🖋 Αποχαιρετώντας το 2016 και καλωσορίζοντας το νέο έτος

Ήρθε επιτέλους η μέρα που θα αποχαιρετίσουμε τον παλιό χρόνο και θα γιορτάσουμε τη νέα χρονιά. Λίγες ώρες έμειναν για να φύγει το 2016, και πριν φύγει θυμάμαι τις στιγμές μου, τις στιγμές αυτής της χρονιάς κάνοντας έτσι μια ανασκόπηση, αποτίμηση του 2016. Ναι μπορώ να πάω ότι για μένα προσωπικά ήταν μια σχετικά καλή χρονιά και προσωπικά αλλά και επαγγελματικά. Ξεκίνησε άλλωστε με τους καλύτερους οιωνούς.

Το 2016 με βρήκε με πολλές αλλαγές. Σε επαγγελματικό επίπεδο, είχα την τύχη να δουλέψω ως σχολική νοσηλεύτρια σε δύο δημοτικά σχολεία. Το ένα μάλιστα εξ αυτών ήταν το σχολείο όπου και πέρασα και φοίτησα έξι ολόκληρα χρόνια...με πολλές αναμνήσεις να έρχονται στο μυαλό μου. Επιπλέον και στα δυο σχολεία είχα την τύχη να κερδίσω και το φλουρί....και τα δώρα να είναι βιβλία της επιλογής μου από συγκεκριμένο κατάστημα της πόλης μου. Σε προσωπικό επίπεδο αλλαγές έγιναν και στον δικό μου εσωτερικό κόσμο. Ναι έγινα πιο εγκρατής, πιο δυναμική και πιο αισιόδοξη. Αλλά και πιο υπομονετική με τα παιδιά...η δουλειά μου βλέπεται σε παιδότοπο δεν μου άφηνε άλλα περιθώρια. Τέλος πραγματοποίησα και την πιο σημαντική αλλά και ουσιαστική αλλαγή στο ιστολόγιο μου, όπου κατέληξα σε συγκεκριμένο templetate με την τελευταία αλλαγή να πραγματοποιείται στο banner μου και σε κάποια άλλα μικροπράγματα ώστε να φτάσω σε αυτό που βλέπεται σήμερα. 

Το 2016 ήταν η χρονιά που βρήκα χρόνο για την μεγάλη μου αγάπη, τον κινηματογράφο. Στην πλειοψηφία είδα πολύ καλές ταινίες. Μακράν η καλύτερη ταινία που είδα, τη φετινή χρονιά, ήταν Ο Λογιστής με τον Ben Affleck. Άλλες πολύ καλές ταινίες που είδα και αξίζουν πραγματικά να τις δει ο οποιοσδήποτε ήταν τα: Μην Ανασαίνεις, Μην σβήσεις το φως, Sully, Underworld:Blood Wars, Inferno, Το Λονδίνο έπεσε, H Επιστροφή, . Λιγότερο καλές φάνηκαν οι ταινίες Doctor Strange, Το Κάλεσμα 2, Somnia, Deadpool, Batman V Superman και Στην καρδιά της Θάλασσας. Από ελληνικής πλευράς η Ρόζα της Σμύρνης και οι Τέλειοι Ξένοι, ξεχώρισαν. 

Το 2016 ήταν η χρονιά που διάβασα πολλά καλά βιβλία. Και λέω καλά βιβλία διότι κάποια που ήρθαν στα χέρια μου με τη μορφή δανεισμού, αν και ο τίτλος δε με τράβηξε εξ αρχής να τα πιάσω στα χέρια μου και να αρχίσω την ανάγνωση, τελικώς με διέψευσαν πανηγυρικά. Αυτά τα βιβλία ήταν, του πολύ καλού μου φίλου, πλέον, Δημήτρη Σίμου, Τα Βατράχια και το Στο Πίσω κάθισμα της Ευτυχία Γιαννάκη. Τα εν λόγω βιβλία συμπεριλήφθηκαν ανάμεσα στα 22 αστυνομικά που διάβασα το φετινό καλοκαίρι και πρέπει να διαβάσεις κι εσύ, αν είσαι φίλος αστυνομικής λογοτεχνίας. Ακόμη, τελείωσα μετά βαΐων και κλάδων, τον 2ο Μαραθώνιο Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας και αυτό γιατί είχα ένα καλοκαίρι γεμάτο με δανεισμένα βιβλία που έπρεπε να επιστρέψω από αρχές Οκτώβρη. Ήταν όμως και μια χρονιά που σημαδεύτηκε από τον θάνατο του αλχημιστή της λογοτεχνίας, Ουμπέρτο Έκο. Επιπλέον ήταν μια χρονιά, που είχα την ευκαιρία να συναντήσω και να γνωρίσω, μια από τις λίγες Ελληνίδες συγγραφείς που διαβάσω, την αγαπημένη μου Μαρία Τζιρίτα και να αποκτήσω δύο ενυπόγραφα αντίτυπα της. Τέλος, το 2016 και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ανακοίνωσαν την επιστροφή του αγαπημένου μου ντετέκτιβ Χάρι Χόλε, με νέα περιπέτεια δια χειρός Jo Nesbo. Αναμονή για τη Δίψα του, λοιπόν. 

Σε μουσικό επίπεδο, το 2016 δεν ξεκίνησε καλά αφού ξαφνικά έφυγε από τη ζωή ένας τραγουδιστής που ο κόσμος και ειδικά η νεολαία τον είχε βάλει στην καρδιά της. Ο Παντελής Παντελίδης ήταν ένας τραγουδιστής, που ο θάνατος του μας συγκλόνισε όλους, ήταν ένας τραγουδιστής που μπήκε έτσι ξαφνικά στη ζωή μας, όπως και έφυγε. Σχεδόν ένα χρόνο μετά, τα τραγούδια του ακούγονται ακόμα, ακυκλοφόρητα κυκλοφορούν, δίσκοι επανακυκλοφορούν και ο κόσμος ακόμα σιγοτραγουδά τραγούδια του. Δείγμα ότι θα ακούμε για αρκετό καιρό ακόμα Παντελίδη. Αφού είναι ένας τραγουδιστής που ακόμα λείπει πολύ!!!

Γύρω εκεί του Μαΐου, αποκλειστικά από το ιστολόγιο μου, μέσα από ανάρτηση της Ελένης Τσακαλδήμη, γνωρίσαμε όλοι την αληθινή ιστορία του Γιάννη του Δήμαρχου από το χωρίον Μεταξάδες, που λέει και το τραγούδι. Επιπλέον κυκλοφόρησε η νέα δουλειά του, για πολλούς, καλύτερου συγκροτήματος στη Θράκη, της Εβριτικής Ζυγιάς σε συνεργασία τον Πολιτιστικό Σύλλογο ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΤΕΙΧΗ, με τίτλο Νερ για δγείτι αφιγκραστείτι που σημαίνει Κάντε ησυχία και ακούστε. Τέλος η σελίδα μου, και λόγω συγγένειας, εξασφάλισε αποκλειστικότητα με τη κυκλοφορία του νέου τραγουδιού, του Σταύρου Χαλιαμπάλια, με τίτλο "Αχ Αγάπη μου Παλιά".

Από αθλητικής άποψης, φυσικά σαν ΑΕΚτσου, δεν θα μπορούσα να παραλείψω αναφορά στην ομάδα μου, αφού το 2016, ήταν η χρονιά της ΑΕΚ, με επιστροφή στο πρωτάθλημα της Super League αλλά και να σηκώνει το κύπελλο, μετά από χρόνια. Επίσης στην πόλη μου πραγματοποιήθηκε για τρίτη χρονιά το Run Greece όπου δε θα μπορούσα να λείπω. Τέλος, 12 χρονιά μετά και με αφορμή τους 31ους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο, αναπόλησα την Ολυμπιάδα της Αθήνας και τους λόγους που έχει μένει αξέχαστη. 

