχοντας πλέον τη δική μου φωτογραφική μηχανή. Η αρχή φυσικά, για το φωτογραφικό Μάιο, έγινε με την Πρωτομαγιά, όπου έκοψα τα ανθισμένα λουλούδια του κήπου μας και στόλισα το μαγαζί όπου εργάζομαι τα τελευταία 2,5 χρόνια.
Σε αναγνωστικό επίπεδο, διαβάστηκαν τα βιβλία, "Το Κορίτσι της πτήσης 5403" του Michel Bussi, "Η Εξομολόγηση" του Σπύρου Πετρουλάκη και το "Όταν αγαπάς είναι για πάντα" της Μαρία Τζιρίτα. Κριτικές φυσικά για τα παραπάνω βιβλία μπορείτε να βρείτε εδώ.
Ο Μάιος ωστόσο ήταν κι ένας μήνας που ασχολήθηκα με κάποια πράγματα που είχα καιρό να κάνω.....την μαγειρική αλλά και την κηπουρική.
- Χάρη στον Master Chef, Άκη Πετρετζίκη και στην γλυκιά συνταγή του, φτιάξαμε κι εμείς τα μπισκότα τριπλής σοκολάτας, που δεν έμειναν όπως ήταν αναμενόμενο.
- Αρχές Φεβρουαρίου είχα επισκεφτεί με τους γονείς μου το φυτώριο της περιοχής μου και έμεινα εντυπωσιασμένη από ένα φυτό που μέχρι πρότινος δεν γνώριζα. Ενημερώθηκα από τον αρμόδιο του φυτώριου, για τον τρόπο που θα το φυτέψω καθώς και για το πότισμα του ανά εποχή του χρόνου. Τρεις μήνες μετά και μόνο περηφάνια μπορώ να πω για το νέο μου επίτευγμα...όπου με καθημερινή φροντίδα...το φυτό άνθισε....Το όνομα του...Πανσές.
Κι εδώ φυσικά θα κάνω στάση, αφού ο πανσές άνθισε, δε θα μπορούσα να μην απαθανατίσω αυτή την όμορφη στιγμή. Ένα εντυπωσιακό θα έλεγα φυτό με τις δικές του ιδιαιτερότητες και απαιτήσεις. Ένα φυτό με μεγάλη ποικιλία, σε χρώματα, σε ύψος και σε μέγεθος, όπου μπορεί να το βρει κανείς. Ο πανσές έχει μια ιδιαίτερη και παράπλευρη ανάπτυξη, αφού είναι από τα φυτά, που δεν ψηλώνουν αλλά απλώνουν, γι αυτό το λόγο θα πρέπει όταν τα φυτρώσουμε τους σπόρους να υπάρχει μια απόσταση 15 εκατοστών. Μπορεί να φυτευτεί σε γλάστρες, σε ζαρντινιέρες αλλά και σε παρτέρια. Στο δικό μου σπίτι οι πανσέδες βρίσκονται σε ζαρντινιέρα, και πίσω του βρίσκεται το πράσινο γκαζόν μας, το οποίο και φαίνεται παρακάτω στη φωτογραφία.
Τραβήχτηκε από Nikon B500, χωρίς φίλτρο
Το καλοκαίρι του 2011 το βιβλίο «Όταν αγαπάς είναι για πάντα» ήρθε στα χέρια μου, με τη μορφή δανεισμού. Έκτοτε έψαχνα την ευκαιρία, να αποκτήσω το βιβλίο σε έντυπη μορφή και να το κάνω δικό μου. Και ναι να το ξαναδιαβάσω!!!! Επιτέλους αυτή η στιγμή έφτασε, σχεδόν έξι χρόνια μετά την κυκλοφορία του.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Μαρία Τζιρίτα
β) Τίτλος: Όταν αγαπάς είναι για πάντα
γ) Έτος Έκδοσης: 2011
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: «Όταν αγαπάς είναι για πάντα», πέντε λέξεις τόσο μοναδικές και τόσο αληθινές που έχουν τόση δύναμη μέσα τους. Ένα βιβλίο και μια ιστορία που χαρακτηρίστηκαν ως "ύμνος στη αληθινή γυναικεία φιλία και την αγάπη". Μια όμορφη και συνάμα συγκινητική αλλά και αληθινή ιστορία.
Από την ηλικία των δέκα χρόνων τους, δυο κορίτσια, η Αφροδίτη και η Νίκη, αν και από διαφορετικούς κόσμους, καθώς η μία είναι πλούσια κι άλλη φτωχή, ήρθαν κοντά και δέθηκαν. Μια φιλία που ξεκίνησε και τελείωσε ένα καλοκαίρι στη Μυτιλήνη. Μέχρι τότε όμως η φιλία τους θα δοκιμαστεί και θα χωρίσουν εξαιτίας ενός άντρα, αν και ποτέ δεν είχαν τα ίδια γούστα. Μεγαλώνουν μαζί, διαβάζουν μαζί, περνούν ακόμα και στην ίδια σχολή. Θα αγαπηθούν και θα αγαπήσουν τους άντρες που θα περάσουν από τη ζωή τους. Θα μείνουν έγκυες την ίδια περίοδο και θα γεννήσουν την ίδια μέρα. Θα τις ονομάζουν Ελπίδα και Ζωή, όπως είχαν υποσχεθεί η μία στην άλλη. Τα παιδιά τους θα μεγαλώσουν μαζί και θα γίνουν φίλες κι εκείνες, με τη σειρά τους. Θα περάσουν κι εκείνες δύσκολα στη φιλία τους, που παρόλα αυτά μέρα με τη μέρα μεγαλώνει. Και θα περάσουν και στην ίδια σχολή. Όλα μια σύμπτωση; Ποια η αληθινή σχέση της Ελπίδας και της Ζωής. Ποιος ο πραγματικός λόγος που Αφροδίτη και Νίκη, σταμάτησαν να είναι φίλες; Θα ενωθούν ξανά οι ζωές τους; Θα αναγεννηθεί η φιλία τους ή το γυαλί όταν ραγίσει δεν ξανακολλάει; Η αληθινή αγάπη ποτέ δεν χάνεται γιατί .... Όταν αγαπάς είναι για πάντα!!!
Μια ιστορία, γεμάτη συναισθήματα - αγάπη, μίσος, οργή και συγκίνηση - γεμάτη μυστικά αλλά και αλήθειες. Μια ιστορία με ανατροπές. Μια ιστορία που επικεντρώνεται σε ένα από τα πιο επίκαιρα κοινωνικά θέματα, της μακροχρόνιας γυναικείας φιλίας και της αγάπης. Ένα μυθιστόρημα αφιερωμένο στην φιλία και στις αξίες της. Μια ιστορία που διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα και συστήνεται να διαβαστεί από όλους μας.
4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Η ελληνική μουσική παράδοση είναι ζωντανή, είναι εδώ και θριαμβεύει. Επιπλέον γίνεται και viral. Ένα τραγούδι που από το πρώτο του άκουσμα, μόνο θετικές εντυπώσεις μπορεί να προκαλέσει. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μέσα σε τρεις μέρες, από τη μέρα που ανέβηκε στην πλατφόρμα του Youtube, το εν λόγω τραγούδι έφτασε τις 2.000.000 προβολές.
