Ο τοίχος της καλοσύνης

Μια νέα πρωτοβουλία που ήρθε στη χώρα μας εδώ και λίγους μήνες είναι «Ο τοίχος της καλοσύνης», η οποία αφορά μια προσπάθεια ανακούφισης χιλιάδων αστέγων. Η κίνηση αυτή, που προήλθε από το Ιράν, ήρθε και στην Ελλάδα και μάλιστα είχε μεγάλη ανταπόκριση. Αφορμή φυσικά αυτής της ανάρτησης είναι ότι αυτός ο τοίχος στήθηκε και στο δικό μου σχολείο, το σχολείο της γειτονιάς μου, το σχολείο που φοίτησα για έξι χρόνια και το σχολείο που φέτος, βρίσκομαι κάτω από άλλες συνθήκες...συνθήκες εργασίας ως σχολική νοσηλεύτρια μέσα από τα γνωστά πεντάμηνα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ.

«Ο τοίχος της καλοσύνης» είναι μια ιδέα που ταξίδεψε γρήγορα σε όλες στις χώρες της Ν.Α Ασίας και του αραβικού κόσμου. Στην Ελλάδα, την αρχή στην κίνηση αυτή, έκανε μία ομάδα από την Λάρισα, που ξεκίνησε στο τέλος του περασμένου Δεκέμβρη. Η σκέψη και η ιδέα απλή. Να δώσουν φαγητό και ρούχα σε αυτούς που το έχουν πραγματικά ανάγκη, αλλά με αξιοπρέπεια, τοποθετημένα με κρεμάστρες στους τοίχους που θα ετοιμαστούν.

Πολλές πόλεις σε όλη την Ελλάδα, έχουν τοποθετήσει κυρίως σε σχολεία, τον «Τοίχο της καλοσύνης». Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Ηράκλειο, Κρήτη, Ρόδος, Καλαμάτα, Γιάννενα, Κομοτήνη. Ανάμεσα σε αυτές και η πόλη μου, η Αλεξανδρούπολη. Τρία σχολεία της πόλης έχουν τοποθετήσει στην είσοδο του σχολείου τον «Τοίχο της καλοσύνης»

Αναλυτικά οι πόλεις που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία (αν ξεχάσω κάποιο ας μου αφήσετε σχόλιο):

«Εάν δεν χρειάζεστε κάτι, αφήστε το εδώ. Εάν το χρειάζεστε, πάρτε το».

«Αν σου περισσεύει άσ΄ το, αν το χρειάζεσαι πάρ΄ το»

Με τέτοιου τύπου εκφράσεις βάφονται οι τοίχοι της καλοσύνης σε όλη την Ελλάδα.

Ο τοίχος της καλοσύνης στην Αλεξανδρούπολη

Η αρχή έγινε με το 1ο Γυμνάσιο Αλεξανδρούπολης, όπου σε συνεργασία με την Εταιρεία Κοινωνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, δημιούργησε τον πρώτο τοίχο της καλοσύνης.

Η συνέχεια ανήκει στο σχολείο μου, το 9ο Δημοτικό Σχολείο Αλεξανδρούπολης (παρακάτω φωτογραφίες).

Κι ένας τρίτος τοίχος δημιουργήθηκε στο παλιό Νοσοκομείο της πόλης.

Παρά τη θετική ανταπόκριση που είχε ο κόσμος, φυσικά δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν και οι καχύποπτοι, και όχι άδικα. Δηλαδή ότι μπορεί να τα πάρουν κάποιοι που δεν τα έχουν τόση ανάγκη. Σαν ελληνικός λαός έχουμε δείξει ότι είμαστε ευαίσθητοι και ότι όταν θέλουμε κάτι, το καταφέρνουμε. Ελπίζω οι τοίχοι της καλοσύνης να μοιράσουν πολλά χαμόγελα και να είναι μία μικρή βοήθεια.