Τρία αγαπημένα μου τοπ5 είδαν το φως της δημοσιότητας. Έ ναι ήταν μια στήλη που είχα παραλείψει, όπως και κάποιες άλλες, οι οποίες επανέρχονται κι αυτές. Αν και στον αρχικό προγραμματισμό ήταν να γίνουν τέσσερις αναρτήσεις στη στήλη αυτή, τελικώς έγιναν τρεις. Σε κάποια από αυτά δυσκολεύτηκα σε κάποια όχι τόσο...σημασία έχει ότι κατέληξα για πέντε αγαπημένους ξένους συγγραφείς, αγαπημένες ελληνικές σειρές και αγαπημένες γυναίκες ηθοποιούς από την Ελλάδα. 

Το 2016, ήταν όμως και η χρονιά, που πραγματοποίησα τον πρώτο διαγωνισμό στη σελίδα μου, με τις συμμετοχές να φτάνουν τις 75...καθόλου άσχημα για πρωτάρα. Παράλληλα έκανα δύο τυχερούς να χαμογελάσουν με το πρόωρο χριστουγεννιάτικο δώρο που έλαβαν, και χάρηκα απίστευτα. Σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως χάρηκα που γνώρισα και συνάντησα τρεις αναγνώστες μου, μιας που βρέθηκαν στα μέρη μου τις φετινές γιορτές των Χριστουγέννων, δίνοντάς μου και δωράκια. 

Το τέλος της χρονιάς μου επιφύλασσε, μια μοναδική, ευχάριστη και γλυκιά έκπληξη από έναν λιλιπούτειο φίλο μου, που με μια ζωγραφιά του και ένα ποιηματάκι του, μου άλλαξε ολόκληρη τη διάθεση. Το τέλος της χρονιάς, η σελίδα μου κλείνει με νέα στήλη-συνεντεύξεις. Η πρώτη συνέντευξη έρχεται από τον δημιουργό του τραγουδιού  "Αχ Αγάπη μου Παλιά", Πασχάλη Μπούρα....ενώ έρχεται και δεύτερη από τον μουσικό συνθέτη και μπουζούκι του Σταμάτη Γονίδη, Ευρυπίδη Στυλιανίδη. 

Στο κλείσιμο αυτής της αποτίμησης, όπως και την περσινή χρονιά, έτσι και φέτος κλείνω τη χρονιά, ανακοινώνοντας νέα συνεργασία. Αυτή τη φορά έρχεται από Ιταλία, η συνεργασία. Πλέον ο ιατρός-ορθοπεδικός Στέφανος Πάχος, εκτός από αναγνώστης της σελίδας, έρχεται και μας τα λέει ένα χεράκι για την υγεία μας. Αποκλειστικός αρχισυντάκτης και συνεργάτης της σελίδας Top News, βάζει την υπογραφή του στο ιστολόγιο μου και μας δίνει το στίγμα του από την Ιταλία, για τα νεότερα δεδομένα στον τομέα της υγείας και όχι μόνο. 

💕Εύχομαι το 2017 να είναι γεμάτο από όμορφες στιγμές για όλους. Υγεία, ευτυχία, δύναμη, αγάπη, αισιοδοξία και πολλά χαμόγελα. Όλα τα όνειρα σας να γίνουν πραγματικότητα!!!💕

Ένα ποίημα από ένα μικρό «θαυμαστή»

Είναι από αυτές τις στιγμές που πραγματικά με κάνουν να χαμογελώ και να συγκινηθώ μαζί ταυτόχρονα. Τέτοια συναισθήματα δεν νιώθω συχνά...τουλάχιστον και τα δύο μαζί, χαρά και συγκίνηση. Ίσως είναι βέβαια από τα καλά αυτής της δουλειάς. Στα δύο χρόνια και κάτι που δουλεύω σε παιδότοπο, έχω πάρει κι έχω μάθει πολλά. Έχω μάθει να ελέγχω τα νεύρα μου, να κάνω υπομονή αλλά και να έχω επιμονή. Πάνω απ΄όλα όμως παίρνω πολλές αγκαλιές και φιλιά από μικρά παιδιά, που με έχουν μάθει....και κάθε φορά που έρχονται και με βλέπουν σκάνε ένα όμορφο γλυκό χαμόγελο και έρχονται κατά πάνω σου.

Σήμερα, λίγα 24ωρα πριν αλλάξει η χρονιά, τελευταία στιγμή με ενημερώνουν από τη δουλειά, πως πρέπει να πάω να δουλέψω, διότι είχε κόσμο το μαγαζί...από τα πλην αυτής της δουλειάς. Σαφώς είχα αρχίσει να τα "παίρνω στο κρανίο" αλλά στη συνέχεια έπρεπε να υποχωρήσω και να πάω. Λεφτά θα έβγαζα θα έπαιρνα ένα δώρο στη μάνα μου, που την ημέρα των Φώτων, γιορτάζει.

Από τη στιγμή που μπήκα στο παιδότοπο, ακούω φωνές και παιδάκια να τρέχουν πέρα δώθε. Αφού ζήτησα ένα καφέ από την υπεύθυνη, μπαίνω στον παιδότοπο και ρωτώ, όπως κάθε φορά, ονόματα παιδιών, τι τάξη πάνε, σε ποιο σχολείο και φυσικά τι ομάδες είναι. 

Δύο ώρες μετά, με πλησιάζει ένας μικρός φίλος και με ένα γλυκό χαμόγελο, μου ζητάει δυο χαρτιά για να ζωγραφίσει. Του τα δίνω, χαμογελώντας κι εγώ με τη σειρά μου, λέγοντας του πως αν θέλει μπορεί να κάνει μια ζωγραφιά και να την κολλήσω στον τοίχο, που έχουμε με τις ζωγραφιές, διαφορετικά μπορεί να την πάρει σπίτι μαζί του...Συνεχίζει να μου χαμογελάει τόσο γλυκά λέγοντας μου εντάξει....Και εγώ να θέλω να του πιάσω τα μάγουλα και να τον φιλάω με τις ώρες....Λίγα λεπτά αργότερα έρχεται και μου δίνει τη ζωγραφιά ρωτώντας με, αν την κολλήσω στον τοίχο. Η απάντηση μου φυσικά και δεν ήταν αρνητική. Πριν προλάβω να κολλήσω τη ζωγραφιά του, έρχεται και μου δίνει το δεύτερο χαρτί που του είχα δώσει, λέγοντας μου ότι ήταν για μένα. 

Θεώρησα πως ήταν ζωγραφιά, μου την είχε διπλώσει κιόλας. Αυτό που αντίκρισα όμως όταν άνοιξα το χαρτί δεν ήταν ζωγραφιά αλλά ένα όμορφο ποίημα, που δεν περίμενα ότι θα γραφόταν από ένα παιδί, 7 ετών. Ο Δημήτρης, ο μικρός μου φίλος, είχε γράψει ένα ποίημα για μένα...γράφοντας μου, κάτω από το ποίημα, σαν σημείωση, ότι είμαι πολύ καλή κυρία και ότι με συμπάθησε πολύ, από την ώρα που ήρθε. Ε ναι όπως είναι λογικό, έφυγε και μου δώσε μια μεγάλη αγκαλιά, ένα γλυκό φιλί και μου είπε και τα κάλαντα. Κι εγώ του έδωσα δώρο ένα τρελομπαλάκι. Υπόσχεση που μου έδωσε ήταν ότι θα ξανάρθει...Υπόσχεση που του έδωσα εγώ...Αυτό το ποιηματάκι που μου έγραψε θα το κρατήσω για πάντα....δεν θα το πετάξω ποτέ!!!

Και ναι το δημοσιεύω κιόλας...κάτι τέτοιες στιγμές είναι να τις μοιράζεσαι!!!

Ένας θαυμαστής σου

Πίσω από κάθε σου σκέψη

πίσω από κάθε σου βήμα

Πίσω από κάθε σου πράξη

είναι ο φύλακας άγγελος σου

Μπορεί απλά ένας κρυφός θαυμαστής!!!

Στην θέα σου κάποιος χαίρεται

και νιώθει την πνοή σου

Είναι η λαχτάρα της ζωής σου

Απλά ένας θαυμαστής σου!!!