Ο λόγος γίνεται για το νέο τραγούδι της Μαρίνα Σάττι, ένα κορίτσι που γνώρισα, μέσα από τη μοναδική επανεκτέλεση του τραγουδιού "Θα σπάσω κούπες". Το τραγούδι λέγεται "Μάντισσα", και το υπογράφει ο δικός μας, ο Θρακιώτης και Αλεξανδρουπολίτης, o Μιχάλης των Stavento ενώ η μουσική ανήκει στην ίδια την τραγουδίστρια.
Ένα τραγούδι διαφορετικό και μοναδικό, από όσα έχουμε ακούσει αλλά και έχουμε δει, αφού ακόμα και για το videoclip, δεν υπάρχουν λόγια. Ένα τραγούδι με στοιχεία από τη θρακιώτικη παράδοση, μιας που η γκάιντα ακούγεται στο background, μέσα σε λίγες μέρες, κερδίζει το περισσότερο ελληνικό κοινό. Ένα τραγούδι με πολλές θετικές κριτικές. Ερμηνευμένο από μια μαγική φωνή.
Το τραγούδι βρίσκεται πρώτο στις τάσεις του Youtube, και όχι άδικα. Ερμηνευτικά και μουσικά, το τραγούδι ανήκει σε άλλο επίπεδο. Το videoclip έγινε στους δρόμους της Αθήνας με την Μαρίνα Σάττι, να παίρνει την παρέα της και να μας ξεσηκώνει, ευχάριστα.
Η τραγουδίστρια αποδεικνύει περίτρανα, πως με τη φωνή της, μπορεί να μας κερδίσει. Ντυμένη απλά, χωρίς να προκαλεί, κάνει αυτό που αγαπά και καταφέρνει να κάνει τη διαφορά. Μετά τις "Κούπες" που κοντεύουν τις 10 εκατομμύρια προβολές στο Youtube..έρχεται να σαρώσει η "Μάντισσα".
Γιατί? Γιατί είναι ένα τραγούδι που βασίζεται στην μοναδική ελληνική δημοτική μουσική παράδοση!!!
Δυναμώστε την ένταση και ακούστε!!!
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Ταινία: Βασιλιάς Αρθούρος: Ο Θρύλος του Σπαθιού (King Arthur: Legend of the Sword)
Σκηνοθεσία: Guy Ritchie
Πρωταγωνιστούν: Charlie Hunnam, Astrid Bergès-Frisbey, Jude Law, Eric Bana κ.α
Είδος Ταινίας: Δράσης/Δραματική/Περιπέτεια/Επιστημονική Φαντασίας
Έτος Παραγωγής: 2017
Διάρκεια: 126΄
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ένας ατίθασος νεαρός Αρθούρος, κυρίαρχος των δρόμων του Λοντόνιουμ με τη συμμορία του, αγνοεί τον σκοπό για τον οποίο ήρθε στη ζωή, μέχρι τη στιγμή που παίρνει στα χέρια του το Εξκάλιμπερ και μαζί με αυτό το μέλλον του. Από την πρώτη στιγμή το θρυλικό ξίφος θα τον προκαλέσει να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Συντασσόμενος με την Αντίσταση και με μια μυστηριώδη γυναίκα, πρέπει να μάθει να τιθασεύει τη δύναμη του ξίφους, να αντιμετωπίζει τους δαίμονες του και να ενώσει τον λαό ενάντια στον τύραννο Βόρτιγκερν, ο οποίος έκλεψε το στέμμα του και δολοφόνησε τους γονείς του, για να γίνει βασιλιάς.
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Φαίνεται πως η ιστορία του θρύλου του Βασιλιά Αρθούρου, με το Εξκάλιμπερ και το κάστρο του Camelot, εξακολουθεί να είναι πόλος έλξης και δημιουργίας ταινιών στην Αμερική. Αποτέλεσμα να έχουν υπάρξει πολλές ταινίες, από τις οποίες έχουμε εμπεδώσει την ιστορία ή για την ακρίβεια όλη τη ζωή του Βασιλιά Αρθούρο. Μάλιστα, η τελευταία ομώνυμη ταινία που παρακολούθησε κανείς, ήταν το 2004, με τον Clive Owen, στον ομώνυμο ρόλο και τους Stephen Dillane, Keira Knightley να τον πλαισιώνουν.
Εν έτη 2017, συναντάμε την ιστορία του Βασιλιά Αρθούρο, στα νιάτα του. Την αρχή της ιστορίας του δηλαδή. Ο Αρθούρος της ταινίας δεν είναι και από τα καλά παιδιά, αντίθετα είναι ένα κλεφτρόνι, ένας απατεώνας, μεγαλωμένος ανάμεσα στις πόρνες και τους πελάτες τους, σε μια σκοτεινή γωνιά της πόλης, που ψάχνει τον γιο του Βασιλιά Ούθερ. Ο ίδιος προσπαθεί να επιβιώσει στήνοντας κομπίνες ωστόσο το βράδυ, στον ύπνο κατακλύζεται από ανεξήγητα οράματα, τα οποία τα βλέπει σαν εφιάλτες. Δεν φαντάζεται καθόλου ότι μπορεί να είναι ο εξαφανισμένος γιος του Βασιλιά Ούθερ, τον οποίο δολοφόνησε ο αδελφός του, Βόρτιγκερν και πήρε το θρόνο. Μέχρι που έρχεται η ώρα να πάρει στα χέρια του το μυθικό σπαθί Εξκάλιμπερ, να σκληραγωγηθεί, να μάθει ξιφομαχία, να αντισταθεί σε όλους τους δαίμονες του, κυρίως στον θείο του Βόρτιγκερν, να πάρει το στέμμα και να γίνει ο Βασιλιάς. Δίπλα του πάντα οι φίλοι του αλλά και η μάγισσα Γκουίνεβιρ.
O Guy Ritchie δημιουργεί μια ταινία, με πολλά εφέ, γρήγορη δράση, με διαλόγους όπου δε θα μπορούσε να λείπει και το χιούμορ. Επιπλέον, η εμφάνιση γιγάντιων τεράτων και οι σκοτεινοί μάγοι, με αποκορύφωμα την τελική μονομαχία, σε συνδυασμό με ένα καταπληκτικό μουσικό background, χτυπάνε κόκκινο. Κι όλα αυτά υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του μοναδικού Guy Ritchie.
Ωραίος ο συνδυασμός παλιών με νέων ηθοποιών. Απολαυστικές ερμηνείες από Jude Law, που απέδωσε επιτυχημένα τον κακό Βόρτιγκερν, ο οποίος κυριεύεται από μαγικές δυνάμεις, προκειμένου να μην χάσει το στέμμα. Μικρή εμφάνιση από τον επίσης ταλαντούχο Eric Bana, που παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, ως Βασιλιάς Ούθερ. Όσο για τους άλλους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ο Charlie Hunnam είναι ίσως ο πιο ωραίος και ακαταμάχητος βασιλιάς Αρθούρος, που έχω δει σε ταινίες που αφορούν την ζωή του. Αξιοπρεπέστατη εμφάνιση όπως και αυτής της μάγισσας Γκουίνεβιρ, που υποδύθηκε η Astrid Bergès-Frisbey. Μεγάλη έκπληξη ήταν και η εμφάνιση του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή David Becham, στο ρόλο του στρατιώτη Trigger.
