ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Αχμέτ Ουμίτ
β) Τίτλος: Μνήμες της Κωνσταντινούπολης
γ) Έτος Έκδοσης: 2012
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Πατάκη
ΚΡΙΤΙΚΗ: Από τον τίτλο και μόνο γοητεύτηκα και έδωσα μια ευκαιρία στο βιβλίο αυτό αλλά και στο συγγραφέα. Και για άλλη μια φορά έπεσα μέσα...Αυτό το βιβλίο άξιζε την προσοχή μου και αξίζει να διαβαστεί απ΄όλους, λάτρεις ή όχι του αστυνομικού μυθιστορήματος. Φόνος ή καλύτερα φόνοι με ιστορικά στοιχεία και ταξιδιωτική περιήγηση στην ιστορική και μαγική Κωνσταντινούπολη.
Ένα βιβλίο που το αγάπησα ιδιαίτερα και η ανάγνωση του ολοκληρώθηκε μέσα σε 3 μέρες, λόγω και του όγκου του. Ιδιαίτερα όμορφο το εξώφυλλο του, από μια παλιά εποχή της Πόλης. Απλή και ευανάγνωστη η γραφή του συγγραφέα. Όμορφος και ιδιαίτερος ο συνδυασμός της αστυνομικής υπόθεσης με την ιστορία της Πόλης και τα μνημεία της (Στήλη του Κωνσταντίνου, Χρυσή Πύλη των τειχών του Θεοδοσίου, Αγία Σοφία, Τόπκαπι). 'Ενα βιβλίο που ενώνει παρελθόν και παρόν με ιστορίες ώστε να διαλευκανθούν οι φόνοι.
Οι ωραίοι και συμπαθητικοί χαρακτήρες που δημιούργησε ο συγγραφέας, με αρχηγό τον αστυνόμο Νεζβάτ Μπέη και τον υπαστυνόμο Αλή Μπέη. Οι δυο συγκεκριμένοι μάλιστα πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες είναι τόσο διαφορετικοί και αντίθετοι που δένουν απόλυτα μεταξύ τους. Ο πρώτος (αστυνόμος Νεζβάτ Μπέης) έχει χάσει γυναίκα και παιδί, και ερωτεύεται την Ελληνίδα, Ευγενία. Ο δεύτερος (υπαστυνόμος Αλή Μπέης) είναι ερωτευμένος με τη γλυκιά και συμπαθητική βοηθό του, Ζεϊνεπ. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες-ύποπτοι κάνουν την πλοκή ακόμα πιο ενδιαφέρουσα με το σασπένς να μην λείπει και να είναι έντονο μέχρι τέλους.
Ανατρεπτικό φινάλε, με το συγγραφέα σε όλο το βιβλίο να προσεγγίζει θέματα ιστορικά με ευαίσθητο, ευγενικό και ιδιαίτερο τρόπο, χωρίς να προσβάλει τους Έλληνες και την ελληνική ιστορία.
Πλοκή: "Αγναντεύαμε την πόλη απ' τη θάλασσα. Η Ιστανμπούλ ήταν σκεπασμένη με ομίχλη... Κι η θάλασσα το ίδιο... Σκεπασμένο με ομίχλη και το σκάφος μας... Αυτό που διακρίναμε ήταν οι μιναρέδες του Σουλταναχμέτ, ο τρούλος της Αγια-Σοφιάς, οι πύργοι του Τόπκαπι. Η πόλη έδινε την εντύπωση ότι ποτέ δεν είχε λεηλατηθεί, ποτέ δεν είχε καταστραφεί, ποτέ δεν είχε μολυνθεί. Η φύση είχε σκεπάσει με μια κατάλευκη ομίχλη ό,τι άσχημο υπήρχε στην πόλη. Σαν ένα στιγμιαίο όραμα λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος... Σαν ένα μαγικό νέφος... Μια παραμυθένια εικόνα... Σαν μια ολοκαίνουρια αρχή... Νέα, ελπιδοφόρα, όμορφη... Αγναντεύαμε την πόλη απ' τη θάλασσα..." Ένα πτώμα ξαπλωμένο στη βάση του ανδριάντα του Ατατούρκ στο Σαράιμπουρνου. Στην παλάμη του ένα αρχαίο νόμισμα... Ωστόσο ούτε το πτώμα είναι το τελευταίο θύμα ούτε το νόμισμα το τελευταίο αρχαίο κέρμα. Επτά θύματα, επτά μονάρχες, επτά νομίσματα, επτά ιστορικά σημεία της Πόλης. Η μοναδική αλήθεια: η μακραίωνη ιστορία μιας πόλης μαγικής και αινιγματικής, της πόλης των πόλεων... Ένα μυθιστόρημα-ποταμός, όπου τα πάθη των ανθρώπων συναντούν την ιστορία, όπου η περιπέτεια κλιμακώνεται μαζί με τη συγκίνηση, ένα μεγάλο σύγχρονο παραμύθι που ξεκινά απ' το Βυζάντιο και την Κωνσταντινούπολη και φτάνει μέχρι τη σημερινή μητρόπολη Ιστανμπούλ των μεγάλων αντιθέσεων, ένα λογοτεχνικό μπεστ σέλερ που έχει μαγέψει περισσότερους από 300.000 αναγνώστες στην Τουρκία...
4 στα 5
Δείτε την κριτική μου και στο all4fun ΕΔΩ
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Δημοσίευση σχολίου