Στην χαρά σου κάποιος χαίρεται

στην ευτυχία σου, ευτυχεί

Μην ψάξεις να τον βρεις

Είναι αυτός, είναι εκείνος

Πάντα πίσω σου ένας θαυμαστής!!!

CineReview: Η Ρόζα της Σμύρνης

Λίγες ώρες έχουν περάσει, από τη στιγμή που βγήκα από τον κινηματόγραφο της πόλης μου (που σχεδόν κόντεψα να μην μπω κιόλας αφού στο παρατσάκ έβγαλα εισιτήριο). Για τρίτη μέρα, η ταινία ήταν sold out. Και μάλλον όχι άδικα. Από τη στιγμή που βγήκε η ταινία στους κινηματογράφους, οι κριτικές που είχαν ακουστεί, ήταν στην πλειοψηφία τους θετικές. Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο "Ρόζα και Ισμαήλ" του Γιάννη Γιαννέλλη - Θεοδοσιάδη. Η μεταφορά της, στον κινηματόγραφο γίνεται από τον γνωστό σκηνοθέτη Γιώργο Κορδέλλα (Αναστασία, Απών, Βεντέτα, Χορεύοντας στη σιωπή, Μυστικά και λάθη) ενώ το σενάριο υπογράφει η Χριστίνα Λαζαρίδη.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Ταινία: Η Ρόζα της Σμύρνης

Σκηνοθεσία: Γιώργος Κορδέλλας

Πρωταγωνιστούν: Τάσο Νούσια, Ευγενία Δημητροπούλου, Λήδα Πρωτοψάλτη, Γιούλικα Σκαφίδα, Πέτρος Λαγούτης, κ.α

Είδος Ταινίας: Δράμα

Έτος Παραγωγής: 2016

Διάρκεια: 97΄

ΥΠΟΘΕΣΗ: Σμύρνη 1922: Η Ρόζα (Λήδα Πρωτοψάλτη), κόρη εύπορης οικογένειας, παντρεύεται εσπευσμένα. Aθήνα 1987: H Ρόζα ζει με την εγγονή της Μαριάννα (Ευγενία Δημητροπούλου) κουβαλώντας ένα επτασφράγιστο μυστικό που δε θέλει να μοιραστεί με κανέναν. Το συλλεκτικό πάθος του Δημήτρη (Τάσος Νούσιας), ενός αρχιτέκτονα, τον οδηγεί στα παράλια της Μικράς Ασίας και στα χνάρια της αινιγματικής Ρόζας. Μια παλιά φωτογραφία και ένα νυφικό είναι αρκετά για να ανασυρθεί μια ερωτική ιστορία από το παρελθόν και να γεννηθεί μια καινούργια. 

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Η «Ρόζα της Σμύρνης» εξιστορεί μια ερωτική ιστορία με αφετηρία τη Σμύρνη του 1922 και προορισμό την Αθήνα της δεκαετίας του ’80. Ένα νυφικό λερωμένο με αίμα και μια παλιά φωτογραφία θα είναι η αφορμή να ανασυρθούν κρυμμένα μυστικά του παρελθόντος την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής, που είχαν ως αποτέλεσμα την Καταστροφή της Σμύρνης, εκεί που έζησε η Ρόζα. 

Η αναπαράσταση των δύο εποχών γίνεται μοναδικά, υπό τις οδηγίες του σκηνοθέτη Γιώργου Κορδέλλα, είτε ενδυματολογικά είτε σκηνογραφικά είτε μουσικά. Από τα συν φυσικά, ότι όλες οι μουσικές επιλογές που έπαιξαν κατά τη διάρκεια της ταινίας, γράφτηκαν αποκλειστικά και μόνο για αυτήν....Χάρις Αλεξίου, Μανώλης Μητσιάς και Αρετή Κετιμέ, ερμηνεύουν μοναδικά. Ένα ταξίδι, Αθήνα-Κωνσταντινούπολη-Σμύρνη, άψογα σκηνοθετημένο, χαρίζοντας στην ταινία την αυθεντική αλλά και νοσταλγική ατμόσφαιρα, που έπρεπε. Οι σκηνές γυρισμένες μέσα στην Αγιά Σοφιά απλά σε ανατριχιάζουν - λέγοντας για ακόμη μια φορά έστω και μέσα από τα δόντια "δικιά μας είναι".

Η «Ρόζα της Σμύρνης» είναι μια γλυκιά ερωτική και συνάμα όμορφη ιστορία όπου, ωστόσο, οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της, οδηγούνται σε επαναδιαπραγμάτευση με το παρελθόν τους. Η ιστορία εξελίσσεται γρήγορα, έχει ρυθμό, υπάρχει το δραματικό στοιχείο και δεν κουράζει. Ανατρεπτικό φινάλε. Η μεταφορά του βιβλίου (πάνε και χρόνια που το διάβασα) στις αίθουσες του κινηματογράφου είναι αρκετά ικανοποιητική. 

Ερμηνευτικά, το κάστ από το Νησί, με εξέπληξε αλλά όχι και τόσο ευχάριστα. Ο Τάσος Νούσιας για ακόμη μια φορά, μοναδικός στο ρόλο που του δόθηκε. Για τρίτη φορά μάλιστα συνεργάζεται με την Ευγενία Δημητροπούλου (Νησί, Αγάπα σαν μην υπάρχει αύριο) που υποδύθηκε την Μαριάννα, εγγονή της Ρόζα αλλά και τη Ρόζα, σε νεαρή ηλικία. Παρόλα αυτά η ερμηνεία της δεν με συνεπήρε. Από τη Γιούλικα Σκαφιδά περίμενα κάτι παραπάνω αλλά δε βοηθούσε και το σενάριο. Εξαιρετική και μοναδική ως Ρόζα, η Λήδα Πρωτοψάλτη. 

Εν κατακλείδι, η ταινία βλέπεται ευχάριστα από όλες τις ηλικίες και δεν κουράζει, που είναι πολύ σημαντικό. Υπάρχει άλλωστε και ένα εξαιρετικό καστ αγαπημένων ηθοποιών, που βλέπεις και έχεις καιρό να δεις στην ελληνική τηλεόραση. Ο ελληνικός κινηματόγραφος, έστω και με μεταφορές βιβλίων (Βλέπετε και Ουζερί Τσιτσάνης), καταφέρνει για άλλη μια φορά, να κρατηθεί στο ύψος του και να κερδίσει το ελληνικό κοινό.

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Δώστε μια ευκαιρία στον ελληνικό κινηματογράφο, ίσως να αλλάξετε γνώμη με αυτήν την ταινία. 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7/10

TRAILER:

Δείτε την κριτική μου και στο OpenMind ΕΔΩ

_______________________________________________________________________

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει

Μπάμπω (Θρακιώτικο Χριστουγεννιάτικο έδεσμα)

Στη Θράκη, το έθιμο της Μπάμπω, δεν λείπει από κανένα χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Όπως επίσης δεν λείπει και από το τραπέζι των Θρακιωτών, που έχουν ξενιτευτεί και συνεχίζουν να κρατούν την παράδοση. Είναι άλλοι που ετοιμάζουν γεμιστή γαλοπούλα ή γεμιστό κοτόπουλο, για το τραπέζι των Χριστουγέννων. Εμείς στη Θράκη, κάθε χρόνο τιμάμε τη Μπάμπω, δεόντως.

Για την ιστορία η «Μπάμπω» είναι καθαρά θρακιώτικο έδεσμα και παραδοσιακό φαγητό των Χριστουγέννων. Κατά την παράδοση θέλει να έχει πάρει το όνομά της από την μπάμπω, που σημαίνει γιαγιά. Όπως η γιαγιά είναι γριά και οδεύει προς το τέλος της ζωής, έτσι και η "ΜΠΑΜΠΩ" τρώγεται προς το τέλος του έτους.Ή κατά άλλους, οφείλει την ονομασία της στο υλικό παρασκευής, το χοιρινό έντερο, που είναι η κατάληξη. Παραμονές Χριστουγέννων έσφαζαν τα γουρούνια και έπρεπε κάπως να εκμεταλλευτούν όλα τα κομμάτια του ζώου. Τα έντερα του ζώου καθαρίζονταν, πλένονταν, διατηρούνταν σε νερόξυδο και αποτελούσαν τη βάση για την παρασκευή της "ΜΠΑΜΠΩΣ". 