Μετά και τις πολύ καλές ερμηνείες, όλων των ηθοποιών, το αποτέλεσμα της ταινίας θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Μέχρι και τη μέση της ταινίας, δεν υπάρχει ένταση, δράση αλλά ούτε και μεγάλο ενδιαφέρον, με την πλοκή να εξελίσσεται αργά. Από τη μέση και μετά όμως όλα εκτοξεύονται. Γρήγορη εξέλιξη, δράση και ένταση στα ύψη και η ταινία επιτέλους να αποκτά νόημα και ενδιαφέρον. Εντυπωσιακή σκοτεινή ατμόσφαιρα, με ειδικά εφέ, ωραίες δομημένες μάχες και απίστευτη σκηνογραφία και μουσική.
Η ταινία θα μπορούσε να απογειωθεί, παρόλα αυτά, αφήνει τον θεατή με ένα κενό. Προσωπικά περίμενα πολλά περισσότερα από αυτήν την ταινία. Περίμενα μια καλύτερη ιστορία, ίσως πιο θεαματικά εφέ - ποιος ο λόγος άλλωστε να προβληθεί η ταινία και σε 3d - περισσότερη δράση και ίσως κάποια αγωνία. Επιπλέον το φινάλε ήταν κάπως, αφού ο σκηνοθέτης σαν να προσπαθούσε να χώσει σκηνές, με πληροφορίες σχετικά με την αρχή των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια ταινία, που σίγουρα δε θα πήγαινα να παρακολουθήσω στο σινεμά και πόσω μάλλον σε 3d. Είναι μια ταινία που κράτησε πάρα πολύ και δεν είδα αυτά που ήθελα. Υπήρχαν κάποια σημεία, που με κούρασαν, κυρίως στην αρχή. Η ταινία από τα μισά και μετά αρχίζει να έχει ενδιαφέρον. Να γίνεται θεαματική. Παρόλα αυτά βλέπεται ευχάριστα αφού πρόκειται για μια διαφορετική version του Βασιλιά Αρθούρο, που θα θέλαμε να γνωρίζουμε. Πιθανόν να ετοιμάζεται και συνέχεια!!!
Εν έτη 2017, συναντάμε την ιστορία του Βασιλιά Αρθούρο, στα νιάτα του. Την αρχή της ιστορίας του δηλαδή. Ο Αρθούρος της ταινίας δεν είναι και από τα καλά παιδιά, αντίθετα είναι ένα κλεφτρόνι, ένας απατεώνας, μεγαλωμένος ανάμεσα στις πόρνες και τους πελάτες τους, σε μια σκοτεινή γωνιά της πόλης, που ψάχνει τον γιο του Βασιλιά Ούθερ. Ο ίδιος προσπαθεί να επιβιώσει στήνοντας κομπίνες ωστόσο το βράδυ, στον ύπνο κατακλύζεται από ανεξήγητα οράματα, τα οποία τα βλέπει σαν εφιάλτες. Δεν φαντάζεται καθόλου ότι μπορεί να είναι ο εξαφανισμένος γιος του Βασιλιά Ούθερ, τον οποίο δολοφόνησε ο αδελφός του, Βόρτιγκερν και πήρε το θρόνο. Μέχρι που έρχεται η ώρα να πάρει στα χέρια του το μυθικό σπαθί Εξκάλιμπερ, να σκληραγωγηθεί, να μάθει ξιφομαχία, να αντισταθεί σε όλους τους δαίμονες του, κυρίως στον θείο του Βόρτιγκερν, να πάρει το στέμμα και να γίνει ο Βασιλιάς. Δίπλα του πάντα οι φίλοι του αλλά και η μάγισσα Γκουίνεβιρ.
O Guy Ritchie δημιουργεί μια ταινία, με πολλά εφέ, γρήγορη δράση, με διαλόγους όπου δε θα μπορούσε να λείπει και το χιούμορ. Επιπλέον, η εμφάνιση γιγάντιων τεράτων και οι σκοτεινοί μάγοι, με αποκορύφωμα την τελική μονομαχία, σε συνδυασμό με ένα καταπληκτικό μουσικό background, χτυπάνε κόκκινο. Κι όλα αυτά υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του μοναδικού Guy Ritchie.
Ωραίος ο συνδυασμός παλιών με νέων ηθοποιών. Απολαυστικές ερμηνείες από Jude Law, που απέδωσε επιτυχημένα τον κακό Βόρτιγκερν, ο οποίος κυριεύεται από μαγικές δυνάμεις, προκειμένου να μην χάσει το στέμμα. Μικρή εμφάνιση από τον επίσης ταλαντούχο Eric Bana, που παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, ως Βασιλιάς Ούθερ. Όσο για τους άλλους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ο Charlie Hunnam είναι ίσως ο πιο ωραίος και ακαταμάχητος βασιλιάς Αρθούρος, που έχω δει σε ταινίες που αφορούν την ζωή του. Αξιοπρεπέστατη εμφάνιση όπως και αυτής της μάγισσας Γκουίνεβιρ, που υποδύθηκε η Astrid Bergès-Frisbey. Μεγάλη έκπληξη ήταν και η εμφάνιση του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή David Becham, στο ρόλο του στρατιώτη Trigger.
Μετά και τις πολύ καλές ερμηνείες, όλων των ηθοποιών, το αποτέλεσμα της ταινίας θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Μέχρι και τη μέση της ταινίας, δεν υπάρχει ένταση, δράση αλλά ούτε και μεγάλο ενδιαφέρον, με την πλοκή να εξελίσσεται αργά. Από τη μέση και μετά όμως όλα εκτοξεύονται. Γρήγορη εξέλιξη, δράση και ένταση στα ύψη και η ταινία επιτέλους να αποκτά νόημα και ενδιαφέρον. Εντυπωσιακή σκοτεινή ατμόσφαιρα, με ειδικά εφέ, ωραίες δομημένες μάχες και απίστευτη σκηνογραφία και μουσική.
Η ταινία θα μπορούσε να απογειωθεί, παρόλα αυτά, αφήνει τον θεατή με ένα κενό. Προσωπικά περίμενα πολλά περισσότερα από αυτήν την ταινία. Περίμενα μια καλύτερη ιστορία, ίσως πιο θεαματικά εφέ - ποιος ο λόγος άλλωστε να προβληθεί η ταινία και σε 3d - περισσότερη δράση και ίσως κάποια αγωνία. Επιπλέον το φινάλε ήταν κάπως, αφού ο σκηνοθέτης σαν να προσπαθούσε να χώσει σκηνές, με πληροφορίες σχετικά με την αρχή των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια ταινία, που σίγουρα δε θα πήγαινα να παρακολουθήσω στο σινεμά και πόσω μάλλον σε 3d. Είναι μια ταινία που κράτησε πάρα πολύ και δεν είδα αυτά που ήθελα. Υπήρχαν κάποια σημεία, που με κούρασαν, κυρίως στην αρχή. Η ταινία από τα μισά και μετά αρχίζει να έχει ενδιαφέρον. Να γίνεται θεαματική. Παρόλα αυτά βλέπεται ευχάριστα αφού πρόκειται για μια διαφορετική version του Βασιλιά Αρθούρο, που θα θέλαμε να γνωρίζουμε. Πιθανόν να ετοιμάζεται και συνέχεια!!!
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Θα πρότεινα να περιμένετε την κυκλοφορία της ταινία σε dvd, για να την παρακολουθήσετε, από το να πάτε στον κινηματογράφο. Κι αν κάποιοι από εσάς θέλετε να τη δείτε στο κινηματογράφο, μην τη δείτε σε 3d. Αν είστε πάλι φαν του σκηνοθέτη Guy Ritchie, δε πρέπει να τη χάσεις!!!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7/10
TRAILERS: (με ελληνικούς υπότιτλους)
Ο Σπύρος Πετρουλάκης είναι από τους συγγραφείς που πολύ πρόσφατα μπήκε στις επιλογές μου. Για ένα περίεργο λόγο, η Εξομολόγηση του, βρισκόταν στην βιβλιοθήκη μου εδώ και ένα χρόνο, αδιάβαστο...Μέχρι και σήμερα. Ο Σπύρος Πετρουλάκης είναι από τους συγγραφείς που δεν γνώριζα, παρά το γεγονός ότι πριν την Εξομολόγηση είχαν κυκλοφορήσει ακόμη τρία βιβλία, τα δυο παιδικής λογοτεχνίας. Χάρη όμως στις κριτικές που άκουσα για το εν λόγω βιβλίο, η Εξομολόγηση αρχίζει τη ανάγνωση του.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Σπύρος Πετρουλάκης
β) Τίτλος: Η Εξομολόγηση
γ) Έτος Έκδοσης: 2015
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Μίνωας
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Η Εξομολόγηση του Σπύρου Πετρουλάκη, είναι ένα βιβλίο που δεν πολυδιαφημίστηκε, ωστόσο έγινε μεγάλος ντόρος, έλαβε πολύ καλές κριτικές, δίχασε το αναγνωστικό κοινό και πούλησε πολλά αντίτυπα. Αυτοί οι λόγοι είναι αρκετοί ώστε να κάνουν τον οποιοδήποτε αναγνώστη, να πάρει το βιβλίο, να το διαβάσει και να μην το αφήσει από τα χέρια του.
Προσωπικά είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω. Βιβλίο δώρο βρισκόταν στην βιβλιοθήκη μου πάνω από ένα χρόνο, ωστόσο υπήρχαν αρκετές επιφυλάξεις. Οι παραπάνω λόγοι ήταν αρκετοί, ένα χρόνο μετά, να πιάσω το βιβλίο στα χέρια μου, να το διαβάσω και να ξεχαστώ από κάποιες υποχρεώσεις μου.
Η Εξομολόγηση, είναι ένα μια ενδιαφέρουσα κοινωνική ιστορία, που καθηλώνει τον αναγνώστη από την αρχή. Ο πατέρας Θεόφιλος καλείται στο μοναστήρι της Παναγιάς της Βρεφοκρατούσας, για να εξομολογήσει την ηγουμένη Μαρκέλλα. Η εξομολόγηση αυτή θα φέρει στο φως, όλη την τραγική ιστορία της Ελένης Αντάνογλου. Από τις πρώτες σελίδες ο αναγνώστης μαθαίνει τον τραγικό θάνατο των γονιών της Ελένης, τον αποχωρισμός της από τον αδελφό της και το δράμα που θα ακολουθήσει η ίδια, όταν και ο θείος της, Αντώνης, θα την πάρει υπό την προστασία του. Η Ελένη ποτέ ξανά δε θα ζήσει ευτυχισμένα. Αν και ο αδερφός της, που τον μεγαλώνει η οικογένεια του θείου της Στυλιανού, θα μεγαλώσει με στοργή και αγάπη, εκείνη θα βιώσει το αντίθετο. Σκληρή, χυδαία και βίαιη συμπεριφορά από την θεία της, που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να τρώει αλλά και να της φωνάζει. Η Ελένη θα ζήσει την κακοποίηση είτε σωματική, είτε ψυχολογική είτε σεξουαλική. Σε όλα αυτά έρχεται κι η αποκορύφωση, όταν και την στείλουν στην Ελλάδα, αφού την πουλάνε για γυναίκα του βοσκού Παναγή. Εκεί θα συναντήσει τη πεθερά της, τη Δέσπω, τη κουνιάδα της, τη Μάρω, τον άντρα της Μάρως αλλά και όλο το σόι. Κανείς τους δεν την είδε με καλό μάτι. Μόνο ο παπάς του χωριού. Θα τη βοηθήσει να ξεφύγει; Ποια η σχέση της Ελένης Αντάνογλου με την Μαρκέλλα. Και γιατί η ηγουμένη ζήτησε να εξομολογηθεί στον πάτερα Θεόφιλο. Ποιο μυστικό κρύβεται και θα αποκαλυφθεί στην Εξομολόγηση;
Προσωπικά είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω. Βιβλίο δώρο βρισκόταν στην βιβλιοθήκη μου πάνω από ένα χρόνο, ωστόσο υπήρχαν αρκετές επιφυλάξεις. Οι παραπάνω λόγοι ήταν αρκετοί, ένα χρόνο μετά, να πιάσω το βιβλίο στα χέρια μου, να το διαβάσω και να ξεχαστώ από κάποιες υποχρεώσεις μου.
Η Εξομολόγηση, είναι ένα μια ενδιαφέρουσα κοινωνική ιστορία, που καθηλώνει τον αναγνώστη από την αρχή. Ο πατέρας Θεόφιλος καλείται στο μοναστήρι της Παναγιάς της Βρεφοκρατούσας, για να εξομολογήσει την ηγουμένη Μαρκέλλα. Η εξομολόγηση αυτή θα φέρει στο φως, όλη την τραγική ιστορία της Ελένης Αντάνογλου. Από τις πρώτες σελίδες ο αναγνώστης μαθαίνει τον τραγικό θάνατο των γονιών της Ελένης, τον αποχωρισμός της από τον αδελφό της και το δράμα που θα ακολουθήσει η ίδια, όταν και ο θείος της, Αντώνης, θα την πάρει υπό την προστασία του. Η Ελένη ποτέ ξανά δε θα ζήσει ευτυχισμένα. Αν και ο αδερφός της, που τον μεγαλώνει η οικογένεια του θείου της Στυλιανού, θα μεγαλώσει με στοργή και αγάπη, εκείνη θα βιώσει το αντίθετο. Σκληρή, χυδαία και βίαιη συμπεριφορά από την θεία της, που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να τρώει αλλά και να της φωνάζει. Η Ελένη θα ζήσει την κακοποίηση είτε σωματική, είτε ψυχολογική είτε σεξουαλική. Σε όλα αυτά έρχεται κι η αποκορύφωση, όταν και την στείλουν στην Ελλάδα, αφού την πουλάνε για γυναίκα του βοσκού Παναγή. Εκεί θα συναντήσει τη πεθερά της, τη Δέσπω, τη κουνιάδα της, τη Μάρω, τον άντρα της Μάρως αλλά και όλο το σόι. Κανείς τους δεν την είδε με καλό μάτι. Μόνο ο παπάς του χωριού. Θα τη βοηθήσει να ξεφύγει; Ποια η σχέση της Ελένης Αντάνογλου με την Μαρκέλλα. Και γιατί η ηγουμένη ζήτησε να εξομολογηθεί στον πάτερα Θεόφιλο. Ποιο μυστικό κρύβεται και θα αποκαλυφθεί στην Εξομολόγηση;
Οι εναλλαγές στο χρόνο, δεν κουράζουν, το αντίθετο μάλιστα. Βοηθάνε στο να καταλάβει ο αναγνώστης την ιστορία και τους χαρακτήρες. Οι περιγραφές του συγγραφέα είναι απλές και συνάμα όμορφες. Παρόλα αυτά υπάρχουν σκηνές βίας, που σοκάρουν, και καλό θα ήταν να αποφευχθούν. Δεν χρειάζεται να γνωρίζει ο αναγνώστης τόσο περιγραφικά, όλη την πράξη της σεξουαλικής κακοποίησης, αρκούσε μια αναφορά. Περισσότερο τον ενδιαφέρει να εξελίσσεται η πλοκή. (Αν ήθελα να διαβάσω κάτι με σεξ θα έπαιρνα ένα άρλεκιν, γνώμη μου πάντα) Η ιστορία είναι καλογραμμένη και σφιχτοδεμένη, έχει γρήγορο ρυθμό εξέλιξης, αλλά και ανατροπές. Το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν θα αφήσει το βιβλίο από τα χέρια του, πριν το τελειώσει.