Σε όλη τη Θράκη, μαγειρεύεται με παραλλαγές. Παρακάτω είναι η συνταγή όπως την φτιάχνουν οι γονείς μου και φέτος για πρώτη φορά, έβαλα κι εγώ το χεράκι μου και έμαθα τα μυστικά της θρακιώτικης «Μπάμπω».  Εδώ μπορείτε να δείτε πως φτιάχνεται στο χωριό μου, το Τριφύλλι Έβρου. Ενώ για παραλλαγές του συγκεκριμένου φαγητού δείτε και εδώ

Υλικά:

Έντερα (μοσχαρίσια & χοιρινά) κατά προτίμηση περισσότερα χοιρινά

Κρέας (700gr χοιρινό & 300gr μοσχαρίσιο) - ψιλοκομμένα

Συκώτι (500gr μοσχαρίσιο) - ψιλοκομμένα

Πράσο (3 κατά προτίμηση)  - ψιλοκομμένα

Φρέσκα κρεμμύδια (2 κατά προτίμηση)  - ψιλοκομμένα

Μαϊντανό  - ψιλοκομμένα

Πληγούρι (1 χούφτα)

Ρύζι (1/2 χούφτα)

Αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, κόκκινο πιπέρι, μπούκοβο

Λάδι

Εκτέλεση:

ΠροΠαραμονές Χριστουγέννων ετοιμάζουμε τα έντερα, τα πλένουμε πολύ καλά μέσα έξω και τ΄ αφήνουμε μια ώρα (όχι περισσότερο γιατί θα κόβονται στο γέμισμα) σε νερό με ξύδι και λεμόνι. (Δείτε και την παρακάτω εικόνα) ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΑ τα ξαναπλένουμε καλά και τα βάζουμε μισή ώρα στο γάλα, κατόπιν τα στραγγίζουμε και τα έχουμε έτοιμα για γέμισμα. 

Πλύσιμο εντέρων

Για τη γέμιση: Σε ένα ταψί ή μια κούπα μεγάλη, ανακατεύομαι όλα τα υπόλοιπα υλικά, αφού τα έχουμε ψιλοκόψει. Κρέας, πράσα, κρεμμυδάκια, συκώτι, μαϊντανό, ρύζι, πληγούρι(προαιρετικά), αλάτι πιπέρι, ρίγανη, κόκκινο πιπέρι, μπούκοβο. 

Ανακάτεμα των υλικών

Στη συνέχεια, γεμίζουμε προσεκτικά και όχι μέχρι πάνω, τα έντερα, και τα δένουμε, ώστε να κλείσουν, με μια κλωστή. Έπειτα τα τρυπάμε και τα βάζουμε σε μια κατσαρόλα με νερό για να βράσουν. 

Γέμιση των εντέρων

Αφού βράσουν, μπορούμε να τοποθετήσουμε και στο φούρνο ώστε να ξεροψηθούν. Προσθέτουμε και ένα ποτηράκι νερό και ψήνουμε σε 170 βαθμούς. Μόλις ροδοκοκκινήσουν, τα βγάζουμε. Καλή όρεξη & Καλά Χριστούγεννα!!!

Αυτό είναι το αποτέλεσμα!!!

Φτιάξτε κι εσείς τη συνταγή αυτή και πείτε μου τα σχόλια σας!!!

«Ιστορία Αγάπης» της Τατιάνας Στεφανίδου

Μια φορά και έναν καιρό, ή μάλλον, κάπου στο μακρινό μέλλον, ζούσε μια όχι ακριβώς όμορφη κοπέλα, αλλά τι σημασία έχει αν ήταν όμορφη ή όχι; Σημασία έχει πως η εποχή της ήταν άσχημη, πολύ άσχημη. Ήταν μια εποχή χωρίς χρώμα, χωρίς χιόνι, χωρίς Χριστούγεννα. Τη θέση τους είχαν πάρει μηχανές με αναπτυγμένη ευφυΐα, κομπιούτερ με ανθρώπινα συναισθήματα και κατασκευές από...φίνο ατσάλι. Σε μια από αυτές τις κατασκευές, ένα κτίριο 237 ορόφων, εργαζόταν η Πέπερ. Μόνο που εκείνη, παράταιρη μέσα στο αποστειρωμένο της περιβάλλον, έμοιαζε να ανήκει αλλού. ίσως στην εποχή της αγαπημένης της ανάμνησης...

Βλέπετε η Πέπερ κρατούσε καλά φυλαγμένη στην καρδιά της, την εικόνα της γιαγιάς της, που μέσα από μια πελώρια γιγαντοοθόνη, της διηγιόταν ιστορίες για την λαμπερή γιορτή που οι άνθρωποι αποκαλούσαν Χριστούγεννα. Από τότε που είχε ακούσει για τα εορταστικά τραπέζια, όπου όλη η οικογένεια αντάλλαζε δώρα και για τα πελώρια χριστουγεννιάτικα δέντρα γεμάτα στολίδια, η εικόνα είχε μείνει στο μυαλό της και η Πέπερ δεν ήθελε με τίποτα να τη διώξει. 

Εκείνο το Δεκέμβρη, τα πράγματα γύρω της ήταν μουντά, όπως συνήθως. Το όνειρο, όμως, ενός στολισμένου δέντρου την ξύπνησε ένα βράδυ και από τότε τη Πέπερ αποφάσισε για πρώτη φορά να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα. Το πρωί πήγε στη δουλειά και το χέρι της έπιασε το μολύβι που είχε κρύψει καλά στο συρτάρι της και το οποίο είχε βρει μια φορά πεταμένο στην άκρη του δρόμου. Πάνω στο γραφείο της άρχισε να χαράζει το σχήμα ενός δέντρου με μπάλες, ακριβώς όπως το φανταζόταν. Όμως, όσο και να αναζήτησε κάτι τέτοιο, δεν μπόρεσε να το βρει στη μεταλλική πόλη που ζούσε. 

Είχε αρχίσει πια να απογοητεύεται και να συνειδητοποιεί ότι το δέντρο που τόσο ονερευόταν θα παρέμενε ακριβώς αυτό...ένα όνειρο. Βυθίστηκε στις σκέψεις της και χωρίς να το καταλάβει, άρχισε να μουντζουρώνει με το μολύβι την εικόνα που είχε φτιάξει. Τότε την ξύπνησε μια φωνή: «Μην το κάνεις αυτό! Είναι πολύ όμορφο...» είπε ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ που έτυχε εκείνη την ώρα να περνά δίπλα από το γραφείο της. Η Πέπερ το είχε προσέξει και άλλες φορές. Δούλευε στο τμήμα γραφιστικής αλλά έμοιαζε να βρίσκεται...αλλού. «Δεν έχει νόημα να το κρατήσω. Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να το αποκτήσω ποτέ», του απάντησε  απογοητευμένη. «Αν θέλεις, μπορώ να σε βοηθήσω», της απάντησε εκείνο. «Μετά τις 5, που όλοι θα έχουν φύγει, έλα στο γραφείο μου». Τα λεπτά κυλούσαν, οι ώρες περνούσαν και η κοπέλα συνέχιζε να παίζει με το σχέδιο της. Στις 5 με υπνωτισμένα βήματα, κατευθύνθηκε στο τμήμα της γραφιστικής. 

Την ώρα που οι υπάλληλοι της Kryptoncom εγκατέλειπαν την εταιρεία, η Πέπερ έμπαινε στην αίθουσα και προσπαθούσε να εντοπίσει τη φιγούρα του ανθρωπόμορφου ρομπότ....μα πως το λένε; Ένιωσε μια ανάσα πίσω της και ένα χέρι να αγγίζει τον ώμο της. Μπροστά της στεκόταν ο κύριος...ρομπότ. «Λετζ 7, με λένε αν αναρωτιέσαι , έφερες το σχέδιο;» Δεν το έφερε, το είχε σκανάρει, και το είχε ρίξει στο Δίκτυο. Ο Λετζ έπιασε το ποντίκι και το σχέδιο άρχισε να αποκτά χρώμα...Και σαν να μην έφτανε το πράσινο του δέντρου, ο Λέτζ άρχισε να το φορτώνει με φωτεινές κόκκινες μπάλες, με στολίδια κάθε λογής και ροζ ζαχαρωτά. 