Πρόκειται για ένα βιβλίο για τη δύναμη της ψυχής, για την ανθρώπινη εκδικητική φύση, για τον μεγάλο έρωτα που έρχεται στη ζωή σου και δεν τον ξεχνάς ποτέ, για τη μητρική αγάπη, που κάνει τα πάντα για να βρίσκεται δίπλα στα παιδιά της, με κόστος ακόμα και την ίδια της τη ζωή, για τη συγχώρεση. Ένα βιβλίο που διδάσκει, με πολλά μηνύματα και σε γεμίζει στο τέλος της ανάγνωσης με πολλά ερωτήματα. Ένα βιβλίο που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, όπου ο αναγνώστης καλείται να αποδώσει δικαιοσύνη, να πάρει θέση, να δικαιώσει ή να καταδικάσει πράξεις που σημαδεύουν τις ζωές των ανθρώπων!!!
Εν κατακλείδι, είναι μια ιστορία κοινωνικού περιεχομένου, που αξίζει να διαβαστεί. Έχει ένα υπέροχο εξώφυλλο, που ταιριάζει γάντι με την ιστορία που διαδραματίζεται. Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα, αν και σε κάποια σημεία κουράζει, αλλά προσπερνιούνται. Ένα βιβλίο που βγάζει στον αναγνώστη πολλά συναισθήματα, συγκίνηση, οργή, θυμό, αγάπη, έρωτα, λύτρωση. Επιπλέον δε θα μπορούσαν να λείπουν και οι ανατροπές. Ένα βιβλίο που σίγουρα θα σας αγγίξει!!!
3 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Με αφορμή λοιπόν του υπό έκδοση βιβλίου της, «MEA CULPA», από τις εκδόσεις ΑΕΝΑΟΝ, τις έθεσα τις παρακάτω ερωτήσεις. Με την ευκαιρία, να ευχαριστήσω την κ.Αλμπέρτη για τη παρακάτω συνέντευξη που μου παραχώρησε.
1. Ποια είναι η Κωνσταντίνα Αλμπέρτη και με τι ασχολείται;
Απ: Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη όπου εκεί έζησα λίγα χρόνια μέχρι τα πέντε μου περίπου. Μετακομίσαμε οικογενειακώς στην Αθήνα καθώς οι επιχειρήσεις του πατέρα μου μεγάλωναν και ήταν επιτακτική ανάγκη να βρισκόμαστε εδώ. Στα δεκαπέντε μου πήγαμε στην Ιταλία και κατοικήσαμε στη Ρώμη καθώς επεκτάθηκαν οι επιχειρήσεις και στο εξωτερικό. Εξάλλου η μισή καταγωγή μου είναι από την Ιταλία. Έπειτα από χρόνια επέστρεψα στην Ελλάδα πέρασα στην Ιατρική Αθηνών και επέλεξα τον κλάδο της Αναισθησιολογίας. Και ενώ ήμουν έτοιμη να φύγω για μεταπτυχιακά στο Λονδίνο με «τράβηξε» η Τέχνη. Είμαι ραδιοφωνική παραγωγός εδώ και πολλά χρόνια στα fm και στα web, με την πολύ πετυχημένη εκπομπή Μea Culpa. Είμαι υπεύθυνη έκδοσης του εκδοτικού οίκου ΑΕΝΑΟΝ και του θυγατρικού του McRiver Publications. Επίσης ηγούμαι μιας ομάδας έμπειρων διαφημιστών που ανήκουν στον όμιλο Ηeartbeat, όπου είμαι και μέτοχος. Η διαφημιστική εταιρία Arts Promotion είναι η πρώτη διαφημιστική που ασχολήθηκε αποκλειστικά με συγγραφείς στα social media. Στον όμιλο εκτός από την Arts Promotion ανήκουν και οι εκδοτικοί οίκοι ΑΕΝΑΟΝ και McRiver Publications, o ραδιοφωνικός σταθμός Heartbeat Radio και το τηλεοπτικό κανάλι Kappa Tv. Στο παρελθόν και για πολλά χρόνια έχω συνεργαστεί με πολύ σημαντικά και μεγάλα ονόματα της τηλεόρασης και του κινηματογράφου ως διευθύντρια παραγωγής, έχω αναλάβει μεγάλα Projects, διαφημιστικές καμπάνιες και έχω οργανώσει μεγάλα events στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Σαν άνθρωπος είμαι κλειστός χαρακτήρας, είμαι επιλεκτική στις φιλίες και στις συνεργασίες μου. Αναζητώ πολλές φορές τη μοναξιά μου και συζητάω πολύ με τον εαυτό μου, κάτι που με έχει κάνει πιο δυνατό άνθρωπο και με έχει βάλει στη διαδικασία της δεύτερης σκέψης για οτιδήποτε έχω να αποφασίσω στη ζωή μου. Ζω στην Αθήνα με τον γιο μου που τον υπεραγαπώ, έχω 4 σκυλιά που τα λατρεύω και στον ελεύθερο χρόνο μου κάνω Yoga.
2. Ποια ήταν η αφορμή ή το έναυσμα για να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Απ: Από πάρα πολύ μικρή ηλικία έπαιρνα ένα χαρτί και έγραφα σκέψεις και στιχάκια. Έχω γράψει πολλά μυθιστορήματα που σύντομα θα εκδοθούν. Το έναυσμα μου το έδωσε ο έντονος χαρακτήρας που έχω και θέλω με αυτό τον τρόπο να εξωτερικεύω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου.
3. To «MEA CULPA» είναι το πρώτο βιβλίο σας, που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και βρίσκεται υπό έκδοση, από τις εκδόσεις ΑΕΝΑΟΝ. Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο και πως προέκυψε ο τίτλος;
Απ: Το Mea Culpa είναι το πρώτο μου βιβλίο προς έκδοση. Δεν βασίζεται απλώς σε αληθινά γεγονότα αλλά είναι πέρα για πέρα μια αληθινή ιστορία με ήρωες ανθρώπους που ζουν και κινούνται ανάμεσά μας.
Με ώθησε η ίδια η ζωή για να το γράψω! Όσον αφορά στον τίτλο του είμαι Χριστιανή καθολική και στην προσευχή μας χρησιμοποιούμε καθημερινά τον όρο MEA CULPA που σημαίνει το λάθος μου, το αμάρτημά μου, οπότε ο καταλληλότερος τίτλος για ένα τέτοιο βιβλίο δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από το MEA CULPA.