Μαγεία....Τα μάτια της Πέπερ πλημμύρισαν από φανταχτερά χρώματα...Όμως κάτι τη στενοχωρούσε. Ακόμα και η εικόνα αυτή, δεν ήταν παρά μια εικόνα...χωρίς ζωή. Ξαφνικά είδε την οθόνη του υπολογιστή να ραγίζει και να από μέσα να πετάγονται τα καταπράσινα κλαδιά του δέντρου!!! «Έγώ δεν έκανα τίποτα...εσύ το έκανες;» «Μα πως;» «Το ήθελες τόσο πολύ που έγινε». Μια ζεστή αύρα χύθηκε στο κρύο δωμάτιο, τα χείλη τους πλησίασαν και....Τα Χριστούγεννα ήταν εδώ, δηλαδή εκεί, στην εταιρεία του Λετζ και της Πέπερ, στον 185ο όροφο. 

Η «Ιστορία Αγάπης», γράφτηκε από την δημοσιογράφο Τατιάνα Στεφανίδου, που εμπνεύστηκε από το πνεύμα των Χριστουγέννων. Η ιστορία αυτή γράφτηκε αποκλειστικά και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Τηλεκοντρόλ", τον Δεκέμβριο του 2003, στη στήλη "Σαν παραμύθι". 

Ο Πασχάλης Μπούρας για το τραγούδι «Αχ Αγάπη Μου Παλιά»

Λίγο πριν αποχαιρετήσουμε το 2016, κλείνουμε τη χρονιά με τη συνέντευξη ενός εκ των δύο δημιουργών που υπέγραψαν το νέο τραγούδι του Εβρίτη Σταύρου Χαλιαμπάλια με τίτλο «Αχ Αγάπη Μου Παλιά», που κυκλοφόρησε προ ημερών. Μάλιστα τέθηκαν και στους δύο Εβρίτες δημιουργούς του τραγουδιού, Ευρυπίδη Νικολίδη και Πασχάλη Μπούρα, ερωτήσεις για τα ενδιαφέροντά τους, τη σχέση που έχουν με τη μουσική καθώς και πως προέκυψε η συνεργασία τους με τον τραγουδιστή, Σταύρο Χαλιαμπάλια. 

Σε πρώτη φάση, τέθηκαν ερωτήσεις στον στιχουργό του τραγουδιού, Πασχάλη Μπούρα. Διαβάστε παρακάτω την αποκλειστική συνέντευξη που μου παραχώρησε.

1.Ποιος είναι ο Πασχάλης Μπούρας; 

Γεννήθηκα στην Αλεξανδρούπολη όπου και ζω μαζί με την σύζυγο μου Δήμητρα και τα δύο μου παιδιά, την Αθανασία και την Σοφία. Είμαι υπαξιωματικός των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά ασχολούμαι και με άλλα πράγματα. Είμαι προπονητής σε ακαδημία ποδοσφαίρου σε παιδικές αναπτυξιακές ηλικίες και ραδιοφωνικός παραγωγός στον Μaximum fm 93.6.Τις ελεύθερες ώρες μου αρέσει να παίζω ποδόσφαιρο, να διαβάζω βιβλία και να περπατάω σε όμορφες διαδρομές ακούγοντας την αγαπημένη μου μουσική! Και φυσικά να παίζω με τις κόρες μου!

2. Τι μουσική προτιμάς να ακούς; Έχεις κάποιον αγαπημένο καλλιτέχνη. 

Ακούω σχεδόν τα πάντα και ανάλογα την διάθεση και την παρέα στην οποία βρίσκομαι. Κυρίως όμως ακούω ελληνική μουσική. Αγαπημένοι καλλιτέχνες πολλοί αλλά ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Πασχάλης Τερζής και η Ελένη Βιτάλη είναι φωνές που με συνεπαίρνουν!

3. Ποιο τραγούδι είναι αυτό που ακούς συνέχεια τώρα τελευταία; Και ποιο αυτό που σε εκφράζει;

Αν εξαιρέσω το “Αχ Αγάπη Μου Παλιά” το τραγούδι που με εκφράζει και ακούω συνέχεια είναι το “Όταν Έχω Εσένα”. Υπάρχουν όμως και άλλα τραγούδια εξίσου όμορφα.

4. Πως η στιχουργική έγινε μεγάλη σου αγάπη;

Η στιχουργική είναι για μένα ψυχοθεραπεία, εκτόνωση, διαφυγή από την καθημερινότητα. Από πιο νεαρή ηλικία θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφει στιχάκια απλά δεν το ήξερε κανείς, το κρατούσα για τον εαυτό μου γιατί ντρεπόμουν να το πω, φοβόμουν και ενώ ήταν το μεγάλο μου όνειρο και απωθημένο να τραγουδηθεί στίχος δικός μου η απογοήτευση με κυρίευε και έτσι το όνειρο παρέμενε απλώς όνειρο!

5. Από πού προέρχονται οι ιδέες / τα θέματα για τους στίχους σου;

Έχω πει και παλιότερα πως η μούσα είναι η ίδια η ζωή! Όχι απαραίτητα η δική μας αλλά και των φίλων και συγγενών. Η έμπνευση μπορεί να σου έρθει από εμπειρίες δικές σου, από μαρτυρίες και εξομολογήσεις άλλων από οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς. Για παράδειγμα μια προσωπική μου φίλη έπρεπε να πάρει μια αρκετά σημαντική απόφαση που την αφορούσε και όπως μου διηγούνταν την ιστορία της έκατσα επί τόπου και έγραψα έναν στίχο μου με τίτλο “Μια Απόφαση” που στο μέλλον ίσως γίνει τραγούδι και το ακούσει ο κόσμος γιατί στην ζωή όλα μια απόφαση είναι!

6. Γνωριμία με τον μουσικό Ευρυπίδη Νικολίδη; 

Την γνωριμία μου με τον Ευριπίδη Νικολίδη την χρωστάω στην κυρία Ελένη Τσιαούση η οποία τον γνωρίζει πολλά χρόνια και σε μια κουβέντα που είχαμε περί στιχουργικής και για κάποιες προσπάθειες που ήδη είχα ξεκινήσει να κάνω από μόνος μου με έφερε σε επαφή μαζί του πιστεύοντας απ την αρχή σε μένα! Η συνεισφορά της ήταν μεγάλη και θέλω μέσα από αυτή την συνέντευξη να την ευχαριστήσω για όλα όσα έκανε για μένα από την πρώτη στιγμή μέχρι και τώρα που βγήκε το πρώτο τραγούδι σε στίχους δικούς μου. Επίσης ευχαριστώ και την κυρία Χριστίνα Ρουσσίδου που πήγε δείγμα των στίχων μου στο σπίτι του Ευριπίδη στην Αθήνα και από εκεί ξεκίνησε αυτή η σχέση που δεν ήταν μόνο επαγγελματική αλλά και ανθρώπινη! Για αυτό θέλω να τον ευχαριστήσω δημόσια για όσα έκανε για μένα! Γίναμε πολύ καλοί φίλοι, κάνουμε παρέα, διαπιστώσαμε πως έχουμε πολλά κοινά και από τότε έχουμε καθημερινή επικοινωνία. Μετράμε σχεδόν δύο χρόνια φιλίας και εύχομαι να συνεχιστεί έτσι σε όλα τα επίπεδα!

7. Πως προέκυψε το ραδιόφωνο και η συνεργασία με τον ραδιοφωνικό σταθμό MAXIMUM 93,6; Ποιανού ιδέα ήταν το όνομα Jukebox;

Το ραδιόφωνο ήταν άλλο ένα απωθημένο! Ήθελα από μικρή ηλικία να το κάνω αλλά δεν τολμούσα να κάνω το βήμα. Ώσπου στα σαράντα μου χρόνια χωρίς καμιά εμπειρία και γνώση του αντικειμένου έκλεισα ραντεβού με τον κύριο Δημήτρη Κολιό του είπα ποιος είμαι, τι θέλω να κάνω, ότι δεν έχω ιδέα από ραδιόφωνο, ούτε ως ακροατής είχα βγει στον αέρα ποτέ και εκείνος με πίστεψε, με εμπιστεύθηκε και μου έδωσε την ευκαιρία να δημιουργήσω την δική μου εκπομπή. Ένας ακόμη άνθρωπος που θέλω να ευχαριστήσω θερμά από αυτό το βήμα όχι μόνο για την εκπομπή αλλά και για την στήριξη που μου παρέχει! Την ονομασία της εκπομπής την οφείλω στον συμπαραγωγό του maximum fm 93.6 Γιώργο Γρηγοριάδη. Ήταν δική του ιδέα και τον ευχαριστώ και για την βοήθεια που μου προσέφερε όπως και όλους τους συμπαραγωγούς του σταθμού.

8. Ποια ήταν η αφορμή για να γραφτεί το τραγούδι «Αχ Αγάπη Μου Παλιά» που ερμηνεύει ο Σταύρος Χαλιαμπάλιας;

Προφανώς θα εννοείτε από πού εμπνεύστηκα τους στίχους. Όταν άκουσα την μελωδία την οποία ο Ευριπίδης εμπνεύστηκε σε ένα ταξίδι του στην Κων/πόλη μου ήρθαν εικόνες από την Αγία Σοφιά, τον Βόσπορο με τα στενά του και όλα όσα μας θυμίζουν τις αλησμόνητες πατρίδες, σύμβολα, πατρικό σπίτι, την παλιά γειτονιά μας αλλά και μια χαμένη αγάπη ενός αγαπημένου προσώπου! Τον ρώτησα αν μπορώ να γράψω στίχους πάνω στην μουσική του και μου είπε φυσικά και μπορείς! Την άλλη μέρα στην κυριολεξία βρισκόμενος λίγα μέτρα από τον ποταμό Έβρο έγραψα τους στίχους εμπνευσμένος από όλα αυτά που σας είπα αλλά και με αφορμή μια ιστορία αγάπης ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου που είχε πολλά κοινά! Ο στίχος μου βγήκε αβίαστα λες και “πληκτρολογούσε” η ψυχή μου εκείνη την ώρα τι να γράψω! Ζούμε στην εποχή που ο κόσμος φεύγει, ξενιτεύεται πηγαίνει κάπου για ένα καλύτερο αύριο και αφήνει κάτι! Εγώ αυτό το “κάτι” προσπάθησα να αποτυπώσω με τους στίχους μου και σε συνδυασμό με την εξαιρετική σύνθεση του Ευριπίδη αλλά και την υπέροχη ερμηνεία του Σταύρου πιστεύω πως κάτι καταφέραμε. Και αυτό δεν το λέω εγώ αλλά ο κόσμος που με σταματάει στον δρόμο και μου λέει πόσο έχει αγγίξει την ψυχή τους το συγκεκριμένο τραγούδι.

9. Πως προέκυψε η συνεργασία με τον Σταύρο Χαλιαμπάλια;

Όταν ο Ευριπίδης διάβασε τους στίχους δημιούργησε το τραγούδι που από το πρώτο άκουσμα μας συγκίνησε, μας ταξίδεψε και μας έκανε να αισθανόμαστε υπερήφανοι για αυτό το αποτέλεσμα. Λόγω της κοινής μας καταγωγής και μεγάλης αγάπης για τον τόπο μας αλλά και για τις αλησμόνητες πατρίδες σκεφτήκαμε από κοινού να το ερμηνεύσει ο Σταύρος Χαλιαμπάλιας κατά πρώτον γιατί κατάγεται και εκείνος από τον Έβρο! Ίσως είναι και η πρώτη φορά που σε ένα τραγούδι και οι δημιουργοί αλλά και ο ερμηνευτής κατάγονται από τον ίδιο τόπο! Κατά δεύτερον η κοινή αγάπη για τις αλησμόνητες πατρίδες και τον τόπο καταγωγής. Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ για την φωνή του Σταύρου η οποία είναι καταπληκτική γιατί το τραγούδι αυτό ήθελε μια φωνή υψηλών προδιαγραφών και έτσι καταλήξαμε στον Σταύρο που του ταίριαζε απόλυτα. Ο Ευριπίδης όταν έβαλε να ακούσει το τραγούδι ο Σταύρος εκείνος το αγάπησε από την πρώτη στιγμή και έτσι προέκυψε η συνεργασία.

10. Οι πρώτες εντυπώσεις για το νέο τραγούδι, είναι πολύ θετικές αφού ο κόσμος το έχει αγαπήσει. Σε δικαιώνει αυτό το αποτέλεσμα; 

Σαφώς και με δικαιώνει! Όπως είπα και πριν με σταματούν στον δρόμο, μου στέλνουν μηνύματα, με παίρνουν τηλέφωνο και μου λένε πόσο τους αγγίζει αυτό το τραγούδι. Το μεγαλύτερο κέρδος για μένα είναι το ψιθύρισμα των στίχων από το στόμα τους, να το τραγουδάνε, να το αφιερώνουν, να τους θυμίζει δικές τους καταστάσεις. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση για μένα!

11. Θα ακούσουμε στο μέλλον κι άλλα τραγούδια δια χειρός Πασχάλη Μπούρα;

Αν με ρωτάτε σαν επιθυμία φυσικά και θέλω να ακουστούν! Από εκεί και πέρα δεν είναι αποκλειστικά στο δικό μου χέρι να πραγματοποιηθεί. Αυτό που μπορώ να πω μόνο είναι πως είμαστε σε καλό δρόμο!

12. Ποια τα δικά σου μελλοντικά σχέδια;

Όταν κάνεις σχέδια τα βλέπει ο Θεός και γελάει! Υπάρχουν πράγματα που θέλω να κάνω το 2017 αλλά με αργά και σταθερά βήματα. Την υγεία μου να έχω και όλα θα γίνουν. Αρκεί να έχεις πίστη, αγάπη και υπομονή σε ότι κάνεις. 

13. Μια ευχή για την νέα χρονιά.

Εύχομαι υγεία για όλο τον κόσμο! Η νέα χρονιά να είναι δημιουργική για όλους και να πραγματοποιηθεί κάθε τους όνειρο και στόχος. 

Aκούστε ξανά το νέο τραγούδι, του Σταύρου Χαλιαμπάλια

Movie Review: Sully

Όταν πριν από μήνες έβλεπα στην εκπομπή MayDay, που μεταδίδεται στο κανάλι της Μακεδονίας, αποσπάσματα και το αληθινό ντοκουμέντο από το ονομαζόμενο από πολλούς ως "Το θαύμα στο ποταμό Hudson" δε πίστευα ποτέ ότι η συγκλονιστική αυτή ιστορία θα μεταφέρονταν στο κινηματογράφο. Μάλιστα στο άκουσμα της είδησης ότι τον πιλότο του αεροπλάνου θα ενσαρκώσει ο πολυαγαπημένος μου ηθοποιός Tom Hanks, το να δω αυτήν την ταινία ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο. Μάλιστα ήταν από τις ταινίες που είχα προγραμματίσει να δω στις αίθουσες του κινηματογράφου, αν και τελικώς κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό. Άντε να περιμένεις τώρα την κυκλοφορία του dvd, που ευτυχώς δεν άργησε. 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Ταινία: Sully

Σκηνοθεσία: Clint Eastwood

Πρωταγωνιστούν: Tom Hanks, Aaron Eckhart, Laura Linney, Jerry Ferrara, κ.α

Είδος Ταινίας: Δράμα/Βιογραφία

Έτος Παραγωγής: 2016

Διάρκεια: 96΄

ΥΠΟΘΕΣΗ: Στις 15 Ιανουαρίου του 2009, ο κόσμος είδε το "Θαύμα στο Hudson", όταν ο πιλότος Sully Sullenberger κατάφερε να προσθαλασσώσει το αεροπλάνο του πάνω στα παγωμένα νερά του ποταμού Hudson, σώζοντας τις ζωές και των 155 επιβατών της πτήσης θρίλερ. Ωστόσο παρόλο του ότι ο Sully εκθείαστηκε από το παγκόσμιο κοινό και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για τον πρωτοφανή άθλο και της δεξιότητας του στους αιθέρες, παράλληλα εκτυλισσόταν μια έρευνα που απειλούσε όχι μόνο να καταστρέψει τη φήμη αλλά και ολόκληρη την καριέρα του.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Ταινίες βασισμένες σε αληθινή ιστορία έχω δει ουκ ολίγες φορές. Κάποιες από αυτές ήταν αρκετά καλές, κάποιες άλλες απλά ήταν μια απογοήτευση. Το Sully, αν και ήταν μια ταινία που είχα τις επιφυλάξεις μου, τελικώς άξιζε με το παραπάνω την προσοχή μου. 