4. Πως πήρατε την απόφαση να το εκδώσετε και πώς αισθανθήκατε όταν το πήρατε στα χέρια σας και το είδατε τυπωμένο;
Απ: Πίστεψα πολύ στην ιστορία. Πίστεψα στους ήρωες. Σε αυτούς τους καθημερινούς ανθρώπους που η μοίρα έμπλεξε με τόσο περίεργο τρόπο τη ζωή τους. Τυπωμένο δεν το έχω δει ακόμα. Θα ολοκληρωθεί σύντομα και είμαι σίγουρη πως θα νιώσω και εγώ αυτό το υπέροχο συναίσθημα όταν το κρατήσω στα χέρια μου.
5. Που γράψατε το βιβλίο και πόσο καιρό σας πήρε η ολοκλήρωση του;
Απ: Το βιβλίο μου το έγραψα σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο όπου εκεί μπορώ να ηρεμώ, να σκέφτομαι, να διαβάζω και να γράφω. Η ιστορία εκτός από αληθινή θέλω να τονίσω πως εκτυλίσσεται σε πραγματικούς χρόνους.
6. Όταν τελειώσατε το βιβλίο σας ποιος/ά το διάβασε πρώτος;
Απ: Δεν έχω δώσει σε κανέναν να διαβάσει το βιβλίο μου.
7. Ποιες οι αντιδράσεις από την οικογένεια σας και τα αγαπημένα σας πρόσωπα όταν έμαθαν ότι θα εκδώσετε το βιβλίο σας;
Απ: Δεν το ξέρουν πολλά άτομα. Ελάχιστα μπορώ να σας πω.
8. Μέσα από το βιβλίο σας θέλετε να στείλετε κάποια μηνύματα;
Απ: Και θέλω και έχει πολλά μηνύματα.
9. Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Απ: Δυνατό, μοναδικό και σπάνιο αυτή η ιστορία να συμβεί στον καθένα.
10. Δώστε μια περιγραφή για το βιβλίο σας;
Απ: Το MEA CULPA είναι ένα βιβλίο όπως σας είπα και στην προηγούμενη απάντησή μου που σαν ιστορία είναι σπάνια να τη ζήσουμε. Η ιστορία από μόνη της είναι έντονη καθώς και οι χαρακτήρες των ηρώων. Άνθρωποι αταίριαστοι, αντιφατικοί μα ταυτόχρονα τόσο ταιριαστοί και ξεχωριστοί. Τα λάθη τους στο παρελθόν ήταν τόσο σωστά που τους οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στο παρόν.
11. Πότε θα κυκλοφορήσει το βιβλίο σας;
Απ: Μέχρι το τέλος του 2017
12. Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε και τι προσφέρει το βιβλίο σας στον αναγνώστη;
Απ: Δεν ξέρω αν υπάρχουν πρέπει στο να διαβάσει κάτι κάποιος. Αυτό που θέλω να πω είναι πως μέσα από την ηρωίδα μου μαθαίνουμε να έχουμε δύναμη σε ό,τι και αν συμβεί. Διδασκόμαστε αγάπη και σεβασμό ξεχωρίζουμε το επιφανειακό από το ουσιαστικό και το πιο βασικό; Αντιλαμβανόμαστε πως ο έρωτας και η αγάπη μπορούν να σε βρουν όπου και αν κρυφτείς, όσες φορές και αν προσπαθήσεις να ξεφύγεις!
13. Υπάρχει κάποιος λογοτεχνικός χαρακτήρας από το βιβλίο σας τον οποίο θα σκεφτόσασταν να ξαναζωντανέψετε και σε επόμενα βιβλία;
Απ: Σκέφτομαι ήδη το MEA CULPA νούμερο 2 γιατί είμαι σίγουρη πως η ιστορία τους θα εξελιχθεί και μετά την έκδοση του βιβλίου.
14. Η συγγραφή νέου βιβλίου είναι στα άμεσα σχέδια σας;
Απ: Εννοείται.
15. Ασχολείστε με τα social media και αν ναι που μπορούμε να σας βρούμε;
Απ: Όπως σας έχω ήδη αναφέρει σε προηγούμενη απάντησή μου ασχολούμαι με τα social media και μπορείτε να με βρείτε στην προσωπική μου σελίδα που πρόσφατα δημιουργήθηκε Konstandina Alberti.
16. Εσείς είστε αναγνώστης; Κι αν ναι τι σας αρέσει να διαβάζετε;
Απ: Φυσικά και είμαι αναγνώστρια άλλωστε δεν θα μπορούσα να μην είμαι. Μου αρέσει αν διαβάζω τα πάντα. Δεν βάζω ταμπέλες.
17. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς; Και ποιο το αγαπημένο σας βιβλίο;
Απ: Δεν έχω συγκεκριμένους γιατί πιστεύω πως ο καθένας έχει κάτι ξεχωριστό και όταν διαβάσεις τα βιβλία τους θα βρεις διαφορετικά πράγματα. Είμαι πάντα υπέρ της άποψης πως από όλους τους ανθρώπους κάτι έχουμε να αποκομίσουμε. Έτσι και με τους συγγραφείς.
18. Πείτε κάτι που θα θέλατε να ξέρει για εσάς το αναγνωστικό κοινό.
Απ: Αγαπώ τη ζωή, τον έρωτα και την αγάπη. Αλλιώς δεν θα μπορούσα να γράψω ένα τόσο σκληρό αλλά και τόσο τρυφερό βιβλίο ταυτόχρονα. Κλείνοντας θέλω να σας πω πως μέρος της συγγραφής του βιβλίου έχει αναλάβει η καλή μου φίλη, συνεργάτιδα και επιτυχημένη συγγραφέας Evie Pride και την ευχαριστώ πολύ για τη συμβολή της σε αυτό το μοναδικό βιβλίο. Να αγαπάτε τα λάθη και τα πάθη σας. Και μην ξεχνάτε όλα είναι μία κίνηση. Να κάνετε πάντα τη σωστή.
Σας ευχαριστώ πολύ K.A
Περίληψη Βιβλίου: Η Μυρτώ μια γυναίκα με όνειρα που καταλήγουν σε εφιάλτη. Ο Αντώνης ένας άντρας με προκαθορισμένο μέλλον . Ο Νικόλας παγιδευμένος στο ορμητικό ποτάμι του έρωτα . Ο Φάνης εγκλωβισμένος στον ίδιο του τον εαυτό . Τέσσερις άνθρωποι που η ζωή τους φέρνει κοντά , πρέπει να παλέψουν ανάμεσα στην αλήθεια , το ψέμα και τον χρόνο που σίγουρα έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα .
Ακολουθούν αποσπάσματα του βιβλίου της.
«Κοίτα το φεγγάρι... μπορείς να το δεις;» Τη ρώτησα μέσα από τα αναφιλητά μου «Μπορώ» μου απάντησε εκείνη χαμηλόφωνα. «Ότι και αν γίνει αυτό θα υπάρχει να μου τον θυμίζει. Ακόμα και αν πάψουμε να υπάρχουμε αυτό θα είναι εκεί. Θα βγαίνει κάθε βράδυ και ας μη του λέω καληνύχτα. Θα κάνει τη βόλτα του την ίδια ώρα χωρίς να μπορώ να μοιραστώ τα όνειρά μου». Έκλαιγα πολύ.. Πονούσα μέσα μου και μαζί με την καρδιά μου πονούσε και το σώμα μου.. Είχα δώσει τέλος σε κάτι που με έκανε να ζω.
Εκείνος..ο στυγερός δολοφόνος της ψυχής μου.. Εκείνος που προσευχήθηκα να μη ζήσει..να μην αναπνέουμε τον ίδιο αέρα. Eκείνος που όπλισε το χέρι μου με το μαχαίρι και δηλητηρίασε το αίμα μου ..Εκείνος ο μικρός και τιποτένιος άνθρωπος. Εκείνος.. ο μεγάλος θάνατος μου.