Ο Clint Eastwood επιλέγει να μεταφέρει στην οθόνη αυτή τη φορά, το «θαύμα του Χάντσον», δηλαδή την αναγκαστική προσυδάτωση ενός Airbus 320 στον παγωμένο ποταμό της Νέας Υόρκης. Η είδηση ταξίδεψε άμεσα σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ολόκληρου του πλανήτη και ο κυβερνήτης μετατράπηκε σε ήρωα της διπλανής πόρτας. Μετατράπηκε; Αν και αποδείχτηκε στο τέλος ήρωας για όλους, αρχικά δέχτηκε πόλεμο από το Συμβούλιο Ασφαλείας Εθνικών Μεταφορών που με εξονυχιστικούς ελέγχους προσπάθησε να αποδείξει ότι υπήρχε άλλη καλύτερη σωτήρια επιλογή. Πάνω σε αυτό το δίλημμα χτίζεται ολόκληρη η ιστορία της ταινίας. 

Σκηνοθετικά, ο Clint Eastwood αποδεικνύει για άλλη μια φορά, ότι είναι πολύ καλός σε αυτό που ξέρει καλά να κάνει. Όλες οι σκηνές είναι πολύ καλή δομημένες και δοσμένες και σε κρατάνε σε αγωνία. Επιπλέον η σκηνή της προσυδάτωσης, είναι η καλύτερη ρεαλιστική απεικόνιση ενός αεροπορικού ατυχήματος, που μάλιστα την είδαμε από αρκετές οπτικές πλευρές. H ταινία έχει αγωνία, ρυθμό σε κάποια σημεία αλλά και ένταση. Δεν κουράζει τον σινεφίλ μιας που η διάρκειας της είναι μόλις 96 λεπτά. Επιπρόσθετα έχει και έναν μοναδικό, σε ένα ακόμη ρόλο του, και απολαυστικό Tom Hanks καθώς και έναν καταπληκτικό Aaron Eckhart, που έδεσε απίστευτα ως συγκυβερνήτης του Sully. Απίστευτη χημεία των δύο ηθοποιών, καλύτερες επιλογές δε θα μπορούσαν να υπάρξουν για αυτούς τους ρόλους. 

Εν κατακλείδι, το Sully είναι μια αξιοπρεπέστατη ταινία που βλέπεται με μεγάλο ενδιαφέρον, αφού το κοινό μπαίνει στις θέσεις των επιβατών και αισθάνεται μαζί του, την αδρεναλίνη της απογείωσης, την αγωνία της επιβίωσης αλλά και τον φόβο της πτώσης.

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Ναι. Πρόκειται για μια ταινία βασισμένη σε αληθινή και γνωστή ιστορία. Αν τώρα έχετε φοβίες με τα αεροπλάνα, αποφύγετε να τη δείτε.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9/10

TRAILER με ελληνικούς υπότιτλους:

Δείτε την κριτική μου και στο OpenMind ΕΔΩ

_______________________________________________________________________

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει

Τοp 5 - Αγαπημένες Ελληνίδες Ηθοποιοί

Το τρίτο και τελευταίο τοπ 5 για τη φετινή χρονιά συνεχίζει να σχετίζεται με την ελληνική τηλεόραση για μια ακόμα επιλογή. Στην τελευταία ανάρτηση του τοπ5, έγινε λόγος για τις πέντε αγαπημένες μου ελληνικές τηλεοπτικές σειρές. Σήμερα γίνεται λόγος για πέντε αγαπημένες Ελληνίδες Ηθοποιοί, που έχω λατρέψει, έχω αγαπήσει και ταυτιστεί πολλές φορές με τους ρόλους που έχουν υποδυθεί, έχω μάθει όλα τα λόγια και ατάκες που είπαν. Επιπλέον είτε έχουν πρωταγωνιστήσει σε ταινίες είτε σειρές, αυτές τις έχω δει πάνω 15 φορές είτε μέσω διαδικτύου, είτε όταν παίζονται σε επαναλήψεις. Κάποιες από αυτές είχα την ευκαιρία και την τύχη να τις έχω δει και από κοντά και φυσικά έχω και αυτόγραφα αλλά και φωτογραφίες από αυτές τις συναντήσεις για να τις θυμάμαι μια ζωή. Γιατί είναι αγαπημένες και λατρεμένες. 

Και ήρθε η ώρα να σας παρουσιάσω το σημερινό τοπ 5 με θέμα "Αγαπημένες Ελληνίδες ηθοποιοί".

Τοp 5 - Αγαπημένες Ελληνίδες Ηθοποιοί

5. Ρένια Λουιζίδου

Το "αστροπελέκι" είναι το παρατσούκλι που της είχε δοθεί από τον Γιάννη Μπέζο στους «Απαράδεκτους» και για κάποια χρόνια την ακολουθούσε. Όλες οι σειρές στις οποίες έχει πρωταγωνιστήσει, σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Προσωπικά τη λάτρεψα ως Μαρκέλα, στα «Κορίτσια του Πέτρου», με τον Πέτρο Φιλιππίδη, μετέπειτα ως Αλίκη, στο «Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή». Περισσότερο όμως την αγάπησα ως Λίνα Καρόλου στους «Δροσουλίτες» που παίδεψε λίγο τον Πέτρο Φιλιππίδη. Μου άρεσε φυσικά και το sountrack που ερμήνευε μοναδικά ο Δημήτρης Μπάσης. 

Ως Χαρά Χάσκα, ήταν καταπληκτική στο «Το καφέ της Χαράς», όμως ως Μαρίνα στο «Ιωάννα της καρδιάς» ήταν μοναδική. Εξαιρετική ως Χριστίνα στο «Κλεμμένη Ζωή» αλλά και ως Ρένια Μπούσκα στην «Παιδική Χαρά». Από το 2014 την βλέπουμε ως Χαρά Χαμπέα στο «Το Σόι σου»

Είναι από τις πολύ προσιτές, συμπαθητικές αλλά και χαμογελαστές ηθοποιούς της γενιάς της, και αυτό φάνηκε όταν την συνάντησα από κοντά. Την έχω δει μάλιστα ούτε μία ούτε δύο αλλά τρεις φορές. Και μάλιστα την τρίτη φορά με θυμόταν με το όνομα, μιας που είναι σπάνιο, κάτι που μου έκανε εντύπωση και συνάμα χαρούμενη.Περισσότερα για την Ρένια Λουιζίδου δείτε ΕΔΩ

4. Ελένη Ράντου

«Αχ Ελένη», τι μας έχεις κάνει. Σχεδόν 24 χρόνια πάνε, από τότε που θυμάμαι την Ελένη Ράντου. 4 χρονών ήμουν και κάθε φορά που άρχιζε η εν λόγω σειρά ξεκινούσα κι εγώ να χορεύω και να τραγουδάω, το τραγούδι των τίτλων. Ναι ήταν το πρώτο τραγούδι που είπα και έμαθα απέξω. Και φυσικά ήταν και ένα από τα παιχνίδια που παίζαμε τότε στο νηπιαγωγείο όλα τα παιδιά. Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει. Γιατί δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της. Σήκω επάνω τα μάτια κλείσε,. Τον ήλιο κοίτα κι αποχαιρέτησε. 

Από τότε η Ελένη έγινε η Βλαχάρα ή γκαρσόνα Α, αλλιώς και Ελένη Βλαχάκη, συγκάτοικος του Κωνσταντίνου Κατακουζηνού. Το «Κωνσταντίνου και Ελένης» ήταν μια σειρά που ξεκίνησα να την βλέπω από επανάληψη, καθώς στην πρώτη της προβολή δεν με βόλευαν οι ώρες που προβάλλονταν, μιας που στο απέναντι κανάλι, το MEGA, παιζόντουσαν οι Δύο Ξένοι. Μέχρι και σήμερα η σειρά παίζεται για πολλοστή φορά σε επανάληψη, σημειώνοντας υψηλά νούμερα, κι εμένα να ξέρω πλέον όλες τις ατάκες της τηλεοπτικής γκαρσόνας. 

Έπρεπε να περάσει όμως καιρός για να πετάξει από πάνω της το ρόλο αυτό, μιας που ο επόμενος ρόλος της ως Γκρέτα Ντομινίκ Σεζάρ στο «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;» δεν κράτησε πολλά επεισόδια αφού η σειρά κόπηκε λόγω ύβρις. Ως Μπία Μπέκου όμως, τα κατάφερε μια χαρά, στις «Σαββατογεννημένες». Όπως επίσης κι ως «Εργαζόμενη Γυναίκα».

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως οι σειρές «Σαββατογεννημένες» και «Εργαζόμενη Γυναίκα», εκτός φυσικά από το «Κωνσταντίνου και Ελένης», παίζονται μέχρι και σήμερα για πολλοστή φορά σε επανάληψη, με τα νούμερα τηλεθέασης να αυξάνονται. Επίσης δεν είναι τυχαίο που η ίδια η ηθοποιός έχει αποκαλεστεί ως επαναληπτική καραμπίνα και όχι άδικα. Περισσότερα για την Ελένη Ράντου δείτε ΕΔΩ

3. Δήμητρα Παπαδοπούλου

«Εγώ πότε θα γίνω μάνα» είναι η ατάκα της Δήμητρας Παπαδοπούλου, που έχει μείνει πια και έχει γραφτεί στην ιστορία. Πόσες φορές εμείς οι γυναίκες δεν το έχουμε πει άραγε;

Είναι η Δήμητρα του Σπύρου, από τους «Απαράδεκτους», ή η Λιλή Γκατζόλα, η κομμώτρια από τις «Τρεις Χάριτες» ή η Δήμητρα του Θοδωρή από το «Σ΄αγαπώ Μ΄αγαπάς» ή η Ασπασία, η κουφή πεθερά από τις «Επτά Θανάσιμες Πεθερές». Η Δήμητρα Παπαδοπούλου είναι από τις λίγες ηθοποιούς, που δεν έχει κάνει πολύ τηλεόραση αλλά περισσότερο ασχολείται με το θέατρο. Είναι από τις ηθοποιούς όμως που έχει σημειώσει μεγάλη επιτυχία μέσα από τις κωμικές σειρές «Απαράδεκτοι» και «Σ΄αγαπώ Μ΄αγαπάς». 

Υπήρξε παρουσιάστρια τηλεοπτικών εκπομπών και ραδιοφωνική παραγωγός. 

Προσωπικά την έχω αγαπήσει και λατρέψει από τις παραπάνω προαναφερθείσες τηλεοπτικές σειρές. Παρόλα αυτά η επιλογή της είναι να μην κάνει τηλεόραση, παρά μόνο κάποια quest, κάτι που με λυπεί πολύ, μιας που δεν έχω την ευκαιρία να τη βλέπω, όσο θέλω, παράπονο που της είχα κάνει όταν την πρωτοσυνάντησα και η ίδια χαμογέλασε και μ΄αγκάλιασε τόσο σφιχτά, που ακόμα θυμάμαι, που πήγα να σκάσω από ευτυχία. Περισσότερα για την Δήμητρα Παπαδοπούλου δείτε ΕΔΩ

2. Μαριάννα Τουμασάτου

Η γνωριμία μου με την λατρεμένη και αγαπημένη μου ηθοποιό, Μαριάννα Τουμασάτου, έγινε μέσα από την επίσης αγαπημένη τηλεοπτική σειρά «Cheek to Cheek». Η συγκεκριμένη σειρά ήταν το λάκτισμα για μένα, για να γυρίσω το χρόνο πίσω. Μου έδωσαν βέβαια και την ευκαιρία κανάλια όπως η ΕΤ1 και το MEGA, να δω προηγούμενες δουλειές της ηθοποιού, μιας που παίχτηκαν σε επανάληψη. «Βραδινές Καμπάνες» και «Αναστασία» έγιναν αγαπημένες μου σειρές, λόγω της ηθοποιού. 

Νταντά για όλες τις δουλειές, Στα φτερά του έρωτα, Με θέα στο πέλαγο, Αν υπήρχες θα σε χώριζα ήταν από τις δουλειές της Μαριάννας, που αγάπησα. Φυσικά και δε θέλει ρώτημα για το ποιο επεισόδιο ήταν το αγαπημένο στις «Επτά Θανάσιμες Πεθερές». Ε ναι αυτό με τη Μαριάννα που ήταν από τη Κάλυμνο αλλά είχε πεθερά από τη Λέρο. Η μεγαλύτερη όμως λατρεία, ήρθε στην τηλεοπτική σειρά «Βέρα στο δεξί», όπου και γνώρισε τον μετέπειτα σύντροφο της, Αλέξανδρο Σταύρου, επίσης αγαπημένος ηθοποιός. Φέτος για τρίτη χρονιά πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική σειρά του ANT1, «Οι Συμμαθητές».

Κι εγώ είμαι ακόμη πιο χαρούμενη που είχα την τύχη να τη γνωρίσω και να τη δω από κοντά, όχι μία αλλά δύο φορές. Περισσότερα για την Μαριάννα Τουμασάτου δείτε ΕΔΩ

1. Αλίκη Βουγιουκλάκη

Έκανε πολλές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις και πάντα ήταν το πρώτο όνομα και όχι άδικα ενώ παράλληλα κυκλοφορούσε πολλούς δίσκους. Η ζωή της ήταν για να γίνει και έγινε βιβλίο. Μέχρι και σήμερα η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Αλίκη μας, θεωρείτο η πιο δημοφιλής γυναίκα ηθοποιό στον ελληνικό κινηματογράφο και όχι άδικα. Έφυγε από τη ζωή κι άφησε το στίγμα της στην κυριολεξία, αφού οι ταινίες της ακόμα και σήμερα μεγαλώνουν γενιές. 

Πόσες φορές δεν βγήκα έξω με την παρέα μου για να δω ταινία της; Πολλές. Γιατί η Αλίκη έχει ξεχωριστή θέση. Γιατί η Αλίκη, αν και λείπει, ξανά ζωντανεύει μέσα από την παρακαταθήκη που μας άφησε. Ο θάνατος της με στεναχώρησε πολύ, αν και ήμουν μόλις 7 χρονών. Αν και δε θυμάμαι το μετέπειτα περιστατικό, όπως μου λέει η μητέρα μου, για δύο μέρες δεν ήθελα όχι μόνο να ανοίξω τηλεόραση αλλά πολύ περισσότερο να φάω. Σήμερα κάθε φορά που βλέπω ταινία της Αλίκης, για πολλοστή φορά στην τηλεόραση, η μάνα μου μού το υπενθυμίζει κι εγώ γελάω. Περισσότερα για την Αλίκη Βουγιουκλάκη δείτε ΕΔΩ

Αυτό ήταν το δικό μου top 5 με τις δικές μου Ελληνίδες Ηθοποιούς. 

Ποιες είναι οι δικές σας αγαπημένες Ελληνίδες Ηθοποιοί;