«Θυμάσαι τις ευχές;» τη ρώτησα.. « Έκανα πολλές και λες και ήταν όλες για να συναντήσω εκείνον. Είναι σαν να τον ξέρω από πάντα, σαν μια αόρατη κόκκινη κλωστή να με δένει μαζί του που σίγα σιγά κονταίνει και μας φέρνει όλο και πιο κοντά».
Τα δάκρυα μου άρχισαν να τρέχουν ανεξέλεγκτα. Φοβόμουν το αύριο. Ένα αύριο χωρίς αυτόν. Ένα αβέβαιο ξημέρωμα, έτρεμα στην ιδέα της νύχτας που δεν θα με έβρισκε μαζί του. Πληγωνόμουν που κάποιο πρωί δεν θα μπορούσα να του πω καλημέρα. Αν ήταν αυτό το τίμημα του δικού μου έρωτα και έπρεπε να το πληρώσω δεν με ένοιαζε, αρκεί να το ζούσα. Έστω για λίγο ακόμα. Μια νύχτα ακόμα..
MEA CULPA ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.
ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ Εκδόσεις Αέναον - Aenaon Publications
14η Μαΐου 1920 Ημέρα Απελευθέρωσης της ακριτικής Αλεξανδρούπολης.
Η πόλη αποκτά το πρώτο της Ελληνικό όνομα, Νέαπολη, το οποίο όμως δεν θα το κρατήσει για πολύ γιατί οι τοπικές αρχές την ξαναβαφτίζουν ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ προς τιμή του βασιλιά Αλεξάνδρου ο οποίος πηγαίνοντας να απελευθερώσει την Ανδριανούπολη πέρασε από την περιοχή.
Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα η Αλεξανδρούπολη προσφέρει στέγη στους διωγμένους από την Σμύρνη, Μικρασιάτες. Μετά την υπογραφή και της συνθήκης της Λωζάνης το 1923 έρχεται η επικύρωση της συνθήκης του Νεϊγύ και η παραχώρηση της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα. (υποχρεώνοντας όμως την άνευ όρων παραχώρηση της Ανατολικής Θράκης στους Τούρκους)
Από εκεί και μετά αρχίζει ξανά η αναγέννηση της Αλεξανδρούπολης με μεγάλους πνευματικούς ηγέτες. (Θεόδωρο Καστανό, Αθανάσιο Σπανό, Αχιλλέα Σαμοθράκη κ.λ.π.).
Η ανάπτυξη συνεχιζόταν μέχρι το ξέσπασμα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και ξανά την κατοχή της πόλης από τους Βούλγαρους, με καινούργιες καταστροφές και διωγμούς.
Η απελευθέρωση έρχεται με τον πρώτο υφυπουργό Γενικό Διοικητή, Αλέξανδρο Παπαθανάση, και η Αλεξανδρούπολη ξαναβρίσκει το χρώμα και τους ρυθμούς της και μάλιστα εξελίσσετε με γρηγορότερους ρυθμούς.
Άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων συμβάλλουν στην ανοδική πορεία της πόλης και συνεχίζει να αναπτύσσεται έως και σήμερα...
Χρόνια πολλά Αλεξανδρούπολη!!!
Δύο χρόνια μετά, το συγκλονιστικό και τολμηρό μυθιστόρημα "Το Κελάρι της Ντροπής, η συγγραφέας επιστρέφει με το βιβλίο "Οι Δαίμονες δεν έχουν όνομα", ένα βιβλίο που αγοράστηκε πριν από ένα περίπου χρόνο, ο πρόλογος του διαβάστηκε πέρσι, το καλοκαίρι του 2016, αλλά λόγω υποχρεώσεων, πότε δεν ξεκίνησε η ανάγνωση της ιστορίας. Βιβλίο πολυδιαφημιζόμενο, που έκανε αίσθηση, όπως και όλα όσα έχει υπογράψει άλλωστε η συγγραφέας. Προσωπικά όσα βιβλία έχω στην κατοχή μου, στη βιβλιοθήκη μου, από τη συγγραφέα είναι τα αστυνομικά που έχει γράψει.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Χρυσηίδα Δημουλίδου
β) Τίτλος: Οι Δαίμονες δεν έχουν όνομα
γ) Έτος Έκδοσης: 2016
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Ψυχογιός
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: "Οι Δαίμονες δεν έχουν όνομα" δεν είναι το πρώτο βιβλίο της Χρυσηίδας Δημουλίδου που πέφτει στα χέρια μου και διαβάζω, αλλά ούτε και το τελευταίο της φυσικά. Είναι από τις συγγραφείς που γράφουν καλές, πολύ καλές αστυνομικές ιστορίες και με κάποιο τρόπο όλες τους βασίζονται σε αληθινά γεγονότα. Η περίληψη στο οπισθόφυλλο καθώς και το εξώφυλλο σε μαγνητίζουν και σου κλείνουν το μάτι να το πάρεις, το βιβλίο.
Σε ένα χωριό, το 1972, ένα κορίτσι, η Δροσιά Βεργή, στα δεκατρία της χρόνια πνίγεται χωρίς ποτέ να βρεθεί το πτώμα της. Ένα χρόνο μετά άλλα δύο κορίτσια, συνομήλικες της Δροσιάς, εξαφανίζονται κι αυτές. Η μία νομίζουν ότι κλέφτηκε με τον μεγαλύτερο της, αγαπητικό της, η άλλη εξαφανίζεται τη μέρα των γενεθλίων, χωρίς λόγο. Όλες οι εξαφανίσεις έγιναν στο ίδιο σημείο. Στη στροφή για το ποτάμι. Είκοσι χρόνια μετά το χαμό των τριών κοριτσιών, άλλο ένα κορίτσι βρίσκεται πνιγμένο στο ποτάμι του χωριού. Καταραμένο χωριό ή μανιακός δολοφόνος; Ένα είναι σίγουρο ο δολοφόνος - επιστρέφει - και ξαναχτυπά.
Η ιστορία του βιβλίου δεν περιστρέφεται γύρω από έναν χαρακτήρα. Σε αυτό το μυθιστόρημα η Χρυσηίδα Δημουλίδου, χρησιμοποιεί πολλούς χαρακτήρες και επικεντρώνεται περισσότερο στις εξαφανίσεις των κοριτσιών, που περιστρέφεται κυρίως σε μια ψυχική ασθένεια ενός από τους πολλούς χαρακτήρες που μας παρουσιάζονται. Αν κάποιος γυρίσει στο τέλος - όχι για να διαβάσετε πως τελειώνει η ιστορία - θα δει ότι το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη ενός παιδιού, που έφυγε από τη ζωή. Δε θα προδώσω το όνομα αυτό, καθώς μπορεί να υποπέσω σε τυχόν spoiler. Κάτι που αναφέρει και η ίδια συγγραφέας, στο προλογικό σημείωμα, όπου ζητάει να μην αποκαλύψουμε γεγονότα και καταστάσεις.
Η συγγραφέας μέσα από τις περιγραφές και τις λεπτομέρειες καταφέρνει και ταξιδεύει, τον αναγνώστη, στην επαρχία της τότε εποχής, σε ένα απομακρυσμένο χωριό, στη Β.Ελλάδα, τη δεκαετία του 70 και μετέπειτα του 90. Γνωρίζουμε τον πρόεδρο του χωριού, τον παπά, τον δάσκαλο, όλους τους συγχωριανούς αυτής της επαρχιακής κοινωνίας αλλά και τις μαθήτριες. Όλοι κρύβουν έναν δαίμονα μέσα τους. Ή όχι;
Είναι ένα βιβλίο που δεν ανήκει σε κάποια συγκεκριμένη θεματική κατηγορία. Λίγο αστυνομικό, λίγο μυστηρίου, λίγο κοινωνικό, λίγο δραματικό και λίγο θρίλερ. Είναι λίγο απ όλα. Ένα βιβλίο με πολλές σελίδες, που θεωρώ ότι κάποια σημεία, επαναλαμβάνονται. Θεωρώ μεγάλο το βιβλίο, με λεπτομέρειες που ήταν περιττές. Είναι όμως ένα βιβλίο που θίγει πολλά ζητήματα και μάλιστα επίκαιρα όσο ποτέ.
Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα καλογραμμένο βιβλίο, που θα κάνει τον αναγνώστη να μην το αφήσει από τα χέρια του. Αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο, που σε συγκλονίζει και σε καθηλώνει, το οποίο βασίζεται άλλωστε σε αληθινά γεγονότα. Παρόλα αυτά είναι αρκετά προβλέψιμο αφού από ένα σημείο και μετά γνωρίζουμε τον δολοφόνο. Αδικαιολόγητα μεγάλο το βιβλίο με τις τόσες σελίδες, με λεπτομέρειες που ήταν υπερβολικές και κούραζαν τον αναγνώστη. Ένα βιβλίο που δεν είναι από τα καλύτερα της, πάντως.
Πλοκή: Ο Θανάσης Βεργής χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του όταν, τον Μάιο του 1972, η δεκατριάχρονη κόρη του Δροσιά πνίγεται στο ορμητικό ποτάμι του χωριού τους. Το σώμα της δε θα βρεθεί, παρά μόνο τα παπούτσια και η ζακέτα της. Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, ένα άλλο κορίτσι από το διπλανό χωριό εξαφανίζεται μυστηριωδώς∙ οι φήμες που κυκλοφορούν λένε πως κλέφτηκε με κάποιον που αγαπούσε τρελά. Λίγους μήνες μετά, ακόμη ένα κορίτσι από το πρώτο χωριό χάνεται αναίτια από προσώπου γης την ημέρα των γενεθλίων της. Ένας πνιγμός και δύο εξαφανίσεις στην ίδια περιοχή προκαλούν πολλά ερωτηματικά τόσο στους κατοίκους όσο και στη Χωροφυλακή που τις ψάχνει παντού, δίχως όμως απαντήσεις. Το χωριό στιγματίζεται ως καταραμένο, κι ένα σύννεφο φόβου βαραίνει τους κατοίκους του. Είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά τον χαμό της Δροσιάς, ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι βρίσκεται πνιγμένο στον ίδιο ποταμό. Η κατάρα ξαναχτυπά το χωριό. Η εξέταση του ιατροδικαστή είναι καταπέλτης. Μαζί με την υπόθεση ανοίγουν ξανά στην Αστυνομία τρεις ξεχασμένοι φάκελοι. Και τότε ξυπνούν οι δαίμονες. Γιατί αυτή τη φορά, κάποιος θα μιλήσει και θα πει αλήθειες που δε θέλει να πιστέψει κανείς. Τι συνέβη σε εκείνα τα κορίτσια που χάθηκαν; Πού πήγαν; Πού βρίσκονται τώρα; Οι δαίμονες δεν έχουν όνομα. Έχουν όμως παρουσία και επιλέγουν ποιους θα βασανίσουν…
3 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
12 Μαΐου: Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτή
Είμαι Νοσηλευτής. Ονομάζομαι ................δεν έχει σημασία. Είμαι ο Νοσηλευτής σου.
Είμαι εδώ για να φροντίσω εσένα σε όποια ανάγκη έχεις, σωματική ή ψυχική.
Είμαι ο κρυφός ήρωας που δε θα δεις ποτέ γιατί τα μάτια σου είναι εκπαιδευμένα να κοιτάνε μόνο ψηλά κι εγώ είμαι σκυμμένος να σου βρω φλέβα, δε με βλέπεις.
Είμαι το Α που σε παραλαμβάνει από το χέρι στα επείγοντα και το Ω που σου δίνει το εξιτήριο στο χέρι πάλι.
Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα δεις το βράδυ και ο πρώτος που θα αντικρίσεις το πρωί.
Μερικές φορές δε προλαβαίνω να πιω ένα ποτήρι νερό γιατί πρέπει να ενυδατώσω εσένα κι άλλους 20.
Είμαι αυτός που θα σου βάλω τις φωνές όταν θα πεις ''δε μπορώ άλλο''.
Είμαι ο κλόουν του παιδιού σου, αρκεί να μου δώσει ένα χαμόγελο.
Είμαι αυτός που θα ''πιω το αίμα'' των δικών σου, προκειμένου να στο μεταγγίσω μαζί με όλες μου τις ευχές.
Είμαι αυτός που είμαι μαζί σου μόνο στις λύπες σου. Θέλω τις χαρές σου να τις μοιράζεσαι μόνο με τους δικούς σου. Μου φτάνει που έγινες καλά.
Είμαι ο λειτουργός που είμαι συνεχώς προσωπικό ασφαλείας στη κλινική, έχει ή δεν έχει απεργία.
Είμαι αυτός που δεν είχε συνάχι εκείνη τη μέρα που με είδες να κλαίω πάνω από το κρεβάτι του παιδιού σου, έκλαιγα από χαρά μόνος, γιατί επρόκειτο να σου πω πως η θεραπεία απέδωσε.
Είμαι εκείνος που έμεινα όλο το βράδυ και σου έκανα παρέα γιατί οι δαίμονες σε κυνηγούσαν πάλι και φοβόσουν.
Είμαι αυτός ο αδαής παίχτης στη monopoly που μου τα πήρε όλα ο γιος σου. Εγώ του πήρα ένα χαμόγελο. Είμαι πολύ πιο πλούσιος τώρα.
Είμαι τόσα χρόνια στα νοσοκομεία και ακόμα δεν έμαθα να αμύνομαι. Δάκρυσα τη πρώτη φορά που ''έφυγε'' κάποιος, δάκρυσα τη δεύτερη, δάκρυσα τη τρίτη. Ακόμα δακρύζω, κάθε φορά.
Είμαι αυτός που θα χαρεί πολύ να σου πει ''αντίο, μη τολμήσεις να ξαναέρθεις εδώ''. Ποτέ ένα ''αντίο'' δεν ήταν τόσο χαρούμενο.
Είμαι......είμαι.....είμαι πολλά περισσότερα. Δε θα σου πω άλλα.
Αυτή είναι η βδομάδα μου. Γιορτάζω. Κι εγώ και όλοι οι συνάδελφοι μου..
Μαρμάρινες ακλόνητες κολώνες, η δύναμη της υγείας. Οι υπερασπιστές της ζωής. Οι ανθρώπινοι άνθρωποι.
Χρόνια πολλά συνάδελφε. Χρόνια πολλά συναδέλφισσα!!!
Λάμπρος Λιάπης
Νοσηλευτής &
εχθρός της πραγματικότητας
εχθρός της πραγματικότητας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons